Sonntag, 16. August 2015

ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΞΕΝΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ: ΜΕΡΟΣ Β΄, ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1990.

 Οι σειρες της επομενης δεκαετιας, της δεκαετιας του 1990, με βρισκουν στο Γυμνασιο και το Λυκειο. Οι υποχρεωσεις και τα διαβασματα πολλαπλασιαζονται. Χρονος δεν υπαρχει, παρα μονο τα Σαββατοκυριακα. Ενα σχετικο θετικο ειναι, οτι εχουν εμφανιστει τα λιγα πρωτα ιδιωτικα καναλια, που στα πρωτα τους βηματα, βαζουν και καλες εκπομπες. Οι κατωθι αναφερομενες σειρες αφορουν κυριως το πρωτο μισο της δεκαετιας του 1990. Βασικα ξεκιναμε απο το 1989, οταν ξεκινησαν να λειτουργουν τα ιδιωτικα καναλια Αντεννα και Μεγκα, τα οποια εκεινες τις εποχες εβαζαν καλα προγραμματα. Αν και το πρωτο μισο της εν λογω δεκαετιας η σειρα του Αντεννα "Baywatch" μονοπωλησε το ενδιαφερον του κοινου (για ευνοητους λογους!) - το ιδιο μπορει να ειπωθει και για το "Beverly Hills", την "21 Jump Street" του Μεγκα, οπως και για το spin-off της "Booker". "Tropical Heat", "Φονικο μεταξι" και "Sea Quest" απλα δεν περπατησαν (αν και οι πρωτες αρεσαν πολυ στα κοριτσακια, για ευνοητους επισης λογους)  - οι σειρες που προτιμουσα να βλεπω με χρονολογικη σειρα (δηλ. απο το 1989 εως το 1995-1997 περιπου) τα Σαβ/κα ειναι οι ακολουθες:


 Μπορει οι παντρεμενοι με παιδια να προβληθηκαν αρχες της δεκαετιας ΄90 απο τον Αντενα, προκειται ομως για μια σειρα, η οποια γυριστηκε πριν φυγει το ΄80. Στην κωμικη αυτη σειρα, αναποδογυριζεται εντελως το κλασικο στερεοτυπο της αμερικανικης οικογενειας! Ο πατερ φαμιλιας ειναι ο Αλ Μπαντι, ενας αποτυχημενος πωλητης παπουτσιων στο Σαν Φρανσισκο, στον οποιον ερχονται συνεχεια απαιτητικες υπερβαρες για να αγορασουν τακουνια πολλα νουμερα μικροτερα. Ο τυπος ζει στο παρελθον και η μοναδικη επιτυχια της ζωης του ηταν, οταν ως αναπληρωματικος καταφερε να σκοραρει σε παιχνιδι φουτμπωλ του σχολειου του. Εκτος απο αποτυχημενος, ειναι κουτοπονηρος, μισογυνης και ρατσιστης. Η γυναικα του Πεγκυ ειναι μια τεμπελα κοκκινομαλλα που δεν ξερει να φτιαξει ενα φαγητο της προκοπης. Αντ΄αυτου καθεται ολη μερα στον καναπε και βλεπει το σωου της Οπρα Γουινφρει. Η κορη τους Κελλυ ειναι μια ξανθια τσουλα που δεν ξερει ουτε το ονομα της να συλλαβισει και βγαινει με αλητες. Το ονειρο της ειναι να γινει μοντελλο. Τελικα καταφερνει να δουλεψει σε διαφημιστικο για εντομοκτονο. Ο Βενιαμιν της οικογενειας ειναι ο κοντοστουπης κι ασχημος γιος Μπαντ, ο οποιος ναι μεν εχει θρασος και θαρρος μεγαλυτερο απο το μποι του, ωστε να την πεφτει στις μοντελες φιλες της αδελφης του, παντα ομως καταληγει να τρωει χυλοπιτες (στην καλυτερη των περιπτωσεων) ή φαπες (στην χειροτερη των περιπτωσεων). Τελικα καταληγει παντα στο δωματιο του, παρεα με τα πορνοπεριοδικα και την πλαστικη του κουκλα... Στην παρεα τους συμμετεχουν η αυτοδημιουργητη τραπεζικη υπαλληλος και φεμινιστρια Μαρσι, ο πρωην συζυγος της Ντειβιντ - που την παρατησε μετα την 1ή ή 2η σαιζον της σειρας για να γινει δασοκομος - και ο νυν της, ενας αεργος γοης που κοιταει να φτιαξει το μαλλι του.

