Στο παρον κειμενο θελω να συνεχισω και εν μερει να ανακατασκευασω καποιες σκεψεις που ειχα εκφρασει παλιοτερα εδώ.
Ξεκιναω πρωτα απο την χρονολογηση των περιοδων της Ενατης Τεχνης, των κομικς - και πιο συγκεκριμενα, των αμερικανικων:
1. Χρυσή Εποχή (Golden Age), τέλη 1930 - αρχές 1950
2. Αργυρή Εποχή (Silver Age), μέσα 1950 - αρχές 1970
3. Χάλκινη Εποχή (Bronze Age), αρχές/ μέσα 1970 - μέσα 1980
4. Σύγχρονη Εποχή (ή Σκοτεινοί Χρόνοι - Modern Age/ Dark Age), μέσα 1980 - σήμερα
Οι σκιτσογραφοι Alex Raymond και Hal Foster ανηκουν στην Περιοδο 1 και για αυτο θεωρω οτι θα ηταν καλυτερα να τους αποκαλεσω "κλασικους" ή "κλασικιστες". Στην 1 ομως εντασσεται χρονολογικα και ο Burne Hogarth, το στυλ του οποιου αποκαλω "ωριμο" ("mature") ή ακομα και (πρωτο-) "gritty".
Οι καλλιτεχνες τους οποιους ονοματισα "ρομαντικους" στο ποστ της 22.01.2013, οι Rus Manning, John Byrne, Bob Layton, José Luis Garcia Lopez, Jim Aparo, Gene Day, Neal Adams, George Perez δηλαδη, ξεκινουν λιγο πριν το τελος της Περιοδου 2 και η ακμη τους φτανει λιγο πριν το τελος της Περιοδου 3. Οι περισσοτεροι εξ αυτων δουλεψαν για την DC, εξ΄ου και στους τιτλους της εταιρειας αυτης των Περιοδων 2 και 3 παρατηρουμε μια σχετικη εικονογραφικη ομοιογενεια. Στους τιτλους της Μαρβελ δεν συμβαινει κατα την γνωμη μου αυτο. Εκει συνυπαρχουν διαφορετικα εικονογραφικα στυλ.
Τους προαναφερομενους καλλιτεχνες, μιας και εικονογραφικα μοιαζουν να προερχονται απο την παραδοση των "κλασικων/ κλασικιστικων" Raymond και Foster της Περιοδου 1, θα μπορουσα καλλιστα να τους ομαδοποιησω και ως "νεο-κλασικους" ή "νεο-κλασικιστες". Σε αυτους θα ενταξω σε ενα δευτερο επιπεδο και τους Jim Starlin, Brian Bollard, Sal Buscema, Ross Andru, Al Milgrom. Οι διαδοχοι τους στην Περιοδο 4 ειναι κατ΄εμε οι Alan Davis, Ivan Reis, Dan Jurgens και Frank Cho, ενω οι Walt Simonson, Paul Neary, Kieron Dwyer, Jim Lee, Michael Layne Turner, Marc Silvestri, Mike Ryan ( η πλειοψηφια των οποιων δημιουργησε το ιδιαιτερο στυλ της που θα μπορουσα να ονομασω "Image Comics School Style" και το οποιο ειναι χαρακτηριστικο της εταιρειας αυτης και της εποχης της) μολονοτι εικονογραφικα προερχονται απο αυτην την "νεο-κλασικη" σχολη των Περιοδων 2-3, αποστασιοποιουνται μιας και οι μορφες που σχεδιαζουν δεν ειναι στρογγυλοποιημενες και ζωγραφισμενες με μαλακα μολυβια, αλλα γωνιακες και οξειες.
Παρα ταυτα βρισκονται σε (μικρη) αποσταση απο το να ενταχτουν στο "ωριμο" ή "gritty" "στυλ". Εκφραστες αυτου του στυλ προς τα μεσα της Περιοδου 2 και μεχρι το τελος της Περιοδου 3 μπορουν να θεωρηθουν οι John Romita Sr., Gil Kane, John Buscema κατα πρωτον και κατα δευτερον, οι George Tuska και Mike Zeck. Μια τριτη υπο-ομαδα θα μπορουσαν να αποτελεσουν εδω οι Carmen Infantino, Todd McFarlane, Joe Cubert, Frank Miller, John Romita Jr. και Norman Breyfogle με καθαρα σκοτεινο, "gritty" εικονογραφικο στυλ - ειδικα εαν θελουμε να διαχωρισουμε το "gritty" απο το "mature". Σε αυτην την περιπτωση θα ελεγα οτι ο Claudio Castellini της ιταλικης σχολης κομικς (η οποια εχει δωσει αριστα δειγματα "gritty style" - π.χ. Diabolik, Dylan Dog, Mr. No), ισως και ο προαναφερομενος Marc Silvestri, ειναι οι βασικοτεροι εκπροσωποι της εικονογραφικης αυτης τασης κατα την Περιοδο 4.
