A Quantum of Pessimism.

Ειναι ωρες που τον πιανει τον Ταλα το κατιτις του και βλεπει το ποτηρι μισοαδειο. Ισως αυτο να οφειλεται στο οτι τον ουρανο τον καλυπτουν πυκνα γκριζα συννεφα. Ισως επειδη τα κλαδια των δενδρων ειναι γυμνα απο φυλλα - αυτα κειτονται στο εδαφος, κιτρινιασμενα και ξερα - και χτυπιουνται αλυπητα απο ανεμους και βροχες. Ισως γιατι χειμωνιασε, μικρυναν οι μερες και κανει κρυο. Ισως γιατι εδω που ζει, ειναι μονος του. Ισως ακομη, απο αυτα που διαβαζει στον Τυπο.

Μαυρη μαυριλα πλακωσε. Οικονομικη κριση παντου. Ουτε πανωλη να ηταν. Ακριβεια, ανοδος τιμων σε πρωτες υλες, αυξηση φορων, στασιμοτητα μισθων και συνταξεων. Ανεργια. Που παμε; Που να παμε; Μπορουμε να παμε καπου;

Οι σταλες απαισιοδοξιας (sic: A quantum of pessimism) του Ταλα σταζουν, καθως διαβαζει καποιες επικαιρες ειδησεις: Ζητουνται χρηματικες αποζημιωσεις απο την γερμανικη κυβερνηση για τις θηριωδιες του ναζισμου στον Β Παγκοσμιο Πολεμο. Η Γερμανια δεν θελει να πληρωσει. Εστω ομως οτι δινει τις αποζημιωσεις, συμφωνα με την αποφαση ιταλικου δικαστηριου τις προαλλες. Θα πανε οντως στις οικογενειες των θυματων; Ποιες και ποσες ειναι αυτες; Και αν πανε, τι σημαινει αυτο; Εξαργυρωσαμε την μνημη των δικων μας και τελειωσαμε; Μηπως ομως καταληξουν σε αλλων τις τσεπες; Ποιος τα ελεγχει αυτα και με ποια κριτηρια;

Αλλο θεμα: Κατι γραψανε για καποιο "πακετο Μπαροζο" απο την Ε.Ε. Καμποσα δις ευρω για την Ελλαδα. Εστω οτι ερχεται ενα τετοιο πακετο. Θα διατεθει εκει που πρεπει να διατεθει η´ θα το ροκανισουν οι "γνωστοι-αγνωστοι";

Επομενο θεμα: Το ΥΠ.ΠΟ., γραφτηκε τις προαλλες, οτι αντιμετωπιζει οικονομικα προβληματα. Χρεη, απληρωτοι υπαλληλοι κτλ... Διαθετει ομως 120 εκατ. ευρω αναξοιοποιητα. Γιατι μενουν αυτα τα χρηματα ετσι Γιατι δεν οργανωνονται, να κανουν κατι, ωστε να διατεθουν τα χρηματα αυτα εκει που πρεπει να διατεθουν;

Last - but not least: Συχνα πυκνα διαβαζουμε, οτι ο ταδε δωρισε ενα μονοπετρο αξιας Χ ευρω στην μνηστη του/ κοπελια του, ζητωντας την ετσι σε γαμο κτλ... Αν δεν της χαριζε μονοπετρο, δεν θα τον παντρευοταν; Σε αυτο το επιπεδο εχουν κατρακυλησει τα συναισθηματα των ανθρωπων; Να εξαργυρωνεις την αγαπη εναντι πανακριβων κοσμηματων;

Προς το παρον, η κατασταση ειναι σταθερη. Οι σταλες απαισιοδοξιας εχουν φτασει σε σταθερα επιπεδα. Καποια στιγμη θα γυρισει το κλιμα και θα εχει ο Ταλας σταλες αισοδοξιας. Ως τοτε βεβαια, εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας...

Ο καιρος παραμενει μουντος. Γκριζο το τοπιο. Γκριζα και η διαθεση του.

ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙ.

Θλιμμενο παντα καθεται στο παρκο στο παγκακι,
τι αραγε να σκεφτεται το δολιο γεροντακι;

Τι πικρες να εγνωρισε, πονους και δυστυχιες,
και μοναχο του προτιμα τις ερημες πλατειες;

Με βλεμμα παντα απλανες, με σκεψη αφηρημενη,
που να τον παει ο λογισμος, μονο αυτος το ξερει.

Τι μπορες να τον χτυπησαν και ποσες καταιγιδες,
και εχει το υφος βλοσυρο, βρεγμενες βλεφαριδες...

Ποσες φουρτουνες γνωρισε στο διαβα της ζωης του,
και λυγισε το είναι του, το δολιο το κορμι του...

Ποσο ακομη θα μπορει να ερχεται στο παγκακι,
να καθεται σκεπτομενο το δολιο γεροντακι;

Τωρα περναω από εκει, μα ο γερος εχει φυγει
και το παγκακι ερημο, πνιγμενο στο σκουπιδι.

Ένα πουλακι καθεται στο διπλανο κλαδακι,
που ηταν παρεα μονιμη στο δολιο γεροντακι.

Και με θλιμμενη τη λαλια τον Υψιστο ρωταει,
το γεροντακι τι εγινε, που να χει αραγε παει.

Το μονο που ενδιαφερθηκε ητανε το πουλακι,
ψαχνει να βρει τι εγινε το ερμο γεροντακι.

Αν πηγε σε άλλη γειτονια παλι θα ναι θλιμμενο,
αν ισως αποδημησε, ας είναι ευτυχισμενο.

[Του κυρ Γιαννη. 29.05.06. Απο την πρωτη του ποιητικη συλλογη "Ανθρωποι καλοι, παραδεισος η γη"(Αθηνα 2007)]

ΟΙ "ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΙ ΜΑΣ" ΓΕΙΤΟΝΕΣ.

Οι υφαλοκρηπιδες (και οι βραχονησιδες) του Αιγαιου ειναι σαν τις κωλοτρυπιδες: Ολοι θελουν να εχουν την πρωτια και την εμπειρια συναμα, της "εκπορθησης" τους. Τι να κανουμε, το "πισωκολλητο" αποτελει απωθημενο καθε αντρικης φαντασιωσης (kατι ηξερε ο Μαρησιος ντε Σαντ απο αυτα..). Οι μεν Ελληνες το αποκαλουν οθωμανικο, οι δε Τουρκοι (και ο.. υπολοιπος πλανητης!) το ονομαζουν "greek style"!

Αυτες τις σκεψεις μπορει να τις κανει ο οιοσδηποτε παρακολουθησε τα τεκταινομενα του Σαβ/κου. Πρωταγωνιστης, πλοιο με νορβηγικη σημαια, συνοδευομενο απο τουρκικη φρεγατα, το οποιο διεξηγαγε υποθαλασσιες ερευνες στην περιοχη εξω απο το Καστελοριζο. Κατα τους Τουρκους, εντος των συνορων τους, κατα τους Ελληνες, εντος των δικων τους χωρικων υδατων. Το θεμα εληξε, αφου το πλοιο αποχωρησε, και μετα τα διαπιστευματα και τα διαβηματα της ελληνικης πλευρας προς την τουρκικη. Αυτα.

Ειναι μπαχαλο ολη αυτη η ιστορια. Η τουρκικη πολιτικη δεν δειχνει διαθεση για συνεργασια με την γειτονικη της Ελλαδα. Κι ολα αυτα παρα τις κουμπαριες, τις ζειμπεκιες, τις κοινες πολιτιστικες εκδηλωσεις, τις προσπαθειες εξευρεσης λυσης για το Κυπριακο και την εισοδο της Τουρκιας στην Ε.Ε. Ισως την επηρρεασε το ρητο ελληνα πολιτικου: "δεν διεκδικουμε τιποτε".

Ενταξει εμεις, δεν διεκδικουμε. Βλεπουμε ομως, οτι οι Τουρκοι διεκδικουν. Εχουν θεσει casus belli για τα χωρικα τους υδατα, το οποιο ισχυει ακομη. Τα τουρκικα πολεμικα αεροσκαφη ομως, συνεχιζουν να εισερχονται στον ελληνικο εναεριο χωρο. Τουρκικες τρατες ψαρευουν εντος της ελληνικης επικρατειας. Τουρκοι καπετανιοι αποβιβαζουν λαθρομεταναστες κρυφα στα ελληνικα νησια. Η Αγκυρα ελεγχει και πιεζει την τουρκοκυπριακη κοινοτητα. Κατα καιρους εχει επαναλαβει οτι δεν επιθυμει να γινει η Κυπρος μια δευτερη Κρητη - να περασει δηλ. η Μεγαλονησος αποκλειστικα υπο ελληνικο ελεγχο.

Η τουρκικη εξωτερικη πολιτικη ειναι δυναμικη, γεματη ενεργεια. Η ελληνικη; Χλιαρη. Παθητικη. Φοβισμενη. Αμηχανη. Στις παραβιασεις των συνορων απλως γκρινιαζουν. Και ανακοινωνουν τις διαμαρτυριες τους με διαπιστευσεις και διαβηματα. Ως εκει.

Δεν ειπε κανεις βεβαια να καταργηθει η διπλωματια. Αλλα ειναι ευχης εργον να δεις κινητικοτητα σε τετοια ζητηματα. Μην φτασουμε παλι στο σημειο να επαναλαμβανονται γελοιοτητες. Καποιοι θυμηθηκαν λογω του επεισοδιου την ιστορια με τα Ιμια και μιλησαν περι προδοσιας. Τον πειραξε πολυ τον Ελληνα αυτο. Ενοιωσε εξευτελισμενος. Λες και θα πολεμουσε. Λες και θα κερδισε στην περιπτωση αυτη, και θα εφτανε ως την Κοκκινη Μηλια.

Οχι. Τιποτε δεν λυνεται και δεν βελτιωνεται με τετοιου ειδους αψιμαχιες. Ποιος θελει να ζησει εναν ελληνοτουρκικο πολεμο, οπως αυτον του 1896 η´του 1922; Διπλωματια πανω απο ολα. Αλλα ισχυρη και δυναμικη. Οχι νεροβραστα πραγματα.

ΠΕΡΙ ΑΣΤΕΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΙΤΩΝ.

Καθημερινα δινουν το παρων παντου. Στις μεγαλουπολεις. Στους δρομους και τα πεζοδρομια. Στις στασεις λεοφορειων, τραινων, τρολλευ, τραμ. Δεν υπαρχουν αργιες για αυτους. Δεν υπαρχουν περιορισμοι σε ηλικιες, φυλα και εθνικοτητες. Ηλικιωμενοι, παιδια, μαναδες, αναπηροι, ναρκομανεις, αστεγοι. Αλλοι πουλανε στυλο, μπρελοκ και χαρτομανδηλα. Αλλοι καθαριζουν τα τζαμια αυτοκινητων στα φαναρια. Αλλοι παιζουν μουσικη και τραγουδουν. Και αλλοι ζητουν απλως λιγη ελεημοσυνη. Ορισμενα κερματα για να φανε, να πιουν η´να παρουν την δοση τους.

