ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΠΑΝΘΗΡΑ.

10 Φεβρουαριου 2008, Ζωολογικος Κηπος του πρωην Δυτικου Βερολινου, στην περιοχη Σαρλοττενμπουργκ (Charlottenburg): Ενα μεγαλου μεγεθους ορθογωνιο οικημα, σκοτεινο και κρυο. Μεσα του υπαρχουν πληθος κλουβια με σιδερενια καγκελα. Ειναι το σπιτι των αιλουροειδων. Ο περισσοτερος κοσμος εχει μαζευτει σε ενα συγκεκριμενο κλουβι. Μικρα παιδια συνωστιζονται μπροστα του, σε αποσταση ασφαλειας, αφου μπροστα απο τα καγκελα υπαρχει ενας χωρος περιπου ενος μετρου, που εχει διαμορφωθει σε μικρη ταφρο. Περα απο αυτον υπαρχει ενας ακομα φραχτης, για την ασφαλεια του κοινου. Το σκοτεινο κλουβι αστραφτει σχεδον απο τα φλας των φωτογραφικων μηχανων και τις βιντεοκαμερες. Ο Ταλας πλησιαζει προσεχτικα και αργα. προσπαθει να διακρινει, τι τραβαει το ενδιαφερον των επισκεπτων στο συγκεκριμενο κλουβι. Τι υπαρχει εκει μεσα, που αρεσει περισσοτερο απο τις τιγρεις και τα λιονταρια των διπλανων κλουβιων. Γρηγορα γινεται αντιληπτο περι τινος προκειται: Στο βαθος του κλουβιου, σε μια γωνια του, καθεται ενα απο τα ομορφοτερα πλασματα του κοσμου μας. Ενας μαυρος πανθηρας (εικ. 1). Ενα οχι και τοσο συνηθισμενο αιλουροειδες. Ο πανθηρας κοιταει με την σειρα του τους επισκεπτες. Πρεπει να εχει περασει πολλα χρονια στο κλουβι. Καταλαβαινει οτι ερχονται για εκεινον. Και ως κλασικο μελος της οικογενειας των αιλουροειδων, που περιλαμβανει και τις οικοσιτες γατες, εχει μαθει να παιζει το παιχνιδι των διποδων: Ο πανθηρας ποζαρει για το κοινο του. Χαμηλωνει το κεφαλι, ενω τα κεχριμπαρενια του ματια κοιτουν κατευθειαν μπροστα. Η βελουδινη γουνα του γυαλιζει απο τα φλας και τις λιγες αχτιδες φωτος που εισχωρουν στο σκοτεινο κλουβι. Απο ολα τα αιλουροειδη του εν λογω Κηπου, ο ποζερας πανθηρας ειναι εκεινος που κερδιζει τις περισσοτερες εντυπωσεις.

(1) Zoologischer Garten, Berlin-Charlottenburg: Black Panther

(2) Zoologischer Garten, Berlin-Charlottenburg: Black Panther

 Οτι και να πει κανεις για αυτο το πλασμα, ειναι πραγματικα λιγο. Ο Ταλας δεν μπορει να περιγραψει ευκολα το πλασμα αυτο, που ειναι τοσο γοητευτικο και επικινδυνο συναμα. Κατ' αρχας ομως, ας αρκεστει το αναγνωστικο κοινο σε καποια εγκυκλοπαιδικα στοιχεια:

 Το παρων κειμενο γραφεται με αφορμη καποιες προκαταληψεις και παραδοσεις που υπαρχουν για το συγκεκριμενο ζωο απο την αρχαιοτητα. Μια απο αυτες, θελει τους πανθηρες να ειναι διαφορετικα ζωα απο οτι οι λεοπαρδαλεις. Το ιδιο πιστευουν και καποιες ινδιανικες φυλες του Αμαζονιου για τα τζαγκουαρ, ξαδελφια των λεοπαρδαλεων. Η επιστημη της ζωολογιας εχει ηδη αποδειξει, οτι οι μαυροι πανθηρες δεν ειναι, παρα λεοπαρδαλεις με εντονη μελανινη. Στο εντονο φυσικο η' τεχνητο φως μπορει κανεις να διακρινει τις κηλιδες του κατω απο την μελανη βελουδινη γουνα τους (εικ. 5). Οι μαυρες λεοπαρδαλεις η' πανθηρες εμφανιζονται συνθησως σε πολυ θερμα κλιματα, οπως π.χ. στις ζουγκλες της δυτικης και κεντρικης Αφρικης, στην νοτιο Ινδια, στην Μαλαισια και την Ιαβα.

(3) Zoologischer Garten, Berlin-Charlottenburg: Leopard

(4) Tierpark Berlin-Lichtenberg: Leopard

 Οι πανθηρες/ λεοπαρδαλεις ησαν γνωστοι απο την αρχαιοτητα. Τα δε ονοματα τους ειναι ελληνικα, αν και ορισμενοι συνδεουν το ελληνικο "παν-θηρ" με το σανσκριτικο "παταρα" που σημαινει "κτηνος", συμφωνα με το αντιστοιχο λημμα της αγγλικης εκδοσης της wikipedia. Η αρχαια ελληνικη συνθετη λεξη "πανθηρ" που σημαινει "ολα τα θηρια", μοιαζει να εκφραζει γενικα ολα τα αγρια θηρια η' ειδικα τα αιλουροειδη που πρεπει να ησαν γνωστα στους αρχαιους Ελληνες. Με την παροδο του χρονου, μιας και τα λιονταρια ησαν ηδη απο την μηκυναικη εποχη γνωστα, ο ορος πανθηρας ταυτιζε το ζωο με την λεοπαρδαλη. Τουλαχιστον απο τον 7ο αι. π.Χ. και την κορινθιακη τεχνη ειναι οι πανθηρες γνωστη στην ελληνικη εικονογραφια. Οι Ρωμαιοι αποκαλεσαν το ζωο "λεοπαρδαλις", "leo-pardus" δηλαδη, που σημαινει "λεων με κηλιδες" (εικ.3-4). Πραγματικα τα μικρα, νεογεννητα λιονταρακια φερουν κηλιδες στη γουνα τους, οι οποιες χανονται με το που μεγαλωνουν. Βεβαια οι κηλιδες τους διαφερουν απο αυτες των λεοπαρδαλεων, αλλα οι Ρωμαιοι δεν προσεξαν τις διαφορες. Οι λεοπαρδαλεις/ πανθηρες κανουν την εμφανιση τους στα τσιρκα και τα αμφιθεατρα των Ρωμαιων απο τον 1ο αι. π. Χ., μαζι με τους μονομαχους και λοιπα ειδη διασκεδασης της τοτε εποχης. Οι Ρωμαιοι ησαν και οι πρωτοι, οι οποιοι ειτε εβαζαν λεοπαρδαλεις και λιονταρια μαζι στις αρενες προς διασκεδαση του κοσμου, ειτε αναγκαζαν τα δυο ειδη αιλουροειδων να ζευγαρωσουν μεταξυ τους. Αυτο το τελευταιο προσφερεται και ως μια ακομη ερμηνεια του ονοματος "leo pardus". Το επιστημονικο ονομα του ζωου ειναι "panthera pardus"  ( του ιαγουαρου αντιστοιχα, "pathera onca").

(5) Tierpark Berlin-Lichtenberg: Black Jaguar

(6) Tierpark Berlin-Lichtenberg: Jaguar

 Οι λεοπαρδαλεις/ πανθηρες φερουν τον θαυμασμο του Ταλα. Μολονοτι μικροσωμα σε συγκριση με τα λιονταρια και τις τιγρεις, ειναι εν τουτοις πολυ πιο αποτελεσματικοι κυνηγοι, ικανοτατοι αλτες, αναρριχητες και κολυμβητες. Μπορουν να προσρμοζονται σε καταστασεις, ειναι υπομονετικα και εχουν την ικανοτητα να αναπτυξουν ποικιλες στρατηγικες κυνηγιου θηραματων - απο το προσεκτικο καμουφλαζ και τον αιφνιδιασμο, μεχρι το κατευθειαν κυνηγητο και απομονωση του πιο αδυναμου θηραματος. Οι λεοπαρδαλεις/ πανθηρες εχουν μακρυ σωμα και ουρα και κοντα ποδια. Ωστοσο ειναι πολυ λιγοτερο βραχυσωμα απο τα τζαγκουαρ, τα οποια ειναι λιγο μεγαλυτερα, βαρυτερα και με κοντυτερη ουρα απο τις λεοπαρδαλεις. Το μεσο μηκος σωματος μιας λεοπαρδαλης κυμαινεται μεταξυ 90 και 165 εκατ. Η ουρα της εχει μηκος περι τα 60 με 110 εκατ. Η ουρα της αφρικανικης λεοπαρδαλης εχει γυρω στους 26 με 28 σπονδυλους, ενω των ασιατικων ειδων φτανει τους 22 με 24 σπονδυλους. Το υψος της λεοπαρδαλης απο τον ωμο εως το πελμα ειναι γυρω στα 45 με 80 εκατ. και το μεσο βαρος της περι τα 90 κιλα και ανω. Το τριχωμα της ξεχωριζει για τις τετραγωνες η' ρομβοειδεις κηλιδες της (εικ. 3-4). Η λεοπαρδαλη ειναι διασκορπισμενη στην Αφρικανικη και την Ασιατικη ηπειρο. Ειδικα στην τελευταια εχουν αναπτυχθει διαφορα υποειδη, οπως π.χ. η κινεζικη λεοπαρδαλη, η ινδικη, η περσικη, η λεοπαρδαλη της Ιαβας κ.α. Μπορει να ζησει τοσο σε σαβανες, οσο και σε δαση. Τα προσοντα της αυτα κανουν την λεοπαρδαλη τον ιδανικο κυνηγο και την φερουν στην κορυφη της τροφικης αλυσιδας, ακομα και σε περιοχες οπου υπαρχει ανατγωνισμος με αλλα ειδη σαρκοβορων, οπως λιονταρια, τιγρεις, υαινες.

 

 Ο δε ιαγουαρος η' τζαγκουαρ, ζει στις ζουγκλες της κεντρικης και νοτιου Αμερικης. Στους προκολομβιανους πολιτισμους των Ολμεκων, Τολτεκων, Ατζεκων και Μαγιας, λατρευοταν σαν θεοτητα. Το τριχωμα του φερει ακανονιστες, μεγαλου μεγεθους κηλιδες, συνηθως τετραγωνες η' ορθογωνιες. Εντος των κηλιδων μπορει να υπαρχουν απο μια εως τρεις βουλες η' και καμια. Το μεσο βαρος του τζαγκουαρ φτανει τα 96 κιλα και ανω, ενω το μηκος του απο την μυτη ως την ουρα ειναι περι τα 1.20 με 1.95 μ. Μονο η ουρα του εχει μηκος 45 με 75 εκατ. Το υψος του ωμου ως το πελμα υπολογιζεται σε 63 με 76 εκατ (εικ. 6).

 

 Σε αυτο το σημειο οφειλει ο Ταλας να αναφερει μια ακομα προκαταληψη, ισως την πιο σημαντικη για τους μαυρους πανθηρες: Απο παιδι ειχε την εντυπωση, οτι οι μαυροι πανθηρες ειδικα θεωρουνται διαβολικα, αιμοσταγη ζωα. Σε ελαχιστες παλιες b-movies προβαλλεται η...θεωρια αυτη, με τον "κακο" μαυρο πανθηρα που επιτιθεται σε αθωους χωρικους και μονο ο καλος λευκος "σαχιμπ" με το οπλο του μπορει να τον σταματησει...Απο που προερχεται ομως η θεωρια αυτη; Ο Ρ. Κιπλινγκ στο εργο του "το βιβλιο της ζουγκλας" παρουσιαζει εναν θετικο χαρακτηρα. ο Μπαγκιρα, ο μαυρος πανθηρας, περιγραφεται ως ενα γλυκο ζωο, ενας μαυρος πριγκηπας με φωνη απαλη σαν μελι. Ειναι μεντορας και φιλος του Μογλη, ως αντιδιαστολη στον κακο τιγρη Σιρχαν. Το δε πρωτο συνθετικο του ονοματος "Μπαγκιρα" ομως μεταφραζεται ως "τιγρης" στα σανσκριτικα. Γιατι ομως ο Κιπλιγκ επελεξε εναν μαυρο πανθηρα ως καλο και εναν τιγρη ως κακο στο εργο του;

 Τωρα, οσον αφορα τον "διαβολικο" μαυρο πανθηρα γενικα.... Η προκαταληψη αυτη υποχωρησε εδω και πολλα χρονια απο τον Ταλα, καθως, οσον αφορα τα λεγομενα ανθρωποφαγα αιλουροειδη, εχει αποδειχτει οτι ειτε λογω προχωρημενης ηλικιας, ειτε λογω τραυματισμου, ειτε ακομα λογω περιορισμενων θηραματων, τα αιλουροειδη επιτιθενται σε μικρα παιδια και ηλικιωμενους, ακομα δε τρεφονται με ανθρωπινα πτωματα, οπως γινεται συχνα στην Ινδια, και ετσι συνηθιζουν στη γευση του ανθρωπινου κρεατος. Μηπως ωστοσο η προκαταληψη σχετιζεται με καποιο χωριο της Παλαιας Διαθηκης, στο οποιο η πιτσιλωτη λεοπαρδαλη αναφερεται ως "αμαρτωλο" ζωο, εναντι του "ευγενους" λεοντος; Δυστυχως δεν μπορεσε ο Ταλας να εντοπισει το εν λογω χωριο. Πρεπει να αναφερεται απο καποιον απο τους Προφητες. Ισως οι ανθρωποι που το εμπνευστηκαν, να σκεφτηκαν ετσι λογω του τροπου κυνηγιου της λεοπαρδαλεως. Πραγματι, η λεοπαρδαλη καταφευγει σε τεχνασματα, προκειμενου να πιασει το θηραμα της. Στην ουσια αυτο κανουν ολα τα αιλουροειδη ομως. Φαινεται ομως, οτι απο την αρχαιοτητα θεωρουνταν απο καποιους τα λιονταρια ως ανωτερα ζωα και οι λεοπαρδαλεις περιφρονουνταν. 

 Ωστοσο, εδω βρισκομαστε σε αδιεξοδο, καθως δεν εχει δοθει λυση στο ερωτημα, γιατι οι μαυροι πανθηρες να θεωρουνται σατανικα οντα. Αυτο ειναι ενα μυστηριο, το οποιο φαινεται οτι δεν θα λυεθι συντομα δυστυχως...