ΞΑΝΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ Jurrasic Park.

Πριν απο καμια βδομαδα ετυχε να προβαλει το γερμανικο καναλι RTL II την τριτη συνεχεια της σειρας ταινιων Jurrasic Park. Η προβολη της τριλογιας εντος των περασμενων εβδομαδων υπενθυμισε στον γραφοντα την ρομαντικη του παιδικοτητα και την νοσταλγια για εκεινα τα πρωιμα και αγουρα χρονια. Θυμηθηκε την πρωτη φορα που πηγε και ειδε την πρωτη εκεινη ταινια της σειρας, μια χειμωνιατικη μερα του 1993, πριν απο τις γιορτες των Χριστουγεννων. Ειχε προ πολλου διαβασει μια ελληνικη μεταφραση του βιβλιου στο οποιο στηριζονταν η ταινια. Φυσικα η τελευταια διεφερε απο το βιβλιο-δημιουργημα του Michael Crichton. Πανω απο ολα ομως, τον γραφοντα κεντρισε, οχι μονο η αναβιωση των δεινοσαυρων με τα τοτε εξελιγμενα τεχνολογικα εφφε, αλλα και η προσωπικοτητα του παλαιοντολογου Dr. Alan Grant (Εικ. 1). Ενας χαρακτηρας ηθικοτερος του Indiana Jones θα λεγαμε. Και στην συνεχεια θα αποδειξουμε γιατι το πιστευουμε αυτο. 

(1) Dr. Alan Grant (Sam Neil), Jurrasic Park I (USA 1993)

(2) Dr. Alan Grant (Sam Neil), Jurrasic Park III (USA 2001)

 Στο βιβλιο ο Δρ. Γκραντ περιγραφεται ως γενειοφορος ανδρας που φοραει χαβανεζικο πουκαμισο και σορτσακι. Στην πρωτη ταινια (Εικ. 1), ο δρ. Γκραντ ειναι ενας μεσηλικας, χωρις γενειαδα, ενδεδυμενος με τζιν πουκαμισο και τσινο παντελονι, καθως και με καπελο τυπου Παναμα. Εν μερει ορθως εκανε τις αλλαγες αυτες ο σκηνοθετης Στηβεν Σπηλμπεργκ (κανενας αρχαιολογος ή παλαιοντολογος στην ηλικια του δρ. Γκραντ δεν κυκλοφορει με σορτσακια και χαβανεζικα πουκαμισα!), αν και το μουσι ειναι χαρακτηριστικο γνωρισμα των περισσοτερων στον κλαδο αυτο! Μια αλλη, ουσιαστικη διαφορα ειναι, οτι στο βιβλιο ο δρ. Γκραντ δεν εχει ερωτικη σχεση με την συναδελφο του παλαιοβοτανολογο που υποδυεται η Laura Dern στην ταινια. Στην δε ταινια δεν φαινεται ξεκαθαρα, αλλα υπονοειται οτι οι δυο τους ειναι ζευγαρι. 

 Στην τριτη ταινια (Εικ. 2) ο δρ. Γκραντ ειναι λιγα χρονια μεγαλυτερος, φοραει δε καπελο παρομοιο με αυτο του Indiana Jones ως trademark και (δυστυχως για πολλους φαν) δεν τα εχει (πλεον) με την παλαιοβοτανολογο. Η τελευταια εχει παντρευτει εναν πλουσιο τυπο και εχει δυο παιδια. Καλως ή κακως οι δυο ταινιες, μολονοτι ειναι φανταστικες, με ειδικα εφφε κτλ., δινουν πινελιες ρεαλισμου. Αυτη ειναι η πραγματικοτητα στους κλαδους των επιστημων αυτων, αφου αρκετοι συναδελφοι εχουν αυτην την μοιρα: Να μενουν μονοι τους. Με την τριτη ταινια λοιπον, οι δημιουργοι επεστρεψαν σε ενα βασικο στοιχειο του πρωτου βιβλιου, το οτι δηλαδη ο δρ. Γκραντ δεν εχει σχεση με την παλαιοβοτανολογο και ειναι (προφανως) το πεπρωμενο του να μεινει μονος στη ζωη. 

 Ξαναβλεποντας τις σχετικες ταινιες, κατανοησε ο γραφων, πως ο δρ. Γκραντ μπορει να ειναι καλυτερο προτυπο και απο τον ιδιο τον Indiana Jones: Ναι μεν ειναι κυνικος και δεν τα παει τοσο καλα με την τεχνολογια, αλλα ειναι ηθικος. Η αδυναμια του ειναι οτι υποχωρει στις απαιτησεις των πλουσιων (του Hammond στην πρωτη, των Kirby στην τριτη ταινια) προκειμενου να χρηματοδοτησει τις ερευνες του.

 Ειναι σχετικα ενδιαφερον το πως συναλλασεται ο χαρακτηρας αυτος σε συγκριση με αλλους, οπως π.χ. με τον Dr. Ian Malcolm στην πρωτη ταινια. Πολυ ευφυες το κολπο του σκηνοθετη να βαλει τον ψηλο και μελαχροινο Jeff Goldblum (που σιγουρα αρεσει και αρεσε περισσοτερο στον γυναικειο πλυθυσμο), μαυροντυμενο κιολας, να αρλουμπολογει περι θεωριων του χαους! Αθελα ή ηθελημενα, ο Σπηλμπεργκ παρουσιαζει δια του μαυροντυμενου μελαχροινου δρ. Μαλκολμ εναν αλλον τυπο ακαδημαικου που εχει εντονη την παρουσια του στα πανεπιστημια. Ο τυπος αυτος απεχει ετη φωτος απο τον λακωνικο δρ. Γκραντ. Προκειται για τον ανθρωπο που οπου και να βρεθει θα κανει οτι μπορει για να αυτοπροβληθει, να δειξει οτι ειναι κατι περισσοτερο/καλυτερο απο αυτο που ειναι πραγματικα. Θυμομαστε ολοι μας τις σκηνες με τον δρ. Μαλκολμ στο ελικοπτερο και στο τζιπ να προσπαθει με καθε τροπο (απεγνωσμενα θα λεγαμε οτι ταιριαζει καλυτερα!) να φλερταρει την παλαιοβοτανολογο. Σιγουρα ο δρ. Μαλκολμ εχει περισσοτερους θαυμαστες και θαυμαστριες, οπως προαναφερθηκε ηδη. Και σιγουρα αυτοι ολοι (και ολες) θα θεωρουν οτι ο δρ. Γκραντ ειναι προτυπο μονο για παιδακια. Αυτη ειναι ομως η νοοτροπια του σημερα. Να θεωρειται ο ηθικος και ολιγομιλητος ανδρας "οχι και τοσο ανδρας" και ο καθε μαυροντυμενος φαφλατας μαγκας και ετσι. Σε πεισμα των καιρων και των νοοτροπιων ομως, ο γραφων θα επιμεινει, οπως επεμενε παντα. Και θα συνεχισει να θαυμαζει τον δρ. Γκραντ για τους λογους που ανεφερε ηδη. Στους χαλεπους καιρους που ζει, ειναι χρησιμο να διατηρει ενα κομματι της παιδικοτητας του ζωντανο. Αυτο μπορει να τον προστατεψει απο την κακια γυρω του.