ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ looser.

Otto Rehhagel: "Wir sind mit folgender Marschroute ins Spiel gegangen: Wir wollten nicht wie in den letzten Spielen ein frühes Gegentor, das ist uns gelungen. Wir haben aber den Gegner nicht so in Schwierigkeiten bringen können, wie ich mir das vorgestellt hatte. (...) Insgesamt muss man natürlich sagen, dass eine überlegene und bessere Mannschaft das Spiel gewonnen hat. Ich muss meiner Mannschaft ein Kompliment machen. Sie hat in der Qualifikation und hier mit Herz und Begeisterung gespielt. (...)"

..............................................................

Θα ειμασταν το λιγοτερο αχαριστοι, εαν λεγαμε οτι ο Οττο Ρεχαγκελ δεν επροσφερε στην εθνικη ποδοσφαιρικη ομαδα της Ελλαδος. Ουσιαστικα αυτος ειναι που εστησε μια ομαδα απο το μηδεν σχεδον. Τα παιδια του Ρεχαγκελ συμμετειχαν στο Ευρωπαικο Πρωταθλημα του 2004 και λιγους μηνες πριν την διεξαγωγη των Ολυμπιακων Αγωνων στην Ελλαδα εντυπωσιασαν τους παντες, οταν στεφτηκαν πρωταθλητες Ευρωπης. Φετος η ελληνικη ομαδα καταφερε να προκριθει και να συμμετασχει στο Παγκοσμιο Πρωταθλημα, το Μουντιαλ, στην Νοτιο Αφρικη. Δυστυχως και παρα το οτι η συμμετοχη στο Μουντιαλ σημαινει κατι απο μονη της ως εννοια, πολλα εχουν αλλαξει στην ελληνικη ομαδα απο την νικη του 2004 και μετα. Το αποτελεσμα φανηκε στα προκριματικα παιχνιδια των τελευταιων ημερων. Εγιναν φοβερα λαθη απο την πρωτη στιγμη. Λαθη που θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει. Αλλωστε, τοσο ο προπονητης με το επιτελειο του, οσο και αρκετοι παικτες, εχουν την καταλληλη εμπειρια και την διαισθηση για να τα αποφυγουν. Ουτε το ενστικτο, ουτε η λογικη λειτουργησαν οταν επρεπε. Εκ των κλασικων λαθων, που επαναλαμβανεται και σε αλλα αθληματα, απο το βολευ στο μπασκετ και απο το χαντμπολ στο waterpolo: Οταν οι ελληνικες ομαδες εχουν την μπαλα και οι αθλητες τους, ολοι μαζι, κατεβαινουν στην εστια των αντιπαλων, για να ανακαλυψουν ποσο δυσκολο ειναι να σκοραρουν, οταν οι αντιπαλοι παιχτες εχουν ηδη τρεξει και στοιχηθει μπροστα απο το τερμα, δημιουργοντας ενα αδιαπεραστο τειχος. Το ειδαμε και αυτη τη φορα στα παιχνιδια εναντιον της Ν. Κορεας, της Νιγηριας, της Αργεντινης.

Το τελευταιο ειδικα παιχνιδι, εθεωρειτο το πιο επικινδυνο. Η Ελλαδα εχει ξαναπαιξει και στο παρελθον εναντιον της Αργεντινης. Το 1994, στο τοτε Μουντιαλ. Τοτε ηταν μια αλλη ελληνικη ομαδα, οπως και η αργεντινικη ομαδα ηταν διαφορετικη. Τοτε ειχαν παει οι δικοι μας με εγωισμο. Ειχαν υπερτιμησει τους εαυτους τους. Στα τρια προκριματικα παιχνιδια φαγανε απο 4 γκολ και δεν εβαλαν κανενα. Το τελευταιο τους παιχνιδι ηταν, οπως και τωρα, κοντρα στην Αργεντινη. Τοτε ο Μαραντονα ηταν που εβαζε τα γκολ. Τωρα οδηγει την ομαδα του απο τον παγκο του προπονητη και αναμφιβολα εχει κανει καλη δουλεια. Τοτε η ελληνικη ομαδα ειχε ξεφτιληστει τοσο, που για μηνες λεγοταν, οτι το εθνικο μας σκορ ειναι 4-0. Στο φετινο Μουντιαλ λεγεται οτι η κατασταση ειναι λιγο καλυτερη. Τουλαχιστον βαλαμε ενα γκολ στο παιχνιδι με την Νιγηρια. Τα λαθη των παιχτων και οι κακες επιλογες του Ρεχαγκελ φανηκαν ομως απο το πρωτο παιχνιδι. Κοροιδιστικα εχασαν το ματς με την Ν. Κορεα. Και δυστυχως, κοροιδιστικα εχασαν και απο την Αργεντινη, που κερδισε σημειωνοντας δυο γκολ λιγοτερα απο τον αγωνα του 1994.

Και αυτο, μολονοτι ο Μαραντονα δεν κατεβασε τους παιχτες τους της Α κλασης, αλλα τους δευτεροκλασατους. Οι ελληνες παιχτες αντεξαν ως το 77ο λεπτο, οταν απο λαθος και κοροιδιστικα μπηκε το πρωτο γκολ. Επαιζαν με τρεις αμυντικους, τρεις μεσους και εναν επιθετικο! Και δεν ηταν μονο αυτο.

Οπως ανεφερε στις δηλωσεις του ο Ρεχαγκελ (βλ. εντ.) και επαναλαμβαναν μετα το παιχνιδι αρκετοι απο τους ποδοσφαιριστες, ειχαν απεναντι τους μια πανισχυρη, ανωτερη τους ομαδα. Απο αυτες τις δηλωσεις μπορει κανεις να καταλαβει με τι νοοτροπια μπηκαν στο γηπεδο. Κανεις δεν ισχυριζεται οτι θα πρεπει να υπερεκτιμησουν τους εαυτους τους, οπως εκαναν οι συμπαικτες τους το 1994. Παντα υπαρχει και η μεση οδος. Δεν υπηρξε κανεις στα αποδυτηρια να τους φτιαξει ψυχολογικα; Επρεπε να βγουν με την νοοτροπια του χαμενου στο σταδιο; Αντι να ασχολουνται ολοι με το πως να μπλοκαρουν τον μεγα Μεσι, δινοντας ετσι την ευκαιρια σε αλλους αργεντινους παικτες να σκοραρουν, δεν θα μπορουσαν οι Ελληνες παικτες, εστω και μια φορα στη ζωη τους, να σφιξουν τα δοντια και να δοκιμασουν και αυτοι να αποφυγουν τα κλασικα λαθη που αναφερθηκαν ανωτερω, να εκμεταλλευθουν ολες τις δυνατοτητες του παιχνιδιου στο επακρο, να γινουν εστω και λιγο, πιο επιθετικοι; Ειναι αναγκη να βλεπουν ακομα και τους δευτεροκλασατους του Μαραντονα ως ανικητους Τιτανες;

Με τετοιες ιδεες, καλυτερα να μην παιζουν καν μπαλα, παρα να αποσυρθουν, να πανε σπιτια τους. Και να φανταστεις οτι καποιοι απο αυτους μπορει να γινουν οι ιδιοι προπονητες στο μελλον...

Οσο για τον Ρεχαγκελ, εχει τις ευχαριστιες και την ευγνωμοσυνη του καθε ποδοσφαιροφιλου Ελληνα. Εκανε κι αυτος οτι μπορουσε και μεχρι εκει που τον επαιρνε. Παλι καλα που, εκτος απο την κατακτηση του ευρωπαικου πρωταθληματος το 2004, καταφερε και εστειλε την εθνικη ομαδα στο Μουντιαλ του 2010. Παλι καλα. Εστω και με την νοοτροπια του looser...