ΜΕΤΑ 20 + 1 ΕΤΗ: ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ.

 Ο Νεος Χρονος με βρηκε σε ενα διαμέρισμα του ΒΑ-Βερολινου και μαλιστα σε μια συνοικια η οποια θεωρειται απο τις φθηνοτερες της πρωτευουσας. Οι γυρω δρομοι ησαν γεματοι κοσμο που αναβε κροτιδες και βεγγαλικα. Ολοι αυτοι ειχαν ξεκινησει το εθιμο απο τις 4 μ.μ., οταν δηλαδη ειχε σκοτεινιασει. Εκεινη τη μερα δεν εκανε κρυο εξω. Τα βεγγαλικα και τα πυροτεχνηματα ενταθηκαν μετα τα μεσανυχτα, οταν εγινε η αλλαγη του χρονου δηλαδη και μπηκαμε επισημως στο 2019. Η νυχτα εγινε μερα, ο ουρανος γεμισε χρωματα (κιτρινο, πορτοκαλι, κοκκινο, πρασινο, μπλε) και σχηματα: Αλλα πυροτεχνηματα ανοιγαν σαν σιντριβανι, αλλα θυμιζαν ομπρελλα ή μανιταρι πυρηνικης βομβας. Αλλα ησαν σαν ρουκετες που πεταγονταν ψηλα για να σβησουν με θορυβο. Οι πολυκατοικιες απεναντι φωτιζονταν απο την λαμψη των βεγγαλικων. Ηταν σαν να γινοταν πολεμος, σαν να βομβαρδιζοταν η γειτονια. Ενας βομβαρδισμος ομως, κατα τον οποιο κανεις δεν πεθαινε. Οι θορυβοι και οι λαμψεις συνεχιστηκαν ως τα ξημερωματα. Και εγω ο Ταλας νομιζα οτι μονο στο κεντρο της πολης συμβαινουν αυτα! Ευτυχως που εμεινα στο δωματιο μου εκεινη τη βραδυα! Τις δυο επομενες μερες η γειτονια εμοιαζε με εγκαταλελειμενο πεδιο μαχης. Τα σκουπιδια απο τις συσκευασιες των πυροτεχνηματων ειχαν μεινει στους δρομους και τα πεζοδρομια.

  Η φετινη ειναι η δευτερη χρονια που εκανα Πρωτοχρονια και αλλαγη χρονου στο Βερολινο. Η πρωτη ηταν τελη 1997 με αρχες 1998. Ηταν τοτε που ειχα πρωτοέρθει στην Γερμανια. Εκεινες τις εποχες δεν ηξερα για ιντερνετ, μαιηλς και ιστολογια, δεν ειχα υποψιν μου τις ψηφιακες καμερες, τα κινητα τηλεφωνα και τα ντιβιντι. Ισως και να μην υπηρχαν ολα αυτα. Δεν ξερω πλεον. Συνεβει τοτε λοιπον να μεινω στην πολη που πρωτοξεκινησα τις σπουδες μου για τις γιορτές. Ενας φιλος που σπουδαζε Βερολινο με προσκαλεσε να τον επισκεφθω. Πηγα για λιγες μερες. Τοτε δεν εμεινα εντυπωσιασμενος απο την πρωτευουσα. Εκανε κρυο, ο ουρανος ηταν γκριζομαυρος και μουντος, οι ανθρωποι μου φαινοντουσαν βαρετοι και σκυθρωποι, η πολη χαοτικη και δαιδαλωδης με περιπλοκο δικτυο συγκοινωνιων. Οντας ο ιδιος κατοικος μιας προβληματικής μεγαλούπολης στην οποια γεννηθηκα και μεγαλωσα, μιας μεγαλουπολης στην οποια ενιωθα αβολα, ημουν ευχαριστημενος με την μικρη φοιτητουπολη στην οποια ξεκινησα τις σπουδες μου. Και πηρα το Βερολινο στραβα στην αρχη, επειδη το επισκεφτηκα χειμωνιατικα. Οπως ομως η Αθηνα, με την οποια τα βρήκα, ετσι και το Βερολινο εχει και την καλη του οψη. Υπαρχουν ωραιες γειτονιες και μαγαζια καθε γουστου. 

 Παραμονη Πρωτοχρονιας βρεθηκα με τον φιλαρακο αυτον που με ειχε προσκαλεσει και με φιλοξενουσε στην Πυλη του Βραδενβουργου. Μαζι μας ησαν και καναδυο αλλοι γνωστοι του. Ολοι μας αλλοδαποι, με αγνοια των τοπικων εθιμων. Εγω μαλιστα φορουσα τα καλα μου - κοστουμι και γραβατα κατω απο μια καμπαρντινα. Τα μεσανυχτα επεσαν τα πυροτεχνηματα και οι Γερμανοι ολογυρα μας, ηδη πιωμενοι, ανοιγαν σαμπανιες. Υπηρχε συνωστισμος και η εγνοια μου ηταν να μην λερωθουν τα καλα μου ρουχα απο τους πιδακες σαμπανιας που πεταγονταν απο τα κουνημενα μπουκαλα και να μην με βρει κανενας απο τους ιπταμενους φελλους των μπουκαλιων αυτων στο κεφαλι! Ευτυχως και η συντροφια μου δεν αισθανοταν βολικα εκει περα, αναμεσα σε μεθυσμενους χουλιγκανς που γκαριζαν γηπεδικα συνθηματα, οποτε αναχωρησαμε σε συντομο χρονικο διαστημα αφοτου ειχε μπει το 1998.

 21 χρονια μετα, περναω για δευτερη φορα την Παραμονη της Πρωτοχρονιας στην πολη αυτη. Την εχω πλεον γνωρισει καλυτερα, αισθανομαι πιο ανετα, εχω βρει καποια στεκια που μου αρεσει να επισκεπτομαι. Οχι ομως αυτη τη νυχτα. Οι ανθρωποι που γνωρισα πριν απο 11 χρονια δεν ζουν πλεον εδω - για την ακριβεια, δεν ζουν καν στην Γερμανια. Εχω αλλους γνωστους εδω, οι οποιοι δεν ειχαν ομως χρονο. Ειναι και οι αποστασεις επισης. Με τον χαμο που γινοταν δεν ηθελα καν να εγκαταλειψω το διαμερισμα μου. Αλλα και στην Αθηνα να ημουν, τι θα αλλαζε; Παλι μονος μου θα εμενα ετουτες τις χρονιαρες μερες. Δεν νομιζω να αλλαξε η κατασταση απο πέρισυ ή απο άλλες χρονιες (βλ. π.χ. εδώ, εδώ, εδώ ). Οικονομικη κριση υπαρχει ακομα, παρα το οτι τα Μνημονια τελειωσαν. Φουκαραδες απο φτωχοτερες χωρες συνεχιζουν να μαζευονται στην πλατεια Συνταγματος. Ταλαιπωρημενοι συνεχιζουν να λενε τα καλαντα (δικες τους, μουσικα φαλτσες και γλωσσικα ακαταλαβιστικες εκδοχες) στα ΜΜΜ. Αλλοι θα συνεχισουν να κανουν εκδρομες στην Αραχωβα και το Καιμακ Τσαλαν και ρεβεγιον στα μαγαζια της Ιερας Οδου. Και καποιοι σαν τον Ταλα θα ειναι οι παρατηρητες και καταγραφεις των τασεων αυτων. Θα περιφερονται σαν τα φαντασματα τις Παραμονες των Χριστουγεννων, της Πρωτοχρονιας, των Θεοφανειων στην πολη αυτη: Απο τις ησυχες πλατειες Ομονοιας και Κλαυθμωνος στις πολυβουες πλατειες Συνταγματος και Μοναστηρακιου. Απο τις σκοτεινες γωνιες των οδων Αθηνας, Σολωνος, Πανεπιστημιου, Ακαδημιας και Ιπποκρατους στις φωτεινες των οδων Σταδιου και Ερμου. Απο την Πλακα στο Θησειο. Θα παρατηρουν και θα καταγραφουν και τις χαρες και τις λυπες. Προπαντων ολως την υποκρισια ανθρωπων και θεσμων.

 Για μενα σημαινει κατι πολυ περισσοτερο το οτι εστω και συμπτωματικα βρεθηκα να κανω για δευτερη φορα αλλαγη χρονου στο Βερολινο: Η πρωτη φορα προ 21 ετων συνεπεσε με την αρχη της ακαδημαικης μου σταδιοδρομιας. Μηπως με τουτη εδω την δευτερη φορα στην ιδια πολη συμβει να εχω ευχαριστες εξελιξεις στην ζωη μου, και δη στα επαγγελματικα και οικονομικα μου; Μηπως μπει το τελος σε ενα κεφαλαιο για να ξεκινησει το επομενο; Ηδη προ Πασχα 2018 παρεδωσα καταστατικα για ενα μεγαλο προτζεκ, για το οποιο ειχα εργαστει τα τελευταια χρονια. Καποια στιγμη εντος των ερχομενων εβδομαδων ευελπιστω να εχω αποτελεσματα απο τους αρμοδιους. 

 Υπο αυτες τις σκεψεις, ας ελπισουμε οτι το 2019 θα φερει θετικοτερα αποτελεσματα σε ολους τους τομεις και οτι θα πανε πολλα πραγματα καλυτερα φετος.