ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ golden boys;

Το ολο σκηνικο ειναι σαφως πιο παλιο. Ειναι μια ιστορια που κραταει χρονια. Αλλωστε, δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι τα ιδια ενδιαφεροντα. Απλα ο Ταλας θυμαται την συγκεκριμενη εποχη, επειδη ηταν τοτε εφηβος. Και επειδη εγιναν και καποιες αλλαγες που εσπρωξαν καποια πραγματα στην μπροστινη σειρα...

Ηταν βλεπετε τελη της δεκαετιας του 1980. Το τειχος του Βερολινου γκρεμιζοταν. Η βελουδινη επανασταση ανθουσε στην Πραγα. Το ζευγος Τσαουτσεσκου επεφτε στο εδαφος, γαζωμενο απο σφαιρες. Ο Μπορις Γιελτσιν το ετσουζε με βοτκες. Η ιδιωτικη τηλεοραση εκανε τα πρωτα της βηματα στην Ελλαδα και τις υπολοιπες ευρωπαικες χωρες.

"Το ενα χερι νιβει το αλλο και τα δυο το προσωπο", λεει μια παροιμια. Καπως ετσι φαινεται να πηγαινει το πραγμα και με τα Μ.Μ.Ε. Τα ιδιωτικα καναλια μας πλακωσαν σε χαζα σωου με μπαλετα, γλαστρουλες και τροφαντες παρουσιαστριες που προσπαθουσαν να μιμηθουν χολλυγουντιανες ντιβες, μπας και κερδισουν περισσοτερους τηλεθεατες. Το επιχειρημα υποστηριζοταν και απο διαφορα εντυπα με ονοματα οπως ΚΛΙΚ, ΜΕΝ, STATUS. Επροκειτο για περιοδικα, τα οποια απευθυνονταν αποκλειστικα στον ανδρα, οπως τα αντιστοιχα τους Cosmopolitan, Marie-Claire, Elle αφορουσαν μονο γυναικειο κοινο. Οι μεν φυσικα διαφημιζαν τους δε. Τα περιοδικα δηλαδη φιλοξενουσαν συνεντευξεις των φρεσκων σταρ της ιδιωτικης τηλεορασης - παρουσιαστων, τραγουδιστων, ηθοποιων, μοντελων, ενω συχνα στις εκπομπες τους, οι εν λογω παρουσιαστες καλουσαν τους εκδοτες, η´ τους συντακτες καποιων απο αυτα τα περιοδικα.

Τα ανδρικα περιοδικα δεν διεφεραν, παρα ελαχιστα απο τα αντιστοιχα γυναικεια. Ησαν φτιαγμενα απο ιλλουστρασιον χαρτι, με παρα πολλες διαφημισεις ανδρικων, κατα βασει, προιοντων. Η δε υλη τους αποτελουνταν απο ανδρικα θεματα, οπως φωτογραφιες γυμνων και ημιγυμνων γυναικων, σπορ, μοδα, ταξιδια, συνεντευξεις επιτυχημενων ανδρων. Με το περασμα των χρονων, εμφανιστηκαν καινουργια περιοδικα στην αγορα, οπως τα ΝΙΤΡΟ, ΜΑΧΙΜ, GQ, FHM, ESQUIRE, το περιεχομενο τους ομως παρεμενε το ιδιο.

Ιδιαιτερη εντυπωση προκαλουσαν, οχι μονο οι αισθησιακες φωτογραφιες των φωτομοντελων, αλλα κυριως το στυλ των κειμενων και ο τροπος επιλογης των συνεντευξιαζομενων ανδρων. Οι κειμενογραφοι εγραφαν σε στυλ, λες και νομιζαν οτι ειναι μετενσαρκωμενοι Οσκαρ Ουαιλντ. Ειναι δυσκολο να φανταστει κανεις, σε τι ειδους κοινο απευθυνονταν, με το στυλακι του ξερολα που ειχαν υιοθετησει. Προφανως σε αλλους ψευδοδανδηδες ξερολες, που νομιζουν οτι ειναι υπερανω απο ολους και απο ολα, επειδη κονομανε χοντρα. Οσο για τις συνεντευξεις, επροκειτο κυριως για τηλεοπτικες περσονες, αθλητες, ηθοποιους, τραγουδιστες, επιχειρηματιες και ενιοτε και πολιτικους. Σπανιοτατα καλλιτεχνες και συγγραφεις και σχεδον καθολου επιστημονες. Κριμα το ιλλουστρασιον χαρτι, κριμα και τα λεφτα.

Δυο τρια τευχη απο αυτα ειχε βρει ο Ταλας και τα ξεφυλλιζε. Δυστυχως δεν υπηρχε κατι αξιο διαβασματος. Ενδιαφερων παντως παρουσιαζε το γεγονος οτι πολλα απο τα προσωπα που προβαλλονταν απο τετοια περιοδικα, αλλα και απο τα ιδιωτικα καναλια, ασκουσαν μια γοητεια σε συνομηλικους του. Ισως επειδη σκοπιμα, τα προσωπα που προβαλλονταν διαφημιζονταν ως επιτυχημενοι επαγγελματικα, οικονομικα και κοινωνικα στο χωρο τους.

Απο τις αρχες της δεκαετιας του 1990 και μετα, τα πραγματα επιταχυναν σε αυτο το επιπεδο. Επαγγελματα οπως του τραπεζιτη, του χρηματιστη, του μανατζερ, του λογιστη, του γκραφικ ντιζαινερ, αρχιζαν να προβαλλονται ολο και πιο πολυ, αντιστοιχα με τα τεχνικα επαγγελματα (οπως ραδιοτηλεοπτικος παραγωγος, καμεραμαν, παρουσιαστης κ.α.). Ειδικα μεταξυ της περιοδου προ και μετα των πανελλαδικων εξετασεων (απο ανοιξη μεχρι φθινοπωρο δηλαδη) υπηρχε ενας πραγματικος καταιγισμος διαφημισεων απο ολα τα Μ.Μ.Ε. για σπουδες των ανωτερω ειδικοτητων σε ιδιωτικες σχολες. Το προφιλ του επιτυχημενου επιχειρηματια-διευθυντη με κοστουμι και γραβατα πισω απο πολυτελες γραφειο, το οποιο προεβαλαν κατα κορον οι διαφημισεις, συμβαδιζε με το αντιστοιχο προφιλ που εβγαζαν οι συνεντευξεις πραγματικων μπισνεσμεν προς τα εξω. Και πολλοι εφηβοι παρασυρονταν, μαζι με τους γονεις τους, απο αυτην την εικονα. Και ολοι μαζι ονειρευονταν πως θα γινουν μανατζερ εταιρειας, θα κερδιζουν πολλα χρηματα (καθοτι αυτο ειναι το ζητουμενο), θα αγορασουν πανακριβα αυτοκινητα, θα αποκτησουν βιλα με πισινα, κατα κυριο λογο στη Μυκονο, θα ταξιδευουν στο εξωτερικο και θα απαρτιζονται απο μοντελες σε χλιδατα παρτυ...

Ετσι αυτοι που ηθελαν να ζησουν το ονειρο στην δεκαετια του 1990, εδιναν πανελλαδικες εξετασεις στην Δ δεσμη. Και οσοι δεν περναγαν, πηγαιναν ειτε στο εξωτερικο, ειτε σε ιδιωτικα εργαστηρια ελευθερων σπουδων, προκειμενου να μαθουν την τεχνη του μανατζμεντ....

Πολλοι απο αυτους τα καταφεραν αργοτερα και εχτισαν καρριερες. Ηρθε επειτα το χρηματιστηριο και υπηρξαν πολλοι που ανοιχτηκαν οικονομικα και πηραν ρισκα. Πολυ αργοτερα, καποιος εφυης πολιτικος, τους χαρακτηρισε "golden boys", χαρακτηρισμος που εμεινε, αφου υιοθετηθηκε και απο τους δημοσιογραφους. Ηταν ομως πια αργα για πολλους απο αυτους... Το ονειρο της dolche vita που θα ηθελαν να ζησουν, τους προεκυψε εφιαλτης. Με τα διεθνη χρηματιστηρια να παιρνουν την κατιουσα, με πολλες εταιριες, ειτε να χρεωκοπουν, ειτε να συγχωνευονται απο μεγαλες πολυεθνικες, με τα σκανδαλα γυρω απο υπερογκες αυξησεις μισθων και αποδοχες μπονους, αρκετα απο τα κοστουμαρισμενα golden boys πηραν τον δρομο της ανεργιας.

Τι μελει γενεσθαι ομως τωρα; Γιατι ναι μεν υπαρχει οικονομικη κριση, αλλα μπορει να σημαινει αυτο και το τελος των golden boys; Ειναι ο κλαδος τους κορεσμενος επαγγελματικα η´μηπως οχι ακομη;

Ποιος να ξερει αραγες...