Ο θορυβος του απορριματοφορου λειτουργησε σαν ξυπνητηρι και τον εκανε να ανοιξει αμεσως τα ματια. Εκανε ζεστη, ηταν ιδρωμενος. Προσπαθησε να σηκωθει, αλλα ολο του το σωμα ηταν μουδιασμενο. Ειχε μια ελαφρια ζαλαδα. Σηκωθηκε τελικα με σπασμους στη μεση και πηγε τρικλιζοντας προς το μπανιο. Με μισοκλειστα ματια πλησιασε τον νεροχυτη και εριξε κρυο νερο στο προσωπο του για να ξυπνησει. Αισθανθηκε λιγο καλυτερα. Αποφευγοντας να κοιταξει το ειδωλο του στον καθρεπτη, ξαναμπηκε στο δωματιο, αυτη την φορα με σταθεροτερο βημα. Μολονοτι ενιωθε το αδειο του στομαχι να ψιλοδιαμαρτυρεται γουργουριζοντας, προτιμησε να αφοσιωθει σε ασκησεις γυμναστικης, οπως εκανε και καθε πρωι. Ασκησεις για την καμψη της μεσης, για τα γονατα, τεντωμα για την σπονδυλικη στηλη και τα χερια, ακομα δε "ροκανισματα" για τους κοιλιακους και καμψεις εδαφους (push-ups), μεχρι τελικης πτωσεως. Αφου δοκιμασε τις αντοχες του και ενιωσε πιο ανετα, ξαναμπηκε στο μπανιο για ενα γρηγορο και δροσιστικο ντους.
Ο καθρεπτης ειχε θαμπωσει. Το νερο στο ντους δεν ηταν τοσο κρυο, οσο περιμενε. Δεν πειραζει. Ανοιξε την βρυση του νεροχυτη και εριξε παλι κρυο νερο στο προσωπο του. Τιναξε το κεφαλι του περα δωθε και αισθανθηκε πραγματικα καλυτερα. Σκουπισε με την παλαμη του τον καθρεπτη και κοιταξε μεσα του. Ενα γνωριμο προσωπο το κοιτουσε χαμογελωντας του.
- "Χρονια πολλα! Ευτυχισμενα Γενεθλια!" του ειπε. Και συνεχισε: - "Θυμασαι; Σημερα κλεινεις τα 33! 33 χρονων - ελπιζω να αντεξεις εναν ολοκληρο χρονο!"
- "Γιατι το λες αυτο;"
- "Η ηλικια των 33 χρονων ειναι κρισιμη. Σκεψου μονο οτι ο Μεγαλεξανδρος και ο Χριστος πεθαναν στα 33 τους!"
- "Παψε, γινεσαι γελοιος! Δεν εχεις κανενα δικαιωμα να με συγκρινεις με δυο μεγαλες προσωπικοτητες της παγκοσμιου ιστοριας!"
- "Ναι ναι, ξερω... Εσυ εισαι ενας απλος, καθημερινος ανθρωπος... Σεμνος και ταπεινος μεν, αλλα οχι οπως οι γνωστοι "σεμνοι και ταπεινοι"...."
- "Το λες και εσυ, σαν να ειναι το χειροτερο εγκλημα! "
- "Οχι, δεν εννοω αυτο, ηρεμησε. Απλα παιρνω το γεγονος αυτο, οτι σημερα μπηκες στα 33 και το θετω ως κομβο στη ζωη σου. Απο αυτο κοιτας προς τα πισω, κανεις μια ανακεφαλαιωση της ζωης σου και ετοιμαζεσαι για το επομενο βημα προς το μελλον."
- "Το μελλον... Ποιος γνωριζει το μελλον του; Παιρνω τη ζωη μου στα χερια της και προσπαθω να την φτιαξω... Αν προλαβω βεβαια, οπως εσυ διατεινεσαι. Οσο για το παρελθον... Δεν υπαρχει στιγμη που να μην κοιταξω πισω... Βλεπω τι εκανα σωστο, τι λαθος... Που πηγα, ποιους συναναστραφηκα, τι εμαθα... Τις γυναικες που αγαπησα, τους ανθρωπους που μου εκαναν κακο..."
- "Μην κολλας ομως στο παρελθον. Οτι εγινε, εγινε. Η ζωη συνεχιζεται. Χρησιμοποιησε τις εμπειριες σου ως εφαλτηριο για να σχεδιασεις τις επομενες ενεργειες σου."
- "Πως συνεχιζεται ομως η ζωη για μενα; Βλεπω οτι εχω μεινει σε ενα σημειο: Ειμαι ακομα ανεργος, δεν εχω μονιμη συντροφο, μενω σε νοικι, οι παρεες και η οικογενεια μου ειναι μακρια. Πως μπορω να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση, οταν οι αιτησεις μου, οσο καλες και να ειναι, συνεχως απορριπτονται;"
- "Για αυτο λεω οτι εισαι σε φαση μεταβατικη. Πολλοι αλλωστε υπαρχουν που δεν εχουν μονιμη εργασια και παρτενερ. Αλλωστε συνεχιζεις και δραστηριοποιησαι με ενεργειες σου, σκοπος των οποιων ειναι να βγεις και εσυ απο αυτην την κατασταση. Απο την στιγμη που δεν καθεσαι απραγος και δεν περιμενεις να σου ερθουν εργασια, χρηματα και γυναικες σαν μαννα απο τον ουρανο, εισαι σε καλο δρομο."
- "Αυτη η μεταβατικη φαση διαρκει πολυ ομως. Και δεν οφειλεται αυτο αποκλειστικα σε μενα. Απο την στιγμη που εισαι εντος της κοινωνιας, εισαι μελος της και υπακους σε κανονες. Και πολλες φορες, εξαρτασαι και απο αλλους, που δεν γνωριζεις τι εχουν στο μυαλο τους για σενα. Μπορει δηλαδη να ειναι καποιος που δεν γουσταρει την φατσα σου, οπως εχει αναφερει και ο φιλος Λευτερης για αναλογες περιπτωσεις και αυτος ο καποιος, αντι να ασχοληθει με τον εαυτο του, ασχολειται με σενα και σου δημιουργει επιτηδες εμποδια."
- "Ναι, αθεμιτος ανταγωνισμος και συκοφαντες υπαρχουν. Mobbing. Εχεις εμπειριες απο τετοια. Θα τα βγαλεις περα."
- "Πως; Καθε φορα, εγω πληρωνω τη νυφη. Κανω τον χαμαλη για να πινουν καποιοι αλλοι στην υγεια του κοροιδου. Ποτε δικαιωθηκα εγω; Οποτε απαιτησα κατι, βρηκα και τον μπελα μου απο πανω. Δεν υπαρχει δικαιοσυνη μου φαινεται. Ειναι καποιες παρεες σε ολους τους τομεις της καθημερινης οικονομικης, πολιτικης, επαγγελματικης κ.α. ζωης που κοβουν και ραβουν αναλογα με τα γουστα τους. Αυτοι μας κουμανταρουν τη ζωη. Επειδη ετσι τους αρεσει, θα πρεπει ο ταδε να μεινει αποκομμενος απο την κοινωνια, ανεργος, χωρις φιλους κτλ. Για να καθονται αυτοι οι τυποι και να τον εμπαιζουν, μπαζοντας καποιους δικους τους ασχετους απο την πισω πορτα."
- "Θυμαμαι, εχεις περασει πολλα με -νακηδες, ρουληδες, σβηστους, σακηδες και διαφορα αλλα "φρουτα". Αλλα γνωριζεις οτι προκειται για κομπλεξικους. Αφου ασχολουνται μαζι σου, μονο και μονο για να σου δημιουργησουν αργοτερα προβληματα διαβαλλοντας σε στο εργασιακο σας περιβαλλον, προβλημα με τον εαυτο τους εχουν. Το θεμα παντως ειναι, οτι εσυ προσπαθεις, ειτε να κανεις μια νεα αρχη, ειτε να συνεχισεις στον τομεα που ηδη εισαι. Σε καθε περιπτωση, ξεκινας ενα καινουργιο κεφαλαιο."
- "Παντα ετσι ειναι. Χτυπαω, πεφτω, σηκωνομαι, ξαναχτυπαω, ξαναπεφτω, ξανασηκωνομαι... Ο αγωνας μου δεν τελειωνει ποτε. Ολο και μια νεα αρχη κανω. Ειναι ομως τοσο κουραστικο... Συνεχεια και συνεχεια... Σαν τον βραχο που τον χτυπαει το κυμα με τον καιρο μαζευει και γινεται στο τελος πετραδακι..."
- "Εισαι ακομα βραχος και θα αργησεις πολυ να γινεις πετραδακι. Εχεις καιρο μπροστα σου. Αισιοδοξια λοιπον και εσω μαχιμος. Αλλωστε η ζωη ειναι αγωνας. Θα τα καταφερεις."
- "Ναι... Σε ευχαριστω για τα καλα λογια...."
- "Αν δεν αγαπησεις και λιγο τον εαυτο σου, οπως λεει και ο φιλος Χαρης, αν δεν τον προσεξεις, δεν προκειται να το κανει κανενας αλλος. Σημερα ειναι τα γενεθλια σου. Εχεις το δικαιωμα να διασκεδασεις και εσυ. Και παλι χρονια πολλα, καλη δυναμη και κανε οτι μπορεις να βελτιωσεις την ζωη σου. Απομακρυνε αρνητικες σκεψεις και σχεδιασε προσεκτικα τις επομενες ενεργειες σου. Ξεκουρασου τωρα, για να εχεις δυναμεις για τον χειμωνα. Να περνας καλα Ταλα και ο καθε Ταλας εκει εξω."
- "Ευχαριστω, να εισαι και εσυ καλα. Εις το επανιδειν Ταλα."
- "Επισης Ταλα μου, επισης."
3 Kommentare:
Χρόνια Πολλά Τάλα!
Πάντα με υγεία και δύναμη!
Ξέρεις, σπατάλησα κι εγώ πολύ χρόνο να σκέφτομαι γι αυτούς που δημιούργησαν (και δημιουργούν) εμπόδια, που (με) κόβουν και ράβουν…ούτε πλέον μπορώ να ακούω το «κάθε εμπόδιο για καλό», γιατί τα εμπόδια τα βλέπω πολύ καλά…το καλό όμως…
Όμως όπως λες κι εσύ η ζωή είναι αγώνας. Παλεύουμε κι ελπίζουμε ότι κάτι καλό θα συμβεί. Έως τότε υπομονή. Και αισιοδοξία!
Την καλησπέρα μου.
Σε ευχαριστω φιλε, να εισαι καλα.
Το προβλημα μου ειναι κατι τυπακια, σαν αυτα που εχω αναφερει σε προηγουμενα κειμενα. Απο αυτα τα τυπακια, που αντι να σχοληθουν με την δουλεια τους, καθονται και ασχολουνται με την εμφανιση σου, τι κανεις, ποιους συναναστρεφεσαι κτλ. Απο αυτους που θελουν να φανε το δικο σου ψωμι, γιατι δεν τους φτανει το δικο τους ταχα μου. Που κανουν οτι περναει απο το χερι τους, για να σε δουν να μενεις μονος σου, χωρις χρηματα, χωρις φιλους και οικογενεια, χωρις δουλεια. Αυτοι ειναι που βαζουν εμποδια στους αλλους. Τα προβληματα δεν ερχονται απο μονα τους. Αλλοι τα δημιουργουν.
Η σκεψη ειναι, αν οντως αξιζει να κανουμε τον κοπο και να αγωνιζομαστε, οταν γνωριζουμε ηδη οτι καθε προσπαθειες αξιοκρατιας παρακαμπτονται, οταν λ. χ. διοριζονται γαλαζοπρασινα παιδια σε διαφορα ποστα.
Θεωρώ ότι έχεις δύο επιλογές: Ή γίνεσαι ένας από αυτούς ή καταπίνεις και συνεχίζεις. Είναι θέμα αρχών και συνείδησης. Τώρα θα μου πει κάποιος ποιες αρχές όταν δεν βρίσκω δουλειά, πρέπει να πληρώσω λογαριασμούς και να φάω, όταν η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Δεν έχω καταλήξει, γιατί ίσως να αντέχω ακόμη. Και ίσως γιατί ελπίζω – ίσως μάταια - στο ότι η ακεραιότητα και η υπομονή τελικά ανταμείβονται. Δεν ξέρω, θα δείξει…έως τότε θα μπορώ τουλάχιστον να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια.
Kommentar veröffentlichen