ΜΙΚΡΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ.

Γιορτες σημερα στην Γερμανια! Εχουν την επετειο των 60 χρονων απο την ιδρυση της Bundesrepublik Deutschland. Συναμα αποφασιζουν σημερα για την εκλογη νεου Προεδρου της Γερμανικης Δημοκρατιας.

Τι περασε κι αυτος ο λαος...Το τελος του Β Παγκοσμιου Πολεμου βρηκε την Γερμανια κατεστραμενη. Σημαντικες ιστορικες πολεις οπως η Δρεσδη και το Βερολινο βομβαρδιστηκαν ολοσχερως. Κι ολα αυτα γιατι; Γιατι εμπιστευτηκαν εναν μικροσωμο τυπακο με κουτσουρεμενο μουστακι απο την Αυστρια που τους ελεγε παραμυθια περι ανωτεροτητος τους απο αλλους λαους και τους πιεζε να ξεπλυνουν την ταπεινωτικη τους ηττα στον Α Παγκοσμιο με το να παρουν τα οπλα και να κυρηξουν πολεμο εναντιον ολων. Που κατηγορουσε διαρκως τους αλλους (Εβραιους, Αμερικανους, Ρομα κ.α.) για την οικονομικη κριση του Μεσοπολεμου και τα προβληματα της γερμανικης κοινωνιας, αλλα και για την επιλογη της Γερμανιας να ακολουθησει επιθετικη σταση.

Παραβλεπω το ερωτημα του τι θα συνεβαινε, εαν ο δεκανεας Αδολφος γινοταν δεκτος απο την Ακαδημια Καλων Τεχνων της Βιεννης και ποια θα ηταν η πορεια του στην περιπτωση αυτη, καθως δε και η εξελιξη του Εργατικου Κομματος της Γερμανιας χωρις αυτον στους κολπους του. Πιστευω οτι οι προσωπικοτητες παιζουν σημαντικο ρολο στα ιστορικα γεγονοτα, καθοτι αυτες με τις αποφασεις τους κατευθυνουν τις μοιρες των λαων. Ανασταλτικος παραγοντας σε αυτο ειναι οι θεσεις τριτων - συμβουλων, υπηκοων, θαυμαστων, ψηφοφορων. Στις δικες τους αποφασεις οφειλεται το ποιος θα ανελθει στην εξουσια και ποιος θα καταποντιστει στον Ταρταρο της ληθης. Επιλεγω ακολουθως δυο παραδειγματα απο την προσωπικη μου εμπειρια για να γινει το σχημα αυτο κατανοητο:

Στις αρχες της δεκαετιας του 1990, εν μεσω εφηβειας, μετακομισα με την οικογενεια μου σε καινουργια γειτονια. Αυτο αυτοματως σημαινε, οτι αλλαζα και σχολειο. Οι επαφες με τους παλιους συμμαθητες και φιλους αραιωσαν, κυριως λογω ελλειψης χρονου, αλλα και αποστασεων. Στην καινουργια ταξη πηγα στην Β Λυκειου, οταν οι παρεες ειχαν ηδη διαμορφωθει και οι νεοι βλεπονταν, οπως ειναι φυσικο, με καχυποψια. Οι συγκρουσεις δεν αργησαν να ερθουν σε ενα περιβαλλον στο οποιο καθηγητες παρεδιδαν επιπλεον ιδιαιτερα στους πιο αδυναμους μαθητες, αφου πρωτα τους υπεβαλλαν σε ατυπο ψυχολογικο πολεμο για να τους αποσπασουν αυτο ακριβως το οφελος, ενω καποιοι αλλοι μαθητες κυκλοφορουσαν με τσιγαρο στα χειλη στο προαυλιο και απειλουσαν οσους καθηγητες τους εκαναν παρατηρηση γιατι δεν ειναι στην ταξη εν ωρα μαθηματος. Δεν ελειπαν και οι περιπτωσεις, κατα τις οποιες μαθητες χτυπιοντουσαν μεταξυ τους μονο και μονο γιατι ο ενας υποστηριζε διαφορετικη ομαδα απο τον αλλον.

Σε αυτο το περιβαλλον που θυμιζε περισσοτερο πρωτογονη κοινωνια, ο αναμφισβητητος τσαμπουκαλης και ατυπος αρχηγος της ταξης μου ηταν ο Αντωνακης. Αναμφιβολα ηταν αριστος σε ολα τα αθληματα και καποιες κοπελες ευρισκαν τον μελαχροινο νεαρο με το θρασυ υφος γοητευτικο. Καθε μερα ο Αντωνακης ερχοταν με διαφορετικα ρουχα, ποτε με το περφεκτο του μπουφαν, ποτε με το φλαιτ του, με τα πουκαμισακια του, τα μπλουζακια του και τα τζινακια του. Με τοση επιδειξη γκαρνταρομπας που μας εκανε, υπηρχαν καποιοι που λεγαν οτι προερχονταν απο ευπορη οικογενεια. Ο μπαμπας, λεγανε, ειχε βιοτεχνια. Ο νεαρος δηλαδη την ειχε στρωμενη την δουλεια. Για αυτο και τα ειχε ολα και ολους γραμμενους, δεν σεβοταν κανεναν και εκανε οτι του κατεβαινε.

Ο Αντωνακης υπερειχε απο εμενα σωματικα. Μια συμπλοκη μαζι του δεν με συνεφερε, μιας που σιγουρα δεν θα ηταν και καθαρη. Ειχε ηδη σχηματισει μια μικρη κλικα οπαδων, καποιοι απο τους οποιους μαλλον φανταζονταν οτι ειναι οι κολλητοι του. Μεγα σφαλμα βεβαια, διοτι τετοια ατομα δεν θελουν φιλους, θελουν απλως και μονο οπαδους. Ενας τετοιος μου εδωσε καποτε την αφορμη για καυγα. Πηγαινε γυρευοντας και τελικα εφαγε ενα αριστερο κροσε - μονο που δεν ηταν αρκετα δυνατο για να τον ξαπλωσει κανονικα. Φυσικα τα υπολοιπα τσιρακια και ο μεγας αρχηγος τους εσπευσαν να διαλυσουν τον καυγα με το που ειδαν να γυριζει προσωρινα ο καυγας προς οφελος μου. Στην αντιθετη φυσικα περιπτωση, θα μαζευονταν τριγυρω κανοντας καζουρα. Αυτη ακριβως ειναι η δουλεια του οπαδου, να τρεχει πισω απο τον αρχηγο σα σκυλι, πιστευοντας οτι ειναι αξιολογο μελος της κλικας, και να τον υποστηριζει στους ψευτοτσαμπουκαδες του. Υπηρχαν δε καποιοι, οι οποιοι ειχαν πουλησει την αξιοπρεπεια τους και υπεμεναν τα καψωνια του αρχηγου, προκειμενου να συμμετεχουν στην ουτοπιστικη κλικα του. Και φυσικα οι τριτοι, που εβλεπαν, ακουγαν, γνωριζαν, αλλα δεν αντιδρουσαν. Φοβοντουσαν, δεν ηθελαν να μπλεξουν.

Υπο αυτες τις συνθηκες, και αφου περιθωριοποιηθηκα πριν καλα καλα εγκλιματιστω στο νεο σχολειο, δεν μου εμενε τιποτε αλλο απο το να καθομαι μονος στο τελευταιο θρανιο, περιμενοντας να τελειωσω το Λυκειο και να παρω το Απολυτηριο. Πιστευα δε, οτι στο Παν/μιο, στη Σχολη της ειδικοτητας μου, θα εβρισκα σιγουρα ανθρωπους με τα ιδια με μενα ενδιαφεροντα. Πιστευα οτι θα γνωριζα τον σεβασμο και την καταξιωση των γυρω μου μεσω του χαρακτηρα και της δουλειας μου...

Η σχολη μου ηταν μικρη. Την ειδικοτητα αυτη αλλωστε δεν την ακολουθουσαν και πολλοι. 20 με 30 ατομα το πολυ να εβλεπες τακτικα. Με το που πατησα εκει, αρχισαν οι πρωτες γνωριμιες να μου λενε για καποιον Παντελακη, που ειναι ο προεδρος του πενταμελους της σχολης, ο εμπειρος, που εχει κανει το ενα και το αλλο κτλ. Μολις τον γνωρισα, καταλαβα οτι ισχυει οντως η παροιμια "οπου ακους για πολλα κερασια, κρατα και μικρο καλαθι". Επροκειτο για εναν παχυσαρκο τυπο, λιγο πιο κοντο απο μενα, μαυριδερο με μουσι. Ειχε διαφορα προβληματα υγειας, τα οποια προερχονταν απο την χρονια καταχρηση αλκοολ και το καπνισμα. Αντιθετα με τον αθληταρα Αντωνακη, ο Παντελακης λαχανιαζε με το που ανεβαινε πεντε σκαλοπατια. Μπορουσε να πιει καμια δεκαρια μπουκαλια μπυρας και να κανει πεντε πακετα τσιγαρα στην καθισια του. Επισης καταναλωνε συχνοτατα μεγαλες ποσοτητες κοκκινου κρεατος και αλλαντικων. Μου ηταν ακομη δυσκολο να καταλαβω τι ελεγε, γιατι ειχε προχωρημενο προβλημα ψευδισμου.

Η πρωτη μου εντυπωση απο αυτο το ατομο ηταν στην παλια βιβλιοθηκη της ειδικοτητας μου (μετα απο ενα χρονο μετακομισε σε καινουργιο κτηριο). Ο κυριος Παντελακης, φερελπις διδακτορικος στο τμημα μας απο το 1994, ειχε ενωσει δυο τραπεζια μαζι, διπλα σε εαν απο τα μεγαλα συρομενα παραθυρα. Στην ακρη ειχε βαλει καμια τριανταρια βιβλια, ετσι για εφφε προς τα μικρα εξαμηνα, ωστε να φαινεται ποσο μελετηρος ειναι. Ενα τασακι γεματο γοπες και αναριθμητα πλαστικα κυπελλακια του καφε απο αυτοματο μηχανημα συμπληρωναν την διακοσμηση του...γραφειου του. Καποια στιγμη, ο μεγας Παντελακης μπαινει μεσα στην βιβλιοθηκη βηχοντας και κρατωντας ενα ακομα κυπελλακι με καφε. Παει στο γραφειο του, κοιταει το ανοιχτο βιβλιο που ειχε μπροστα και γυριζει σελιδα. Κατοπιν βγαινει παλι εξω. Αυτο το...τελετουργικο επαναληφθηκε καμποσες φορες ακομη.

Τουτος εδω παντως φροντισε απο την αρχη να μου ξεκαθαρισει τι παιζεται: Ειναι ο αδιαφιλονικητος αρχηγος του σεμιναριου και δεν σηκωνει μυγα στο σπαθι του. Απο την πλευρα μου, φυσικα και δεν ειχα καμια ορεξη να εχω παρτιδες με εναν τετοιον, οχι μονο επειδη βρωμοκοπουσε τσιγαριλα και μπυριλα. Οτι μου ειχαν πει ομως για αυτον, δεν ισχυε καθολου! Ουτε ιδιαιτερα εφυης ηταν, ουτε κανας γοης, ουτε καν καλος ανθρωπος. Δεν καταλαβαινα τι του ευρισκαν ολοι οι αλλοι και τον ειχαν αναγορευσει σε divus imperator. Και δεν δεχονταν διαφορετικη αποψη! Εκει να επιμενουν με τον Παντελακη τον μεγα, τον ετσι, τον χαι, τον ουαου κτλ!

Σταδιακα αισθανομουν, οτι κατι δεν πηγαινε καλα εκει μεσα. Αισθανομουν μια κρυαδα, μια αρνητικη ενεργεια απο τους συμφοιτητες μου. Καποια στιγμη, μετα απο τρια χρονια στο σεμιναριο, εγινε μια παρεξηγηση με αφορμη καποιες ξεναγησεις στο μουσειο της σχολης και αποκαλυφθηκε το σκηνικο: Ο μεγας Παντελακης, οχι μονο δεν ασχολουνταν μαζι μου ολα αυτα τα χρονια, οπως δηθεν ηθελε να δωσει την εντυπωση, αλλα με κατασυκοφαντουσε και με χλευαζε, οχι μονο μπροστα στους συμφοιτητες μου, αλλα και ενωπιον των καθηγητων μας, οι οποιοι φυσικα και δεν με γνωριζαν προσωπικα! Ετσι εξηγουνταν κατα καποιον τροπο η ψυχρη αντιμετωπιση που ειχα απο τους συμφοιτητες μου ολον αυτον τον καιρο. Ειχα φτασει σε μια κατασταση που δεν ηξερα τι να κανω. Ο τυπος εκανε τοση φασαρια για μερικες ξεναγησεις, ενω επιτρεπτο ηταν μονο να γινονται αυτες εναλλαξ απο διαφορετικα ατομα. Και ειχε το θρασος μετα, αου του "την ειπα" για αυτο το θεμα, να ερχεται σε παρτυ κοινων μας γνωστων, να με βριζει, επειδη ταχα μου του αμφισβητησα τα πρωτεια και να συκοφαντει σε εμενα καθηγητες μας, οτι ειναι ταχα εναντιον μου.

Τα καλυτερα ομως επονται: Ο επιτηρητης του, που τον εχει βοηθησει πολυ ως τοτε και του ειχε βρει και δουλεια, με απεπεμψε, γιατι δεν ηθελε να συζητησει για το θεμα. Ενας αλλος καθηγητης μου ειπε να μην τον παιρνω στα σοβαρα, γιατι ηταν μαλλον μεθυσμενος οταν τα ελεγε αυτα. Ενας τριτος μου συνεστησε να μην απευθυνθω στον διευθυντη του σεμιναριου, μιας και δεν ειναι αυτος ο επιτηρητης. Κατι τετοιο θα προκαλουσε ενταση στις σχεσεις μεταξυ διευθυντη και επιτηρητη. Οι φοιτητες που ησαν μελη του νεου προεδρειου ομοιως δεν ηθελαν να ανακατευτουν. Φοβοντουσαν. Καποιοι αλλοι ελληνες, φοιτητες της νομικης, μου ειπαν οτι δεν εχει νοημα να κανω μυνηση, οπως σκεφτομουν, γιατι κοστιζει πολλα. Και τα λεφτα μου δεν εφταναν. Ενας απο αυτους μου ειπε μαλιστα να μην ασχολουμαι με τον Παντελακη γιατι ειναι "παπουλης". Χασιμο χρονου για μενα. Το πολυ πολυ να του στειλω ενα μειλ, να του εξηγω οτι φερθηκε ασχημα και να του προτεινω να ζητησει συγγνωμη.

Φυσικα και δεν μου ζητησε συγγνωμη! Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι, οι οποιοι το θεωρουν υποτιμητικο να ζητησουν συγγνωμη σε αυτους που αδικησαν. Απο την αλλη πλευρα, καποιοι θεωρουν ως ανωριμη την σταση του αδικημενου να απαιτει συγγνωμη. Αυτο που καταλαβα ομως, ειναι οτι ολοι οι δρομοι μου ησαν μπλοκαρισμενοι, εαν ηθελα να κανω κατι. Σκονταφτα παντα πανω στην ασυννενοησια των αλλων που δεν ηθελαν να αλλαξει τιποτε. Νομιζαν οτι αυτο ειναι και τελειωσε. Και απο εκει και περα μπορουμε να συνεχισουμε τις ζωες μας οπως και πρωτα. Αντιθετα επισης απο το Λυκειο, δεν γινοταν να πιστουμε στα χερια, οχι μονο επειδη παλι θα επενεβαιναν καποιοι υπερ του αλλου. Αλλα στο παν/μιο κυριαρχει ο ψυχολογικος πολεμος, το mobbing, πολυ περισσοτερο απο οτι στο Λυκειο. Και τα προβληματα, δυστυχως η´ ευτυχως, δεν λυνονται με γροθιες.

Το πιο ωραιο της ιστοριας αυτης ομως ειναι, οτι λιγα χρονια μετα, ο Παντελακης εγκατελειψε την πολη για επαγγελματικους λογους. Τοτε αυτοι οι οποιοι ησαν υπερ του βρηκαν απο το καβουκι τους και αρχισαν να τον κακολογουν. Οσο ηταν ο Παντελακης παρων, ολα μελι γαλα και ροδινα. Μετα ανακαλυψαν ποσο κενο και ανηθικο ηταν αυτο το ατομο.

Μεσω των παραδειγματων που παρεθεσα, πιστευω οτι ειναι πλεον πιο διαυγες, το πως επηλθε η ανεληξη και η παραμονη στην εξουσια του Αδολφου Χιτλερ, ακομη κι οταν ο Β Παγκοσμιος ειχε πλεον αλλαξει ροτα και επνεε εναντιον του Αξονα: Οφειλεται στην οκνηροτητα και την νωθροτητα τριτων, οι οποιες δημιουργουν κενα εξουσιας. Αυτα τα κενα τα καπηλευονται τυποι σαν τον Χιτλερ για τους σκοπους τους. Ας εχουμε αυτα τα παραδειγματα ολοι υποψιν μας τωρα, δυο μολις εβδομαδες πριν απο τις ευρωεκλογες της 7ης Ιουνιου. Αντωνακηδες και Παντελακηδες υπαρχουν παντου. Πρεπει να τους απομονωσουμε, εαν θελουμε να εχουμε θετικα αποτελεσματα. Η ουδετεροτητα και η εσκεμμενη αρνηση καποιων να δουν πισω απο το παραπετασμα δεν ειναι παντα θετικη. Η παθητικη σταση δεν οφελει παντα. Πρεπει να αντιδρουμε στην αδικια και το λαθος! Θυμηθητε την σκηνη απο την ταινια Kingpin των αδελφων Farrelli: Ο αγαθος πρωταγωνιστης που υποδυεται ο Γουντι Χαρελσον παρασυρεται απο τον αντιπαλο του σε παιχνιδι μποουλινγκ κακοφημου μπαρ. Οι συμμετεχοντες δεν αποδεχονται το οτι κερδισε την παρτιδα καθαρα και τιμια και του κοβουν το χερι! Χρονια μετα, ο πρωταγωνιστης εχει καταντησει ρακος και οι εγκληματιες τριγυρνουν ατιμωρητοι! Γιατι θα πρεπει αυτο να γινει κανονας;

Στις επερχομενες ευρωεκλογες ψηφιζουμε προσωπα που ανηκουν σε κομματα. Ας το κανουμε με καθαρο μυαλο και καρδια. Και με μεγαλη προσοχη, εφοσον δεν ξερουμε ποιοι απο τους υποψηφιους ειναι Αντωνακηδες και Παντελακηδες. Αλλα, ας κανουμε τουλαχιστον κατι! Ας παρουμε την κατασταση στα χερια μας και μην αφηνουμε να μας εκμεταλλευονται επιτηδειοι. Θελουμε μειωση φορων και αυξηση μισθων και συνταξεων; Θελουμε μονιμη δουλεια και οχι να ζουμε υπο τον φοβο της ληξης της συμβασης και της ανεργιας; Θελουμε δικαιοτερο και ανθρωπιστικο εκπαιδευτικο συστημα; Θελουμε καταργηση της αχρηστης υποχρεωτικης στρατιωτικης θητειας; Τοτε πρεπει εμεις οι ιδιοι συσπειρωμενοι να αγωνιστουμε για τα δικαιωματα μας. Μην εναποθετουμε τις ελπιδες μας σε τριτους που δεν ενδιαφερονται. Και μην επιτρεψουμε σε ατομα τυπου Αντωνακη και Παντελακη να μας κατσουν στο σβερκο και εξελιχθουν σε δικτατορισκους.

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΦΩΣΕΤΤ.

Δεν πιστευε σε αυτο που εβλεπε - νομισε οτι τον γελουσαν τα ματια του. Σοκαρισμενος οπως ηταν, ετεινε το χερι μπροστα και εβγαλε το βιβλιο απο το ραφι. "The lost city of Z" by David Grann ηταν ο τιλτος και ο συγγραφεας του. Αναφεροταν στην ζωη του βρετανου συνταγματαρχη Περσυ Χαρρισον Φωσεττ (Percy Harrison Fawcett), ο οποιος αγνοειται απο το 1925, οταν μαζι με τον μεγαλυτερο του γιο Τζακ και τον φιλο του Ραιλυ εξερευνουσαν μια περιοχη του Ματτο Γκροσο στην Νοτιο Αμερικη.

Για τον εν λογω εξερευνητη ειχε διαβασει και παλιοτερα. Ενα απο τα πρωτα βιβλια που επεσαν στα χερια του κοντα στα τελη της δεκαετιας του 1980. Ηταν σε μια απο τις ανοιξιατικες εκθεσεις Βιβλιου που γινονταν τοτε στο Ζαππειο. Ειχε βρει ενα βιβλιαρακι, γραμμενο απο τον μικροτερο γιο του Φωσεττ, τον Μπραιαν. Το βιβλιαρακι ειχε εκδωθει στα ελληνικα απο τις εκδοσεις Ωρορα και αποτελουνταν απο κειμενα που ειχε καταγραψει ο συνταγματαρχης στα ημερολογια του, ενοσο εξερευνουσε περιοχες της Νοτιου Αμερικης.

Ο συνταγματαρχης Φωσεττ ειναι αναμφιβολα ενας απο τους τελευταιους μεγαλους εξερευνητες. Ερχεται δε απο μια εποχη, κατα την οποια συμφωνα με γραφομενα της Πετρα Αισελε στο βιβλιο της για την Βαβυλωνα: "Οι εξερευνητες, φυσιοδιφες, αρχαιολογοι επρεπε να ειναι γνωστες εξωτικων εθιμων και γλωσσων, καθως επισης δεινοι σκοπευτες και ιππεις".

Ο Φωσεττ ακολουθησε την κλασσικη στρατιωτικη καριερα του οποιοδηποτε βρετανου τζεντλμαν, υπηκοου της αυτοκρατοριας: Υπηρετησε στις Ινδιες και εν συνεχεια στην Αφρικη. Στις αρχες του 20ου αιωνα συμμετειχε σε χαρτογραφησεις ανεξερευνητων περιοχων της Βραζιλιας. Τα επομενα χρονια, συνεχισε τα ταξιδια του στην Νοτιο Αμερικη για αυτους ακριβως τους λογους. Ηταν δε πολυ καλος φιλος των γνωστων συγγραφεων R. Haggard ( του King Solomon´s Mines) και Arthur Conan Doyle (του Lost World).

Το βιβλιαρακι του Μπραιαν αναφερει οτι καποτε ο Χαγγαρντ εδειξε στον συνταγματαρχη ενα ειδωλιο απο μαυρο πετρωμα που ειχε αγορασει. Το ειδωλιο απο πλευρας τεχνοτροπιας δεν εμοιαζε με τιποτε γνωστο εως τοτε. Ο Φωσεττ εδειξε ενδιαφερον. Εκεινη την εποχη μελετουσε καποια στοιχεια για την επομενη αποστολη του στην Νοτιο Αμερικη. Εντελως τυχαια βρηκε σε καποια μεγαλη βιβλιοθηκη την καταχωρηση καποιου Πορτογαλλου ναυτικου της εποχης του Πιζαρο, ονοματι Ραποζο. Ο Ραποζο ειχε ναυαγησει στις ακτες της Βραζιλιας. Επεζησε και εζησε με καποιες φυλες Ινδιανων στην Αμαζονια. Εκανε καποια ταξιδια στο εσωτερικο και σε καποιο απο αυτα ανακαλυψε τα ερειπια καποιας αρχαιας πολης. Στο κεντρο της στεκοταν ενα αγαλμα απο μαυρη πετρα, παρομοιο με αυτο που ειχε ο Χαγγαρντ. Ο Φωσεττ επεδιωξε να ανακαλυψει αυτην την πολη, η οποια ονομαστηκε "πολη Ζ". Υπολογισε οτι η χαμενη αυτη πολη θα πρεπει να βρισκοταν στις 11 μοιρες και 30 νοτιο πλατος με 43 μοιρες 40 δυτικο μηκος. Στα 1925 ξεκινησε η αποστολη με τον μεγαλυτερο γιο του και τον φιλο του. Τον Μαιο του ιδιου ετους σταλθηκε το τελευταιο μηνυμα απο τον Φωσεττ. Απο τοτε δεν εχουν δωθει δειγματα ζωης των τριων εξερευνητων.

Αμεσως μετα ξεκινησαν προσπαθειες να βρεθει ο συνταγματαρχης και οι συντροφοι του. Ολες απετυχαν. Ετσι ξεκηνσηε και η παραφιλολογια. Αλλος ελεγε οτι οι 3 εξερευνητες πεθαναν απο αρρωστιες στη ζουγκλα. Αλλος, οτι τους σκοτωσαν καννιβαλοι ιθαγενεις. Αλλος πιστευε οτι ο συνταγματαρχης και οι δυο συντροφοι του βρηκαν την χαμενη πολη, αλλα τους απαγορευεται να την εγκαταλειψουν. Ο Μπραιαν στο βιβλιαρακι του αναφερει οτι η χαμενη αυτη πολη υπαρχει και κατοικειται απο μια υπεραιωνοβια φυλη λευκων, τους Καριμπ. Η περιφερεια της πολης φυλασσεται απο αγριες φυλες καννιβαλων, οπως οι Καμπελουδος, οι Μορτσενγκος, οι Μαρικοξι και οι Μακαχιρυ. Κατα τον Μπραιαν, ειτε ο πατερας του, ο αδελφος του και ο φιλος τους δεν καταφεραν να σπασουν τον τοιχο των καννιβαλων και δολοφονηθηκαν, ειτε περασαν και εισηλθαν στην πολη, ανακαλυψαν θησαυρους και τα μυστικα αυτων των Καριμπ, αλλα δεν εχουν την δυνατοτητα να αποδρασουν.

Η ιστορια αυτη εχει παρει διαστασεις φανταστικου και λογιζεται ως μια απο τις επιρροες του γνωστου κιν/κου ηρωα Ιντιανα Τζοουνς. Και να που μετα απο τοσα χρονια, ενας δημοσιογραφος επιχειρει να ριξει και παλι φως στο μυστηριο της εξαφανισης του Φωσεττ, ενω παραλληλα ο ηθοποιος Μπραντ Πιτ ετοιμαζει με την εταιρια παραγωγης του μια ταινια σχετικη με το βιβλιο του Grann και την ζωη του συνταγματαρχη Φωσεττ...

Στο βιβλιο του Grann προβαλεται η θεωρια του ανθρωπολογου και αρχαιολογου Michael Heckenberger, ο οποιος διεξαγει ερευνες στην περιοχη του Ματτο Γκροσσο εδω και δεκαετιες. Ο Χεκενμπεργκερ πιστευει οτι ο Φωσεττ βρηκε καποια πολη, μονο που αυτη δεν εμοιαζε καθο λου με τις πολεις που πολλοι φανταζονται. Πολυ περισσοτερο προκειται για οικισμους αποτελουμενους απο μεγαλες καλυβες στην περιοχη του Κουικουρο. Δεν υπαρχει κατι το μυστηριωδες. Σιγα σιγα ομως ερχονται στο φως ολο και περισσοτερες πληροφοριες σχετικα με την αρχαιολογια της Αμαζονιας, η οποια φυσικα κατοικουνταν και συνεχιζει να κατοικειται. Παλαιοτεροι εξερευνητες της περιοχης δεν εχουν στοιχεια για κατι το αξιοπεριεργο η´ αφυσικο.

Η προσωπικοτητα του συνταγματαρχη Φωσεττ παραμενει παντως μετα απο τοσα χρονια συναρπαστικη, οσο και η εξερευνηση της ζουγκλας του Αμαζονιου. Μεσα απο τις σελιδες των ημερολογιων του παρελαυνουν οι εμπειριες της ζωης του που τον ζυμωσαν. Η παραμονη του σε Ινδιες, Αφρικη και Νοτιο Αμερικη, με μεσοδιαστηματα κατα τα οποια επεστρεφε στην οικογενεια του στην Αγγλια, τον εκαναν να βλεπει με αγαπη και συμπονοια τους γηγενεις πληθυσμους, ενω τον γεμιζε με οργη και αγανακτηση η εκμεταλλευση στην οποια τους υπεβαλαν οι λευκοι, πολλοι απο τους οποιους ησαν συμπατριωτες του.

Ο συνταγματαρχης Φωσεττ ειναι ενας κλασσικος homo universalis των αρχων του 20ου αιωνα, σε μια περιοδο που η τεχνολογια δεν ειχε προχωρησει και πολυ. Ενας πρωτοπορος ιχνηλατης στην αναζητηση νεων ερεθισματων. Καταλαμβανει ισοτιμα θεση αναμεσα σε αλλους πρωτοπορους, οπως οι κυνηγοι Jim Corbett και Trader Horn, ο παγιδευτης Frank Buck, οι αρχαιολογοι Hiram Bingham, Howard Carter και Arthur Evans, οι εξερευνητες της Αρκτικης Scott και Amusden.

ΕΝΑΣ ΒΟΥΛΚΑΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Τα αφιερωματα δινουν και παιρνουν αυτην την εποχη, ενοψει της προβολης της νεας ταινιας Star Trek στους κιν/φους. Ακομα θυμαμαι καποιον καθηγητη στο παν/μιο, θαυμαστη της ομωνυμης σειρας, ο οποιος συχνα πυκνα διανθιζε τις διαλεξεις του με παραδειγματα απο επεισοδια της εν λογω σειρας.

Τις προαλλες ειχε προβαλει καποιο καναλι καποια απο τις παλιοτερες ταινιες, την 8η της σειρας Star Trek με τον υποτιτλο First Contact. Προς το τελος της ταινιας αυτης, ενα διαστημοπλοιο των εξωγηινων Βουλκανιων - οντων που βαζουν την λογικη πανω απο το συναισθημα - προσγειωνεται στην Αμερικη, στο σημειο που εντοπισε ιχνη κατασκευης διαστημοπλοιων απο ανθρωπους, τα οποια μπορουν να ταξιδευουν με την ταχυτητα του φωτος. Απο αυτο το επεισοδιο γινεται και η πρωτη επαφη μεταξυ γηινων και εξωγηινων, συμφωνα με την σειρα.

Ξεκινωντας απο αυτο, σκεφτομαι πως θα ηταν, εαν το διαστημοπλοιο των Βουλκανιων συνεβαινε να προσγειωθει στην...Ελλαδιτσα μας! Ας υποθεσουμε οτι γινεται κατι τετοιο: Οι Βουλκανιοι προσγειωνονται σε ερημικη τοποθεσια λιγο πιο εξω απο την Αθηνα και σπευδουν να αποκτησουν επαφη με τους νεοελληνες. Στην θεα αυτων των ψιλολιγνων οντων με τις οφελιες, τα λοξα φρυδια, τα μυτερα αυτια, τις κελεμπιες και τις χλαμυδες, ο νεοελληνας θα μεινει σιγουρα με ανοιχτο το στομα. Στη συνεχεια, ισως σκασει στα γελια. Ειδικα, εαν δεν ειναι Αποκριες! Τα καλυτερα ομως επονται: Ο νεοελληνας μπορει να παρεξηγησει τον χαιρετισμο των Βουλκανιων με τα δυο πρωτα και τα δυο τελευταια δαχτυλα της παλαμης και να απαντησει με μουντζες και βρισιες στον εξωγηινο επισκεπτη. Εαν μεχρι αυτο το σημειο ο Βουλκανιος δεν εχει χασει την παροιμιωδη ψυχραιμια του, ειναι ενταξει. Παμε παρακατω: Καποια στιγμη και υπο αβεβαιες συνθηκες, μπορει να συμβει το απροβλεπτο και να ανακαλυφθει το διαστημοπλοιο των Βουλκανιων απο τιποτε τζιμανια νεοελληνες. Σε αυτην την περιπτωση, σιγουρα θα γινει το ελα να δεις: Ορδες δημοσιογραφων, καμερων, αστυνομικων και διαφορων περιεργων που γουσταρουν χαβαλε θα συνωστιζονται στο χωρο της προσγειωσης του σκαφους. Οι δε Βουλκανιοι θα συρονται απο πρωιναδικο σε μεσημεριαναδικο και απο τηλεπαραθυρο σε τηλεπαραθυρο, βομβαρδιζομενοι διαρκως απο ερωτησεις των μεγαλων σταρς-ειδησεογραφων των ιδιωτικων τηλεοπτικων καναλιων. Αν εχουν αντεξει εως τοτε, παμε καλα... Μεχρι να πεσουν στα χερια τυπων οπως ο Λιακοπουλος! Αν καταφερουν να ξεφυγουν απο το κεφαλοκλειδωμα που θα τους κανει, μεχρι να τους παρει τις πληροφοριες που θελει, θα φυγουν με ταχυτητα μεγαλυτερη του φωτος απο την Ελλαδιτσα και τον πλανητη και δεν προκειται να ξαναγυρισουν! Θα χασουν ετσι την ευκαιρια να μελετησουν τα εργα των αρχαιων Ελληνων, προκειμενου ομως να χασουν την ψυχικη τους ηρεμια και την λογικη τους - πραγματα για τα οποια εκπαιδευονται επι χρονια - ισως κανουν αυτην την θυσια...Ειπαμε, η υγεια πανω απο ολα!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ XIΧ.

ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΝΑΤΟΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ.

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 20/05/09)

Στις 7 και 8 Μαΐου στις Βρυξέλλες, οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ Ελλάδας και Τουρκίας, με σύμφωνη γνώμη των κυβερνήσεών τους, ύστερα από μακρές διαπραγματεύσεις συμφώνησαν να εφαρμοστεί στην περιοχή του Αιγαίου η νέα δομή του ΝΑΤΟ, που προβλέπει εκτός των άλλων την κατάργηση του τουρκικού Κέντρου Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στο Εσκί Σεχίρ (6 CAOC) και τη μεταφορά του τομέα ευθύνης του στο αντίστοιχο ΝΑΤΟϊκό κέντρο στη Λάρισα (7 CAOC). Με τη συμφωνία αυτή η Ελλάδα εξακολουθεί να διατηρεί για σκοπούς του ΝΑΤΟ τον εναέριο έλεγχο της Βουλγαρίας, της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ. Το «αντάλλαγμα» είναι η συνδιαχείριση του Αιγαίου για τους σκοπούς τού ΝΑΤΟ.
Αναλυτικότερα: Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Πράγα το 2003 ο τότε υπουργός Αμυνας Γ. Παπαντωνίου συμφώνησε στη νέα δομή του ΝΑΤΟ που προέβλεπε τη μεταφορά του Αεροπορικού Στρατηγείου του ΝΑΤΟ από τη Νάπολη στη Σμύρνη, την κατάργηση του ΝΑΤΟϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων στο Εσκί Σεχίρ (6 CAOC) και τη διατήρηση του ελληνικού Κέντρου Επιχειρήσεων στη Λάρισα (7 CAOC), το οποίο ανά τακτά διαστήματα θα έχει και Τούρκο ΝΑΤΟϊκό διοικητή και όχι αποκλειστικώς Ελληνα, όπως μέχρι πρότινος.
Η παρούσα κυβέρνηση, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, επέμεινε επί μακρόν να έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία, ώστε να καταργηθεί οριστικώς το 6 CAOC του Εσκί Σεχίρ και να επισημοποιήσει τον εναέριο έλεγχο (για σκοπούς ΝΑΤΟ) της Βουλγαρίας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ, κάτι που ήταν αυτονόητο, καθώς η Τουρκία λόγω τεχνικών δυσκολιών (εμβέλεια ραντάρ της) δεν μπορούσε να έχει.
Το «αντάλλαγμα», όμως, για την Αθήνα από την ενεργοποίηση της νέας δομής του ΝΑΤΟ ανοίγει τον δρόμο στη ΝΑΤΟϊκή συνδιαχείριση του εναέριου χώρου του Αιγαίου, τουλάχιστον το διάστημα κατά το οποίο τη διοίκηση του ΝΑΤΟϊκού κέντρου της Λάρισας θα ασκεί Τούρκος διοικητής, ο οποίος ευλόγως θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να δημιουργηθεί και να μεγιστοποιηθεί πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ λόγω των ελληνικών αναχαιτίσεων των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο.
Η παρουσία Τούρκου διοικητή στη «ΝΑΤΟϊκή» Λάρισα θα «ΝΑΤΟποιήσει» την περιοχή του Αιγαίου, με αποτέλεσμα τη συνδιαχείρισή της από Ελλάδα - Τουρκία.
Με άλλα λόγια ο εκάστοτε Τούρκος διοικητής, όταν αναλαμβάνει καθήκοντα μπορεί να «απαγορεύει» ή καλύτερα να καταγγέλλει στο ΝΑΤΟ την Ελλάδα για τη χρήση ελληνικών αεροσκαφών που έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ (Command-Assignment) για αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών (που και αυτά έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ) στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Και τούτο διότι:
* Το ΝΑΤΟ απαγορεύει να γίνονται αναχαιτίσεις ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη.
* Το ΝΑΤΟ δεν αποδέχεται και δεν επιτρέπει αναχαιτήσεις σε διεθνή εναέριο χώρο, διότι οι κανόνες του ICAO εφαρμόζονται μόνον σε πολιτικά αεροσκάφη.
Οι αρνητικές εθνικές συνέπειες, ανάλογα με τη συμπεριφορά της Τουρκίας, μπορεί να καταστούν ακραίες, δεδομένου ότι:
* Θα προκύψει θέμα σε βάρος της Ελλάδας σχετικά με τα 6-10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου, αφού το ΝΑΤΟ από τον Φεβρουάριο του 1975 δεν αποδέχεται τα 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου.
* Θα έρθει στο προσκήνιο η θέση της Τουρκίας περί αποστρατιωτικοποίησης 18 ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου, τα οποία από το 1996 το ΝΑΤΟ δεν τα χρησιμοποιεί ούτε σε ασκήσεις ούτε σε υποδομές.
* Το πρόβλημα θα είναι ιδιαίτερο στην περίπτωση της Λήμνου.
* Ομοίως θα έρθουν στο ΝΑΤΟϊκό προσκήνιο οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο με «θύμα» τις ελληνικές αναχαιτίσεις, π.χ. στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, και φυσικά, θα επανέλθει δριμύτερο το θέμα του καθορισμού κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας της περιοχής έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο για ναυτικά ατυχήματα. *

........................................................................................................

Το σχετικο με το θεμα αρθρο του Λουκα Δημακα απο ΤΑ ΝΕΑ:

Από το πανίσχυρο αυτό Κέντρο με έδρα τις υπόγειες εγκαταστάσεις έξω από τη Λάρισα, η Συμμαχία θα ασκεί αστυνόμευση στον εναέριο χώρο Ελλάδας, Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και μέρους της Αν. Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του Αιγαίου! Πιο πάνω από το Κέντρο της Λάρισας είναι το αεροπορικό Στρατηγείο στη Σμύρνη που έχει μόνιμο Αμερικανό διοικητή.
Η κατ΄ αρχήν συμφωνία στο σχέδιο του ΝΑΤΟ έγινε πριν από 13 ημέρες μεταξύ των αρχηγών ΓΕΕΘΑ των χωρών της Συμμαχίας και κρατήθηκε μυστική από την ελληνική κοινή γνώμηπροφανώς λόγω των ευρωεκλογών. Η αποκάλυψη της συμφωνίας έγινε χθες από Τούρκους δημοσιογράφους που είχαν επισκεφθεί την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες για ενημέρωση... Στους βασικούς άξονες της συμφωνίας που «ψηνόταν» εδώ και 3 χρόνια προβλέπεται, σύμφωνα με πηγές του ΓΕΕΘΑ, ότι η εναλλαγή θα αρχίσει με Έλληνα και θα ακολουθήσει Τούρκος- η Βουλγαρία και η Ρουμανία, ως νέα μέλη, δεν διεκδίκησαν τη θέση. Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ κατά την περίοδο που θα είναι Τούρκος διοικητής στη Λάρισα (CΑΟC-4), ο υποδιοικητής θα είναι Έλληνας, όπως Έλληνας θα είναι κατά τη χρονική αυτή περίοδο και ο Νο2 (επιτελάρχης) του προϊστάμενου αεροπορικού Στρατηγείου στη Σμύρνη.
Για το κατά πόσο θα επιτευχθούν αυτές οι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ερωτηματικάάλλωστε και πηγές του ΓΕΕΘΑ σημείωναν ότι «το θέμα συνολικά βρίσκεται σε εξέλιξη». Επίσης σε μια προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, κύκλοι του ελληνικού Πενταγώνου έλεγαν ότι για να εφαρμοστεί το μοντέλο θα χρειαστούν 1-2 χρόνια συζητήσεων. Αντίθετα, το ΝΑΤΟ έχει κάνει τους σχεδιασμούς με στόχο να κλείσει πλήρως το θέμα εντός του 2009! Ο λόγος πάντως που ενδεχομένως το σχέδιο καθυστερήσει ή τροποποιηθεί δεν φαίνεται ότι θα προέρχεται από την Ελλάδα. Η Άγκυρα, παρά την ικανοποίηση της αξίωσής της για εναλλαγή των διοικητών, επιχειρεί άλλοτε ευθέως και άλλοτε υπογείως να τορπιλίσει την αναβάθμιση του ΝΑΤΟϊκού Κέντρου της Λάρισας και τη διατήρηση του σημερινού καθεστώτος που προβλέπει δύο μικρά Κέντρα- ένα στη Λάρισα και ένα στο Εσκή Σεχίρ.
Με βάση τη νέα δομή που στήνει το ΝΑΤΟ σε όλη την Ευρώπη δημιουργούνται 4 ισχυρά Κέντρα (CΑΟC) στη θέση των 10 που υπάρχουν σήμερα. Πέραν της Λάρισας, τα άλλα 3 ισχυρά Κέντρα ιδρύονται στην Ιταλία, τη Γερμανία και τη Δανία. Σ΄ αυτά που καταργούνται είναι και του Εσκή Σεχίρ στην Τουρκία. Σύμφωνα με ελληνικούς στρατιωτικούς κύκλους, η Άγκυρα δεν θέλει την κατάργηση του Κέντρου του Εσκή Σεχίρ όπως και την αναβάθμιση αυτού της Λάρισας. Είναι χαρακτηριστικό ότι δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου πρόβαλαν χθες το ενδεχόμενο να δημιουργούνται αντιδικίες στη Λάρισα λόγω των πτήσεων στο Αιγαίο...
Οι Τούρκοι θεωρούν ότι αφενός με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή το Κέντρο του Εσκή Σεχίρ- που ελέγχουν- θα αναβαθμιστεί στην πράξη και αφετέρου όποτε θέλουν θα ακυρώνουν ή θα μειώνουν τον ρόλο του Κέντρου της Λάρισας μέσω του προϊσταμένου Στρατηγείου της Σμύρνης με τη βοήθεια, πολλές φορές, του Αμερικανού διοικητή... Μ΄ αυτό τον τρόπο άλλωστε έχουν ήδη πετύχει σε ορισμένες περιπτώσεις ουδετεροποίηση του ΝΑΤΟ όσον αφορά τις αξιώσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και προώθηση των τουρκικών που έχουν στόχο τον μερικό έλεγχό του. Προκαλεί αντιδράσεις η συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης που κρατήθηκε μυστική λόγω των ευρωεκλογών
ΚΥΚΛΟΙ της αξιωματικής αντιπολίτευσης- και αξιωματικοί- τονίζουν ότι το μεγάλο λάθος της κυβέρνησης της Ν.Δ. έγινε την περίοδο 2005-2006, όταν αποδέχθηκε τη στελέχωση και ενίσχυση του Στρατηγείου της Σμύρνης χωρίς να εξασφαλίσει, ως «λύση- πακέτο» και την αναβάθμιση της Λάρισας με μόνιμο Έλληνα διοικητή.
Χθες με σκληρή παρέμβασή της η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Άμυνας κ. Βάσω Παπανδρέου κατηγόρησε την κυβέρνηση για αποφάσεις «εν κρυπτώ» που προκαλούν έκπληξη και ερωτηματικά.
«Οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης, τονίζει, είναι αποτέλεσμα της ανύπαρκτης εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, η οποία αρκείται σε απλή παρουσία στα διεθνή φόρουμ και στις επιτροπές διαπραγματεύσεων». Το ΚΚΕ με σχόλιο του Γραφείου Τύπου επισημαίνει ότι η τοποθέτηση Τούρκου διοικητή είναι φυσικό επακόλουθο της συμμετοχής της χώρας «στον δολοφονικό συνασπισμό» που υποστηρίζουν, όπως αναφέρει, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Επιβεβαιώνει λέει ακόμη τη θέση του ΚΚΕ ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν αναγνωρίζουν σύνορα στο Αιγαίο.
.......................
Σχολιον: Αντε βρε, και εις ανωτερα! Που θα παει, δεν θα δουμε καποτε και τουρκο αρχιστρατηγο στη θεση του διοικητη του ΓΕΣ;

ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ.

Το κεφαλι του φερνει σβουρες σαν αμαξι της φορμουλα 1 σε πιστα απο την ζαλαδα. Μολις πηρε μια ασπιρινη για τον πονοκεφαλο. Η μυτη του κλειστη απο την καταρροη, δεν μπορει να αναπνευσει. Του ερχεται υπνηλια. Αλλα θελει να γραψει. Τι ομως; Τα ιδια οπως κι ολοι οι αλλοι; Τα τετριμμενα; Τι πρωτοτυπια....

Η ζαλαδα συνεχιζεται. Επιμενει. Κι αυτος επιμενει. Θελει να γραψει κατι. Ας αρχισει με μιαν απλη παραθεση στοιχειων:

Αρχες Μαιου εγινε ο Παναθηναικος πρωταθλητης Ευρωπης στην καλαθοσφαιριση. Ο Ολυμπιακος εγινε (παλι) κυπελλουχος Ελλαδος στο ποδοσφαιρο. Ετσι για να ειναι και οι δυο ευχαριστημενοι.

Μελη της Λεσχης Μπιλντερμπεργκ εκαναν ολιγοημερες διακοπες στον Αστερα της Βουλιαγμενης. Αυτοι περασαν μια χαρα σιγουρα.

Πριν λιγες μερες απεβιωσε ο πιο γνωστος και δημοφιλης καραγκιοζοπαικτης: Ο Ευγενιος Σπαθαρης δεν ειναι πια εδω. Μαζι του φευγει και μια ολοκληρη εποχη, μια ολοκληρη τεχνη. Αραγε ποσοι ακομα καραγκιοζοπαικτες μας εχουν απομεινει; Ο Σπαθαρης μας αφησε μονους σε εναν κοσμο γεματον Χατζηαβατηδες, Μορφονιους και Βεζυρηδες...

Χτες το βραδυ ελαβε χωρα ενας ακομα διαγωνισμος τραγουδιου, η περιφημη Γιουροβιζιον. Στον φαινομενικα ευρωπαικο διαγωνισμο συμμετεχουν και μη ευρωπαικες χωρες, οπως η Τουρκια, το Ισραηλ, η Αρμενια, το Αζερμπαιτζαν. Ουτε που του εμειναν στη μνημη τα τραγουδια. Φευγαλεες φωνες και μελωδιες, σαν φυλλα δενδρου που τα σηκωνει ο ανεμος. Θυμαται μονο τις ομορφες κοπελες που εκπροσωπουσαν την Ισλανδια, την Αλβανια, το Αζερμπαιτζαν, την Ρουμανια, την Τουρκια, την Σουηδια. Αυτες και τον... εθνικο σταρ Sakis που πηδουσε στον αερα σαν βατραχι με λευκο, ξεκουμπωτο πουκαμισο.

Το...κερασακι στην τουρτα μας ηλθε απο την αποφαση της κυβερνησης να κλεισει την Βουλη, με την δικαιολογια της προετοιμασιας για τις Ευρωεκλογες της 7ης Ιουνιου. Μπα, μαλλον κουραστηκαν και θελουν να κανουν απο τωρα διακοπες. Ξερουμε ολοι ποσο σκληρα εργαζονται οι 300 εκει μεσα. Εχουν θυσιασει τις προσωπικες τους ζωες προκειμενου να σωσουν την χωρα.

Ελπιζω να μην υπαρχουν τιποτε αγαθοι που να πιστεψαν την παραπανω φραση! Εχει εκφραστει, και μεσα απο το ιστολογιο, η αγανακτηση και ο θυμος του ελληνα πολιτη για αυτην την καταντια καθως και η απορια, γιατι καθομαστε ολοι μας σαν χανοι και ανεχομαστε αυτην την κατασταση. Τι αλλο πρεπει δηλαδη να κανουν οι κυριοι και οι κυριες της βουλης για να καταλαβουμε οτι μας κοροιδευουν κανονικοτατα;

Ειναι λυπηρο το γεγονος οτι εχουμε περιπεσει σε οκνηρια, σε ληθαργο και δεν ξυπναμε με τιποτε για να αλλαξουμε τα πραγματα. Που παμε; Σε μια επιστολη του προς τον καλο του φιλο, συγγραφεα Χ. Λαβκραφτ, ο επισης συγγραφεας Ρ. Χαουαρντ αποτυπωνει την απαισιοδοξια του για τον ανθρωπο και το μελλον με την εξης φραση: "Το μελλον της ανθρωποτητας ειναι να περιπεσει στην βαρβαροτητα".

Μπας και εχει δικιο;

Η ζαλαδα υποχωρει λιγο. Η υπνηλια επισης. Ο λαιμος δεν ποναει πλεον τοσο, οσο το πρωι. Το συναχι δεν λεει να σταματησει. Μαλλον χρειαζεται αλλο ενα ζεστο τσαι...

No more Mr. "cool guy"!

Ηταν πιτσιρικας ακομη ο Ταλας, οταν εντελως τυχαια, ειχε ακουσει μια συζητηση μεταξυ δυο ατομων. Ο ηλικιακα μεγαλυτερος της παρεας εθεσε εναν γριφο στον νεοτερο του συνομιλητη: Πως πεθανε το γρηγοροτερο πιστολι της Αγριας Δυσης. Στην συζητηση που ακολουθησε, ο νεοτερος ανδρας ηταν της αποψης οτι ο πιστολερο μαλλον απεβιωσε σε μεγαλη ηλικια, αφου ως γρηγοροτερος στο σημαδι θα ειχε βγαλει νοκ αουτ ολους τους αντιπαλους του. Ο ωριμοτερος ανδρας υποστηριξε οτι ο γρηγοροτερος πιστολερο σταλθηκε στα θυμαρακια απο καποιον που ηταν πολυ πιο γρηγορος στο πιστολι απο αυτον. Στην τελικη ευθεια, κανεις δεν ειναι τελειος και κανεις δεν μπορει να ειναι αιωνιως πρωτος και καλυτερος. Με τακτικη εξασκηση, σιγουρα μπορει να γινει καποιος ταλαντουχος καουμποι το γρηγοροτερο πιστολι της Δυσης.

Το παραδειγμα αυτο το θυμηθηκε βλεποντας στην γερμανικη τηλεοραση την νεα διαφημιση για μαρκα μπυρας (: Την διαφημιση μπορει να δει κανεις στο:

http://www.youtube.com/watch?v=pWS6pFyC4gg&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=J9rtumNstoM

http://www.youtube.com/watch?v=q7rGtYEAUMk).

Στην διαρκειας 28 δευτερολεπτων περιπου διαφημιση, η σερβιτορα πολυτελους καφεστιατοριου δεν ξερει ποιος πελατης εχει παραγγειλει μπυρα. Νομιζει οτι ειναι ο γνωστος ηθοποιος Bruce Willis. Ετσι λοιπον, τον πλησιαζει και τον ρωταει εαν αυτος παρηγγειλε την μπυρα. Ο δημοφιλης σταρ αρχιζει τα κολπακια με την κοπελα στο γνωστο του, ανεμελο στυλακι, που γνωριζουμε ολοι, λιγo ως πολυ, απο τις ταινιες του. - "Have you?" τον ρωταει διστακτικα. - "Have I?", της απανταει, φλερταροντας την συναμα. - "Have you?" ξαναρωτα, εμφανως τρακαρισμενη και μπερδεμενη η σερβιτορα. - "Have I...", αποκρινεται χαμογελαστος ο Bruce. Και οπως κανει να πιασει το ποτηρι με την μπυρα, γυρναει απο διπλα του δεξια ο Rudi Assauer - μανατζερ της ποδοσφαιρικης ομαδας FC Salke 04 και 10 χρονια μεγαλυτερος απο τον Bruce, ευρεως γνωστος στην Γερμανια. - "NO YOU HAVEN´T!", του λεει κοιταζοντας τον στα ματια και παιρνει την μπυρα, την οποια φυσικα ειχε παραγγειλει.

Η διαφημιση αυτη θυμησε στον Ταλα το διαλογο που ειχε ακουσει για το πως πηγε στα θυμαρακια το πιο γρηγορο πιστολι στη Δυση. Ο Rudi δεν ειναι βεβαια κανενας αγιος, αλλα ειναι μεγαλυερος σε ηλικια και εχει ζησει πολλα. Το δε διαφημιστικο αυτο, στο οποιο "την λεει" ευθεως στον "πολυ" Bruce τον ικανοποιησε. Δεν εχει κατι εναντιον του δημοφιλους χολλυγουντιανου ηθοποιου, το στυλακι ομως που αυτος εδω και χρονια βγαζει προς τα εξω, με τις γκριματσες και τις δηθεν cool ατακες, το εχει σκυλοβαρεθει. Και οπως λεει και η παροιμια, "το πολυ το Κυριε Ελεησον το βαριεται και ο Θεος". Καποιος επρεπε να βρεθει για να του την πει τελος παντων! Νισαφι πια με τον καθε ενα που την εχει δει "καπως" και πουλαει μουρη. Ειναι υποχρεωμενος να τρωει μια ζωη στην μαπα τον μεγα Bruce; Σιγα, χορτασαμε απο μαγκες! Υπαρχουν τοσοι και τοσοι στο Χολλυγουντ (Jason Statham, Vin Diesel, Wayne Johnson) και περιμενουν στη γωνια. Το μοντελο του Bruce Willis το ζουμε εδω και 20 τοσα χρονια. Το ειδαμε, το αφομιωσαμε, το χορτασαμε - φτανει πια! No more Mr. cool guys, η μαγκια των οποιων ειναι ετσι κι αλλιως καλπικη και εξαρταται συνηθως απο την κουρσαρα που αποκτηθηκε ειτε με δοσεις, ειτε με τα λεφτα του μπαμπα!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧVΙΙΙ.

Η ανεξίτηλη πολιτιστική κληρονομιά του Αριστοτέλη

Ο «δάσκαλος των σοφών» και η Ημέρα της Ευρώπης

(ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΣΦΕΝΔΟΝΗ-ΜΕΝΤΖΟΥ* εφημεριδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" Σάββατο 9 Μαΐου 2009)


Oλοι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιορτάζουμε σήμερα, 9η Μαΐου, την «Ημέρα της Ευρώπης». Παράλληλα, νωπή στις σελίδες του Τύπου είναι η είδηση ότι ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την απόφαση του υπουργείου να διασώσει και να προβάλει το Λύκειο τουΑριστοτέλη , δεκατρία χρόνια μετά την αποκάλυψή του από την αρχαιολογική σκαπάνη. Πρόκειται για ένα έργο πνοής, το οποίο έχει εξαιρετική σημασία.

Ισως, βέβαια, τα δύο γεγονότα στα οποία αναφέρθηκα να φαίνονται εκ πρώτης όψεως ασύνδετα. Αν το σκεφθούμε όμως, δεν υπάρχει ίσως πιο κατάλληλη ευκαιρία για να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, την ημέρα αυτή, τη βαθιά συγγένεια που συνδέει τον Αριστοτέλη με την Ευρώπη και την πολιτιστική της κληρονομιά· για να αναλογισθούμε ως έλληνες και ως ευρωπαίοι πολίτες ότι αυτό που μας ενώνει με την Ευρώπη δεν είναι μόνον όσα ιδιαίτερα σημαντικά ακολούθησαν μετά τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957, όπου μπήκαν οι βάσεις της σημερινής Ενωμένης Ευρώπης που έχει θέσει ως στόχους της την προάσπιση της ασφάλειας και των δημοκρατικών θεσμών των κρατών-μελών και τη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου πολιτικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών και άλλων συντεταγμένων. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, όσο ποτέ άλλοτε, να αναλογισθούμε ότι αυτό που μας ενώνει με την Ευρώπη είναι επίσης η κοινή πολιτιστική κληρονομιά, που μας πάει πίσω 2.500 χρόνια: στην αρχαία Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και τον φιλοσοφικό στοχασμό.

Στη χορεία των φιλοσόφων που έθεσαν τη σφραγίδα τους στην πνευματική ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού κυρίαρχη θέση κατέχει ο Αριστοτέλης, ο μακεδόνας φιλόσοφος και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που γεννήθηκε στα Στάγιρα της Χαλκιδικής το 384 π.Χ. και πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην Αθήνα, πρώτα ως μαθητής στην Ακαδημία του Πλάτωνα και κατόπιν ως δάσκαλος στη σχολή που ίδρυσε ο ίδιος, το Λύκειο. Η συμβολή του σταγειρίτη φιλοσόφου στην πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά της Ευρώπης είναι κάτι το οποίο έχει αναγνωριστεί από την οικουμενική πνευματική κοινότητα: είναι ένας από τους μεγάλους στοχαστές που έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη αυτού που ονομάζουμε σήμερα ευρωπαϊκό πολιτισμό. Με το έργο του έθεσε τις βάσεις της Μεταφυσικής, της Λογικής, της Ηθικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας και άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στη μεσαιωνική παράδοση της Ευρώπης, στο Βυζάντιο, αλλά και στον αραβικό κόσμο, συνεχίζοντας να δίνει το «παρών» στο πνευματικό γίγνεσθαι του ευρωπαϊκού και δυτικού εν γένει πολιτισμού. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι ο Αριστοτέλης είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος πανεπιστήμονας όλων των εποχών. Εκανε πλούτο παρατηρήσεων στους χώρους της Αστρονομίας, της Μετεωρολογίας, της Φυσικής, της Ψυχολογίας και προπαντός της Ζωολογίας και Βιολογίας, όπου βασίζεται κατά κύριο λόγο η φήμη του ως ερευνητή- επιστήμονα. Εθεσε έτσι τα θεμέλια των βασικών σήμερα επιστημών και προσέφερε έναν αξιοθαύμαστο αριθμό ορισμών φιλοσοφικών και επιστημονικών κλάδων, όπως λογική, ηθική, ρητορική, πολιτική και οικονομική επιστήμη, φυσική, βιολογία, μετεωρολογία κ.λπ. Παράλληλα δημιούργησε πλήθος όρων τους οποίους χρησιμοποίησαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες ως σήμερα. Κύριος μοχλός της σκέψης του Αριστοτέλη στάθηκε η προσπάθεια να εξηγήσει τον κόσμο της εμπειρίας με έναν μετασχηματισμό που θα επέφερε σε βασικές θέσεις της πλατωνικής θεωρίας των ιδεών, διότι πίστευε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε δύο κόσμους δεν μπορούσε να προσφέρει ικανοποιητική εξήγηση για τη μεταβολή και το γίγνεσθαι που χαρακτηρίζει τον κόσμο της εμπειρίας. Η στάση αυτή του φιλοσόφου είναι εμφανής και σε άλλα ζητήματα, όπως εκείνα της ηθικής, τα οποία συνέδεσε με τη φύση του ανθρώπου. Δεν απέρριψε τελείως τα ανθρώπινα πάθη, αλλά πρότεινε τον μετριασμό τους. Η αναζήτηση της ουσίας της ηθικής ζωής τον οδήγησε στην έννοια του «μέτρου», δηλαδή της «μεσότητας»όπου η αρετή είναι η μεσότης μεταξύ δύο αντίθετων παθών. Μίλησε ακόμη για τη σημασία της πολιτικής αρετής και επικαλέσθηκε την καθολικότητα της ορθής χρήσης του λόγου στον πολιτικό βίο. Αν θέλαμε, λοιπόν, να προβούμε σε μια συνολική εκτίμηση της πνευματικής μορφής του Αριστοτέλη, θα λέγαμε ότι υπήρξε ένας «δάσκαλος των σοφών»- όπως παρατήρησε οΔάντης-, ένας κορυφαίος στοχαστής της αρχαιότητας, η σκέψη του οποίου άσκησε τεράστια επίδραση στην ανθρώπινη διανόηση.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω μία ακόμη ευτυχή συγκυρία. Η απόφαση για τη διάσωση και προβολή του Λυκείου του Αριστοτέλη συμπίπτει χρονικά με το ευτυχές γεγονός της ανάληψης από την Ελλάδα της διοργάνωσης του 23ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Φιλοσοφίας στην Αθήνα το 2013. Με την επιτυχή έκβαση της ελληνικής υποψηφιότητας, την οποία είχα την τιμή να καταθέσω στη Διεθνή Ομοσπονδία των Φιλοσοφικών Εταιρειών (FΙSΡ) στο Παγκόσμιο Συνέδριο της Σεούλ, ως πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, θα δοθεί η ευκαιρία να συγκεντρωθούν περισσότεροι από 3.000 φιλόσοφοι από όλες τις χώρες του κόσμου στην Αθήνα, την πόλη που αποτέλεσε το λίκνο τηςΦιλοσοφίας, και να επισκεφθούν, μεταξύ άλλων ανεκτίμητων μνημείων, το Λύκειο του Αριστοτέλη, το οποίο μαζί με την Ακαδημία του Πλάτωνα αποτελούν τα πρώτα πανεπιστήμια στην ιστορία της ανθρωπότητας.

(*Η κυρία Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο ΑΠΘ.)

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ.

- "Δεν ειμαστε εμεις αρμοδιοι για το θεμα σας. Θα παρετε τα χαρτια σας και θα πατε στον 4ο οροφο, στο γραφειο 12".

- "Μα"...

- "Στον τεταρτο κυριε, στο γραφειο 12. Στο βαθος του διαδρομου αριστερα".

Το ανσανσερ δεν λειτουργουσε. Δεν τον πειραζε ομως. Νεος ανθρωπος ηταν αλλωστε. Στον 2ο οροφο ηταν. Ποσες σκαλες ειχε να ανεβει; Παιχνιδακι.

Τις ανεβηκε. Ο διαδρομος ηταν στενος. Δεξια και αριστερα γραφεια. Στα ενδιαμεσα υπηρχαν τοιχοκολλημενες ανακοινωσεις, οι περισσοτερες γραμμενες με το χερι. Απο καπου ακουγονταν καποιος ηχος, σαν και αυτον που κανουν οι γραφομηχανες. Μηπως ηταν τηλετυπος (fax); Μυρωδιες ανακατεμενες απο τσιγαρα, καφεδες και βαρια γυναικεια αρωματα καλυπταν την ατμοσφαιρα του ολου χωρου. Ομιλιες γυναικειες. Μιλουσαν ολες μαζι που δεν καταλαβαινε τι ελεγαν.

Βρηκε το γραφειο 12. Ενα δωματιο ορθογωνιου σχηματος ητανε. Τα γραφεια μεσα του ηταν στοιχισμενα σε σχημα Π. Εξι γυναικες διαφορετικων ηλικιων καθονταν μεσα. Μια μιλουσε στο τηλεφωνο. Μια αλλη εγραφε στον υπολογιστη. Οι υπολοιπες συζητουσαν μεταξυ τους. Τα τασακια και τα φλιντζανια του καφε ησαν διασπαρτα αναμεσα σε λογιστικα βιβλια και ντοσιε. Η ατμοσφαιρα ομιχλωδης, λογω των συννεφων απο τους καπνους των τσιγαρων.

Ντραπηκε λιγο. Αλλα επρεπε να τις διακοψει για την υποθεση του. Πριν προλαβει ομως, τον ειχαν παρει ειδηση. Ολα τα κεφαλια στραφηκαν προς το μερος του:

- "Παρακαλω ο κυριος";

Τους εξηγησε οτι ειχε ερθει να τακτοποιησει μια υποθεση του. Ειχε ολα τα χαρτια που απαιτουνταν μαζι του. Ηξερε οτι επρεπε να παει στα γραφεια του 2ου οροφου. Αλλα εκει του ειπαν να παει στον 4ο. Προτου προλαβει να ολοκληρωσει την φραση του, τον διακοπτει αποτομα η μεγαλυτερη σε ηλικια κυρια της παρεας του γραφειου 12 - μια υπερβολικα βαμμενη γυναικα με πολλα κοσμηματα. Καθοταν στην κεφαλη του Π. Με βραχνη, μπασα φωνη του λεει οτι ειναι στον λαθος χωρο.

- "Πρεπει να πατε στον 20 οροφο, στο εκει γραφειο 12, οχι σε εμας. Εμεις εδω δεν ειμαστε αρμοδιοι για το θεμα σας".

- "Μα"...

- "Εκαναν λαθος απο κατω. Παλι στον 2ο οροφο πρεπει να πατε, στο εκει γραφειο 12. Οπως πατε στο διαδρομο, θα στριψετε δεξια. Ρωτηστε την κυρια X. Αυτη ξερει, θα σας βοηθησει. Γεια σας".

Κατεβηκε και παλι τις στενες σκαλες. Σταματησε και στριμωχτηκε στην ακρη, καθως δυο ηλικιωμενοι κυριοι ανεβαιναν. Ο διαδρομος του 2ου οροφου ηταν ακριβως οπως του 4ου και σιγουρα οπως ολου του κτηριου: Στενος και βρωμικος με χειρογραφες ανακοινωσεις και γραφεια με ανοιχτες πορτες. Η ιδια ομιχλωδης ατμοσφαιρα, οι ιδιες μυρωδιες. Βρηκε το γραφειο 12. Η κυρια Xμια ταλαιπωρημενη πενηνταρα καθοταν στο βαθος, πισω απο στοιβες χαρτιων. Μπροστα της υπηρχαν δυο φλιντζανια καφε και ενα βρωμικο τασακι γεματο απο αποτσιγαρα. Μιλουσε στο τηλεφωνο. Οποτε επρεπε να περιμενει. Μετα απο δεκα λεπτα, που του φανηκαν αιωνες, τελειωσε με το τηλεφωνο. Βρηκε ευκαιρια να πλησιασει προς το γραφειο και να της εξηγησει. Του ζητησε τα εγγραφα. Της τα εδωσε. Του ειπε οτι δυο απο τα εγγραφα του δεν ισχυουν. Αντ´αυτων, χρειαζεται δυο αλλα εγγραφα και ενα παραβολο των 120 ευρω.

Σαστησε. Δεν ειχε αυτην την πληροφορια ως τοτε. Ποτε αλλαξαν τα πραγματα; Γιατι; Που θα τρεχει τωρα, μερα μεσημερι για να τα βρει;

- "Ετσι εχουν τα πραγματα κυριε. Αυτο, αυτο κι αυτο χρειαζεστε για να γινει η δουλεια. Εχετε χρονο, γυρω στους 3 μηνες. Ανετα προλαβαινετε. Ελατε παλι οταν θα εχετε τα χαρτια που σας ειπα".

Ευχαριστησε και εφυγε. Ηταν κουρασμενος. Απο τα αγρια χαραματα ετρεχε για αυτην την υποθεση. Ηθελε να την τακτοποιησει, να ξεμπερδευει με αυτην την εκκρεμοτητα. Δυστυχως αυτο δεν εγινε εκεινη την μερα. Ηταν και δυσκολο να βρει το κτηριο της Υπηρεσιας. Στεγαζοταν σε ενα γκριζο συγκροτημα στο κεντρο της πολης. Τελικα το βρηκε. Η εισοδος του κτηριου της Υπηρεσιας σκεπαζοταν απο καδους απορριματων και τεραστιες μαυρες σακουλες σκουπιδιων. Οταν πρωτομπηκε μεσα και ανεβηκε τα στενα σκαλοπατια για να παει στον 2ο οροφο, εριξε πρωτα μια ματια στον 1ο, για να ειναι σιγουρος οτι παει σωστα. Ο εκει χωρος αποτελουνταν απο ταμεια. Μονο τρια ησαν ανοικτα. Πανω απο 40 ατομα πρεπει να περιμεναν. Οι περισσοτεροι ησαν ηλικιωμενοι. Ολοι σχεδον ησαν καταπονημενοι. Καποιοι ψιλομουρμουριζαν καποιες κουβεντες. Απο τους υπαλληλους, μονο ο ενας δουλευε, εξυπηρετοντας τον κοσμο. Ολους σχεδον τους εστελνε αλλου. Ο δευτερος τηλεφωνουσε. Η τριτη υπαλληλος πηγαινε να εξυπηρετησει καποιον, οταν ηρθε καποιος κακομουτσουνος συναδελφος της και της αρχισε την παρλα. Ο κοσμος μουρμουραγε. Η ανακατωμενη μυρωδια γυναικειων αρωματων και τσιγαρων ηταν διαχυτη.

Φευγοντας απο το γραφειο της κυριας X ηταν κακοδιαθετος. Εβαλε τα χερια στις τσεπες και εσκυψε το κεφαλι. Ξαφνικα του ηλθε η ιδεα να ανεβει στους επανω οροφους. Ειχε χρονο, μεχρι να παει στο σπιτι. Ανεβηκε ως τον 4ο. Ειχε ηδη απο την πρωτη φορα προσεξει, οτι οι σκαλες συνεχιζονταν. Οτι υπηρχε και 5ος οροφος. Το μικροβιο του εξερευνητη τον κατελαβε.

Ο 5ος οροφος αποτελουνταν απο εναν φαρδυ διαδρομο με 4 γραφεια δεξια και αριστερα. Ηταν πολυ πιο καθαρος και περιποιημενος απο οτι οι κατω οροφοι. Επικρατουσε ησυχια. Οι μυρωδιες απο τσιγαρα και αρωματα απουσιαζαν. Περπατησε ως το τελος του διαδρομου. Ολα τα γραφεια ησαν αδεια. Μπηκε στο τελευταιο αριστερα. Ηταν ευρυχωρο και καθαρο. Το τραπεζι ηταν μεγαλο και ξυλινο, με πολλα συρταρια. Πισω απο την καρεκλα υπηρχε βιβλιοθηκη με διαφορα ντοσιε και βιβλια. Στην απεναντι μερια του τοιχου υπηρχε επισης μια ντουλαπα με ραφια και συρομενη γυαλινη πορτα. Καθησε στην καρεκλα και παρατηρουσε τον χωρο. Πισω απο την πορτα εισοδου υπηρχε μια μικρη ντουλαπα. Στα αριστερα του, ενα μεγαλο συρομενο παραθυρο. Απο εκει εβλεπε ολη την πολη. Ξαφνου προβαλλε ο ηλιος. Οι ακτινες του διαπερασαν το παραθυρο και ελουσαν με πλατο φως το δωματιο.

Εγειρε το κεφαλι του πισω, καθημενος πιο αναπαυτικα στην καρεκλα. Και αρχισε να γελαει, φανταζομενος τον εαυτο του ως δημοσιο υπαλληλο - κατι το οποιο ποτε δεν θα πραγματοποιηθει...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧVΙΙ.

[ Δρόμοι ]

Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 6 Μαΐου 2009 στην εφημεριδα "TA NEA")

Η μονομαχία...

... ήταν κάποτε ένα σπορ αγαπημένο. Και ενέδιδαν σε αυτό όχι μονάχα πολιτικοί, αλλά και δημοσιογράφοι. Σε μια εποχή όχι πολύ μακρινή, το «savoir mourir» αποτελούσε μέρος του «savoir vivre». Μια λοξή ματιά, ένας λόγος προσβλητικός, έφτανε να φέρει αντιμέτωπους δύο άντρες για την τιμή τους. Στο παρισινό δάσος της Βουλώνης, σκοτεινές φιγούρες ξεκαθάριζαν τους λογαριασμούς τους πριν από το χάραμα. «Κύριοι, διαλέξτε τα όπλα σας: πιστόλι ή ξίφος;».

Η ρομαντική...

... λογοτεχνία δεν θα είχε υπάρξει χωρίς τη μονομαχία. Οι ευαίσθητοι και οι ευέξαπτοι εύκολα έπαιρναν το όπλο για ένα σκάνδαλο, για μια γυναίκα ή για μια ιδέα. Κι αυτό δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους συγγραφείς. Ο Σταβρόγκιν χλευάζει τον αντίπαλό του στους «Δαιμονισμένους» και στο «Ένας ήρωας στον καιρό μας» ο Λέρμοντοφ ζωντανεύει έναν χαρακτήρα που ξέρει πως ή θα σκοτώσει ή θα σκοτωθεί. Δεν ξεχνάμε φυσικά τον Μπαλζάκ, ούτε τον Φλομπέρ, που στην «Αισθηματική αγωγή» περιγράφει μια μονομαχία που ματαιώνεται. Άραγε τι προκαλούσε αυτή τη φρενίτιδα; Αυτό το ερώτημα βάζει ο συγγραφέας Φρανσουά Γκιγιέ στο βιβλίο του «Αντίκρυ στον θάνατο». Και γράφει πολλά γι΄ αυτή την τελετουργία που, μολονότι ήταν προνόμιο της αριστοκρατίας, ξαναγνώρισε μεγάλη άνθηση μετά τη Γαλλική Επανάσταση χάρη στους πολιτικούς, αλλά και τους δημοσιογράφους, οι οποίοι αρέσκονταν στα λόγια που πληγώνουν σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη λογοκρισία. «Οι δημοσιογράφοι οι πιο τολμηροί και οι πιο μοχθηροί ήταν επίσης οι πιο αμετανόητοι μονομάχοι», γράφει ο Γκιγιέ. Και οι πολιτικοί; Η μονομαχία ήταν κυρίως ένα σπορ των δεξιών. Όμως, ο Κλεμανσό δεν θα αργήσει να σπάσει το μονοπώλιό τους: γιατί η τιμή είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους δεξιούς. Το πράγμα αλλάζει με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκτοτε οι άνθρωποι παίζουν λιγότερο με τον θάνατο, αφού αυτός έχει γίνει πια βιομηχανικός. Στη Γερμανία, η μονομαχία τίθεται υπό απαγόρευση. Το ίδιο και στην Ιταλία. Στη Γαλλία, η τελευταία μονομαχία έγινε το 1967. «Πρέπει άραγε να συμπεράνουμε πως οι μονομαχίες εξέλιπαν επειδή εξέλιπε και το αίσθημα της τιμής;» αναρωτιέται ο Γκιγιέ. «Η αλήθεια είναι πως μάταια θα την αναζητήσουμε στον σύγχρονο πολιτικό λόγο».

Η τιμή...

... είναι λοιπόν σήμερα μια αξία ξεπερασμένη; Στο σύστημα του «μικρότερου κακού», όπως το είχε πει ο Τσώρτσιλ, όλα είναι σχετικά: δεν χωρούν απόλυτες αξίες όπως η τιμή. Από ένα διεφθαρμένο σύστημα λοιπόν είναι οξύμωρο να περιμένουμε αδιάφθορους πολιτικούς. Τα σκάνδαλα έχουν γίνει κι αυτά βιομηχανικά, αναμενόμενα. Δεν ξενίζουν κανέναν. Ούτε τους θιγόμενους. Τους βλέπουμε κάθε τόσο να δέχονται το ράπισμα στο πρόσωπο από το γάντι των αντιπάλων τους χωρίς καν να κοκκινίζουν. Κι αντί να σκύψουν να το σηκώσουν, βάζουν την τιμή τους σε ψηφοφορία. Πού να τρέχουν τώρα στο δάσος της Βουλώνης

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.

Αυτη ειναι μια απο τις σπανιες φορες που γραφω στο ιστολογιο μου σε πρωτο ενικο. Ο λογος ειναι επετειακος. Πριν απο εναν χρονο, τετοια μερα, ξεκινησα την δημιουργια του ιστολογιου.

Οπως και σημερα, ετσι και πριν απο εναν χρονο, ο καιρος ηταν ζεστος και ηλιολουστος στην πολη που μενω. Σε τραβαει να βγεις εξω απο τους 4 τοιχους σου. Να περιπλανηθεις σε δρομους και γειτονιες. Να ξαπλωσεις σε παρκα, με λουλουδια μυρωδατα. Να ακουσεις τα γελια των συνανθρωπων σου.

Θα το κανω. Αλλα πρωτα θα γραψω λιγα λογια, επετειακα. Το ιστολογιο το ξεκινησα, επειδη ηθελα να δημοσιευω δικα μου κειμενα. Ενα συντομο διηγημα δημοσιευτηκε ηδη, τον περασμενο Ιουλιο. Ελπιζω να ακολουθησουν κι αλλα. Επισης ηθελα να πω την αποψη μου για διαφορα θεματα. Καποια απο αυτα πολυ συζητημενα, αλλα οχι. Στο ιστολογιο μου θα βρειτε και αναφορες σε θεματα, με τα οποια δεν εχουν ασχοληθει αλλοι. Απλα, σκεφτομαι λιγο πολλοι οπως πολλοι, που ισως να ξεκινησαν ιστολογια για παρομοιους λογους. Το ιστολογιο δεν ειναι εκδοτικος οικος ουτε εφημεριδα. Δεν χρειαζεται να ξοδεψεις χρηματα και πολυ χρονο για να κανεις την δουλεια σου. Ουτε εχεις κανεναν απο πανω να σε πιεζει για προθεσμιες. Σαφως και δεν ειμαι επαγγελματιας δημοσιογραφος η´ συγγραφεας. Εχω ομως το δικαιωμα να λεω και εγω την γνωμη μου, ειτε αυτην την υπολογιζει καποιος, ειτε οχι.

Εως τωρα δημοσιευσα 128 κειμενα - μερικα απο αυτα ειναι αναδημοσιευσεις αρθρων απο εφημεριδες, τα οποια βρηκα ενδιαφεροντα. Η θεματολογια περιλαμβανει κειμενα τοσο καλλιτεχνικου και επιστημονικου, οσο και πολιτικου ενδιαφεροντος. Εντελως συμπτωματικα, παρατηρω οτι η πλειονοτητα των κειμενων εχουν να κανουν με κοινωνικα θεματα, καθως και με την ψυχολογια των ανθρωπων. Φιλοι μου εχουν προτεινει να κανω ενα μπλογκ με θεματογραφια αποκλειστικα σχετιζομενη με το γνωστικο μου αντικειμενο. Σκεφτομαι ομως, οτι αυτο θα ειναι ενα φτωχο σε κειμενα μπλογκ. Εγω θελω μεσω του ιστολογιου μου να καταγραψω καποιες σκεψεις μου που πηγαζουν απο την επικαιροτητα. Ειμαι και εγω μερος του κοσμου, ακομα κι αν χρειαζομαι χρονο για να περναω μακρια απο αυτον.

Το ιστολογιο βελτιωσε σε πολλα την ως τωρα ζωη μου. Ειναι μια ευχαριστη απασχοληση που εχω στον ελαχιστο ελευθερο χρονο μου. Καποια θεματα θελουν ιδιαιτερη προετοιμασια και οξυνουν την παρατηρητικοτητα και σκεψη μου. Για καποια θεματα χρειαστιηκε να αναθεωρησω τις ως τωρα αποψεις μου. Η επεξεργασια αλλων παλι, με εκανε να δω καποια πραγματα διαφορετικα. Το ιστολογιο ειναι και ενα ειδος ψυχικης εκτονωσης. Παλιοτερα με εκνευριζαν διαφοροι και διαφορα. Τωρα ειμαι πιο ηρεμος και προσπαθω τουλαχιστον, να μην παιρνω καποια πραγματα στα σοβαρα.

Κατα τα αλλα, η αιτηση που ειχα κανει για ενα ερευνητικο προγραμμα εγκριθηκε. Εδω και μηνες ασχολουμαι πλεον κυριως με αυτην την εργασια. Καθημερινα προπονουμε σε ενα μικρο γυμναστηριακι στην γειτονια μου. Καθε πρωι λιγο μετα την ανατολη του ηλιου σηκωνω βαρη, κανω ποδηλατο, τρεχω στον διαδρομο, κανω καμψεις και διαφορες αλλες ασκησεις προκειμενου να βελτιωσω την φυσικη μου κατασταση. Το υπολοιπο της ημερας το εχω διαθεσημο για την εργασια μου. Τρεχω στις βιβλιοθηκες που ειναι διασπαρτες στην πολη, γραφω, εκτυπωνω, σκαναρω, ετοιμαζω εικονογραφικο υλικο. Στον ελευθερο χρονο μου, ειτε γραφω στο ιστολογιο, ειτε κανω βολτες - ειδικα με καλο καιρο - για να ξεσκασω. Που και που θα επισκευτω κανα μουσειο και κανενα σινεμα, η´θα φαω κατι εξω. Συνεχιζω να μενω μονος μου σε ενα δωματιακι. Γνωριζω απο τους χωρους εργασιας μου καποια ατομα, λιγα σε αριθμο, αλλα ο καθενας εχει τις δουλειες του, τις υποχρεωσεις του και τα ενδιαφεροντα του. Και επειδη δεν θελω να πιεζω τους αλλους, αλλα και επειδη δεν βλεπω να γινεται καποια κινηση απο την μερια τους, κρατω αποστασεις. Αλλωστε ειχα πολλες δυσαρεστες εμπειριες στο παρελθον και δεν θα ηθελα να ξαναζησω τα ιδια. Δεν με πειραζει, γιατι και μονος μου περναω καλα. Οπως εγραψα αλλωστε, στην παρουσα φαση αισθανομαι καλα. Εχω την ησυχια μου και ασχολουμαι με πραγματα που μου αρεσουν. Οπως λεει και ενα ποιηματακι με τον τιτλο "ο Νομαδας" της 12.11.2005:

"Διασχιζω το φραγμα του χρονου

κινουμαι στο χωρο

περιπλανιεμαι στο απειρο

Δεν ξερω που παω

δεν ξερω πως και γιατι

ξερω ομως ποιος ειμαι:

Eνας νομαδας

και ελπιζω -

- Ελπιζω καποτε να βρω

αυτο που απο τα βαθη της καρδιας μου

αναζητω"