ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ.

Ειχε ηδη μπει η νεα χρονια. Ο Ταλας ηταν καλεσμενος στο σπιτι του φιλου του Χ., ο οποιος ειχε ανακαλυψει καποιες ιστοσελιδες που κατεβαζουν και προβαλουν ταινιες. Απο περιεργια αποφασισαν οι δυο τους να δουν καποιες ελληνικες ταινιες: "Γιαγκόναν 3 (2007)", "Σούπερ-Δημήτριος (2011)",  "Αδάμαστος (2013)". Προκειται για ερασιτεχνικες ταινιες, φτιαγμενες με μερακι απο νεους ανθρωπους που αγαπουν αυτο που κανουν και διασκεδαζουν κανοντας το. Στα ατου τους συγκαταλεγονται τα εξωτερικα γυρισματα, η φωτοιγραφια και το μονταζ, κυριως δε το χιουμορ τους. Ο Σουπερ Δημητριος ηταν η πιο αστεια απο τις τρεις αυτες ταινιες. Δυστυχως οι δυο φιλοι δεν καταφεραν να τις δουν τις ταινιες αυτες ολοκληρωμενες. Αυτο οφειλεται στα μειονεκτηματα τους, στα οποια συγκαταλεγονται η μεγαλη τους διαρκεια, οι ξυλινες ερμηνειες και το βαρετο σεναριο, οπως και η ανευ φαντασιας σκηνοθεσια. Ετσι οι ταινιες αυτες απο τα μισα σχεδον καταντουσαν βαρετες, με υποτυπωδη πλοκη και ανουσιες περιπλανησεις για να γεμισουν τα κενα. Ο ενθουσιασμος και το πνευμα των δημιουργων τους εξαφανιζονταν απο καποιο σημειο και περα για να παρουν την θεση τους τα αρνητικα που υπαρχουν λιγο ως πολυ σε καθε ελληνικη ταινια και σειρα: Τουτεστιν και οι ιδιοι οι δημιουργοι τους τις βαρεθηκαν και το ριξαν στην αρπακολλα και τον χαβαλε. Κριμα. Διοτι με ενα καλυτερο, προσεγμενο και σφιχτοδεμενο σεναριο, οπως και μια λιτη μεν, με νευρο και φαντασια σκηνοθετικη ματια δε, θα μπορουσαν οι εν λογω ταινιες να γινουν περισσοτερο ελκυστικες και λιγοτερο βαρετες. Οι ερμηνειες δεν ενοχλουν, αλλωστε και οι ιδιοι οι συντελεστες το ξερουν οτι ειναι ερασιτεχνες και οχι αποφοιτοι καποιας Δραματικης Σχολης. Οι σκηνες με τις ανουσιες περιπλανησεις των πρωταγωνιστων μπορουν καλλιστα να εκλειπουν, μιας και δεν προσφερουν τιποτε αλλο, παρα μονο "κοιλιες" στις ταινιες. Ο Ταλας ειναι παντως της αποψης οτι και δυναμικο υπαρχει και διαθεση πλεον να γυριστουν και στην Ελλαδα, απο Ελληνες, ταινιες φανταστικου, υπερρηρωικου περιεχομενου, στα προτυπα των ξενων παραγωγων. Ας θυμηθουμε τις ελληνικες ταινιες τρομου "το κακο Ι-ΙΙ" που εχουν ως μοντελο τις αμερικανικες ταινιες με ζομπι. Ας συγκρινουμε τις ανωτερω παραγωγες με την επισης ερασιτεχνικη φινλανδικη "Iron Sky (2012)", η οποια χρηματοδοτηθηκε μεσω ιντερνετικης πλατφορμας - τι φοβερα ειδικα εφφε, τι δομημενη σκηνοθεσια και σεναριο διεθετε!

 Γιατι να μην μπορουν και οι Ελληνες να γυρισουν ταινιες με αυτα τα κριτηρια; Ο Ταλας πιστευει οτι αυτο ειναι εφικτο! Αλλωστε υπαρχει η αγαπη του κοσμου για τετοιου ειδους θεματα, κατι που αποδεικνυεται και απο τα ετησια φεστιβαλ ταινιων τρομου, επιστημονικης και ηρωικης φαντασιας και συναφων ειδων, τα οποια λαμβανουν χωρα σε μεγαλες πολεις της χωρας.

 Εμπρος λοιπον! Ας γινει η διαφορα!