ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ.

- "Δεν ειμαστε εμεις αρμοδιοι για το θεμα σας. Θα παρετε τα χαρτια σας και θα πατε στον 4ο οροφο, στο γραφειο 12".

- "Μα"...

- "Στον τεταρτο κυριε, στο γραφειο 12. Στο βαθος του διαδρομου αριστερα".

Το ανσανσερ δεν λειτουργουσε. Δεν τον πειραζε ομως. Νεος ανθρωπος ηταν αλλωστε. Στον 2ο οροφο ηταν. Ποσες σκαλες ειχε να ανεβει; Παιχνιδακι.

Τις ανεβηκε. Ο διαδρομος ηταν στενος. Δεξια και αριστερα γραφεια. Στα ενδιαμεσα υπηρχαν τοιχοκολλημενες ανακοινωσεις, οι περισσοτερες γραμμενες με το χερι. Απο καπου ακουγονταν καποιος ηχος, σαν και αυτον που κανουν οι γραφομηχανες. Μηπως ηταν τηλετυπος (fax); Μυρωδιες ανακατεμενες απο τσιγαρα, καφεδες και βαρια γυναικεια αρωματα καλυπταν την ατμοσφαιρα του ολου χωρου. Ομιλιες γυναικειες. Μιλουσαν ολες μαζι που δεν καταλαβαινε τι ελεγαν.

Βρηκε το γραφειο 12. Ενα δωματιο ορθογωνιου σχηματος ητανε. Τα γραφεια μεσα του ηταν στοιχισμενα σε σχημα Π. Εξι γυναικες διαφορετικων ηλικιων καθονταν μεσα. Μια μιλουσε στο τηλεφωνο. Μια αλλη εγραφε στον υπολογιστη. Οι υπολοιπες συζητουσαν μεταξυ τους. Τα τασακια και τα φλιντζανια του καφε ησαν διασπαρτα αναμεσα σε λογιστικα βιβλια και ντοσιε. Η ατμοσφαιρα ομιχλωδης, λογω των συννεφων απο τους καπνους των τσιγαρων.

Ντραπηκε λιγο. Αλλα επρεπε να τις διακοψει για την υποθεση του. Πριν προλαβει ομως, τον ειχαν παρει ειδηση. Ολα τα κεφαλια στραφηκαν προς το μερος του:

- "Παρακαλω ο κυριος";

Τους εξηγησε οτι ειχε ερθει να τακτοποιησει μια υποθεση του. Ειχε ολα τα χαρτια που απαιτουνταν μαζι του. Ηξερε οτι επρεπε να παει στα γραφεια του 2ου οροφου. Αλλα εκει του ειπαν να παει στον 4ο. Προτου προλαβει να ολοκληρωσει την φραση του, τον διακοπτει αποτομα η μεγαλυτερη σε ηλικια κυρια της παρεας του γραφειου 12 - μια υπερβολικα βαμμενη γυναικα με πολλα κοσμηματα. Καθοταν στην κεφαλη του Π. Με βραχνη, μπασα φωνη του λεει οτι ειναι στον λαθος χωρο.

- "Πρεπει να πατε στον 20 οροφο, στο εκει γραφειο 12, οχι σε εμας. Εμεις εδω δεν ειμαστε αρμοδιοι για το θεμα σας".

- "Μα"...

- "Εκαναν λαθος απο κατω. Παλι στον 2ο οροφο πρεπει να πατε, στο εκει γραφειο 12. Οπως πατε στο διαδρομο, θα στριψετε δεξια. Ρωτηστε την κυρια X. Αυτη ξερει, θα σας βοηθησει. Γεια σας".

Κατεβηκε και παλι τις στενες σκαλες. Σταματησε και στριμωχτηκε στην ακρη, καθως δυο ηλικιωμενοι κυριοι ανεβαιναν. Ο διαδρομος του 2ου οροφου ηταν ακριβως οπως του 4ου και σιγουρα οπως ολου του κτηριου: Στενος και βρωμικος με χειρογραφες ανακοινωσεις και γραφεια με ανοιχτες πορτες. Η ιδια ομιχλωδης ατμοσφαιρα, οι ιδιες μυρωδιες. Βρηκε το γραφειο 12. Η κυρια Xμια ταλαιπωρημενη πενηνταρα καθοταν στο βαθος, πισω απο στοιβες χαρτιων. Μπροστα της υπηρχαν δυο φλιντζανια καφε και ενα βρωμικο τασακι γεματο απο αποτσιγαρα. Μιλουσε στο τηλεφωνο. Οποτε επρεπε να περιμενει. Μετα απο δεκα λεπτα, που του φανηκαν αιωνες, τελειωσε με το τηλεφωνο. Βρηκε ευκαιρια να πλησιασει προς το γραφειο και να της εξηγησει. Του ζητησε τα εγγραφα. Της τα εδωσε. Του ειπε οτι δυο απο τα εγγραφα του δεν ισχυουν. Αντ´αυτων, χρειαζεται δυο αλλα εγγραφα και ενα παραβολο των 120 ευρω.

Σαστησε. Δεν ειχε αυτην την πληροφορια ως τοτε. Ποτε αλλαξαν τα πραγματα; Γιατι; Που θα τρεχει τωρα, μερα μεσημερι για να τα βρει;

- "Ετσι εχουν τα πραγματα κυριε. Αυτο, αυτο κι αυτο χρειαζεστε για να γινει η δουλεια. Εχετε χρονο, γυρω στους 3 μηνες. Ανετα προλαβαινετε. Ελατε παλι οταν θα εχετε τα χαρτια που σας ειπα".

Ευχαριστησε και εφυγε. Ηταν κουρασμενος. Απο τα αγρια χαραματα ετρεχε για αυτην την υποθεση. Ηθελε να την τακτοποιησει, να ξεμπερδευει με αυτην την εκκρεμοτητα. Δυστυχως αυτο δεν εγινε εκεινη την μερα. Ηταν και δυσκολο να βρει το κτηριο της Υπηρεσιας. Στεγαζοταν σε ενα γκριζο συγκροτημα στο κεντρο της πολης. Τελικα το βρηκε. Η εισοδος του κτηριου της Υπηρεσιας σκεπαζοταν απο καδους απορριματων και τεραστιες μαυρες σακουλες σκουπιδιων. Οταν πρωτομπηκε μεσα και ανεβηκε τα στενα σκαλοπατια για να παει στον 2ο οροφο, εριξε πρωτα μια ματια στον 1ο, για να ειναι σιγουρος οτι παει σωστα. Ο εκει χωρος αποτελουνταν απο ταμεια. Μονο τρια ησαν ανοικτα. Πανω απο 40 ατομα πρεπει να περιμεναν. Οι περισσοτεροι ησαν ηλικιωμενοι. Ολοι σχεδον ησαν καταπονημενοι. Καποιοι ψιλομουρμουριζαν καποιες κουβεντες. Απο τους υπαλληλους, μονο ο ενας δουλευε, εξυπηρετοντας τον κοσμο. Ολους σχεδον τους εστελνε αλλου. Ο δευτερος τηλεφωνουσε. Η τριτη υπαλληλος πηγαινε να εξυπηρετησει καποιον, οταν ηρθε καποιος κακομουτσουνος συναδελφος της και της αρχισε την παρλα. Ο κοσμος μουρμουραγε. Η ανακατωμενη μυρωδια γυναικειων αρωματων και τσιγαρων ηταν διαχυτη.

Φευγοντας απο το γραφειο της κυριας X ηταν κακοδιαθετος. Εβαλε τα χερια στις τσεπες και εσκυψε το κεφαλι. Ξαφνικα του ηλθε η ιδεα να ανεβει στους επανω οροφους. Ειχε χρονο, μεχρι να παει στο σπιτι. Ανεβηκε ως τον 4ο. Ειχε ηδη απο την πρωτη φορα προσεξει, οτι οι σκαλες συνεχιζονταν. Οτι υπηρχε και 5ος οροφος. Το μικροβιο του εξερευνητη τον κατελαβε.

Ο 5ος οροφος αποτελουνταν απο εναν φαρδυ διαδρομο με 4 γραφεια δεξια και αριστερα. Ηταν πολυ πιο καθαρος και περιποιημενος απο οτι οι κατω οροφοι. Επικρατουσε ησυχια. Οι μυρωδιες απο τσιγαρα και αρωματα απουσιαζαν. Περπατησε ως το τελος του διαδρομου. Ολα τα γραφεια ησαν αδεια. Μπηκε στο τελευταιο αριστερα. Ηταν ευρυχωρο και καθαρο. Το τραπεζι ηταν μεγαλο και ξυλινο, με πολλα συρταρια. Πισω απο την καρεκλα υπηρχε βιβλιοθηκη με διαφορα ντοσιε και βιβλια. Στην απεναντι μερια του τοιχου υπηρχε επισης μια ντουλαπα με ραφια και συρομενη γυαλινη πορτα. Καθησε στην καρεκλα και παρατηρουσε τον χωρο. Πισω απο την πορτα εισοδου υπηρχε μια μικρη ντουλαπα. Στα αριστερα του, ενα μεγαλο συρομενο παραθυρο. Απο εκει εβλεπε ολη την πολη. Ξαφνου προβαλλε ο ηλιος. Οι ακτινες του διαπερασαν το παραθυρο και ελουσαν με πλατο φως το δωματιο.

Εγειρε το κεφαλι του πισω, καθημενος πιο αναπαυτικα στην καρεκλα. Και αρχισε να γελαει, φανταζομενος τον εαυτο του ως δημοσιο υπαλληλο - κατι το οποιο ποτε δεν θα πραγματοποιηθει...