 Η σειρα ηταν πολυ ξεκαρδιστικη - ειδικα στα επεισοδια που η Κελλυ τα φτιαχνει με εναν ανερχομενο πολιτικο, που ο Αλ και ο γιος του επισκεπτονται στριπτιτζαδικα και καταστηματα γυναικειων εσωρουχων για να διαλεξουν δωρο για την Πεγκυ, που η φαμιλια τρωγοπινει τσαμπα σε εστιατοριο πολυτελειας. Τα καλυτερα εξ αυτων προβληθηκαν απο την δευτερη σαιζον και μετα. Η σειρα ηταν μια εκ των εσω πολυ καλη και αιχμηρη κριτικη της αμερικανικης κοινωνιας - μολονοτι χαρακτηρες σαν τους Αλ, Πεγκυ, Κελλυ και Μπαντ υπαρχουν και στην Ελλαδα! Και ισως για αυτο και να αρεσε τοσο πολυ!


 Μολις ειχε ξεκινησει να λειτουργει το Μεγκα και μια απο τις πρωτες κωμικες σειρες που προβαλλε ηταν η αγγλικη Μαυρη Οχια, με εναν πρωιμο Rowan Atkinson, πολυ πριν κανει την μεγαλη του επιτυχια με τον Mr. Bean. Η σειρα αυτη σατυριζει με καυστικο χιουμορ την ιστορια της Αγγλιας. Στον πρωτο κυκλο, που διαδραματιζεται στον Μεσαιωνα, η Μαυρη Οχια ειναι ο νοθος και χαζος γονος του βασιλια. Με τους δυο ακομα πιο χαζους υπηρετες του συνωμοτει διαρκως για να παρει την εξουσια - και παντα, με ξεκαρδιστικο τροπο, αποτυγχανει! Στον δευτερο κυκλο, ο οποιος διαδραματιζεται στην Αγγλια της ελισαβετιανης εποχης, ο λορδος Μαυρη Οχια εχει γινει εξυπνοτερος - παρα ταυτα τα σχεδια του συνεχιζουν να αποτυγχανουν. Οι δυο πρωτοι κυκλοι (εκ των τεσσαρων συνολικα) ειχαν το μεγαλυτερο ενδιαφερον και το περισσοτερο γελιο. Διασημοι Βρετανοι ηθοποιοι, οπως οι Brian Blessed, Miranda Richardson, Hough Laurie, Stephen Fry περασαν απο κει.


 Μια αλλη κωμικη σειρα του Μεγκα εκεινης της εποχης, η οποια προβαλλοταν μεσημερια Σαββατου (η Μαυρη Οχια προβαλλοταν τις Κυριακες) ηταν η αμερικανικη Σλεντζ Χαμμερ. Ο Χαμμερ ειναι ενας σκληρος αστυνομικος στο στυλ του βρωμικου Χαρρυ. Κουβαλαει ενα 45αρι Μαγκνουμ, με το οποιο ειναι ερωτευμενος. Η αγαπημενη του φραση ειναι: "Trust me, I know what I ´m doing". Εξυπακουεται βεβαια οτι δεν εχει την παραμικρη ιδεα - κατι που προκαλει διαρκως πονοκεφαλους στον αρχηγο του αστυνομικου του τμηματος. Ευτυχως που η καλλιγραμμη συναδελφος του Ντορις Ντορρώ ειναι παντα παρουσα για να σωσει την κατασταση...

 Την ιδια εποχη περιπου (1990-1991/2) προβαλλοταν επισης απο την συχνοτητα του Μεγκα μια νεα σειρα με τον Ζορρο - τα σαββατιατικα μεσημερια κι αυτη. Ο πρωταγωνιστης ηταν ο ιδιος ηθοποιος (ο πανιψηλος Καναδος Dunkan Regehr) που ειχε παιξει τον κακο πριγκηπα στους Μαγους και Πολεμιστες και τον καλο μονομαχο στις τελευταιες μερες της Πομπηιας (βλ. χτεσινο ποστ εντ., 15.08.2015). Η ιστορια ειναι λιγο εως πολυ η ιδια και γνωστη: Ο Δον Ντιεγκο ντε λα Βεγκα επιστρεφει στην χασιεντα της οικογενειας του στην Καλιφορνια. Υπαρχει ενας νεος Αλ Καντε που συμπεριφερεται ως τυραννος. Ετσι ο νεαρος ευγενης θα αναγκαστει να κρυφτει πισω απο την μασκα του μαυροφορεμενου Ελ Ζορρο για να βοηθησει φτωχους και κατατρεγμενους. Στο πλευρο του βρισκονται ο νεαρος μουγκος ιπποκομος Φελιππε, το μαυρο αλογο Τορναντο, καθως και η νεαρη Μεξικανα που διευθυνει μια ταβερνα στην μικρη πολη - πλουσια αριστοκρατισσα δεν υπαρχει στην βερσιον αυτη. Στην δευτερη σαιζον της σειρας, οι ηθοποιοι που υποδυονται τον πατερα και τον Αλ Καντε αντιστοιχα αντικαθιστανται με αλλους.


 Ηταν το 1992 και απογευμα Σαββατου, οταν ο Αντενα ξεκινησε να προβαλλει την σειρα με τις περιπετειες του νεαρου Ιντιανα Τζοουνς - σειρα η οποια δημιουργηθηκε μετα την επιτυχια της εως τοτε τελευταιας ταινιας του δημοφιλους αρχαιολογου το 1989. Στον πρωτο κυκλο καθε επεισοδιο ξεκινουσε στην συγχρονη εποχη, με εναν μονοφθαλμο γερακο, με μπαστουνι κια καπελο, ο οποιος εβρισκε διαφορες αφορμες για να πιασει κουβεντα με αγνωστους και να τους διηγηθει ιστοριες απο την ζωη του. Τα επεισοδια τοτε μας εδειχναν σε φλας μπακς και εναλλαξ ιστοριες ποτε με τον Ιντιανα Τζοουνς ως παιδι και ποτε ως νεαρο (για να μαζεψει και κοριτσοκοσμο η σειρα). Η σειρα διαδραματιζοταν στις αρχες του 20ου αιωνα και εφτανε μεχρι και το τελος του Α΄ ΠΠ. Ειναι φανερο οτι οι δημιουργοι της σειρας θελαν να κανουν μια συνδεση της τοτε εποχης με την καινουργια δεκαετια (των ΄90ς) που μολις ξεκινουσε. Η σειρα ειχε γυριστει σε φυσικους τοπους. Στο πρωτο επεισοδιο παρακολουθουμε τον Ιντυ πιτσιρικα να ταξιδευει περι τα 1910 στην Αιγυπτο και να γνωριζει τον Λωρενς της Αραβιας και τον Χαουαρντ Καρτερ. Η δραση στη συνεχεια εκτυλισσεται στο Μεξικο του 1916 και με τον νεαρο πλεον Ιντυ να μπλεκεται στην μεξικανικη επανασταση. Στα επομενα επεισοδια, ο πιτσιρικας Ιντυ ταξιδευει με τους γονεις του στην Ευρωπη της μπελ εποκ, ενω ο νεαρος Ιντυ απο το Μεξικο του 1916 βρισκεται στην μαχη του Σωμ, στο Βελγικο Κογκο, γνωριζεται με τον Αλμπερτ Σβαιτζερ και την Ματα Χαρι, και φτανει μεχρι την Κωνσταντινουπολη και τον Κεμαλ Ατατουρκ.

 Η σειρα ηταν τοσο καθηλωτικη απο πλευρας φωτογραφιας, ντεκορ και κοστουμιων, ωστε να επαναφερει στη μοδα τις αρχες του 20ου αιωνα - θυμηθειτε και τις σχετικες διαφημισεις γνωστης μαρκας παντελονιων τζην σε ρετρο στυλ, που εμφανιστηκαν περιπου την ιδια εποχη. Με θυμαμαι αλλωστε να ψαχνω τα καταστηματα ρουχισμου της εποχης για παντελονια chino και πουκαμισα safari style στα αντιστοιχα χρωματα (μπεζ, χακι, καφε) - για τετοια πορωση μιλαμε!


 Μολονοτι προκειται για reboot παλιοτερης σειρας και μολονοτι ξεκινησε λιγο πριν τα τελη της δεκαετιας του ΄80, η νεα σειρα των επικινδυνων αποστολων προβληθηκε απο τον Αντενα λιγο μετα την δεκαετια του ΄90. Γυρισμενη στην Αυστραλια με μεικτο καστ (Αυστραλους και Αμερικανους ηθοποιους) η σειρα ειχε καταπληκτικη πλοκη και ενδιαφεροντα γκατζετς. Αντιθετα απο τις μοντερνες κιν/κες βερσιον που θελουν τον Τομ Κρουζ να τα κανει ολα μονος του και οι υπολοιποι να τον παρακολουθουν ιδρωμενοι απο τα μονιτορ, στην σειρα ειχαμε πραγματικη ομαδικη εργασια! Ο μελαχροινος Ελληνοαυστραλος Θιο Πανγκλις υποδυοταν τον γλωσσολογο-ηθοποιο και ηταν ο ανθρωπος που εκανε τις μεταμφιεσεις και τις μιμησεις φωνων, ο Αφροαμερικανος Φιλ Μορρις (γιος του ηθοποιου που συμμετειχε στην ομαδα της δεκαετιας του 1960-70) ηταν υπευθυνος για τα ηλεκτρονικα και τις διαφορες συσκευες, ο ξανθος Αντονυ Χαμιλτον ηταν ο σκληρος ανδρας για τις βαριες δουλειες (οδηγουσε τα αυτοκινητα, εκανε ακροβατικα και σταντς κτλ.). Ολους τους πρακτορες τους συντονιζε ο Πητερ Γκρειβς ως αρχηγος Τζιμ Φελπς. Ενας ικανοτατος και εμπειρος αρχηγος - πραος, κατευναστικος, υπομονετικος, ψυχραιμος. Οι υποθεσεις της ομαδας διαδραματιζοταν σε διαφορες περιοχες της υφηλιου: Ποτε ειχαν να κανουν με αρχαιοκαπηλους σε Ελλαδα και Αιγυπτο, ποτε να βρουν τον κλεμμενο χρυσο απογονων των Ναζι, ποτε να πιασουν πλουσιους σατανιστες... Πριν το τελος του πρωτου κυκλου, η γυναικεια φιγουρα της ομαδας βρισκεται νεκρη. Απο τον δευτερο κυκλο και μετα στρατολογειται μια αλλη γυναικα, με σκοπο να βρεθει και να τιμωρηθει ο φονιας της συναδελφου.


 Πρεπει να ηταν μεταξυ 1991-1992. Βραδια Παρασκευης. Το Μεγκα εβαζε Φονικο Μεταξι - που ηθελε να δει η Στελλιτσα. Χαμος γινοταν τοτε. Μια συσκευη ειχαμε ολη κι ολη. Μεγαλη - η πρωτη μας εγχρωμη με τηλεκοντρολ (τωρα εχουμε απο δυο σε καθε σπιτι, αλλα δεν ωφελει, διοτι τα καναλια δειχνουν βλακειες). Την ιδια ωρα ο Αντενα προβαλλε την Σκοτεινη Δικαιοσυνη. Πρωταγωνιστουσε ο Ραμυ Ζαμα (βλ. εικ. εντ.) στον ρολο του δικαστη Μαρσαλ. Επειδη δεν δεχτηκε λαδωματα και δεν αθωωσε καποιον μεγαλομαφιοζο, τα τσιρακια του εκδικηθηκαν ανατιναζοντας το αυτοκινητο στο οποιο επεβαιναν η γυναικα και η κορη του. Τα στοιχεια ησαν ελλιπη. Ετσι ο Μαρσαλ (εγκριτος νομικος και με θητεια στο αστυνομικο σωμα) αποφασιζει στην επομενη δικη να αφησει ελευθερο τον υποπτο. Παραλληλα στηνει μια ομαδα που τον παρακολουθει, η οποια αποτελειται απο εναν Αφροαμερικανο ηθοποιο, εναν ηλικιωμενο ιερεα και μια πορνη - ολοι τους ανθρωποι που ειχαν διαπραξει μικροκομπινες στο παρελθον και τους βοηθησε να μπουν στον ισιο δρομο. Ο ιδιος ο Μαρσαλ - ο οποιος μεχρι προτινος πιστευε στο συστημα, αλλα μετα τον χαμο της οικογενειας του αρχισε να πιστευει στην δικαιοσυνη, οπως λεει και στην εισαγωγη καθε επεισοδιου - κατεβαινει τις νυχτες στην κατω πολη μεταμφιεσμενος και περναει στην αλλη πλευρα του νομου προκειμενου να βρει στοιχεια και να πιασει τους ενοχους. Χρησιμοποιοντας την μεθοδο "Clark Kent", ο διοπτροφορος, κοστουμαρισμενος και φρεσκοξυρισμενος δικαστης Μαρσαλ μεταμορφωνεται σε μαλλια και αρρενωπο καβαλαρη μιας Triumph φορωντας τζηνς, μποτες και δερματινο μπουφαν. Η φραση του δικαστη, την οποια επαναλαμβανει σε καθε επεισοδιο, οταν μετα απο ελλειψη στοιχειων αφηνει τους υποπτους ελευθερους, ειναι: "Justice can see in the Dark".  Με το τελος της πρωτης σαιζον, ο Ραμυ Ζαμα αφησε την σειρα. Ο νεος πρωταγωνιστης μπορει να μην ειχε το ιδιαιτερο φυζικ του παλιου με το δυνατο σαγονι, αλλα δεν καταφερε να δωσει πνοη στον χαρακτηρα. Η σειρα μου ηταν αδιαφορη πλεον... 



 Ο Χαιλαντερ ηταν μια επιτυχημενη ταινια των μεσων της δεκαετιας του ΄80. Μολονοτι οι δυο επομενες ταινιες δεν τα πηγαν καλα στα κιν/κα ταμεια, οι δημιουργοι σκεφτηκαν να επεκτεινουν το συμπαν της ταινιας με μια σειρα. Ο πρωτος κυκλος διαδραματιζοταν σε μεγαλη πολη των ΗΠΑ και παρουσιασε εναν νεο χαρακτηρα, τον ηθοποιο και χορευτη Αντριαν Πωλ ως Ντανκαν Μακλαουντ, ξαδελφο του Κονορ, τον οποιον υποδυονταν ο Κριστοφ Λαμπερ στον κιν/φο. Ο Ντανκαν ηταν παντρεμενος με την ομορφη εικαστικο Τες και διατηρουσε επισης παλαιοπωλειο-γκαλερι, οπως ο ξαδελφος του. Η σειρα ειχε ενδιαφερον γιατι παρουσιαζε μια γκαμα χαρακτηρων Αθανατων: Υπηρχε ο θρησκοληπτος Αθανατος που ειχε συμμετασχει στις Σταυροφοριες και πιστευε οτι ειναι το καθηκον του να τιμωρησει οσους Αθανατους δεν τηρουσαν τους νομους, ο επαναστατης Αθανατος που ειχε πολεμησει με τον Σπαρτακο και ηθελε να δημιουργει συνεχως τζερτζελο με το να ανεβοκατεβαζει κυβερνησεις, ο Αθανατος που ειχε ξεκινησει ως αγραμματος και αξεστος χωριατης και νομιζε οτι με τα λεφτα ανεβαινε, ο Αθανατος-λαμογιο που εκμεταλλευοταν τους αλλους για να κανουν την δυσκολη δουλεια και στην πορεια τοςυ την εφερνε για να κλεψει τις δυναμεις τους κτλ. Μετα την τριτη σαιζον και αφου πεθανε η Τες, ο Ντανκαν μετακομιζει στο Παρισι. Η φωτογραφια της σειρας πιανει εξοχα την ρετρο χειμερινη ατμοσφαιρα της πολης. Εντυπωσιακο επισης το γεγονος οτι ο Ντανκαν διαθετει πλουσια συλλογη απο πουκαμισιες, παντελονιες, πουλοβερ και παλτα-καμπαρντινες, για σε καθε επεισοδιο τα ρουχα του σκιζονται κατα τις ξιφομαχιες με τους αλλους Αθανατους. Η σειρα απεκτησε και spin-off, το οποιο ομως δεν ειχε και μεγαλη επιτυχια, ενω ο Αντριαν Πωλ επαιξε τον ιδιο ρολο σε δυο ακομα ταινιες Χαιλαντερ, οι οποιες βγηκαν κατευθειαν σε DVD.


 Πρεπει να ηταν μεταξυ 1992 και 1993 οταν ο Αντενα ξεκινησε να προβαλλει την σειρα Φλας τα σαββατιατικα μεσημερια. Βασισμενο στο ομωνυμο κομικ και ενθαρρυμενο απο την κιν/κη επιτυχια των ταινιων του Τιμ Μπαρτον με τον Μπατμαν (και οι δυο ηρωες ανηκουν στην DC - Warner Bros.) το σηριαλ αυτο παρουσιαζει τις περιπετειες του υπευθυνου του επιστημονικου τμηματος της αστυνομιας στην Σταρλινγκ Σιτυ Μπαρρυ Αλλεν απο την στιγμη που ενας κεραυνος τον χτυπαει και τον πεταει πανω σε καποια χημικα. Διαπιστωνει οτι εχει γινει ο ταχυτερος ανθρωπος του πλανητη. Με την βοηθεια μιας συναδελφου του φτιαχνει μια στολη και μαχεται το κακο. Τα σκηνικα και η αισθητικη της σειρας θυμιζαν τις προαναφερομενες ταινιες του Μπαρτον και καποια στιγμη ολισθισαν προς την σχολη του Τζοελ Σουμαχερ, ο οποιος γυρισε τις δυο επομενες ταινιες του Μπατμαν. Οσον αφορα τη μοδα, ο Μπαρρυ Αλλεν συναγωνιζονταν με τον Ντανκαν Μακλαουντ (βλ. εντ.) στα μοδατα παντελονια, τις πουκαμισιες και ειδικα στα μακρυα παλτα-καμπαρντινες. Το πορφυρο κοστουμι ωστοσο με τους αναγλυφους μυες (που μοιαζει να ειναι φτιαγμενο απο βελουδο εξωτερικα) ειναι που κλεβει την παρασταση! 


 Λιγο μετα τον Φλας, εκει κοντα στα μεσα της δεκαετιας του ΄90 και για τους ιδιους λογους με τον Φλας (βλ. εντ.) η Warner Bros. ριχνει στην τηλ/κη αρενα αλλη μια σειρα. Αυτη τη φορα με τον Σουπερμαν. Μονο που δεν ειναι μονος τους ή μαλλον, δεν στεκεται στο προσκηνιο. Η σειρα ονομαζεται Λοις και Κλαρκ και αφορα την σχεση των δυο δημοσιογραφων. Ο υπερανθρωπος με την καπα, τα κολλαν και το κοκκινο εσωρουχο εμφανιζεται σε δοσεις και μονο οταν ειναι απαραιτητο. Η Λοις ειναι καπατσα και ξεροκεφαλη. Ο Κλαρκ δεν ειναι φλωρος, αλλα συγκαβατικος και πραος. Συχνα η γνωμη του, σωστη και ωριμη, χρησιμευει ως αντιβαρο εναντι εκεινης της υπερφιαλης και βιαστικης Λοις. Η πρωτη σαιζον ηταν πολυ καλη και διασκεδαστικη. Ο Λεξ Λουθορ παρουσιαζοταν ως ενας μεγαλομανης, αλλα γοητευτικος πολυεκατομμυριουχος. Απο την στιγμη που το τραβηξαν σεναριογραφοι και παραγωγοι και βαλαν το ζευγαρι να παντρευεται, και το ενδιαφερον και η πλοκη της σειρας ατονισαν.

...................................................................

  Μετα τα μεσα της δεκαετιας του ΄90, ο χρονος μου περιοριστηκε ακομα πιο πολυ. Τα ελληνικα καναλια χειροτερεψαν επισης. Οι καλες σειρες ελαττωθηκαν. Οι σειρες με τον Ηρακλη και την Ζηνα ησαν καλες και παρουσιαζαν καποιο ενδιαφερον, οπως και οι Φακελοι Χ (στα πρωτα τους επεισοδια τουλαχιστον) . Αλλες, οπως η βασιλισσα του σπαθιου (ενα ειδος θηλυκου Ζορρο), ο Κονορ ο Κελτης (σειρα με την οποια ξεκινησε την καριερα του ο αδικοχαμενος Heath Ledger) και Relic Hunter ησαν καλες, αλλα ουτε αρκετα διερκεσαν, ουτε μπορεσα να δω ολα τα επεισοδια, αφου εφυγα για αλλους τοπους. Καποιες απο τις σειρες της τωρινης δεκαετιας (2010-), οπως "Rom", "Spartacus", "Arrow", "Flash" (: reboot), "Vikings", "Black Sails", "Primeval" (οι τρεις πρωτοι κυκλοι), "Terra Nova", "Game of Thrones" ειναι μεν καλες και παρουσιαζουν ενδιαφερον, αλλα σαν τις παλιες δεν ειναι. Δεν προλαβαινω αλλωστε να δω ολα τα επεισοδια με την σειρα... Αλλα και δεν πειραζει...






Keine Kommentare: