Sonntag, 24. November 2013

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ;

 Τι μανια ειναι αυτη που εχει πιασει εδω και λιγα χρονια θεατρικους παραγωγους, σκηνοθετες και ηθοποιους, να θελουν να ανεβαζουν χολλυγουντιανες ταινιες στο θεατρικο σανιδι; Δεν μας εφτανε δηλαδη το γεγονος οτι εχουμε ηδη θεατρικες και χορευτικες παραστασεις με γυμνό - μοδα ανω δεκαετιας περιπου - θα πρεπει να ανεχομαστε και την ματαιοδοξια του καθενος που, επειδη δεν εχει χρημα για ταινια και τηλεοραση, θελει να παριστανει τον Σπηλμπεργκ στο θεατρο; Ετσι, μετα τα "Χαρολντ και Μοντ", "Χαμαμ", "ο εραστης της λαιδης Τσατερλυ", ακολουθουν το "κουρδιστο πορτοκαλι", "ο ανθρωπος που επεσε στη γη" και το "μερικοι το προτιμουν ζεστο" με την Ζετα Μακρυπουλια να παριστανει την Μεριλυν Μονροε - την ιδια στιγμη που ο συμβιος της Μιχαλης Χατζηγιαννης παιζει σε ενα αλλο μιουζικαλ, την "Αννι"! Ελεος πια! Τι αλλο θα δουμε σ' αυτην την πολυπαθη χωρα; Τους "Ghostbusters" ως μιουζικαλ; 

 Δεν φτανει που, ηδη ξενοι παραγωγοι εχουν ασελγησει σε κλασικα εργα μετατρεποντας τα σε μιουζικαλ του Μπροντγουει, οπως οι "Αθλιοι" του Β. Ουγκω και ο "Αρχοντας των Δαχτυλιδιων" του Τ. Τ. Τολκιν, δεν ειναι αρκετο το οτι μορφες της ποπ κουλτουρας οπως ο Ταρζαν και ο Σπαιντερμαν εχουν γινει επισης μιουζικαλ, πρεπει να ανεχτουμε τα κομπλεξ και των εγχωριων παραγοντων που νομιζουν οτι θα μας προσφερουν πρωτοτυπια και θεαμα μεταφεροντας χολλυγουντιανες ταινιες που δεν εχουν καμια σχεση με το θεατρο σε αυτο; Προκειται για δυο διαφορετικα μεσα εκφρασης της Τεχνης, με διαφορετικες δυνατοτητες το καθενα. Αλλα τι να περιμενει κανεις απο φορεις μιας χωρας, η κινηματογραφικη παράδοση της οποιας αναλισκεται σε φαρσοκωμωδιες και κοινωνικα δραματα - και τα δυο ειδη περισσοτερο ως κοπιες των αντιστοιχων ιταλικων... Τι να περιμενει κανεις απο ανθρωπους που, ανεβαζοντας π.χ. το εργο του Τ. Ουιλλιαμς "Λεωφορειο ο Ποθος" εχουν στο μυαλο τους τον ρολο οπως τον επαιξε ο Μαρλον Μπραντο και νομιζουν οτι φορωντας κολλητο φανελακι θα γινουν ο Μαρλον Μπραντο (τρομαρα τους)...
 
 Αμαν πια με τα απωθημενα του ενος και του αλλου!

 Υ. Γ.: Δεν εχει περασει πολυς καιρος απο τοτε που προβληθηκε σε ελαχιστες κιν/κες αιθουσες η ταινια φαντασιας "Τα χρονικα του Δρακοφοινικα: Αδαμαστος" - μια ελληνικη παραγωγη με ελληνικο καστ και πολυ καλα δομημενη ιστορια, που τιποτε δεν εχει να ζηλεψει απο αντιστοιχες προσπαθειες ξενων χωρων. Η ταινια χρηματοδοτηθηκε δια διαδικτυακου crowfunding, καθως κανεις στην Ελλαδα δεν ηθελε να πονταρει σε κατι τετοιο. Δεν ηταν βλεπετε μιουζικαλ, ουτε αντιγραφη χολλυγουντιανης ταινιας με γνωστους εγχωριους σταρς να παριστανουν τον Μπραντο ή την Μονροε...
 






