Εχετε δει ποτε μαυρο πανθηρα; Ινδικο ρινοκερο; Αυστραλεζικο κροκοδειλο; Καμηλοπαρδαλη; Οχι σε φωτογραφιες, ουτε σε ντοκυμαντερ, αλλα ζωντανα, στο φυσικο τους περιβαλλον. Ποσοι αραγε εχουν αυτην την δυνατοτητα; Ελαχιστοι - ενα εισιτηριο για Κενυα, Βορνεο η´Αμαζονια ειναι πανακριβο. Για αυτο περιοριζονται οι υπολοιποι στις επισκεψεις σε τσιρκα και ζωολογικους κηπους. Αυτοι οι χωροι ειναι ιδιαιτερα αγαπητοι στα μικρα παιδια, αλλα και μεγαλους που επιθυμουν να δουν απο κοντα εξωτικα ζωα, τα οποια τους ειναι εν μερει γνωστα απο τα ντοκυμαντερ του Coustaeu και του "National Geographic".
Ο Ταλας μεγαλωσε με αυτες τις ταινιες και με βιβλια για την αγρια πανιδα του πλανητη. Αλλα δεν ειναι το ιδιο να βλεπεις σαβανες σε φωτογραφιες και στην τηλεοραση και να εισαι μεσα στο φυσικο αυτο περιβαλλον. Καυμο το ειχε και το εχει ακομα να ταξιδεψει σε μερη εξωτικα, να γνωρισει αλλες χωρες και κουλτουρες. Αλλα δυστυχως, οι μοναδικες οικονομικα ευηκτες δυνατοτητες για οποιον αγαπαει την εξωτικη φυση, ειναι οι προαναφερομενες.
Στα τσιρκα ομως και τους ζωολογικους κηπους, τα ζωα αυτα δεν ζουν ελευθερα. Στα μεν πρωτα ζουν σε κλουβια και υπο αντιξοες συνθηκες υποχρεωνονται να γυμναζονται, να μαθαινουν ακροβατικα για να μας διασκεδασουν. Κατα καιρους εχουν γινει διαμαρτυριες φιλοζωικων οργανωσεων, παρα ταυτα, τα αγρια ζωα στο τσιρκο παραμενουν μια αττραξιον για μικρους και μεγαλους. Στους μεγαλους δε ζωολογικους κηπους του εξωτερικου, οι συνθηκες διαβιωσης και διατροφης βελτιωνονται, χωρις αυτο να σημαινει οτι τα ζωα καλοπερνουν. Στον Ταλα δινεται τουλαχιστον η αισθηση οτι επισκεφτεται φυλακες, οποτε εχει παει να σε ζωολογικο κηπο. Τα ζωα πηγαινοερχονται στα κλουβια τους η´ σε ειδικα διαμορφωμενους χωρους (μεγαλα ζωα, οπως οι ελεφαντες, χρειαζονται και τους αναλογους ανοιχτους χωρους) η´ καθονται σε μια γωνια βαριεστημενα. Οπως ενας ουραγκοταγκος στον ζωολογικο κηπο του Λονδινου, πριν λιγα χρονια. Ειχε πεσει σε καταθλιψη, καθειμενος σε μια γωνια του βρωμικου κλουβιου του, απομερα απο τους αλλους πιθηκους. Το εβλεπες στα σκουροχρωμα ματια του.
Ο Ταλας μεγαλωσε με αυτες τις ταινιες και με βιβλια για την αγρια πανιδα του πλανητη. Αλλα δεν ειναι το ιδιο να βλεπεις σαβανες σε φωτογραφιες και στην τηλεοραση και να εισαι μεσα στο φυσικο αυτο περιβαλλον. Καυμο το ειχε και το εχει ακομα να ταξιδεψει σε μερη εξωτικα, να γνωρισει αλλες χωρες και κουλτουρες. Αλλα δυστυχως, οι μοναδικες οικονομικα ευηκτες δυνατοτητες για οποιον αγαπαει την εξωτικη φυση, ειναι οι προαναφερομενες.
Στα τσιρκα ομως και τους ζωολογικους κηπους, τα ζωα αυτα δεν ζουν ελευθερα. Στα μεν πρωτα ζουν σε κλουβια και υπο αντιξοες συνθηκες υποχρεωνονται να γυμναζονται, να μαθαινουν ακροβατικα για να μας διασκεδασουν. Κατα καιρους εχουν γινει διαμαρτυριες φιλοζωικων οργανωσεων, παρα ταυτα, τα αγρια ζωα στο τσιρκο παραμενουν μια αττραξιον για μικρους και μεγαλους. Στους μεγαλους δε ζωολογικους κηπους του εξωτερικου, οι συνθηκες διαβιωσης και διατροφης βελτιωνονται, χωρις αυτο να σημαινει οτι τα ζωα καλοπερνουν. Στον Ταλα δινεται τουλαχιστον η αισθηση οτι επισκεφτεται φυλακες, οποτε εχει παει να σε ζωολογικο κηπο. Τα ζωα πηγαινοερχονται στα κλουβια τους η´ σε ειδικα διαμορφωμενους χωρους (μεγαλα ζωα, οπως οι ελεφαντες, χρειαζονται και τους αναλογους ανοιχτους χωρους) η´ καθονται σε μια γωνια βαριεστημενα. Οπως ενας ουραγκοταγκος στον ζωολογικο κηπο του Λονδινου, πριν λιγα χρονια. Ειχε πεσει σε καταθλιψη, καθειμενος σε μια γωνια του βρωμικου κλουβιου του, απομερα απο τους αλλους πιθηκους. Το εβλεπες στα σκουροχρωμα ματια του.
Και στις χωρες απο τις οποιες προερχονται πολλα απο αυτα τα εξωτικα ζωα, εχουν αλλαξει οι συνθηκες. Η Αφρικη λογου χαρην, δεν ειναι η Αφρικη που εγνωρισε ο Ταλας απο τα μυθιστορηματα της βικτωριανης εποχης (π. χ. του R. Haggard), τις αφηγησεις του H. M. Stanley η´ τις χολλυγουντιανες ταινιες της δεκαετιας του 1950 (Hatari, King Solomon´s Mines, Mucambo). Ακομα δε των κομικς του Tarzan και των ομωνυμων ταινιων με τον J. Weissmüller. Ουτε φυσικα οι Ινδιες ειναι πλεον ο ρομαντικος κοσμος που εξυμνησε ο R. Kippling, προπαγανδισαν τα στουντιο Korda, εζησε ο Frank Buck.
Επροκειτο δε για την χρυση εποχη των ευρωπαικων αυτοκρατοριων και των αποικιων τους. Οι ανωτερω αναφερομενες πηγες μας την παρουσιαζουν ως μιαν εποχη, στην οποια οι λευκοι ειχαν τον πρωτο και τον τελευταιο λογο. Πολλοι απο αυτους ησαν τυχοδιωκτες, οι οποιοι εναντι αντιτιμου στους τοπικους "κοτζαμπασηδες" κυνηγουσαν αμιλεικτα αγρια ζωα, διοργανωναν σαφαρι, καταληστευαν τις φυσικες πηγες πλουτου. Οι ντοπιοι παρουσιαζονται συνηθως ως υπαναπτυκτοι, προληπτικοι, καννιβαλοι. Κυριως ομως ειναι βασταζοι, αχθοφοροι των αποσκευων του καθε λευκου "sahib" η´ "buana" που θελει να οργωσει τις ζουγκλες και τις σαβανες παρεα με την καραμπινα και την κασκα του, ωστε να προσθεσει ακομα μια γαζελα στην συλλογη του απο βαλσαμωμενα ζωα. Στα κομικς π.χ. του Ταρζαν που κυκλοφορουσαν στην Ελλαδα απο τον "Δραγουμη", το κακο ειχε παραγινει: Σε καθε τευχος, ο "βασιλιας της ζουγκλας" εσφαζε και απο ενα λιονταρι, λεοπαρδαλη, πυθωνα, κροκοδειλο κτλ. Κοντευε να εξολοθρεψει ολοκληρη την αφρικανικη πανιδα!
Παραλληλα παντως με το κυνηγι του "τροπαιου", καποιοι απο αυτους τους κυριους, οπως ο Frank Buck επιαναν αγρια ζωα με παγιδες ζωντανα και τα εφερναν στον δυτικο κοσμο. Οι πρωτοι ζωολογικοι και βοτανικοι κηποι, που ηταν αρχικα μονο για τους μοναρχες προσβασιμοι, ανοιξαν λιγο αργοτερα τις πυλες τους για ολους. Καποια στιγμη δε, και μετα απο δυο παγκοσμιους πολεμους και αρκετους αγωνες για ανεξαρτησια των αποικιων (ενας απο τους πρωτοστατες ηταν ο Μ. Gandhi στην Ινδια), οι μεγαλες δυναμεις, οι οποιες, πλην της Μ. Βρετανιας, δεν ησαν πλεον μοναρχιες, τα μαζεψαν και εφυγαν. Αφησαν ομως πισω τους κενα εξουσιας. Ετσι, στην σημερινη Αφρικη παραδειγματος χαριν, επικρατει ως επι το πλειστον φτωχεια, πεινα, διψα, αρρωστιες εμφυλιοι πολεμοι διοτι καποιοι απο την Α´φυλη αυτοναναγορευονται "απελευθερωτες" των λαων, ριχνουν την προηγουμενη κυβερνηση και εξελισσονται σε δικτατορες. Σκοτωνουν, βιαζουν, τρομοκρατουν και ζουν σε πολυτελη ανακτορα, ενω οι συνανθρωποι τους δεν εχουν ουτε να φανε, ουτε να πιουν. Οσο για το φυσικο πλουτο; Ελεφαντοδοντο, κερατα ρινοκερων και νεροβουβαλων, καθως και δερματα κροκοδειλων και λεοπαρδαλεων συνεχιζουν να πωλουνται ευρεως στις δυτικες κοινωνιες οπως και τα blood-diamonds. Εμαθαν καλα τα κολπα απο τους buanas...
Εν τω μεταξυ, ο φυσικος χωρος των ζωων διαρκως και συρρικνωνεται. Τα τροπικα δαση του Αμαζονιου και του Βορνεο ελαττωνονται, διοτι καποιοι δεν εχουν μαθει να ανακυκλωνουν χαρτι και οι παγοι στους πολους λιωνουν, λογω του "φαινομενου του θερμοκηπιου", το οποιο οφειλεται κατα κυριο λογο στις "πολιτισμενες", δυτικες κοινωνιες. Με την φυση να βρισκεται σε κινδυνο, λογικο ειναι να σκεφτονται καποιοι, οτι ειναι καλυτερο για τα αγρια ζωα να βρισκονται σε περιφραγμενα παρκα και ζωολογικους κηπους.
Αλλος ενας φαυλος κυκλος του συστηματος δηλαδη... Αναφερομενων των υπαρχουσων συνθηκων, δυστυχως αυτες ειναι μονο οι λυσεις που εχει κανεις, εαν το πορτοφολι του δεν επαρκει για εξωτικα ταξιδια: Ντοκυμαντερ και παρκα. Και τα ονειρα για εναν επιγειο παραδεισο, οπου μπορει ο ανθρωπος να απολαυσει, αλλα να μην επεμβαινει καταστροφικα στη φυση...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen