ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.

Η προ ολιγων ημερων ειδηση περι του τελους των εκδοσεων Λυμπερη, οπως και η προσφατη συζητηση στη Βουλη, για το αν οι βουλευτες αμοιβονται με 8.000 η' με 5.700 ευρω το μηνα, υπενθυμισε στον Ταλα μια ειδικη περιπτωση. Μια περιπτωση που θεωρει απαραιτητο να παρουσιαστει εδω:

 Καποιος φιλος του με πτυχια σε αλλη ειδικοτητα τυγχανε να εργαζεται στη δευτερη μεγαλη εταιρεια εισαγωγης και εκποιησης χαρτου στην Ελλαδα. Ξεκινησε απο χαμηλα και μεσα σε λιγα χρονια καταφερε να εξελιχθει και να προαχθει σε χειριστη μηχανηματος χαρτου.Εμαθε ακομη να οδηγει και το οχημα που σηκωνει και μεταφερει τις τεραστιες δεσμιδες χαρτου, οι οποιες ζυγιζουν πολλους τονους. Δεν ηταν πλεον ανειδικευτος εργατης.

 

 Η εταιρεια ηταν ουσιαστικα μια οικογενειακη επιχειρηση. Την ειχε ξεκινησει καποιος κυριος την δεκαετια του '60. Μετα το θανατο του, την διευθυνση την συνεχισε η χηρα του, η οποια και εχει το μεγαλυτερο μεριδιο των μετοχων. Οι υπολοιπες μοιραστηκαν στους απογονους, οι οποιοι και υποτιθεται οτι διοικουν. Απο τα τρια παιδια, οι δυο ειχαν σπουδασει ιατρικη σε ιδιωτικη κλινικη της Αυστριας και δεν πολυενδιαφερονται για τη δουλεια, μονο για τα χρηματα. Χαρακτηριστικο των ενεργειων τους ειναι, οτι ειχαν αγορασει καποτε μια σημαντικη προμηθεια χαρτου απο Ταυλανδη. Μολονοτι το χαρτι δεν ηταν αλφα ποιοτητας, εδωσαν ενα πραγματικα υπερογκο ποσο για να το αγορασουν. Το χαρτι αυτο ποτε δεν διατεθηκε στην αγορα. Το αφησαν σε κατι αποθηκες να μουχλιασει. Τα χρηματα που εδωσαν δηλαδη πηγανε στραφι. Η αδελφη τους εχει σπουδασει οικονομικα, αλλα παρα ταυτα, οι δυο ιατροι που παρισταναν τους βιομηχανους δεν εδιναν σημασια στα λεγομενα και τις συστασεις της. Ισως αυτη η συμπεριφορα τους, ισως και αλλα, πιο προσωπικης φυσεως προβληματα, να ωθησαν την γυναικα αυτη στο πιοτο. Στην εταιρεια λεγοταν οτι ηταν αλκοολικη...

 

 Με το που ξεκιναει η οικονομικη κριση στη χωρα, πριν απο δυομισι με τρια χρονια περιπου, αρχιζουν και εμφανιζονται τα πρωτα αρνητικα αποτελεσματα της διοικητικης πολιτικης των δυο ιατρων. Το υπαλληλικο προσωπικο της εταιρειας αρχιζει σιγα σιγα να συρρικνωνεται. Με το περασμα του χρονου, αυξανονταν και οι απολυσεις. Μονο μεσα στο 2010 απολυονταν τουλαχιστον 3 με 4 ατομα το μηνα. Οσοι παρεμεναν υπεμεναν ψυχολογικο πολεμο, με μειωσεις και παγωμα μισθων, με απληρωτες υπερωριες και ολα τα γνωστα κολπα των εργοδοτων, προκειμενου ο εργαζομενος να σπασει, να τα βροντηξει και ετσι ο εργοδοτης να μην του πληρωσει και αποζημιωση. Ο φιλος του Ταλα ειχε μπει στο συνδικαλιστικο οργανο της εταιρειας. Και εκει ομως δεν ηταν καλυτερα τα πραγματα. Υπηρχαν καποιοι, οι οποιοι επαιζαν το ρολο του σπιουνου. Οι δυο γιατροι, συνειδητοποιωντας την κατασταση, φροντιζαν να υποχωρουν σιγα σιγα στα διοικητικα, αφηνοντας ελευθερο χωρο για την αδελφη τους, την αλκοολικη οικονομολογο. Και αυτη ομως δεν μπορουσε να κανει κατι περισσοτερο.

 

  Λιγο πριν μπει το 2011, ειχαν ερθει απο το υπουργειο οικονομικων να κανουν ελεγχο στην εταιρεια. Ισως και να ειχε σφυριξει καποιος κατι. Η νεα διευθυντρια ηταν σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση και εκλαιγε μπροστα στους εφοριακους. Ο φιλος του Ταλα εμαθε, οτι αποκαλυφθηκε πως η εταιρεια ειχε τεραστια κερδη, τα οποια ομως δεν τα εμφανιζε προς τα εξω. Παρα τα κερδη της, προτιμουσε να προχωραει στο καθεστως των απολυσεων, δηθεν λογω οικονομικης κρισης, και μαλιστα απολυσεων των παλαιων, πεπειραμενων στελεχων της. Για καθε 3 εμπειρους/ ειδικευμενους εργατες που απελυε, προσελαμβανε 1 ανειδικευτο, κυριως αλλοδαπο, με πολυ χαμηλο μισθο. Απο 18 αρχικα υπαλληλους στο τμημα των μηχανων για παραδειγμα, εμειναν μεχρι το τελος του 2010 4 ατομα. Οταν οι εφοριακοι εθεσαν την διευθυντρια ενωπιον του προβληματος, του χασματος μεταξυ των πραγματικων κερδων, των απολυσεων και των δικαιολογιων (καθοτι, αφου τα κερδη ησαν υψηλα, δεν δικαιολογουνταν οι απολυσεις η' οι μειωσεις μισθων των εργαζομενων) η διευθυντρια δεν ειχε κατι να πει. Απλα εκλαιγε. Οι εφοριακοι απειλησαν εμμεσως να κλεισουν την εταιρεια, αλλα το συνδικαλιστικο οργανο επενεβησε και προσπαθησε να μεταπεισει και τις δυο πλευρες. Οι ανθρωποι θελαν να εχουν την δουλεια τους, να κερδιζουν τιμια τα χρηματα τους και να στηριζουν τις οικογενειες τους.

 Λιγο πριν την Πρωτοχρονια του 2011, ο φιλος του Ταλα, μετα απο περιπου 10ετη εργασια στην εταιρεια αυτη, απολυθηκε. Παραμενει ακομα ανεργος. Προφανως τον καρφωσε καποιος απο τους σπιουνους που ειχαν απομεινει. Οσο για την εταιρεια ... Δεν γνωριζει πλεον την τυχη της. Αλλα η ιστορια αυτη ειναι πραγματικη και επρεπε καποια στιγμη να ειπωθει. Δειχνει πως προκειται για ενα παραδειγμα, στο οποιο ο εργοδοτης εμφανιζει πλασματικα κερδη και ζημιες, ενω στην πραγματικοτητα εχει πολυ περισσοτερα κερδη, απο οσο νομιζοταν. Αντ' αυτου προτιμα να κοροιδευει τους υπαλληλους του με παγωμα μισθων, απολυσεις και τα παρομοια. Αυτου του ειδους οι τακτικες ειναι υποπτες και για αυτο, οταν ακουει για κλεισιμο εκδοτικων επιχειρησεων λ.χ. κραταει μικρο καλαθι... Μηπως ο/ οι επιχειρηματιες δεν ζημιωνονται απο το κλεισιμο; Ας θυμηθουμε και την περιπτωση καποιων γνωστων μεγαλοεκδοτων, οι οποιοι παρα τις χαμηλες η' μηδενικες (διοτι διανεμονται δωρεαν) πωλησεις των εντυπων τους, κερδιζουν αρκετα απο τις κρατικες διαφημισεις και ας αναλογιστουμε ... Μηπως πραγματι τα φαινομενα μας απατουν;