ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΚΑΜΑΚΙΑ.

Στο χτεσινο κειμενο αναφερθηκε προλογικα, στα πλαισια της εμφανισης, το κλισε που επικρατει για τους Ελληνες και την προσπαθεια των αλλοδαπων τουριστων απο τις ευπορες χωρες του δυτικου κοσμου να βρουν την αντανακλαση του στους συγχρονους Ελληνες. Ταιριαζει το θεμα οπωσδηποτε με το καλοκαιρινο κλιμα της εποχης.

Συν τοις αλλοις συνειρμικα ερχονται στο μυαλο η σειρα διηγηματων του Βασιλη Βασιλικου τα καμακια, ενω στο CD-Player ακουγεται η βραχνη φωνη του Αντωνη Καλογιαννη να ερμηνευει το γνωστο τραγουδι "do you like the Greece"... Η απαντηση των Ελληνων στα κλισε των τουριστων του δυτικου κοσμου ειναι η αντιπαραθεση των δικων τους κλισε για αυτους.

Μετα τον Β´Παγκοσμιο Πολεμο, και αφου ο δυτικος κοσμος ειχε ηδη φτιαχτει οικονομικα, ξανα - ανακαλυψε τα καλοκαιρινα ταξιδια στο εξωτερικο προς αναψυχη. Τις επομενες δεκαετιες υπο τις επιρροες διαφορων μουσικων ρυθμων - απο rock´n´roll και jazz μεχρι samba και reggue - Αμερικανοι και Ευρωπαιοι κατεφευγαν στα θερετρα της νοτιου Ισπανιας, της Σικελιας, της Cote d´Azur (Saint Tropez, Cannes, Monaco) στην νοτιο Γαλλια, ωστε να απολαυσουν την ζεστη του ηλιου και την θαλασσα, που δεν μπορουσαν να απολαυσουν στις πατριδες τους. Υπαρχαν βεβαια και αρκετοι, οι οποιοι ηθελαν να κανουν διακοπες σε καποια λιγοτερο κοσμοπολιτικα μερη. Καποιοι αλλοι επισης, ησαν λατρεις λαικων παραδοσεων και αρχαιων πολιτισμων. Υπηρχε μια χωρα στην Μεσογειο που συνδυαζε το ηπιο κλιμα με την ποικιλια ευγευστων εδεσματων, εντυπωσιακα μνημεια με πανεμορφες ακρογιαλιες: Η Ελλαδα...

Η χωρα ειχε ηδη βγει "τσαλακωμενη" απο τις περιπετειες του Β´Παγκοσμιου Πολεμου και του Εμφυλιου. Η οικονομια της πασχιζε να σταθει στα ποδια της. Πολλοι Ελληνες, βλεποντας τα προβληματα αυτα, πηραν την αποφαση να μεταναστευσουν στις χωρες απο τις οποιες προερχονταν οι τουριστες. Καποιοι αλλοι εμειναν και το πολεμησαν. Στις λεγομενες τουριστικες περιοχες, κυριως στα νησια του Αιγαιου, δεν ειχε δωθει μεγαλη οικιστικη αναπτυξη. Οι ντοπιοι ζουσαν απλα, βγαζοντας τα προς το ζην απο την τοπικη παραγωγη. Ησαν φιλοξενοι και καταδεχτικοι. Οι παραλιες στα νησια ηταν πεντακαθαρες. Με την εγκαθιδρυση της χουντας, αλλα και αργοτερα, κατα την Μεταπολιτευση, καποιοι καταλαβαν τι δυναμικο κρυβουν τετοιου ειδους περιοχες και εριξαν χρημα.

Εκεινες τις εποχες οι τουριστες ανακαλυπταν μιαν Ελλαδα φτωχη, αλλα καθαρη, με φιλοξενους κατοικους. Περιοχες φυσικου καλλους οπως τα Ματαλλα της Κρητης εγιναν καταφυγιο για τους χιπηδες των δεκαετιων του 1960 και 1970 που εψαχναν την επαφη με την φυση. Και πολλες απο τις αλλοδαπες τουριστριες βρηκαν - α λα Shirley Vallentein - το κλισε που αναζητουσαν στην αγκαλια καποιου ηλιοκαμενου και γυμανσμενου απο την βιοπαλη Ελληνα γεωργου η´ψαρα. Αλλα και οι ιδιοι οι Ελληνες εζησαν τα δικα τους κλισε με τις πανυψηλες ξανθιες Αγγλιδες, Σουηδεζες, Γερμανιδες, που τοσο πολυ διεφεραν απο τις συντοπιτισσες τους. Καπως ετσι γεννηθηκε και "ο μυθος του Greek Lover", τον οποιον στα δικα μας δεδομενα συντηρισαν και μετεδωσαν τα ανωθι αναφερομενα παραδειγματα με τον Βασιλικο και τον Καλογιαννη, αλλα και οι βιντεοταινιες με τον Κ. Γκουζγκουνη, τον Σ. Γαρδελη και τον Σ. Ψαλτη. Βεβαια οι "οργανωσεις καμακιων" στο Ναυπλιο, την Ροδο, την Μυκονο ελαβαν πραγματι χωρα. Επροκειτο για ομαδες ντοπιων γοηδων, οι οποιες επαιζαν τον ρολο του ξεναγου - ξενοδοχου - εραστη για τις θηλυκες υπαρξεις απο την βορεια Ευρωπη και τις Η.Π.Α. κατα τις θερινες περιοδους. Ειχαν δε τοση επιτυχια, που υπηρξαν οντως αλλοδαπες, οι οποιες προτιμησαν να εγκατασταθουν μονιμα σε καποιο νησι του Αιγαιου, μαζι με τον Ελληνα ανδρα των ονειρων τους...

Σημερα εχουν αλλαξει καποια πραγματα. Πολλες ελληνικες παραλιες ειναι βρωμικες, ενω πολυτελη ξενοδοχεια και πανακριβα εστιατορια εχουν χτιστει "χυμα στο κυμα". Τα ναυλα σε πλοια και αεροπλανα εχουν επισης ακριβηνει, ενω οι υπηρεσιες που παρεχονται δεν αντιστοιχουν στις τιμες αυτες. Οι κατοικοι των τουριστικων περιοχων πασχιζουν να επωφεληθουν οικονομικα με καθε τροπο απο τους "κουτοφραγκους" - αλλωστε ο τουρισμος ειναι εποχιακος. Εξ´ου και οι "αρπαχτες". Οσο για τα καμακια... "Αγαμητες ερχονται, αγαμητες φευγουν", σου απαντανε οι ντοπιοι στα νησια. Οπως εχει δηλωσει και ο φιλος Πανος, που εχει ζησει και εργαστει για πολλα χρονια σε νησια, σε Μυκονο, Σαντορινη, Ζακυνθο και κυριως, σε Φαληρακι της Ροδου και Μαλια της Κρητης ερχονται γκρουπ τουριστων, κυριως νεαρης ηλικιας. Ειναι παντα μαζι, πανε σε συγκεκριμενες παραλιες, ξενοδοχεια και εστιατορια και αποφευγουν να εχουν επαφες με τον ντοπιο πληθυσμο, εκτος απο τα βασικα (αγορες τσιγαρων απο το περιπτερο π.χ.). Ουτε "ξεμοναχιαζονται", ουτε φλερταρονται και δεν το επιθυμουν αλλωστε. Επιπλεον υπαρχει ανταγωνισμος με αλλες χωρες, οπως ειναι η Ισπανια, η Ιταλια και η Τουρκια, αλλα και οι καινουργιες στο παιχνιδι της τουριστικης αναπτυξης Βουλγαρια και Κροατια. Ολες αυτες προσφερουν πολυ φθηνοτερα πακετα καλοκαιρινων διακοπων απο οτι η Ελλαδα. Και στην εποχη που ζουμε, κανεις δεν θελει να καταξοδευτει και να μην το ευχαριστηθει. Οσο για το φλερτ, στα νησια της Καραιβικης και σε καποιες Αφρικανικες χωρες που εχουν προσβαση στην θαλασσα, υπαρχουν επισης συνδεσμοι καμακιων και μαλιστα, πολυ επιτυχημενοι.

Παντως στα διεθνη γκαλοπς οι Ελληνες παραμενουν φαβορι ως εραστες, αλλα αυτο οφειλεται κυριως στις ερωτικες τους επιδοσεις με τις συμπατριωτισσες τους. Δεν λενε αλλωστε "παπουτσι απο τον τοπο σου κι ας ειναι και μπαλωμενο"; Καλο καλοκαιρι!