Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

Σαν βρεθεις στο νησι της Σικελιας ξενε, μην παραλειψεις να επισκεφθεις τις Συρακουσες, στην νοτιανατολικη του πλευρα. Οι Συρακουσες ησαν η πλουσιοτερη και ισχυροτερη πολη του νησιου κατα την αρχαιοτητα, μεχρι που καταλειφθηκε απο τους Ρωμαιους. Κατευθυνσου στο αρχαιολογικο παρκο της πολεως, το οποιο σημερα περικλειει το αρχαιο θεατρο και τα λατομεια της πολεως. Το πιο εντυπωσιακο απο αυτα τα λατομεια ονομαστηκε "αυτι του Διονυσιου" (: Orecchio di Dionisio) απο τον ζωγραφο της Αναγεννησης Caravaggio, που πιστευε οτι ο ομωνυμος τυραννος της πολης, ο Διονυσιος Ι ο Πρεσβυτερος, καθοταν στην κορυφη του βραχου κρυφακουοντας τους σκλαβους που δουλευαν μεσα στην σπηλια, μηπως και πιασει τιποτε λογια τους εναντιον του. Πραγματικα, το εσωτερικο του λατομειου, με μηκος πανω απο 20 μ. και υψος γυρω στα 50 μ., ομοιαζει με το ανθρωπινο αυτι. Ο κοιλος εσωτερικος χωρος δημιουργει αντιλαλο, οταν μιλαει καποιος. Η ηχω της φωνης του βγαινει προς τα εξω.

Ακουσε ξενε μια ιστορια, η οποια εχει να κανει με το λατομειο αυτο των Συρακουσων: Με το τελος των περσικων πολεμων, το 479 π. Χ., οι ελληνικες πολεις ειχαν βγει νικητες. Οι κυριοι πρωταγωνιστες του αγωνα ησαν η Αθηνα και η Σπαρτη. Η πρωτη εξελιχθηκε σε κυρια ναυτικη δυναμη στην αρχαια Ελλαδα, ενω η δευτερη ηταν γνωστη για την στρατιωτικη της υπεροχη επι εδαφους. Η Αθηνα, αυξησε απο αυτο το σημειο και μετα την ισχυ και την επιρροη της στην Ελλαδα. Το ταμειο των ελληνικων πολεων, που ευρισκονταν αρχικα στην Δηλο, μεταφερθηκε λιγο αργοτερα στην Αθηνα για "προληπτικους λογους". Οι Σπαρτιατες, οι Κορινθιοι και οι συμμαχοι τους δεν εβλεπαν την αυξηση της δυναμης της Αθηνας με καλο ματι. Τα πνευματα ειχαν οξυνθει και δεν αργουσε να ξεσπασει η σπιθα που θα αναβε το φυτιλι του πολεμου εκ νεου. Εκ καποιας αφορμης, αυτο εγινε και στα 431 π.Χ. ξεκινησε ο εμφυλιος που εμελλε να γινει γνωστος ως ο πελοποννησιακος πολεμος. 10 χρονια αργοτερα υπογραφηκε η συνθηκη του Νικια, η οποια οριζε παυση των εχθροπραξιων για 50 χρονια. Στα 415 π. Χ. ομως, εμφανιστηκαν πρεσβεις απο την πολη της Σεγεστας στην Αθηνα. Ζητουσαν βοηθεια στον αγωνα τους εναντιον των αντιπαλων τους απο την ανταγωνιστρια πολη του Σελινουντα. Και ησαν προθυμοι να προσφερουν πολλα χρηματα, προκειμενου να στηριξουν οικονομικα την εκστρατεια των Αθηναιων στην Σικελια.

Στην συνελευση που ακολουθησε, μιλησαν διαφοροι επιφανεις Αθηναιοι. Οι περισσοτεροι ταχθηκαν υπερ της εκστρατειας. Ελαχιστοι ησαν κατα. Ενας απο αυτους ηταν ο στρατηγος Νικιας. Ο Νικιας αμφεβαλλε για τις προθεσεις των Σπαρτιατων και για την ισχυ της συνθηκης του 421 π.Χ. Επιπλεον πιστευε, οτι το εγχειρημα μιας αθηναικης εκστρατειας στην Σικελια ηταν ακρως ριψοκινδυνο, μιας και οι στρατιωτες θα βρισκονταν σε αγνωστη για αυτους περιοχη, εκτος της κυριως Ελλαδος, με δυσκολες συνθηκες ως προς τον ανεφοδιασμο τους και την αποκτηση νεων συμμαχων. Οι Αθηναιοι δεν ειχαν ιδρυσει αποικιες στην Σικελια. Εαν εκστρατευαν εκει, θα ησαν αποκομμενοι απο την πολη τους, η οποια θα κινδυνευε να πεσει στο ελεος των εχθρων της, χωρις την παρουσια στρατου και ναυτικου. Αλλωστε ο ιδιος ο Περικλης ηταν που ειχε προειδοποιησει τους Αθηναιους παλιοτερα, να μην παρουν αναλογα ρισκα. Η Αθηναικη Αυτοκρατορια θα ηταν συνετο να περιορισει την ισχυ της στο Αιγαιο.

Ο Αλκιβιαδης ηταν ενας νεος και φιλοδοξος πολιτικος απο αριστοκρατικη γενια. Εμφανισιμος ανδρας, μορφωμενος, μαθητης του Σωκρατη, με ηγετικες και στρατηγικες ικανοτητες, πρεσβευε παση θυσια να πραγματοποιηθει το εγχειρημα των Αθηναιων. Ησαν ισχυροι, δεν ειχαν να φοβηθουν κανεναν. Αλλωστε, ειχαν νικησει την Περσικη Αυτοκρατορια. Μπορουσαν να τα βγαλουν περα με τον Σελινουντα. Και θα διελυαν την δυναμη των Συρακουσων, αποικιας των Κορινθιων και ισχυροτερης πολης του νησιου.

Οι Αθηναιοι ταχθηκαν με το μερος του Αλκιβιαδη, ο οποιος τους γοητευε. Τα επιχειρηματα του σωφρονος Νικια δεν εισακουσθηκαν και ο ιδιος οριστηκε ως ενας απο τους επικεφαλεις στρατηγους της εκστρατειας. Την ιδια χρονια, γυρω στα 130 πλοια αναχωρησαν απο την Αθηνα με κατευθυνση προς Σικελια. Προτου καλα καλα αποβιβαστουν στο νησι, ο απληστος και φιλοδοξος Αλκιβιαδης - ο εμπνευστης της εκστρατειας - προδωσε τους συμπολιτες του και κατεφυγε στην Σπαρτη, τον μεγαλο εχθρο των Αθηνων. Ο αθηναικος στρατος βρεθηκε σε ενα εχθρικο περιβαλλον, προσπαθωντας να κερδισει συμμαχους. Κερδισε μια μαχη λιγο πιο εξω απο τις Συρακουσες, αλλα τα πραγματα δυσχαιρενονταν ολο και πιο πολυ. Η Σεγεστα δεν μπορσε να χρηματοδοτησει αλλο το εγχειρημα και συντομα εμφανιστηκαν στο νησι οι Κορινθιοι και οι Σπαρτιατες. Στις υπολοιπες μαχες που ακολουθησαν, οι Αθηναιοι ηττηθηκαν.

Το τελος της μεχρι τοτε ισχυρης Αθηναικης Ηγεμονιας ηρθε το 413 π.Χ. Σχεδον ολοκληρος ο αθηναικος στολος καταστραφηκε, ενω γυρω στους 7.000 ανδρες - οπλιτες, κωπηλατες - σκοτωθηκαν και πωληθηκαν ως σκλαβοι. Ο Νικιας πεθανε κατα τις τελευταιες αψιμαχιες που ελαβαν χωρα κοντα στις Συρακουσες, αντιμετωπος των Συρακουσιων και των Σπαρτιατων. Οσοι Αθηναιοι επεζησαν, καταδικαστηκαν να δουλευουν σαν σκλαβοι στα λατομεια των Συρακουσων. Πολλοι απο αυτους πεθαναν εκει απο αρρωστιες, πεινα και διψα. Ποτε δεν καταφεραν να επιστρεψουν στην πατριδα τους. Δεν ειδαν ξανα τις οικογενειες τους. Δεν ειδαν τα παιδια τους να μεγαλωνουν. Αυτο ειναι ξενε, το τιμημα των πολεμων, εμφυλιων και μη. Η πλουσια και δυνατη πολη των Αθηνων εχασε την αιγλη της ως στρατιωτικη δυναμη, επειδη ακουσε και πιστεψε στα λογια ενος ανδρα. Φαινεται πως και οι ιδιοι οι Αθηναιοι ησαν σιγουροι πως ησαν ακατανικητοι. Κατι που αποδειχθηκε και στην πραξη οτι δεν ισχυει.

Το 403 π.Χ. εληξε και ο Πελοποννησιακος Πολεμος με νικη της Σπαρτης και ολοκληρωτικη ηττα και ταπεινωση της Αθηνας. Ο εμφυλιος αφησε, κατα τον ιστορικο Ξενοφωντα, αποκαιδια πισω του. Μια Ελλαδα ριμαγμενη, ερημωμενη, αδυναμη να σταθει. Αυτη ειναι η τυχη των λαων ξενε, οταν κανουν λανθασμενες επιλογες, αναδεικνυοντας ως ηγετες και καθοδηγητες τους καιροσκοπους. Και οταν οι επιτυχιες του ενδοξου παρελθοντος θολωνουν τα μυαλα των ανθρωπων τοσο, που νομιζουν οτι θα βρισκονται αισαει στην κορυφη.

ΖΩΗ ΧΛΙΔΑΤΗ.

