Osternhase!

Εχουμε περιπου μια βδομαδα πριν το Πασχα και λιγες ωρες για τον Ταλα, πριν ετοιμασει το βαλιτσακι του για ταξιδι, εφοσον φετος το Πασχα των καθολικων και των ορθοδοξων χριστιανων συμπιπτει χρονολογικα. Φετος επομενως, θα γιορτασουμε ολοι οι χριστιανοι μαζι στις 4 Απριλιου. Το ιδιο θα συμβει και του χρονου, οπως και το 2014. Ετοιμαστειτε επομενως χριστιανοι να γιορτασουμε μαζι στις 24 Απριλιου 2011 και στις 20 Απριλιου 2014!

Παρεπιπτοντως, και επειδη ως παιδι του φαινοταν περιεργο που, στα πασχαλινα ειδη κυριαρχουσε η μορφη του κουνελιου: Στις βορειοευρωπαικες χωρες υπαρχει η παραδοση του Osternhase (πασχαλιατικος λαγος), ο οποιος κρυβει τα αυγα. Τα παιδακια λοιπον, καλουνται να ψαξουν την Κυριακη του Πασχα για να βρουν τα κρυμενα αυγα!

Το περιεργο ειναι οτι προκειται για λαγο, αλλα στις περισσοτερες εικονες παριστανεται κουνελι (γερμ. Kaninchen, αγγλ. Bunny). Ασε δε που γινεται μεγαλο μπερδεμα και με την ονομασια, γιατι λενε λαγο, αλλα εννοουν κουνελι και τ' αναπαλιν! Το μπερδεμα γινεται και με καποιους διασημους εκπροσωπους των τρωκτικων αυτων (βλ. εικονες εντ.), οι οποιοι ειναι πλεον αστερες των Μεσων και του σταρ συστεμ και ως τετοιοι, πρωταγωνιστουν συχνα πυκνα σε πασχαλινες ιστοριες:

He ´s been named "Bunny", but Sam and Elmer call him "Rabbit"...

He is definitely a bunny...

Ο κουνελος απο την "Αλικη στη χωρα των θαυματων"(υπαρχει ομως και ενας λαγος στη χωρα αυτη)

Pleyrokounelous Hellenokaratzaferikus (δεν περιλαμβανεται στην ταξινομηση των ειδων του Λινναιου)

............................................................................................................

Υπο αυτες τις προυποθεσεις λοιπον, καλη διασκεδαση αυτες τις λιγες μερες (οσο μπορει να διασκεδασει κανεις με ολα αυτα τα προβληματα που υπαρχουν τριγυρω), καλη Μεγαλη Εβδομαδα, Καλο Πασχα και Καλη Ανασταση!

ΘΥΣΙΕΣ.

Ειχαμε καποτε γραψει οτι ολα τα πραγματα εχουν τα ορια τους. Ενα απο αυτη, ειναι και η υπομονη. Αυτο βεβαια, το λενε πολλοι. Στην περιπτωση μας, επιβεβαιωνεται με το ακολουθω παραδειγμα.

Ειμαστε πραγματικα εξω φρενων με τις αναισχυντες δηλωσεις του επιτιμου προεδρου της Νεας Δημοκρατιας, κου. Κωστα Μητσοτακη, οπως τις ανεφερε στην εκπομπη του δημοσιογραφου Αλεξη Παπαχελα "οι νεοι φακελοι" απο την τηλεοραση του ΣΚΑΙ την Δευτερα 22.03.2010 (βλ. λεζαντα κατωθεν της φωτογραφιας):

«Σήμερα χρειάζεται να κατεβάσουμε το επίπεδο του ελληνικού λαού, πρέπει όλοι να φτωχύνουμε» (: Κ. Μητσοτακης, απευθυνομενος στον Α. Παπαχελα. Απο συνεντευξη του πρωτου στην εκπομπη "οι νεοι Φακελοι" του δευτερου. ΣΚΑΙ, 22.03.2010)

.....................................................................................

Κυριε Μητσοτακη, απο το ιστολογιο μου απευθυνομαι σε σας ζητωντας σας το λογο! Δεν νομιζετε οτι ο ελληνικος λαος εχει ηδη ανεχτει πολλα; Εσεις, ο κατα γενικη ομολογια και παραδοχη Αποστατης της Κεντρωας παραταξης που επιδιωξατε να τα κανετε πλακακια με το παλατι για το προσωπικο σας συμφερον - Εσεις, που με την σταση σας αυτην προκαλεσατε τετοιους τριγμους στο Κεντρο, ωστε να θεωρειστε ως ενας εκ των αιτιων που οδηγησαν στην επιβολη του δικτατορικου καθεστωτος της 21ης Απριλιου 1967 την χωρα - Εσεις που μπροστα στο συμφερον σας και την μανια σας να γινετε πρωθυπουργος παση θυσια, δεν διστασατε να επιτεθητε προσωπικα στον Ανδρεα Παπανδρεου, οντας αρχηγος της Νεας Δημοκρατιας, δημιουργωντας το "βρωμικο '89" και συμπραττοντας με μια πουλημενη Αριστερα, μονο και μονο για να κυβερνησετε την χωρα - Εσεις που ειτε ως αρχηγος κομματος, ειτε ως πρωθυπουργος φτιαξατε ενα δικτυο απο συγγενεις σας, φιλους σας, κουμπαρους και βαφτιστηρια σε καιριες θεσεις, αρχης γενομενης απο την κορη σας και χηρα του Παυλου Μπακογιαννη, η οποια υπο την πρωθυπουργια σας εθητευσε ως υπουργος Εξωτερικων και στη συνεχεια, επανηλθε στην θεση αυτη κατα την διακυβερνηση του Κωστα Καραμανλη (Μαρτιος 2004 - Οκτωβριος 2009), διοριζοντας ως συμβουλους τον γιο και την κορη της, τα εγγονια σας δηλαδη. Εσεις εχετε το ΘΡΑΣΟΣ να ΑΠΑΙΤΕΙΤΕ επιπλεον ΘΥΣΙΕΣ απο τον ελληνικο λαο;

