The Dream is over.

"Hey now, hey now/ don´t dream it´s over ...", τραγουδουσαν μελαγχολικα οι Crowded House τοτε, στην δεκαετια του '80. Κατα παραξενη συμπτωση, το τραγουδι τους αυτο ακουγοταν συχνα εκεινες τις καλοκαιρινες μερες στο ραδιοφωνο του αυτοκινητου. Σχεδον παντα τα απογευματα, την ωρα που φευγαμε απο την παραλια, διασχιζοντας την λεωφορο Ποσειδωνος, με τον ηλιο κατακοκκινο, να δυει. Κι ομως ... The Dream is over ... Τελειωσε το ονειρο ... Στους Ολυμπιακους Αγωνες που ελαβαν χωρα φετος στο Λονδινο και εληξαν χθες το βραδυ, η Ελλαδα καταταχθηκε στην 75η θεση απο τις συνολικα 86. Στους φετινους Ολυμπιακους Αγωνες, η Ελλαδα καταφερε να κερδισει μονο δυο μεταλλια, και τα δυο χαλκινα. Η οικονομικη, πολιτικη και κοινωνικη κριση της χωρας, ευνοητο ηταν να επηρρεασει και τον αθλητισμο. Η ακμη του ελληνικου πρωταθλητισμου, με σημαντικες διακρισεις στους Ολυμπιακους Αγωνες, ειχε ξεκινησει το 1992, με Πυρρο Δημα και Βουλα Πατουλιδου. Λιγο αργοτερα προστεθηκαν ο Ακακιος Καχι Κακιασβιλι, ο Λεωνιδας Σαμπανης, ο Γιαννης Μελισσανιδης, η Ξανθου, η Θανου, ο Κεντερης, η Μανιανι. Στους Ολυμπιακους Αγωνες του 2004 στην Αθηνα, ειχαμε το αποκορυφωμα. Οι Ελληνες αθλητες κερδισαν τα περισσοτερα μεταλλια που ειχαν κερδισει ποτε εως τοτε. Μεταλλια στο βαδην, μεταλλια στην αρση βαρων, μεταλλια στον ακοντισμο, μεταλλια στην ιστιοπλοια ... Αλλα οταν ανεβαινεις στην κορυφη, πρεπει να προσεχεις, γιατι ο γκρεμος ειναι απο την αλλη μερια. Οι Ολυμπιακοι του 2004 στην χωρα, απο την οποια προηλθαν, σηματοδοτησαν την αρχη του τελους. Οι Θανου και Κεντερης, για να αποφυγουν την εξεταση αντιντοπινγκ, σκηνοθετησαν ατυχημα με μοτοσικλετα υπο τις οδηγιες του προπονητη τους. Τελικως δεν διαγωνιστηκαν. Τοτε, ο κοσμος αρνηθηκε να πιστεψει οτι οι πρωταθλητες του μπορει να ηταν ντοπαρισμενοι. Αρεσε αλλωστε στον Ελληνα η ιδεα οτι ο συμπατριωτης του Κεντερης κουρελιαζε τους Αμερικανους υπεραθλητες, οι οποιοι ανεκαθεν κερδιζαν στο σπορ των σπριντερς. Για αυτο και γιουχαρισε τους τελευταιους. Στην επομενη Ολυμπιαδα, του Πεκινου, ολοκληρη σχεδον η αποστολη της αρσης βαρων βρεθηκε ντοπαρισμενη, οπως και η Δεβετζη, η οποια 4 χρονια πριν εβγαζε δικανικους περι ανωτεροτητας του ελληνικου DNA. Αυτα ηταν καποια γεγονοτα, τα οποια οδηγησαν αυτους που συνεχαρηκαν την χωρα για την διοργανωση των αγωνων του 2004 και την φιλοξενια, να δηλωσουν 4 χρονια μετα, οτι η Ελλαδα κερδισε το χρυσο μεταλλιο στην ντοπα. Ο κατηφορος συνεχιστηκε φετος. Παρα τα σκανδαλα με τα ρατσιστικα σχολια της Παπαχρηστου και την φθηνη, ευκολα ανιχνευσιμη ντοπα του Χονδροκουκη, η Ελληνικη αποστολη στο Λονδινο δεν καταφερε να κανει τιποτε περισσοτερο απο το να κερδισει δυο χαλκινα μεταλλια. Παρα την τιμη που γινεται στην χωρα μας να παρελαυνει πρωτη σε καθε τελετη εναρξης και ληξης των Ολυμπιακων Αγωνων, ενω παραλληλα ακουγεται ο εθνικος της υμνος  - ισως η μεγαλυτερη ενδειξη σεβασμου απο ολα τα υπολοιπα κρατη προς το δικο μας, εφοσον ειναι γνωστο οτι η κοιτιδα των μοντερνων Ολυμπιακων Αγωνων υπηρξε η Ελλαδα - δυστυχως δεν μπορεσαν οι ελληνικης καταγωγης συμμετεχοντες να δωσουν κατι περισσοτερο. Σαν να επιστρεψαμε και παλι στις προ 1992 εποχης συμμετοχες. Κριμα. Να ελπισουμε οτι στο μελλον θα βελτιωθουν τα πραγματα; Θα υπαρξουν Ελληνες αθλητες, που θα τα δωσουν ολα και θα ανεβουν στα πρωτα βαθρα; Που θα μεινουν μακρια απο ντοπες, ειτε φθηνες και ανιχνευσημες, ειτε πανακριβες; Ειδωμεν. Εχουμε 4 χρονια ακομα μπροστα μας μεχρι τους επομενους Ολυμπιακους Αγωνες. Ολο και καποια ταλαντουχα παιδια θα υπαρχουν αυτη τη στιγμη, που προπονουνται σκληρα και εχουν αξιωσεις να τα πανε καλα.

   

Prometheus, Stargate και ΠΑΛΑΙΟΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝ/ΦΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

 Απο σημερα θα προβαλεται και στη Γερμανια η ταινια "Prometheus" του  R. Scott. Καλλιο αργα παρα ποτε, διοτι σε Η.Π.Α, Αγγλια, Ελλαδα και αλλες χωρες παιζεται ηδη απο τον προηγουμενο μηνα ...

 Παρα τα μισολογα του δημιουργου της, που προσπαθει να εντυπωσιασει για να φερει κοσμο στις αιθουσες, η ταινια δυστυχως δεν ειναι παρα ενα σκοτεινο θριλερ του διαστηματος με στοιχεια επιστημονικης φαντασιας. Και ναι, εχει να κανει με την προηγουμενη ταινια του Σκοτ, το Αλιεν. Αλλα δεν απανταει στο δομικα ερωτηματα, τα οποια θετει αρχικα. Ειναι μια περιπετεια με ειδικα εφφε. Μην περιμενει κανενας φιλοσοφικες αναλυσεις περι ζωης και θανατου και τα παρομοια. 

 Δεν ειναι ομως η δομη και η κριτικη της ταινιας που θα απασχολησει το σημερινο κειμενο. Η ταινια ξεκιναει με ενα ζευγαρι αρχαιολογων, την Shaw και τον Holloway, οι οποιοι ανακαλυπτουν μια βραχογραφια σε σπηλαιο της Σκωτιας (βλ. δευτερη εικονα). Η βραχογραφια εχει μια παρασταση αστρικου χαρτη. Οι δυο αρχαιολογοι συγκρινουν την εικονα με διαφορες αλλες απο αλλους αρχαιους πολιτισμους και συμπεραινουν οτι παρομοιοι αστρικοι χαρτες ηταν γνωστοι στην αρχαιοτητα. Στην πρωτη φωτογραφια οι ειδικοι δειχνουν τους αρχαιους αστρικους χαρτες σε επιλεγμενα προσωπα:

 Οι αναπαραστασεις περιλαμβανουν, ξεκινωντας απο αριστερα προς δεξια, αιγυπτιακο μοτιβο του 2472 π. Χ., του πολιτισμου των Μαγιας απο το 630 μ. Χ., σουμεριακη εικονογραφια του 3950 π. Χ., την σκωτζεσικη βραχογραφια, βαβυλωνιακη παρασταση του 1540 π. Χ., χεττιτικη απο το 1760 π. Χ. και μια ακομα, στην ακρη, η οποια δεν διακρινεται καλα και δεν αναφερεται στην ταινια απο που προερχεται.

 Οπως φαινεται και στην δευτερη εικονα, το κοινο σημειο μεταξυ ολων αυτων των παραστασεων απο διαφορετικους πολιτισμους ποικιλων χρονικων εποχων, ειναι ο αστρικος χαρτης, τον οποιον, οι επιστημονες της ταινιας καταφερνουν να αποκρυπτογραφησουν και να εντοπισουν στο διαστημα. Η συνεχεια ειναι, λιγο ως πολυ, αυτονοητη ...

 

 Η εικονα της αρχαιολογου, η οποια δειχνει τους αρχαιους χαρτες στο κοινο και εχει συμπεριληφθει στο τραιλερ της ταινιας, μας θυμισε μια παρομοια, σε μια αλλη ταινια: Στα 2004, οταν προβληθηκε η ταινια "Aliens vs. Predators", ενα ειδος πρεκιουελ που εφερε για πρωτη φορα στην μεγαλη οθονη κοντα τα δυο επικινδυνα εξωγηινα ειδη, ενας αρχαιολογος αναλυει τις δορυφορικες εικονες που παρθηκαν στην Ανταρκτικη και δειχνουν ενα κτισμα κατω απο τους παγους. Το κτισμα αυτο ειναι μια πυραμιδα, η οποια φερει στοιχεια των πυραμιδων των Μαγιας, των μεσοποταμιακων ζιγγουραττ, των αιγυπτιακων πυραμιδων και ενος ακομα στοιχειου. Στην διαρκεια της ταινιας μαθαινει ο θεατης οτι η πυραμιδα της Ανταρκτικης κτιστηκε αιωνες πριν τα ζιγγουραττ και τις αιγυπτιακες πυραμιδες απο τους εξωγηινους Predators, τοτε που στην ηπειρο εκεινη δεν υπηρχαν παγοι, αλλα δαση, οπως δειχνει και η τριτη φωτογραφια:

  Ομοιως και στην τεταρτη ταινια του Ιντιανα Τζοουνς, "Το βασιλειο του κρυσταλλινου κρανιου" (2008) στην οποια εξωγηινοι κρυβωνται στη ζουγκλα του Αμαζονιου και το μυθικο Ελντοραντο δεν ηταν παρα το διαστημοπλοιο/ θησαυροφυλακιο τους.

  Η ταινια του Σκοτ δεν κανει κατι περισσοτερο, απο το να επαναφερει το θεμα των "Παλαιοαστροναυτων" η' "Αρχαιοαστροναυτων" στην επικαιροτητα. Εξωγηινων οντων δηλαδη, τα οποια στην απωτατη αρχαιοτητα υποτιθεται οτι επισκεφτηκαν τον πλανητη μας. Ο σκηνοθετης φερεται να ειναι οπαδος τετοιου ειδους θεωριων, συμφωνα με την συνεντευξη που εδωσε στο περιοδικο Geek (Nr. 1, Ιουλιος/ Αυγουστος 2012) σελ. 15. Οπως και ο R. Emmerich,  ο οποιος στα μεσα της δεκαετιας του 1990 γυρισε την ταινια "Stargate", στην οποια αμερικανοι κομαντος ερχονται σε επαφη μεσω μιας αστρικης πυλης, με εξωγηινους, οι οποιοι δημιουργησαν τον αιγυπτιακο πολιτισμο. Πιθανον η ταινια του Σκοτ να φιλοδοξει να αποκτησει το στατους της ταινιας του Εμμεριχ, που εκανε το θεμα των παλαιοαστροναυτων δημοφιλες στην νεολαια των '90ς. Οτι δηλαδη ειχε συμβει τις δεκαετιες του '70 και των αρχων του '80 με την αγαπητη στο κοινο σειρα "Battlestar Galactica", της οποιας εις εκ των συνδημιουργων ηταν οπαδος αιρεσης που πιστευε στους εξωγηινους. Στις αθανατες στιγμες της σειρας ανηκουν χαρακτηρες με τα ονοματα Απολλων, Αθηνα, Αδαμας, καθως και τα επεισοδια, στα οποια οι πρωταγωνιστες ταξιδευουν προς τον μητρηκο τους πλανητη, απο τον οποιο καταγονται και φτανουν σε ενα μερος, το οποιο μοιαζει με την αρχαια Αιγυπτο!

 Οι θεωριες περι επισκεψεων εξωγηινων στη γη, καθως και η συμβολη τους στην διαμορφωση και εξελιξη των διαφορων αρχαιων πολιτισμων του πλανητη, ειναι αρκετα γοητευτικες για μυθιστορηματα επιστημονικης φαντασιας και για τανιες με πλουσια ειδικα εφφε. Ας μην ξεχναμε ομως, οτι η δημοτικοτητα τους οφειλεται στον Ελβετο πρωην ξενοδοχο Εριχ φον Νταινικεν, ο οποιος μεσα στο κλιμα της δεκαετιας του '60 τις διεδωσε στο ευρυ κοινο. Τα βιβλια του με τιτλους οπως, "τα αρματα των θεων", θεωρουνται ακομα απο τα πιο ευπωλητα και συγκαταλεγονται στις λιστες των μπεστ σελερς. Προκειται οντως για μια εξελιξη, εαν αναλογιστει κανεις οτι οι τανιες με ουφο και εξωγηινους ηταν κατι ασπρομαυρες φτηνες παραγωγες β' κατηγοριας με στοιχεια τρομου και υποτυπωδη ειδικα εφφε (μινι ιπταμενος δισκος, το σκοινι απο το οποιο κρεμοταν πανω απο την μινιατουρα του Λευκου Οικου φαινοταν) που εμφανιστηκαν κατα την δεκαετια του '50.

  Ενδιαφερον εχει σε αυτο το σημειο να παρουσιαστει συνοπτικα η εξελιξη της θεωριας των Παλαιοαστροναυτων στην Ελλαδα. Κατα τη γνωμη μας, εμφαση δοθηκε στην θεωρια απο τα τελη της δεκαετιας του '80 και επειτα. Ενω εως τοτε οι επικρατουσες θεωριες στην Ελλαδα, κοντρα στην συμβατικη, οπως τις χαρακτηριζαν οι ομοιδεατες τους, ιστορια και αρχαιολογια, ησαν κυριως εκτρωματικες διατυπωσεις των υποθεσεων του Θωρ Χαιενταλ, στις οποιες αρχαιοι Ελληνες πρωταγωνιστουσαν και τα ειχαν κανει ολα (ησαν ο αρχαιοτερος λαος, ειχαν επιβιωσει της εποχης των παγετωνων και των κατακλυσμων, ειχαν ταξιδεψει ανα την υδρογειο με ιπταμενα πλοια, ειχαν λειζερ, ειχαν δημιουργησει τους πολιτισμους της Εγγυς Ανατολης, της Αιγυπτου, της Κινας, της Μσεοαμερικης), τωρα πλεον, που οι εξωγηινοι αστροναυτες ησαν της μοδας, επρεπε να πλασσαρουν το προιον τους αλλιως: Ετσι, στην Ελλαδα, οι εξωγηινοι αστροναυτες που δωσαν τα φωτα στην οικουμενη, δεν θα μπορουσαν να ειναι αλλοι απο τους γεννητορες της ελληνικης φυλης. Απο τις αρχες του μιλλενιουμ εχουν και ονομα: Τους αποκαλουν ΕΛ και λενε οτι ερχονται απο τον Σειριο ... Οι ΕΛ λοιπον ηρθαν την εποχη των παγετωνων στην γη. Δημιουργησαν τους Ελληνες. Αντικατοπτριζονται στους μυθους των αρχαιων Ελληνων ως Τιτανες, Γιγαντες, Ολυμπιοι θεοι. Τα μυστικα τους τα ξεραν μονο οι ιερεις του μαντειου των Δελφων. Καποτε εφυγαν για τα αστρα. Αλλα θα ξαναγυρισουν για να βοηθησουν τα παιδια τους, τους Ελληνες. Καπου εχουν κρυψει και κατι υπεροπλα.

  Οι θεωριες αυτες, ευρισκαν μεχρι και πριν 10 η' 15 χρονια διεξοδο μεσα απο συγκεκριμενα περιοδικα και βιβλια. Αργοτερα, προστεθηκε και η τηλεοραση. Καποια ιδιωτικα καναλια μικρης εμβελειας εχουν προσθεσει στο προγραμμα τους και εκπομπες, στις οποιες οι θεωρητικοι των ΕΛ και της Αρχαιοαστροναυτικης προσπαθουν να αναλυσουν τις αποψεις τους. Στην ουσια βεβαια λενε μισολογα, πετανε κουβεντες με μια χροια δηθεν ρητορικης ερωτησης για να απαντησουν στη συνεχεια οτι η αποκαλυψη περιεχεται στα βιβλια και τα περιοδικα τους, τα οποια διαφημιζουν απο τις εκπομπες τους και προσπαθουν να τα πουλησουν για να κονομησουν. Η νεα τεχνολογια στους υπολογιστες εδωσε επιπλεον πλατφορμες προσβασης στο κοινο. Αναριθμητες ειναι οι ιστοσελιδες, τα μπλογκς, οι παραπομπες στο φεισμπουκ περι ΕΛ που μεσω των αρχαιων Ελληνων συνεβαλλαν στην δημιουργια ολων των αλλων αρχαιων πολιτισμων. Οι ακαδημαικοι, οι ιστορικοι, οι αρχαιολογοι, ολοι αυτοι που δικαιουνται και μπορουν να μιλησουν, δυστυχως σιωπουν. Και ετσι, οι ανθρωποι αυτοι εκμεταλλευομενοι το κενο αυτο, εχοντας προσβαση σε πολλα μεσα και σε διαφορα επιπεδα, συνεχιζουν να κερδοσκοπουν εις βαρος των συνανθρωπων τους. 

 Εστω οτι οι Σκοτ και Εμμεριχ δεν ειναι τοσο πορωμενοι με το θεμα των Αρχαιοστροναυτων, αλλα απλως οτι το βλεπουν ως ενα μεσο για να δημιουργησουν περιπετειωδεις ταινιες επιστημονικης φαντασιας. Οι οπαδοι των ΕΛ κινουνται στο αντιθετο ακρο: Προσπαθουν να πουλησουν κατι το οποιο κινειται στον κοσμο της φαντασιας - διοτι, ειτε θελουμε, ειτε οχι, δεν υπαρχουν αποδειξεις οτι ειχαν ερθει εξωγηινοι στη γη - ως πραγματικο γεγονος για να πλουτισουν.

ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΙΜΜΕΝΑ.

 - Αν πω και εγω οτι δεν εντυπωσιαστηκα με την τελετη εναρξης των Ολυμπιακων Αγωνων στο Λονδινο θα εχω πρωτοτυπησει; Δεν νομιζω!

  - Απο που καταλαβαινει κανεις οτι υπαρχει οικονομικη κριση στην Ελλαδα; Απο το γεγονος οτι ο Χονδροκουκης βρεθηκε ντοπε σε μια ουσια που μοιαζει με συνθετικη τεστοστερονη, ειναι γνωστη απο την δεκαετια του '60 και ανιχνευεται πολυ ευκολα! Τα ιδια ειχε παθει και ολη η ομαδα αρσης βαρων στους Ολυμπιακους του Πεκινου το 2008. Ουτε σωστα ενημερωμενοι ειναι, ουτε εχουν τα χρηματα να δωσουν για κατι καλυτερο. Αμα ειναι ετσι, καλυτερα να μην ντοπαρονται και καθολου, αφου αυτα που παιρνουν βρισκονται ετσι κι αλλιως.

 - Για την Βουλα Παπαχρηστου ειναι φαινεται το ρητο: "Στερνη μου γνωστη να σ' ειχα πρωτα". 

 - 15χρονη Λιθουανη ... 16χρονη Κινεζα ... Δεν ηξερα οτι στους Ολυμπιακους Αγωνες επιτρεπεται να διαγωνιζονται και εφηβοι και μαλιστα, στην ιδια κατηγορια με μεγαλυτερους τους κατα 5 και 10 χρονια ... Λογικο ειναι να κερδιζουν τα 16χρονα τους 25ριδες , λ.χ. στην κολυμβηση. Και ποιο νεοι ειναι, και περισσοτερες αντοχες εχουν. Αν προκειται για λαθος, αυτο ειναι των διοργανωτων. 

 - Ο Σιδερης Τασιαδης γεννηθηκε στην Ελλαδα και μεγαλωσε στη Γερμανια. Για το γερμανικο εθνοσημο αγωνιστηκε και κερδισε το μεταλλιο του. Αν αυτα που δηλωσε σε ελληνα δημοσιογραφο μεταφερθηκαν σωστα, οτι δηλαδη δεν χρωσταει τιποτε στην Ελλαδα, η οποια ποτε δεν τον στηριξε, τοτε εκφραζει ενα μεγαλο ποσοστο Ελληνων της ομογενειας. Αληθεια, ποσοι απο τους Ελληνες της Γερμανιας δεν αισθανονται οπως ο Σιδερης, καθε φορα που πρεπει λ.χ. να απευθυνθουν στο ελληνικο προξενειο του κρατιδιου τους για να εξυπηρετηθουν; Ποσοι δεν εχουν απογοητευτει απο τη συμπεριφορα του ελληνικου κρατους απεναντι τους;

 - Μεγαλη επισκεψιμοτητα εχει η ιστοσελιδα www.mazi-ta-fagame.gr. Πλακα πλακα, ο κυριος Παγκαλος καταφερνει με τα κολπα του να βρισκεται παντα στο κεντρο της επικαιροτητας. Οι περισσοτερες απο τις ιστοριες που ανεβηκαν στην ιστοσελιδα του, αποκαλυπτουν το πραγματικο προσωπο του κρατους και της κοινωνιας μας ...

 - Παρανομος μεταναστης απο το Πακισταν που εκανε τον κηπουρο σε ξενοδοχειο κοντα στην Χρυση Ακτη της Παρου ειναι ο 21χρονος βιαστης της 15χρονης κοπελας, η οποια εδω και μερες κοιτεται καλωδιομενη σε νοσοκομειο των Αθηνων. Ο δραστης ηθελε να φυγει για την πατριδα του με εισιτηριο πληρωμενο απο το ελληνικο κρατος/ λαο, αλλα τον πιασαν. Πολλες ευχες για γρηγορη αναρρωση στην κοπελα και την οικογενεια της. Το θεμα ειναι, ο κυριος που εδωσε στον παρανομο μεταναστη δουλεια, θα αναλαβει τις ευθυνες του; Και δεν θελω να ακουω/ διαβαζω ανοησιες για τεμπελιδες Ελληνες που δεν δουλευουν ... Ποσοι ανεργοι γεωπονοι/ δασολογοι/ κηπουροι δεν υπαρχουν, που δεν θα εκαναν την δουλεια που εκανε ο νεαρος Πακιστανος, δηλ. κηπουρος σε ξενοδοχειο; 

  Και το ποιο σημαντικο: Ο Πακιστανος, στελνοντας την κοπελα στο νοσοκομειο, επειδη δεν του εδινε αυτο που ηθελε - λες και ο κοσμος γυριζει γυρω του και ειναι υποχρεωμενος να του κανει τα χατηρια - οχι μονο της στερησε την υγεια της. Της στερησε το καλοκαιρι της. Η κοπελα ειναι τωρα 15 χρονων, ποιος ξερει, αν του χρονου θα μπορεσει να απολαυσει την ομορφοτερη εποχη. Ο χρονος κυλαει μπροστα, δεν παει προς τα πισω. Το καλοκαιρι δεν ειναι κατι που διαρκει αιωνια. Δυστυχως η κοπελα αυτη θα περασει το φετινο καλοκαιρι στο νοσοκομειο και με ψυχολογικα τραυματα, εξαιτιας του ερασιτεχνη κηπουρου.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ.

 Καλως η' κακως, πεσαμε και εμεις στο γνωστο τριπακι των Μ.Μ.Ε., τα οποια - καθ' οτι τον Αυγουστο δεν υπαρχουν ειδησεις, αλλα ουσιαστικα υπαρχουν, μονο που δεν ενδιεφερεται κανεις για αυτες - βγαζουν παντα τετοια εποχη λιστες με διαφορες προτασεις του στυλ, που να πατε, τι να δειτε, τι να φατε κτλ... Στο ακολουθο κειμενο, θα κανουμε και μεις καποιες προτασεις για ταινιες, τις οποιες μπορει να απολαυσει ο καθεις, ειτε τις μεσημερινες ωρες, που δεν κουνιεται τιποτε εκτος απο τα φυλλα των δεντρων σε παραλιες και κτηματα, οταν τα διαπερνα ο καυτος αερας, ειτε τα βραδακια, ειδικα εαν βρισκεται σε μη τουριστικη περιοχη. Οι ταινιες που προτεινονται, μπορουν να βρεθουν σε μορφη DVD η' να κατεβουν απο συγκεκριμενες ιστοσελιδες του διαδικτυου. Οι προτασεις μας, δεν ακολουθουν την πεπατημενη. Μην περιμενετε να βρειτε στην λιστα μας ταινιες της χρυσης εποχης του ελληνικου κιν/φου η' της βιντεοκασετας. Αυτες παιζονται ανελλιπως απο τα καναλια μας. Μην περιμενετε επισης τις κλασικες ξενογλωσσες που ολοι οι κουλτουριαριδες κριτικοι εχουν αναγαγει σε "must" και κυκλοφορουν απο εφημεριδα σε περιοδικο και απο ιστολογιο σε ιστολογιο. Οι εδω προτεινομενες ταινιες δεν εχουν καμια σχεση με προκατειλημενες λιστες. Πιστευουμε ομως οτι μπορουν να σας μεταδωσουν την μαγεια της εποχης τους, το αερακι της θαλασσας, την ζεστασια της αμμου, το κυμμα που σκαει στα βραχια. Θα σας ταξιδεψουν αλλου, περα απο την μονοτονια της καθημερινοτητας σας, θα σας κανουν να ξεχασετε τα τραγουδια των τζιτιζικιων και των γρυλων. Απολαυστε τες, καθως γευεστε το δροσερο σας καρπουζι η' το μιλκσεικ σας. Σας τις δινουμε εδω κατα χρονολογικη σειρα:

 The Sea Hawk (1940): Με τον Ερρολ Φλυνν στον ρολο του κουρσαρου στην υπηρεσια της Ελισαβετ Α' να μαχεται την ισπανικη αρμαδα. Μολονοτι ασπρομαυρη, μολονοτι κομματακι προπαγανδιστικη, εντουτοις πολυ καλυτερη απο υστεροτερες πειρατικες περιπετειες που γυριστηκαν δεκαετιες αργοτερα. Οι σκηνες δρασης ειναι πολυ καλες, ο Ερρολ Φλυνν δεν αφηνει θηλυκια γατα να του ξεφυγει και καποιοι απο μας θα θελαν να ειναι στη θεση του, να κουμανταρουν καραβι πειρατικο και να οργωνουν τις θαλασσες ...      

 20,000 leagues under the sea (1954): Η πρωτη ταινια με ηθοποιους που γυρισε η Ντισνει και μια απο τις πιο αξιολογες και πιστες στο ομωνυμο βιβλιο του Ιουλιου Βερν μεταφορες. Ο Κερκ Νταγκλας ειναι ο γενναιος ναυτης και ο Τζαιμς Μεισον ο αμφιλεγομενος καπταιν Νεμο με τα σκοτεινα κινητρα. Οι υποβρυχιες ληψεις ειναι πρωτοποριακες για την εποχη τους. Ετσι σου' ρχεται να βουτηξεις μεσα!         

 Valley of the Kings (1954): Ας κανουμε ενα διαλειμμα απο την θαλασσα. Διακοπες μπορει να κανει κανεις και αλλου. Στην εξωτικη Αιγυπτο για παραδειγμα, στην οποια εχει γυριστει αυτη η ταινια. Με τον Ρομπερτ Τεηλορ ως αρχαιολογο και την Ελεανορ Παρκερ ως ζουμερη κοκκινομαλλα και πιστη συζυγο καποιου αρχαιοκαπηλου. Η ταινια παρουσιαζει τον ναο του Ραμση στο Αμπου Σιμπελ και τον ναο στην Φιλα πριν την μεταφορα τους σε αλλη θεση, εξαιτιας του φραγματος που κτιστηκε μια δεκαετια αργοτερα.     

 Boy on a Dolphin (1957): Η πρωτη χολλυγουντιανη παραγωγη που γυριστηκε στην Ελλαδα. Ο Αλεξης Μινωτης συμπρωταγωνιστει, φορωντας λευκο κοστουμι, ψαθακι και παιζοντας το κομπολοι. Η Σοφια Λωρεν στην πρωτη της αγγλοφωνη ταινια, τραγουδαει μαζι με τον Τακη Μωρακη "Τι 'ναι αυτο που το λενε αγαπη" σε απταιστα ελληνικα. Ο Αλαν Λαντ υποδυεται τον αρχαιολογο που υπο τις υποδειξεις της Λωρεν θα βρει ενα χαλκινο αγαλμα αγοριου καβαλα σε χρυσο δελφινι στον βυθο της Υδρας. Υπαρχει και ενας πλουσιος αρχαιοκαπηλος που θελει το αγαλμα για την συλλογη του. Κατα τα αλλη η ταινια αυτη δεν εχει μπουνιδια και πιστολιες. Ηρεμα πραγματα. Η γοητεια της εγκειται στο οτι παρουσιαζει μιαν Ελλαδα που δεν υπαρχει πλεον.   

 Jason and the Argonauts (1963): Ισως η καλυτερη ταινια του Ρει Χαρρυχαουζεν, γυρισμενη σε Ισπανια και Ιταλια, που πραγματευεται εναν απο τους πιο περιπετειωδεις αθλους της ελληνικης μυθολογιας. Ο Ιασων ειναι ο νομιμος βασιλιας της Ιωλκου. Για να του παραχωρησει ομως ο θειος του Πελιας τον θρονο, θα πρεπει να πλευσει στα περατα του τοτε γνωστου κοσμου και να φερει πισω το χρυσομαλλο δερας. Ο δρομος ομως προς την Κολχιδα, οπου πιστευεται οτι βρισκεται ο θησαυρος, ειναι γνωστος μονο στον τυφλο μαντη Φινεα ... Και μονο που βλεπεις το ομοιωμα του αρχαιου ελληνικου πλοιου να ταξιδευει στα νερα της Μεσογειου σε πιανει νοσταλγια για την θαλασσα!      

 Le Mépris (1963): Με τον Μισελ Πικολι στον ρολο του σεναριογραφου, την Μπριζιτ Μπαρντο ως συζυγο του και τον Τζακ Παλανς ως αμερικανο παραγωγο. Η ταινια αναφερεται στην επικαιρη τοτε μοδα των peplum films στα ιταλικα στουντιο. Οι χαρακτηρες που υποδυονται ο Πικολι και η Μπαρντο προσκαλουνται απο τον Παλανς στο ηλιολουστο Καπρι της Ιταλιας, προκειμενουν να εργαστουν πανω στο σεναριο καποιας ταινιας με θεμα την Οδυσσεια. Ο αμερικανος θελει θεαμα, ο γαλλος θελει ποιοτητα. Η Μπαρντο θελει να ασχοληθει ο ανδρας της μαζι της. Η φωτογραφια της ταινιας ειναι υπεροχη. Η ταινια εχει γυριστει σε φυσικες τοποθεσιες.   

 Le Gendarme de Saint Tropez (1964): Η πρωτη και ισως η πιο αστεια απο μια σειρα ταινιων με τον αξεχαστο Λουις ντε Φινες στο ρολο του χωροφυλακα στο Σαιντ Τροπε. Ο ντε Φινες μαζι με την ομαδα του των επισης γκαφατζιδων χωροφυλακων κυνηγουν ενα γκρουπ γυμνιστων ... Αξεχαστες στιγμες γελιου και νοσταλγιας για τις παλιες καλες μερες στο Σαιντ Τροπε ...    

 The Spy who loved me (1977): Μια απο τις ταινιες του Τζειμς Μποντ με τον Ροτζερ Μουρ στον ρολο του υπερπρακτορα. Απεναντι του θα βρεθει η ρωσιδα κατασκοπος με την μορφη της Μπαρμπαρα Μπαχ. Την παρασταση ομως της την κλεβει η χυμωδης Καρολιν Μανρο σε μια απο τις πρωτες της εμφανισεις. Εδω, ως γραμματεας και βοηθος του αρχικακου της ταινιας. Ολη η ταινια ειναι ενα ατελειωτο καλοκαιρινο παρτυ, ποτισμενο με τον ερωτισμο των σεβεντις. Η ταινια εχει γυριστει σε Αιγυπτο και στη νοτιο Ιταλια. Ειναι μια απο τις περιπετειες του Μποντ που διαδραματιζεται σχεδον εξ' ολοκληρου στη θαλασσα.   

 L' année des méduses (1984): Ερωτικη γαλλικη ταινια των '80ς, διαδραματιζομενη στην Ριβιερα. Η Βαλερυ Καπρισκυ γυροφερνει ημιγυμνη στις πολυβουες παραλιες και, λες σαν να μην υπαρχουν αλλοι ανδρες τριγυρω, την πεφτει στον γκομενο της μανας της ... Κλασικη ατμοσφαιρα '80ς, οπως ανφερθηκε ηδη ...

  

ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΕΣ.

Σε προηγουμενο κειμενο, με αφορμη τα λαιφσταιλ καλοκαιρια της δεκαετιας του '90, εγραφα μεταξυ αλλων και για την νοοτροπια του κοσμου, εφηβων και μεσηλικων, που κατα τη γνωμη μου επικρατουσε τοτε. Εγραφα πως εβλεπα στα ματια και τις συμπεριφορες τους μια μειξη ψευτομαγκιας και αλλαζονειας, μαζι με κομπλεξισμο και φοβιες του τυπου, "να δειξουμε οτι ειμαστε μοντερνοι, οτι ειμαστε κοινωνικοι οτι ειμαστε κουλ, ειδαλλως θα μας παραγκωνισουν". Δυστυχως, και παρα το οτι βρισκομαστε πλεον σε εποχες κρισης, αυτες οι συμπεριφορες δεν εχουν ακομη εκλειψει. Σαν να μην εχουν καταλαβει καποιοι τι εχει γινει και συμπεριφερονται σαν Αντουανεττες στα ανακτορα των Βερσαλλιων. Το κατωθι παραδειγμα τα εξηγει καλυτερα:

  Πριν αρκετο καιρο επικοινωνησα μεσω της πλατφορμας κοινωνικης δικτυωσης facebook με προσωπο του στενου οικογενειακου μου κυκλου. Θα μπορουσα να ειχα παρει τηλεφωνο, αλλα γνωριζοντας οτι το εν λογω προσωπο δεν βρισκεται ευκολα, αποφασισα να γραψω μηνυμα και να δω ποτε θα μου απαντησει κι αν. Προς εκπληξη μου, το προσωπο μου απαντησε αμεσως. Μονο που στις απλοικες μου ερωτησεις τυπου "τι κανεις και πως εισαι" μου εγραψε στην προστακτικη, σαν να ημουν υπαλληλος του, να παω σε τουριστικο πρακτορειο στην πολη που μενω και να του κλεισω δωματιο σε ξενοδοχειο all inclusive με θεα τη θαλασσα, σε συγκεκριμενη περιοχη ενος συγκεκριμενου κυκλαδιτικου νησιου για 10 μερες μεσα στον Αυγουστο. Εξυπακουεται οτι η συμπεριφορα αυτη με ενοχλησε. Το μονο που ηθελα ηταν να μαθω, εαν το συγγενικο μου προσωπο ειναι καλα. Τουναντιον λαμβανω μηνυμα του τυπου "να πας να κανεις το ταδε και το δεινα πραγμα και θα τα βρουμε με τα λεφτα", το οποιο και ακομψο και απρεπες βρηκα. Σημειωτεον οτι απο τοτε, το προσωπο δεν επικοινωνησε μαζι μου, ουτε γραπτως, ουτε τηλεφωνικως. 

 Πριν βιαστουν καποιοι να με κατηγορησουν ως τσιγκουνη που δεν βοηθαει τους συγγενεις του, να πω οτι αυτα που το προσωπο χρειαζοταν, θα μπορουσε να τα βρει με μια απλη αναζητηση στο google. Στοιχιζουν και λιγοτερα απο αυτα που θα εδινε σε τουριστικο γραφειο. Επιπλεον, γνωριζοντας καλα την νοοτροπια του προσωπου, το οποιο τυγχανει να ειναι Δ. Υ., μπορω με σιγουρια να πω οτι τα χρηματα μου, που δεν ειναι πολλα, τα χρειαζομαι για αλλα πραγματα και δεν μπορω να χρηματοδοτω τις διακοπες πολυτελειας αλλων, ειτε ειναι, ειτε δεν ειναι συγγενεις μου. Αλλωστε, εχω την υποψια απο προηγουμενες εμπειριες, οτι εαν τα εδινα, δεν θα τα ξαναεβλεπα.

 Οπως ειχα γραψει παλιοτερα στο ιστολογιο, για να προχωρησουν τα πραγματα στη χωρα, για να εξαλειφθει η λαμογια και ραγιαδισμος, για να επικρατησει η αξιοκρατια, θα πρεπει πρωτα να αλλαξουμε εμεις οι ιδιοι. Απο την στιγμη που ο Ελληνας δεν θελει να αποβαλλει την νοοτροπια του "δε βαριεσαι/ τι με νοιαζει/ εμεις να περναμε καλα", απο τη στιγμη που συνεχιζει να συμπεριφερεται σαν Αντουανεττα και να ζηταει παντεσπανι, τι να παει καλα; Δεν μπορεις να μου γκρινιαζεις εμενα απο την μια για περικοπες μισθου και απο την αλλη να μου θες χλιδατες διακοπες σε νησι και δωματιο με θεα τη θαλασσα! Ας ξυπνησουν καποιοι επιτελους και ας συνειδητοποιησουν την κατασταση στην οποια βρισκονται και τις ευθυνες τους!

 Υ. Γ.: Στην ιστοσελιδα http://www.mazi-ta-fagame.gr υπαρχουν απειρα παραδειγματα νεοελληνικης τρελλας με Αντουανεττες ...

 

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ.

 Στο προαυλιο του κεντρικου κτηριου του πανεπιστημιου Χουμπολτ στο Βερολινο, οταν ο καιρος ειναι καλος, μαζευονται καμποσοι με κουτες και στηνουν τους παγκους τους. Απο τις κουτες βγαζουν βιβλια και τα ακουμπανε στους παγκους. Τα βιβλια, επιστημονικα και λογοτεχνικα, ατλαντες και λευκωματα, ειναι ποιοτικα και σε προσιτες τιμες.

 Καποια απο εκεινες τις φωτεινες μερες λοιπον, κοντοσταθηκε ο Ταλας να χαζεψει τους τιτλους. Τα ματια του καρφωθηκαν σε ενα μικρο βιβλιαρακι, ενα μαλλον παιδικο βιβλιο: "Ein Fest bei Papadakis" (γιορτη στου Παπαδακη, σε ελευθερη μεταφραση), το οποιο με την σειρα του ηταν προσαρμογη καποιου θεατρικου εργου της ομαδας Grips, που φαινεται να ανεβηκε καποια στιγμη προς τα τελη της δεκαετιας του '70 στο τοτε δυτικο Βερολινο. Το βιβλιαρακι εκδοθηκε στα 1982. Δεν κοστιζε παραπανω απο 1 ευρω. Απο περιεργεια, ανεμιγμενη με ενδιαφερον, το αγορασε και το πηρε. 60 σελιδες ηταν ολο, μεσα σε λιγες ωριτσες το διαβασε.  

 Η ιστορια αναφερεται στην δεκαετια του '70 και τους μεταναστες που εμφανιστηκαν στη Γερμανια. Ο πρωταγωνιστης του θεατρικου και του βιβλιου ειναι ο μικρος Γιαννης Παπαδακης, ο οποιος προσπαθει να προσαρμοστει στη ζωη της Γερμανιας. Αν και δυσκολευεται με την γλωσσα, δινει προσπαθειες να την μαθει. Η συμμαθητρια του, η Βερα, του συμπαραστεκεται. Οταν τον βοηθαει να τα βγαλει περα με τον νταη της ταξης, της υποσχεται να συναντηθουν το επομενο Σαββατοκυριακο στο καμπινγκ που πηγαινει με τον πατερα και τον αδελφο της. Ο Γιαννης πηγαινει με τον πατερα του Βασιλη στο καμπινγκ και στηνουν το αντισκοινο τους κατω απο ενα δενδρο. Για κακη τους τυχη, το συγκεκριμενο μερος εχει επιλεξει και ο πατερας της Βερας, ο κυριος Μυλλερ, ο οποιος ειναι και συναδελφος του Βασιλη στην φαμπρικα. Ο κυριος Μυλλερ φριττει με το που βλεπει οτι αλλοι και μαλιστα, αλλοδαποι, του πιασαν το δεντρο του, κατω απο το οποιο εστηνε ανελληπως την σκηνη του. Προσπαθει να μηχανευτει διαφορους τροπους για να ξεφορτωθει τους Παπαδακηδες. Τα πραγματα ομως αγριευουν και οι δυο ανδρες ξεκινουν την λογομαχια. Ο Μυλλερ κατηγορει τους αλλοδαπους που παιρνουν τις δουλειες και τα σπιτια των Γερμανων. Ο Παπαδακης αντεπιτιθεται, λεγοντας οτι οι δουλειες και τα σπιτια που παιρνουν οι αλλοδαποι, δεν ειναι αρεστα στους Γερμανους. Επιπλεον δε, πληρωνονται λιγοτερο οι αλλοδαποι για την ιδια με τους Γερμανους εργασια. 

 Στην ιστορια παρεμβαινει και μια μικρη Τουρκαλα, η Αισε, η οποια δουλευει στο καμπινγκ για πενταροδεκαρες, αντι να πηγαινει στο σχολειο με τους συνομηλικους της Γιαννη και Βερα. Μεσα απο μια σειρα απο περιστατικα, οπως η υποχωρηση των Παπαδακηδων και η ανταλλαγη θεσεων στο δεντρο, για να μην στενοχωριεται ο κυριος Μυλλερ, η αποκαλυψη της εκμεταλλευσης της Αισε απο τον διευθυντη του καμπινγκ και το γεγονος οτι ο Βασιλης Παπαδακης δεν εκλεψε τιποτε απο κανεναν, αλλα αναγκαστηκε να ερθει στη Γερμανια, γιατι στην Ελλαδα δεν υπηρχαν δουλειες και γιατι οι γερμανικες αρχες ζητουσαν προσωπικο, οι δυο πατεραδες τα βρισκουν μεταξυ τους. Στο τελος, Παπαδακης και Μυλλερ μοιραζονται την ρετσινα του πρωτου, τα παιδια παιζουν και η ιστορια τελειωνει με την παρατηρηση του Βασιλη Παπαδακη, πως τοσο εκεινος, οσο και ο κυριος Μυλλερ, ειναι απλοι εργατες. Και οι εργατες δεν θα επρεπε να μαλλωνεουν μεταξυ τους, αλλα να μαχονται εναντιον της αδικιας και των εκβιασμων του κεφαλαιου.

 Σε γενικες γραμμες δηλαδη, το εργο αυτο αναφερεται στα στερεοτυπα που επικρατουσαν στη Γερμανια εναντι των αλλοδαπων εργατων της δεκαετιας του '70 και ληγει με μια κομμουνιστικου τυπου δηλωση. Ο Ταλας πιστευει, οτι θα ηταν πολυ ενδιαφερον, εαν επανακυκλοφορουσε μια εκμοντερνισμενη εκδοχη του εργου αυτου σημερα στη Γερμανια, μιας και οι βασικοι πρωταγωνιστες ειναι Ελληνες. Και ειναι γνωστο, πως αντιμετωπιζονται πλεον λογω οικονομικης κρισης  ... Πολυ περισσοτερο δε, θα ηταν ενδιαφερον, εαν το θεατρικο αυτο παρουσιαζοταν στην Ελλαδα, με αλλαγες στους ρολους. Ο κυριος Μυλλερ π.χ. θα ηταν αυτη τη φορα Ελληνας και ο κυριος Παπαδακης Αλβανος ...

 

ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΕΣ.

 Αυτην την εποχη προβαλλονται παραλληλα στους κινηματογραφους των Η.Π.Α. και της Ευρωπης τουλαχιστον, δυο ταινιες για τους πιο αρχετυπικους υπερηρωες των κομικς: Ο ενας ειναι ο Spiderman (Ανθρωπος Αραχνη), ο αλλος ο Batman (Ανθρωπος Νυχτεριδα). Δεν θα αναφερθουν πολλα σχετικα με την πλοκη των δυο ταινιων, αφου αυτη μπορει να ανιχνευτει και στην βικιπαιδεια. Η μια (the amazing Spiderman) φερεται να αποτελει την αρχη μιας νεας τριλογιας, η αλλη (the Dark Knight rises) ειναι η τελευταια της δικιας της τριλογιας. Αισθητικα διαφερουν επισης οι δυο ταινιες, με αυτη του Σπαιντερμαν να δινει εμφαση στα ψηφιακα εφφε και τις σκηνες δρασης, ενω η ταινια του Μπατμαν μοιαζει με μειγμα ψυχολογικου θριλερ και αστυνομικης περιπετειας, οι δε σκηνες μαχης, ειδικα η μονομαχια μεταξυ Μπατμαν και Μπειν ειναι σχεδον γυμνη απο ειδικα εφφε, σαν μια προσπαθεια να φαινεται ως ρεαλιστικη μαχη μεταξυ δυο ανδρων.

 Απο κει και περα, αν εξαιρεθει το γεγονος οτι και οι δυο αρχετυπικοι υπερηρωες ειναι ορφανοι απο γονεις, οι διαφορες τους ειναι ακρως εμβληματικες: Ο Σπαιντερμαν ειναι ενας νεαρος προερχομενος απο τα κατωτερα κοινωνικα στρωματα της αμερικανικης κοινωνιας, ο οποιος προσπαθει να επιβιωσει με μικροδουλειες. Ο Μπατμαν αντιθετως ειναι ειναι ενας ζαμπλουτος πλευμποι που ζει σε μια βιλα με μπατλερ. Ο Σπαιντερμαν διαθετει υπερδυναμεις, οπως και οι εχθροι του. Αυτοι ειτε εχουν δυναμεις, οι οποιες συμβολιζουν τα στοιχεια της φυσης (π.χ. οι Sandman, Hydroman, Molten, Electro), ειτε ανταποκρινονται στο ζωικο βασιλειο, οπως ο ιδιος ο Σπαιντερμαν (λ.χ. οι Tarantula, Scorpio, Vulture, Rhino, Puma, Fly, Beetle). Στην ταινια, ο εχθρος ειναι ο Lizard, η Σαυρα. Ο Μπατμαν απο την αλλη, δεν διαθετει υπερδυναμεις. Με την περιουσια του ομως, μπορει να δωσει εμφαση στην τεχνολογια. Το οπλοστασιο του περιλαμβανει οχηματα παντως τυπου, αμπουλες αεριου, σκοινια αναρριχησης, στολη με εξαρτηματα. Ομοιως οι εχθροι του, οπως ο Τζοκερ, ο Πιγκουινος, ο Αινιγμα ειναι στην πλειοψηφια τους παρανοικοι εγκληματιες χωρις υπερδυναμεις. Στην μεχρι τωρα παρουσιαζομενη τριλογια, σκηνοθετημενη απο τον Κρις Νολαν, ολοι οι εχθροι του Μπατμαν δεν εχουν υπερδυναμεις. Σκοπιμως ισως ο σεναριογραφος και ο σκηνοθετης να θελησαν να δωσουν ετσι μια πιο ρεαλιστικη αποψη για τις ταινιες τους. Μην ξεχναμε ομως οτι ο Μπατμαν και οι εχθροι του προερχονται απο την ασπρομαυρη παραδοση των ταινιων νουαρ της δεκαετιας του '30, αλλα και του '40, πρωταγωνιστες της οποιας ησαν ντετεκτιβς, γκανγκστερς και μοιραιες γυναικες. Ο δε Σπαιντερμαν αναγεται στην δεκαετια του '60, οταν ειχαν περαση οι ταινιες β' κατηγοριας με εξωγηινους, τερατα και μυστηριωδη πειραματα στα αμερικανικα ντραιβ ινς.

 Απο κει και περα, οι δυο υπερηρωες μοιραζονται τη νυχτα, ο ενας σε μια πολυβουη, φωτισμενη, αλλα οχι απειλητικη Νεα Υορκη και ο αλλος σε μια μουντη, απαισιοδοξη Γκοθαμ Σιτι. Το ευρημα των εγκεφαλων της D.C. Comics να βαλουν τους ηρωες τους να δρουν σε φανταστικες πολεις (π.χ. ο Σουπερμαν στην Μητροπολη, ο Μπατμαν στην Γκοθαμ), εναντι των φανταστικων ηρωων της Μαρβελ που δρουν σε παραγματικες πολεις, οπως η Νεα Υορκη, το Σαν Φρανσισκο και το Λος Αντζελες, ειναι εξοχο και ειλικρινες. Δινουν ετσι στον αναγνωστη να καταλαβει, οτι το εγχειρημα τους ειναι προιον φαντασιας. Μην εχουν αυταπατες, δεν ειναι πραγματικοτητα. Το σιγουρο εναι πως, τοσο η Μητροπολη, οσο και η Γκοθαμ αποτελουν τις δυο οψεις του ενος και ιδιου νομισματος. Μπορει να συμβολιζουν την οποιαδηποτε μεγαλουπολη των Η.Π.Α. Συνηθως ομως ο συμβολισμος τους εχει να κανει με την Νεα Υορκη.

  Οσον αφορα αυτο καθεαυτο τις επικαιρες ταινιες που προβαλλονται αυτη την εποχη στους κινηματογραφους διεθνως, η μεν πρωτη με τον Σπαιντερμαν ξεφευγει απο το αυτοπαρωδικο στυλ της προηγουμενης τριλογιας που ειχε σκηνοθετησει ο Σαμ Ραιμι και ειχε προβληθει απο αρχες εως μεσα του μιλλενιουμ. Κατα παρομοιο τροπο η τριλογια του Νολαν δεν εχει το γκροτεσκο και κιτσατο αισθητικο αποτελεσμα που ειχαν οι ταινιες του Μπαρτον και των διαδοχοων του μεταξυ των αρχων και των μεσων της δεκαετιας του 1990. Οι δυο προσφατες ταινιες δινουν εμφαση σε στοιχεια ρεαλισμου, αλλα σε διαφορετικα σημεια των ταινιων τους: Στον μεν Σπαιντερμαν ο ρεαλισμος αποδιδεται στην σχεση του πρωταγωνιστη με τους θειους του, στον τροπο που αποκτα κινητρο για να χρησιμοποιησει τις δυναμεις του, στην σκηνη του θανατου του θειου του. Καλως δεν προβαλε ο σκηνοθετης Μαικλ Γουεμπ για πολλοστη φορα την ιστορια που ο Πητερ Παρκερ συμμετεχει σε αγωνα κατς. Την ξερουμε απο τα κομικς και την ταινια του Ραιμι. Ποιο ρεαλιστικη η ληστεια στο σουπερ μαρκετ και ο θανατος/ατυχημα του θειου Μπεν, ο οποιος εψαχνε να βρει τον Πητερ, μετα απο τον τσακωμο τους. Στον Μπατμαν, ο ρεαλισμος αποδιδεται, οπως γραψαμε ηδη, στην φυση των πρωταγωνιστων, οι οποιοι δεν διαθετουν υπερδυναμεις. Ο Μπειν δεν χρειαζεται υπερδυναμεις για να χρησιμοποιησει τα δακτυλικα αποτυπωματα του Μπρους Γουειν ωστε να μπλοκαρει τις επιχειρησεις του, ουτε η σωματικη του δυναμη ειναι αυτη που θα τον βοηθησει να αποκοψει την Γκοθαμ απο την υπολοιπη Αμερικη, κανοντας την no man´s land. Η Κατγουμαν επισης δεν χρειαζεται υπερδυναμεις για να ληστεψει. Ειναι η τεχνολογια και τεχνογνωσια που τους καθιστουν ικανους.

 Και οι δυο προαναφερομενες ταινιες εχουν θετικες και ισως και καποιες αδυνατες, αν οχι αρνητικες στιγμες. Επαφιεται στον αναγνωστη/ θεατη να επιλεξει ποια απο τις δυο θελει να δει. Εμεις παρακολουθησαμε και τις δυο και οι αναγνωστες του ιστολογιου θα καταλαβουν με την πρωτη, γιατι αυτη η συγκριτικη παρουσιαση των δυο ταινιων σε ενα κειμενο.

The lifestyle Greek summers of the ´90s.

 Στο κειμενο της 8ης Ιουλιου 2012 περιεγραψα τα καλοκαιρια των παιδικων μου χρονων. Τα καλοκαιρι της δεκαετιας του 1980, που τοτε μου φαινοντουσαν πιο αγνα, πιο απολαυστικα, πιο μεγαλα σε διαρκεια. Μολονοτι αρχικα δεν ηθελα, εν τουτοις αλλαξα γνωμη και αποφασισα να γραψω λιγα πραγματα για τα καλοκαιρια της εφηβειας μου. Τα καλοκαιρια της δεκαετιας του 1990.

  Ουσιαστικα εχω πλεον την εντυπωση, οτι η καινουργια δεκαετια ξεκινησε πιο νωρις. Με την δημιουργια δηλαδη της ιδιωτικης τηλεορασης στα τελη του '80. Λιγο μετα ηρθε η πτωση του Τειχους του Βερολινου, η Ενωση των δυο Γερμανιων και η καταρρευση της Σοβιετικης Ενωσης. Το Σιδηρουν Παραπετασμα διαλυοταν. Ακολουθησαν η απελευθερωση της Ρουμανιας απο το καθεστως Τσαουτσεσκου, της Αλβανιας απο τον Χοτζα, η Βελουδινη Επανασταση της Τσεχιας, η διαλυση της Γιουγκοσλαβιας. Ολα αυτα τα διεθνη γεγονοτα μπλεκονταν με το δικο μας βρωμικο '89 και την εμφανιση της ιδιωτικης τηλεορασης, καθως και στις προαναφερθεισες χωρες εμφανιστηκε το, ας πουμε, φαινομενο.

 Εκεινη η εποχη σηματοδοτηθηκε επισης απο αλλαγες στη ζωη μου, καθως μετακομισαμε σε αλλη γειτονια και τις δυο τελευταιες ταξεις του Λυκειου τις εβγαλα σε αλλο σχολειο. Η οικογενεια ακολουθησε την μοδα της εποχης και αγορασε μια μεγαλη εγχρωμη τηλεοραση με τηλεκοντρολ που επιανε ολα τα τοτε γνωστα καναλια. Απο αυτην, απο τις βολτες στα μαγαζια κατα μηκους της λεωφ. Βουλιαγμενης, απο τον καινουργιο σχολικο περιγυρο, προσπαθουσα να καταλαβω το περιβαλλον και την νεα εποχη. Τοτε δεν το ειχα αντιληφθει, ουτε ηξερα πως να ονομασω το φαινομενο εκεινο. Αλλοι, αργοτερα, του δωσαν χαρακτηρισμους οπως βλαχογκλαμουρια, βλαχομπαροκ, λαιφσταιλικι.

  Τοτε καταλαβαινα πως ερχεται καλοκαιρι, απο τηλεοπτικες εκπομπες οπως το "Baywatch" και "Tropical Heat" και κατι ελληνικουρες με μπικινοφορουσες στον ΑΝΤ1 που καναν χαζα τηλεπαιχνιδια διπλα σε πισινες. Επισης και απο εκπομπες τυπου "πρωινος καφες" με καλεσμενους διαφορους και διαφορες να τραγουδανε πλειμπακ, επισης διπλα σε πισινες. Τετοιου ειδους εκπομπες ξεκινουσαν γυρω στην εξεταστικη περιοδο, κατα τον Μαιο, και παιζονταν αδιαλλειπτως ολο το καλοκαιρι. Υπηρχαν και αλλες εκπομπες που παρουσιαζονταν συνηθως απο συμμετεχουσες καλλιστειων και διαφημιζαν διαφορα μπαρ, κλαμπ και καφετεριες. Γιατι στη νεα δεκαετια δοθηκε ωθηση στις επιχειρησεις του τυπου αυτου. Ενα σωρο μαγαζια ξεφυτρωσαν εν μια νυχτι σχεδον σε ολη την επικρατεια.

 Απο την μερια μου, προσπαθουσα να προσαρμοστω. Το σχολικο περιβαλλον ομως ηταν εχθρικο, παρα τις αποπειρες μου να κανω παρεες, δεν βγηκε τιποτε. Μονο εναν φιλαρακο εχω απο τοτε. Επισης ο ελευθερος χρονος, ολο και μειωνοταν. Απο τη μια το σχολειο, απο την αλλη το φροντιστηριο. Ημουν και στην εφηβεια και επαιρνα ερωτικα ερεθισματα, χωρις να το θελω μερικες φορες. Τα πρωτα χρονια τα ιδιωτικα τηλεοπτικα καναλια προεβαλαν ερωτικες ταινιες. Συνηθως "κλασικα εργα", οπως "η ιστορια της Ο.", "η Εμμανουελλα" (ολες οι ταινιες καθως και η τηλεοπτικη σειρα των αρχων του '90 που ηταν σε retro look) κ.α. Ο αισθησιακος ερωτισμος των '80ς παραχωρουσε πλεον την θεση του στον πιο ξεκαθαρο και ανοιχτο σεξισμο των '90ς. Αντε επομενως να συγκεντρωθεις στα διαβασματα μετα! Ειδικα οι μηνες, κατα τους οποιους ηταν η εξεταστικη, ησαν πολυ σκληροι. Πολυ ζεστη και θορυβος στην πολη, πολυ δυσκολο να κλεισεις ματι τη νυχτα.

 Το κεντρο της Αθηνας με τα βιβλιοπωλεια του ηταν μια διεξοδος απο τα προβληματα μου, το αγχος του σχολειου, την οικογενειακη γκρινια. Οταν δεν γινονταν οι γνωστες απεργιες των λεωφοριτζιδων, μπορουσες να κατεβεις κατω, παρα τα μποτιλιαρισματα. Τοτε ειχα μαθει τα δρομολογια και ειχα σταμπαρει καποια μερη, τα οποια επισκεπτομουν συχνα. Οπως το βιβλιοπωλειο που τοτε ηταν στον πρωτο οροφο μιας πολυκατοικιας στην οδο Αιολου. Αρχικα πηγαινα και στο Μινιον, αλλα καποια στιγμη εγινε το μοιραιο με το καταστημα αυτο. Μια αλλη διεξοδος ησαν οι εκθεσεις βιβλιου τον Μαιο και τον Σεπτεμβριο στο Πεδιο του Αρεως και στο Ζαππειο αντιστοιχα.

  Εκεινες τις εποχες τα καλοκαιρια μου ησαν περιορισμενα και στριμωγμενα μεσα στην οικογενειακη γκρινια. Ευτυχως που καποια στιγμη, πριν μπει η καινουργια δεκαετια, αυτος ο φιλος καποιων συγγενων μου μας ειχε καλεσει στο σπιτι του, που ηταν λιγο πιο εξω απο την πολη του Ληξουριου της Κεφαλλονιας. Ηταν η πρωτη φορα που πηγα στην Κεφαλλονια. Ο πατερας δεν ηθελε να ερθει. Δεν συμπαθουσε τον Κεφαλλονιτη φιλο των συγγενων μας. Επειτα ειχε και δουλεια. Εκεινη την εποχη ολοκληρωνε την πωληση του τελευταιου μαγαζιου του. Δεν μπορουσε, για λογους υγειας, να συνεχισει αλλο. Το πρωτο καλοκαιρι στην Κεφαλλονια εξελιχθηκε ομορφα σε γενικες γραμμες. Πηγαμε σε αρκετα μερη, απολαυσαμε καλες παραλιες. Μεχρι και τη λιμνη Μελισσανη επισκεφθηκαμε. Καποιο αλλο καλοκαιρι το βγαλαμε στη νοτια Πελοποννησο, κοντα στην περιοχη του Γυθειου και την Αρεοπολη. Μεχρι και στον Μιστρα και την Μονεμβασια φτασαμε.

 Στην Κεφαλλονια ξαναπηγαμε δυο η' τρεις φορες. Τοτε ηταν και ο πατερας μαζι. Ειχαν μεσολαβησει καποια περιστατικα, οπως ο θανατος του Κεφαλλονιτη γνωστου μας. Στην διαθηκη του ειχε γραψει πως διεθετε μια μικρη γκαρσονιερα μεσα στην πολη του Ληξουριου, την οποια επιτρεποταν να επισκεφθουμε και εμεις. Το σπιτακι αυτο ηταν μικρο. Διεθετε ενα ορθογωνιο, μακροστενο δωματιο, το οποιο εβλεπες αμεσως μολις εμπαινες στην εισοδο. Ηταν στα αριστερα. Απεναντι, στα δεξια, ηταν το μπανιο. Η κουζινα ηταν καπως πιο μεγαλη. Υπηρχε επισης μια αυλη. Το σπιτακι αυτο ηταν κολλητα με ενα αλλο. Παρα τους δυο ανεμιστηρες, εκανε πολυ ζεστη εκει μεσα. Το θετικο ηταν, οτι μπορουσες να πας απο κει με τα ποδια στο κεντρο του Ληξουριου, το οποιο αποτελουνταν απο μια πλατεια κοντα στο λιμανι. Εκει βρισκοταν και το μοναδικο σουβλατζιδικο της πολης. Στην αλλη μερια της πλατειας ηταν το πρακτορειο τυπου. Η εποχη των κομικς ομως ειχε περασει και οχι μονο για μενα. Εκει μεσα ευρισκες αλλωστε ξενογλωσσα πορνοπεριοδικα και χλιδατα εντυπα τυπου ΚΛΙΚ και ΜΑΧ, τα οποια διαφημιζαν το λαιφσταιλ. Στην πανω μερια της πλατειας υπηρχε ενα ζαχαροπλαστειο, το οποιο διαφημιζαν ως το πιο παλιο της πολης. Υποτιθεται οτι η σπεσιαλιτε του ηταν το παγωτο κρεμ μουρλε, οπως το λεγαν, το οποιο δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο. Κρεμα βανιλια η' καιμακι με σιροπι, σερβιρισμενο σε ψηλο ποτηρι. Αυτο ηταν ολο. Στους μεσα δρομους υπηρχαν καποια εστιατορια και ταβερνες, ενω κατα μηκος της παραλιακης υπηρχαν δυο μοντερνα κλαμπ/καφετεριες, στα οποια ποτε δεν καθισα. Τετοιου ειδους μαγαζια υπηρχαν τοτε και στο Ναυπλιο, που πηγαιναμε απο τα μεσα της δεκαετιας του '90, και στο Ρεθυμνο, το οποιο επισκεφθηκα το 1998. Χλιδατα, ντιζαινατα μαγαζια, που συνηθως επαιζαν την λεγομενη λαικοποπ μουσικη. Απολιθωματα της λαιφσταιλιδικης βλαχομπαροκ εποχης τους. Στα γυρω χωρια εβλεπες αρχιτεκτονικα τερατουργηματα: Πετρινες βιλες με ψευδοαρχαικους στυλους και κεραμιδοσκεπες, περιμαντρωμενες απο τειχη/ φρουρια, πισω απο σιδερενιες καγκελοπορτες, που προσπαθουσαν να κρυψουν το συντριβανι, την πισινα η' το σουπερμοντερνο αυτοκινητο. Κυριως δε τα κομπλεξ των ιδιοκτητων τους, οι οποιοι φαινεται πως διαπλαστηκαν εκεινη την εποχη. Η λαιφσταιλιδικη εποχη αντικατοπτριζοταν στα προσωπα του κοσμου: Απο την μεγαλουπολη Αθηνα μεχρι τα τουριστικα Ρεθυμνο, Ναυπλιο, Ληξουρι, εβλεπα την μαγκια, τον εγωισμο, την αλλαζονεια στα ματια και τις συμπεριφορες συνομιληκων μου και μεγαλυτερων μου. Στις κοπελες που με σεξυ ντυσιμο και λικνισματα προκαλουσαν σκιρτιματα, αλλα θα βγαιναν ραντεβου με τους προαναφερομενους τυπους, ειδικα εαν αυτοι κυκλοφορουσαν με μοντερνα τζιπ με φιμε τσαμια και τη μουσικη στη διαπασων. Αυτη η μαγκια, η ψευτογκλαμουρια, η επιδειξη, δυστυχως συνεχιζουν να διατηρουνται μια δεκαετια μετα.

  Οπως εχει ηδη αναφερθει, θεωρω οτι ειμαι προσαρμοστικος. Υπεστησα την ψευτογκλαμουρια και τους θιασωτες της, αλλα δεν υπεκυψα. Ηθελημενα η' μη, παρεμεινα παρατηρητης της χλιδας και του λαιφσταιλ. Λιγα χρονια μετα τα μεσα της δεκαετιας του '90 εφυγα για Γερμανια. Ερχομουν πισω σε αραια διαστηματα και για πολυ περιορισμενο χρονο. Τα καλοκαιρια μου αραιωσαν ακομα περισσοτερο. Δεν ημουν πλεον παιδι, ουτε καν εφηβος.