The Dig ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...

 

 Πριν λίγες μέρες καταφέραμε να δούμε την ταινία σχετικά με την ανασκαφή του Sutton Hoo με τον Ralph Fiennes στον ρόλο του αυτοδίδακτου ανασκαφέα της εργατικής τάξης Basil Brown, ο οποίος ανακάλυψε πρώτος την ταφή Αγγλοσάξωνα ευγενή (ή βασιλέα) της εποχής του μυθικού βασιλιά Αρθούρου εντός πλοίου κάτω από εναν τύμβο σκεπασμένο με χώμα. Πρόκειται για ενα εκ των σημαντικότερων ευρημάτων της χώρας.

Το διασημότερο εύρημα της ανασκαφής του Sutton Hoo

 

 

 Δυστυχώς την βρήκαμε υπερεκτιμημένη. Υποτονικές ερμηνείες, σενάριο και σκηνοθεσία με κενά, πλοκή άνευρη, που δεν οδηγεί πουθενά. Συγκρίσημη με αυτήν εδώ: Finding Altamira (2016)

η οποία όμως - παρότι βαρετή σε ορισμένα σημεία - έχει έναν πυρήνα, θέτει εναν στόχο. Η άλλη, η πιο πρόσφατη, είναι τελείως "οφσάιτ"... Ο πρωταγωνιστής κάποια στιγμή προς την μέση της ταινίας...εξαφανίζεται! Στην θέση του εμφανίζεται το νιόπαντρο ζεύγος "επαγγελματιών" αρχαιολόγων Stuart και Penny Piggot! Τα προβλήματα στην σχέση τους αντιπαρατάσσονται στον σνομπισμό της ανωτέρας κοινωνικής τάξης, έτσι όπως αυτός αντικατοπτρίζεται στην μορφή και τον χαρακτήρα του επικεφαλής της Κέλτικης Αρχαιολογίας από το Βρετανικό Μουσείο. Είναι μια ταινία στην οποία παραβάλλονται πρόσωπα με τα προβληματά τους και εκεί μένει. Τίποτε άλλο. Έχουμε τον working-class πρωταγωνιστή του Ralph Fiennes να περιφέρεται με την ίδια ξινισμένη φάτσα που έχει σε όλες του σχεδόν τις ταινίες, την Currey Mulligan ως ιδιοκτήτρια του οικοπέδου και ξεπεσμένη αριστοκράτισσα που είναι βαριά άρρωστη, τον ξάδελφό της που ζεί μια "ρομάντζα" με την νιόπαντρη Mrs Piggot (την οποία δεν "ικανοποιεί" ο Mr Piggot) πρίν τον καλέσει η RAF (βρισκόμαστε στις παραμονές του Β΄ ΠΠ) και προς το τέλος της ταινίας, λίγο πριν τους τίτλους τέλους, ανακαλύπτουμε οτι η ταινία έγινε για να αποκατασταθεί η φήμη των χαρακτήρων που ερμηνεύουν οι Fiennes και Mulligan: Το Βρετανικό Μουσείο τους τίμησε μόλις τα τελευταία χρόνια αναφέροντας τα ονόματά τους στην αίθουσα των θησαυρών του Sutton Hoo. Και έπρεπε να γίνει μια τόσο επιδερμική ταινία για να μας δείξει το Netflix που την πρόβαλε οτι εκείνες τις εποχές υπήρχαν σνομπισμός και ταξικός ρατσισμός (αριστοκρατία - εργατική τάξη, ερασιτέχνες σκαπανείς - πτυχιούχοι αρχαιολόγοι, άνδρες - γυναίκες...).

 Η ταινία επίσης δεν δείχνει και καμία φοβερή ανασκαπτική τεχνική... Γιατί και τότε (1939) γινόντουσαν μετρήσεις και σχεδιαστικές αποτυπώσεις. Εδώ όμως βλέπουμε απλώς μερικούς ανθρώπους να σκαλίζουν χώματα... Πάρα ταύτα, οι Αγγλοαμερικανοί προσφέρουν και τέτοιου είδους ημιβιογραφικές "arthouse styled" ταινίες, πέραν των γνωστών blockbusters με Indiana Jones και Lara Croft  - βλ. και αυτές εδώ: Kon-Tiki (2012)

 The Lost City of Z (2016)

(κριτική των δύο αυτών ταινιών εδώ και εδώ).

 

 Oι δικοί μας πότε θα κάνουν καμιά τέτοια ταινία (π.χ. για την ζωή του Ανδρόνικου και τις ανακαλύψεις του στην Βεργίνα, ή για τον Σακελλαράκη και το Ιδαίο Άνδρο/ τις Αρχάνες/ την Ζώμινθο)...