Παριστανετε τον Πανελληνιο ηγετη τωρα, στα γεραματα σας και πιστευετε οτι θα εχετε την καθολικη αποδοχη του πολιτικου κοσμου, με μπροσταρη τον γιο του παλιου σας πολιτικου αντιπαλου απο την θεση πλεον του πρωθυπουργου και εμπνευστη των νεων οικονομικων μετρων;

Δεν μας λετε ομως κυριε Μητσοτακη, εφοσον χρησιμοποιητε το α' πλυθυντικο προσωπο, ΕΣΕΙΣ και η οικογενεια σας, τι θυσιες ειστε διατεθειμενοι να κανετε για να στηριξετε την χωρα σας; Θα αρνηθειτε τις παχυλες σας συνταξεις; Θα γκρεμισετε τους καμια τριανταρια λουτροκαμπινεδες σας, οι οποιοι ειχαν προκαλεσει σκανδαλο και συναμα ειχαν γινει σλογκαν σε επιθεωρησεις και σατυρικα φυλλα την δεκαετια του '80; Για πειτε μας! Ειμαστε προθυμοι να σας ακουσουμε!

Προσωπικα αμφιβαλλω αν θα προχωρησετε σε καποιες απο τις προαναφερομενες ενεργειες. Η πολιτικη σας σταδιοδρομια μιλαει απο μονη της για το ποιον σας. Και εσεις, οπως σχεδον ολοι οι πολιτικοι, τραπεζικοι, βιομηχανοι ΔΕΝ προκειται αν κανετε τιποτε! Για αλλη μια φορα ο απλος πολιτης θα επωμιστει τα βαρη. Εσας δεν προκειται να σας πειραξουν τα νεα οικονομικα μετρα. Κακως εκφραστηκατε στο α' πλυθυντικο προσωπο. Δεν εκπροσωπειτε τον ελληνικο λαο κυριε.

Ο φτωχος ελληνικος λαος θα φτωχυνει ακομα περισσοτερο με τα νεα μετρα. Η ανεργια θα αυξηθει, οπως αυξανονται οι φοροι και οι τιμες των αγαθων. Οι μισθοι και οι συνταξεις θα μειωθουν και για αυτους που εχουν εργασια, αυτη θα συνεχισει να ειναι με συμβαση παντος τυπου. Αλλα εσεις και οι ομοιοι σας κυριε Μητσοτακη, δεν προκειται να φτωχυνετε. Θα συνεχισετε να κοροιδευετε τον κοσμο. Θα συνεχισετε να τσεπωνετε τις συνταξεις σας και να προσθετετε με βαφτησια και κουμπαριες καινουργιους "φιλους" στην παρεα σας. Θα συνεχισετε να τους βολευετε σε καιριες θεσεις, οπως βολευετε τα παιδια και τα εγγονια σας, παρακαμπτοντας καθε εννοια αξιοκρατιας.

Τα θερμα μου συγχαρητηρια κυριε! Τα καταφερατε θαυμασια!

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ.

Εξαιτιας του επικαιρου φαινομενου της παγκοσμιου οικονομικης κρισης, επανακαμπτουν στο λεξιλογιο μας και εκφρασεις οπως "εποχες ισχνων αγελαδων". Η εν λογω φραση, που προερχεται απο την Παλαια Διαθηκη και αφορα την ερμηνεια του ονειρου καποιου ανωνυμου αιγυπτιου Φαραω απο τον Ιουδαιο Ιωσηφ, συνηθιζεται να εκφερεται απο οικονομολογους και δημοσιογραφους, σχολιαστες των πραγματων της οικονομικης κρισης. Σε αντιπαραβολη στεκεται η ετερη φραση "εποχη παχεων αγελαδων", επισης απο το ιδιο χωριο της Π. Διαθηκης, ως αιτιολογιση για αυτο που επισης περιγραφεται ως "τα χρονια της αφθονιας".

Οικονομικα προβληματα υπηρχαν ομως ανεκαθεν στις κοινωνιες και τους πολιτισμους. Το ολο φαινομενο, αναποσπαστο πλεον τμημα της Ιστοριας της Ανθρωποτητος, μοιαζει με πολλους μελετητες με τον μυλο η' με τον τροχο που περιστρεφεται. Οπως σε ολους τους αλλους τομεις, ετσι και στην οικονομια υπηρξαν περιοδοι ευμαριας, τις οποιες διαδεχτηκαν δυσκολες εποχες, για να επανακαμψουν αργοτερα παλι σε ηπιοτερες οικονομικες συνθηκες. Ακολουθειται δηλαδη και εδω το μοντελο των απαρχων, της ακμης, της παρακμης, της αναγεννησης, νεας ακμης, νεας καμψης κοκ.

Το μοντελο αυτο εχει προβληθει επιτυχως στις κοινωνιες του 20ου αιωνα. Το οικονομικο κραχ του Μεσοπολεμου λ.χ. ειχε παρει παγκοσμιες διαστασεις. Η εναλλαγη και διαρκεια ωστοσο των εποχων των παχεων και των ισχνων αγελαδων μετα τον Β' παγκοσμιο πολεμο διαφερει απο χωρα σε χωρα κατα την γνωμη μας. Την σκεψη μας αυτη θα ξεδιπλωσουμε στο παρον κειμενο.

Ιστορικοι και οικονομολογοι συμφωνουν, πως η εποχη της αφθονιας στις Η.Π.Α. (οι ιδιοι οι Αμερικανοι αναφερονται σε αυτην την περιοδο ως "τα χρονια της αθωοτητας") ηταν η δεκαετια του 1950. Τα 50'ς ηταν κατι σαν την εποχη του μπαροκ για τις Η.Π.Α. που βγηκαν κερδισμενες απο τον Β' παγκοσμιο. Η κινηματογραφικη βιομηχανια αγγιζε το σημειο ακμης της. Νεες τασεις επικρατουσαν στη μουσικη. Οι νεοι ακουγαν rock n´roll, οι γονεις τους Rat Pack. Ο κοσμος απολαμβανε την ειρηνη και την ζωη. Η βιομηχανια ειδων πρωτης αναγκης και τεχνολογιας ανθουσε.

