Ο γραφων δεν γνωριζει ποιος ειναι ο δημιουργος της φρασης "το βαρελι δεν εχει πατο", πιστευει ομως οτι τωρα πλεον ο εν λογω δημιουργος δικαιωνεται. Η κατωθι εικονα αποδεικνυει του λογου το αληθες και αποτελει το πιο ταιριαστο παραδειγμα που χαρακτηριζει την κοινωνια της εποχης μας:
O γραφων επισης δεν ενδιαφερεται, εαν οι εμπνευστες του περιοδικου θελουν να κανουν "αρπαχτη". Το θεμα ειναι, γιατι θα πρεπει ο οποιοσδηποτε να παρει αυτο το περιοδικο; Τι θα του/ μου προσφερει; Στην τελικη, γιατι να με ενδιαφερουν τα παιδικα χρονια και η προσωπικη ζωη του εικονιζομενου; Ποιος νοιαζεται εαν ο εικονιζομενος πηγε στρατο και τι εκανε εκει; Και γιατι αυτου του ειδους η διαφημιση για καποιον που το σπουδαιοτερο πραγμα που εκανε στην ζωη του (συμφωνα με τα ΜΜΕ) ηταν να παρει μερος σε ενα τηλεριαλιτυ;
Η ιστορια με το περιοδικο αυτο θυμιζει λιγο τις βιογραφιες νεων ηθοποιων οπως οι Τζωνυ Ντεπ και Μπραντ Πιτ που εξεδιδε η "οδος Πανος" στις αρχες της δεκαετιας του 1990 - βιογραφιες δηλαδη ανθρωπων στην αρχη της καριερας τους, τοτε που κανεις δεν ηξερε εαν προκειται για διαττοντες αστερες ή για μελλοντικους σταρ με μακρα και ελπιδοφορα παρουσια στα καλλιτεχνικα δρωμενα (και δεν υπηρχε και το διαδικτυο τοτε). Who cares?
Αει στο διαολο καλοκαιριατικα με το "Vasalos Magazine", τις "αρπαχτες" και ολη την σχετικη νοοτροπια που συμπορευεται μαζι τους!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen