ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ;

 Τι μανια ειναι αυτη που εχει πιασει εδω και λιγα χρονια θεατρικους παραγωγους, σκηνοθετες και ηθοποιους, να θελουν να ανεβαζουν χολλυγουντιανες ταινιες στο θεατρικο σανιδι; Δεν μας εφτανε δηλαδη το γεγονος οτι εχουμε ηδη θεατρικες και χορευτικες παραστασεις με γυμνό - μοδα ανω δεκαετιας περιπου - θα πρεπει να ανεχομαστε και την ματαιοδοξια του καθενος που, επειδη δεν εχει χρημα για ταινια και τηλεοραση, θελει να παριστανει τον Σπηλμπεργκ στο θεατρο; Ετσι, μετα τα "Χαρολντ και Μοντ", "Χαμαμ", "ο εραστης της λαιδης Τσατερλυ", ακολουθουν το "κουρδιστο πορτοκαλι", "ο ανθρωπος που επεσε στη γη" και το "μερικοι το προτιμουν ζεστο" με την Ζετα Μακρυπουλια να παριστανει την Μεριλυν Μονροε - την ιδια στιγμη που ο συμβιος της Μιχαλης Χατζηγιαννης παιζει σε ενα αλλο μιουζικαλ, την "Αννι"! Ελεος πια! Τι αλλο θα δουμε σ' αυτην την πολυπαθη χωρα; Τους "Ghostbusters" ως μιουζικαλ; 

 Δεν φτανει που, ηδη ξενοι παραγωγοι εχουν ασελγησει σε κλασικα εργα μετατρεποντας τα σε μιουζικαλ του Μπροντγουει, οπως οι "Αθλιοι" του Β. Ουγκω και ο "Αρχοντας των Δαχτυλιδιων" του Τ. Τ. Τολκιν, δεν ειναι αρκετο το οτι μορφες της ποπ κουλτουρας οπως ο Ταρζαν και ο Σπαιντερμαν εχουν γινει επισης μιουζικαλ, πρεπει να ανεχτουμε τα κομπλεξ και των εγχωριων παραγοντων που νομιζουν οτι θα μας προσφερουν πρωτοτυπια και θεαμα μεταφεροντας χολλυγουντιανες ταινιες που δεν εχουν καμια σχεση με το θεατρο σε αυτο; Προκειται για δυο διαφορετικα μεσα εκφρασης της Τεχνης, με διαφορετικες δυνατοτητες το καθενα. Αλλα τι να περιμενει κανεις απο φορεις μιας χωρας, η κινηματογραφικη παράδοση της οποιας αναλισκεται σε φαρσοκωμωδιες και κοινωνικα δραματα - και τα δυο ειδη περισσοτερο ως κοπιες των αντιστοιχων ιταλικων... Τι να περιμενει κανεις απο ανθρωπους που, ανεβαζοντας π.χ. το εργο του Τ. Ουιλλιαμς "Λεωφορειο ο Ποθος" εχουν στο μυαλο τους τον ρολο οπως τον επαιξε ο Μαρλον Μπραντο και νομιζουν οτι φορωντας κολλητο φανελακι θα γινουν ο Μαρλον Μπραντο (τρομαρα τους)...

 

 Αμαν πια με τα απωθημενα του ενος και του αλλου!

 Υ. Γ.: Δεν εχει περασει πολυς καιρος απο τοτε που προβληθηκε σε ελαχιστες κιν/κες αιθουσες η ταινια φαντασιας "Τα χρονικα του Δρακοφοινικα: Αδαμαστος" - μια ελληνικη παραγωγη με ελληνικο καστ και πολυ καλα δομημενη ιστορια, που τιποτε δεν εχει να ζηλεψει απο αντιστοιχες προσπαθειες ξενων χωρων. Η ταινια χρηματοδοτηθηκε δια διαδικτυακου crowfunding, καθως κανεις στην Ελλαδα δεν ηθελε να πονταρει σε κατι τετοιο. Δεν ηταν βλεπετε μιουζικαλ, ουτε αντιγραφη χολλυγουντιανης ταινιας με γνωστους εγχωριους σταρς να παριστανουν τον Μπραντο ή την Μονροε...