Η εποχη αυτη της ευμαριας εφτασε μια δεκαετια μετα και στην Ευρωπη. Στην Αγγλια υπαρχει το φαινομενο που ονομαστηκε "swinging sixties". Στα 60'ς λοιπον, το Ηνωμενο Βασιλειο ανεκαμψε και οικονομικα, δημιουργωντας ετσι τις προυποθεσεις για την αναπτυξη των τεχνων και της βιομηχανιας. Οι νεες τασεις παρατηρουνται στην μουσικη και την μοδα. Ο κοσμος σιγα σιγα ανοιγεται και αρχιζει να ζει την σεξουαλικοτητα του.

Αυτο γινεται περισσοτερο ξεκαθαρο στην περιπτωση της Γαλλιας και της Δυτικης Γερμανιας. Η γενια της αθωοτητας των 50'ς αρχιζει και ωριμαζει. Η γενια ομως των 60'ς και 70'ς βγαινει πιο συνειδητοποιημενη. Ναι μεν διασκεδαζει, αλλα φερει και πολιτικο λογο. Αντιτιθεται στον πολεμο του Βιετναμ, απαιτει περισσοτερα δικαιωματα. Κατεβαινει στους δρομους τον Μαιο του 1968, διαδηλωνει για την ειρηνη, γιορταζει στο Γουντστοκ, τολμαει την σεξουαλικη επανασταση, προσπαθωντας να ξεφυγει απο το παραδοσιακο οικογενειακο μοντελο των παλαιοτερων γενεων. Η Δυτικη Γερμανια αναπτυσσει την εγχωρια βαρια βιομηχανια της και εξυγχρονιζει τα πανεπιστημια της. Στην προσπαθεια της για οικονομικη αναπτυξη προσκαλει και πολλους οικονομικους μεταναστες να συμβαλλουν. Οπως και στην Γαλλια, στην οποια οικονομικοι μεταναστες απο τις πρωην γαλλικες αποικιες εσπευσαν, ετσι και στη Γερμανια, Τουρκοι, Ιταλοι, Ελληνες συνεδραμαν. Σε φαμπρικες και στον χωρο της γαστρονομιας. Πολλοι επελεξαν να μεινουν το υπολοιπο της ζωης τους στις νεες τους πατριδες και να φτιαξουν οικογενειες.

Στην Ελλαδα, η εποχη των παχεων αγελαδων εφτασε αργοτερα και με καθυστερηση πολλων χρονων απο το τελος του Β' παγκοσμιου. Συμφωνα με καποιους μελετητες, η επιβρανδυση αυτη οφειλεται απο την μια μερια στις κοινωνικοπολιτικες συνθηκες που δημιουργηθηκαν στη χωρα αμα το τελος του μεγαλου πολεμου. Υπηρξε ενας εμφυλιος που διηρκεσε περιπου 4 με 5 χρονια. Στη συνεχεια υπηρξαν εναλλαγες προσωπων και κομματων στην εξουσια, την οποια επηρρεαζε σε μεγαλο βαθμο το παλατι. Χρηματα που δωθηκαν και, ενω επρεπε να διατεθουν προς την στηριξη του οικονομικου δυναμικου και την στερεωση του κοινωνικου και επαγγελματικου ιστου της χωρας, δαπανηθηκαν αλλου, η' ροκανιστηκαν απο τα συνηθη τρωκτικα που λυμαινονται, ως συνηθως, τον λαο και τον τοπο. Ο κοσμος αναγκαστηκε να εγκαταλειψει τα χωρια, προκειμενου να βρει δουλεια στις μεγαλες πολεις. Πολλοι εγκατελειψαν και τις πολεις για να εργαστουν στο εξωτερικο, στις φαμπρικες της Γερμανιας και στα ανθρακωρυχεια του Βελγιου. Στη συνεχεια ηρθε η δικτατορια, εκμεταλλευομενη το ευθραυστο πολιτικο κλιμα, βαζοντας την χωρα στο γυψο.

Τελικα, απο τις αρχες της δεκαετιας του '80 και για ελαχιστα χρονια, μπορουμε να διαπιστωσουμε οτι στην Ελλαδα υπηρξε ενα φαινομενο αναλογο με την εποχη της αθωοτητας των Η.Π.Α... Ο κοσμος εμοιαζε να ειναι ευτυχισμενος. Ειχαμε μπει και στην Ε.Ε. που τοτε λεγονταν Ε.Ο.Κ. Η δραχμη τα πηγαινε καλα. Ειτε το θελουμε, ειτε οχι, οφειλουμε να παραδεχτουμε, οτι την πρωτη πενταετια της δεκαετιας του '80 ο Ελληνας περασε καλα. Υπηρχαν δουλειες. Υπηρχε χρημα. Ο κοσμος δεν ηταν τοσο μιζερος, οσο ειναι τωρα. Ακομα και οι πολιτικες συγκεντρωσεις των "αιωνιων" αντιπαλων Ανδρεα και Μητσοτακη ειχαν κατι απο γιορτη. Σιγουρα υπηρχαν και καποιοι φανατισμενοι οπαδοι, οι περισσοτεροι ομως εδειχναν να το απολαμβανουν και να μην το παιρνουν τοσο στα σοβαρα.

Οι εποχες της αφθονιας ομως εχουν προ πολλου ληξει. Τα χρονια της αθωοτητας τελειωσαν. Αλλα οπως ειπωθηκε, ο τροχος γυριζει. Μπορει να επανακαμψουμε οικονομικα. Στις Η.Π.Α., την Ευρωπη, ισως δε και στην Ελλαδιτσα μας...

ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΚΑΙ Ben Hur.

Εχει γραφτει εδω και παλαιοτερα (π.χ. περισυ, τετοια εποχη περιπου) και εχει λεχθει και απο αλλους: Οι σταθερες αξιες του ελληνορθοδοξου Πασχα ειναι το κοκορετσι και ο... Μπεν Χουρ! Το πιο αξιοπεριεργο ειναι, οτι η προβολη ταινιων με θεματικη απο την Βιβλο ειδικα, αλλα και απο τους αρχαιους πολιτισμους ευρυτερα, ειναι ενα ειδος τηλεοπτικης παραδοσης που κραταει εδω και χρονια στις χριστιανικες χωρες. Η παραδοση αυτη ειναι αυτονοητη κυριως την Εβδομαδα των Παθων, αλλα και κατα τις γιορτες των Χριστουγεννων και της Πρωτοχρονιας στην Ευρωπη και την Β. Αμερικη που συγκεντρωνουν τον μεγαλυτερο αριθμο πιστων της χριστιανικης θρησκειας.

