Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να ειναι κανεις Αινσταιν για να καταλαβαινει και να εκφραζει αποψεις. Σιγουρα πρεπει να υπαρχει ενα επιπεδο. Στην προκειμενη, εννοω οτι δεν χρειαζεται να ειναι κανεις οικονομολογος για να εκφρασει καποιες προτασεις για επενδυσεις. Το εαν αυτες οι προτασεις ή ιδεες στεκουν απο οικονομικης πλευρας, ας το αποφασισουν οι ειδημονες. Το θεμα ειναι οτι εχουμε κριση. Λενε οτι η κριση γενναει ευκαιριες. Πιστευω οτι στις παρουσες συγκυριες υπαρχουν πεδια για επενδυσεις. Αλλα πρεπει να δοθουν κινητρα στους κατεχοντες για να γινουν επενδυσεις. Θα αναφερω καποιες ιδεες εδω απο τον χωρο της Αρχαιολογιας για να γινω κατανοητος.
Πριν δυο χρονια περιπου έγραφα στο παρων ιστολογιο, οτι η εκρυθμη κατασταση στην ανατολικη Μεσογειο προσφερει ευκαιριες στον Τουρισμο και την Αρχαιολογια της Ελλαδος. Στο σημερινο κειμενο θελω να γινω πιο σαφης και να καταθεσω τις ιδεες - προτασεις μου, τι δηλαδη εννοω:
Οι ευκαιριες αυτες που δινονται, εχουν νοημα εαν δωθουν κινητρα. Μονο τοτε ειναι εφικτο να γινουν επενδυσεις σε χρημα και ανθρωπινο δυναμικο. Μερικα παραδειγματα απο και για την αρχαιολογικη επιστημη:
(1) Πιστευω οτι πρεπει οπωσδηποτε να δημιουργηθουν Αρχαιολογικες Σχολες των χωρων της Τσεχιας, της Πολωνιας, της Ισπανιας, της Ιαπωνιας, ακομα και της Κινας και του Ισραηλ! Γνωριζω απο πρωτο χερι οτι οι τεσσερεις πρωτες χωρες δραστηριοποιουνται εδω και δεκαετιες στην Αιγυπτο και εχουν αποφερει πλουσιο ανασκαπτικο, ερευνητικο και εκδοτικο εργο. Γνωριζω ακομη, οτι τοσο στην Τσεχια, οσο και στην Πολωνια, υπαρχουν πυρηνες αποτελουμενοι απο καθηγητες και φοιτητες (π.χ. σε Πραγα και Βαρσοβια αντιστοιχα), οι οποιοι ασχολουνται ενεργα με την ελληνικη αρχαιολογια. Οι δε Ισπανια, Κινα και Ιαπωνια ειναι φιλελληνικες χωρες που ενδιαφερονται για τον πολιτισμο της Ελλαδας, οπως μαρτυρουν οι αριθμοι των αλλοδαπων τουριστων που καθε χρονο επισκεπτονται την χωρα μας. Τοσο το ΥΠΠΟ, οσο και αλλα υπουργεια, καθως και η Εκκλησια, διαθετουν πολλα ακινητα. Καποια απο αυτα θα μπορουσαν να ενοικιασθουν (ή να πωληθουν) ωστε να χρησιμευσουν ως γραφεια και βιβλιοθηκες των εν λογω Σχολων. Ετσι θα δημιουργηθουν και θεσεις εργασιας για μονιμο προσωπικο, αφου στα οικηματα αυτα θα δουλευουν και Ελληνες και αλλοδαποι (αρχαιολογοι, βιβλιοθηκαριοι, φυλακες, καθαριστες). Το δε οφελος θα ειναι ικανοποιητικο: Εχοντας λ.χ. υποψιν μας τον φιλελληνισμο των Ιαπωνων, μπορουμε να φανταστουμε ενα πιθανο σεναριο, συμφωνα με το οποιο ο διευθυντης μιας τετοιας Αρχαιολογικης Σχολης κανει διαλεξεις στην χωρα του για τα προγραμματα που διευθυνει στην Ελλαδα. Μια πιθανη ιαπωνικη αποστολη στην Ελλαδα, οταν γινει γνωστη στην Ιαπωνια, ειναι δυνατον να αναζωπυρωσει το ενδιαφερον για τον πολιτισμο της χωρας μας και να προκαλεσει κατα αυτον τον τροπο την εισοδο ακομα μεγαλυτερου αριθμου Ιαπωνων τουριστων.
(2) Οσον αφορα τις υπαρχουσες ξενες Αρχαιολογικες Σχολες (π.χ. Αμερικανικη, Αγγλικη, Γαλλικη, Γερμανικη κ.α.) θεωρω οτι θα πρεπει να δωθει η αδεια απο το ΚΑΣ να αυξηθει ο αριθμος των ανασκαφων και των επιφανειακων ερευνων που αυτες διευθυνουν. Τα υπαρχοντα προγραμματα διεξαγονται ετσι κι αλλιως με την συνεργασια των Ελληνικων Αρχων, χρηματοδοτουνται δε απο τις Σχολες και τις χωρες προελευσης των. Μια αυξηση των ερευνητικων προγραμματωνμπορει να σημαινει αυξηση του προσωπικου. Περισσοτερα ατομα που εργαζονται και αποδιδουν.
(3) Πιστευω οτι πρεπει να υπαρξει συνεργασια μεταξυ ξενων και ελληνικων παν/μιων (αρχαιολογικων τμηματων) με κοινα ερευνητικα προγραμματα που θα συνδιευθυνονται.
(4) Προγραμματα οπως τα Erasmus, Marie Curie, Leonardo Da Vinci πρεπει επισης να ενισχυθουν. Ακομη, η διδασκαλια των Ελληνικων Σπουδων (αρχαια και νεοτερη φιλολογια, ιστορια, αρχαιολογια) για αλλοδαπους φοιτητες σε ελληνικα παν/μια. Και εδω πρεπει να δωθουν κινητρα και ευκαιριες. Σκεφτειτε πως ενα τοσο δα νησακι, η Μαλτα, εχει καταφερει εδω και λιγες δεκαετιες να γινει πολος ελξης για τουριστες και φοιτητες απο ολον τον κοσμο, μονο και μονο επειδη προσφερει τμηματα εκμαθησης της αγγλικης γλωσσας χυμα στο κυμα κυριολεκτικα!
(5) Τελος το ΥΠΠΟ θα πρεπει να μαθει να συνεργαζεται και να μην παραγκωνιζει του ιδιωτες χορηγους, διοτι χωρις αυτους δεν μπορουν να γινουν πολλα. Ας θυμηθουμε τις υποτροφιες Ωναση, Λεβεντη και Λατση, τις εκδοσεις Καπον και Βαρδινογιαννη, το ιδρυμα και το μουσειο Γουλανδρη, το μουσειο Μπενακη. Που θα ηταν η θεση της ελληνικης αρχαιολογιας χωρις ολα αυτα; Θελει μεν προσοχη και ελεγχο απο αδιαβλητους φορεις, αλλα αμα τα εχεις, αποδιδουν. Ας μην ξεχναμε λοιπον τους χορηγους.
Αυτα για την ωρα. Ισως υπαρξουν κι αλλες προτασεις στο μελλον. Εαν ειναι ετσι, θα επανελθω.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen