ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ.

Προχτες την Κυριακη ειχαμε στην Γερμανια την πρωτη απο τις τεσσερεις Advent πριν απο τα Χριστουγεννα. Τις τεσσερεις αυτες Κυριακες, συνηθιζεται να πηγαινει ο κοσμος στις εκκλησιες και να αναβει κερια. Συνηθως ειναι ενα κερι για καθε μια απο τις Κυριακες αυτες. Καποια καταστηματα ειναι αυτες τις Κυριακες ανοιχτα, ενω επισημως ανοιγουν τα χριστουγεννιατικα παζαρια σε παμπολλες γερμανικες πολεις (Weihnachtsmärkte).

Αυτα τα χριστουγεννιατικα παζαρια ειναι μια πολυ ευχαριστη εμπειρια για οποιον βρισκεται στη Γερμανια αυτες τις μερες. Ιδιαιτερα τα παζαρια σε μικρες επαρχιακες πολεις, οπως η Βοννη, το Μυνστερ, το Ερλανγκεν, η Χαιδελβεργη ειναι κομψα και χαριτωμενα! Ολα αυτα ειναι τοσο διαφορετικα απο οτι στην Ελλαδα...

Στα χριστουγεννιατικα παζαρια, κτιζονται μικρα ξυλινα κιοσκια που μοιαζουν με σπιτακια και διακοσμουνται με κλαδια δεντρων και φωτακια. Η ολη ατμοσφαιρα ειναι ιδιαιτερα γλυκια και μαγευτικη, ειδικα αν συνδυαζεται και με τις συνηθεις καιρικες συνθηκες που επικρατουν τετοια εποχη στη Γερμανια, οπως το κρυο και οι ψιχαλες. Τοτε ειναι απολαυση να περιπλανιεσαι αναμεσα στα κιοσκια, ρουφωντας τις μυδωδιες και βλεποντας χαρουμενα προσωπα.

Σε καποια απο αυτα τα κιοσκια πουλανε μπιχλιμπιδια και διαφορα διακοσμητικα απο ξυλο, γυαλι, μεταλλο. Σε αλλα βρισκεις λιχουδιες. Μερικοι πουλανε στα παζαρια καστανα και αλλους ξηρους καρπους. Γλυκα, οπως καραμελωμενα μηλα και αλλα φρουτα καλυμμενα με σοκολατα. Και φυσικα, υπαρχουν αυτοι που ψηνουν παντως ειδους λουκανικα! Υπαρχει το κλασσικο Weisswurst, το οποιο το ονομαζουν και Bratwurst. Επισης υπαρχει το κοκκινο Thüringer και το Krakauer. Τα λουκανικα τα σερβιρουν σε φραντζολακι, το οποιο μπορεις να γεμισεις με μουσταρδα και κετσαπ. Οι περισσοτεροι τα ψηνουν σε σχαρες με καρβουνα, που ειναι και πιο υγιεινος τροπος. Ο βασιλιας ωστοσο του γερμανικου Weihnachtsmarkt ειναι το Glühwein, βρασμενο κρασι δηλαδη! Το ζεστο αυτο ροφημα ειναι οτι πρεπει για τις κρυες γερμανικες βραδιες στο παζαρι.

Σπαζοντας σε αυτο το σημειο, τον 4ο τοιχο και απευθυνομενος στο α' ενικο προσωπο για μια ακομη απο τις ελαχιστες στιγμες που εχω βρεθει να το κανω, τα γερμανικα χριστουγεννιατικα παζαρια ειναι για μενα μια πολυ ευχαριστη εμπειρια. Θυμαμαι ακομα, αν και εχουν περασει καμια δεκαρια χρονια απο τοτε, τις πρωτες μου επισκεψεις στο χριστουγεννιατικο παζαρι της φοιτητουπολης που διεμενα. Ολες μου οι αισθησεις ησαν οξυμενες. Παρατηρουσα τα παντα γυρω μου με μεγαλη λεπτομερεια. Ρουφαγα τις μυρωδιες. Μου αρεσε ολη εκεινη η ατμοσφαιρα. Το ποσο διαφορετικα ησαν ολα απο τα ελληνικα εθιμα που γνωριζα.

Με τα χρονια η συνηθεια εγινε ρουτινα. Οι παρεες χαλασαν. Αλλοι φυγαν. Αλλοι δεν ηθελαν να συνεχισουν. Μολονοτι δεν ειμαι πλεον ο ιδιος που ημουν πριν απο δεκα χρονια, οσον αφορα εμπειριες και γνωσεις, συνεχιζω αραια και που να επισκεπτομαι χριστουγεννιατικα παζαρια, οποτε εχω χρονο. Δεν με πειραζει που ειμαι μονος μου. Η μαγεια της πρωτης εντυπωσης που μου προξενουσε εχει χαθει. Αλλα δεν πειραζει. Η αισθηση ευχαριστησης να πινω ζεστο Glühwein και να τρωω Bratwurst εχει διατηρηθει. Και αυτο απο μονο του, ειναι πολυ σημαντικο.