Μεσα στη μια βδομαδα που κρατησε ο γυρος της Σικελιας με το τουριστικο γκρουπ (βλ. αντιστοιχο κειμενο σε www.mrtoverseas.blogspot.com), ο Ταλας ειχε την δυνατοτητα να ξεκουραστει σε πολυτελη ξενοδοχεια και να γευματισει σε ακριβα εστιατορια. Ποτε δεν ειχε ζησει την εμπειρια της χλιδης ως τοτε. Απο την μια μερια, ηταν γοητευτικο, το να βολευεσαι σε ξενοδοχεια 4 αστερων, με κλιματιστικο και μινι μπαρ στο δωματιο και το να σου φερνουν μενου 3 πιατων στο τραπεζι. Απο την αλλη, ειναι τοσα χρονια συνηθισμενος στην απλη ζωη, που ουτε κρυο, ουτε ζεστη του κανει. Η υπερβολικη χλιδη ειναι επισης υποπτη: Δεν μπορει να ειναι ολα τελεια, καποιο ψεγαδι θα υπαρχει. Και πραγματικα, ετσι ειναι. Το πρωτο βραδυ της διανυκτερευσης του στο δωματιου του ξενοδοχειου των 4 αστερων, ανακαλυψε ο Ταλας μια ψοφια κατσαριδα στο ντους. Σε ενα αλλο, επισης πολυτελες ξενοδοχειο, το παραθυρο του δωματιου του δεν εκλεινε καλα. Σε ενα τριτο ξενοδοχειο, ορισμενες απο τις πολυτελεις πολυθρονες του ειχαν σημαδια απο σταχτες τσιγαρων. Σε καμποσα απο τα εστιατορια αυτων των ξενοδοχειων, στα οποια η τουριστικη ομαδα δειπνουσε και επαιρνε το πρωινο της, τα τραπεζομαντιλα και τα σερβιτσια δεν ηταν παντα καθαρα. Το φαγητο επισης δεν ηταν και αριστουργημα. Ειχε τυχει π.χ. να τους σερβιρουν σπαγγετι με σαλτσα τοματας, την οποια και ο πλεον αδαης περι μαγειρικης μπορουσε να καταλαβει οτι προερχεται απο κονσερβες και οχι παο φρεσκιες τοματες, οπως συνηθιζουν οι Ιταλοι. Αλλα οπως αναφερθηκε, η χλιδη υπαρχει επιφανειακα, ισα για να φαινεται. Στην ουσια υπαρχει για να καλυψει καποιες ατελειες και να δικαιολογησει τις υψηλες τιμες που καποιοι εκει χρεωνουν.

Ολως τυχαια, το θεμα αυτο το συζητησε ο Ταλας και με τον Τζο - εναν απο τους υπολοιπους συμμετεχοντες του γκρουπ - ενα απογευματακι της 10ης Αυγουστου, στην πισινα του ξενοδοχειου του Ακριτζεντο, στο οποιο ειχαν μολις φτασει απο τον Σελινουντα. Ο Τζο ειναι Αμερικανος με ιταλικες ριζες. Γεννηθηκε και μεγαλωσε στο Μπρουκλιν. Απο τον Σεπτεμβριο θα εργαζεται σε καποια επιχειρηση στην Νεα Υορκη. Στην εκδρομη συμμετεχει μαζι με τους παπουδες του, οι οποιοι, νεοι ακομη, μεταναστευσαν στην Αμερικη για μια καλυτερη τυχη. Ο Τζο τους συνοδευει στο ταξιδι τους στην πατρια γη και με την ευκαιρια που του δινεται, την γνωριζει πλεον και ο ιδιος. Την γη των προγονων του, τη Σικελια.

Οι δυο νεοι ανδρες συζητουσαν για τις εμπειριες τους περι πολυτελειας και χλιδης και καποια στιγμη, ο Ταλας αναφερει ως παραδειγμα, του τι πιστευαν οι αρχαιοι Ελληνες για το θεμα αυτο. Θεωρουσαν την χλιδη κακο πραγμα, που διαφθειρει τον ανθρωπο. Ειδικα για τους Ελληνες της αρχαικης εποχης, η χλιδατη ζωη ηταν συνιφασμενη με την τριφυλια και την μαλθακοτητα των βασιλειων της Εγγυς Ανατολης. Τους Ελληνες δε, που υπεκυπταν στον πειρασμο να ζησουν στην πολυτελεια, τους αντιπαθουσαν και τους κατηγορουσαν οτι ειχαν μηδισει - επειδη θεωρουσαν οτι οι Μηδες, συγγενικο φυλο προς τους Περσες, ησαν οι κυριοι εκπροσωποι του φαινομενου αυτου.

Τα ματια του Τζο γυαλισαν απο περιεργεια και εντυπωσιασμο, οταν ο Ταλας αναφερθηκε στην ιστορια της συναντησης του Σολωνα με τον βασιλια Κροισο, ωστε να γινει ακομα πιο κατανοητο το πιστευω του αρχαιοελληνικου πολιτισμου επι του θεματος. Ηθελε με ενδιαφερον να μαθει την ιστορια. Και ο Ταλας δεν του χαλασε το χατηρι!

- "Ο Σολων θεωρουνταν ενας απο τους 7 μεγαλους σοφους της αρχαιας Ελλαδος. Ηταν Αθηναιος πολιτικος, φιλοσοφος και ποιητης. Εκανε πολλα καλα πραγματα για την πολη του την Αθηνα. Επεφερε μεταρρυθμισεις στην αναδιοργανωση των δημων και των φυλων και απαλλαξε τους φτωχους και αδικημενους πολιτες απο τα χρεη που τους επιβαρυναν. Μετα εγκατελειψε την Αθηνα και ταξιδεψε στην Μεσογειο. Πηγε στην Αιγυπτο και αργοτερα επισκεφθηκε τις Σαρδεις, την πρωτευουσα του βασιλειου της Λυδιας στην Μικρα Ασια. Ο βασιλιας της Λυδιας ηταν ο Κροισος, ενας απο τους πλουσιοτερους ανθρωπους στον κοσμο. Ο ιδιος θεωρουσε τον εαυτο του τον ευτυχεστερο ανθρωπο του κοσμου, επειδη ειχε αποκτησει πολλα πλουτη. Ο Σολων τον επισκεφθηκε στο πολυτελεστατο ανακτορο του. Πληθος αυλικων και συμβουλων τον κοιταζαν, συγκεντρωμενοι στην αιθουσα του θρονου. Μπροστα του, καθιμενος σε χρυσο θρονο, ηταν ο βασιλιας Κροισος, ντυμενος στις πορφυρες και τα μεταξια. Το εθιμο στα βασιλεια της Ανατολης ηταν να προσκυνανε οι υπηκοοι και οι καλεσμενοι τους βασιλεις. Ο Σολων ηταν ομως Ελληνας και αυτο το "εθιμο" οι Ελληνες δεν το ειχαν. Το να προσκυνας ανθρωπο, οποιος και αν ειναι αυτος, ειναι εντελως αντιθετο με την βιοθεωρια του Ελληνα. Λεγεται οτι ο Σολων καμωθηκε πως του επεσε το δαχτυλιδι η´το μπαστουνι του, ωστε να σκυψει να το πιασει και να δειξει στους παρισταμενους και τον ιδιο τον βασιλια οτι τον σεβεται. Και ο ιδιος βεβαια δεν θα ειχε με αυτον τον τροπο τυψεις, αφου δεν προσκυνησε κανεναν πραγματικα, παρα μονο εσκυψε για να πιασει κατι που του επεσε. Εν συνεχεια, λεγεται οτι ο Κροισος τον ρωτησε ποιον θεωρει τον ποιο ευτυχισμενο ανθρωπο του κοσμου, περιμενοντας να ακουσει το δικο του ονομα απο τα χειλη του Σολωνα. Ομως ο Σολων δεν ηταν κολακας, οπως τοσοι και τοσοι που ειχαν μαζευτει γυρω απο τον θρονο του βασιλια. Απαντησε οτι, ο πιο ευτυχησμενος ανθρωπος που γνωριζε ηταν ενας Αθηναιος, ο Τελλος. Ο Τελλος ηταν ενας απλος ανθρωπος, που διηγε βιο απλο και εμενε σε ενα λιτο σπιτι. Πολεμησε για την πατριδα του και αναθρεψε την οικογενεια του. Πεθανε ευτυχησμενος εχοντας μεγαλωσει τους γιους του, οι οποιοι εγιναν καλοι πολιτες και τιμησαν τον πατερα τους. Γιατι, για τους αρχαιους Ελληνες δεν μετρουσε η πολυτελεια ως ιδανικο, αλλα το να εχεις αξιες: Να εισαι τιμιος, να αγαπας την οικογενεια και την πατριδα σου και να τους τιμας."

- "Γουαου! Καταπληκτικη ιστορια! Σε ευχαριστω πολυ που μου την διηγηθηκες!", αποκριθηκε ο Τζο, και τα ματια του ελαμπαν απο χαρα.

- "Περιμενε, υπαρχει και δευτερο μερος! Ο Κροισος δεν ευχαριστηθηκε απο την απαντηση του Σολωνα. Ηταν απογοητευμενος. Τοτε ο Σολων του ειπε την φραση που εμελε να γινει "τοπος", "πιστευω", για τους αρχαιους Ελληνες: "ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ" δηλαδη, "μην μακαριζεις κανεναν, προτου ερθει το πληρωμα του χρονου του". Χρονια αργοτερα, μια νεα δυναμη εμφανιστηκε στην Εγγυς Ανατολη. Ηταν η νεοσυστατη Περσικη Αυτοκρατορια του Κυρου. Ο Κροισος ετοιμαστηκε να αντιμετωπισει τον Κυρο, που εισεβαλλε στην Μικρα Ασια. Ειχε ακουσει για μια πορφητεια που ελεγε οτι ενα βασιλειο θα γκρεμιστει, αμα γινει πολεμος. Και ηταν σιγουρος πως αυτο το βασιλειο δεν θα ηταν το δικο του. Εσφαλε ομως! Στη μαχη που ακολουθησε, ο στρατος του ητττηθηκε και ο ιδιος πιαστηκε αιχμαλωτος. Ο Κυρος διεταξε να τον δεσουν πανω σε θρονο και να τον βαλουν πανω σε εναν σωρο απο ξυλα. Οι στρατιωτες το επραξαν και εν συνεχεια, εβαλαν φωτια στα ξυλα. Ο Κροισος στην απελπισια του φωναζε δυνατα το ονομα του Σολωνα. Ο Κυρος ηταν περιεργος να μαθει τι εννοει και ο Κροισος του διηγηθηκε την ιστορια της συναντησης του με τον Αθηναιο. Κατανοωντας ο Κυρος, οτι οι κουβεντες του Σολωνα, αφορουν τον οποιονδηποτε, ακομα και τον ιδιο, εδειξε γενναιοδωρια και αφησε τον Κροισο ελευθερο".

Ο Τζο φανηκε για καποια στιγμη σκεπτικος. Πρεπει να ειχε παρει στα σοβαρα την ιστορια με τον Σολωνα και τον Κροισο που αναφερεται απο τον Ηροδοτο. Παροτι προβληματισμενος, ξαναευχαριστησε τον Ταλα για την διηγηση. Το ιδιο εκανε και την τελευταια μερα του ταξιδιου τους, λιγο πριν τα μελη του γκρουπ αναχωρησουν, το καθενα για τον δικο του προορισμο. Δυστυχως δεν ετυχε να συνεχιστει η ομορφη αυτη κουβεντα περι αξιων και ιδεωδων των αρχαιων. Ο Ταλας θα μπορουσε να διηγηθει ακομα μερικες ιστοριες, οπως π.χ. αυτη με τον βασιλια Μιδα, που ηθελε να γινεται χρυσαφι οτι αγγιζει. Ευελπιστε παντως, οτι ο Τζο μπορει να εχει εππηρεαστει απο τις ιστοριες αυτες, που στον ελευθερο χρονο του να ψαχνει κανενα βιβλιο για την αρχαια Ελλαδα στις δημοτικες βιβλιοθηκες της Νεας Υορκης. Διοτι αξιζει οπωσδηποτε τον κοπο! Υπαρχουν πολλα, που τα αρχαια γραπτα μπορουν να διδαξουν στον συγχρονο ανθρωπο.

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ!

Καθε καλοκαιρι, η ιδια και η ιδια ιστορια. Φωτιες εδω, φωτιες εκει, φωτιες παραπερα. Κραταει χρονια αυτη η κολωνια. Καποτε εβλεπες δασος και χαιροσουν, εμπαινες μεσα και ενιωθες τη δροσια του, ακουγες τα πουλια να τιτιβιζουν και το θροισμα των φυλλων των δενδρων, απο το ελαφρο αερακι. Τιποτε πλεον. Τα δαση στην Ελλαδα σπανιζουν. Μονο σε ντοκυμαντερ μπορεις να δεις δαση.

Καθε καλοκαιρι τα ιδια και τα ιδια. Καθε καλοκαιρι η Ελλαδα καιγεται. Ανθρωποι χανουν τις περιουσιες και τις ζωες τους. Κανεις δεν ξερει ακριβως γιατι, κανεις δεν ξερει ποιοι, κανεις δεν γνωριζει πως. Λογια και θεωριες μονο. Ειναι λεει καποιοι γνωστοι-αγνωστοι που βαζουν φωτιες, για να αγορασουν την καμενη γη μετα. Την μετατρεπουν σε οικοπεδα και την μεταπωλουν σε αλλους που θελουν να χτισουν βιλες, λεει. Αν ειναι ετσι, γιατι δεν παιρνει το κρατος μετρα, ωστε να βρει ποιοι κρυβονται πισω απο αυτα; Γιατι μονο λογια και οχι πραξεις;

Καθε καλοκαιρι τα ιδια και τα ιδια. Η Ελλαδα καιγεται και οι αρμοδιοι φορεις απουσιαζουν. Πυροσβεστες, οχηματα, ελικοπτερα, υλικο κατασβεσης δεν επαρκουν για ολους. Τα πυρινα μετωπα ειναι πολλα και σε διαφορες περιοχες. Δεν προλαβαινουν να πανε παντου. Το ανθρωπινο δυναμικο της Πυροσβεστικης δεν ειναι μονο μικρο σε αριθμο. Πολλες φορες τυχαινει να μην ειναι καν οργανωμενο. Αναρωτιεται κανεις, εαν εχουν λαβει πληρη και αρτια εκπαιδευση, ωστε να φερουν εις περας το εργο τους. Μοιαζουν περισσοτερο να κανουν ο καθενας του κεφαλιου του. Που ειναι ο συντονισμος των επιχειρησεων κατασβεσης; Γιατι δεν εχουν κανει σχεδια αποτροπης των πυρινων μετωπων; Αφου ξερουν τι γινεται καθε καλοκαιρι, τι περιμενουν, να ξεσπασει η πρωτη εστια φωτιας για να κινηθουν; Εχουν ολοκληρο χειμωνα μπροστα τους για να οργανωθουν, να συγκεντρωσουν το υλικο τους, να πειραματιστουν πανω στα ενδεχομενα που μπορει να υπαρχουν, να προετοιμαστουν, να λαβουν καταλληλα μετρα προστασιας δασων και περιοχων που πληττονται αμεσα απο κινδυνο πυρκαγιας.

Καθε καλοκαιρι τα ιδια και τα ιδια. Η Ελλαδα καιγεται και ακους μονο λογια. Οι πληγμενοι, δικαιολογημενα παραπονιουνται. Κρατος και διαφοροι βαθμοφοροι της Πυροσβεστικης Υπηρεσιας - που κανονικα ειναι αρμοδιοι - ειτε δηλωνουν μη υπευθυνοι, ειτε ριχνουν τα βαρη των ευθυνων σε αλλους, ειτε - οταν πιεζονται να παραδεχτουν οτι ειναι υπευθυνοι - δηλωνουν οτι προσπαθουν να σωσουν οτι μπορουν. Και διαμαρτυρονται και αυτοι με την σειρα τους: Δεν εχουν χρηματα για αεροπλανα, δεν εχουν χρηματα για προγραμματα πυροσβεσης, δεν εχουν χρηματα για να εκπαιδευσουν τους πυροσβεστες, δεν, δεν, δεν...

Καθε καλοκαιρι τα ιδια και τα ιδια. Η Ελλαδα καιγεται και το Κρατος χτενιζεται. Ο κοσμος ομως εχει βαρεθει τις μεγαλοστομιες και περιμενει εργα. Ποτε επιτελους θα παρουν καποιοι το ρολο που τους ανατεθηκε στα σοβαρα και θα οργανωσουν το Πυροσβεστικο Σωμα, ωστε να αποφυγουμε στο εγγυς μελλον παρομοια γεγονοτα;

................................................................................

(σ. Σ.: Οι εικονες προερχονται απο την εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ, φυλλο Δευτερας 24 Αυγουστου 2009)

No more Mr. Nice Guy!

Ο Ταλας φανταζεται οτι οι αναγνωστες του ιστολογιου γνωριζουν πολυ καλα τον περιφημο "νομο του Μερφυ": Αν ειναι να σου παει κατι στραβα, θα παει και δεν μπορεις να κανεις τιποτε για να το αποτρεψεις. Στην περιπτωση του Ταλα, ο νομος του Μερφυ εγινε πραγματικοτητα.

Μια παλια γνωριμη του, Ιταλιδα απο την Σικελια, του ζητουσε εδω και πολυ καιρο να ερθει και να την επισκεφθει στο νησι της, την πανεμορφη Σικελια που εχει τοσα να επιδειξει σε αρχαιοτητες και φυσικες ομορφιες. Οντας μελετητης του ελληνικου αποικισμου στην Μεγαλη Ελλαδα, λαχταρουσε και ο ιδιος να ταξιδεψει στη Σικελια. Η γνωριμη του δεν ηξερε ποτε και ποσο ακριβως θα μεινει στο νησι, γιατι εργαζεται στο Μιλανο. Αλλα επεμενε να ερθει ο Ταλας να την δει! Εκεινος παλι, την ενημερωνε οτι δεν ηθελε να γινει βαρος στην οικογενεια της, η οποια τον γνωριζε απο φωτογραφιες και βιντεο και επιθυμουσε να τον φιλοξενησει. Επειδη ο χρονος απο την μια και η κοπελα απο την αλλη πιεζαν, εκλεισε εισητηρια για μεγαλο χρονικο διαστημα, απο τελη Ιουλιου μεχρι τελη Αυγουστου, εμπιστευομενος την φιλη αυτη, η οποια τον διαβεβαιωνε οτι θα ειχαν την δυνατοτητα να επισκεφθουν μαζι περιοχες οπως οι Συρακουσες και το Ακριτζεντο - ο αρχαιος Ακραγας δηλαδη.

Στο διαδικτυο δεν μπορεσε να βρει πληροφοριες σχετικα με τα αστικα δρομολογια στο νησι. Σκεφτοταν να κανει καποια ταξιδακια σε καποιες περιοχες με λεοφορεια της γραμμης. Απο αυτα ειχε παρομοιες εμπειριες απο την Κρητη, οπου τα αστικα λεοφορεια αφηνουν τους τουριστες εξω απο το αρχαιολογικο μουσειο του Ηρακλειου και το ανακτορο της Κνωσου. Ισως να υπηρχε κατι παρομοιο και στην Σικελια. δυστυχως, κανενας δεν ηξερε κατι για αυτο το θεμα. Παρα ταυτα, εμπιστευομενος απολυτα αυτην την φιλη, ακουσε τις εξηγησεις της και αποφασισε να τα ψαξει ολα επι τοπου. Στην φαντασια του ειχε πλασει κιολας μια πολυ εξιδανικευμενη εικονα, οτι γυρισε τους χωρους και τα μουσεια που ηθελε και προλαβε να περασει και απεναντι στη Μαλτα, να δει τους μεγαλιθικους της ναους. Τελικα πηγαν ολα κατα διαολου.

Λιγες ωρες πριν αναχωρησει για το αεροδρομιο της Κατανια, του τηλεφωνησε ο κυρ Γιαννης για να του ευχηθει καλο ταξιδι και καλη διασκεδαση. Προς το τελος της συνδιαλεξης, του λεει ο κυρ Γιαννης οτι, εαν για οποιονδηποτε λογο αισθανθει ασχημα, να σηκωθει και να φυγει απο κει. Ο Ταλας βρηκε αυτη την ιδεα γελοια, δεδομενου οτι ειχε δωσει γυρω στο τρακοσαρι για να πεταξει απο Βερολινο προς Κατανια και να ηθελε, δεν θα μπορουσε να ερθει Αθηνα εκεινη την εποχη, οχι μονο για οικονομικους, αλλα και για λογους που εχουν να κανουν με την συχνοτητα πτησεων προς Αθηνα.

Δυστυχως αποδειχτηκε οτι ο κυρ Γιαννης ειχε απολυτο δικαιο. Ακομα δεν εχει καταλαβει ο Ταλας, αν τα λογια του προερχονταν απο καποια διαισθηση που ειχε, η´ εαν τον...ματιασαν! Οτι ηταν να παει στραβα σε αυτο το ταξιδι, πηγε! Εφτασε στο αεροδρομιο με λιγα λεπτα καθυστερησης λογω μποτιλιαρισματος και δεν δεχονταν την βαλιτσα του. Ταξιδεψε με τα νευρα καγκελο στην Κατανια, φοβουμενος οτι δεν θα παραλαβει την βαλιτσα του απο τον ιμαντα. Αναγκαστηκε να περασει τις πρωτες 10 μερες σε ενα καταφυγιο καπου στους προποδες της Αιτνας, χανοντας πολυτιμο χρονο απο τα σχεδια του. Συν τοις αλλοις, ηταν εξαρτωμενος απο την οικογενεια της γνωριμης του και απο την ιδια, μιας και η πιο κοντινη πολη απειχε γυρω στα 10 χιλ. απο το σπιτι τους και ο δρομος ηταν στενος, γεματος στροφες και επικινδυνος. Οι διατροφικες τους συνηθειες και οι ωρες του γευματος και του δειπνου ηταν πολυ διαφορετικες απο αυτες που ειχε συνηθισει. Αναγκαστηκε να προσαρμοστει. Το κινητο του επισης, δεν ειχε σημα. Ουτε να λαβει μηνυματα και τηλεφωνηματα μπορουσε, ουτε να στειλει. Τηλεφωνα με νομισματα υπηρχαν στο κεντρο της κοντινης πολης, στην οποια πηγαινε με το αυτοκινητο που οδηγουσε η γνωριμη του και η οικογενεια της, αλλα σε ωρες που οι δικοι του στην Ελλαδα δεν ηταν διαθεσημοι. Επιπλεον η γνωριμη του ηταν παρα πολυ αυθορμητη. Αλλαζε αποψεις και σχεδια για το τι ηθελε να κανει μεσα σε ελαχιστα λεπτα και αυτο το πραγμα το ονομαζε ελευθερια, γιατι βρισκοταν σε διακοπες και δεν ηθελε να εχει προγραμμα, ελεγχο και οργανωση. Ετσι, τον τραβαγε μεσημεριατικα με καυσωνα, χωρις νερο και φαγητο στο κεντρο της πολης και ξαφνικα αποφασιζε να ψωνισει κατι και να παει στον οδοντιατρο της. Τον πιεσε να κλεισει μια εβδομαδα σε τουριστικο γκρουπ που θα εκανε τον γυρο της Σικελιας, ξοδευοντας πανω απο 900 ευρω, σε γνωστο της που εργαζοταν σε ταξιδιωτικο γραφειο και θυμοταν να εργαστει πανω στο θεμα μονο οποτε ο Ταλας με την γνωριμη του εμφανιζονταν μπροστα του. Επειδη δεν μπορουσε να πληρωσει απευθειας και μονομιας με την καρτα του, αναγκαστηκε να σηκωνει χρηματα απο τον λογαριασμο του απο μηχανημα αυτοματης αναληψης σε δοσεις, και σε τρεις συνεχομενες μερες. Ετσι ομως ξεπερασε το οριο της τραπεζας του για μετρητα ανα βδομαδα, με συνεπεια να μην μπορει να βγαλει αλλα χρηματα πλεον για τις επομενες ημερες! Αυτες ακριβως τις μερες τις περασε με την γνωστη του και καποιους φιλους της σε καμπινγκ απεναντι απο τις Αιολιδες νησους. Η περιοχη αυτη, ουτε παραγγελια να ηταν: Υπερβολικη ζεστη και θορυβος, ειδικα τα βραδυα, λογω του οτι το καμπινγκ αυτο βρισκοταν κοντα στις γραμμες τραινου και σε συγκροτηματα ξενοδοχειων που διοργανωναν σιεστες και διαφορα χαππενινγκς καθε βραδυ. Τηλεφωνα που να λειτουργουν με νομισματα δεν υπηρχαν εκει, ουτε βεβαια μηχανηματα αυτοματης αναληψης. Πουλια γεμιζαν τα πραγματα τους με κουτσουλιες και εντομα τους κατετρωγαν. Ο Ταλας τσιμπηθηκε απο καποιο απο αυτα το πρωτο βραδυ της παραμονης του εκει, με συνεπεια την επομενη μερα να εχει πριστει το αριστερο του βλεφαρο. Ευτυχως το πριξιμο υποχωρησε μερικες μερες αργοτερα. Οσο για την παραλια, αυτη αποτελουνταν απο βοτσαλα. Η δε θαλασσα ηταν μονιμως φουρτουνιασμενη. Καναδυο φορες παρα λιγο να τον πνιξουν τα κυματα τον Ταλα, ετσι οπως τον κουκουλωναν, με γαλαζιες κουβερτες ομοια! Ασε δε, που κοντεψε να παθει και εγκαυμα στην πλατη, μολονοτι ελαχιστα καθισε στον ηλιο και ειχε χρησιμοποιησει και κρεμα προστασιας κιολα!

Τουλαχιστον αυτη η κατασταση κρατησε μονο 3 μερες. Στην επιστροφη, η παρεα αφησε τον Ταλα στο ξενοδοχειο που ειχε κλεισει μαζι με την εβδομαδιαια προσφορα για το γκρουπ. Ο Ταλας ειχε μεινει με ενα χαρτονομισμα των 5 ευρω και λιγα κερματα στο πορτοφολι, μια κοκκινισμενη πλατη που τον ετσουζε και ψυχολογια χαλια. Γιατι δεν ηταν μονο ολα αυτα που του συνεβησαν. Δυο και τρεις φορες ως τοτε ειχε μαλωσει με την γνωριμη του, μονο και μονο επειδη εξεφρασε την αποψη του για καποια θεματα που δεν συμφωνουσε. Η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο. Δεν το επεδιωξε, αλλα συνεβει. Η φιλια μεταξυ των δυο δεν υφισταται πλεον. Η γνωριμη του ειχε εξελιχθει σε μια εγωιστικη και αλαζονικη περσονα που διαρκως ζητουσε και σπανιως εδινε. Που καταπιεζε τους φιλους και τους γονεις της. Που επεμενε στην αποψη της, ακομα και εαν της εδειχναν με επιχειρηματα οτι ειναι λαθος.

Για τον Ταλα δεν ειναι η πρωτη φορα που μια φιλια παιρνει τελος, και μαλιστα με αυτον τον τροπο. Καθε φορα ευχεται να ειναι η τελευταια. Κανοντας μια αναδρομη στο παρελθον, προσπαθει να βρει τους λογους για τους οποιους μαλωσε με φιλους και τελειωσε τις φιλικες αυτες σχεσεις. Με τον Μπιλι δεν ηταν ακριβως φιλια. Ο Μπιλι κολλαγε σε οποιον μπορουσε να τον βοηθησει. Εκανε τον καλο και τον ευγενικο και οταν εβλεπε οτι δεν τον επαιρνε πλεον, την κοπαναγε. Φυσικα κατηγορωντας πρωτα τον αλλον ως αχαριστο. Τα ιδια περιπου με τον Σακη και τον Τεο και τον Διαμαντη.

Σε γενικες γραμμες δηλαδη, επροκειτο για ατομα που διεκριναν την αγαθοτητα του Ταλα και τον προσεγγισαν, ειτε για να εχουν παρεα στις νυχτερινες τους εξορμησεις, ειτε για να εχουν βοηθεια σε διαφορα θεματα, οπως π.χ. κερασματα, ανευρεση κατοικιας, μετακομισεις, χρηση υπολογιστων κτλ. Φυσικα οσο χρειαζονταν βοηθεια εκαναν τον καλο και καταδεχτικο, βοηθουσαν οσο τους επαιρνε κτλ. Οταν αισθανονταν δυνατοι και σιγουροι, εκοβαν τις φιλιες. Η αφορμη ηταν παντα, οπως και στην περιπτωση της γνωριμης απο την Σικελια, οτι πιστευαν πως η καλωσυνη και η αγνοτητα του Ταλα δεν εχουν ορια. Και εκει εσφαλαν. Ξεπερνουσαν αυτα τα ορια, και γινονταν προκλητικοι με την συμπεριφορα τους. Φυσικα κατηγορουσαν τον Ταλα ως εγωιστη και αγνωμονα. Και εαν το δευτερο δεν ισχυει αποδεδειγμενα, τοτε το πρωτο εχει βαρυτητα! Το οτι ο Ταλας ειναι καλος και εξυπηρετικος προς φιλους και γνωστους δεν σημαινει οτι τους δινει και αυτοματως το δικαιωμα να τον προσβαλουν και να τον εξευτελιζουν, οπως επραξαν τα προαναφερομενα ατομα. Αλλωστε, απο την στιγμη που εισαι καποιας ηλικιας και εχεις κανει καμποσα πραγματα στη ζωη σου, για τα οποια δικαιουσαι με το παραπανω να εισαι περιφανος, λιγο εγωισμο εχεις. Απλα στην περιπτωση του Ταλα, ο εγωισμος αυτος ειναι με μετρο, δεν εχει καβαλησει κανενα καλαμι.

Η γνωστη απο την Σικελια, οπως και οι Μπιλι, Σακης, Τεο και Διαμαντης, ειχαν γνωρισει εναν Ταλα καλοβολο, εξυπηρετικο, παντα προθυμο να βοηθησει, αγνο και επειδη ειναι και λιγακι αγαθος, νομιζαν οτι μπορουν να τον κανουν οτι θελουν. Η Σιτζιλιανα π.χ., ουτε την ηλικια του, ουτε τις εμπειριες του σεβαστηκε. Επειδη διατυπωσε μια αποψη διαφορετικη απο αυτην, αρχισε να τον βριζει, να τον συκοφαντει στους δικους της και να του χαλαει με καθε τροπο την διαθεση, επισημαινοντας του οτι τον φιλοξενει, και στο σπιτι της κανει οτι θελει. Ετσι επηρρεασε τον περιγυρο της εναντιον του. Φυσικα υπο τετοιες συνθηκες, τα νευρα του Ταλα ηταν τοσο τεντωμενα, που σηκωσε τους τονους. Λογικα δεν βγαζει σε τιποτα το να λογομαχεις με γυναικες, ειδικα μεσογειακες Ιταλιδες με ταπεραμεντο (αποδειχτηκε τελικα οτι οι ανδρες ειναι πολυ φλωροι, παθητικοι και υποχωρητικοι), αλλα επρεπε η δεσποινιδουλα να καταλαβει οτι κανενας δεν της εδωσε το δικαιωμα να προσβαλει τον αλλον.

Πριν απο μερικα χρονια, καποιος ρεπορτερ life style εντυπου ειχε γραψει ενα αρθρο, χρησιμοποιωντας τον τιτλο του παροντος αρθρου - τιτλος που προερχεται απο τραγουδι του γνωστου ροκα Alice Cooper. Περιεγραφε στο κειμενο του την διαφωνια του με την κοπελα του, οταν αυτη του γκρινιαξε γιατι θα περνουσε ενα Σαβ/κο με τους κολλητους του και οχι με την ιδια. Τοτε ο τυπος της ετριξε τα δοντια. Δικαιολογουσε δε την σταση του, χρησιμοποιωντας τον τιτλο του κειμενου. Μερικες φορες πρεπει να δειξεις στους αλλους οτι εισαι σκληρος, οτι δεν εισαι κουρελι για να σε ποδοπατανε. Γινε και μια φορα κακος, οταν βλεπεις οτι πανε να σου τη φερουν, να σου καταπατησουν τα δικαιωματα σου. Μην τους δωσεις το περιθωριο να σε ειρωνευτουν. Δεν πειραζει να σε πουνε κακο και εγωιστη, επειδη δεν θελεις να τους κανεις τα χατηρια τους. Αυτο ειναι το μικροτερο τιμημα που θα πληρωσεις για την σταση σου αυτη. Θα αισθανθεις ασχημα, που η σχεση σου εληξε - οποτε δεν ηταν καν σοβαρη σχεση, ισχυρη φιλια κτλ. - αλλα θα δειξεις στον εαυτο σου και στους αλλους, οτι δεν εισαι το αφελες, κουτο παιδακι που θελουν να διασκεδασουν μαζι σου.

Με προσβαλεις; Με προκαλεις; Γιατι, σου εδωσα κανενα δικαιωμα; I´ll show you: No more Mr. Nice Guy!