ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΠΗ ΤΟΥ Ridley Scott: Ή ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ.

Λιγο μετα τις γιορτες συνεβει να δει ο Ταλας με παρεα την τελευταια ταινια του καταξιωμενου σκηνοθετη Ridley Scott (βλ. εικ. 4 εντ.) ανεβασμενη στο διαδικτυο. Η ταινια ηταν τοσο ενδιαφερουσα ... που η παρεα δεν καθησε καν να δει το τελος της. Αρκετες εβδομαδες αργοτερα, ο Ταλας ειδε την δευτερη ιστορικη ταινια του σκηνοθετη (εικ. 2 εντ.) σε τηλεοπτικο καναλι. Η ολη εμπειρια του δινει τωρα την αφορμη να γραψει ενα ποστ ειδικα για τις τεσσερεις συγκεκριμενες ταινιες (εικ. 1-4 εντ.) που γυρισε ο Scott μεταξυ των ετων 2000 και 2014:

2000

2005

2010

2014

 Αν και καποια πραγματα εχουν ηδη αναφερθεί για το στυλ και τις εμμονες του σκηνοθετη, εδω θελει ο Ταλας να ειναι πιο σαφης. Μονο οι συγκεκριμενες τεσσερεις ταινιες (εικ. 1-4 εντ.) θα επεξεργασθουν και θα αναλυθουν εδω.

 Το ζητημα ειναι, οτι αμα εχει δει κανεις μια απο αυτες τις ταινιες, ειναι σαν να τις εχει δει ολες. Ή πιο σωστα, δεν χρειαζεται να δει και δευτερη ή τριτη. Δινεται η εντυπωση οτι η μια ταινια αντιγραφει την αλλη απο πλευρας δομης και χαρακτηρων. Ενταξει με τον Gladiator (εικ. 1 εντ.) - ηταν η πρωτη ταινια που αναβιωσε τα επη χλαμυδας στην εποχη μας. Τοτε δεν ξεραμε το στυλ του σκηνοθετη. Δεν ειχε πορχωρησει το ιντερνετ. Αλλα οι υπολοιπες; Ειδικα οσον αφορα τους χαρακτηρες των ταινιων του, ο σκηνοθετης μοιαζει να μην μπορει να αποβαλει τα στερεοτυπα και κλισε, τα οποια βαζει σε καθε ταινια του. Ετσι, οι αρρενες πρωταγωνιστες του (Maximus, Balian, Robin, Moses) ειναι ολοι τους σκληροτραχηλοι, αρρενωποι αντρες που δεν τους εχει χαριστει τιποτε. Οτι κερδιζουν, το κερδιζουν με την αξια τους - ή πιο σωστα, με το σπαθι τους. Ολοι οι αλλοι αναγνωριζουν την αξια τους και τους συμπαραστεκονται για αυτο. Οι ανταγωνιστες τους αντιθετως (Commodus, Lousignan, Prince John, Guy, Ramesses) παρουσιαζονται ως μπουληδες που εχουν κληρονομησει την περιουσια του μπαμπα τους. Ελαχιστα εως καθολου δεν αποκλινει το μοντελο αυτο. Σκεφτειτε το: Ειδικα στις ταινιες Gladiator (εικ. 1) και Exodus (εικ. 4) η δραση εκτυλισσεται μεταξυ των Μαξιμου/ Μωυση και Κομμοδου/ Ραμση - με το πρωτο ζευγαρι να εχει την ευνοια του αυτοκρατορα/ φαραω. Οι πρωταγωνιστες του Scott επισης, ενω τους προσφερεται η δυνατοτητα να αναλαβουν πιο κυριαρχο και ηγετικο ρολο στα πραγματα, εν τουτοις για ηθικους λογους την αρνουνται. Για παραδειγμα τοσο στον Gladiator (εικ. 1) οσο και στο Kingdom of Heaven (εικ. 2), ο πρωταγωνιστης (Μαξιμος/ Μπαλιαν) αρνειται τον εκαστοτε θρονο και το χερι της πριγκιπησσας, διοτι η προσφορα αυτη δεν γινεται με τιμιο, ειλικρινη τροπο, αλλα ως πολιτικη παρασκηνιου, η οποια διολου δεν εναρμονιζεται με το ποιον και τα πιστευω των ηρωων. Ετσι βεβαια ο πρωταγωνιστης δεν αλλαζει τον κοσμο. Θα μπορουσε ο Μαξιμος π.χ. να γινει αυτοκρατορας της Ρωμης, ο Μπαλιαν βασιλιας της Ιερουσαλημ, ο Μωυσης Φαραω της Αιγυπτου. Αλλα αυτο δεν εχει σημασια για τον σκηνοθετη, ουτε για τους θεατες. Οι πρωταγωνιστες δεν εχουν τετοιες υψηλες φιλοδοξιες. Απλα θελουν να τα εχουν καλα με τον εαυτο τους και να ζησουν μια ησυχη ζωη. Τον μικροκοσμο γυρω τους παντως μπορουν και τον αλλαζουν. Σε κρισιμες στιγμες, οπως ειναι οι μαχες, εκει φαινεται ο ηρωας του Scott - εκει αναγνωριζεται η αξια του και του αποτιεται σεβασμος.  Στις σκηνες μαχων ειναι που προσπαθει να διαφοροποιηθει ο σκηνοθετης: Στον Gladiator εχουμε συρραξεις Ρωμαιων και Βαρβαρων σε δασος, καθως και συγκρουσεις σε αρενες, στο Kingdom of Heaven την πολιορκια μιας περιτειχιζομενης πολης, στον Robin Hood μαχες σε πλοια και στο Exodus αρματομαχιες. Οσο για τις γυναικειες φιγουρες στις ταινιες αυτες, απλα παιζουν δευτεραγωνιστικο και υποστηρικτικο ρολο.

 Καταληγει επομενως ο Ταλας, οτι τα μηνυματα που περναει ο Scott μεσω των ταινιων του αυτων, για στωικους ηρωες που θελουν μια απλη ζωη, ειναι μεν ευγενικα και καλα. Απο κει και περα, πλην των εντυπωσιακων σκηνων με ειδικα εφφε, δεν μπορει δυστυχως να αλλαξει κατι απο αυτο που εχει ηδη γραψει παραπανω: Αμα εχεις δει μια ταινια του Scott, τις εχεις δει ολες. Τιποτε περισσοτερο, τιποτε λιγοτερο!