Οι "αλλοι" ειναι επιφυλακτικοι απεναντι τους. Καποιοι ειναι καχυποπτοι. Καποιοι αδιαφορουν. Καποιοι αλλοι τους περιγελουν. Υπαρχουν και μερικοι, οι οποιοι βγαζουν τα απωθημενα τους επανω τους. Ποσες φορες δεν εχουμε ακουσει και διαβασει για κακοποιησεις αστεγων; Λες και ευθυνονται οι επαιτες για την οικονομικη κριση και για ολα τα προβληματα αυτου του κοσμου. Υπαρχουν ομως και καποιοι, οι οποιοι βαζουν το χερι στην τσεπη και δινουν λιγα κερματα. Μικρες τονωτικες ενεσεις, ασπιρινες που απαλυνουν προσωρινα τον πονο, αλλα δεν λυνουν τα προβληματα. Δεν αρκει ο καθενας απο εμας να δωσει λιγα κερματα για να σωσει αυτους τους ταλαιπωρημενους και αδικημενους απο την ζωη συνανθρωπους μας.

Μακαρι να ηταν καλυτερα τα πραγματα για αυτους. Μακαρι να μην ησαν αστεγοι, αρρωστοι, ρακενδυτοι, απλυτοι, φτωχοι, επαιτες. Δυστυχως απευθυνονται στους λαθος ανθρωπους. Ο μικρομεσαιος που παει στην δουλεια του με το τραμ, η νοικοκυρα, ο φοιτητης δεν μπορουν να κανουν πολλα. Αυτοι οι αδικημενοι συνανθρωποι μας, θα επρεπε κανονικα να πανε εκει που γινονται ολες οι πρεμιερες, τα εγκαινια και οι φιλανθρωπικες εκδηλωσεις των πλουσιων και διασημων. Θα πρεπει να πανε στα υπουργεια, τις γκαλερι, τα πολυτελη θερετρα, τα νυχτερινα κεντρα, τα ξενοδοχεια, τα θεατρα, τους ιδιωτικους τηλεοπτικους σταθμους, τις μητροπολεις, τις πολυτελεις βιλες της Κηφισιας και της Γλυφαδας. Σε ολα τα μερη, στα οποια συχναζουν ολοι αυτοι οι οποιοι παρουσιαζουν προς τα εξω το προφιλ του φιλανθρωπου, του μαικυνα των τεχνων, του χορηγου, του ευεργετη, του πολυεκατομμυριουχου. Σε αυτους που ξοδευουν χιλιαδες επι χιλιαδων επιδιδομενοι σε λουλουδοπολεμους, αγορες πινακων, αυτοκινητων, κοτερων. Σε αυτους που, παριστανοντας τους πονοψυχους και φιλευσπλαχνους, απαιτουν απο τον μεροκαματιαρη να προεβει σε ερανους και αγαθοεργιες, ενω αυτοι καθονται και τρωνε με 10 μασελες. Αφου αυτοι τα διαθετουν, αυτοι και πρεπει να βοηθησουν αποτελεσματικα τους εχοντες αναγκη.

ΜΠΟΥΡΔΕΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...

Για την υποκρισια, τον φανατισμο και τον ψευδοσυντηρητισμο της νεοελληνικης κοινωνιας σε θεματα σχετικα με τον αγοραιο ερωτα, την πορνογραφια, αλλα και το σεξ γενικοτερα, εχει γινει αναφορα σε παλιοτερο κειμενο, το οποιο δημοσιευτηκε τον περασμενο μηνα (βλ. "mightiest Venus!" εντ.). Η διαπιστωση αυτη επαληθευτηκε προσφατα και στην πραξη: Συμφωνα με δημοσιευμα της εφημεριδας Espresso, σημερα οδηγηθηκε στο αυτοφωρο 25χρονος ημεδαπος απο την Σουηδια, ο οποιος τα τελευταια χρονια διαμενει μονιμα στην Αθηνα. Το "εγκλημα" του ειναι οτι ειχε δημιουργησει και διαχειριζοταν την ιστοσελιδα www.bourdela.com. Η ιστοσελιδα αυτη, η οποια λειτουργει εδω και 2 χρονια, περιεχει πληροφοριες σχετικα με οικους ανοχης, μπαρ με strip teaze shows, ξενοδοχεια, sex shops ανα την ελληνικη επικρατεια. Ακομα δε, πληροφοριες για εκθεσεις στυλ "Erotica" και σχολια επισκεπτων, οι οποιοι γραφουν περιληπτικα τις εμπειριες τους απο τις επισκεψεις τους σε αυτους τους χωρους. Ενα ατου της ιστοσελιδας ειναι, οτι ο καθενας μπορει να επιλεξει απο την τραπεζα δεδομενων της τον οικο ανοχης, το μπαρ κτλ. ανα νομο, πολη, περιοχη. Αναγραφονται δε οι διευθυνσεις και οι τιμες, ενω σε αρκετες απο αυτες τις επιλογες υπαρχουν και οι αντιστοιχες εικονες.

Ολα αυτα δεν δειχνουν να ειναι ουτε υποπτα, ουτε αντιθετα με τους νομους. Παρα πολλες παρομοιες ιστοσελιδες - στην ουσια ενα ειδος "χρυσων οδηγων" ειδικα για οικους ανοχης και τα παρομοια - υπαρχουν σε πολλες χωρες της Ε.Ε. Για αυτο και δεν ειναι κατανοητο τι παραπτωμα διεπραξε ο 25χρονος. Το δημοσιευμα τον αποκαλει "ηλεκτρονικο νταβατζη" και αφηνεται να εννοηθει, οτι καποιοι τον κατηγγειλαν οτι δηθεν διαφημιζει προνογραφικο υλικο κτλ.

Ο Ταλας δεν προτιθεται να κανει τον δικηγορο, αλλα ειναι προφανες το τι συμβαινει: Πανε να βαλουν φυλακη ενα παιδι, γιατι εκανε αυτην την ιστοσελιδα, λες και δεν υπαρχουν χειροτερα. Αλλωστε ο ιδιος δεν ειναι προαγωγος, ουτε φωτογραφιες αισχρες περιεχει η ιστοσελιδα του. Οι οικοι ανοχης που περιεχονται στην τραπεζα δεδομενων του ειναι νομιμοι - αλλα ακομα κι αν δεν ηταν, δεν ειναι δικο του προβλημα.

Το θεμα ειναι, ποιος η´ποιοι εκαναν την καταγγελια; Γνωστοι του για να τον εκδικηθουν για προσωπικες υποθεσεις; Η´μηπως καποιοι "ηθικολογοι"; Αν ομως οι τελευταιοι γνωριζαν τα της ιστοσελιδος, προφανως επειδη της εριξαν μια ματια, μαλλον δεν ειναι και τοσο "ηθικοι", οσο θελουν να δειξουν...

Για τον Ταλα ειναι κατανοητο, οτι η υποθεση αυτη ειναι απλα βουτηρο στο ψωμι καποιων. Ενα θεμα ελασσονος σημασιας, που πανε να το πλασαρουν ως πρωτοτυπια και μεγαλη επιτυχια. Αν καποιοι πραγματικα θελουν να κανουν κατι για τον τομεα, ας βγουν στους δρομους να πιασουν τους εμπορους ναρκωτικων και τους μαστροπους. Οχι παλληκαρακια που σε ενημερωνουν μεσω ιστοσελιδων οτι υπαρχει μπουρδελο στην γειτονια σου, δινοντας σου ετσι την ευκαιρια να "ξεχαρμανιασεις".

Ο αγοραιος ερωτας υπηρχε και θα υπαρχει. Και δεν ειναι προβλημα, εφοσον ειναι καθ´ολα νομιμος και απο τις Αρχες ελεγχομενος. Αλλωστε δεν εχουν ολοι συντροφο. Δικαιωμα τους ειναι να εχουν σεξουαλικες επαφες, εστω και σε αυτην την μορφη. Ο 25χρονος δημιουργος της ιστοσελιδας απλα ενημερωνε που μπορει ο οποιοσδηποτε να βρει αυτα που επιθυμει για να περασει καλα για καποιο χρονικο διαστημα. Ειναι αυτο τοσο "μεγαλο εγκλημα";

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΙ.

Τα golden boys της Ν.Δ.

Των ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ

[Πηγη: Κυριακατικη Ελευθεροτυπια, 09.11.2008]

Υπηρέτες του Δημοσίου, αλλά με απολαβές πολύ υψηλότερες ακόμη και από τις αμοιβές στελεχών της ελεύθερης αγοράς. Ετσι εμφανίζονται οι επικεφαλής των ΔΕΚΟ και των οργανισμών που ελέγχονται από το κράτος, κάποιοι από τους οποίους συγκρίνονται άνετα με τα περιβόητα golden boys, αφού τα προνόμιά τους έχουν εξασφαλιστεί ασχέτως των οικονομικών αποτελεσμάτων των εταιρειών που διοικούν. Η «Κ.Ε.» κατέγραψε τις αμοιβές των «γαλάζιων διοικητών» των μεγαλύτερων επιχειρήσεων που εποπτεύονται από το Δημόσιο, μέσα από τα ΦΕΚ και τις ανακοινώσεις των εταιρειών στο Χρηματιστήριο σε σύγκριση με τις αμοιβές των προκατόχων τους προ δεκαετίας. Σε κάποιους οργανισμούς η συλλογή και η διασταύρωση των στοιχείων απεδείχθησαν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού αλλού καταγράφονται οι μισθοί, αλλού τα bonus κι αλλού οι αποζημιώσεις συμμετοχών... Το γενικό συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι το κράτος, που ειρήσθω εν παρόδω άφησε πίσω του τη λογική του επιχειρηματία, εξακολουθεί να δείχνει γαλαντόμο στους εκλεκτούς του. Στις μεγαλύτερες ΔΕΚΟ οι αμοιβές των διοικητών, προέδρων και διευθυνόντων συμβούλων έχουν μεσοσταθμικά τριπλασιαστεί μέσα σε διάστημα 10 ετών, ενώ δεν λείπουν οι περιπτώσεις ακόμη και δεκαπλασιασμού τους!

*Στην κορυφή βρίσκεται ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ και έπονται οι επικεφαλής της ΔΕΗ, του ΟΠΑΠ, της ΕΡΤ, των ΕΛΤΑ.

*Οι ετήσιες μεικτές αποδοχές του Π. Βουρλούμη, ο οποίος διευθύνει και τις θυγατρικές του ομίλου, υπερβαίνουν τις 500.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι παροχές και τα bonus (stock options, έξοδα παραστάσεως, πιστωτικές κάρτες, αυτοκίνητο κ.ά.).

*Ο Τ. Αθανασόπουλος έχει μισθούς και αμοιβές 300.000 ευρώ ετησίως και bonus 100.000 ευρώ - για τις περιόδους κερδοφορίας της ΔΕΗ.

*Οι ετήσιες μεικτές απολαβές του επικεφαλής του ΟΠΑΠ Χρ. Χατζηεμμανουήλ ανέρχονται σε 220.000 ευρώ. Εντούτοις, το συμβόλαιό του προβλέπει ότι σε περίπτωση κερδοφορίας του Οργανισμού (σε ποσοστό 10% και πάνω σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος) λαμβάνει bonus της τάξεως του 90% των κανονικών αποδοχών του. Δηλαδή, οι αποδοχές του διπλασιάζονται.

*Λίγο χαμηλότερα, κοντά στις 200.000 ευρώ, κυμαίνονται οι ετήσιες μεικτές αποδοχές των επικεφαλής της ΕΡΤ και των ΕΛΤΑ, οι οποίοι επίσης απολαμβάνουν έξτρα παροχές (αυτοκίνητα κ.λπ.).

*Ακολουθεί η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου της οποίας ο διευθύνων σύμβουλος αμείβεται με 5.500 ευρώ μηνιαίο μισθό, πλην όμως διπλάσιο είναι το ποσό που λαμβάνει για τις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου.

*Η ίδια πρακτική ακολουθείται και στην ΕΑΒ, ο διευθύνων σύμβουλος της οποίας έχει μεικτό μηνιαίο μισθό 5.500 και από συμμετοχές σε συμβούλια άλλα 7.700 ευρώ.

*Το μοντέλο ΕΑΒ-ΚΕΔ ακολουθούν και οι συγκοινωνιακοί φορείς, από το καλοκαίρι του 2006, όταν ο Μιχ. Λιάπης αποφάσισε να μειώσει τις αμοιβές των διοικήσεων, μετά τα αρνητικά οικονομικά αποτελέσματά τους.

Ολοι οι Οργανισμοί ήταν -και παραμένουν- ζημιογόνοι. Από τις 10.000 ευρώ οι μισθοί αναπροσαρμόστηκαν στις 5-6.000 ευρώ. Οπως προκύπτει όμως, από μία προσεκτικότερη ανάγνωση, αυξήθηκαν ταυτοχρόνως και σχεδόν ισόποσα οι αποζημιώσεις για συμμετοχές συνεδριάσεων οι οποίες κυμαίνονται σήμερα από 3.500 έως και 4.000 ευρώ μηνιαίως. Μάλλον κερδισμένοι βγήκαν, λοιπόν, οι διευθύνοντες του ΟΑΣΑ, της ΕΘΕΛ, των ΗΛΠΑΠ και του ΟΣΕ, αφού οι αποζημιώσεις δεν υπόκεινται σε ανάλογες με τους μισθούς παρακρατήσεις.

*Στην Ολυμπιακή, οι επικεφαλής των εταιρειών της (Αερογραμμές, Αεροπλοΐα, Υπηρεσίες Α.Ε.) εμφανίζονται να έχουν μηνιαίες μεικτές αποδοχές της τάξεως των 5.000, αλλά και πρόσθετες αποζημιώσεις για συμμετοχές έως και 3.000 ευρώ κάθε μήνα.

*Οι διευθύνοντες σύμβουλοι των περιφερειακών λιμανιών κατατάσσονται στους χαμηλότερα αμοιβόμενους, με αποδοχές 4.000 ευρώ μηνιαίως. Πλην, όμως, σε δύσκολες περιόδους, όπως συνέβη με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στον ΟΛΠ, οι περιφερειακοί managers έχουν τα τυχερά τους. Ποια; Πέρυσι τον Νοέμβριο, για παράδειγμα, οι επικεφαλής των Οργανισμών Λιμένων Πάτρας, Βόλου, Ηρακλείου, Κέρκυρας, Ραφήνας και Λαυρίου ανταμείφθηκαν με bonus από 15.000 έως και 20.000 ευρώ ο καθένας τους.

*Ανατρέχοντας δέκα χρόνια πίσω και στα στοιχεία που είχαν κατατεθεί το 1998 στη Βουλή, παρ' ότι είχαν αμφισβητηθεί ως προς την πληρότητά τους, δεν τίθεται περιθώριο παρερμηνειών: Οι αμοιβές των μεγαλοστελεχών των ΔΕΚΟ είναι σήμερα εντυπωσιακά υψηλότερες. Δεν αντιστοιχίζονται με τη γενική εισοδηματική πολιτική της επισκοπούμενης περιόδου, ούτε όμως και στα οικονομικά αποτελέσματά τους. Και, όπως είναι επόμενο, σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας, τα μέτρα της αγοράς δεν φθάνουν ούτε για να μετρηθούν τα ερωτήματα που εγείρονται...

................................................................................

Κατα τα αλλα ειναι ολοι τους "σεμνοι και ταπεινοι"...

TaLaS hot-list of the most favourite 007 films!

Εν οψη της προβολης της 22ης περιπετειας του Τζεημς Μποντ στους κιν/φους απο αυτην την εβδομαδα (αφου φυσικα μας πριξαν με τα διαφημιστικα) κανει και ο Ταλας τον δικο του απολογισμο με τις - κατα την προσωπικη του αποψη - καλυτερες ταινιες του ειδικου πρακτορα 007. Σε προηγουμενο κειμενο (βλ. εντ.) ειχε δηλωσει οτι δεν ειναι θαυμαστης της εν λογω σειρας. Υπαρχουν ομως καποιες ταινιες, οι οποιες λογω πλοκης και δρασης, ξεχωριζουν.

Μια εξ αυτων ειναι η 21η ταινια, το "Καζινο Ρουαγιαλ", με την οποια εκανε το ντεμπουτο του στον ρολο του πρακτορα ο Ντανιελ Κρεγκ πριν απο 2 χρονια. Αλλα για αυτο γινεται λογος στο αντιστοιχο προχθεσινο κειμενο. Οι ταινιες παρουσιαζονται ανα πρωταγωνιστη και σε χρονολογικη σειρα.

-----------------------------------------------------------------

Sean Connery, ο πρωτοπορος. Ο πρωτος και για πολλους ο καλυτερος Μποντ. Ο ρολος του μυστικου πρακτορα του ανοιξε τις πορτες για μια εντυπωσιακη καριερα στον κιν/φο. Ψιλος, αθλητικος, μελαχρινος, με εντονη σκοτσεζικη προφορα, ο Κοννερυ αντιπροσωπευει επαξια τον ανδρα της δεκαετιας του 1960 και το ψυχροπολεμικο κλιμα της εποχης. Ειναι σκληρος, ακαμπτος, μπλοφαρει διαρκως, κρυβει τα πραγματικα του αισθηματα. Οι γυναικες πεφτουν στα ποδια του και οι αντιπαλοι του δεν μπορουν να τα βγαλουν περα μαζι του.

Dr. No (1962), η ταινια με την οποια ο Κοννερυ ντεμπουταρει στο ρολο του πρακτορα 007. Κλασσικη κατασκοπευτικη ιστορια, στην οποια ο Μποντ καλειται να ξεσκεπασει την εξαφανιση σημαντικου προσωπου στην περιοχη της Καραιβικης. Ο κακος, Δρ. Νο, αποκαλυπτεται μολις στα τελευταια λεπτα της ταινιας. Το ιδιο και το κοριτσι του Μποντ, η ελβετιδα Ουρσουλα Αντρες, στην γνωστη σκηνη με το λευκο μπικινι στην παραλια.

Never say never (1983): Ο τιτλος της τελευταιας ταινιας, στην οποια ο Κοννερυ υποδυεται τον πρακτορα, ταιριαζει γαντι! Και αυτο, διοτι ηδη απο τα μεσα της δεκαετιας του 1960, ο ηθοποιος δεν ηθελε να συνεχισει να παιζει τον 007. Η ταινια αυτη δεν ανηκει επισημως στην σειρα, την παραγωγη της οποιας εχει η οικογενεια Μπροκολι και η εταιρεια United Artists. Εδω εχουν μπει αλλοι συντελεστες στη μεση. Το θεμα της ειναι επισης remake μιας παλιοτερης επιτυχιας του Κοννερυ ως Μποντ, το Thunderball (επιχειρηση κεραυνος, 1965). Αγνωστο γιατι δεν σκεφτηκαν κατι πρωτοτυπο... Τα μελη τρομοκρατικης οργανωσης εχουν κλεψει ατομικους πυραυλους μεσω ενως εκπαιδευμενου σωσια αξιωματικου του αμερικανικου στρατου. Η αδελφη του κρατειται ως ομηρος απο τον αρχηγο της ομαδας. Την υποδυεται η νεαρη τοτε Κιμ Μπασιντζερ. Ο γερμανος ηθοποιος Κλαους Μαρια Μπρανταουερ και η Μπαρμπαρα Καρερα ειναι οι κακοι της ταινιας. Η σκηνη του μασαζ της Μπασιντζερ απο τον ωριμο αλλα καλοστεκουμενο Μποντ του Κοννερι ειναι μια απο τις "γαργαλιστικοτερες" των ταινιων του Μποντ.

....................................................

George Lazenby, ο ατυχος. Ο πανυψηλος Αυστραλος πρωταγωνιστησε σε μια μονο ταινια, η οποια, αν και δεν πολυαρεσε στους κριτικους, αγαπηθηκε εν τουτοις απο το κοινο. Αντικατοπτριζει δε επαρκως την εποχη των swinging sixties, ενδυματολογικα, σκηνικα, ατμοσφαιρικα. Δυστυχως ο ηθοποιος κατεστρεψε την καριερα του, ακουγοντας λαθος ατζεντηδες που τον εβαλαν να φαγωθει με τους παραγωγους.

On her Majesty´s secret service (1969) ειναι η μοναδικη του ταινια, στην οποια ο "δικος μας" Τελλυ Σαβαλας υποδυεται τον αντιπαλο του, Ερνστ Σταυρο Μπλοφελντ. Ο Μποντ εχει ανοιξει βεντετα μαζι του, απο την τελευταια ταινια που εμφανιζοταν ο Κοννερυ ως Μποντ πριν τον Λαζενμπυ (you live only twice). Τοτε η δραση εκτυλισσοταν στην Ιαπωνια και ο Ντοναλντ Πλεζανς ειχε τον ρολο του Μπλοφελντ. Για αυτο και στην ταινια του Λαζενμπυ υπαρχουν πολλες εμμεσες αναφορες σε προηγουμενα συμβαντα. Αναμεσα στο καθηκον, παρεμβαλει και η αγαπη στην μορφη μιας κακομαθημενης κληρονομου, την οποια ο πατερας της προσπαθει να συνετισει. Με το να αναθεσει στον Μποντ την...προστασια της. Στην αρχη υπαρχουν επιφυλαξεις, στην πορεια ομως, γνωριζει ο ενας τον αλλον. Και ο Μποντ τελικως, παντρευεται! Δυστυχως η ευτυχια δεν κρατει πολυ. Λιγο μετα τον γαμο, η συζυγος του δολοφονειται απο τον Μπλοφελντ. Για πρωτη φορα ο Μποντ δειχνει ευαισθησια...

.....................................................

Roger Moore, ο φλεγματικος. 100% Βρετανος, φινετσατος, κομψος, μπλοφαδορος, ειρων και σαρκαστικος, με χιουμορ που...σπαει κοκκαλα, ο Μουρ ειναι ο διαδοχος των Λαζενμπυ και Κοννερυ, αφου ο πρωτος γυρισε μονο μια ταινια, ο δευτερος επανηλθε την δεκαετια του 1970 με την ταινια Diamonts are forever (τα διαμαντια ειναι παντοτινα) αλλα δεν θελησε να συνεχισει. Ο Μουρ εδωσε νεο αερα στην φιγουρα του 007. Οι ταινιες που γυρισε εχουν χιουμορ και διεπονται απο την αισθητικη των seventies.

The man with the golden gun (1974), η πρωτη, παρεπιπτοντως ταινια του Μποντ που ειδε ο Ταλας πιτσιρικας. Σε καποιο θερινο σινεμα στο Λουτρακι, μεσα δεκαετιας του 1980... Η υποθεση εκτυλισσεται στην Ινδονησια. Ο Κριστοβερ Λη υποδυεται τον Σκαραμανγκα, εναν μισθοφορο που θελει να προκαλεσει τον Μποντ σε μονομαχια παλαιου τυπου... Το πρωην μοντελο απο την Σουηδια Μωντ Ανταμς υποδυεται την κοπελα του Σκαραμανγκα. Η συμπατριωτισσα της Μπριτ Εκλαντ ειναι η συναδελφος του Μποντ, ονοματι Goodnight. Η "γαργαλιστικοτερη" σκηνη της ταινιας ειναι οταν ο Μποντ ερχεται αντιμετωπος στην πισινα ενος πολυεκατομμυριουχου με ενα ομορφο γυμνο κοριτσι που κολυμπαει, το ονομα της οποιας σε μεταφραση σημαινει... "Πιασε με" (: το πιασαμε το υπονοουμενο!)!

The spy who loved me (1977), στο οποιο, το τραγουδι των τιτλων ("nobody does it better") ειναι απο μονο του ενα υπονοουμενο. Η υποθεση εκτυλισσεται στην Αιγυπτο, την Κορσικη και την θαλασσα της δυτικης Μεσογειου. Ο Μποντ ειναι αναγκασμενος να συνεργαστει με μια πρακτορα της ΚαΓκεΜπε, η οποια φερει την μορφη της ηθοποιου Μπαρμπαρα Μπαχ, προκειμενου να σταματησουν εναν παραφρονα επιστημονα (τον υποδυεται ο Κουρτ Γιουργκενς, ζεν πρεμιε της Γερμανιας την εποχη του Μεσοπολεμου και μετα) που θελει να καταστρεψει την ανθρωποτητα και να δημιουργησει εναν καινουργιο κοσμο κατω απο την θαλασσα. Το μανικι ειναι, οτι Μποντ εχει σκοτωσει τον εραστη και συναδελφο της Μπαχ - εναν γεροδεμενο, αρρενωπο και δασυτριχο τυπο, που μοιαζει με υβριδιο Κοννερυ, Λαζενμπυ και...Κλιντ Γουωλκερ (αλλο ενα υπονοουμενο)! Στην ταινια αυτη εμφανιζεται και ο πανυψηλος Τζων Κηλ ως δεξι χερι του κακου, στον ρολο του "Jaws" με τις ατσαλενιες σαγονες.

Moonraker (1979): Εδω ο "Jaws" επιστρεφει ως κακος, αλλα προς το τελος της ταινιας αλλαζει και βοηθα τον Μποντ. Η υποθεση της ταινιας λαμβανει χωρα στην Βενετια, το Μεξικο, τον Αμαζονιο και το διαστημα, καθοτι ο κακος της ταινιας αυτης εχει σχεδιο, παρομοιο με αυτο του Κουρτ Γιουργκενς της προηγουμενης ταινιας: Θελει να εξολοθρεψει την ανθρωποτητα απο το διαστημα, στο οποιο καταφευγει μαζι με επιλεκτα γονιμα ζευγαρια. Μετα την καταστροφη, θα επιστρεψουν ολοι μαζι στην γη και θα δημιουργησουν παλι τον κοσμο... Ευτυχως που ο Μποντ προλαβαινει και, σε μια εντυπωσιακη σεκανς, εκτοξευει τον κακο πολυεκατομμυριουχο στο διαστημα. Συμπαραστατης του ειναι αυτη τη φορα η πανεμορφη Λοις Τσαιλς, η οποια εχει τον ρολο της επιστημονος Dr. Goodhead.

Oktopussy (1981): Σε αυτην την ταινια επιστρεφει η Μωντ Ανταμς. Αυτην την φορα υποδυεται μια δυναμικη γυναικα, αρχηγο μιας ομαδας εκπαιδευμενων αμαζονων, η οποια πειθεται - με την γνωστη μεθοδο - απο τον Μποντ, να αλλαξει στρατοπεδο και να παρει το μερος του. Ο κακος της ταινιας, που αυτην την φορα λαμβανει χωρα στην εξωτικη Ινδια, ειναι ο Γαλλος ζεν πρεμιε Λουι Ζουρνταν, ο οποιος σχεδιαζει να ζεστανει το ψυχροπολεμικο κλιμα στο χωρισμενο Βερολινο. Ο Μποντ θα τον σταματησει με μια εντυπωσιακη σκηνη δρασης πανω στο αεροπλανο του αντιπαλου. Επισης εντυπωσιακη η σκηνη, στην οποια ο Μποντ εισερχεται στο παλατι της Οκταπουσσι, το οποιο ειναι γεματο πανεμορφα κοριτσια (ποιος στην χαρη του...).

..............................................

Timothy Dalton, ο ρεαλιστης. Ο Νταλτον δεν εκφραζει μονο τον ανδρα της δεκαετιας του 1980, αλλα και τον Μποντ που ειναι πιο κοντα στο πρωτοτυπο κειμενο του δημιουργου του Ιαν Φλεμινγκ. Ο Φλεμινγκ, μαζι με τον Τζον Λε Καρρε, ειναι ενας απο τους βρετανους συγγραφεις, οι οποιοι κατα την διαρκεια του Β Παγκοσμιου Πολεμου εργαζονταν για τις βρετανικες μυστικες υπηρεσιες. Ο Μποντ του Νταλτον δεν ειναι ειρων οπως ο αντιστοιχος του Μουρ. Ειναι σκληρος σαν τον Κοννερι, αλλα δειχνει και αισθηματα. Δεν εχει προβλημα να βγει τσαλακωμενος απο μαχη. Στις ταινιες ματωνει συχνα, γεμιζει μωλωπες, τα ρουχα του λερωνονται και σκιζονται. Αυτα δεν γινονταν στους προκατοχους του.

Licence to kill (1989): Η καλυτερη ταινια του Νταλτον και η πιο ρεαλιστικη. Ο Μποντ ανοιγει προσωπικη βεντετα με κακοποιους, οι οποιοι δολοφονησαν τον φιλο του και συνεργατη του στη ΣΙΑ Φελιξ Λειτνερ. Η σταση του αυτη, τον φερνει αντιμετωπο με την δικη του υπηρεσια, την ΜΙ6. Ο προισταμενος του του κατασχει το περιστροφο και ανακαλει την αδεια του να σκοτωνει. ο Μποντ κρυβεται και ενεργει, με την βοηθεια μιας πιλοτου, ως ιδιωτικος ντετεκτιβ. Η κοπελα του κακου, την οποια υποδυεται η Ταλισα Σοτο, τον γλυκοκοιταζει, αλλα αυτος εχει το μυαλο του στην εκδικηση και μονο!

...........................................

Pierce Brosnan, ο μορφονιος. Η επιλογη των παραγωγων ηδη απο την δεκαετια του 1980. Τελικα εγινε ο Μποντ της δεκαετιας του 1990. Ο Μποντ του τελους του 20ου αιωνα. Ο Ιρλανος με τα μπλε ματια και τα ωραια χαρακτηριστικα, συνδυαζει την σκληραδα και αρρενωποτητα του Κοννερυ, την κομψοτητα και την φινετσα του Μουρ, τον ρεαλισμο και τα συναισθηματα που βγαζει ο Νταλτον. Και οι τεσσερεις ταινιες που γυρισε ειναι καλες, απο πλευρα πλοκης, δρασης και εφφε, τοσο ομως η πρωτη, οσο και η τελευταια του, ειναι μακροθεν καλυτερες απο τις ενδιαμεσες.

Golden Eye (1995): Σε αυτην την ταινια αντικατοπτριζεται το μπαχαλο που ηρθε με την διαλυση της παλαι ποτε Σοβιετικης Ενωσης. Διεφθαρμενος πρακτορας της ΜΙ6 ρωσικης καταγωγης, συνεργαζεται με διεφθαρμενους στρατιωτικους που προσπαθουν να βρουν μια θεση στο νεο καθεστως. Κλεβουν ενα προγραμμα αχρηστευσης ολων των ηλεκτρονικων συστηματων, το οποιο αν ενεργοποιηθει, θα φερει τον πλανητη στην Εποχη του Λιθου. Ο Μποντ εχει να αντιμετωπισει ομως και το νεο του αφεντικο, το οποιο ειναι γυναικα και δεν γουσταρει καθολου το στυλακι του γοη. Ο δε αντιπαλος του, εχει τη μορφη του ηθοποιου Σην Μπεην και ειναι επισης πρακτορας. Ενα προς ενα δηλαδη.

Die another day (2002), η τελευταια ταινια του Μπροσναν ως Μποντ, φερνει την κατοχο Οσκαρ Χαλ Μπερυ στο πλευρο του, ως αμερικανιδα πρακτορα. Ομοιως οπως η Ουρσουλα Αντρες, αναδυεται απο την θαλασσα της Καραιβικης φορωντας μπικινι. Αυτην την φορα ο Μποντ πρεπει να σταματησει νεο και γοητευτικο πολυεκατομμυριουχο, ο οποιος χρησιμοποιει διαμαντια, λεηζερ και δορυφορους εχοντας σκοπο να λιωσει τους παγους. Αποδεικνυεται οτι ο τυπος αυτος ειναι ενας πρωην αντιπαλος του Μποντ, γιος βορειοκορεατη αξιωματουχου, ο οποιος υπεστη ειδικη εγχειρηση για να γινει αγνωριστος. Την καριερα του την ξεκινησε μεσα σε εναμισι χρονο, αφου δηλωσε εξαφανισθεις, και ενω ο Μποντ ηταν αιχμαλωτος του καθεστωτος της βορειου Κορεας. Τελικα ο κακος θα καταληξει στην τουρμπινα ενος αεροπλανου και ο κοσμος θα σωθει. Προηγουμενως ο Μποντ εχει εναν συντομο, πικαντικο διαλογο με την Μαντονα, η οποια εμφανιζεται για λιγο στην ταινια. Το τραγουδι των τιτλων ειναι επισης δικο της.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ.

Η μεγαλειωδης νικη του Ομπαμα την Τριτη 04.11.2008 επισκιασε την ειδηση του θανατου του 66χρονου συγγραφεα Michael Crichton. Ο Crichton απεβιωσε την ιδια μερα που εγιναν οι εκλογες στις Η.Π.Α. Επασχε απο την επαρατη νοσο. Η ειρωνια ειναι, οτι ειχε σπουδασει ιατρικη στο Χαρβαρντ και ηταν, συν τοις αλλοις, συμπαραγωγος της τηλεοπτικης σειρας "ER: Emergency" απο την οποια εγινε διασημος ο ηθοποιος, σκηνοθετης και παραγωγος George Clooney. O Crichton φερεται να διατηρουσε καλες σχεσεις με το Hollywood. Στις αρχες της καριερας του ως συγγραφεας, ειχε κανει επισης τον σκηνοθετη. Η πραγματικη αναγνωριση για αυτον ομως ηρθε, οταν ο Στηβεν Σπηλμπεργκ μετεφερε στην μεγαλη οθονη το μυθιστορημα του "Jourassic Park" - η μοναδικη ταινια, βασισμενη σε εργο του Crichton που ειχε τοσο μεγαλη επιτυχια.

O Crichton διεπρεψε στο ειδος της επιστημονικης φαντασιας, αντλωντας ομως περισσοτερο εμπνευση απο αντιστοιχα εργα του 19ου αιωνα, εμπλουτιζοντας την πλοκη με στοιχεια θριλερ και δεδομενα απο την μοντερνα τεχνολογια και επιστημη. Το "Jourassic Park" εχει ολιγον απο "Lost World" του A. C. Doyle, ολιγον απο "Journey to the center of the earth" του J. Verne και ολιγον απο "Pelucidar" του E. R. Burroughs απο την αναποδη ομως και προσαρμοσμενο στις αναγκες της συγχρονης εποχης. Η πλοκη του "Congo" θυμιζει καπως το θρυλικο "King Solomons Mines" του R. Haggard, με την χαμενη στην ζουγκλα πολη του Zinj να φερει καπως προς το Οπαρ που αναζητουσε ο Ταρζαν - το πιο γνωστο δημιουργημα του E. R. Burroughs - η´ προς το Kosh απο τα εργα "She" και "Aiesha" του H. Haggard. To "Time Line" εχει εμφανεις επιρροες απο την "Time Machine" του H. G. Wells, ενω στον "The 13th Warrior" αποτιει φορο τιμης στο ειδος της ηρωικης φαντασιας και στον δημιουργο του R. Howard.

Οι πρωταγωνιστες των εργων του Crichton ειναι κυριως επιστημονες, στεγνοι ακαδημαικοι εργαστηριου, διεφθαρμενοι δημοσιοι υπαλληλοι, παμπλουτοι επιχειρηματιες και κυριως, ανωνυμες ιδιωτικες πολυεθνικες εταιρειες που χρηματοδοτουν πανεπιστημια για περιεργα πειραματα.

Σε γενικες γραμμες, ειτε διαβασει κανεις τα προαναφερομενα βιβλια, ειτε δει τις αντιστοιχες ταινιες, θα βρει πολλα κοινα στοιχεια μεταξυ των. Το κεντρο βαρους στο εργο του Crichton περιστρεφεται γυρω απο την ερωτηση, εαν ο συγχρονος ανθρωπος, με την υψηλη τεχνολογια, την επαγγελματικη εμπειρια και τις γνωσεις που εχει αποκτησει, μπορει να αντιμετωπισει αποτελεσματικα εξωγενεις δυναμεις, την φυση κτλ. και να επιβιωσει απο αυτην την αναμετρηση. Στο "Jourassic Park"λ.χ., ενα βραχυκυκλωμα καταστρεφει το κεντρικο συστημα. Τεχνικο προσωπικο, παλαιοντολογοι και φυλακες μενουν ετσι ανυμποροι, αναμεσα σε τυραννοσαυρους και ραπτορες να τους γυροφερνουν - προιστορικα ζωα κλωνοποιημενα απο απολιθωματα, προς τερψιν καποιου πολυεκατομμυριουχου που ηθελε να φτιαξει εναν ιδιοτυπο ζωολογικο κηπο. Στο "Congo" εμφανιζονται βιολογοι που ουτε σε πικνικ - κατα ιδιαν δηλωση - δεν εχουν παει, να αναγκαζονται να ακολουθησουν μια ομαδα σαφαρι μεσα στην κεντροαφρικανικη ζουγκλα. Μελη αυτης της ομαδας ειναι οπλισμενοι φρουροι, πρωην πρακτορες και υπαλληλοι ιδιωτικης εταιριας τηλεπικοινωνιων, που ψαχνουν να βρουν διαμαντια ως πρωτη υλη. Ολοι αυτοι εχουν να αντιμετωπισουν ανταρτες και διαφορες συμμοριες, διοτι εχει ξεσπασει εμφυλιος στην περιοχη που βρισκονται. Συν τοις αλλοις, πρεπει να τα βγαλουν περα και με μια ομαδα αγριων πιθηκων. Και εκει τα βρισκουν σκουρα, παρα τον πλουσιο εξοπλισμο τους. Και στο "Time Line" η ομαδα αρχαιολογων που μελεταει την μεσαιωνικη ιστορια της Ευρωπης αντιμετωπιζει δυσκολιες, οταν ταξιδευει με μια χρονομηχανη, κατασκευασμενη απο ιδιωτικη εταιρια, στην εποχη του εκατονταετους πολεμου (14ος αι.). Απο τα πρωτα κεφαλαια του εργου, η αρτια εκπαιδευμενη και ακρως εξοπλισμενη ομαδα κομμαντος που συνοδευει τους επιστημονες, σφαγιαζεται κανονικα απο μερικους Γαλλους ιπποτες. Στον "13th Warrior" - που αποτελει την προσωπικη ερμηνεια του συγγραφεα πανω στο επος του Μπεογουλφ - ακομα και οι Βικινγκς δυσκολευονται να νικησουν ενα τσουρμο καννιβαλους που βρισκονται πολιτιστικα στην Εποχη του Λιθου.

Στο κειμενο αυτο παρουσιαστηκαν τα πιο χαρακτηριστικα και πιο γνωστα εργα του συγγραφεα. Βοηθησε βεβαια και το γεγονος, οτι τα προαναφερομενα εργα εχουν μεταφερθει και στην μεγαλη οθονη - οχι παντα ομως με ιδιαιτερη εισπρακτικη επιτυχια.

O Crichton προσεθετε πινελιες απο τα δικα του βιωματα, ως ανθρωπος με ακαδημαικη μορφωση και γνωστης του αμερικανικου πανεπιστημιακου συστηματος, το οποιο επιβιωνει χαρη στις υποτροφιες και τις χορηγιες ιδιωτων. Σαφως και δεν ηταν και ο ιδιος αγιος. Εχει κατηγορηθει οτι δυσχαιρενε σκηνοθετες και παραγωγους που μετεφεραν τα μυθιστορηματα του σε ταινιες. Κατηγορηθηκε οτι σε διαλεξεις του ισχυριστηκε πως οι οικολογοι δημιουργησαν το φαινομενο του θερμοκηπιου για να αποκτησουν δυναμη πολιτικη, αλλα παρα ταυτα, η κατασταση δεν ειναι τοσο δραματικη. Αν ολα αυτα αληθευουν, αυτο δυστυχως δεν ειναι γνωστο. Το μονο που μπορει να ειπωθει εδω ως επιλογος ειναι, οτι ο Crichton ακολουθησε το μονοπατι που διανοιξαν συγγραφεις οπως ο J. Verne, ο H. Haggard, ο E. R. Burroughs, ο H. W. Wells. Η γραμμη του κοπηκε ομως. Αλλα και παλι, ποιος ξερει; Ισως βρεθει καποιος αλλος που θα συνεχισει να πορευεται στο μονοπατι αυτο.

Yes he can!

Επιτελους γυρισε ο τροχος. Φυσηξε ο ανεμος της αλλαγης σε αυτην την αχανη χωρα.

Ξυπνησε κατα τις 6 το πρωι. Δεν μπορουσε να κοιμηθει καλα, στριφογυριζε τυλιγμενος στις κουβερτες. Ειχε ενα περιεργο συναισθημα. Πατησε το κουμπι του τηλεκοντρολ και ανοιξε την τηλεοραση. Ειδησεις, απευθειας μεταδοση απο τις Η.Π.Α. Ο 44ος προεδρος των Η.Π.Α. ειναι πλεον ο Μπαρακ Ομπαμα, του αμερικανικου δημοκρατικου κομματος. Γιος ενος Κενυατη και μιας λευκης Αμερικανιδας απο το Κανσας. Γεννημενος στην Χαβαη, μεγαλωμενος στην Ινδονησια και διαφορες πολιτειες των Η.Π.Α.

Ο νεος προεδρος ειναι μιγας. Συνδυαζει αρμονικα τα χαρακτηριστικα των δυο φυλων. Ειναι εξυπνος, οπως ολοι οι μιγαδες. Ειναι πολυταξιδεμενος, αντιθετα με τους προκατοχους του στο αξιωμα του προεδρου. Ειναι νεος, γεματος ενεργεια και ορεξη για δουλεια. Δειχνει κοινωνικος, αλτρουιστης, τιμιος, συνεργασιμος, διπλωματικος, διαλλακτικος. Του προσδιδουν το επιθετο "χαρισματικος" - ενα επιθετο, το οποιο ιστορικοι απεδωσαν σε προσωπικοτητες οπως ο Μεγας Αλεξανδρος. Τα Μ.Μ.Ε. τον αντιμετωπισαν ως σταρ. Ολος ο πλανητης μαγευτηκε απο την προσωπικοτητα του και τον λατρεψε. Πιστεψε οτι αυτος ο μιγας ειναι εκπροσωπος της συγχρονης παγκοσμιοποιημενης κοινωνιας. Οτι ειναι ο καταλληλος ανθρωπος για να βελτιωσει τα πραγματα.

Η ψηφος των συμπατριωτων του το απεδειξε. Ο αμερικανικος λαος κουραστηκε απο την οκταχρονη διακυβερνηση της χωρας απο την συντηρητικη παραταξη του Μπους. Κουραστηκε να μετραει πτωματα στο Ιρακ και το Αφγανισταν. Κουραστηκε να βλεπει την οικονομια και το υγειονομικο συστημα να καταρρεουν. Πανω απο ολα ομως, κουραστηκε να βλεπει την καταρρακωση του "american dream". Ο αμερικανικος λαος ευελπιστει οτι ο Ομπαμα θα επαναφερει την παλια καλη αιγλη της στην χωρα.

Βεβαια ο καθενας εχει τις προσδοκιες του. Οσον αφορα τα ελληνικα θεματα, τα κειμενα του Γιωργου Δελαστικ που αναδημοσιευτηκαν εδω τις προαλλες (βλ. "Αναδημοσιευση Χ" ενταυθα) ειναι ακρως κατατοπιστικα. Ειναι ουτοπιστικο να πιστευουμε οτι τα πραγματα θα αλλαξουν νυχθημερον. Σιγα σιγα θα γινουν οι οποιες αλλαγες. Τα ηνια της εξουσιας θα τα πιασει ο Ομπαμα απο τον Γεναρη του 2009. Μια πρωτη εκτιμηση ειναι, οτι η αλλαγη εξουσιας στην κορυφη των Η.Π.Α. ισως οδηγησει σε σταδιακη αποκλιμακωση της παγκοσμιας οικονομικης κρισης (π.χ. ανοδο στα χρηματιστηρια, μειωση των τιμων σε βασικα προιοντα κτλ.) - δειγμα της προαναφερομενης ψευδαισθησης, οτι δηλ. θα γινουν αλλαγες νυχθημερον.

Εχουμε παντως ολοι πολυ δρομο μπροστα μας - το ιδιο και ο Ομπαμα βεβαιως. Απεδειξε οτι ειναι πολυταλαντος. Καταφερε και εμπασε και παλι, μετα απο πολλα χρονια, το δημοκρατικο κομμα στην εξουσια, με τον ιδιο να κατοικοεδρευει απο το νεο ετος τον Λευκο Οικο. Αυτος, ενας μιγας - μισος Αφρικανος, μισος Καυκασιος - εγινε Προεδρος των Η.Π.Α. Καθε αρχη και δυσκολη λενε, αλλα η συνεχεια προβλεπεται ακομα δυσκολοτερη. Ο χρονος θα δειξει, εαν ο Ομπαμα μπορεσει οντως να ανταπεξελθει στις υποχρεωσεις του, να τηρησει τις υποσχεσεις του, να βελτιωσει την εικονα της χωρας του στο εξωτερικο και να βγαλει την τετραχρονη θητεια του χωρις σκανδαλα και απωλειες. Ειδωμεν.

Ο ΝΕΟΣ 007 ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΙΣΕ.

Πολλακις εχει επαναλαβει ο Ταλας οτι βρισκει τα κλισε γενικως ενοχλητικα. Και η σειρα ταινιων με πρωταγωνιστη τον ειδικο πρακτορα 007 των βρετανικων μυστικων υπηρεσιων (των γνωστων ΜΙ6) ονοματι Τζεημς Μποντ βριθει απο κλισε. Ο Μποντ υποτιθεται οτι αντιπροσωπευει ολα αυτα που ονειρευονται οι περισσοτεροι ανδρες: Ειναι εμφανησιμος, καλοντυμενος, κερδιζει αρκετα χρηματα ωστε να ταξιδευει ανετα οπου θελει, κυκλοφορει με τα καλυτερα αυτοκινητα, μενει σε πολυτελη ξενοδοχεια και ριχνει τις γυναικες, την μια μετα την αλλη. Οι αντιπαλοι του ειναι ολοι κομπλεξικα φρικια - ανεραστοι ως ανικανοι τυποι. Το μονο που σκεφτονται ειναι πως θα κατακτησουν τον κοσμο. Το γεγονος οτι ο Μποντ ειναι βρετανος, μονο το γοητρο των συμπατριωτων του ανυψωνει - και μαλιστα εναντια στο κλισε που θελει ολους τους Αγγλους να ειναι "γκευ".

Ο Ταλας δεν ειναι λατρης της αναφερομενης κιν/κης σειρας. Τα κλισε αυτα τον αφηνουν αδιαφορο. Φυσικα και εχει τις προτιμησεις του σε καποιες συγκεκριμενες ταινιες, οι οποιες ομως θα αναφερθουν σε επομενο κειμενο. Καποια απο αυτα τα κλισε παρ´ολιγο να καταρριφθουν στην 20η ταινια, την τελευταια που γυρισε ο Πιρς Μπροσναν υποδυομενος τον Μποντ. Σε αυτην λ.χ. ο κακος ηταν νεος και εμφανησιμος. Μπορουσε να αναμετρηθει ενα προς ενα με τον Μποντ. Το ιδιο περιμεναν μερικοι να γινει και στην 21η ταινια, την πρωτη με τον Ντανιελ Κρεγκ στον πρωταγωνιστικο ρολο. Η ταινια αυτη, διαφημιστηκε ως "τομη" στην ιστορια των ταινιων του πρακτορα 007, παρουσιαζοντας εναν "νεο τυπο" Μποντ. Προβληθηκε τελικα πριν απο δυο χρονια και προκαλεσε αισθηση. Σε αυτο συνεβαλλε το κλισε που επρεπε να υπερπηδησει ο νεος πρωταγωνιστης.

Εκατομμυρια θαυμαστες του θρυλικου υπερπρακτορα επιχειρησαν να βαλουν βετο στην ταινια "Καζινο Ρουαγιαλ", μονο και μονο επειδη ο ηθοποιος Ντανιελ Κρεγκ δεν ανταποκρινονταν στις φαντασιωσεις τους! Βλεπετε, οι ανθρωποι ηθελαν σωνει και καλα να παρει τον ρολο καποιος ψιλος, μελαχροινος τυπος με θεληματικο πιγουνι, αλλα τους την "εσκασαν" οι παραγωγοι που επελεξαν τον καστανοξανθο Κρεγκ με το παγωμενο βλεμμα! Οπως εχει ηδη αναφερθει εδω, τον Ταλα προσωπικα δεν τον αφορα αυτο. Το ιδιο θα του ηταν, ακομα και αν ο ρολος δινοταν στον Τζεραλντ Μπατλερ η´τον Κλαιβ Οουεν. Ο φουκαρας ο Κρεγκ ομως, επρεπε οχι μονο να ανταπεξελθει στις δυσκολιες του ρολου και τις απαιτησεις σκηνοθετη, παραγωγων και σεναριου, αλλα κυριως να πεισει τον κοσμο να δει την 21η ταινια του 007. Η αρνητικη διαφημιση λειτουργησε προς οφελος του. στην αρχη απο περιεργεια, ειδαν καποιοι την ταινια. Απο στομα σε στομα, πηγε και σε αλλους. Οι κριτικοι εμειναν ενθουσιασμενοι απο την ερμηνεια του.

Τελικα, ακομα και αυτοι οι οποιοι ηταν εναντιον του Κρεγκ, τα γυρισαν και τον αποθεωσαν. Πραγματικα ομως, η ταινια "Καζινο Ρουαγιαλ" ειναι μια απο τις καλυτερες της σειρας. Η κυριως δραση εκτυλισσεται γυρω απο ενα τραπεζι του ποκερ. Δεν υπαρχουν πολλα "γκατζετς". Ο Μποντ που υποδυεται ο Κρεγκ ειναι αρρενωπος και σκληρος δολοφονος, πιστος στην υπηρεσια του. Μια καλοδουλεμενη μηχανη θανατου. Δεν δινει την εντυπωση του τζεντλμαν και πλειμποη. Αισθανεται πιο ανετα σε τζινς, δερματινα μπουφαν και μποτες, παρα σε σμοκιν και γραβατες. Ειναι περισσοτερο ο τυπος που πινει καναδυο μπιρες στο μπαρ για να ριξει μετα ενα κατουρημα στους κηπους του Buckingham Palace. Δεν ειναι κομψος, δεν εχει τακτ οπως οι προκατοχοι του. Πεταει τις μαρκες στο τραπεζι του ποκερ και τις μαζευει σε σωρο. Οταν ο αντιπαλος του, ο Λε Σιφρ (ο οποιος εχει μια ξανθια ερωμενη, με την οποια ομως δεν "συνευρισκεται" ο Μποντ) τον ειρωνευεται, του απανταει στα ισια, δειχνοντας οτι προσβληθηκε. Οι προκατοχοι του θα μπλοφαραν. Στην πρωτη παρτιδα χανει και ειναι ετοιμος να τα βροντηξει και να φυγει. Χαρη στην παρεμβαση ομως του συναδελφου του απο την ΣΙΑ, μεταπειθεται και παραμενει στο παιχνιδι. Δειχνει οτι αφηνεται να κυριευτει απο τα συναισθηματα του. Ισως ολα αυτα ειναι λογοι που επαιξαν σημαντικο ρολο στην επιτυχια της συγκεκριμενης ταινιας, οπως και στο να ονομαστει ο πρωταγωνιστης σε "Μποντ του 21ου αιωνα".

Απο αυτην την εβδομαδα προβαλλεται στους κιν/φους η 22η ταινια του πρακτορα 007 και 2η για τον Ντανιελ Κρεγκ. Να δουμε πως θα τα πανε σε αυτην με τα κλισε...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Χ: "ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ" ΟΜΠΑΜΑ.

Απο τον Γιωργο Δελαστικ

[Πηγη: Το Εθνος της Κυριακης 02.11.2008]

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Ομπάμα είναι σαφώς η προοδευτικότερη επιλογή σε σύγκριση με τον Ρεπουμπλικάνο Τζον ΜακΚέιν και την ανατριχιαστικά ακροδεξιά υποψήφια αντιπρόεδρο Σάρα Πέιλιν. Πρώτα πρώτα και μόνο το γεγονός ότι από μεθαύριο οι ΗΠΑ θα έχουν εκλέξει τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της ιστορίας τους συνιστά ριζική τομή με το παρελθόν. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι τη δεκαετία του 60 οι μαύροι δεν είχαν καν ίδια πολιτικά δικαιώματα με τους λευκούς στις ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα συμβολίζει λοιπόν οπωσδήποτε μια αλλαγή στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ουάσιγκτον. Εκφράζει όμως και μια αλλαγή στην πολιτική του Λευκού Οίκου. Δεδομένου ότι αποκλείεται να συνεχίσει αναλλοίωτη την ακραία επιθετική πολιτική που ακολούθησαν αυτή τη φρικτή για την ανθρωπότητα οκταετία τα νεοσυντηρητικά γεράκια, με επικεφαλής τον αποτρόπαιο αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι, ο οποίος ήταν αυτός που ουσιαστικά κυβερνούσε τις ΗΠΑ κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μπους.
Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τον Μπαράκ Ομπάμα ως εκλεκτό υποψήφιο των μαύρων, των περιθωριοποιημένων και των φτωχών Αμερικανών, των λαϊκών στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας.
Κατά φαινομενικά παράδοξο τρόπο όμως αυτό που εντυπωσιάζει είναι η θεαματικά θερμή υποστήριξη που του παρέχει το μεγαλύτερο τμήμα του αμερικανικού... κατεστημένου!
Θερμή στήριξη από το κεφάλαιοΜυθώδη ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων εισέρρευσαν στο προεκλογικό του ταμείο, προερχόμενα όχι μόνο από λαϊκές μικροεισφορές, αλλά κυρίως από πανίσχυρους κύκλους του αμερικανικού κεφαλαίου. Κατά δεκάδες τάσσονται στο πλευρό του Ομπάμα αμερικανικές εφημερίδες που είχαν ταχθεί υπέρ του Μπους στις προηγούμενες εκλογές, όπως και εξέχουσες προσωπικότητες του αμερικανικού συντηρητικού χώρου - από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών του Μπους, τον Κόλιν Πάουελ, έως τον μετανοημένο ιδεολογικό εκπρόσωπο των νεοσυντηρητικών, τον πασίγνωστο φιλόσοφο Φράνσις Φουκουγιάμα.
Ακόμη και στην Ευρώπη τα συντηρητικά έντυπα τάσσονται αναφανδόν υπέρ του Ομπάμα. Ούτε καν στον συντηρητικό βρετανικό Τύπο μπορεί να βρει υποστηρικτές ο Ρεπουμπλικάνος ΜακΚέιν.
«Ο "Εκόνομιστ" δεν έχει ψήφο, αλλά αν είχε θα τον έριχνε υπέρ του Ομπάμα. Αυτό το κάνουμε με όλη μας την καρδιά», έγραφε χωρίς περιστροφές στο κύριο άρθρο του χθεσινού φύλλου του και το συντηρητικό περιοδικό.
Οι Ευρωπαίοι είναι αναμενόμενο να επιθυμούν εκλογή του Ομπάμα, ελπίζοντας ότι θα διαφοροποιηθεί από την εξωτερική πολιτική του Μπους στο θέμα των σχέσεων των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι βαθύτατα πληγωμένες και οργισμένες με την περιφρόνηση που επέδειξε απέναντί τους αυτήν την οκταετία ο Λευκός Οίκος, καθώς οι νεοσυντηρητικοί επιθυμούσαν να είναι ορατό στους πάντες ότι οι ΗΠΑ ασκούν εντελώς μόνες τους την πλανητική ηγεμονία τους.
Εκείνο που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία είναι ο διχασμός στους κόλπους του αμερικανικού κατεστημένου, ο οποίος οδήγησε και στη θεαματική υποστήριξη της υποψηφιότητας του Ομπάμα.
Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδαΑπό τη μια πλευρά βρίσκονται οι εταιρείες της πολεμικής βιομηχανίας και του πετρελαίου, οι οποίες ωφελήθηκαν εξαιρετικά από την πολιτική Μπους και κυριολεκτικά θησαύρισαν. Αυτοί οι κύκλοι υποστήριξαν τον ΜακΚέιν, αλλά και τη... Χίλαρι Κλίντον στο Δημοκρατικό Κόμμα! Οι κύκλοι αυτοί αισθάνονται τόσο ισχυροί ώστε επεδίωξαν να έχουν δικούς τους τους υποψήφιους προέδρους και των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών.
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται όλες εκείνες οι αμερικανικές επιχειρήσεις που τα συμφέροντά τους υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές από την εχθρότητα προς τις ΗΠΑ που προκάλεσε η πολιτική Μπους στους Ευρωπαίους, στους Μουσουλμάνους, αλλά και σε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού της Γης. Από τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και τις αυτοκινητοβιομηχανίες έως τις αεροπορικές εταιρείες και τον τραπεζικό τομέα συγκροτήθηκε ένα άτυπο μέτωπο της πλειοψηφικής μερίδας του αμερικανικού επιχειρηματικού κόσμου που απαιτεί αλλαγή των σχέσεων των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο, προκειμένου να προωθηθούν τα οικονομικά συμφέροντά του.
Ακριβώς το γεγονός ότι ο Ομπάμα και η Χίλαρι εκπροσωπούσαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα του κατεστημένου προσέδωσε τόσο ανηλεή και δραματικό χαρακτήρα στην εσωκομματική τους αναμέτρηση.
Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι σίγουρα ένα πολιτικό δημιούργημα του αμερικανικού κατεστημένου. Δεν είναι όμως σαρξ εκ της σαρκός του, όπως π.χ. ο υποψήφιος αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν ούτε ανήκει σε κάποια οικογένεια του κατεστημένου, όπως π.χ. ο Μπους κ.λπ.
Υπάρχουν επομένως αμφιβολίες κατά πόσο θα περιοριστεί κατά την άσκηση των προεδρικών του καθηκόντων αυστηρά εντός του πλαισίου που επιθυμεί το κατεστημένο. Τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα εξαιτίας του γεγονότος ότι ένας υποψήφιος πρόεδρος εκφράζει τις διαθέσεις αλλαγής και δεκάδων εκατομμυρίων ψηφοφόρων που θα τον ψηφίσουν.
Η λαϊκή αντίληψη περί αλλαγής όμως είναι πολύ πιο ριζοσπαστική από την αντίληψη του κατεστημένου και απειλεί να παρασύρει τον πρόεδρο Ομπάμα σε δρόμους διαφορετικούς.
Στόχος ο έλεγχος του προέδρουΗ οικονομική κρίση, η διοχέτευση σχεδόν ενός τρισ. δολαρίων προς τις τράπεζες και έτσι η εκ των προτέρων υπονόμευση σοβαρών φιλολαϊκών κοινωνικών μέτρων που ίσως επεδίωκε ο Ομπάμα δημιουργούν ένα εκρηκτικό πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον, το οποίο πρέπει πάση θυσία να ελεγχθεί. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να εγκλωβιστεί και ο Ομπάμα.
Την προπερασμένη Κυριακή, μιλώντας στο Σιάτλ, ο Τζο Μπάιντεν έκανε μια τρομακτική δήλωση, η οποία όλως παραδόξως υποβαθμίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης. «Συγκρατήστε τα λόγια μου. Δεν θα έχουν περάσει έξι μήνες προτού ο Ομπάμα δώσει εξετάσεις απέναντι σε όλο τον κόσμο, όπως έδωσε και ο Τζον Κένεντι. Θα είναι μια διεθνής κρίση, μια τεχνητή κρίση για να διαπιστωθεί τι κότσια έχει αυτός ο άνθρωπος. Θα χρειαστεί να πάρει ορισμένες πολύ σκληρές αποφάσεις!», είπε ο Μπάιντεν.
Ρίγος αισθάνεται όποιος αντιλαμβάνεται το βάθος αυτής της πρόβλεψης του Μπάιντεν. Θα τον εξωθήσουν άραγε σε πολεμική επιδρομή εναντίον του Ιράν; Θα προκαλέσουν μείζονα κρίση στις σχέσεις με τη Ρωσία; Θα εισβάλουν στη Συρία;
Εμείς δεν ξεχνάμε πάντως ότι ο Δημοκρατικός Τζον Κένεντι έφερε τον κόσμο στο χείλος του πυρηνικού ολέθρου με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, ότι ο Δημοκρατικός Λίντον Τζόνσον έστειλε τον αμερικανικό στρατό στο Βιετνάμ, ότι ο Δημοκρατικός Τζίμι Κάρτερ έδωσε τέλος στην ύφεση με τη ΕΣΣΔ, ότι ο Δημοκρατικός Κλίντον επιτέθηκε εναντίον της Γιουγκοσλαβίας... Ας ελπίσουμε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν θα συνεχίσει αυτόν τον μαύρο κατάλογο αμερικανικών επιθετικών πολεμικών ενεργειών.

...................................................................................

Η απομάκρυνση από την εξουσία, όμως, μιας τόσο ανθελληνικής κυβέρνησης, όπως αυτής του Τζορτζ Μπους και των απεχθών νεοσυντηρητικών, αναπότρεπτα δημιουργεί ανομολόγητες ελπίδες ή τουλάχιστον το ερώτημα: υπάρχει περίπτωση να αλλάξει θετικά για την Ελλάδα η πολιτική των ΗΠΑ στα θέματα που μας ενδιαφέρουν ή τα πάντα θα συνεχιστούν όπως μέχρι τώρα;
Οι ελπίδες αλλαγής είναι αυτή τη φορά πολύ μικρότερες από όσο στο παρελθόν. Εύλογο, καθώς υπάρχουν πια μια μακρά πορεία απογοητεύσεων και πικρή πείρα από το πώς έχουν εξελιχθεί τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος κατά τη διάρκεια της θητείας Δημοκρατικών προέδρων των ΗΠΑ.
Επί θητείας Κλίντον π.χ. υιοθετήθηκαν από τις ΗΠΑ οι τουρκικές αιτιάσεις για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Αυτές οι τουρκικές θέσεις έγιναν δεκτές ακόμη και προσωπικά από τον Μπιλ Κλίντον σε επιστολή που είχε στείλει τον Απρίλιο του 1996 στην επιτροπή «Δικαιοσύνη για την Κύπρο» όπου αμφισβητούσε το Ιταλοτουρκικό Πρωτόκολλο του 1932, βάσει του οποίου δόθηκαν το 1947 τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. «Η ερμηνεία αλλά ακόμη και η εγκυρότητα (!) ορισμένων από τα εν λόγω έγγραφα αμφισβητούνται από τα μέρη», έγραφε χαρακτηριστικά ο Μπιλ Κλίντον στην εν λόγω επιστολή του.
Και μπορεί το παρελθόν να μη μας προδιαθέτει καθόλου ευχάριστα, αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι προδιαγράφει υποχρεωτικά το μέλλον. Ας δούμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένα τα ζητήματα και τις προοπτικές τους για το 2009 που θα αναλάβει πρόεδρος ο Ομπάμα, αν νικήσει μεθαύριο.
Στα ελληνοτουρκικά αποκλείεται να υπάρξει κάποια θετική αλλαγή, γιατί η Τουρκία αποτελεί χώρα στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ, άρα καμιά αμερικανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να υιοθετήσει αρνητικές για την Αγκυρα θέσεις στα ελληνοτουρκικά. Μόνο χειρότερα για μας μπορεί να εξελιχθεί η αμερικανική στάση - ιδίως αν η Αγκυρα ανακινήσει εντονότερα μειονοτικό θέμα στη Δυτική Θράκη, όπου πιθανότατα ο Ομπάμα θα βρεθεί στο πλευρό της.
Αντιθέτως, η παρουσία του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν και ενδεχομένως η ανάθεση κάποιου ρόλου στον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ μετά τις εκλογές προοιωνίζονται έντονη ανάμειξη των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, αφού άλλωστε επί Κλίντον άρχισε η πολυεπίπεδη στρατιωτική και πολιτική παρέμβαση της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Οι κυβερνήσεις Κλίντον διαμόρφωσαν τον χάρτη διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, αυτές υλοποίησαν μέχρι και το σχέδιο ανατροπής του Μιλόσεβιτς μετά τον πόλεμο που εξαπέλυσαν κατά της Σερβίας. Δικό τους έργο, των Δημοκρατικών, είναι η σημερινή πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων και σίγουρα οι πολιτικοί επιτελείς του Ομπάμα θα συνεχίσουν με ζήλο την ανάμειξη στις υποθέσεις της περιοχής.
Ο Τζο Μπάιντεν είναι υπέρ της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» από την ΠΓΔΜ και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κάνει το κεφαλαιώδες βήμα της αποδοχής από τις ΗΠΑ και για διμερή χρήση του όποιου ονόματος συμφωνηθεί με την Ελλάδα, αν φυσικά υπάρξει ποτέ τέτοια συμφωνία.
Αιωρείται η εντύπωση πως ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε οι ομογενείς αξιοποίησαν όσο έπρεπε την ευκαιρία της σκληρής προεκλογικής μάχης για να αποσπάσουν δεσμεύσεις για εποικοδομητική στάση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης στο πρόβλημα της ονομασίας. Η ορθότητα ή όχι αυτής της υποψίας θα αποδειχθεί σε λίγους μήνες.
Το όνομα της ΠΓΔΜ δεν αποτελεί φυσικά πρόβλημα... στρατηγικού χαρακτήρα για τις ΗΠΑ, άρα υπάρχουν σοβαρά περιθώρια διαμόρφωσης αμερικανικής θέσης ευνοϊκότερης για την Ελλάδα και άσκησης πίεσης από την Ουάσιγκτον προς τα Σκόπια, ώστε να βρεθεί λογική λύση.
Αν όμως οι πρώτοι κρίσιμοι μήνες κυλήσουν άπρακτοι, τότε ενδέχεται να έχουμε μετωπική σύγκρουση Ελλάδας - ΗΠΑ στο θέμα αυτό, μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ.
Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πρέπει να υποτιμήσει καθόλου την αδυναμία που δικαιολογημένα τρέφουν οι Δημοκρατικοί για το έργο τους στα Βαλκάνια, όσο και αν οι Ελληνες το θεωρούν αποτρόπαιο. Αν το πρόβλημα του ονόματος ενταχθεί σε αυτό το πλαίσιο, δεν αποκλείεται καθόλου η κυβέρνηση του Ομπάμα να υπερασπίζεται ακόμη πιο μαχητικά από την κυβέρνηση Μπους τα Σκόπια!
Στο Κυπριακό, τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί είναι υπέρ του σχεδίου Ανάν και δεν έχουν ουσιαστικά αποδεχθεί το «Οχι» των Ελληνοκυπρίων με το μεγαλειώδες ποσοστό του 76%.
Οι συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ έχουν εν μέρει αναιρέσει αυτό το «Οχι», οπότε για την ώρα η κυβέρνηση του Ομπάμα απλώς θα παρακολουθεί την πορεία των διαπραγματεύσεων, πιέζοντας παρασκηνιακά για ευόδωσή τους στο πνεύμα των προβλέψεων του σχεδίου Ανάν. Οπως είναι για την ώρα τα πράγματα, ούτε στο Κυπριακό πρέπει να περιμένουμε οποιαδήποτε αλλαγή της αμερικανικής στάσης.

ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ: Σε ανοιχτή γραμμή ο Γιώργος με τον Γιαννούλια

Στα τέλη Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν στη Νέα Υόρκη για να προεδρεύσει στη Σύνοδο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Το επιτελείο του προγραμμάτιζε συνάντηση και με τον υποψήφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών Μπαράκ Ομπάμα. Αυτή η συνάντηση δεν έγινε ποτέ και αιτία ήταν το φορτωμένο πρόγραμμα του υποψήφιου προέδρου, αλλά και οι αυστηρές οδηγίες των επικοινωνιολόγων του: «Οχι άλλες αναμνηστικές φωτογραφίες με πολιτικούς». Ετσι το ραντεβού μετατέθηκε για το μέλλον με ανοιχτή ημερομηνία.
Ούτως ή άλλως η προσπάθεια ταύτισης της πορείας Ομπάμα - Παπανδρέου φαίνεται να αποτελεί πλέον επικοινωνιακή επιλογή του ΠΑΣΟΚ. Και γιατί όχι. Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι το πιο λαμπερό πρόσωπο της πολιτικής και κατά πάσα πιθανότητα ο μέλλων πρόεδρος των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες ακόμα και του συντηρητικού στρατοπέδου, όπως ο Σαρκοζί και η Μέρκελ, προσπαθούν να «κλέψουν» λίγη από τη λάμψη του και να εξασφαλίσουν την πολιτική του φιλία. Η καγκελάριος της Γερμανίας δήλωσε θαυμάστρια του Ομπάμα και ο Γάλλος πρόεδρος τον υποδέχθηκε στο Παρίσι ως μέλλοντα πρόεδρο.
Στην εγχώρια πολιτική σκηνή το ΠΑΣΟΚ είναι το κατεξοχήν κόμμα που μπορεί να προσδοκά οφέλη από την πιθανή ολική επαναφορά των Δημοκρατικών στο τιμόνι των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, λόγω της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών την οκταετία του Μπιλ Κλίντον, είχε αρκετές προσβάσεις στο στρατόπεδο της συζύγου του, Χίλαρι.
Μετά την κατάρρευση της υποψηφιότητας Κλίντον, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία προσπάθησαν να σκανάρουν το επιτελείο Ομπάμα για να βρουν τον κατάλληλο σύνδεσμο για να προσεγγίσουν τον υποψήφιο φαινόμενο, αφού ο ίδιος άφησε την Ελλάδα εκτός της ευρωπαϊκής περιοδείας που πραγματοποίησε.
Το ΠΑΣΟΚ είχε μια ανέλπιστη τύχη, ο υπουργός Οικονομικών του Ιλινόις και δεξί χέρι του Μπαράκ Ομπάμα, Αλεξ Γιαννούλιας, εκτός από ελληνικής καταγωγής είναι και ανιψιός, από την πλευρά της μητέρας του, του βουλευτή Χανίων του ΠΑΣΟΚ, Μανώλη Σκουλάκη.
Οταν ο 32χρονος συνεργάτης του Ομπάμα επισκέφθηκε το περασμένο καλοκαίρι την Κρήτη για τον γάμο του αδελφού του, ο βουλευτής Χανίων τον έφερε σε επαφή με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ηταν τότε που ο κ. Γιαννούλιας προσκάλεσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο Συνέδριο των Δημοκρατικών στα τέλη Αυγούστου για να συναντήσει τον Ομπάμα.
Ο κ. Παπανδρέου έκανε έναν πολιτικό ελιγμό και επικαλούμενος την εσωτερική επικαιρότητα δεν παρευρέθηκε στο συνέδριο, όπου αν υπήρχε πιθανότητα συνάντησης με τον υποψήφιο των Δημοκρατικών αυτή θα ήταν επιπέδου «χειραψίας».
Αντίθετα, προτίμησε να τον καλέσει υπό την ιδιότητα του προέδρου της Διεθνούς στη Σύνοδο των Σοσιαλιστών στη Νέα Υόρκη στα τέλη Σεπτεμβρίου, ώστε να υπογραμμιστεί και το διεθνές προφίλ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Τελικά, ως γνωστόν, η συνάντηση δεν έγινε, αλλά το ΠΑΣΟΚ φροντίζει όλο αυτό το διάστημα να καλλιεργεί τις επαφές του εκτός από τον Αλεξ Γιαννούλια και με τον έτερο συνεργάτη του Ομπάμα, Εντι Ζεμενίδη με καταγωγή από την Κύπρο.

ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΔ: Ρίχνουν γέφυρες προς τους Δημοκρατικούς

Λίγο από τον αέρα αλλαγής και ανανέωσης που κουβαλάει ο Ομπάμα προσπαθεί να «εισπνεύσει» και η ΝΔ, η οποία επισήμως στηρίζει το αδελφό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη φαίνεται να σχεδίαζε συνάντηση με τον Ομπάμα στο πλαίσιο επίσκεψης στο Σικάγο. Για να κλείσει το ραντεβού αυτό, η κ. Μπακογιάννη φέρεται να επιστράτευσε Ελληνες ομογενείς, όμως η προσπάθεια δεν απέδωσε καρπούς.
Πάντως, η κ. Μπακογιάννη, όπως και αρκετοί από τους Ελληνες διπλωμάτες, φαίνεται να εκτιμούν ότι παρά τις θολές σκέψεις που έχουν διατυπωθεί από την πλευρά Ομπάμα γύρω από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, οι ελληνικές θέσεις θα τύχουν ευνοϊκότερης αποδοχής σε ενδεχόμενη εκλογή του.
Αλλά και σε κεντρικό επίπεδο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έκανε μια σειρά από κινήσεις προσέγγισης των Δημοκρατικών. Εκτός από την εκπροσώπησή της στο συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων με τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, υπήρξε και εκπροσώπηση στο Συνέδριο των Δημοκρατικών από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πριν από λίγο καιρό άλλωστε το Ινστιτούτο «Κωνσταντίνος Καραμανλής» διοργάνωσε ημερίδα με αφορμή τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, όπου τρεις από τους τέσσερις επίσημους προσκεκλημένους ήταν από την πτέρυγα των Δημοκρατικών.
Ενας, μάλιστα, από τους ομιλητές ήταν και ο πρώην Αμερικανός διπλωμάτης Μπρέιντι Κίσλινγκ, γνωστός για τις αντιρεπουμπλικανικές του θέσεις. Καλεσμένοι ήταν επίσης ο εκδότης του μηνιαίου πολιτικού περιοδικού «Washington Μonthly», Μάρκος Κουναλάκης, ο Πολ Γλάστρης, ένας από τους βασικούς συντάκτες των λόγων του Μπιλ Κλίντον και ο πρώην υφυπουργός Αμυνας επί προεδρίας Νίξον, Ρόμπερτ Πράνγκερ.

Το πικρό Δημοκρατικό ποτήρι

Επί Κλίντον φούντωσε το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Ποιος δεν θυμάται τον Τόμας Μίλερ να διαβάζει αυτός (!) έξω από την κατοικία του άρρωστου Ανδρέα Παπανδρέου το κείμενο της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με τα Σκόπια;
Επί Κάρτερ(1977-1980) είχαμε την αποδοχή από τις ΗΠΑ, μέσω της δήθεν ουδετερότητας και της μη απόρριψης, και τη διαμόρφωση και παγίωση σε διεθνές επίπεδο του συνόλου των μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, αλλά και την αποδοχή της τουρκικής κατοχής του 40% του κυπριακού εδάφους.
Επί Τζόνσον(1963-1968) είχαμε την πιο εφιαλτική περίοδο. Από τη μία, το ιστορικό ταξίδι του Γεωργίου Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον όπου ο Τζόνσον άσκησε ωμούς και χυδαίους εκβιασμούς για να αποδεχθεί η Αθήνα τη διχοτόμηση της Κύπρου. Από την άλλη, την οργάνωση από τις ΗΠΑ του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών.