ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...

 Πολυ συζητηθηκε ο πυγμαχικος αγωνας της περασμενης εβδομαδας μεταξυ των McGregor και Mayweather - οχι τοσο για το αποτελεσμα, αλλα για το τι προηγηθηκε. Εσταξε μπολικη μελανη στους δημοσιογραφικους κυκλους, ενω και τα διαδικτυακα μεσα πηραν κυριολεκτικα φωτια. Ο λογος ειναι το υψηλο μαρκετινγκ, στο οποιο επιδοθηκαν οι εκπροσωποι των δυο αθλητων. Το μαρκετινγκ αυτο περιλαμβανε δημοσιες λεκτικες προσβολες μεταξυ των δυο αθλητων, διαφημιστικους κολοσσους αθλητικων ειδων, ενδυματων και υποδηματων, καθως και προιοντων αθλησης και διατροφης. Ολα αυτα οδηγησαν τις εταιρειες στοιχηματων να πλουτισουν. Φυσικα και οι δυο πυγμαχοι - ανεξαρτητως του ποιος κερδισε ή εχασε - εφυγαν απο το ρινγκ κατα πολλα χιλιαρικα ή εκατομμυρια πλουσιοτεροι. Η ιδια περιπου τακτικη αναμενεται να ακολουθηθει και για την περιπτωση του πυγμαχικου αγωνα των Alvarez και Golovkin - με την διαφορα οτι εδω οι μανατζερς των δυο αθλητων θα ακολουθησουν μια πιο ηπια και παλιομοδιτικη προσεγγιση, αφου αυτοι οι δυο αθλητες, γνωστοι για το ηθος τους εντος και εκτος ρινγκ, δεν προβλεπεται να διεπλακουν σε λεκτικες αψιμαχιες και προσβολες. 

 Συμφωνα με καποια δημοσιογραφικα sites, η ολη ιστορια με τα προαναφερομενα πυγμαχικα ζευγαρια αποσκοπει - και εν μερει το εχει ηδη καταφερει - να δωσει στο συγκεκριμενο αθλημα την αιγλη της παλιας καλης εποχης και να το ξανακανει δημοφιλες. Ας μην ξεχναμε οτι το παναρχαιο αθλημα της πυγμαχιας, ενα απο τα πρωτα των Ολυμπιακων Αγωνων της κλασικης αρχαιοτητας, υπηρξε πολυ αγαπητο στις ΗΠΑ κατα την εποχη της υφεσης, προ Β΄ ΠΠ.

 Οι τεχνικες του μαρκετινγκ που ακολουθηθηκε στην περιπτωση των Mayweather-McGregor δεν ειναι καινουργιες. Εχουν σε μεγαλο βαθμο εφαρμοστει στο αμερικανικο Wrestling, το οποιο στα καθ΄ημας αποκαλειται "κατς". Στην περιπτωση του Wrestling θα πρεπει να θυμομαστε πως προκειται για σωου, δημιουργημα ιδιωτικης πρωτοβουλιας. Η δημοφιλεστερη ιδιωτικη "εταιρεια" του ειδους στις ΗΠΑ ειναι η World Wrestling Federation (WWF) του Vince McMahon, η οποια συντηρει τα "υποκαταστηματα" "Raw" και "Smack Down". Οι αθλητες/ υπαλληλοι της αυτοαποκαλουνται σουπερσταρς, εχουν τα δικα τους συνθηματα και επιτελειο σεναριογραφων, οι οποιοι πλαθουν ιστοριες, οτι ο ταδε παλαιστης δεν τα παει καλα με τον δεινα συναθλητη του και μαλωνουν μεταξυ τους για το ποιος θα κερδισει κτλ. Προκειται για πραγματικα κερδοφορες επιχειρησεις που εχουν καταφερει να πλασαρουν τους αθλητες/ υπαλληλους τους ως ηρωες και προτυπα. Αυτοι με την σειρα τους γεμιζουν ολοκληρα σταδια - στα οποια μαλιστα προσερχονται και ανηλικα παιδια - διανεμουν αυτογραφα, πουλανε τις φατσες, τις ατακες και τα συνθηματα τους σε μπλουζακια, καπελα και οτι αλλο μπορει κανεις να φανταστει.

 Στην Ελλαδα το αθλημα αυτο δεν καταφερε να επιβιωσει. Υπηρξε μια πολυ μικρη ταση μεταξυ των δεκαετιων του ΄70-΄90 με λιγους εκπροσωπους, ο δημοφιλεστερος των οποιων υπηρξε ο Αποστολος Σουγκλακος. Η απουσια ομως και ιδιωτικης και δημοσιας υποστηριξης οδηγησε στην παρακμη και τελικα την εξαφανιση της μορφης αυτης παλης πολυ πριν τον θανατο του Σουγκλακου. Αλλη μια χαμενη ευκαιρια για την χωρα μας δηλαδη. Εαν υπηρχε υποστηριξη, θα δημιουργουνταν και οι καταλληλες υποδομες για την προπονηση και παραγωγη νεων ταλεντων (δεν ειναι ολοι οσοι υπαγονται στην WWF Αμερικανοι). Αλλα αυτες οι προυποθεσεις απουσιαζουν και απο ολυμπιακα αθληματα.

 Το ελληνικο Wrestling ηταν ανεκαθεν λαικο θεαμα, οπως και οι διαφοροι "δυνατοι" (Τρομαρας, Σαμσων) που γυριζαν στις πλατειες και τα πανηγυρια και εσπαγαν αλυσιδες. Αν υπηρχε ομως η πρωτοβουλια, η θεληση, η καλη διαθεση, θα μπορουσε να αναχθει σε κατι σαν το αμερικανικο Wrestling. Δεν υπηρξε ομως. Δεν ενδιαφερθηκε κανεις. Δεν προκειται μονο για χαμενη ευκαιρια, αλλα και για αρπακολλιτζιδικη νοοτροπια, οπως και τοσα αλλα στην χωρα μας (βλ. κειμενα 07/2008 και 10/2013 για θεατρο-κιν/φο, 07/2015 για τουρισμο-αρχαιολογια και 04/2017 για οικονομια-ενεργεια) ...