ΑΠΩΛΕΙΑ...

 Μπήκε η άνοιξη, ήλθε και το καλοκαίρι. Ο καιρός έφτιαξε, κάνει ζέστη. Οι περιορισμοί λόγω κορονοιού άρθηκαν, μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι, εμπορικά κέντρα, καφετέριες και εστιατόρια ανοίξαν. Ο κόσμος βγαίνει και διασκεδάζει. Μια οικογένεια θρηνεί. Είναι η οικογένεια του Τάλα. ¨Εχασε τον κυρ-Γιάννη. Είχε πατήσει τα 80 και η υγεία του ήταν επιβαρυμένη.

 Ποιός ήταν ο κυρ-Γιάννης όμως; Ήταν γενναιόδωρος και βοηθούσε συγγενείς και φίλους με πράξεις. Ήταν ευαίσθητος, φιλέσπλαχνος, ρομαντικός, ευγενής με τις κυρίες. Είχε όμως και αρκετά ελαττώματα. Τύχαινε να είναι ο μικρότερος γιος μιας πολυμελούς οικογενείας από την κεντρική Πελοππόνησο (3 αγόρια, 3 κορίτσια. Από τα παιδιά αυτά, μόνο εκείνος και μια αδελφή του απέμειναν). Ο μεγάλος γιος, ο Θανάσης, είχε σταλεί από παιδί σε συγγενείς του στην Αθήνα, οι οποίοι τον βοηθήσαν να σπουδάσει μηχανικός και να εργαστεί σε καράβια. Μάλλον ο κυρ-Γιάννης θα ήταν πιο κοντά στην μητέρα του (την οποία επικαλούνταν διαρκώς), αλλά επειδή δεν υπήρχε και άλλο αγόρι, έπρεπε να βοηθάει τον μεσαίο, τον Λάμπρο, στις αγροτικές δουλειές. Οι δυο τους συνεργαστήκαν αργότερα (π.χ. στον χώρο της εστίασης σε διάφορα μαγαζιά), αλλά ο Τάλας έχει την εντύπωση πως ο κυρ-Γιάννης έβλεπε τον μεσαίο του αδελφό ανταγωνιστικά - ίσως και να τον ζήλευε. Διαφορετική ήταν η κατάσταση με τον μεγαλύτερο, τον Θανάση, τον οποίο αγαπούσε και θαύμαζε. Ο Τάλας δεν είχε ακούσει ποτέ του κακό λόγο για τον Θανάση. 

 Ίσως λόγω της προαναφερόμενης κατάστασης (χαιδεμένος της μητέρας του από την μια και παιδί για θελήματα από την άλλη) ο κυρ-Γιάννης να ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί, να σηκώσει κεφάλι και να κάνει δική του δουλειά από το να γίνει υπάλληλος άλλων; Ο Τάλας θυμάμαι οτι στο σπίτι και την οικογένεία του ήταν καταπιεστικός και απαιτητικός. ¨Ήθελε να επιβάλλει την γνώμη του στους άλλους, να γίνεται το δικό του κάθε φορά. ¨Οταν  η οικογένεια δεν συμφωνούσε με τις απόψεις του ή δεν του έκανε το χατήρι, θύμωνε και προσπαθούσε να την πιέσει. Συνήθιζε να παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα μερικές φορές. Αισθανόταν αδικημένος, οτι περιτριγυρίζοταν από αχάριστους και οτι ο κόσμος όλος του χρώσταγε. ¨Αλλες φορές πάλι, δημιουργούσε ενοχές και τύψεις στους άλλους. Για την πρώτη περίπτωση π.χ., μπορεί να αναφερθεί πως τα τελευταία 2 χρόνια περίπου κατηγορούσε την οικογένειά του (δηλ. τους γονείς και τα αδέλφια του) οτι τον εμποδίσαν να πάει να γίνει αστυνομικός (την δεκαετία του 1960), μολονότι οι αξιωματικοί τον είχαν δει και του ζητούσαν να περάσει από τα κεντρικά. Παλιότερα όμως έλεγε οτι ο ίδιος είχε δει αστυνομικούς να χτυπούν αθώους πολίτες και είχε σοκαριστεί τόσο, που δεν πήγε. Για την δεύτερη περίπτωση μπορεί ο Τάλας να αναφέρει τον εαυτό μου και την ψυχολογική πίεση που υφίστατo επί χρόνια να παρατήσει την ζωή και την καριέρα του στην Γερμανία για να επιστρέψει στην Ελλάδα.

 Ήταν ακόμη εγωιστής και γκρινιάρης. Επαίροταν συχνά οτι τον θαυμάζαν για την εμφάνισή του και τους τρόπους του κτλ. Συνήθιζε να υποτιμά τους άλλους για διαφόρους λόγους. Π.χ. τον γαμπρό του Τάλα, επειδή δεν έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και εργάζεται ως υπάλληλος σε εταιρεία. ¨Ηθελε αυτός να επιλέξει σύζυγο για την κόρη του. Και τον ίδιον τον Τάλα τον πίεζε στο θέμα αυτό, οτι δήθεν θα του έβρισκε εκείνος νύφη. Είχε διάφορους τρόπους να ελέγχει και να ασκεί κριτική στην οικογένειά του. Ούτε να μιλήσουν στα τηλέφωνα δεν μπορούσαν - τους άρχιζε την ανάκριση. Θέλαν να βγούνε, τα ίδια. Αυτός σηκωνόταν, έφευγε, δεν ξέρουνε που πάει, ερχόταν, δεν μίλαγε - αυτά τα έκανε από τις εποχές που δεν υπήρχαν κινητά. Ασκούσε κριτική για την εμφάνιση, πως τρώει, πως γελάει η οικογένεια, σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Μάζευε διάφορα πράγματα από τον δρόμο ή από τα σκουπίδια (κάτι που είχαν επισημάνει και γείτονες) και έλεγε ψέματα, οτι κάποιοι του δώσαν κάτι. Δεν είχε καλή σχέση με το νερό (π.χ. δεν πλενόταν συχνά, δεν χρησιμοποιούσε το καζανάκι).

 Ο Τάλας έχει ακόμη την εντύπωση οτι ο κυρ-Γιάννης πρέπει να είχε διάφορα κόμπλεξ. Επαίροταν π.χ. οτι ήταν καλός τραγουδιστής, οτι θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός, οτι άκουγε συχνά κοπλιμέντα (το οτι είναι δεκτικός και επιρρεπής σε κολακείες είναι άλλο ενα αρνητικό του) που του λέγαν οτι μοιάζει με τον τάδε και τον δείνα ηθοποιό. Δεν τον είχε όμως ο Τάλας ακούσει ποτέ τόσα χρόνια σε οικογενειακές συνεστιάσεις με συγγενείς (π.χ. σε γάμους) να πιάσει μικρόφωνο και να τραγουδήσει. ¨Οποτε έβλεπε ταινία στην τηλεόραση ο Τάλας - ειδικά ξένες ταινίες - άρχιζε ο κυρ-Γιάννης να βρίζει τους πρωταγωνιστές. Δηλαδή του έφταιγε όλος ο πλανήτης που δεν σπούδασε, δεν έγινε ηθοποιός, τραγουδιστής, επιστήμονας, βιομήχανος! Και φυσικά είχε τις εμμονές του, π.χ. με τους συγγενείς του και τα σπίτια που τους έδωσε, όπως και με την άλλη, με το κτήμα στο χωριό, το οποίο είναι εξ΄αδιαιρέτου. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις, όλα οσα ισχυριζόταν (οτι πλαστογραφήσαν την υπογραφή του κτλ.) δεν ευσταθούν. Υπάρχουν συμβολαιογραφικές πράξεις. Υπάρχει οικονομική στενότητα τα τελευταία χρόνια στην οικογένεια και ήθελε να πουλήσει τα ανωτέρω. Κατανοητό. Τα μεν σπίτια όμως έχουν πωληθεί από το 1980 στους συγγενείς, στο δε κτήμα υπάρχει ενα 1/4 που ανήκει σε άλλους κληρονόμους. Ο Τάλας θέλει εδώ και μερικά χρόνια με την αδελφή του να τα διαχειριστούνε αυτά και  ο κυρ-Γιάννης δεν τους άφηνε. Τους εμπόδιζε και τους υποτιμούσε, οτι είναι άπειροι. Από παιδί έχει ακούσει ο Τάλας πολλά από τον κυρ-Γιάννη, αν και πρωτότοκος. Δεν τον άφηνε να πιάσει κατσαβίδια και πένσες, να κάνει καμιά μαστοριά. Του δημιουργούσε και εδώ ενοχές, οτι θα μείνει αγράμματος και δεν πρέπει κτλ. Οτι μπόρεσε να κάνει ο Τάλας από αυτά, το κατάφερε γιατί δοκίμασε από μόνος μου. 

 

 Ο κυρ-Γιάννης εισήχθε στις 27/04/2020 στην Α΄ Παθολογική Κλινική του Ερυθρού Σταυρού και μετά από σύσταση παθολόγου, ο οποίος τον είχε εξετάσει κατ΄οίκον.

 Το ιατρικό ιστορικό του περιλαμβάνει: ήπια ανοική συνδρομή, κολπική μαρμαρυγή, σακχαρώδη διαβήτη. ¨Εχει αναπηρία άνω του 60% από ατύχημα προ 35 ετών στο αριστερό πόδι (ρήξη κοτύλης). Τον Ιούλιο του 2019 χειρουργήθηκε στην αριστερή βουβωνοκήλη. Τέλη Σεπτεμβρίου 2019 διεγνώστει από νευροφυσιολόγο και ψυχολόγο με οργανικό ψυχοσύνδρομο, το οποίο περιλαμβάνει κατάθλιψη και εμμονές. Από τότε ξεκίνησε, μαζί με τα φάρμακα που έπαιρνε ήδη (eliquis, glucophage, orbimag), και το ηρεμιστικό olanzapin (x 1). Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2019, κατέπεσε σωματικά και διεκομίσθει στο ΝΙΜΙΤΣ για εξετάσεις. Βγήκε αυθυμερόν. Η ιατροφαρμακευτική αγωγή του άλλαξε και πλέον έπαιρνε zyprexa  (x 1), το οποίο περιέχει επίσης ολανζαπίνη. Από τέλη Φλεβάρη μέχρι και αρχές Απρίλη 2020 περίπου, έπαιρνε και μισό etiapin γιατί είχε εξάρσεις. Δεν ήταν πάντα εύκολος και συνεργάσιμος, δεν ήθελε να παίρνει τα συνταγογραφημένα του χάπια. Σημειωτέον, μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων εμφάνιζε ακράτεια και βρεχόταν στον ύπνο του κατά την διάρκεια της νύχτας. Ο Τάλας  του ξεκίνησε την χρήση ειδικών εσωρούχων για ενήλικες. Από του Ευαγγελισμού και μετά άρχισε να καταπέφτει όλο και πιο πολύ σωματικά, μέχρι που στο τέλος δε πήγαινε καν στην τουαλέτα κατά την διάρκεια της ημέρας, δεν μπορούσε να σηκωθεί από κρεββάτι ή καναπέ, δεν καταλάβαινε πως να σηκωθεί και πως να τον βοηθήσει ο Τάλας και όταν χρειαζόταν, τον υποβάσταζε. Μ. Τρίτη έπεσε μέσα στο σπίτι και χρειαζόταν ακόμα μεγαλύτερη βοήθεα. Μια βδομάδα μετά κατέρρευσε σωματικά και από τότε βρισκόταν κατάκοιτος και με κατάκλιση. Ο παθολόγος του συνταγογράφησε μια ιατροφαρμακευτικη αγωγή από τις 23/04 την οποία θα έπρεπε να ακολουθήσει για 10 μέρες και η οποία περιελάμβανε αντιβίωση augmentin. Υπέθετε πως έχουμε να κάνουμε με λοίμωξη. Επειδή ο κυρ-Γιάννης δεν αντιδρούσε θετικά στην αγωγή αυτή - κάθε απόγευμα ανέβαζε δέκατα (37) και το  Σάββατο 24/04 είχε 38 - είπε  ο παθολόγος οτι έπρεπε να διεκομισθεί σε νοσοκομείο, όπως και έγινε. Το zyprexa το είχε σταματήσει την Μ. Παρασκευή.  

