ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ V

Υπάρχουμε - Συνυπάρχουμε;

Δημήτρης Πεφάνης

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: NEA, 12 Αυγούστου 2008)

Αγώνες πολέμου... Μεσημέρι Κυριακής και η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών είναι γεμάτη. Γ εωργιανοί μετανάστες ανάβουν κεριά και προσεύχονται. Έξω από την εκκλησία, μια μεσήλικη μιλάει στο κινητό. Μιλάει και κλαίει συνέχεια. Προσπαθώ να μάθω γιατί. Μου λένε επειδή σκοτώθηκαν δυο συγγενείς της. Ύστερα από λίγο, κάποιος άλλος λέει πως κλαίει επειδή έμαθε πως είναι ζωντανοί οι συγγενείς της. Δεν έχει και πολλή σημασία. Στον πόλεμο κλαις για τους νεκρούς και τους ζωντανούς μαζί. «Από πού είναι;» ρωτάω. «Από το Γκόρι» μου απαντούν...

●●● Κάθε πόλεμος έχει μια νότα μαύρου χιούμορ. Οι Ρώσοι, διαβάζω, ισοπέδωσαν το Γκόρι. Την πολίχνη όπου γεννήθηκε το 1879 ο Στάλιν. Ο «υπέροχος Γεωργιανός», όπως τον αποκάλεσε ο Λένιν όταν τον πρωτογνώρισε. (Όταν τον γνώρισε καλύτερα τρομοκρατήθηκε, αλλά τότε δεν είχε πια μιλιά να μιλήσει). Η γεωγραφία των εθνοτήτων της Σοβιετικής Ένωσης- ως κληρονόμος της τσαρικής αυτοκρατορίας- ήταν έργο του «υπέροχου Γεωργιανού». Ανάμεσα στα άλλα, το 1921, ο Στάλιν έδωσε τέλος στη σύντομη ανεξαρτησία της ιδιαίτερης πατρίδας του, «καθαρίζοντας» τους εκεί σοσιαλδημοκράτες μενσεβίκους. Ο «υπέροχος Γεωργιανός» είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Καύκασο. Έφτιαχνε και ξανάφτιαχνε τα σύνορα και τα ονόματα των εθνοτήτων και των Δημοκρατιών στην περιοχή, ώστε η κεντρική ολοκληρωτική εξουσία να έχει πάντα το πάνω χέρι. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αυτά τα σύνορα και ονόματα αναδύθηκαν σαν φαντάσματα ξεχασμένα από τον χρόνο. Η τυραννία δεν λύνει τα προβλήματα. Τα αφήνει πίσω, σαν ωρολογιακές βόμβες, προς αξιοποίηση από άλλους τυράννους... Ο Πούτιν προσπαθεί σήμερα να επαναφέρει στη Ρωσία τα χαμένα κομμάτια της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Να δείξει ότι η Ρωσία είναι ξανά μεγάλη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί θυμίζουν κάπως τον «υπέροχο Γεωργιανό». Αφήνει να εννοηθεί ότι η Γεωργία και η Ουκρανία δεν πρέπει να υπάρχουν καν ως κράτη. Η Τσετσενία μετατράπηκε σε τεράστιο νεκροταφείο. Οι Ρώσοι δημοσιογράφοι που γράφουν «επικίνδυνες λέξεις» τσακίζονται και δολοφονούνται. Οι πρώην πράκτορες της ΚGΒ διαθέτουν απόλυτη εξουσία, όπως στα τρομερά χρόνια ενός άλλου Γεωργιανού, του Λαβρέντι Μπέρια... Το μοναδικό μπρούντζινο άγαλμα του Στάλιν σήμερα πρέπει να υπάρχει στο Γκόρι της Γεωργίας: εάν δεν το ισοπέδωσαν ακόμα οι ρωσικές βόμβες. Ο Στάλιν ήταν ένας τύραννος, αλλά για τους Γεωργιανούς καθετί το γεωργιανό είναι καλό. Στη φτωχή και μυθική πατρίδα της Μήδειας ο εθνικισμός είναι επίσημη θρησκεία. Ένας εθνικισμός που τροφοδοτείται διαρκώς, αφού από το 1991 η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και εδαφική κρίση: Η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία ουσιαστικά έχουν αποσχιστεί και βρίσκονται υπό την κηδεμονία της Ρωσίας. Η Γεωργία επιθυμεί διακαώς να μπει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Αμερικανοί την υποστηρίζουν γιατί την βλέπουν ως σφήνα στα πλευρά της Ρωσίας, σε ένα σταυροδρόμι όπου αφθονούν οι εθνικισμοί, οι μαφίες, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και οι αγωγοί. Λένε ότι ο Καύκασος μοιάζει με τα Βαλκάνια (ευτυχώς που στα Βαλκάνια δεν υπάρχει πετρέλαιο, γιατί θά ΄μασταν ακόμα στα χαρακώματα). Και ο πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι μοιάζει με βαλκανικό ηγέτη του Μεσοπολέμου. Ένας ημιδικτατορίσκος που πάσχει από τη μεγαλομανία του μικρομέγαλου. Τον ενδιαφέρει περισσότερο η εξουσία του, παρά οι ζωές των συμπατριωτών του. Ένας καταφερτζής που φαντάζεται επικές μάχες, ακόμα και τον Γ΄ Παγκόσμιο να ξεσπάει για χάρη του. Αυτό που κατάφερε πάντως, με την επίθεση στη Νότια Οσετία, ήταν να προκαλέσει μπόλικη οδύνη και δάκρυα. Να δώσει την ευκαιρία στον Ρώσο κληρονόμο του «υπέροχου Γεωργιανού» να κάνει τη Γεωργία πεδίο βολής φθηνό. Και στην ανθρωπότητα να σπάσει άλλο ένα ρεκόρ: να ξεκινήσει έναν πόλεμο σε απόλυτο συγχρονισμό με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων...

----------------------------------------------------------------------------

Λάθος άλογο

Της Αριστοτελίας Πελώνη

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: NEA, 12 Αυγούστου 2008)

ΟΠΟΙΟΣ ελέγχει την Ευρασία, ελέγχει τον κόσμο... Το γνωρίζουν και οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί. Το γνωρίζει και ο Μιχαήλ Σαακασβίλι, καθώς επιθυμεί να παίξει στη νέα φάση του «Μεγάλου Παιχνιδιού». Η άλλοτε «μαύρη τρύπα της Γης» διαθέτει παγκοσμίως τις περισσότερες ανεκμετάλλευτες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι τυχαίο ότι το γεωπολιτικό βάρος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μετατοπίζεται όλο και πιο Νοτιοανατολικά. Ο Γεωργιανός πρόεδρος ξέρει καλά ότι βρίσκεται εκεί όπου διασταυρώνεται το νέο ενεργειακό Ελντοράντο. ΣΠΟΥΔΑΣΜΕΝΟΣ στη Γαλλία και τις ΗΠΑ, εισέβαλε στην πολιτική σκηνή ως μεταρρυθμιστής, κατήγγειλε τον πολιτικό του «πατέρα» Έντουαρντ Σεβαρτνάντζε και τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Δεν είναι λίγοι όσοι κατηγορούν τον 41χρονο πρόεδρο ως λαϊκιστή και άνθρωπο με εμμονή στην εξουσία. Ο «δημοκράτης» Μιχαήλ κατέπνιξε τη λαϊκή αντίδραση εναντίον του τον περασμένο Νοέμβριο και φίμωσε τα μίντια. Ο «Μίσα» είναι ο άνθρωπος των Αμερικανών στην περιοχή και δεν το κρύβει. Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπολόγισε σωστά. Η πεποίθηση ότι η ευρισκόμενη στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, Γεωργία θα μπορούσε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς να ανοίξει μύτη, ήταν τουλάχιστον αφελής. Όπως και ότι θα μπορούσε να επιτεθεί στους Οσέτιους, με το Κρεμλίνο σε ρόλο παρατηρητή. ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ Σαακασβίλι είναι να προκαλέσει τη Μόσχα, ώστε κατόπιν να ισχυριστεί ότι δεν μπορεί να αποτελεί εγγυήτρια δύναμη στον Καύκασο, σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ... Στην πολιτική και δη τη διεθνή, η υπερβολική αυτοπεποίθηση πληρώνεται. Πολύ περισσότερο, αν τα βάζει κανείς με έναν αντίπαλο όπως η Ρωσία. Το πολιτικό μέλλον του «Μίσα» διαγράφεται γκρίζο. Το πιθανότερο είναι ότι θα βγει χαμένος από τη σύγκρουση, όπως και οι εμπνευστές της στην Ουάσιγκτον. Τα ποντάρισαν όλα στο λάθος άλογο. Τώρα βλέπουν τη Μόσχα να τους δείχνει ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή.