ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ.

 Ηταν Μαιος του 2008 οταν αποπειραθηκα να γραψω λιγα πραγματα για το αλλο φυλο, ενα θεμα που ενδιαφερει πολλους ανδρες (βλ. www.notis-o-talas.blogspot.de/2008/05/blog-post_25.html ). Απο τοτε, ειδα οτι, αθελα μου ακολουθησαν και αλλα (www.notis-o-talas.blogspot.de/2009/11/blog-post_1699.html, www.notis-o-talas.blogspot.de/2009/12/blog-post_7910.html, www.notis-o.talas.blogspot.de/2010/02/blog-post_02.html). Παρα τις αντιρρησεις πολλων ανδρων, οτι δεν προκειται ποτε να καταλαβουμε πως σκεπτονται και τι θελουν οι γυναικες, ο γραφων, οντας ξεροκεφαλος, συνεχιζει να ψαχνει. Προσπαθει να μαθει. 

 Εντελως προσφατα και ενοσω σε καποιο καναλι παιζονταν η ταινια του Terry Gilliam, "The First Knight" με τους Julia Ormond, Sean Connery και Richard Gere στους ρολους των Γκουηνεβιρ, Αρθουρου και Λανσελοτ αντιστοιχως, αρχισα να σκεπτομαι καποια πραγματα, τα οποια υπηρχαν μεσα μου, αλλα δεν ειχα δωσει ποτε μου σημασια και ως εκ τουτου, δεν ειχα μεχρι τωρα ασχοληθει. 

 Μεσα σε λιγο χρονικο διαστημα συγκεντρωσα τις γνωριμες μου εμπειριες και οτι τελος παντων μπορουσα να θυμηθω: Δεν ειχε περασει και παρα πολυς καιρος, απο τοτε που βιωσα και εγω μια παρομοια με την ταινια ιστορια (βλ. www.notis-o-talas.blogspot.de/2011/09/stand-by-me-in-thoughts-to-miss-sc.html &´www.notis-o-talas.blogspot.de/2012/05/blog-post_20.html). Ζωντανες επισης ηταν στο μυαλο μου οι αναμνησεις απο την εξιστοριση του φιλου μου Χ.: Πριν χρονια ειχε ανακαλυψει οτι η κοπελα του, με την οποια ειχε σπουδασει σε επαρχιακο παν/μιο, τον απατουσε. Δεν εκανε καβγα, δεν την ζορισε, δεν την πεταξε απο το σπιτι. Ησυχα και πολιτισμενα της ειπε οτι αισθανεται πως η σχεση τους δεν παει καλα και της ζητησε να συζητησουν για αυτο. Την ρωτησε εαν πραγματι υπαρχει αλλος. Σε περιπτωση που υπαρχει, ας χωρισουν και ας τραβηξει ο καθενας τον δρομο του. Η κοπελα προτιμησε να σιωπησει. Ο Χ. σημερα πιστευει, οτι η πρωην του δεν μιλησε, γιατι περιμενε να δει τις ενεργειες του αλλου προσωπου. Εαν ο αλλος δηλαδη προχωρουσε στην σχεση τους για κατι μονιμο: Μετακομιση και ευρεση εργασιας στην πολη της, συγκατοικιση... Οπως και εγινε τελικα. 

 Εξ' αυτων των εμπειριων εφορμωμενος, θελω να γραψω δυο λογια για το θεμα των σχεσων των δυο φυλων οταν εμφανιζεται ενα επιπλεον προσωπο. Στην προκειμενη περιπτωση, οταν μια γυναικα διεκδικειται απο δυο ανδρες. Το θεμα φυσικα και ειναι αστειρευτο. Απο το γνωστο τραγουδι "μια γυναικα/ δυο ανδρες/ κομπολοι/ διχως χαντρες" εως την παρουσιαση του μεσω της μεγαλης οθονης, με τα τελευταια δημιουργηματα να ειναι η "Twilight Saga" και η Αννα Καρενινα του Λ. Τολστοι, ο συγκεκριμενος τυπος ερωτικου τριγωνου εχει απασχολησει και θα συνεχιζει να απασχολει την ανθρωποτητα.

 Αυτο που προκαλει εντυπωση σ' εμενα ειναι, οτι οι σχεσεις του τυπου αυτου, οταν παρουσιαζονται απο την οπτικη γωνια της ηρωιδας, την δειχνουν να υποφερει. Στην προαναφερομενη ταινια με τους Ορμοντ/ Κοννερυ/ Γκηρ για παραδειγμα, η ηρωιδα της Ορμοντ καλειται να επιλεξει αναμεσα στον ισχυρο βασιλια Αρθουρο που υποδυεται ο κοτσωνατος Κοννερυ και στον λεβεντη και παμφτωχο μακρυμαλλη Λανσελοτ, ερμηνευομενο απο τον Γκηρ. Διαφορες παραμετροι, οπως οι κοινωνικες συνθηκες, οι αγραφοι και γραπτοι νομοι, η θρησκεια, επιβαλουν την επιλογη ενος μονο παρτεναιρ. Στην ταινια, η πρωταγωνιστρια θα ηθελε να ειναι και με τους δυο. Αλλα δεν μπορει. Πρεπει να επιλεξει. Ετσι το Χολλυγουντ παρουσιαζει στις ταινιες παρομοιου περιεχομενου το διλημμα των γυναικειων χαρακτηρων ως μαρτυριο. Ως βασανιστηριο.

 Αυτη η οπτικη γωνια του Χολλυγουντ, που πηγαζει απο και την λογοτεχνια (η προαναφερομενη Αννα Καρενινα λ.χ.) εχει επικρατησει και στην σημερινη γυναικα. Οπως σωστα ειπε καποτε καποιος, ναι μεν ο ανδρας κυνηγαει, κανει την πρωτη κινηση, η γυναικα ομως ειναι αυτη που θα κανει την τελικη επιλογη. Και εδω ειναι που στο διλημμα της γυναικος με ποιον να τα φτιαξει, μπαινει το συμφερον...

 Ετσι, συνηθιζεται πλεον οι γυναικες να επιλεγουν για παρτενερ αυτους που μπορουν να τους προσφερουν υλικα αγαθα. Δεν πειραζει να μην υπαρχει αγαπη. Απο την στιγμη που καποιες σχεσεις ειναι χρησιμοθηρικες και εχουν συμφεροντα ως θεμελια τους, η αγαπη δεν χρειαζεται να υπαρχει. Ειναι βεβαια θεμα χρονου το ποσο θα αντεξουν οι χρησιμοθηρικες σχεσεις...

 Το οτι η επιλογη της γυναικας μεταξυ δυο ανδρων παρουσιαζεται ως διλημμα και μαρτυριο ειναι το ενα σκελος. Το αλλο σκελος ειναι οτι απαξ και παρει την αποφαση της, δεν θεωρει τον εαυτο της υποχρεωμενο να εξηγησει σε καμια απο τις δυο πλευρες την αποφαση της αυτη. Δεν νοιαζεται εαν καποια απο τις τρεις πλευρες εχει πληγωθει, γιατι καποια θα πληρωσει για την αρνητικη της ψηφο. Αρκει να μην ειναι αυτη εκεινη που θα πληγωθει.

 Κατα τα αλλα η ζωη συνεχιζεται. Στα ΜΜΕ διαβαζεις, βλεπεις και ακους για τροφαντες παρουσιαστριες που εφαρμοσαν την διαιτα της πικρης σοκολατας για να χασουν κιλα, διοτι τις φλερταραν οι, κατ' αυτες, λαθος τυποι ανδρων. Μαθαινεις για εκδοτριες βιβλιων, οι οποιες εχουν διαβασει πολυ, αγαπουν την δουλεια τους, αλλα δεν θα προχωρουσαν σε ερωτικες σχεσεις με συγγραφεις, γιατι προτιμουν αλλου τυπου ανδρες. Πληροφορεισαι οτι γυναικες λενε ξενδιαντροπα σε αλλες γυναικες πως οι καλοι ανδρες εχουν παντρευτει πρωτοι και οτι εχει απομεινει ειναι η σαβουρα. Σκεφτεσαι οτι οι κοποι της ζωης σου, τα ταξιδια που εχεις κανει, τα πραγματα που εμαθες, δεν εχουν καμια αξια για τα κριτηρια που θετουν οι γυναικες στους ανδρες, ξεκινωντας απο τα πιο απλα, οπως το να βγουνε ραντεβου, μεχρι το να καταληξουν μαζι στο κρεββατι.

 Για να επανελθω σε κατι πιο προσωπικο, η ιστορια με την Σ. που αναφερεται στα κειμενα 09/2011 και 05/2012 σκαλωσε, διοτι η δεσποινιδα αποφασισε κατα το συμφερον της. Επελεξε να παει με την πλευρα ενος πολυ μεγαλυτερου της ηλικιακα. Δεν ξερω ποσο βασανιστικο ηταν για εκεινη το διλημμα της επιλογης. Ξερω ομως οτι ηταν χρησιμοθηρικο. Το αλλο προσωπο τη βοηθουσε σε θεματα δουλειας. Σε μενα ειχε δει πρωτα την ανθρωπινη πλευρα. Δεν με πειραζει η επιλογη της. Αλλωστε μια σχεση που βασιζεται αποκλειστικα και μονο στην μονομερη βοηθεια σε εργατικα ζητηματα και οχι στην ανθρωπινη διασταση, δεν κραταει και πολυ.