Dienstag, 12. November 2013

ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

 Εντος του τρεχοντος ετους (2013) προβληθηκαν στην μεγαλη οθονη τρεις κιηματογραφικες παραγωγες, πρωταρχικο κοινο θεμα των οποιων ειναι η ανθρωπινη επιβιωση υπο αντιξοες συνθηκες. Η πρωτη ταινια, προβληθηκε καπου στις αρχες του ετους στην Ευρωπη. Βασιζεται στο μυθιστορημα "Life of Pi" και σκηνοθετηθηκε απο τον Ταιβανεζο Ang Lee. Η δευτερη ταινια ονομαζεται "Gravity" και γυριστηκε απο τον Μεξικανο Alfonso Cuarón, ο οποιος εγραψε επισης το σεναριο και εκανε την παραγωγη της. Πρωταγωνιστει η Σαντρα Μπουλοκ. Η ταινια προβαλλεται απο τον περασμενο μηνα στους κιν/φους της κεντρικης Ευρωπης. Η τριτη ταινια, επισης γραμενη και σκηνοθετημενη απο το ιδιο προσωπο που ανελαβε και την παραγωγη της, τον Αμερικανο J. J. Chandor, ονομαζεται "All is lost" και εχει τον 77αρη Ρομπερτ Ρεντφορντ ως πρωταγωνιστη της. Και αυτη η ταινια αναμενεται συντομα στους ευρωπαικους κινηματογραφους. 
 
 Οπως αναφερθηκε ηδη, το βασικο θεμα και των τριων ταινιων ειναι η προσπαθεια του ανθρωπου να επιβιωσει: Ο νεαρος πρωταγωνιστης της ζωης του Πι και ο παλαιμαχος Ρεντφορντ απο ναυαγιο στην ανοιχτη θαλασσα, με ελαχιστα η΄και καθολου εφοδια. Ο χαρακτηρας της Μπουλοκ, ως αστροναυτισσας στο διαστημα, μεσα σε ενα σκαφανδρο με ελαχιστο οξυγονο και την προοπτικη, ειτε να χαθει στο διαστημα οπου και θα πεθανει απο ασφυξια, ειτε να την τραβηξει η βαρυτητα της γης, οποτε και θα καει με το που θα μπει στην στρατοσφαιρα. 

 Ενα αλλο κοινο χαρακτηριστικο και των τριων ταινιων, εχει να κανει με την αισθητικη τους: Και οι τρεις ειναι πλουσιες και ακριβες υπερπαραγωγες, γυρισμενες με την τελευταια λεξη της τεχνολογιας, σε τρισδιαστατες ληψεις. Οι σκηνες ειναι ακρως εντυπωσιακες, το καστ ειναι μικρο - αποτελουμενο κυριως απο ενα ατομο που ειναι και ο πρωταγωνιστης/ η πρωταγωνιστρια - και οι διαλογοι ελαχιστοι εως ανυπαρκτοι.
 
 Επεται επομενως το ερωτημα: Προς τι τοσο πανακριβες παραγωγες με θεμα ναυαγια και αστροναυτες; Που αποσκοπουν οι δημιουργοι των; τι θελουν να μας πουν;



Αναμφιβολα θα υπαρξουν και καποιοι, οι οποιοι θα κανουν την συνδεση και με τηλεοπτικες σειρες παραπλησιας θεματικης, οπως "Lost", "The walking dead" κ.α. Αλλα και ντοκουμενταριστικα ψευδοριαλιτι, οπως "Survivor". Αναρωτιομαστε μηπως γινονται νυξεις, μηπως υπαρχει συσχετισμος με την παρουσα οικονομικη κατασταση που μαστιζει πολλες χωρες του πλανητη μας. Μηπως καποιοι εχουν την γνωμη οτι τα πραγματα πανε απο το κακο στο χειροτερο και προσπαθουν να μεταφερουν τους φοβους αυτους στις ταινιες και τις σειρες τους, για να αφυπνισουν τους υπολοιπους. Αλλωστε, οι προαναφερομενες ταινιες εχουν ενα κοινο μηνυμα επισης, το οποιο ειναι να μην χανει ο ανθρωπος την ελπιδα του. Ετσι, οι δυο ναυαγοι, μετα απο περιπετειες και προσπαθειες, καταφερουν να διασωθουν, ενω η αστροναυτισσα Μπουλοκ φτανει σε εναν εγκατελειμμενο διαστημικο σταθμο και χρησιμοποιει εναν παλιο σκαφος για να προσγειωθει στην γη. Οπως βλεπει κανεις στις διαφημιστικες αφισες των εν λογω ταινιων επισης, το μοτο της ταινιας με την Μπουλοκ ειναι "don´t let go", με τον Ρεντφορντ "never give up" αντιστοιχα.
 
 Ας μην λησμονουμε επισης, οτι μολις προσφατα βιωσαν και οι Η.Π.Α. σοβαρα οικονομικα προβληματα για αλλη μια φορα. Προβληματα που κλονιζουν την χωρα και την κανουν να κατεβει απο το βαθρο του 1ου ισχυροτερου κρατους του πλανητη που κατειχε εδω και δεκαετιες. Οι εν λογω ταινιες φαινονται να δειχνουν, οτι οι Αμερικανοι, εχοντας πλεον χασει τα πρωτεια τους στην παγκοσμια οικονομια, καταλαβαινουν τα προβληματα που περναει ολος ο υπολοιπος πλανητης. Οι προβληματισμοι τους, με την παντα καλοδεχουμενη νοτα αισιοδοξιας στο τελος, περνανε επομενως σαν μεταφορες δια των ταινιων αυτων - και οπωσδηποτε δεν ειναι συμπτωματικο οτι οι δυο στους τρεις δημιουργους των προαναφερομενων ταινιων δεν ειναι Αμερικανοι πολιτες. Συμπτωματικο επισης δεν ειναι το γεγονος οτι, παρα τα πλουσια εφφε, οι ταινιες αυτες ειναι γεματες με λυρισμο και συναισθηματα - ειδικα οταν οι πρωταγωνιστες ειναι ολομοναχοι, ειτε στο διαστημα, ειτε στον ωκεανο - που κανουν τον θεατη να βγαινει προβληματισμενος απο την αιθουσα προβολης. Η μοναξια του ανθρωπου, η παλη του απεναντι στις αντιξοες φυσικες συνθηκες, τα στοιχεια της φυσης, ειναι ενα διαχρονικο θεμα. Και ως τετοιο, παντα προκαλει να σκεφτεις πως θα επιβιωσεις.

Sonntag, 10. November 2013

ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ.


Την περασμενη Παρασκευη βρεθηκε και παλι - μετα απο ολιγοημερη απουσια -  στο μοντερνο κτηριο στο κεντρο της πολης, στον τελευταιο οροφο του οποιου στεγαζεται μια πληρως εξοπλισμενη βιβλιοθηκη αρχαιογνωστικων επιστημων. Απο αυτες που στα πλαγια της εισοδου, οπως εισερχεται κανεις, εχουν ραφια με ολες τις καινουργιες εκδοσεις μονογραφιων, πρακτικων, εκθεσιακων καταλογων και επιστημονικων περιοδικων. Απο αυτες που σε μια μερια εχουν συγκεντρωμενα τα γραφεια εργασιας, με ενσωματωμενες πριζες για τους υπολογιστες και φωτιστικα. Δεξια και αριστερα των απλωνονται τα ραφια με τα βιβλια, ταξινομημενα ανα ενοτητες χωροχρονικες αρχικα και κατα ομαδες υλικου εν συνεχεια, αλλα και τα επιστημονικα περιοδικα. Τετοιες βιβλιοθηκες ειναι απολαυση, ειναι ομως και πειρασμος. Διοτι, ενω πας για να καθισεις και να γραψεις το κειμενο σου, η πληθωρα των βιβλιων, ασχετων με το αντικειμενο που ερευνας εκεινη την στιγμη, σε κανει να σηκωνεσαι καθε τρεις και λιγο απο την θεση σου και να περιπλανιεσαι αναμεσα στα ραφια, εξερευνωντας με καθε νευμα του κεφαλιου προς πασα κατευθυνση τομους και τιτλους, ειτε γνωστους ειτε αγνωστους. 

 Ετσι λοιπον, στην τελευταια περιπλανηση του της περασμενης Παρασκευης, επεσε το ματι του στο ακολουθο βιβλιο που βρισκοταν στο ραφι με τις καινουργιες εκδοσεις, χωμενο αναμεσα σε χοντρους, τεραστιους τομους:

 O Ekrem Akurgal (1911-2002) υπηρξε ο μεγας ανηρ της τουρκικης αρχαιολογιας. Ο ρολος του ηταν αντιστοιχος του Σπυριδωνος Μαρινατου στην Ελλαδα. Οι δυο επιστημονες γνωριζονταν, ο δε Μαρινατος μαλιστα προσκαλεσε τον Τουρκο ομολογο του για ομιλια μετα το περας του Β΄ΠΠ. Ηταν η πρωτη φορα που ο Ακουργκαλ θα επισκεπτονταν την Ελλαδα. Θα ακολουθουσαν κι αλλες επισκεψεις.
 
 Το βιβλιο ειναι η μεταφραση στα γερμανικα της αυτοβιογραφιας του Τουρκου αρχαιολογου. Ο Ακουργκαλ αναφερεται στα παιδικα του χρονια. Γεννηθηκε στα συνορα του τοτε οθωμανικου κρατους με την Συροπαλαιστινη, σε ευπορη οικογενεια. Ο πατερας του ηταν εμπορος και εκανε πολλα ταξιδια. Σχολειο πηγε ο Ακουργκαλ στην Κωσταντινουπολη. Ηθελε να γινει δημοσιογραφος, εγγραφηκε ομως στην νομικη σχολη της Κωσταντινουπολης. Πριν τελειωσει το πρωτο ετος στη νσχολη του, συμμετειχε σε εναν διαγωνισμο, ωστε να σπουδασει Ιστορια με υποτροφια του τοτε νεοκεμαλικου κρατους στη Γαλλια. Επιλεχθηκε τελικα για σπουδες Αρχαιολογιας στη Γερμανια, οπου και εσταλει μαζι με καμια δεκαρια αλλους επιτυχοντες. Ειχε ηδη προλαβει να διαβασει γραπτα του Κεμαλ Αταττουρκ, τον οποιο και εθαυμαζε. Στην Γερμανια και συγκεκριμενα στο Βερολινο εμεινε απο τα 1932 μεχρι και το 1940. Αφου εμβαθυνε στην γλωσσα και τον πολιτισμο της Γερμανιας, σπουδασε κλασικη αρχαιολογια υπο τον Ροντενβαλντ, παρακολουθωντας παραλληλα μαθηματα χεττιτικης γλωσσας, κλασικης φιλολογιας και αρχαιας ιστοριας, ιστοριας της ευρωπαικης, ισλαμικης και τουρκικης τεχνης. Στα 1934 συμμετειχε σε μια ανασκαφη στην Γερμανια, οπου εμαθε τις τεχνικες και τις μεθοδους της ανασκαφης. Την επομενη χρονια πηρε μερος σε γερμανοτουρκικη ανασκαφη στην Μικρα Ασια. Καθ΄ολη τη διαρκεια του Β΄ΠΠ παρεμεινε στην Τουρκια. Εν συνεχεια διοριστηκε καθηγητης αρχαιολογιας στο πανεπιστημιο της Αγκυρας και αφου ειχε υποβαλει την διατριβη του στο Βερολινο με θεμα ελληνικα αναγλυφα του 6ου. αι. π.Χ. απο την Μικρα Ασια.
 
 Στις επομενες δεκαετιες ο Ακουργκαλ σφραγισε με την παρουσια, την διδασκαλια και το εργο του την αρχαιολογια της χωρας του: Διοργανωσε συνεδρια και εξεδωσε τα πεπραγμενα τους, διυθυνε ανασκαφες σε Σμυρνη, Φωκαια, Ερυθρες, τα πορισματα των οποιων και δημοσιευσε, ενω εξεδωσε βιβλια γενικου περιεχομενου σχετικα με τους Ιωνες της Μικρασιας, τους Χετταιους, τους Φρυγες. Το καλυτερο του, κατα τον ιδιο, βιβλιο, ειναι το "The Birth of Greek Art" (το οποιο κυκλοφορησε στα γερμανικα υπο τον τιτλο "Orient und Okzident"). Στο εργο αυτο επιχειρει ο Ακουργκαλ να ανασυνδεσει την προελευση της αρχαιας ελληνικης τεχνης απο την Πρωιμη Εποχη του Σιδηρου. Το πρωτο μερος του βιβλιου εξεταζει τα τεχνεργα των πολιτισμων της Ουραρτου και του Τελλ Χαλαφ, των Φρυγων και Λυδων, των φοινικικων πολεων, της νεοασσυριακης αυτοκρατοριας. Στο δευτερο μερος εξεταζονται οι επιρροες που οδηγησαν στην τεχνη της γεωμετρικης και πρωιμης αρχαικης εποχης - του ανατολιζοντος ρυθμου. Αλλωστε, οπως εξηγει και ο ιδιος ο Ακουργκαλ στην αυτοβιογραφια του, απο πολυ νωρις ενδιαφερθηκε για τον πολιτισμο των αιολικων και ιωνικων φυλων της Μικρασιας.
 
 Για ποιους αλλους λογους συνιστατε να διαβαστει η αυτοβιογραφια του Τουρκου αρχαιολογου; Διοτι αναφερει περιστατικα, αμεσα συνδεδεμενα με την ιστορια των νεωτερων χρονων στην Ευρωπη. Και κυριως διοτι δινει την δικη του πινελια σε αυτα. Ο Ακουργκαλ παραδεχεται οτι ειναι γονος πλουσιας οικογενειας. Δεν χρειαζεται να το πει ευθεως. Βγαινει αυτο στο εργο του. Απο παιδι ακουγε κλασικη μουσικη, ενω διαβαζε ποιηση και ιστορια. Στο Βερολινο πηγαινε συχνα, στον ελευθερο χρονο του, στην οπερα και συχναζε σε εστιατορια πολυτελειας. Η υποτροφια του αλλωστε αναλογουσε σε 650 γερμανικα μαρκα τοτε. Την οπερα και τα πολυτελη εστιατορια τα επισκεπτονταν αργοτερα, οντας καθηγητης στην Αγκυρα. Διατηρουσε δε φιλιες με λογοτεχνες οπως ο Ασιζ Νεσιμ και ο Χαζιμ Νικμετ, αλλα και ο Μικης Θεοδωρακης, ο οποιος ηταν μελος καποιου ελληνοτουρκικου συλλογου. Οπωσδηποτε η εικονα του Τουρκου διανοουμενου που ακουει κλασικη μουσικη και διαβαζει ποιηση ερχεται στον αντιποδα των οποιων στερεοτυπων υπαρχουν για τους γειτονες μας.
 
 Στην αυτοβιογραφια του αναφερει, οτι επιρρεαστηκε βαθια απο κειμενα ιστορικου περιεχομενου που εγραφε ο Κεμαλ Ατατουρκ. Τα αρχαιολογικα μουσεια και οι δημοσιες βιβλιοθηκες Κωσταντινουπολεως και Αγκυρας διευθυνονταν τοτε απο Γερμανους λογιους. Ο Ακουργκαλ αναφερει, οτι ο τουρκικος λαος της Κωσταντινουπολεως ζουσε μεσα στην φτωχεια και την ανεχεια: Τα επαγγελματα του γιατρου, του δικηγορου, του εμπορου ησαν μοιρασμενα αναμεσα στους Ελληνες, τους Αρμενιους, τους Εβραιους της Πολης. Αν και δεν το αναφερει ρητα, εξυπακουεται οτι συμφωνει με τις μεταρυθμισεις και το συνολικο εργο του Κεμαλ, οπως αυτο συνετελεσθει μετα το 1922.
 
 Σε αλλα σημεια της αυτοβιογραφιας του επισημαινει πραγματα, που για καποιους φαινονται πολυ περιεργα. Γραφει παραδειγματος χαριν πως, οταν εγινε επικεφαλης του τμηματος αρχαιολογιας στο πανεπιστημιο της Αγκυρας, επεχειρησε να επιλεγει φοιτητες και φοιτητριες με πρωταρχικο κριτηριο την εμφανιση. Διαλεγε λοιπον μονο εμφανισιμους νεους και νεες ως φοιτητες του. Τους υπολοιπους προσπαθουσε να τους αποθαρρυνει απο το να σπουδασουν αρχαιολογια. Το σκεπτικο του ηταν, οτι η σχολη θα επρεπε να λειτουργει οπως ενα μαγαζι με προιοντα. Για να πουλησει ο μαγαζατορας, θα πρεπει να κανει το προιον του ελκυστικο. Η σχολη τοτε ειχε πολλη στενη σχεση με πολιτικους της Τουρκιας και ο Ακουργκαλ σκεπτοταν, οτι οι ελκυστικες φοιτητριες του θα τραβουσαν την προσοχη ισχυρων πολιτικων, θα ενισχυαν το προφιλ της αρχαιολογικης επιστημης και κατ΄αυτον τον τροπο, οι πολιτικη θα ενισχυαν οικονομικα την σχολη. Αλλωστε τοτε, απο την δεκαετια του 1940 και μετα, μονο οι ευποροι φοιτητες και φοιτητριες μπορουσαν να σπουδαζουν. Οι οποιοι και επανδρευονταν νωρις, απο τα φοιτητικα τους χρονια κιολας. Το δευτερο κριτηριο του Ακουργκαλ ηταν, να ειναι πνευματωδεις οι φοιτητες του, να γνωριζουν ξενες γλωσσες κτλ. Γιατι για να εντυπωσιασει μια φοιτητρια τους εναν ισχυρο πολιτικο λ.χ. δεν αρκει μονο η ομορφια της. Θα πρεπει να ξερει να παρουσιαζεται στους κοσμικους κυκλους, να ελισσεται και να κρατα ζωντανο το ενδιαφερον των αλλων για το προσωπο της.
 
 Ο ιδιος ο Ακουργκαλ ειναι σχετικα φειδωλος σε αλλα γεγονοτα που εχουν να κανουν με το προσωπο του. Κατα την διαρκεια της οκταχρονης παραμονης του στο Βερολινο, αναφερει οτι κινουνταν στους κοσμικους κυκλους της πολης και συναναστρεφοταν με καλλιτεχνες και διανοουμενους. Φλερταρε δε με πεντε δεκα γυναικες, αλλα γραφει οτι ποτε δεν προχωρησε περισσοτερο, μολονοτι ολες αυτο περιμεναν. Η πρωτη κοπελα που του αρεσε, περιμενε κιολας οτι θα της προτεινε να παντρευτουν. Παρα το οτι αναφερει οτι απεφευγε τις ερωτικες σχεσεις με τις Γερμανιδες και πως το φλερτ του περιοριζοταν σε κοινους περιπατους, προσκλησεις σε δειπνο και χοροεσπεριδες, σε αλλους τομεις ηταν πιο ανοικτος. Απολαμβανε λ.χ. το καλο κοκκινο κρασι, την ιταλικη κουζινα, τα ταξιδια.
 
 Ενα τελευταιο σχολιο: Ο Ακουργκαλ επιχειρησε να περασει προγραμμα ως προς την χρηματοδοτηση δημοσιευσης αρχαιελληνικων επιγραφων μικρασιατικων πολεων. Τελη της δεκαετιας του 1970 επισης - μετα τα γνωστα γεγονοτα με την Κυπρο - δημοσιευσε σε τουρκικη εφημεριδα κειμενο με τον τιτλο "μπορουμε επιτελους να συμφιλιωθουμε με τους Ελληνες;". Το αρθρο του αυτο δημοσιευτηκε και σε ελληνικη εφημεριδα.   
     

Montag, 4. November 2013

ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΙΜΜΕΝΑ 8.

 Ο μηνας Νοεμβριος δεν μπηκε καλα. Τις προαλλες δολοφονησαν δυο νεαρους που βρισκονταν εξω απο τα γραφεια της Χρυσης Αυγης Νεου Ηρακλειου. Τρομοκρατικη ενεργεια η' πολιτικη προβοκατσια; Κανενας δεν ξερει, ολοι ομως τα ιδια λενε.

++++++++++++++++++++++++++++++

 Οπως εχουν λυσσαξει με τις θεωριες των δυο ακρων, ετσι εχουν φαγωθει και με την ταινια "η ζωη της Αντελ", η οποια βραβευτηκε πριν απο μερικους μηνες στο Φεστιβαλ των Καννων: Ειναι Ελληνιδα η πρωταγωνιστρια - και δωστου τιμες, και να φουσκωνουν μερικοι απο υπερηφανεια, και ας μην ξερει η καυμενη η κοπελα να μιλησει ελληνικα... Εχει "σοκαριστικες" σκηνες σεξ μεταξυ γυναικων κτλ. λεει ... Και λοιπον; Η πρωτη ειναι η΄ η τελευταια που βλεπετε; Ναι, ειναι μια ταινια που ασχολειται με τον ερωτα ατομων του ιδιου φυλου - τι εγινε; Αν καποιοι του χωρου και καποιοι εκτος χωρου μεχρι 40-50 χρονων δηλωνουν "σοκαρισμενοι" απο τις ερωτικες σκηνες της εν λογω ταινιας, να τους θυμησουμε τι παιζοταν πριν απο καμια 30αρια χρονια...Γιατι εδω απεικονιζεται ρεαλιστικα ο ερωτας μεταξυ δυο γυναικων, το παθος τους πανω στην πραξη... Χωρις φτιασιδια και εφφε, φυσικο οπως αυτες...

 Αντε γεια σας, υποκριτες του καναπε!

+++++++++++++++++++++++++++++

 Αλλοι λυσσασμενοι υποκριτες εμφανιστηκαν με την δημοσιοποιηση της ξανθης πρασινοματας Μαριας που εχει μεγαλωσει και μενει σε καταυλισμο Αθιγγανων. Εβγαλαν στη φορα ολα τα στερεοτυπα που υπαρχουν. Οι ιστοριες τους μας θυμησαν την ταινια των Laurel and Hardy (πιο γνωστοι στην Ελλαδα με τον επισης στερεοτυπο τιτλο "Χονδρος - Λιγνος") The Bohemian Girl (1936) - η οποια με την σειρα της βασιζεται σε οπερα του M. W. Balfe εν ετει 1843, και ειχε προβληθει καναδυο φορες στην ΕΡΤ των '80ς. Στην ταινια ενα μικρο κοριτσακι, παιδι αριστοκρατη, απαγεται απο Αθιγγανους, με τους οποιους μεγαλωνει μαζι, χωρις να θυμαται τιποτε απο το παρελθον του. Απο οτι δειχνουν τα πραγματα, η Μαρια δεν εντασσεται σε αυτην την κατηγορια. Και το καλυτερο; Δεν υπαρχουν καν "Χονδρος - Λιγνος" στην ιστορια της...