 Στις 05/05/2020 δώσαν εξιτήριο από τον Ερυθρό Σταυρό. Το εξιτήριο αναφέρει τα εξής:

J22: διάφορες οξείες λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού. KNN: ΟΧΙ,  ICD10: ΝΑΙ.  KEN A22Mb λοιμώξεις/ φλεγμονές του αναπνευστικού με σοβαρές ή μέτριας βαρύτητας συνυπάρχουσες παθήσεις/ επιπλοκές. 

¨Αλλες εξετάσεις που έγιναν: 

Υ. Τ. εγκεφάλου (29/04/2020): παρουσία συρρεουσών μικροισχαιμικών αλλοιώσεων στη λευκή ουσία των εγκεφαλικών ημισφαιρίων άμφω.

 Πιθανή ισχαιμική αλλοίωση στη γέφυρα αριστερά της μέσης γραμμής. Ευρήματα εγκεφαλικής και παρεγκεφαλιδικης ατροφιας.  

 Φλεγμονώδη στοιχεία στο αριστερό ιγμόρειο και τις ηθμοειδέις άμφω. 

Υ. Τ. θώρακος (27/04/2020): δεν παρατηρείται σκιαγραφικό έλλειμμα σε κεντρικούς και τμηματικούς κλάδους των πνευμονικών αρτηριών. Διηθήματα θαμβής υάλουτ σε γλωσσίδα, στον ΑΚΛ και τον ΔΚΛ. Ατελεκτασία ΔΚΛ. Πυκνωτικά βάσεων άμφω.

CRP ποσοτικό (high sensitive): 244 mg/l (07/05/2020).

 Μεταξύ 05/05 και 09/05 ο κυρ-Γιάννης παρέμεινε σπίτι. Συνέχισε να βρίσκεται κατάκοιτος και σε κατάκλιση. Στο νοσοκομείο έβγαζε ματωμένα φλέματα που περιοριστήκαν μετά. Παραισθήσεις που είχε στο νοσοκομείο δεν εμφανιστήκαν μετά. Περιστασιακά μπορούσε να ανακτήσει επαφή με το περιβάλλον. Συνήθως έλεγε πράγματα ακατανόητα. Μερικές φορές είχε τρέμουλο, μια στο ενα χέρι και μια στο άλλο. Μερικές φορές είχε τρέμουλο στο ενα και στο άλλο πόδι. Το σώμα του ήταν βαρύ και ο Τάλας δυσκολευόταν να τον φέρει σε ημικαθιστή θέση και να τον γυρίσει δεξιά-αριστερά για να τον αλλάξει και να τον πλύνει. Εκείνες οι μέρες, αλλά και οι προηγούμενες, από Τετάρτη του Πάσχα μέχρι και Δευτέρα 27/04 που διεκομίστει στον Ερυθρό Σταυρό, ήταν μαρτύριο για τον Τάλα. ¨Ηταν μόνος του με την 79χρονη μικροκαμωμένη μητέρα του που δεν καταλάβαινε και δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. 

 Στο σπίτι όμως ο κυρ-Γιάννης δεν μπορούσε να φάει και να πιεί, δεν καταλάβαινε να φτύσει τα φλεματά του. Πλεον έπαιρνε τροφή, υγρά και τα φάρμακά του με ειδικές σύριγγες. Η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο, έπρεπε να διακομιστεί και πάλι σε νοσοκομείο λόγω αυτού του πράγματος, αλλά και της λοίμωξης του αναπνευστικού. Άλλωστε και παρά την αντιβίωση, συνέχιζε να ανεβάζει δέκατα. Στις 09/05 διεκομίσθει στον Ευαγγελισμό, στην Γ΄ Παθολογική Κλινική. Αυτή τη φορά ο Τάλας είχε προνοήσει και είχε λάβει γραπτή διάγνωση από τον παθολόγο. ¨Οπως και στον Ερυθρό Σταυρό, έτσι και στον Ευαγγελισμό, η διακομιδή έγινε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Και στις δυο περιπτώσεις, ο Τάλας και ο κυρ-Γιάννης φτάσαν το πρωί και μπήκαν σε θάλαμο το απόγευμα. Απλά στην δεύτερη περίπτωση, η θεράπων ιατρός δεν ήταν ευγενική. Δεν ήθελε να δει την γραπτή διάγνωση του συναδέλφου και περίμενε να της πει ο Τάλας τι συμπτώματα έχει ο κυρ-Γιάννης. Λες και ο Τάλας είναι κανένας φοιτητής Ιατρικής. Μια συνάδελφός της έβαλε στον κυρ-Γιάννη σωληνάκι levine στην μύτη για να σιτίζεται. Ο άνθρωπος είχε τις αισθήσεις του και υπέφερε. Μετά από 2 μέρες όμως, το σωληνάκι αυτό μπούκωσε. Το βγάλαν και λίγο πριν τα μέσα Μαίου, ενα γιατρουδάκι προσπάθησε να βάλει άλλο σωληνάκι στο ρουθούνι του κυρ-Γιάννη (η σύσταση του παθολόγου ήταν να γίνει γαστροστομία, μια χειρουργική επέμβαση δηλαδή, με την οποία το σωληνάκι θα τοποθετούνταν στο στομάχι). Δεν τα κατάφερε. Τον Τάλα φυσικά, όπως και κάθε συνοδό, τους βγάζαν έξω όταν θέλαν να κάνουν τις δουλειές τους οι γιατροί. Οι δε νοσηλεύτριες ήσαν πιο αγενείς και σνομπ στην πλειοψηφία τους από οτι οι συναδέλφισσές τους στον Ερυθρό Σταυρό. Δεν αλλάζαν υποσέντονα και πάνες στους ασθενείς παρά μόνο όταν λερωνόντουσαν. 

 ¨Οταν ξαναμπήκε ο Τάλας, βρήκε τον κυρ-Γιάννη ιδρωμένο, δεμένο από τα κάγκελα του κρεββατιού με γάζες στους καρπούς των χεριών, να προσπαθεί να αναπνεύσει. Και να φτύνει αίμα. Το λευκό σεντόνι είχε γεμίσει με κόκκινες κηλίδες. Ειδοποίησε τις νοσηλεύτριες, οι οποίες ήλθαν μετά από δέκα λεπτά με τους γιατρούς και τον βγάλαν έξω. Αργότερα του είπαν οτι ο δεξιός πνεύμονας έχει γεμίσει υγρά και ο κυρ-Γιάννης πρέπει να διασωληνωθεί. ¨Οπως και έγινε. Στις 16/05 διεκομίσθει σε ΜΕΘ - ο Ευαγγελισμός δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο. Στην ΜΕΘ παρέμεινε ο κυρ-Γιάννης μέχρι την 02/06, οπότε και επαναδιεκομίσθει στον Ευαγγελισμό. Στην ΜΕΘ του έκαναν τραχειοτομή. Συνέχισε να είναι σε καταστολή. Μια εβδομάδα πριν επιστρέψει στον Ευαγγελισμό τον βγάλαν από την μηχανική υποστήριξη και ανέπνεε μόνος του. Μερικές φορές έδειχνε να έχει τις ασιθήσεις του - άνοιγε τα μάτια, τα βλεφάριζε, κούναγε τα δάχτυλα του χεριού. Μερικές φορές έσμιγε τα φρύδια - ίσως και να αισθανόταν πόνο. 

 Η γιατρός στην ΜΕΘ είχε βέβαια προειδοποιήσει τον Τάλα: πρόκειται για ασθενή με ήδη βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό. Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει εαν ο κυρ-Γιάννης θα αντέξει μια βδομάδα ή εναν μήνα. Τελικά άντεξε μέχρι το μεσημέρι της 9ης Ιουνίου 2020. Είχε από την προηγούμενη μέρα πάθει αποκορεσμό και τον διασωληνώσαν και πάλι. Μέχρι τότε, ο εφημερεύων γιατρός συζητούσε την πιθανότητα μεταφοράς του σε ίδρυμα ή κλινική χρονίων/ ανιάτων παθήσεων/ νοσημάτων. Μετά την διασωλήνωση, παίχτηκε και πάλι το σενάριο της ΜΕΘ. Λίγο πριν το μεσημέρι της 09/06, ο κυρ-Γιάννης μεταφέρθηκε στο καρδιολογικό για εξετάσεις. ¨Οταν μισή ώρα μετά τον επαναφέραν στον θάλαμο, δεν μπόρεσε ο Τάλας να τον δει. Είχαν πέσει επάνω του γιατροί και νοσηλευτές και τον βγάλαν έξω. ¨Οταν ο Τάλας μπήκε στον θάλαμο, διαπίστωσε οτι το χρώμα του δέρματος του κυρ-Γιάννη είχε γίνει ωχροκίτρινο και εμφάνιζε ροζ λεκέδες σε στήθος, χέρια και κοιλιά. ¨Ηδη από τις 02/06 το αριστερό του χέρι ήταν πρισμένο και μελανιασμένο από τις κεντρήσεις που του έκαναν. Στην ΜΕΘ δεν είχαν βρει αλλού φλέβα στο σώμα του για τους ορούς και τις αντιβιώσεις - είχαν ήδη εξαντλήσει τις φλέβες σε άνω και κάτω άκρα - και δοκιμάσαν στα δεξιά του λαιμού. Ειδοποίησε αμέσως τους νοσηλευτές, οι οποίοι μαζί με τους γιατρούς τον βγάλαν και πάλι έξω. ¨Οταν φέραν μετά από δέκα λεπτά το παραβάν, ο Τάλας κατάλαβε... Σηπτική καταπληξία ήταν η τελική διάγνωση/ αιτία θανάτου.

 Τον είδε αργότερα το μεσημέρι στο νεκροτομείο του νοσοκομείου. Και ειδοποίησε την οικογένειά του. Δυστυχώς η επιθυμία του εκλιπόντος να δωθεί το σώμα του στη Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ δεν πραγματοποιήθηκε. Οι λοιποί εγγύτεροι συγγενείς πλην Τάλα δεν ήθελαν. Επομένως έγινε κηδεία, τα έξοδα της οποίας επιβαρύναν κυρίως τον Τάλα, ο οποίος βρίσκεται ακόμα σε δεινή οικονομική κατάσταση. Και έπονται άλλα: εννιάμερα, σαράντα, μνημόσυνα, γραφειοκρατικές διεκπεραιώσεις σε δικηγόρους, συμβολαιογράφους, εφορίες κτλ...

 ¨Ετσι όμως είναι η ζωή. Οι περιορισμοί λόγω κορονοιού αρθήκαν, ο καιρός έφτιαξε, τα μαγαζιά ανοίξαν και ο κόσμος βγαίνει και διασκεδάζει. Μια οικογένεια κάπου στην πόλη θρηνεί και ενας γιος, ο οποίος ακόμα πιστεύει οτι δεν ήταν αυτός που ήθελε ο νεκρός πατέρας του, ενας γιός που έχει ρισκάρει για αυτόν τον πατέρα  την τσέπη και την καριέρα του κολλημένος ενα εξάμηνο στην πόλη αυτήν, άνεργος και ανασφάλιστος, αισθάνεται οτι το 2020 μπορεί να είναι πραγματικά δίσεκτο - τι ειρωνία για κάποιον που νομίζει οτι είναι ορθολογιστής! Αυτός ο γιος, αυτός ο Τάλας, επιθυμεί διέξοδο. Η ταλαιπωρία των τελευταίων μηνών - οι εξάρσεις και η σταδιακή σωματική κατάπτωση του κυρ-Γιάννη, τα τρεχάματα σε μικροβιολογικά εργαστήρια για αιματολογικές, αξονικές και υπέρηχους, η ψυχική και σωματική κούραση με το άλλαγμα και καθάρισμα του κατάκοιτου ανθρώπου, η καθημερινή πολύωρη παραμονή στα νοσοκομεία και η αντιμετώπιση του εκει προσωπικού απέναντί του - μοιάζει πλέον με κακό όνειρο. Ο τρόπος του να πενθήσει είναι να απομονωθεί και να παλέψει με τις τύψεις του μέχρι να φύγει τούτη η καταραμένη χρονιά...

 

• ---