ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ.

Σε παλαιοτερο κείμενο του παροντος ιστολογιου αναφερομουν στο ζητημα της ημιμαθειας, της αμαθειας και της ξερολιασης. Θεωρουσα τοτε οτι ειναι καλυτερο να ξερει κανεις τουλαχιστον τα μισα, παρα τιποτε. Ισως ομως να ειμαι λαθος. Ισως πρεπει να αναθεωρησω τις αποψεις μου. Βλεπετε, ειμαι θυμα του συστηματος που σε θελει πιονι του: Πες κατι, κι ας ειναι λαθος. Αρκει να μιλας. Να φαινεσαι. Παρε θεση. Διαλεξε με ποιον θα πας. Θυμαμαι τις σκηνες απο το σχολειο, εγω και ο οποιοσδηποτε απο τους συμμαθητες μου, να πιεζομαστε ψυχικα απο τον οποιοδηποτε δασκαλο/ δασκαλα να απαντησουμε. Τριγυρω μας ολοι οι αλλοι, σαν τα ορνεα περιμενουν την απαντηση μας. Πρεπει να πεις κατι. Να διαλεξεις. Αν πεις "δεν ξερω", εισαι χαμενος. Η αγνοια στιγματιζεται, λοιδωριζεται, ειρωνευεται. Ο ερωτωμενος ειναι αγχωμενος. Κρυος ιδρωτας τον λουζει. Δισταζει. Ψελλιζει καποιες φρασεις. Ψιθυριστα. Πνιχτα γελακια ακουγονται πισω του. Ο ερωτων ξεθαρρευει. Υψωνει την φωνη, απαιτει απαντηση. Ο ερωτωμενος μουρμουριζει οτι δεν εχει καμια απαντηση. Δεν γνωριζει. Ο ερωτων στην καλυτερη των περιπτωσεων θα απογοητευτει. Στην χειροτερη θα λυσσαξει. ¨Η θα ειρωνευτει. Ηξερε ηδη οτι ο ερωτωμενος δεν γνωριζε. Αλλα ηθελε την επιβεβαιωση. Καποιος πρεπει να γινει ο αδυναμος κρικος. Το μαυρο προβατο. Πως αλλιως θα δειξει την ανωτεροτητα του, την πυγμη του, πως θα επιβαλλει την θεληση του στους υπολοιπους ο ερωτων; Τα γελια που ξεσπανε αμα την απαντηση του ερωτωμενου ειναι ο θριαμβος του ερωτωντος. Νικησε. Τον τσακισε. Τον ταπεινωσε. Ο ερωτωμενος κουρνιαζει πισω απο το θρανια. Θα ηθελε να ανοιξει η γη και να τον καταπιει. Κανεις δεν υπερασπιζεται εναν ηττημενο. Θαυματα δεν γινονται.

 Ετσι γεννιουνται τα κομπλεξ. Κανεις δεν ηρθε σε αυτον τον κοσμο με ψυχολογικα προβληματα. Ολες αυτες τις φοβιες και τα κουσουρια τις δημιουργουν καποιοι αλλοι, οι οποιοι και ειναι οι πραγματικοι κομπλεξικοι.Για αυτο και σου λεω: Μη φοβασαι. Μη στενοχωριεσαι. Δεν ειναι κακο να μην ξερεις. Ισα ισα που πολλες φορες μπορει να ειναι η αγνοια χρησιμη. Τελικα ο Σωκρατης που ειχε επιγνωση της αγνοιας του ηταν ωραιος τυπος...

                                                                 *******

 Και για ενα αλλο κείμενο που ειχα ποσταρει παλιοτερα, ισως θα πρεπει να αναθεωρησω καποια πραγματα: Σχετικα με τις αυτοκτονιες στην Ελλαδα συγκεκριμενα, εξαιτιας της οικονομικης κρισης απο το 2010 και εως σημερα. Ισως δεν εχω δικαιωμα να κρινω τους ανθρωπους που προχωρησαν σε αυτην την πραξη. Ναι μεν παραιτηση απο την ζωη κτλ., αλλα δεν ξερω τι κολαση περνουσαν ολοι αυτοι οι αυτοχειρες. Το θεμα των Ελληνων αυτοχειρων κρισης ειναι εξαιρετικα ευαισθητο και δεν ειμαι σε θεση να το αναλυσω επαρκως. Στο παρελθον καποιοι ειχαν κανει λογο για περι τις 3000 αυτοκτονιες απο το 2010, αλλα ενδεχεται να ειναι μικροτερος ο αριθμος αυτός. Σε καθε περιπτωση, καταλαβαινω οτι οι ανθρωποι που προχωρησαν στην πραξη αυτη ειχαν φτασει σε τετοιο σημειο, ωστε δεν μπορουσαν να σκεφτουν κατι αλλο, περαν του οτι με την αυτοκτονια θα εβαζαν τελος και στα προβληματα τους. Λυπαμαι για αυτους και τις οικογενειες τους. Λυπαμαι πολυ...