Ο Ταλας εχει ηδη 4 μερες που βρισκεται στην πρωτευουσα της Γερμανιας. Το κρυο παραμενει, μολονοτι οχι πολυ τσουχτερο. Δεν χιονιζει, αλλα τα χιονι ειναι εδω. Σιγα σιγα εχει μετατραπει σε ορισμενα σημεια σε παγο. Σε αλλα παλι, εκει που περνανε πολλα αυτοκινητα, ειναι λιωμενο, πηχτο, βρωμικο.
Ολα εδειχναν οτι η νεα χρονια θα εφερνε την θετικη της αυρα στον πλανητη μας. Αλλωστε ειναι πλεον κατι περισσοτερο απο παραδοση να ευχομαστε να μας μπει ο νεος χρονος με υγεια και να φερει την αγαπη, τοσο σε εμας και τους δικους μας ανθρωπους, οσο και σε ολοκληρο τον κοσμο. Μετα απο πολλα χρονια, επεσε φετος στον Ταλα το φλουρι της βασιλοπιτας. Κατι πολυ σπανιο, αφου την πρωτη φορα που του ετυχε το φλουρι ηταν παιδακι ακομη. Τα καλα και ωραια ομως δεν διαρκουν πολυ. Λιγες ωρες πριν πεταξει για Γερμανια, κρυολογησε. Ο λαιμος του ειχε ξεραθει και τον ενοχλουσε κατα την καταποση. Ειχε ελαφρο πονοκεφαλο και βουλωμενη μυτη. Η κατασταση επιδεινωθηκε κατα την διαρκεια της επομενης μερας και ομαλοποιηθηκε την μεθεπομενη. Στη συνεχεια βελτιωθηκε καπως. Με την πρωτη ευκαιρια ο Ταλας πεταχτηκε εξω για να ψωνισει τροφιμα για το σπιτι. Στην επιστροφη ομως, και ενω σκεφτοταν κατι, γλυστρησε πανω στον παγο και επεσε κατω. Τωρα καθεται με δυσκολια σε μια καρεκλα απο τους πονους. Και σκεφτεται, τι ειρωνια της τυχης ειναι αυτη, να ερχονται ετσι τα πραγματα ανω κατω στη ζωη του ανθρωπου...
... Και αναλογιζομενος αυτα, η σκεψη του βαζει μπρος την μηχανη του χρονου. Τον ταξιδευει στο παρελθον. Πριν απο ενα χρονο περιπου ηρθαν τα πανω κατω στη ζωη ενος καλου του φιλου, του Χ. Ετσι, σε μια στιγμη. Αποτομα και ξαφνικα, σαν αστροπελεκι.
Τον Χ. τον γνωριζε απο το Λυκειο. Ξεχωριζε στο ολιγομελες τμημα, γιατι ειχε αλλα ενδιαφεροντα, περα της φανατιλας και της εμμονης των υπολοιπων αγοριων της ταξης με το ποδοσφαιρο. Μετα το Λυκειο χαθηκαν ξαφνικα. Καποια στιγμη συναντηθηκαν στην παλια γειτονια. Ο Χ. σπουδαζε σε καποια σχολη επαρχιακης πολης. Μολις ειχε ολοκληρωσει τις σπουδες του και θα εκανε την στρατιωτικη του θητεια. Αφου ξεμπερδεψε με τα χιλια ζορια και μ' αυτη, εμεινε στην Αθηνα, οπου ζουσε με την οικογενεια του. Εργαστηκε τρεις η' τεσσερεις φορες σε δημοσιες υπηρεσιες της ειδικοτητας του, με συμβασεις περιορισμενου χρονου και στο μεσοδιαστημα εμενε αναεργος, οπως απαιτουσε το τοτε νομικο πλαισιο.
Ανημερα των Χριστουγεννων του 2008, ο Χ. ενημερωνει τον Ταλα οτι η ζωη του πηρε μια εντελως απροσδοκητη τροπη, που δεν φανταζοταν μεχρι τοτε οτι θα συνεβαινε ποτε: Επροκειτο να γινει πατερας. Για τον Χ. αυτο ηταν ενα σοκ, διοτι ειχε προβληματα με την υγεια του, τα οποια ειχαν προκυψει απο την θητεια του στο στρατο. Καποιοι γιατροι μαλιστα, τον ειχαν βγαλει στειρο, ενω παρουσιαζε και στυτικη δυσλειτουργια. Δυο μηνες πριν τα Χριστουγεννα του 2008 ομως, ειχε γνωρισει, μεσω της αδελφης του, που εργαζοταν τοτε σε ιδιωτικο παιδικο σταθμο, καποια κοπελα, με την οποια ηρθαν γρηγορα πολυ κοντα. Ο Χ. βρισκοταν τοτε στη φαση αυτη της ανεργιας. Ειχαν περασει δυο χρονια απο τοτε που εχασε τον πατερα του και αντιληφθηκε οτι η τοτε κοπελα του, με την οποια τα ειχε απο την σχολη, τον απατουσε. Η συναδελφος της αδελφης του, ειχε επισης χασει τον πατερα της και το καλοκαιρι του 2009 θα εμενε ανεργη, διοτι εργαζοταν με συμβαση. Οι δυο τους ειχαν κατ' αυτον τον λυπηρο και παραδοξο τροπο καποια κοινα...
Το 2009 μπηκε για τον Χ. με αγωνια: Τι να κανει απο δω και περα; Να αναλαβει αυτη την ευθυνη η' οχι; Αποφασισε να επιλεξει την πρωτη λυση. Ο γαμος κανονιστηκε γρηγορα και διεκπεραιωθηκε γυρω στα μεσα Φεβρουαριου του 2009. Απο εκει και περα ομως, αρχισαν τα μεγαλα προβληματα. Ο Χ. επρεπε να βρει δουλεια. Το ζευγαρι επρεπε να μεινει καπου. Η κοπελα δεν δεχοταν με καμια δυναμη να εγκαταλειψει το πατρικο της. Μια τυπικη ελληνικη πολυκατοικια τριων οροφων, στην οποια εμεναν η αδελφη και η μανα της. Διπλα ηταν το μαγαζι του θειου της. Ο Χ. αισθανοταν σαν να μπαινει στο στομα του λυκου. Και δεν ειχε αδικο. Την κυριοτητα του σπιτιου την ειχε η πεθερα του, η οποια φαινοταν οτι αρεσκοταν να κανει κουμαντο στις ζωες των αλλων. Το ζευγαρι εβγαλε τον χειμωνα του 2009 χωρις θερμανση, γιατι τα καλοριφερ ηταν χαλασμενα και η πεθερα δεν επετρεπε στον Χ. καν να επεμβει προς την επαναλειτουργια τους. Παρα ταυτα, τους προμηθευσε με ενα ζευγαρι σομπες...
Τον Αυγουστο του 2009 γεννηθηκε το παιδι του ζευγαριου, ενα υγιεστατο κοριτσακι. Το παιδακι αυτο ηταν μια αχτιδα ελπιδας για τον Χ. που εβγαζε πλεον τα προς το ζην με ευκαιριακες δουλειες. Τα προβληματα και οι γκρινιες συνεχισαν ομως να υπαρχουν αναμεσα στο ζευγαρι. Η συζυγος του Χ. ειχε σταματησει προσωρινα το καπνισμα λιγους μηνες μετα την γεννηση, αλλα το ξεκινησε και παλι μετα. Μετα απο λιγες βδομαδες, σταματησε ακομα και να θηλαζει το παιδι της, προτιμωντας το γαλα σε σκονη...
Με τον ερχομο του 2010, τα προβληματα και οι καυγαδες μεταξυ του ζευγαριου, με την πεθερα να αναβει μικρες εστιες διχονοιας εδω και εκει, δεν περιοριστηκαν. Η ζωη του Χ. ειχε παρει, απο τον Δεκεμβρη του 2008 μεχρι σημερα, αυτην την αποτομη καμπη: Σαν κομητης που διασχιζει το συμπαν, γινοταν απο την μια στην αλλη ανεργος. Απο αμετανοητος εργενης, συζυγος και πατερας. Ολα αυτα αφησαν τα σημαδια τους επανω του: Ταλαιπωρημενος απο εργασιες και ψαξιμο, πικραμενος απο την συμπεριφορα της γυναικας του και της οικογενειας της, απογοητευμενος με καθε τι, ο Χ. πνιγει την στεναχωρια του στο αλκοολ και το τσιγαρο. Εχει αφησει την υγεια του στο περιθωριο. Η παρηγορια του ειναι η μανα του, η αδελφη του και το παιδι της, καποιοι λιγοστοι φιλοι και κυριως, η κορουλα του. Αν μπουσε να κανει ο Ταλας μια ευχη, και εαν ηταν δυνατον η ευχη αυτη να πραγματοποιηθει, θα ηθελε να βελτιωνοταν η ζωη του ανθρωπου αυτου. Και ολων των ανθωπων που υποφερουν απο τα ξεσπασματα της μοιρας.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen