Τα τελη της δεκαετιας του 1980 ηταν μια περιεργη εποχη. Για την γενια του Ταλα σημαινε την εγκαταλειψη της παιδικης ηλικιας. Μπαιναμε πλεον στην εφηβεια. Η μουσικη σκηνη αλλαζε, η χιπ χοπ και η τεκνο γινονταν πιο δημοφιλη ακουσματα. Ο λεγομενος υπαρκτος σοσιαλισμος επεφτε μαζι με το Τειχος του Βερολινου, την διαλυση της Σοβιετικης Ενωσης, την εκμηδενιση του καθεστωτος του Τσαουτσεσκου, την βελουδινη Επανασταση της Πραγας. Το ανατολικο μπλοκ επαψε να υφισταται. Ηδη πριν μπει η καινουργια δεκαετια, ταυτοχρονα σε ολες σχεδον τις ευρωπαικες και σε πολλες ασιατικες χωρες ειχαν ηδη τεθει οι βασεις και δημιουργηθει οι προυποθεσεις για την λειτουργια και διωτικων τηλεοπτικων καναλιων.
Δεν θα μπορουσε επομενως να ειναι διαφορετικα στην Ελλαδα. Υπηρχαν πολλοι λογοι για αυτο: Απο την μια μερια, δημοσιογραφοι εφημεριδων και ραδιοφωνικων σταθμων, οι οποιοι ασκουσαν δρυμητατη κριτικη στην κρατικη τηλεοραση, απο μισθους και προσωπικο, εως τις εκπομπες που αυτη προεβαλλε. Εν μερει ειχαν δικιο. Τα κρατικα καναλια ειχαν χειροτερεψει κοντα στα τελη της δεκαετιας. Τα τηλεοπτικα τους προγραμματα ησαν αθλια. Το προσωπικο τους πηγαινοερχονταν, αναλογα με τις διαθεσεις της εκαστοτε πολιτικης/κομματικης ηγεσιας. Οι ειδησεις τους δεν ησαν αντικειμενικες, αλλα λειτουργουσαν περισσοτερο ως εργαλειο προβολης του εργου της καθε κυβερνησης. Δεν θα πρεπει ωστοσο να μην αναφερθουν και οι τυχον βλεψεις των συναδελφων τους απο τα ιδιωτικα Μ.Μ.Ε. που προσδοκουσαν μια θεση και εναν μισθο επιπλεον ως εργαζομενοι στην τηλεοραση. Ομοιως δε και των προισταμενων τους, ιδιοκτητων εφημεριδων, περιοδικων και ραδιοφωνων, οι οποιοι απεβλεπαν σε ακομα μεγαλυτερα κερδη, αμα την εγκριση των απο πολιτικους παραγοντες, προς δημιουργια τηλεοπτικων σταθμων. Οσο για τον ελληνα τηλεθεατη, αυτος ειχε μπουχτησει με το να πληρωνει και την ΔΕΗ και την ΕΡΤ, ειδικα οταν δεν ηταν ικανοποιημενος με το προγραμμα της. Ο Ταλας προσωπικα, θυμαται οτι τις παλιες καλες μερες της ΕΡΤ, εκει γυρω στις αρχες με μεσα της δεκαετιας του 1980, δεν ειχε ως παιδακι προβλημα με τα προγραμματα της (βλ. αντιστοιχο κειμενο 05/08 εντ.). Μολονοτι υπηρχε μια ασπρομαυρη συσκευη μεγαλου μεγεθους στο σπιτι, η οποια ηταν εγκατεστημενη στο δωματιο των γονεων και λειτουργουσε με κουμπια, μολονοτι υπηρχαν δυο καναλια, προσφεραν ποικιλια καλων εκπομπων για παιδια: Υπηρχε η εκπαιδευτικη τηλεοραση, υπηρχαν καλα κινουμενα σχεδια και ντοκυμαντερ, υπηρχαν οι κλασικες ταινιες που επαιζε το πρωτο καναλι τα μεσημερια του Σαββατου και της Κυριακης το δευτερο, υπηρχε το θεατρο της Δευτερας και η κιν/κη λεσχη την Παρασκευη στην ΕΡΤ 1, υπηρχε ταινια το βραδυ της Τριτης στην ΕΡΤ 2... Και φυσικα, υπηρχε το βιντεο, για οσους δεν εμεναν ικανοποιημενοι απο ολα αυτα.
Προς τα τελη της δεκαετιας, οπως ηδη αναφερθηκε, τα προγραμματα της κρατικης τηλεορασης ειχαν γινει πληκτικα και αφορητα. Τοτε εμφανιστηκαν τα δυο καινουργια καναλια, προσφεροντας περισσοτερες δυνατοτητες επιλογης στους τηλεθεατες και καινουργιες θεσεις εργασιας σε δημοσιογραφους και τεχνικους. Αρχικα, τα δυο καναλια εβαζαν καλα προγραμματα. Καλες ξενες σειρες και λιγα καλοφτιαγμενα ελληνικα σηριαλ. Και καποιες εσωτερικες, δικες τους παραγωγες, ελαφρα σωου ψυχαγωγιας για ολους αυτους που ειχαν βαρεθει τα κουλτουριαρικα των κρατικων τηλεοπτικων σταθμων. Σε λιγο αρχισαν να εμφανιζονται και αλλα, μικροτερου βεληνεκους καναλια, τα οποια ομως δεν μπορουσαν να συναγωνιστουν επαξια τα δυο πρωτα, του Μεγκα και του Αντεννα. Ετσι, τα περισσοτερα απο αυτα, εκλεισαν και ξεχαστηκαν πλεον. Ενα απο τα μικρα καναλια που αντεχει ακομα, ειναι το Τηλεαστυ, το οποιο παλιοτερα ονομαζοταν στα αγγλικα, Telecity δηλαδη. Στην προεια του χρονου, εμφανιστηκαν και αλλα καναλια, οπως το Star, το Extra, το Alter, το Sky, το Alpha. Δυστυχως ομως, η ποιοτητα των προγραμματων τους εχει γινει ακομα χειροτερη απο οτι αυτη της κρατικης τηλεορασης των αρχων του 1990.
Και αυτο διοτι τα ιδιωτικα καναλια καταφεραν μεν να επιβαλλουν με τους δικους τους ορους προσωπα και καταστασεις, αλλα ειναι ολα αυτα τοσο χαμηλης ποιοτητας και προβαλλονται εδω και χρονια ανελλιπως παντου, που τα εχουν βαρεθει ολοι. Ετσι φαινεται, οτι στην ιδιωτικη τηλεοραση πλεον, η οποια με αυτον τον τροπο καταφερε να δημιουργησει ενα εγχωριο star system το οποιο περισσοτερο με κακεκτυπο του Χολλυγουντ ομοιαζει, οι επιλογες εχουν λιγοστεψει. Λογικο, αφου ολοι δειχνουν τα ιδια. Απο τα καλλιστεια περασαμε στις ριαλιτι εκπομπες τυπου Μεγαλου Αδελφου και απο εκει, στα κουτσομπολιστικα μαγκαζινο, τα τηλεπαραθυρα και τα κλισε σηριαλ. Καμια πρωτοτυπια, καμια φαντασια, καμια πραγματικη ενημερωση. Ειναι σα να θελεις να φας οσπρια η' λαδερα και βγαινοντας απο το σπιτι σου να πεφτεις πανως σε χαμπουργκεραδικα, πιτσαριες και σουβλατζιδικα. Ετσι ειναι πλεον η ιδιωτικη τηλεοραση στην Ελλαδα. Απο την αλλη ομως, ευτυχως που τουλαχιστον υπαρχουν τα dvd, οπως υπηρχαν τα βιντεο πριν απο 20 και βαλε χρονια. Ο φουκαρας ο τηλεθεατης παντως, που ουτε αυτην την τελευταια επιλογη δεν εχει, συνεχιζει να βαρυγκομαει. Και να πληρωνει την ΔΕΗ και την ΕΡΤ...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen