ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΕΣ.

 Αυτην την εποχη προβαλλονται παραλληλα στους κινηματογραφους των Η.Π.Α. και της Ευρωπης τουλαχιστον, δυο ταινιες για τους πιο αρχετυπικους υπερηρωες των κομικς: Ο ενας ειναι ο Spiderman (Ανθρωπος Αραχνη), ο αλλος ο Batman (Ανθρωπος Νυχτεριδα). Δεν θα αναφερθουν πολλα σχετικα με την πλοκη των δυο ταινιων, αφου αυτη μπορει να ανιχνευτει και στην βικιπαιδεια. Η μια (the amazing Spiderman) φερεται να αποτελει την αρχη μιας νεας τριλογιας, η αλλη (the Dark Knight rises) ειναι η τελευταια της δικιας της τριλογιας. Αισθητικα διαφερουν επισης οι δυο ταινιες, με αυτη του Σπαιντερμαν να δινει εμφαση στα ψηφιακα εφφε και τις σκηνες δρασης, ενω η ταινια του Μπατμαν μοιαζει με μειγμα ψυχολογικου θριλερ και αστυνομικης περιπετειας, οι δε σκηνες μαχης, ειδικα η μονομαχια μεταξυ Μπατμαν και Μπειν ειναι σχεδον γυμνη απο ειδικα εφφε, σαν μια προσπαθεια να φαινεται ως ρεαλιστικη μαχη μεταξυ δυο ανδρων.

 Απο κει και περα, αν εξαιρεθει το γεγονος οτι και οι δυο αρχετυπικοι υπερηρωες ειναι ορφανοι απο γονεις, οι διαφορες τους ειναι ακρως εμβληματικες: Ο Σπαιντερμαν ειναι ενας νεαρος προερχομενος απο τα κατωτερα κοινωνικα στρωματα της αμερικανικης κοινωνιας, ο οποιος προσπαθει να επιβιωσει με μικροδουλειες. Ο Μπατμαν αντιθετως ειναι ειναι ενας ζαμπλουτος πλευμποι που ζει σε μια βιλα με μπατλερ. Ο Σπαιντερμαν διαθετει υπερδυναμεις, οπως και οι εχθροι του. Αυτοι ειτε εχουν δυναμεις, οι οποιες συμβολιζουν τα στοιχεια της φυσης (π.χ. οι Sandman, Hydroman, Molten, Electro), ειτε ανταποκρινονται στο ζωικο βασιλειο, οπως ο ιδιος ο Σπαιντερμαν (λ.χ. οι Tarantula, Scorpio, Vulture, Rhino, Puma, Fly, Beetle). Στην ταινια, ο εχθρος ειναι ο Lizard, η Σαυρα. Ο Μπατμαν απο την αλλη, δεν διαθετει υπερδυναμεις. Με την περιουσια του ομως, μπορει να δωσει εμφαση στην τεχνολογια. Το οπλοστασιο του περιλαμβανει οχηματα παντως τυπου, αμπουλες αεριου, σκοινια αναρριχησης, στολη με εξαρτηματα. Ομοιως οι εχθροι του, οπως ο Τζοκερ, ο Πιγκουινος, ο Αινιγμα ειναι στην πλειοψηφια τους παρανοικοι εγκληματιες χωρις υπερδυναμεις. Στην μεχρι τωρα παρουσιαζομενη τριλογια, σκηνοθετημενη απο τον Κρις Νολαν, ολοι οι εχθροι του Μπατμαν δεν εχουν υπερδυναμεις. Σκοπιμως ισως ο σεναριογραφος και ο σκηνοθετης να θελησαν να δωσουν ετσι μια πιο ρεαλιστικη αποψη για τις ταινιες τους. Μην ξεχναμε ομως οτι ο Μπατμαν και οι εχθροι του προερχονται απο την ασπρομαυρη παραδοση των ταινιων νουαρ της δεκαετιας του '30, αλλα και του '40, πρωταγωνιστες της οποιας ησαν ντετεκτιβς, γκανγκστερς και μοιραιες γυναικες. Ο δε Σπαιντερμαν αναγεται στην δεκαετια του '60, οταν ειχαν περαση οι ταινιες β' κατηγοριας με εξωγηινους, τερατα και μυστηριωδη πειραματα στα αμερικανικα ντραιβ ινς.

 Απο κει και περα, οι δυο υπερηρωες μοιραζονται τη νυχτα, ο ενας σε μια πολυβουη, φωτισμενη, αλλα οχι απειλητικη Νεα Υορκη και ο αλλος σε μια μουντη, απαισιοδοξη Γκοθαμ Σιτι. Το ευρημα των εγκεφαλων της D.C. Comics να βαλουν τους ηρωες τους να δρουν σε φανταστικες πολεις (π.χ. ο Σουπερμαν στην Μητροπολη, ο Μπατμαν στην Γκοθαμ), εναντι των φανταστικων ηρωων της Μαρβελ που δρουν σε παραγματικες πολεις, οπως η Νεα Υορκη, το Σαν Φρανσισκο και το Λος Αντζελες, ειναι εξοχο και ειλικρινες. Δινουν ετσι στον αναγνωστη να καταλαβει, οτι το εγχειρημα τους ειναι προιον φαντασιας. Μην εχουν αυταπατες, δεν ειναι πραγματικοτητα. Το σιγουρο εναι πως, τοσο η Μητροπολη, οσο και η Γκοθαμ αποτελουν τις δυο οψεις του ενος και ιδιου νομισματος. Μπορει να συμβολιζουν την οποιαδηποτε μεγαλουπολη των Η.Π.Α. Συνηθως ομως ο συμβολισμος τους εχει να κανει με την Νεα Υορκη.

  Οσον αφορα αυτο καθεαυτο τις επικαιρες ταινιες που προβαλλονται αυτη την εποχη στους κινηματογραφους διεθνως, η μεν πρωτη με τον Σπαιντερμαν ξεφευγει απο το αυτοπαρωδικο στυλ της προηγουμενης τριλογιας που ειχε σκηνοθετησει ο Σαμ Ραιμι και ειχε προβληθει απο αρχες εως μεσα του μιλλενιουμ. Κατα παρομοιο τροπο η τριλογια του Νολαν δεν εχει το γκροτεσκο και κιτσατο αισθητικο αποτελεσμα που ειχαν οι ταινιες του Μπαρτον και των διαδοχοων του μεταξυ των αρχων και των μεσων της δεκαετιας του 1990. Οι δυο προσφατες ταινιες δινουν εμφαση σε στοιχεια ρεαλισμου, αλλα σε διαφορετικα σημεια των ταινιων τους: Στον μεν Σπαιντερμαν ο ρεαλισμος αποδιδεται στην σχεση του πρωταγωνιστη με τους θειους του, στον τροπο που αποκτα κινητρο για να χρησιμοποιησει τις δυναμεις του, στην σκηνη του θανατου του θειου του. Καλως δεν προβαλε ο σκηνοθετης Μαικλ Γουεμπ για πολλοστη φορα την ιστορια που ο Πητερ Παρκερ συμμετεχει σε αγωνα κατς. Την ξερουμε απο τα κομικς και την ταινια του Ραιμι. Ποιο ρεαλιστικη η ληστεια στο σουπερ μαρκετ και ο θανατος/ατυχημα του θειου Μπεν, ο οποιος εψαχνε να βρει τον Πητερ, μετα απο τον τσακωμο τους. Στον Μπατμαν, ο ρεαλισμος αποδιδεται, οπως γραψαμε ηδη, στην φυση των πρωταγωνιστων, οι οποιοι δεν διαθετουν υπερδυναμεις. Ο Μπειν δεν χρειαζεται υπερδυναμεις για να χρησιμοποιησει τα δακτυλικα αποτυπωματα του Μπρους Γουειν ωστε να μπλοκαρει τις επιχειρησεις του, ουτε η σωματικη του δυναμη ειναι αυτη που θα τον βοηθησει να αποκοψει την Γκοθαμ απο την υπολοιπη Αμερικη, κανοντας την no man´s land. Η Κατγουμαν επισης δεν χρειαζεται υπερδυναμεις για να ληστεψει. Ειναι η τεχνολογια και τεχνογνωσια που τους καθιστουν ικανους.

 Και οι δυο προαναφερομενες ταινιες εχουν θετικες και ισως και καποιες αδυνατες, αν οχι αρνητικες στιγμες. Επαφιεται στον αναγνωστη/ θεατη να επιλεξει ποια απο τις δυο θελει να δει. Εμεις παρακολουθησαμε και τις δυο και οι αναγνωστες του ιστολογιου θα καταλαβουν με την πρωτη, γιατι αυτη η συγκριτικη παρουσιαση των δυο ταινιων σε ενα κειμενο.