ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ.

Γιορταστηκε και αυτη η επετειος, η 37η στη σειρα, απο την εκεινη την μερα, την 17η Νοεμβρη του 1973, κατα την οποια τανκς του τοτε χουντικου/δικτατορικου καθεστωτος που κυβερνουσε τη χωρα, εισεβαλλαν στο κτηριο του Πολυτεχνειου. Τα γεγονοτα ειναι λιγο εως πολυ γνωστα, ακομα και στην αγγλογλωσση εκδοση της βικιπαιδειας μπορει κανεις να διαβασει πολυ αναλυτικο αρθρο περι της επταετιας (04/ 1967 - 07/ 1974) του καθεστωτος των συνταγματαρχων και τους αγωνες των φοιτητων, με προεξαρχουσες την Νομικη Σχολη και το Πολυτεχνειο. Φυσικα δε και σε παλαιοτερα κειμενα του παροντος ιστολογιου (βλ. 13.08.2008 και 21.04.2009 εντ.).

Πολλα επισης εχουν γραφτει και ειπωθει, τοσο για τα αποτελεσματα της στασης του Πολυτεχνειου της 17ης Νοεμβρη, οσο και για την αποκαλουμενη γενια του, τους σημερινους 50αριδες. Και εαν στην πρωτη περιπτωση, δεν ειναι ακριβως ξεκαθαρο, πως η ιστορια αυτη, που κατεληξε σε φιασκο για την τοτε κυβερνηση Παπαδοπουλου και Μαρκεζινη, μεταμορφωθηκε απο τον Δημητριο Ιωαννιδη σε πολιορκητικο κριο που γκρεμισε τους δυο προαναφερθεντες απο τα ποστα τους για να αναλαβει ο κυριος αυτος τα ηνια επιδεικνυοντας ακομα πιο ισχυρη και βιαιη σιδηρα πυγμη απο τους προκατοχους του, για την δευτερη θεωρειται πλεον σχεδον σιγουρο απο την πλειοψηφια του ελληνικου λαου, πως ορισμενα τεκνα της γενιας του Πολυτεχνειου εξαργυρωσαν και με το παραπανω τους αγωνες της γενιας τους. Και κυριως αυτοι, οι οποιοι δεν εδωσαν καν αγωνες για αυτην!

Στο προαναφερθεν αρθρο της βικιπαιδειας αναγραφεται, οτι κατα την διαρκεια της επταετιας, βασανιστηκαν και φυλακιστηκαν μεταξυ 2000 με 3500 πολιτων. Γυρω στα 200 ατομα εξοριστηκαν σε ερημονησια του Αιγαιου. Τι απεγιναν αυτοι οι ανθρωποι; Ποιοι ειναι; Εχουν αποζημιωθει με καποιο τροπο για το κακο και τις αδικιες που υπεστησαν;

Οσον δε αφορα την αλλη πλευρα, ενας τοσο μεγαλος αριθμος βασανισμενων και φυλακισμενων απαιτει και το αναλογο του σε προσωπικο - αστυνομικοι, βασανιστες, φρουροι, νοσηλευτες... Τι εγινε με αυτους, που βρισκονται σημερα; Τιμωρηθηκαν οι συνεργατες της χουντας, απο τον τελευταιο χαφιε εως τον αρχιβασανιστη η' κυκλοφορουν ελευθεροι αναμεσα μας, απολαμβανοντας τα αγαθα της δημοκρατιας (μισθους, συνταξεις κτλ.), στην οποια εναντιωθηκαν; Αυτος ειναι ενας τομεας, ο οποιος, απ' οσο γνωριζουμε, δεν εχει τυχει ιδιατερης απασχολησης απο Μ.Μ.Ε. και ιστορικους.

Κατα πως φαινεται, η χουντα ειχε καταφερει κατα την συντομη διαρκεια της, να καμψει καθε ειδους αντιστασεις: Οι νεοι υπηρετουσαν αναγκαστικα πολυμηνη στρατιωτικη θητεια στα συνορα. Η διανοηση του τοπου (επιστημονες, καλλιτεχνες, δημοκρατικοι πολιτικοι) ειτε ειχε καταφερει να διαφυγει στο εξωτερικο, ειτε, σε περιπτωση που δεν τα καταφερε, φυλακιζοταν και στελνονταν εξορια. Ο απλος λαος φοβοταν να αντιδρασει. Οι μονες αντιδρασεις που υπηρξαν ηταν οι εκδοσεις αντιχουντικων εντυπων και ο αγωνας των φοιτητων της Νομικης και του Πολυτεχνειου. Δυναμικες πραξεις υπηρξαν μονο η αποπειρα του Αλεκου Παναγουλη την 13.08.1968 και η ανταρσια του πολεμικου πλοιου "Βελος" στις 23.05.1973, λιγους μηνες πριν απο την εξεγερση στο Πολυτεχνειο. Το γεγονος οτι οι Ελληνες πολιτες δεν κινηθηκαν δυναμικα απο την αρχη, παρα εξαντλησαν την ενεργεια τους στην εκδοση φυλλαδιων αντιδικτατορικου αγωνα και μονο, ειναι τοσο αξιοπεριεργο, οσο και το ποσο γρηγορα κατερευσσε ο κρατικος μηχανισμος που στηριζε την χουντα αμεσως μετα το φιασκο στην Κυπρο και την εισβολη του Αττιλα, μηνες μετα το Πολυτεχνειο. Και τα δυο γεγονοτα καταδεικνυουν το φασμα της παρακμης και ατονιας των τοτε γενεων. Της παλιας φρουρας, που ναι μεν ειχε βιωσει τον Β' παγκοσμιο και τον Εμφυλιο, αλλα δεν εκανε πολλα, και της νεωτερης, που δεν εμαθε απο την παλαιοτερη πως θα επρεπε να αγωνιστει για να εκλειψει η χουντα πριν καλα καλα ισχυροποιηθει.

Αυτη η τελευταια ειναι η γενια του Πολυτεχνειου. Οι τοτε νεοι μεγαλωσαν, εκαναν δικες τους δουλειες, η' βολευτηκαν με θεσεις και αξιωματα, εφτιαξαν εναν κρατικο μηχανισμο στα μετρα τους γεματον δημοσιους υπαλληλους, ενα συστημα Παιδειας πνιγμενο στην παπαγαλια και την συμπληρωση μηχανογραφικων για μια θεση σε μια Σχολη, ενισχυσαν την παραπαιδεια, τα φακελακια και τις μιζες, εδωσαν εμφαση στην αυθαιρετη, αναρχη δομηση, την τσιμεντοποιηση των μεγαλουπολεων και τον ακρατο καταναλωτισμο. Οι περισσοτεροι απο αυτους δεν εχουν καμια σχεση με τον αντιδικτατορικο αγωνα και τα βασανιστηρια της χουντας. Οταν καποιοι συμπολιτες τους, γειτονες τους, συμφοιτητες τους δεχονταν ηλεκτροσοκ στα υπογεια της Ασφαλειας Αθηνων η' μαζευονταν σε μια γωνια του κελιου στη Μακρονησο, αυτοι εκαναν περιοδειες στις κρουασαντερυ των Παρισιων.

Καλα και αγια τα φυλλαδια και η ενημερωση μεσω Ντοιτσε Βελλε, αλλα οπως εφανει, η Ευρωπη και οι Η.Π.Α. δεν αναμειχθηκαν οταν θα επρεπε, ωστε να τερματιστει μια ωρα αρχυτερα η πολιτικη αυτη ανωμαλια της Ελλαδος. Παρα ταυτα, καποιοι απο τους τοτε παροικουντες τας Παρισιοις διεκδικουν δαφνες για την δηθεν αντιδικτατορικη τους δραση εκ του μακροθεν και ασφαλους. Αυτο ειναι που εξοργιζει. Και οχι μονο. Διοτι αυτοι και οχι εκεινοι που πραγματικα αγωνιστηκαν, υπεφεραν, αξιζαν, κερδισανε μνειες, αξιωματα και πλουτη!

Υ. Γ.: Οι σκεψεις αυτες εγεννηθηκαν ενω εχτες το βραδυ προβαλλονταν στο καναλι ARTE TV η βραβευμενη ταινια "οι ζωες των αλλων". Μπορουμε να φανταστουμε, οτι παρομοιο κλιμα τρομοκρατιας και χαφιεδισμου επικρατουσε και στην Ελλαδα της επταετιας, οπως και στην ανατολικη Γερμανια της Σταζι...