ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΙΜΜΕΝΑ 38

 Εσωτερικαί ειδήσεις: Δεν πάει καλά ο ΣΥΡΙΖΑ... Φαίνεται να διαλύεται εκ των έσω... Από τότε που εμφανίστηκε ως "από μηχανής θεός" ο ουρανοκατέβατος Κασελάκης, όλο και κάτι θα συμβεί... Το Σαββατοκύριακο 11-12.11. συνεδρίασανε το όργανα του κόμματος, καθότι πολλοί εκ των "συντρόφων" δεν ήσαν ικανοποιημένοι με την εκλογή του Κασελάκη ως προέδρου. Οι υπάρχουσες συνιστώσες είναι: (1) η ομάδα που περιτριγυρίζει τον Κασελάκη, απαρτιζόμενη από τους Παύλο Πολάκη, Νίκο Παππά, Νίκο Καρανίκα, Γιώργο Τσίπρα κ.α. (2) Οι ομάδες Τερμπονέρα και Αχτσιόγλου, οι οποίες παραμένουν σύμφωνα με δηλώσεις στο κόμμα, αλλά ασκώντας δρυμεία κριτική στον Κασελάκη. (3) Περίπου 46 μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, εκ των οποίων ορισμένα εντάσσονται στην ομάδα "ομπρέλα" του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Με το πέρας του συνεδρίου, οι Τσακαλώτος, Πέρκα, Τζουμάκας, Σκουρλέτης, αποχωρήσαν από το κόμμα (βασικά οι 2 τελευταίοι είχαν απομακρυνθεί νωρίτερα, πριν καν γίνει το συνέδριο, όπως επίσης οι ευρωβουλευτές Στέλιος Κούλογλου και Πέτρος Κόκκαλης). Το ίδιο αναμένεται να γίνει και με άλλους "συντρόφους", όπως οι Βούτσης, Φίλης, Ιγγλέζη, Βίτσας, για τους οποίους ο Κασελάκης ζήτησε να διαγραφούν από μέλη του κόμματος. Τι θα ξημερώσει πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα βγούν αληθινές οι "προφητείες", ότι η αντιπολίτευση όχι μόνο είναι ανίσχυρη, αλλά και ανύπαρκτη; Θα κυβερνήσει η ΝΔ χωρίς αντίλογο;

Υ. Γ.: Την Πέμπτη 23.11. παραιτήθηκε και τμήμα της ομάδας Αχτσιόγλου. 9 βουλευτές, μεταξύ των οποίων οι Έφη Αχτσιόγλου, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Σία Αναγνωστοπούλου, Νάσος Ηλιόπουλος, Θεανώ Φωτίου, ανεξαρτητοποιούνται και κρατούν αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομοίως και ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης.

Εξωτερικαί ειδήσεις: και σαν να μην μας έφτανε ο πόλεμος Ουκρανίας - Ρωσίας και τα αποτελέσματά του παγκοσμίως (ενεργειακή κρίση, αύξηση στις τιμές αγαθών/ πρώτων υλών κτλ.), από 07.10. ξέσπασε και νέος πόλεμος: τρομοκράτες της Χαμάς επιτεθήκαν σε φεστιβάλ μουσικής στα σύνορα Γάζας - Ισραήλ, αλλά και σε κιμπούτζ (οικισμούς) δολοφονώντας, βιάζοντας και παίρνοντας αιχμαλώτους. Το Ισραήλ απάντησε εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση δια βομβαρδισμών της Γάζας. Οι μάχες μαίνονται ακόμη, στοιχίζοντας τις ζωές χιλιάδων. Δεν βλέπει κανείς τέλος σε όλο αυτό το μακελειό. Και όπως είναι φυσικό σε τέτοιες περιπτώσεις, όλος ο υπόλοιπος κόσμος διαιρέθηκε στα 2: και οι μεν και οι δε οργανώνουν συλλαλητήρια και διαδηλώσεις - και "πολεμάνε" αλλήλους στο διαδίκτυο. Υπάρχει πίεση να επιλέξεις πλευρά και δεν ξέρεις τι να κάνεις, γιατί, εαν πάς με το μέρος της Α παράταξης, θα σου επιτεθεί η Β και το αντίθετο. Όλοι έχουν το δίκο με το μέρος τους, οι Παλαιστίνιοι μάχονται για την ελευθερία τους ενάντια στην καταπίεση, οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν οτι αμύνονται, άλλωστε οι άλλοι τους επιτεθήκαν πρώτοι. Και εαν κάποιος τολμήσει να τους πει κουβέντα, κατηγορείται ως αντισημίτης. Και οι μεν και οι δε θεωρούν εαυτούς αδικημένους.

Αναρωτιόμαστε εαν θα υπήρχε η ανάλογη δυναμική και υποστήριξη, εαν ήταν η Ελλάδα στην θέση του αμυνόμενου. Θα έπαιρνε κανείς από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ το μέρος της; Θα γίνονταν ζωηρές διαδηλώσεις στις μεγάλες πρωτεύουσες και πορείες σε πρεσβείες; Θα βοηθούσε έμπρακτα κανείς;

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΡΑΜΠΟΛΑ.

 

 Μα τι συμβαίνει εδω πέρα; Μήπως ο αξιότιμος κύριος πρωθυπουργός είναι μεταλλαγμένος σαν τους Χ-Μεν και έχει κληρονομήσει τις υπερδυνάμεις του αείμνηστου πατρός του, να φέρνει δηλαδή χρουσουζιά ("γκαντεμιά") στους τριγύρω του; Ή μήπως του έτυχε όντως "στραβή στην βάρδια του"; Διότι είναι απίστευτη όλη αυτή η καραμπόλα καταστροφικών "συμπτώσεων" από το ξεκίνημα της 2ης 4ετίας της κυβέρνησής του (βλ. "Ατάκτως Εριμμένα 37" εντ.): από τις πυρκαγιές στην μισή Ελλάδα (Ρόδος, Πάρνηθα, Έβρος) περάσαμε στις πλημμύρες (Θεσσαλία)! Στο ενδιάμεσο δολοφονίες ανθρώπων, ανδρών και γυναικών (π.χ. με τον φίλαθλο στην Νέα Φιλαδέλφεια, με τον άνδρα στο "Blue Horizon" του Πειραιά).

 Όταν ξεκίνησε την 1η 4ετία (2019), η κυβέρνηση της ΝΔ δεν φανταζόταν τι την περιμένει στην γωνία. Ούτε φυσικά τον ελληνικό λαό. Από τις αρχές του 2020 περίπου, μας βρήκε όλους η πρώτη καραμπόλα: κορονοϊός, εμβόλια, πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, μπαράζ γυναικοκτονιών. Πάνω που η κυβέρνηση έδειχνε να τα πάει κάπως καλά με την διαχείρηση και μολονότι κάποια μέτρα ήσαν άδικα και ακατανόητα (π.χ. οι κωδικοί σμς για να μετακινηθεί κάποιος), προέκυψε το πολύνεκρο δυστύχημα με την αμαξοστοιχία στα Τέμπη. Παρά την κατακραυγή, η ΝΔ άντεξε και κατάφερε να βγεί νικήτρια για 2η φορά στις εκλογές Μαϊου-Ιουνίου 2023.

 2 μήνες μετά όμως, δείχνει αδύναμη, κουρασμένη και ανήμπορη να διαχειριστεί καταστάσεις. Φωταγωγημένα στελέχη της, όπως οι Χαρδαλιάς και Κικίλιας μοιάζουν με ξύλινες μαριονέτες, οι οποίες κουνιούνται με σχοινιά. Σαν αποκομένοι από την πραγματικότητα, μοιάζουν ανίκανοι να διαχειριστούν τις κρίσεις που έπληξαν το φετινό καλοκαίρι την χώρα. Ο κρατικός μηχανισμός δείχνει σημάδια παράλυσης. Πρέπει οπωσδήποτε να οργανωθεί άμεσα για να μην καταρρεύσει εντελώς. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για δικαιολογίες τέτοιες στιγμές, όταν πριν 2 εβδομάδες καιγόταν η μισή χώρα και από την περασμένη εβδομάδα έχει πλημμυρίσει η άλλη μισή. Χρειάζεται συστηματική, οργανωμένη δουλειά εδώ και τώρα! Ειδικά όταν μιλάνε κάποιοι για καταστροφές ύψους περίπου 2 δις και για απώλεια του 25% της αγροτικής παραγωγής. Χώρια οι απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Τι να μας κάνουν και οι επιτυχίες του Τεντόγλου στον αθλητισμό και του Λάνθιμου στον κινηματογράφο; Παρηγοριά στον άρρωστο...

 Καλές λοιπόν οι φωτογραφιούλες με εναγκαλισμούς και αγαπούλες, αλλά όλοι και όλες ξέρουμε οτι γίνονται για το "θεαθήναι" και για αυτό δεν μας ενδιαφέρουν. Άλλα πράγματα προέχουν τώρα...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΙΝΤΙΑΝΑ ΤΖΟΟΥΝΣ ΚΑΙ "ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ".

 

 Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που προβλήθηκε ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς στους κινηματογράφους, η 4η κατά σειρά. Συμπτωματικά εκείνη η ταινία συνέπεσε με το νέο ξεκίνημα που έκανε στην ζωή του ο Τάλας. Εντελώς συμπτωματικά, εδώ και 2 εβδομάδες προβάλεται η 5η και τελευταία ταινία του δημοφιλούς ήρωα, η οποία βρίσκει τον Τάλα επίσης στο μεταίχμιο, σε μια μεταβατική φάση, η πορεία της οποίας παραμένει ακόμα αμφίσημη. Ο κύκλος που άνοιξε το 2008 έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.

 Κατά παρόμοιο τρόπο και η ζωή του καθηγητή πλέον σε κολλέγιο της Νέας Υόρκης Ιντιάνα Τζόουνς βρίσκεται σε τέλμα: Η δράση της νέας ταινίας εκτυλίσσεται στα 1969 και στον απόηχο της προσεδάφισης αμερικανικής ομάδας της ΝΑΣΑ στην Σελήνη. Όλα αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν τον γηραιό καθηγήτη: ο κόσμος του έχει καταρρεύσει, καθώς έχασε τον γιό του που γνωρίσαμε στην 4η ταινία στον πόλεμο του Βιετνάμ, η γυναίκα του έκανε αίτηση διαζυγίου και ο ίδιος συνταξιοδοτείται. Μένει μόνος του σε ενα μικρό διαμέρισμα με φασαριόζους χίπιδες γείτονες. Σε εναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα, ο καθηγητής Ιντιάνα Τζόουνς συμπεριφέρεται σαν κράμα Τσάρλυ Μπράουν με μικρό τυμπανιστή και Πήτερ Παν. Ακόμη και τα ρούχα της "δουλειάς του", όπως το εικονικό πλατύγυρο καπέλο και το δερμάτινο τζάκετ είναι αναχρονιστικά για την εποχή, γιατί στα 1969 κανείς δεν ντυνόταν έτσι.

 

 Την κρίσιμη στιγμή εμφανίζεται ο "από μηχανής θεός" (ή διάβολος;) με την μορφή της ψιλόλιγνης μελαχροινής (όχι η τυπική μορφονιά) Αγγλίδας βαπτισιμίας του Έλενας Σώ, κόρης παλιού του συνάδελφου, η οποία αναζητεί ενα αντικείμενο από το παρελθόν. Ενα αντικείμενο, το οποίο ο Ίντυ και ο πατέρας της βρήκαν τυχαία στα 1944 σε τραίνο που διέσχιζε τις Γαλλικές ΄Αλπεις και ήταν φορτωμένο με λεηλατημένους θησαυρούς/ λάφυρα των Ναζί. Αυτή η σκηνή αποτελεί το πρώτο μισάωρο της ταινίας. Το αντικείμενο είναι ενα τμήμα από εφεύρεση του Αρχιμήδη του Συρακούσιου, μαθηματικού, μηχανικού και εφευρέτη και πιθανόν το πιο λαμπρό μυαλό της ανθρωπότητας πριν την εμφάνιση του Λεονάρντο ντα Βίντσι στους τομείς αυτούς. Το αντικείμενο αποτελεί μια πιο εξελιγμένη βερσιόν του μηχανισμού των Αντικυθήρων που βρέθηκε σε ναυάγιο στις αρχές του 20ου αιώνα και μπορεί να υπολογίζει "ρήγματα" στον χρόνο. Το εποφθαλμιούν όμως κι άλλες δυνάμεις, όπως ο Γερμανός φυσικός Γιούργκεν Βόλλερ, ο οποίος πήρε άφεση αμαρτιών και νέα ταυτότητα από τις ΗΠΑ για να δουλέψει στο διαστημικό πρόγραμμα της ΝΑΣΑ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Με τον δίσκο του Αρχιμήδη, ο Βόλλερ επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία υπέρ της Ναζιστικής Γερμανίας. Και έτσι ξεκινάει ενας αγώνας δρόμου ενάντια στον χρόνο - το "μοτό" θα λέγαμε της 5ης ταινίας - αφού το ένα φέρνει το άλλο και ο Ίντυ αναγκάζεται να ξαναμπεί στο παιχνίδι. 

 Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσουμε οτι η 5η και τελευταία ταινία με τον πάντα κοτσωνάτο Χάρρισον Φόρντ στον ρόλο του κυνικού αρχαιολόγου είναι απλά ενα σκαλί πιο πάνω από την μπλεγμένη και κουραστική όσον αφορά πλοκή και χαρακτήρες 4η ταινία. Φυσικά δεν φτάνει την πρώτη τριλογία, με την 1η και την 3η ταινία να μοιράζονται το βάθρο της 1ης θέσης. Ενα ακόμα θετικό στοιχείο, σε αντιπαραβολή με την 4η ταινία είναι, οτι η 5η (και τελευταία) δεν είναι τόσο βαρυφορτωμένη. Ούτε πολλοί χαρακτήρες, ούτε τα "πάντα όλα" μην και δεν καταλάβει ο θεατής οτι εξελίσσεται στην δεκαετία του 1960. Ιστορικές αναφορές υπάρχουν (π.χ. η προσεδάφιση στην Σελήνη, η λαφυραγωγία των Ναζί, η σύνδεση του Ίντυ με τους "Monument Men", ο βομβαρδισμός του Βερολίνου από τους Συμμάχους) αλλά είναι ευτυχώς μετρημένες. Πολύ ενδιαφέρον το οτι έχουν παρθεί επιμέρους στοιχεία από τα κόμικς και τα βιντεοπαιχνίδια που είχαν κυκλοφορήσει τις περασμένες δεκαετίες για να υποστηριχθούν τα θεμέλια του σεναρίου. Έτσι, η εμφάνιση της "Λόγχης του Λογγίνου" στο 1ο μέρος της ταινίας θυμίζει το αντίστοιχο κόμικ "The Spear of Destiny", μόνο που εκεί ο Ίντυ την έψαχνε μαζί με τον πατέρα του λίγα χρόνια νωρίτερα από οτι στην παρούσα ταινία. Οι καταδύσεις στον βυθό του Αιγαίου και η αναζήτηση του υπόγειου τάφου μέσα στις σπηλιές βρίσκουν άμεση ανταπόκριση με το βιντεοπαιχνίδι και ομώνυμο κόμικ "The Fate of Atlantis". Η χρησιμότητα και λειτουργία τέλος του μηχανισμού του Αρχιμήδη φέρει ομοιότητες με το Mcgaffin του βιντεοπαιχνιδιού "The Infernal Machine", στο οποίο επιχειρούνταν επίσης ενα ταξίδι στον χρόνο.

 Στην 5η ταινία ο σκηνοθέτης είναι ο Τζέημς Μάνγκολντ, κάτι που φαίνεται κυρίως στους διαλόγους και τις εναλλαγές μεταξύ των προσώπων. Ο Στήβεν Σπήλμπεργκ που είχε σκηνοθετήσει όλες τις προηγούμενες ταινίες ασκεί εδω χρέη συμπαραγωγού. Η ταινία είναι συμπαραγωγή πολλών εταιρειών (Disney, Lucas Films, Paramount) και δυστυχώς δεν ξεκινάει με την εικονική μορφή του βουνού που μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Επίσης ο χάρτης με τις γραμμές που δείχνουν την κατεύθυνση του ήρωα δεν εμφανίζεται από το ξεκίνημα του ταξιδιού του, αλλά λίγο πριν την ολοκλήρωσή του. Η ταινία διαιρείται στις ακόλουθες σκηνές: (1) αρχική (1944) που είναι εντυπωσιακή μεν, αλλά το CGI στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή για να φαίνεται νεότερος δεν είναι παντού επιτυχημένο, (2) Νέα Υόρκη 1969, (3) Ταγγέρη, (4) Αιγαίο, (5) Σικελία, (6) τό "άλμα στον χρόνο", (7) επίλογος. Η αρχική σκηνή, που έχουν πιάσει τον Ίντυ, θυμίζει λίγο την αρχική της 4ης ταινίας, μόνο που εκεί ήσαν οι Σοβιετικοί, ενω εδώ είναι οι Ναζί. Η σκηνή του κυνηγητού στα σοκκάκια της Ταγγέρης και η προσθήκη ενος πιτσιρικά στο καστ θυμίζουν τις αντίστοιχες σκηνές της 2ης ταινίας. Καλοδεχούμενη η προσθήκη να βάλουν πραγματικούς Γερμανούς στους αντίστοιχους ρόλους που μιλάνε σωστά Γερμανικά. Μακάρι να έκαναν το ίδιο και στην τελευταία σκηνή, κατά την οποία ο Ίντυ συναντάει τον Αρχιμήδη αυτοπροσώπως, ο οποίος δεν υποδύεται από Έλληνα ηθοποιό και μιλάει κάτι σαν...αρχαία ελληνικά με ερασμιακή προφορά, ενώ ο Ίντυ μιλάει μαζί του στα...νέα ελληνικά! Κατά τα άλλα, συμβαίνουν οι κλασικές καταστροφές από όπου περνάει ο Ίντυ, όπως η ανατίναξη του τραίνου με τα λάφυρα των Ναζί από τους συμμάχους και η βεβήλωση υπόγειων κρυπτών μέχρις να φτάσουν οι πρωταγωνιστές στο ανεκτίμητο για την πλοκή της ταινίας Mcgaffin. Λάθη και ατασθαλίες, όπως το οτι το φημισμένο καπέλο του Ίντυ παραμένει στο κεφάλι του, ενώ ο πρωταγωνιστής παλεύει με εναν Ναζί σε τραίνο που κινείται με μεγάλη ταχύτητα, το επίσης διάσημο σακκίδιο που ενώ είναι φορεμένο διαγώνια, "ξεγλυστράει" από το σώμα του ήρωα ή το γεγονός οτι οι πρωταγωνιστές διασχίζουν πάνω από 700 χιλιόμετρα θάλασσας από το Αιγαίο προς την Σικελία πάνω σε ενα...γιώτ, συγχωρούνται. Πρόκειται άλλωστε για ταινία φαντασίας.

 Σε γενικές γραμμές θεωρεί ο Τάλας οτι η 5η ταινία διέπεται από ενα φιλελληνικό συναίσθημα, αφού έχει γυριστεί σε τοποθεσίες στην Σικελία (ο θεατής βλέπει τον δωρικό ναό της Σεγέστας και το "αυτί του Διονυσίου"), ακούγονται (όπως-όπως) ελληνικά και γίνεται ουσιαστική αναφορά στον μηχανισμό των Αντικυθήρων και τον ίδιο τον Αρχιμήδη. Οι σκηνές δράσης είναι σε γενικές γραμμές καλές και με πλούσιες εναλλαγές, καθώς οι ήρωες κινούνται στην γη με τραίνα, άλογα, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα, στην θάλασσα με καϊκια και στον αέρα με αεροπλάνα. Οι αναπαραστάσεις των διαφόρων εποχών, ειδικά δεν των αρχαίων Συρακουσών και της πολιορκίας τους, πειστικές. Οι ηθοποιοί είναι αρκετά καλοί στους ρόλους τους. Δίπλα στον αδιαμφιλονίκητο πρωταγωνιστή, κύριο Φόρντ, ξεχωρίζουν η Φοίβη Γουώλλερ Μπρίτζ ως καπάτσα, ετοιμόλογη, ατρόμητη, αλλά επίσης ξεροκέφαλη και ευρισκόμενη σε οικονομικούς μπελάδες βαπτισιμιά και φυσικά, ο Μάντς Μίκκελσεν ως άτεγκος Ναζί, ενδεδυμένος με την προβιά του εκκεντρικού φυσικού που θέλει να αλλάξει τον κόσμο (προς ίδιον όφελος). Η ψυχρή, μηχανική του προσέγγιση στον ρόλο τον κάνει υπολογίσιμο και για αυτό, επικίνδυνο αντίπαλο. Η ταινία διανθίζεται με cameos γνωστών ηθοποιών, όπως του Τόμπυ Τζόουνς ως πατέρα της Έλενας, του Τζών Ρης Ντέιβις ως Σάλλαχ, του Αντώνιο Μπαντέρας ως ψαρά και δύτη και της Κάρεν Άλλεν ως Μάριον - η παλιά "φλόγα" και σύζυγος του Ίντυ. Πάνω από όλα όμως είναι το μήνυμα της ταινίας, μετουσιωμένο στο αντικείμενο-Mcgaffin που ψάχνουν όλοι: μια μυθική συσκευή, με την οποία μπορεί κανείς να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, κάτι που αποτελεί κρυφό πόθο των ερευνητών του παρελθόντος, ιστορικών και αρχαιολόγων. Αυτές οι επιστήμες επιθυμούν να γνωρίσουν το παρελθόν βλέποντας το από το παράθυρο. Με αυτήν την ταινία, ο 80αρης πλέον Φόρντ αποχαιρετά τον αγαπημένο του ρόλο και κρεμάει το καπέλο του. Αυτός ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί.

 

Η ταινία τιτλοφορείται "Indiana Jones and the Dial of Destiny". Στα ελληνικά έχει αποδωθεί ως "ο δίσκος του πεπρωμένου", που δεν είναι λάθος. Προσωπικά προτιμάει ο Τάλας την μετάφραση "το κάλεσμα του πεπρωμένου (ή της μοίρας)", μιας και πιστεύει οτι έτσι αποδίδεται καλύτερα το πνεύμα της ταινίας: το κάλεσμα της μοίρας για τον Ίντυ είναι να αποδεχεί την ζωή του, να αναγνωρίσει οτι δεν ευθύνεται για την απόφαση του γιού του και να συμφιλιωθεί με το παρελθόν και το παρόν. Το κάλεσμα της μοίρας για την Έλενα, να αφήσει τον "χύμα" τρόπο ζωής που της επέφερε οικονομικές δυσκολίες και να προσαρμοστεί στις καταστάσεις που έρχονται στο λυκόφως της δεκαετίας του 1960 και την χαραυγή της δεκαετίας του 1970. 

 

  

ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΙΜΜΕΝΑ 37.

 

 (1) Συνέβει ενα περίεργο σκηνικό λίγο πριν μπει το Σαββατοκύριακο, το οποίο διήρκεσε λιγότερο από 24 ώρες και έληξε όπως περίπου ξεκίνησε: ο αρχηγός της ρωσικής παραστρατιωτικής μισθοφορικής οργάνωσης "Βάγκνερ", πρώην πωλητής λουκάνικων, ιδιοκτήτης εστιατορίων και προσωπικός μάγειρας του Πούτιν, διαφώνησε με την στρατιωτική ηγεσία της Μόσχας ως προς τον πόλεμο της Ουκρανίας, επικαλέσθηκε χτύπημα στα μετόπισθεν της ομάδας του από φίλια πυρά και απείλησε με εισβολή στην Μόσχα. Το ζήτημα διευθετήθηκε ταχύτατα και χάρις την μεσολάβηση του προέδρου της Λευκορωσίας και έμπιστου του Πούτιν. Ο μάγειρας που έγινε στρατιωτικός κατέφυγε στην Λευκορωσία, άγνωστο όμως με ποιά άλλα ανταλλάγματα. Για να δούμε εαν υπάρξει συνέχεια...

(2) Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παραμένει, μετά από 2 εκλογικές μάχες (14 και 28 Μαίου 2023) ο απόλυτος κύριος της Τουρκίας με υπερεξουσίες. Ανακατεύοντας στην χύτρα της τουρκικής πολιτικής τα καλύτερα στοιχεία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και τον Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ερντογάν επιχειρεί τον συνδυασμό τους προκειμένου, όχι μόνο να γίνει πιο συμπαθής στον τουρκικό λαό που ακόμα αντιμετωπίζει τον πληθωρισμό και την φτώχεια λόγω υποτίμησης του εγχώριου νομίσματος, αλλά και να ξεπεράσει τους προαναφερόμενους - ειδικά τον τρίτο - με το να επιχειρήσει να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας του. Όχι μόνο νεο-Σουλτάνος επομένως, αλλά και νέος "Ατατούρκ" (: πατέρας των Τούρκων) θέλει να γίνει. Για να δούμε εαν τα καταφέρει, ή εαν καταλήξει σαν τον περιώνυμο "Ανδρέα τον βαρκάρη τον Σερέτη" του γνωστού τραγουδιού που ήθελε να γίνει ταυρομάχος...

 

 (3) Στα ίχνη του Ερντογάν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης: έκανε κι αυτός εκλογικές αναμετρήσεις (21 Μαίου και 25 Ιουνίου 2023), μετά τους Τούρκους βέβαια, για να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. το οποίο αποτέλεσμα και στις δυο αναμετρήσεις τον δικαίωσε (βλ. εικ. 1 εντ.): Η ΝΔ πήρε 40% και 158 έδρες με την απλή αναλογική. Πλέον έχει αυτοδυναμία και μπορεί να κάνει οτι θέλει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 20% στην πρώτη και 17% στην δεύτερη αναμέτρηση, πάρα ταύτα παραμένει δεύτερος. Αλλά με μεγάλη διαφορά. Οι ψήφοι που του υπολείπονται πήγαν σε άλλα κόμματα. ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ περίπου τα ίδια ποσοστά και στις δυο αναμετρήσεις.

 

 

 

 

  Ευτυχώς ο Βαρουφάκης και το κομματίδιό του "ΜέΡΑ25" μένουν εκτός Βουλής. Δυστυχώς παραμένει ο Βελόπουλος (βλ. εικ. 2 εντ.) και μαζί του μπαίνουν δυο άλλα ακροδεξιά ανθυποκομματίδια, κάποιοι "Σπαρτιάτες" που έχουν την υποστήριξη του Κασιδιάρη της ΧΑ και η ¨Νίκη¨ κάποιου θεολόγου εκ βορείου Ελλάδος ονόματι Νατσιού. Στην Βουλή τέλος εισέρχεται και η "Πλεύση Ελευθερίας" της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία πέτυχε ενα φαινομενικά διαφορετικό προφίλ. Οι "Σπαρτιάτες" και η "Ελληνική Λύση" έχουν παρόμοια ποσοστά και μοιράζονται τον ίδιο αριθμό εδρών.

 

 Η νέα, αυτοδύναμη κυβέρνηση των 158 βουλευτών της ΝΔ ορκίζεται την Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023 στις 5 μ.μ. και θα δείξει πόσο ισχυρή και ικανή είναι. Θα φανεί επίσης πόσο δίκαιη είναι απέναντι στην κοινωνία και τους πολίτες, γιατί δεν είναι υποχρεωτικό να έχει πάντα δίκιο η πλειοψηφία. Από την άλλη μεριά, θα φανεί επίσης εαν η αντιπολίτευση είναι ισχυρή, δίκαιη ή θα κάνει σκόπιμα καψώνια στην κυβέρνηση, εαν δεν της αρέσουν νομοσχέδια προς ψήφιση. Και εαν μπορεί να γίνει συνεργάσιμη, καθώς η "Πλεύση Ελευθερίας" είναι πρώην συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. "Ελληνική Λύση", "Σπαρτιάτες" και "Νίκη" πιάνουν ποσοστά της τάξης του 12% περίπου μαζί, έχουν τρόπο τινά κοινές "ρίζες", αλλά είναι επίσης πιθανον οτι οι προσωπικές τους φιλοδοξίες δεν θα τους αφήσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Καταλαβαίνουμε ωστόσο ποιοί και γιατί τους ψηφίσαν. Όχι μόνο τα "ορφανά" της ΧΑ και του ΛΑΟΣ, αλλά και όλοι είδαν το ναυάγιο της Πύλου, καθώς και την δολοφονία/γυναικοκτονία της Πολωνής στην Κω τις τελευταίες μέρες με άλλα μάτια. Και αυτοί δεν είναι μόνο τίποτε εξτρεμιστές. Είναι οι συνανθρώποι μας της διπλανής πόρτας που έχουν κουραστεί να ακούνε για δολοφονίες και κλοπές από αλλοδαπούς, οι οποίοι διέρχονται και διαμένουν παράνομα στην χώρα.

 Όπως και να έχει, ας είμαστε έτοιμοι για μια κρίσιμη τετραετία, στην διάρκεια της οποίας πολλά και αναπάντεχα μπορεί να συμβούν.

Ruhet in Frieden Professor Hiesel (01.12.1941 - 06.06.2023).

 Μόλις χτες πληροφορηθήκαμε για την απώλεια του αυστριακής καταγωγής συνταξιούχου καθηγητή αρχαιολογίας Gerhard Hiesel (βλ. εικ. εντ.) σε ηλικία 83 ετών. Ο καθηγητής απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 2023 στην περιοχή που ζούσε, στα σύνορα Γερμανίας-Ελβετίας. Έπασχε από άνοια. Ήταν νυμφευμένος με καλλιτέχνιδα/γλύπτρια. Αφήνει πίσω του εναν γιό και εγγόνια.

Prof. Emeritus Dr. Gerhard Hiesel (01.12.1941-06.06.2023) (c) Felix Kunze, 08.08.2011

 Ο κύριος Hiesel, γιός φημισμένου μουσικού, συνθέτη και μαέστρου, γεννήθηκε στην Kulturstadt Βιέννη την πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου 1941. Σπουδάζει αρχαιογνωστικές επιστήμες στην πρωτεύουσα της Αυστρίας μεταξύ 1959 και 1966. Ο συγκεκριμένος κλάδος βρίσκεται εκείνες τις εποχές υπό την επήρρεια του πολύ Fritz Schachermeyr. O Hiesel μεταβαίνει στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου στα 1966 περατώνει την διατριβή του επί των λίθινων εργαλείων της Σάμου ("Samische Steingeräte", Hamburg 1967) υπό τον τότε διευθυντή του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της πόλης, καθώς και διευθυντή του Αθηναϊκού παραρτήματος της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής και υπεύθυνο των ανασκαφών στο Ηραίον της Σάμου, Ulf Jantzen. Ο τελευταίος, είναι ενας από τους Γερμανούς λόγιους της εποχής, μαζί με τους Friedrich Matz, Roland Hampe και Hans Buchholz, ο οποίος ενδιαφέρεται για την Αρχαιολογία των μινωϊκού και μυκηναϊκού πολιτισμού. Όπως όμως ο Αυστριακός Schachermeyr, έτσι και ο Γερμανός Jantzen φέρει το δικό του μελανό στίγμα: κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά την κατάληψη της Κρήτης από τα ναζιστικά στρατεύματα, ο Jantzen διεξήγε παράνομα ανασκαφές στην θέση Μοναστηράκι.

 Eν συνεχεία, ο Hiesel συμμετέχει, υπό την επίβλεψη του Jantzen πρώτα, και του Klaus Kilian στην συνέχεια, στις ανασκαφές στο μυκηναϊκό ανάκτορο της Τίρυνθας. Αυτή η δράση λαμβάνει χώρα μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και πριν το τέλος της δεκαετίας του 1970. Παράλληλα, ο Hiesel εγκαθίσταται στο Φράϊμπουργκ της Βάδης-Βυρττεμβέργης (ΝΔ Γερμανία, παρά τον Μέλανα Δρυμό), προσπαθώντας να μονιμοποιηθεί ως καθηγητής. Στα 1977 καταθέτει στο Φράϊμπουργκ την υφηγεσία του περί μυκηναϊκής οικιστικής αρχιτεκτονικής, η οποία θα δημοσιευτεί στο Μάϊντζ στα 1990 με τον τίτλο "Späthelladische Hausarchitektur". Στις ανασκαφές της Τίρυνθας είναι υπεύθυνος, εκτός από την έρευνα πεδίου, και για την άγραπτη (μη εικονόγραπτη) κεραμική. Το Φράϊμπουργκ είναι μια ειδυλλιακή, μικρή φοιτητούπολη, η οποία στεγάζει μόνο ενα ινστιτούτο κλασικής, ενα ανατολίτικης, ενα χριστιανικής αρχαιολογίας. Την δεκαετία του 1990 θα προστεθεί και τμήμα αρχαιολογίας ρωμαϊκών επαρχιών. Για τον Hiesel όμως είναι ενας σκληρός αγώνας, καθώς προσπαθεί να επιβληθεί μεταξύ ανταγωνιστικών προσωπικοτήτων. Την δεκαετία του 1980 παραμένει στο ινστιτούτο, αλλά ακόμα δεν έχει μόνιμη θέση και δεν μπορεί να προσφέρει τα σεμινάρια που επιθυμεί, όταν παραγκωνίζεται από χαρισματικές προσωπικότητες, όπως ο Joseph Wiesner και ο Wolf-Dietrich Niemeier, οι οποίοι συγκαταλέγονται στους κορυφαίους Γερμανούς αρχαιολόγους της γενιάς τους, όσον αφορά την έρευνα των προϊστορικών πολιτισμών του Αιγαίου. Η δράση του στην Τίρυνθα φαίνεται οτι σταματάει κάποια στιγμή εντός της δεκαετίας του 1980, πιθανόν γιατί ο Kilian ανέλαβε την ανασκαφή με νέους, δικούς του συνεργάτες. Έτσι, ο Αυστριακός Αρχαιολόγος καταφεύγει στο ποτό και το τσιγάρο για να παρηγορηθεί. 

 Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά, το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει: ο Wiesner έχει πλέον πεθάνει και ο πληθωρικός Niemeier μετακομίζει στην Χαϊδελβέργη, αναλαμβάνοντας την έδρα του εκεί ινστιτούτου διαδεχόμενος τον Jörg Schäfer και οδηγώντας την αρχαιότερη πανεπιστημιούπολη της Γερμανίας σε νέες δόξες. Ο δρόμος ανοίγει πλεον για τον Hiesel, ο οποίος μονιμοποιείται στα 1995 και γίνεται συνδιευθυντής δίπλα στον πολύ και αυταρχικό Volker Michael Strocka, διευθυντή της Σχολής του Φράϊμπουργκ. Καθ΄όλην την δεκαετία του 1990, ο Hiesel προσφέρει μια ελκυστική θεματική γκάμα σεμιναρίων και παραδόσεων για τους φοιτητές: Γεωμετρική και Πρωτοαρχαϊκή Κεραμική, Εισαγωγή στην Αιγαιακή Αρχαιολογία και Ιστορία Τέχνης, Αιγαίο-Αίγυπτος, εκπαιδευτική εκδρομή στην Κύπρο, οι Έλληνες και οι γείτονές τους, Ελληνική Τοπογραφία, Αποικισμοί. Έλληνες και Γερμανοί Αρχαιολόγοι σπουδάζουν και συντάσσουν διατριβές υπό την εποπτεία του. Στους πετυχημένους μαθητές του συγκαταλέγονται η προϊσταμένη της Εφορίας Αρχαιοτήτων Αργολίδας ΄Αλκηστη Παπαδημητρίου, η πρώην προϊσταμένη Εφορίας Αρχαιοτήτων Λακωνίας και νυν καθηγήτρια του πανεπιστημίου Καλαμάτας Αιμιλία Μπάνου, η διευθύντρια της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης Χαϊδελβέργης Maria Effinger, ο μακροχρόνιος συνεργάτης της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών και της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών Florian Ruppenstein και η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Bochum Constanze von Rüden. Ο Hiesel επανέρχεται στα σκάμματα, ως συνδιευθυντής των ανασκαφών της Σχολής του Φράϊμπουργκ στην Θούγγα της Τυνησίας (1996-2000) και στην Νύσα παρά τω Μαιάνδρω της σημερινής Τουρκίας (2002-2008). Λίγα χρόνια πριν από την συνταξιοδότησή του το 2007, διοργανώνει εκπαιδευτικές εκδρομές για τους φοιτητές στην Ελλάδα και την Βουλγαρία. Δυστυχώς όμως ο μακροχρόνιος εθισμός στο τσιγάρο και το ποτό άφησε τα ίχνη του...

 Η παρακμή γίνεται πριν το τέλος της δεκαετίας του 1990 και την ταυτόχρονη μετάβαση στον 21ο αιώνα αισθητή, όταν το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Φράϊμπουργκ μετακομίζει, από τον μικρό, στριμωγμένο χώρο του Kollegiengebäude III (KG III) στον τεράστιο, άνετο 4ο όροφο του κτηρίου Panzerkreuzer am Pfannenbergplatz: η ποιότητα των προσφερόμενων μαθημάτων πέφτει. Οι παραδόσεις του Hiesel, ναι μεν χωρίς σημειώσεις, αλλά συχνά-πυκνά ακαταλαβίστικες και αυτό δεν οφείλεται στην βαριά προφορά του ή το επίπεδο γνώσεων των σπουδαστών του. Πάει από το ενα θέμα στο άλλο, λέει οτι επόμενη εβδομάδα θα συζητήσει για το Χ και αναφέρεται μετά στο Υ ζήτημα. Δεν υπάρχει δομή στον λόγο του. Πέραν της υφηγεσίας του και κάποιων προδημοσιεύσεων για την άγραπτη κεραμική και τις ανασκαφές της Τίρυνθας δεν έχει εκδώσει μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, δεν συμμετέχει σε συνέδρια. Εχει μόνο εκδώσει γενικά πράγματα για την μινωϊκή Κρήτη και συμμετείχε σε δυο-τρείς σχετικές εκθέσεις του μουσείου της Καρλσρούης. Όταν παίρνει "sabbaticum" (άδεια πανεπιστημιακού εξαμήνου) από το Φράϊμπουργκ, παραδίδει διαλέξεις στην Βασιλεία και την Βέρνη της γειτονικής Ελβετίας. Στις ανασκαφές κάθεται συχνά απόμερα και δεν μιλάει σε κανέναν. Τα βράδια πίνει. Είναι έκδηλο οτι δεν περνάει καλά στην Τυνησία και την Τουρκία. Θα προτιμούσε να διευθύνει ανασκαφή στην Κρήτη. Ή να παρέμενε στην Τίρυνθα. Απλά είναι αναγκασμένος λόγω θέσης να ασχολείται με τα ρωμαϊκά. Μερικές φορές πετάει κάποια πικρόχολα, σαρκαστικά σχόλια, τα οποία τον κάνουν να φαίνεται αντιπαθής. Συνήθιζε ακόμα να κάνει "καψώνια" σε αδαείς πρωτοετείς φοιτητές, με το να τους δείχνει κεραμικά όστρακα και να τουςρωτάει να τα αναγνωρίσουν, να βρουν δηλαδή, το είδος του αγγείου και να το χρονολογήσουν. Όσο για την επίβλεψη εργασιών, εδώ επικρατεί το χάος: δεν ξέρεις τι θέλει από σένα και γιατί, διότι δεν εκφράζεται, ακόμα και εαν ερωτηθεί. Υπήρξαν αρκετοί, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες του για να προωθηθούν. Ασφαλώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο το οτι, σπουδαστές του Strocka με κατεύθυνση τα ρωμαϊκά, προτιμούσαν να γράψουν διατριβές υπό την "επίβλεψη" του Hiesel, ο οποίος όχι μόνο δεν διάβαζε τις εργασίες, αλλά έβαζε "summa" και "magna cum laude" στους προσφιλείς φοιτητές του τμήματος. ¨Ηταν φανερό οτι ο άνθρωπος χρειαζόταν βοήθεια. Φανερό ήταν επίσης, οτι ο ίδιος μάλλον ντρεπόταν ή αρνιόταν να δεί κατάματα την αλήθεια. Κάποιους τους συνέφερε βέβαια αυτή η κατάσταση, μιας και έπαιρναν τον καλό βαθμό χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι εαν τον αξίζαν. Κάποιοι άλλοι είχαν την ανοχή να κάνουν πράγματα επιβλαβή και να μένουν ατιμώρητοι, όπως συγκεκριμένο άτομο, το οποίο παρίστανε τον αρχηγό, είχε κλειδώσει βιβλία της βιβλιοθήκης σε κοινόχρηστο δωμάτιο του ινστιτούτου, στο οποίο απαγόρευε την πρόσβαση, έσβηνε και έγραφε λίστες και καταλόγους κτλ. Συχνά-πυκνά επίσης, κάποιοι από τους ευνοούμενούς του εμφανίζονταν στα μαθήματά του την τελευταία στιγμή, αφού είχαν πάρει όλοι τις θέσεις τους, με καφέδες εντός της αίθουσας.

 Υπό αυτές τις συνθήκες και συμπεριφορές, είναι επομένως κατανοητό πως, ο κρυψίνους, μυστήριος χαρακτήρας του Hiesel με τα σαρκαστικά μισόλογα, την έλλειψη δημοσιεύσεων στο πεδίο εξειδίκευσής του και την ροπή στον αλκοολισμό, δεν διαθέτει στοιχεία ικανά να προσελκύσουν πρωτοετείς φοιτητές, οι οποίοι διαθέτουν μέτρα και σταθμά, υψηλές αξίες και αρετές, όρεξη για δουλειά, αλλά είναι αγαθοί, ιδεαλιστές και ψάχνουν για τα αντίστοιχα πρότυπα.

 Ας ελπίζουμε οτι με τον θάνατό του, ο Hiesel λυτρώθηκε από τα βάσανά του. Δεν ξέρουμε εαν υπάρχει "μετά θάνατον ζωή", αλλά εαν υπάρχει, μακάρι να αναθεωρήσει τι πήγε στραβά στην ζωή του. Σίγουρο είναι οτι, έκανε τα λάθη του, ζημίωσε τον εαυτό του, και με την συμπεριφορά του, κράτησε καλούς και άξιους ανθρώπους μακριά του, δείχνοντας παράλληλα ανοχή στα λάθος πρόσωπα και επιτρέποντας σκανδαλώδεις συμπεριφορές και πράξεις, οι οποίες παρέμειναν ατιμώρητες. Σίγουρο είναι επίσης, οτι ταλαιπωρήθηκε άδικα. Κατάφερε να γίνει καθηγητής και θα τα κατάφερνε, ακόμα και εαν δεν έπεφτε στο ποτό και το τσιγάρο. Σαφώς και δεν είναι εύκολο - ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και βρώμικος. Δεν τον πολεμάς όμως με καταχρήσεις.

 Καλό σου ταξίδι κύριε καθηγήτα, που κάποιοι Έλληνες φοιτητές σου σε αποκαλούν και "Δάσκαλο" - αν και μάλλον δεν τον άξιζες τον χαρακτηρισμό αυτόν.   

 Αναπαύσου εν ειρήνη.

 

ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΙΜΜΕΝΑ 36.

 Το πρώτο κείμενο του 2023 δυστυχώς δεν περιέχει ευχάριστο θέμα: την τελευταία μέρα του Φλεβάρη, μετά την Καθαρά Δευτέρα, συνέβει ενα τροχαίο στο Τέμπη. Συγκρουστήκαν δυο αμαξοστοιχίες μεταξύ τους, η μια ήταν επιβατικό τραίνο. 57 άτομα, κυρίως νέοι ανθρώποι, φοιτητές, έχασαν την ζωή τους. Ακολούθησε το γνωστό γαϊτανάκι υποκρισίας και απόδοσης ευθυνών σε αλλήλους. Ο κύριος Κώστας Αχ. Καραμανλής (αλλιώς και Κωστάκης ο Β - ο Κωστάκης ο Α ήταν ο ξάδελφός του που είχαμε για πρωθυπουργό το χρονικό διάστημα 2004 - 2009. Ο θείος τους ο μέγας "εθνάρχης" είναι σκέτος Κωνσταντίνος και εκτός απαρίθμησης), υπουργός μεταφορών της κυβέρνησης, παραιτήθηκε. Και από τότε κρύβεται. Εντελώς συμπτωματικά, έτερος ξάδελφος των δυο Κωστάκηδων, ο Μιχάλης Λιάπης (περισσότερο γνωστός ως "Μισέλ"), υπήρξε υπουργός Μεταφορών σε προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, όπου και τα θαλάσσωσε για άλλους λόγους. Πριν τον Κωστάκη Β υπουργός μεταφορών είχε χρηματίσει ο κάποιος Σπρίτζης για τον ΣΥΡΙΖΑ. ¨Ολοι τους διατείνονται οτι δεν φέρουν ευθύνη για το ατύχημα, το οποίο συνέβει στην βάρδια ενός άσχετου και ανεκπαίδευτου σταθμάρχη, ο οποίος είχε διοριστεί ως βύσμα. Όλοι όσοι έγιναν υπουργοί μεταφορών τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον, ισχυρίζονται οτι δεν φέρουν ευθύνη για το οτι το σύστημα των ελληνικών σιδηροδρόμων είναι απαρχαιωμένο. Ο σταθμάρχης ορθώς και τιμωρείται, ως άμεσα εμπλεκόμενος. Οι κύριοι υπουργοί όμως, ως ηθικοί αυτουργοί, που δεν φρόντισαν να εξυγειάνουν και να εκσυγχρονήσουν το σύστημα, είναι άμοιροι ευθυνών; Τι κρίμα, και τι μεγάλη τραγική ειρωνεία, που το παρόν κείμενο, το πρώτο του 2023 όπως προαναφέρθηκε, συνδέεται άμεσα με το τελευταίο κείμενο του 2022 (Νοέμβριος 2022), το οποίο σχετίζεται με την ευθυνοφοβία... Όλοι αυτοί οι Κωστάκηδες είναι μάγκες και άνετοι όταν πιάσουν την καρέκλα και παριστάνουν τους αρχηγούς. Μόλις όμως συμβεί η στραβή, τότε την κάνουν και ψάχνουν τρύπα να τρυπώσουν.

Πρωθυπουργός - υπνοβάτης...

 Δεν ελπίζουμε και πολλά. Ο Κωστάκης Β, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν σε παρόμοια πόστα που απέδωσαν μύρια προβλήματα (βλ. παλαιότερα κείμενα του παρόντος ιστολογίου), θα την σκαπουλάρει. Σιγά μην τον σύρουν στα δικαστήρια! Το σύστημα έχει μηχανισμούς για να βοηθάει όσο το δυνατό πιο ανώδυνα μπορεί τους υποτακτικούς του. Αυτό που μένει, είναι το "γαμώτο". Και η υποκρισία των πολιτικών, να κάθονται μετά την καταστροφή και να υπολογίζουν νούμερα και δημοτικότητες. Να υποδύονται τους λυπημένους για λίγο χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, αλλά μετά να συνεχίζουν τον ένδοξο αγώνα τους για τις δημοσκοπήσεις και τα γκάλοπ. Ήδη μετατέθηκε η ημερομηνία των εκλογών σε κάποια ακαθόριστη Κυριακή του Μαϊου 2023. Μπορεί βέβαια και αυτό να αλλάξει.

Από την κηδεία των νεκρών στα Τέμπη, αρχές Μαρτίου 2023: ο "Θανούλης" σε ρόλο απουσιολόγου, κοιτάει ποιός είναι περισσότερο ή λιγότερο θλιμμένος από τον ίδιο...

 Οι γείτονες μας στα ανατολικά πάντως, το έχουν κατοχυρώσει: οι τουρκικές εκλογές θα γίνουν στις 14 Μαϊου - μια μέρα μετά τους εορτασμούς για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. 570 χρόνια περάσαν από τότε. Δεν είναι τυχαία η επιλογή της 14ης Μαϊου. Ούτε οι ξαφνικές "αγαπούλες" του υπουργού εξωτερικών Μελβούτ Τσαβούσογλου με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια. Οι οποίες "αγαπούλες" δεν έχουν να κάνουν μόνο με την βοήθεια που έστειλε η Ελλάδα στην Τουρκία τον περασμένο μήνα, στα πλαίσια του σεισμού που έπληξε την γείτονα. Ούτε οτι ο ενας προτείνει τον άλλον σε καίριες θέσεις σε επιτροπές διεθνών οργανισμών. ΄Οχι, είτε χάσει (άρα ο Τσαβούσογλου αποσύρεται από υπουργός και δεν έχει νόημα οτι και να κάνει) είτε κερδίσει ο Ερντογάν, αυτός και το επιτελείο του θέλουν να δείξουν ενα άλλο πρόσωπο στην υφήλιο. Οτι είναι καλά παιδιά. Και ίσως ανταμειφθούν με κανά υπερσύγχρονο εξοπλιστικό σύστημα από τους Αμερικανούς. Good Diplomacy το θεατρικό των γειτόνων!

 Εν τω μεταξύ, στο Παρίσι συνεχίζονται οι απεργίες και οι διαδηλώσεις για το δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια. Και στην Γερμανία μπορεί κανείς να συνταξιοδοτηθεί στα 65 χρόνια. Υποτίθεται οτι στην ΕΕ αποφασίστηκε κοινή και ενιαία ηλικία συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Εκτός και εαν ισχύει μόνο στην Ελλαδίτσα των μνημονίων που επιβληθήκαν (βλ. αυτό)...