ΑΣΘΕΝΕΙΑ.

Το κακο ξεκινησε το βραδυ της Πεμπτης 10 Νοεμβριου. Επεστρεψε στο διαμερισμα του βηχοντας και ζεστος. Ολη νυχτα στριφογυριζε στο κρεββατι, μη μπορωντας να κλεισει ματι. Κρυωνε, ετρεμε κυριολεκτικα, και ας ειχε δυο κουβερτες πανω του και το καλοριφερ στο φουλ. Τις επομενες δυο μερες τις περασε στο κρεββατι. Ειχε πυρετο, δεν μπορουσε να φαει. Με το ζορι κατεβασε κατι, ετσι για να γεμισει το στομαχι. Τρεις φορες την μερα, απο την Παρασκευη εως και την Κυριακη, επαιρνε ασπιρινη. Ο πυρετος επεφτε, ιδρωνε, αλλα επεστρεφε. Την Κυριακη ηταν καπως καλυτερα. Μπορουσε να σηκωθει και να κατσει σε καρεκλα, πραγμα αδυνατον τις προηγουμενες δυο μερες. Ηταν ζεστος, ειχε κατι δεκατα και καθολου ορεξη. Και εβηχε.

Τις δυο επομενες εβδομαδες, ο βηχας ηταν σχεδον ασταματητος. Καθε φορα που ξαπλωνε, δεν μπουσε να αναπνευσει. Ο βηχας ανεβαινε, εβγαινε απο μεσα του με ορμη ακαταπαυστη. Την πρωτη εβδομαδα καταφερε και επικοινωνησε, μεσω μειλς και σμς με εναν γνωστο του στην πολη, ο οποιος τον προμηθευσε με καποια πραγματα. Του εδωσε και ενα τηλεφωνο αμεσης αναγκης. Ηταν ομως ακομα αδυναμος και δεν μπορουσε να βγει απο το σπιτι. Που να τρεχει να ψαχνει για γιατρους στην αχανη αυτη πολη; Ζαλισμενος οπως ηταν, να παει πανω κατω με τον χαρτη στο χερι, ψαχνοντας για οδους;

Αν και καπως τσουχτεροτερο απο επισκεψη, τηλεφωνησε στην αμεση δραση. Στις 18.11 το βραδυ ηρθε ενας γιατρος και τον εξετασε. Του βρηκε βρογχιτιδα και του εγραψε συνταγη για αντιβιωση και κατι χαπια για τον πονοκεφαλο που ειχε. Την επομενη μερα αισθανοταν καπως καλυτερα και μπορεσε να βγει εξω, να παει στο φαρμακειο και να προμηθευτει τα φαρμακα. Τα καταφερε, αν και ηταν κουραστικο για εκεινον. Λογω της βρογχιτιδας δεν μπορουσε να αναπνευσει και αυτο εκανε το βαδισμα του πιο δυσκολο.

Στην διαρκεια της επομενης εβδομαδας, ο πονοκεφαλος υποχωρησε. Πυρετο δεν ειχε πλεον, αλλα ο βηχας συνεχιζοταν. Καθε βραδυ δεν μπορουσε να κοιμηθει. Πνιγοταν. Δεν μπορουσε να αναπνευσει. Ο υπνος τον επαιρνε τα ξημερωματα. Εξαιτιας της αρρωστιας ειχε αλλαξει η ζωη του. Αναγκαστικα ξυπνουσε αργα προς το μεσημερι. Εκανε ενα ζεστο μπανιο και ετρωγε ζεστες σουπες. Η δουλεια του, τα κειμενα που επρεπε να επεξεργαστει, εχει μεινει πισω.

Στο τελος της δευτερης εβδομαδας, στις 26.11 ξαναεπικοινωνησε με την αμεση δραση. Αλλος γιατρος τον επισκεφθηκε. Του ειπε οτι η βρογχιτιδα δεν υπαρχει πλεον, αλλα για να καθαρισουν τα πνευμονια και να μπορσει να αναπνεει απο την μυτη, πρεπει να κανει εισπνοες με ζεστο νερο και να παρει σταγονες για την μυτη.

Μια εβδομαδα αργοτερα, και ακομα δεν μπορει να εισπνευσει απο την μυτη. Ο βηχας εχει υποχωρησει καπως, δεν ειναι πλεον τοσο ισχυρος, ουτε τον κραταει ξαγρυπνο ολη την νυχτα. Η ακοη του ομως εχει περιοριστει. Λαιμος, Αυτια, Μυτη, ολα αυτα συνδεονται μεταξυ τους και αλληλοεπηρρεαζονται.

Οι αναγνωστες τωρα βεβαια, θα αναρωτιονται, γιατι ο Ταλας καθεται και γραφει για τα προβληματα υγειας του. Πρωτον και κυριον, διοτι πρεπει να εξηγησει την μακρα του απουσια απο το ιστολογιο. Και επισης, διοτι του προκαλει απορια η ολη κατασταση. Μεχρι και περισυ, τετοιου ειδους προβληματα, με συναχια, πυρετους, πονοκεφαλους, πονολαιμους κτλ. τα εβγαζε στο ποδι, ειτε με μια ασπιρινη, ειτε με παναντολ/ ντεπον/ παρασεταμολ η' οπως αλλιως λεγεται το φαρμακο αυτο. Φετος, που καλα καλα δεν πιασαν καν τα μεγαλα κρυα, περασε δυομισι μερες ξαπλωμενος και δυο εβδομαδες αργοτερα ταλαιπωρειται απο την κλειστη του μυτη και τον βηχα. Η διαρκεια της αρρωστιας ειναι μεγαλη. Γιατι; Τι μπορει να σημαινει αυτο; Οτι μεγαλωσε και γερασε ο Ταλας, αρα ειναι πιο επιρρεπης στις αρρωστιες; Μπορει να ισχυει κατι τετοιο για εναν ανδρα 36 χρονων που φροντιζει οσο μπορει την υγεια του; Η' μηπως επεσε θυμα, σε καποια στιγμη μικρης απροσεξιας, καποιου πολυ επιθετικου ιου που αποδυναμωσε το ανοσοποιητικο του συστημα;