Στο παρον κειμενο θα δοκιμαστει ενας περιληπτικος απολογισμος του φαινομενου αυτου, μια ιστορικη και χρονολογικη καταγραφη των ταινιων αυτων.

Οπως ειναι ηδη γνωστο, ο κινηματογραφος στις απαρχες του, καπου στα τελη του 19ου αιωνα, ηταν ασπρομαυρος και βωβος. Αλλα ηταν ενα καινουργιο μεσο εκφρασης. Ο βωβος κινηματογραφος ηταν ενα κατεξοχην εργαλειο πειραματισμων και δοκιμης νεων ιδεων. Τοσο στην βιομηχανια του Χολλυγουντ, που μολις ξεκινουσε, οσο και στις ευρωπαικες χωρες, οπως η Ιταλια και η Γαλλια, αρχισαν να γυριζονται ταινιες ολων των ειδων. Και για τους λογους που προαναφερθηκαν, αλλα και για λογους εντυπωσιασμου, ξεκινησε η προβολη ταινιων με ιστορικο υποβαθρο. Κυριως ιστορικα μυθιστορηματα γυριζονταν σε ταινιες, οπως ο "Μπεν Χουρ", οι "τελευταιες μερες της Πομπηιας", "Νυχτες της Καμπιρια" και η "Σαλαμπω".

Με το περασμα απο τον βωβο στον ομιλουντα κιν/φο, καποιες παραγωγες συνεχισαν να γυριζονται, παραλληλα με αλλα, πιο δημοφιλη ειδη, οπως τα γουεστερν, οι πειρατικες ταινιες και οι κωμωδιες, που ησαν αλλωστε και λιγοτερο δαπανηρα. Ανθολογωντας καποιες απο αυτες τις ταινιες, αναφερονται επιγραμματικα οι "Caesar and Cleopatra" με την Vivian Leigh, "The sign of the Cross" και "Samson and Delilah" του Cecil B. DeMille, με τους Victor Mature και Hedy Lamar.

Οι δεκαετιες του '30 και του '40 εφευγαν. Ο Β παγκοσμιος πολεμος εληξε. Ο κινηματογραφος εγινε εγχρωμος. Στα νοικοκυρια της Αμερικης μπηκε μια καινουργια συσκευη, η τηλεοραση, που ηταν ακομη ασπρομαυρη. Συμφωνα με μελετητες εκεινης της περιοδου, μπορουμε να φανταστουμε οτι η αμερικανικη ασπρομαυρη τηλεοραση και οι εκπομπες της ειχαν αναλογο αντικτυπο στην τοτε κοινωνια με αυτον που ειχε στην Ελλαδα η δημιουργια ιδιωτικων καναλιων. Ο κοσμος επεσε κυριολεκτικα με τα μουτρα. Οι μεγαλοπαραγωγοι του Χολλυγουντ, φοβουμενοι κριση στην βιομηχανια τους, επρεπε να αντιδρασουν γρηγορα, εξυπνα, δημιουργικα και ανταποδοτικα, προκειμενου ο κινηματογραφος ως ειδος να επιβιωσει. Επρεπε να πασσαρουν εμπορευμα που θα ειναι πιο ελκυστικο, πιο εντυπωσιακο, πιο ανταγωνιστικο απο το αντιστοιχο της τηλεορασης. Η δεκαετια του '50 ηταν για την Αμερικη η εποχη της αφθονιας. Ετσι, οι ανθρωποι του Χολλυγουντ εβαλαν τα χερια βαθια στις τσεπες. Οι προσπαθειες τους απεδωσαν καρπους.

Το 1954 ο Cecil B. DeMille γυρισε το remake της ασπρομαυρης, βωβης ταινιας του "οι 10 εντολες" με τον Charlton Heston ως Μωυση και τον Yule Brunner στον ρολο του Φαραω της Αιγυπτου. Η παραγωγη της ταινιας διηρκεσε πολλους μηνες. Σκηνικα σε αυθεντικο μεγεθος χτιστηκαν. Το εντυπωσιακοτερο ομως ειναι το εφφε της διανοιξης της Ερυθρας Θαλασσας. Η ταινια εσπασε ολα τα ρεκορ και προσελκυσε πληθος κοσμου στις κινηματογραφικες αιθουσες.

Υπο αυτες τις προυποθεσεις σηκωθηκε ενα τσουναμι παραγωγων που αναφερονταν εμμεσα η' αμεσα στον χριστιανισμο. Ιστορικα μυθιστορηματα, οπως "ο Χιτων" του Λ. Νταγκλας με τον Ριτσαρντ Μπαρτον και το "Quo vadis" του Σενκιεβιτς, με τους Ρομπερτ Τευλορ και Ντεμπορα Κερρ μεταφερθηκαν με επιτυχια στην μεγαλη οθονη. Επισης ημιβιογραφικες ταινιες σχετικα με την ζωη του Ιησου, οπως αυτη μας δινεται μεσα απο τα Ευαγγελια (π.χ "O Βασιλευς των Βασιλεων" και "Η μεγαλυτερη ιστορια του κοσμου"). Η υπερπαραγωγη ομως, που εσπασε κυριολεκτικα τα ταμεια, ειναι η μεταφορα του μυθιστορηματος του Γουαλας, "Μπεν Χουρ", στην οποια ο Charlton Heston υποδυεται τον ομωνυμο ηρωα, σημειωνοντας ακομη μια παγκοσμια επιτυχια, 5 χρονια μετα τις "10 εντολες".

Ολες αυτες οι ταινιες ειναι αντυπωσιακες, απο την διαρκεια τους, που συχνα ξεπερνουσε τις 2 ωρες, μεχρι τα σκηνικα, τα κοστουμια, την αρτιοτητα των σεναριων, των ερμηνειων και των σκηνοθετικων δεξιοτητων, ακομα δε την μουσικη τους επενδυση. Ολα αυτα τα χαρακτηριστικα ειναι που δικαιως τους χαρισαν τον τιτλο των επικων παραγωγων.

Συναμα γυριζονταν και ταινιες που ξεφευγαν απο το μοτιβο της Βιβλου και ασχολουνταν θεματικα με την ελληνικη, ρωμαικη, αιγυπτιακη αρχαιοτητα. Σε αυτες κατατασσονται ευρωαμερικανικες συμπαραγωγες, οπως ο "Μεγας Αλεξανδρος" με τον Ριτσαρντ Μπαρτον, οι "300 Σπαρτιατες"(ελληνοαμερικανικη συμπαραγωγη, γυρισμενη στην Ελλαδα), η "Οδυσσεια" με τον Κερκ Νταγκλας και τον Αντονυ Κουην (ιταλικη συμπαραγωγη D. de Laurentiis/ C. Pronti), η "Ελενη της Τροιας" (γαλλοαμερικανικη συμπαραγωγη με τους Rosana Podesta και Jaques Sernas).

Στα μεσα της δεκαετιας του '60, το ειδος αυτο των επικων ταινιων αρχισε να φθινει στις Η.Π.Α. Η εποχη της αφθονιας ειχε περασει και οι παραδοσιακες αξιες ειχαν αρχισει να κλονιζονται. Ο Μακαρθισμος, ο Ψυχρος Πολεμος, ο Κεννεντι, το ροκ' ν' ρολλ, το Βιετναμ συνεβαλαν στην αμφισβητηση θεσμων και προτυπων απο την νεα γενια, που ειχε αλλες ανησυχιες και γουστα. Παραγωγες, οπως ο "Jason and the Argonauts" του R. Harryhausen, "Cleopatra" με τους Elisabeth Taylor-Richard Burton, "Σπαρτακος" με τον Κερκ Νταγκλας και "Το τελος της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας" με την Σοφια Λωρεν δεν μπορουσαν πλεον να αντρεψουν την κατασταση. Την ιδια εποχη εληγε και στην Ιταλια το υποειδος των επικων ταινιων εποχης "peplum" που ειχε ξεκινησει επιρρεασμενο απο την επιτυχια των χολλυγουντιανων υπερπαραγωγων του '50 και στο οποιο πρωταγωνιστουσαν μυωδεις ηρωες σε ψευδομυθολογικες περιπετειες (:βλ. λεπτομερειες στο αντιστοιχο κειμενο 12/2009 εντ.). Μια συντομη αναβιωση επιχειρηθηκε στις αρχες της δεκαετιας του '80, μετα την επιτυχια της μεταφορας του λογοτεχνικου ηρωα του R. Howard, Κοναν. Οι επομενες ταινιες εστιαζαν περισσοτερο στο φανταστικο. "Ator", "Crull", "Hawk the Slayer", "Red Sonja", "Beastmaster", "The Barbarians" ειναι λιγες μονο απο τις παραγωγες αυτες, στις οποιες μυωδεις ηρωες και καλλιγραμμες ηρωιδες αντιμετωπιζουν κινδυνους, κατα τις προσταγες των ιταλικων peplum, η πλοκη τους ομως εκτυλησσεται σε κοσμους περαν της αρχαιοελληνικης και ρωμαικης αρχαιοτητας η' μυθολογιας (με εξαιρεση το πολυ καλο "Willow" με τον Val Kilmer, καθως και το "Dragonslayer" της Disney). Το φανταστικο επισης, στη μορφη τερατων, δεν εχει καμια σχεση με την εκλεπτυσμενη δουλεια του Harryhausen - η τελευταια δουλεια του οποιου, το "Clash of Titans" (1981) λαμβανει χωρα τοτε, μετα την επιτυχια του βαρβαρου Κοναν - αλλα ειναι πολυ πιο πεζο, σκοτεινο και στερειται πραγματικα φαντασιας! Οι δε ηρωες δεν εχουν ουτε τα χαρακτηριστικα, ουτε τους τροπους του Μασιστα η' του Ηρακλη, οπως εκφραστηκαν απο τους Steve Reeves, Reg Parks, Mark Forest. Πολυ περισσοτερο δε, αποτελουν αντιγραφες των αμερικανικων action heroes της βιντεοκασετας της εποχης του Ρ. Ρηγκαν (π.χ. S. Stallone, C. Norris, M. Dudikoff).

Οι επομενες δεκαετιες βρισκουν τα επικα φιλμς να προσαρμοζονται στα τηλεοπτικα δεδομενα. Απο την μια υπαρχουν τηλεταινιες για τα προσωπα της Παλαιας και Καινης Διαθηκης, οπως ο Αβρααμ, ο Δαβιδ, οι Αποστολοι. Απο την αλλη, σειρες φαντασιας, επηρρεασμενες απο την ελληνικη και βορειοευρωπαικη μυθολογια και τους ηρωες του Howard και του προαναφερομενου action cimena των 80´s, οπως "Wizzards and Warriors", "Hercules: The legendary journeys", "Xena: The warrior princess". Οι δυο τελευταιες σειρες θεωρουνται απο τις πιο επιτυχημενες των 90'ς, σε αντιθεση με την τηλεσειρα για την Κλεοπατρα, στην οποια πρωταγωνιστει ο Τιμοθι Νταλτον, που πηγε δυστυχως απατη, αν και καλοφτιαγμενη. Για λιγο, τραβηξε το εν λογω υλικο την προσοχη του Χολλυγουντ, κυριως μεσω στουντιο κινουμενων σχεδιων, οπως δειχνουν οι αποπειρες με τον "Ηρακλη" της Ντισνευ και ο "Πριγκιπας της Αιγυπτου" απο τις Pixar-Dreamworks.

Το εναυσμα για την επανεμφανιση του genre των επικων υπερπαραγωγων στον κινηματογραφο, προκληθηκε αφ' ενος μεν απο την προβολη των blockbusters "Χαρρυ Ποττερ" και "Αρχοντα των Δαχτυλιδιων" - κινηματογραφικες μεταφορες των μυθιστορηματων της Ροουλινγκ και του Τολκιν αντιστοιχα - αφ' ετερου δε απο την εισπρακτικη επιτυχια της ταινιας του Ridley Scott, "Gladiator". Η σκηνοθετικη αρτιοτητα, οι πειστικες ερμηνειες, η καταπληκτικη φωτογραφια, τα κοστουμια και σκηνικα και φυσικα, η εξελιξη της τεχνολογιας στον 21ο αιωνα που επιτρεπει επιτελους την δημιουργια πειστικοτερων και πιο εντυπωσιακων ειδικων εφφε, επεισαν πολλους συντελεστες της χολλυγουντιανης βιομηχανιας να στρεψουν την προσοχη τους, και την προσοχη του κοινου, στα παραπανω ειδη. Υπο την επιρροη επομενως των επιτυχιων του Χαρρυ Ποτερ και του Αρχοντα των Δαχτυλιδιων, γυριζονται ταινιες φανταστικης περιπετειας οπως ο "Εραγκον", "Tα χρονικα της Ναρνια" και ο "Περσυ Τζακσον". Η επιτυχια του "Gladiator" συνεβαλε στην δημιουργια αντιστοιχων ταινιων απο διαφορους κινηματογραφιστες, οπως "Scorpion King" (: που μιμειται στην πλοκη τις προγενεστερες ιταλικες ταινιες peplum), "Troy", "King Arthur", "Alexander" (και οι τρεις προβληθηκαν διαδοχικα τα ετη 2004 και 2005 ), "The Last Legion", "300". Η τελευταια δε, παραγωγη του 2007, εδωσε καινουργια οπτικη και βελτιωμενη τεχνικη καλυψη. Η δε αισθητικη της εχει ηδη επιρρεασει τους τωρινους δημιουργους ταινιων.

Οι εξελιξεις στο Χολλυγουντ δεν εμελε να μεινουν κρυφες και απο αλλες κινηματογραφικες βιομηχανιες, οπως του Χονγκ Κονγκ. Ετσι, η δευτερη μεγαλυτερη κινηματογραφικη βιομηχανια της ασιατικης ηπειρου μετα το ινδικο Μπολλυγουντ, μπηκε δυναμικα στην αγορα με την αυγη της νεας χιλιετιας, προσφεροντας επισης αρτιες και καλαισθητες παραγωγες ιστορικου περιεχομενου, οπως οι "Tiger and Dragon", "House of the flying Daggers", "Hero", "Red Cliff" κ.α.

Οσο για τις τηλεοπτικες παραγωγες; Απο την εποχη της "Ζηνας" και μετα, εχουν προβληθει, στην μορφη των τηλεταινιων κυριως, μυθολογικες, οπως οι: The Adventures of Odysseus (1998), Jason and the Search of the Golden Fleece (2000), Helen of Troy (2003), Hercules: The Beginning (2003), αλλα και τηλεταινιες ιστορικου περιεχομενου, κυριως γυρω απο την Ρωμαικη Αυτοκρατορια, οπως οι: Empire (2002), Imperium: Augustus (2003), Spartacus (2004), Julius Caesar (2005), Imperium: Nero (2005), Hannibal (2006) και η σειρα Rome (2005-2006). Οι σειρες αυτες ειναι σαφεστατα πιο βελτιωμενες και τους δωθηκε μεγαλυτερη προσοχη απο αντιστοιχες της δεκαετιας του '80, οπως το "Anno Domini" και οι "Τελευταιες μερες της Πομπηιας".

Και, τι προκειται να φερει το μελλον; Ηδη προβαλλεται η "Αγορα" με την Rachel Weisz ως Υπατια (βλ. κειμενο 20.03.2010 εντ.). Μετα το Πασχα θα προβληθει παγκοσμιως το remake της ταινιας του Harryhausen "Clash of Titans" σχετικα με τους αθλους του Περσεα. Στο διαδικτυο κυκλοφορουν επισης φημες, οτι ο Vin Diesel θα υποδυθει τον Καρθαγηνιο στρατηγο Αννιβα, ενω ο Will Smith θα εχει τον πρωταγωνιστικο ρολο στην ταινια "Last Pharaoh", που διαδραματιζεται κατα τους τελευταιους χρονους της Νουβικης Δυναστειας στην Αιγυπτο. Οι παραγωγοι Sam Raimi και Robert Tapert, δημιουργοι της επιτυχημενης σειρας "Xena", εχουν επανελθει στην τηλεοπτικη αγορα με την μινι τηλεσειρα "Spartacus: Blood in the Arena" και "Legend of the Seeker", η οποια κινειται περισσοτερο στον χωρο του φανταστικου, κατα τα προτυπα του Αρχοντα των Δαχτυλιδιων.

Ως τοτε ομως, ας απολαυσουμε τις μερες της Μεγαλης Εβδομαδας που ερχονται, βλεποντας μερικες απο αυτες τις σειρες και τις ταινιες στις τηλεορασεις, στα βιντεο και τα ντιβιντι μας! Οπως αναφερθηκε, αποτελουν πραγματικα εδω και χρονια σταθερες αξιες του Πασχα!

ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ...

Τρεις εβδομαδες πριν απο το Πασχα ηρθε και προβαλεται και στους γερμανικους κιν/φους επιτελους, η ταινια "Αγορα" του Αλεχανδρο Αμεναμπαρ. Στην Ελλαδα προβληθηκε εναν μηνα πριν περιπου, αλλα δεν εγινε ντορος. Λιγα δημοσιευματα την ανεφεραν και κυριως οσα ασχολουνται με τις κινηματογραφικες προβολες. Κριμα, διοτι το θεμα της ταινιας ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον. Και πιθανον να μην ειναι τυχαιο οτι προβαλεται λιγο πριν τον ερχομο της Μεγαλης Εβδομαδας. Ειδικα φετος, που ορθοδοξοι και καθολικοι θα γιορτασουν το Πασχα την ιδια μερα (4 Απριλιου). Και η συγκεκριμενη ταινια εχει να κανει με τον Χριστιανισμο.

Η υποθεση περιστρεφεται γυρω απο το προσωπο της Υπατιας (Rachel Weisz), μιας φιλοσοφου και μαθηματικου της νεοπλατωνικης σχολης στην Αλεξανδρεια του 4ου μ. Χ. αιωνα. Δυστυχως λιγα πραγματα ειναι γνωστα για την Υπατια. Το εργο της δεν εχει διασωθει. Αναφερεται γενικα και αοριστα σε καποιες παραπομπες. Η μαρτυρια που εχουμε ειναι οτι λιντζαριστηκε στο κεντρο της Αλεξανδρειας απο μια μαζα φανατισμενων χριστιανων, πιθανον υπο την επηρρεια καποιων επισης φανατισμενων κληρικων. Γυρω απο αυτην την μαρτυρια λοιπον, ο Αμεναμπαρ επλασε την ιστορια του.

Η ταινια χωριζεται σε δυο μερη. Στο πρωτο, η Υπατια διδασκει φιλοσοφια και μαθηματικα στο εναπομειναν τμημα της Βιβλιοθηκης της Αλεξανδρειας, το οποιο καταστραφηκε απο πυρκαγια αιωνες πριν, την εποχη της Κλεοπατρας. Ο Χριστιανισμος ειναι πλεον η αναγνωρισμενη επισημη θρησκεια της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας. Παγανιστες και Εβραιοι βρισκονται πλεον σε μειονεκτικη θεση. Οι χριστιανοι της ταινιας ειναι ενας οχλος απο φτωχους και αγραμματους φανατισμενους, οι οποιοι απο την θεση ισχυος που βρισκονται πλεον, πραττουν αυτα που εζησαν τοτε που καταπιεζονταν απο τους παγανιστες. Το "αγαπατε αλληλους" του Χριστου δεν δειχνουν να το εφαρμοζουν σε αλλους εκτος των χριστιανων. Εδω παρουσιαζονται οι, κατα τον σκηνοθετη και σεναριογραφο, σκοτεινες απαρχες της θρησκειας.

Οταν καποιες ομαδες χριστιανων επιχειρουν να καψουν αλλοθρησκους στην αγορα της πολης, καποιοι αντιδρουν. Ομαδες παγανιστων αντεπιτηθενται. Μεταξυ αυτων και μαθητες της Υπατιας, οπως ο Ορεστης (Oscar Isaac), που προερχεται απο ευπορη οικογενεια και ειναι ερωτευμενος με την δασκαλα του. Στην συμπλοκη τραυματιζεται βαρια ο πατερας της Υπατιας, ο οποιος ειναι συναμα και διευθυντης της Βιβλιοθηκης. Οι παγανιστες οχυρωνονται πισω απο την Βιβλιοθηκη, με τους χριστιανους να τους πολιορκουν.

Καποια στιγμη καταφθανει η αυτοκρατορικη φρουρα με διαταγμα του αυτοκρατορα Θεοδοσιου. Οι χριστιανοι καλουνται να σταματησουν την πολιορκια. Οι παγανιστες πρεπει να ανοιξουν τις πυλες και να επιτρεψουν την ελευθερη προσβαση στο χωρο στους χριστιανους. Για την Υπατια αυτο συνεπαγεται το τελος της Βιβλιοθηκης. Ειναι βεβαιη, πως το εξεγερμενο πληθος θα βγαλει ολη του την οργη στους παπυρους. Μαζι με τον σκλαβο της Νταβος (Max Minghella), προσπαθει να διασωσει οτι μπορει. Ο Ορεστης προσπαθει με καθε τροπο να την σωσει. Πανω στο αγχος και την βιασυνη, η Υπατια προσβαλλει τον νεαρο σκλαβο Νταβος, ο οποιος ειναι κρυφα ερωτευμενος μαζι της. Αυτος τοτε αποφασιζει να την εγκαταλειψει και να ενωθει με τους χριστιανους. Ο Νταβος βγαζει ολον του το θυμο πανω σε ενα αγαλμα φιλοσοφου. Το πρωτο μερος της ταινιας τελειωνει με την Υπατια και τον Ορεστη να δραπετευουν, περνοντας μαζι τους οσους πιο πολλους παπυρους μπορουν, ενω το μαινομενο πληθος καταστρεφει το αγαλμα του Σεραπη και καιει παπυρους - την συγκεντρωμενη γνωση του αρχαιου κοσμου, απο την οποια σημερα, περιπου το 1/10 εχει γινει γνωστο.

Στο δευτερο μερος της ταινιας, αναφερεται πως εχουν περασει καμποσα χρονια απο το περιστατικο αυτο. Η Ρωμαικη Αυτοκρατορια εχει διασπαστει στο δυτικο και το ανατολικο τμημα. Η Υπατια ζει στο πατρικο της, αφοσιωμενη στις ερευνες της περι της κινησης των ουρανιων σωματων. Ο Ορεστης εγινε διοικητης της πολης της Αλεξανδρειας. Ο Νταβος ζει μαζι με ομαδες χριστιανων και τον μεντορα του Αμμωνιο. Φερει δε ξιφος και ενα σακκιδιο γεματο πετρες, γιατι οι Χριστιανοι κρατησαν το εθιμο του λιθοβολισμου. Αρχιερεας της Αλεξανδρειας οριστηκε ο Κυριλλος, ο οποιος με μια σειρα καλα οργανωμενων μετρων, παιρνει σιγα σιγα τον ελεγχο της πολης στα χερια του.

Ετσι, καταφερνει να διαβαλλει και να εκδιωξει για παντα τους Εβραιους απο την Αλεξανδρεια. Εν συνεχεια, πιεζει τον Ορεστη να ερθει σε αυτον, αντι να παει αυτος, ο αρχιερεας, στον διοικητη. Μ' αυτον τον τροπο δειχνει οτι εχει το πανω χερι και κανει κουμαντο. Ο νεαρος και απειρος διοικητης ειναι αδυναμος να αντιδρασει. Αναγκαζεται να παρευρεθει, ως βαπτισμενος πλεον χριστιανος, στην Λειτουργια. Με ενα τεχνασμα, ο Κυριλλος καταφερνει να στρεψει τον κοσμο εναντιον του Ορεστη και της Υπατιας. Η τελευταια, μολις εκανε μια επαναστατικη ανακαλυψη με τα πειραματα και τις μελετες της: Η γη και τα υπολοιπα γνωστα ουρανια σωματα περιστρεφονται γυρω απο τον ηλιο σε ελλειπτικη, οχι σε κυκλικη τροχια. Η γη δεν ειναι το κεντρο του κοσμου. Μια μερα μετα, συλλαμβανεται απο μια ομαδα φανατικων χριστιανων, οι οποιοι δρουν καθοδηγουμενοι απο τον Κυριλλο. Δεν ανεχονται μια ανυπανδρη γυναικα να ασχολειται με ανδρικες δουλειες και να μιλαει στο συμβουλιο στα ισια απεναντι στον διοικητη. Ποσω δε, που η γυναικα αυτη αρνειται να βαπτιστει χριστιανη.

Η Υπατια οδηγειται στην παλια Βιβλιοθηκη, που τωρα πλεον εχει μετατραπει σε εκκλησια. Ο χωρος οπου φυλασσονταν οι παπυροι εχει γινει σταβλος. Οι χριστιανοι γδυνουν την Υπατια βριζοντας την και ετοιμαζονται να την λιθοβολισουν. Εκεινη την στιγμη εμφανιζεται ο πρωην σκλαβος της Νταβος, προσπαθωντας να την γλιτωσει, απιυδησμενος και απο την συμπεριφορα των ομοθρησκων του...

Η ταινια ειναι καλοφτιαγμενη. Τα σκηνικα, τα κοστουμια, τα ειδικα εφφε, αρκετα εντυπωσιακα. Οι ηθοποιοι δινουν τον καλυτερο τους εαυτο, με εξαρχουσα την Rachel Weisz στον ρολο της Υπατιας. Υπαρχουν βεβαια καποιες προβληματικες σκηνες, οπως η αδυναμια του χαρακτηρα του Ορεστη και η μεταλλαξη του Νταβος απο σκλαβο σε χριστιανο. Το ατου ομως της ταινιας, ειναι η θεματικη της, οπως εκδηλωνεται απο την φωτογραφια που ειναι εδω αναρτημενη και οπως το διαφημιστικο της σλογκαν αναφερει: Προκειται για ενα κεφαλαιο της Ιστοριας, το οποιο ποτε ως τωρα δεν ετυχε να παρουσιαστει στη μεγαλη οθονη.

Τραγικη ειρωνια και γλυκοπικρο αστειο σε μια κατα τα αλλα δραματικη ταινια η σκηνη, στην οποια η Υπατια και οι συνεργατες της προσπαθουν να διασωσουν τους παπυρους της Βιβλιοθηκης. - "Παρτε τους σημαντικοτερους", προσταζει η φιλοσοφος -"Ποιοι ειναι οι πιο σημαντικοι;", ρωταει καποιος. Πραγματικα, με ποια κριτηρια μπορει κανεις να επιλεξει ποια ειναι τα σημαντικοτερα εργα; Ειναι ο Πολυβιος ανωτερος του Θουκιδυδη; Οι τραγωδιες του Ευριπιδη καλυτερες απο αυτες του Σοφοκλη; Η' ειναι ο Πλατωνας καλυτερος απο τον Αριστοτελη; Οχι, δεν μπορει κανεις να αποφασισει κατι τετοιο. Ειναι σαν να παιζει ρωσικη ρουλετα. Ολοι τους ειναι σημαντικοι. Και ειναι κριμα, που η ανθρωποτητα στερηθηκε πολλα απο τα γραπτα των αρχαιων. Ειναι κριμα, που τα αποσπασματα καποιων εργων τους μας εχουν μονο περισωθει. Διοτι η ταινια του Αμεναμπαρ εστιαζει σε αυτο το σημειο. Του που οδηγει ο φανατισμος και η μισαλλοδοξια τους ανθρωπους. Ακομα και τους χριστιανους.

Μια ταινια προκλητικη, επικεντρωνεται γυρω απο τα αρνητικα του πρωιμου Χριστιανισμου και προβαλλεται λιγες μερες πριν απο την μεγαλη χριστιανικη εορτη, το Πασχα! Οπωσδηποτε πρεπει να ειδωθει!

ΠΡΟΒΑΤΑ.

Βραδυ Πεμπτης. Ειναι κουρασμενος, πονανε τα ποδια του. Μπαινει στον υπογειο του Βερολινου, στην Alexanderplatz για να παρει το τραινο που θα τον παει σπιτι του. Το Μετρο του Βερολινου, ειναι πολυ διαφορετικο απο αυτο της Αθηνας. Παλιο, βρωμικο. Τα βαγονια και τα τραινα ειναι επισης παλια, με σκισμενα καθισματα.

Δεν βρισκει θεση να κατσει. Στεκεται σε μια γωνια, με το σακκιδιο στην πλατη. Το τραινο ξεκιναει.

Λιγους σταθμους πιο περα μπαινει ενας τυπος απο ιδιωτικη εταιρεια φυλαξης. Ενας σεκιουριτας. Καστανοξανθος, γεματουτσικος, οχι ομως γομαρι, ουτε καν μποντυμπιλντερας. Σκεφτεται οτι ο σεκιουριτας τελειωσε την βαρδια του. Δειχνει ομως τσαντισμενος. Μαλλον ειχε δυσκολη μερα.

Στρεφει την προσοχη του αλλου. Κοιταζει τις ειδησεις στις μικρες τηλεορασεις που ειναι τοποθετημενες στις οροφες των βαγονιων. Ασυναισθητα, η ακρη του ματιου του πιανει τον σεκιουριτα με τα ρουχα της δουλειας του - μπλε σκουρο σακκακι και παντελονι, γαλαζιο πουκαμισο. Τωρα μιλαει με δυο νεαρους. Φαινονται απο την εμφανιση τους να ειναι αραβικης η' τουρκικης καταγωγης.

Παρακολουθει με καπως περισσοτερο ενδιαφερον τη σκηνη στο βαγονι. Οι τρεις τους στεκονται καπου 6 με 8 μετρα μακρια του. Ο σεκιουριτας ειναι βλοσυρος, αυστηρος. Ζηταει απο τους δυο νεαρους να κατεβουν στην επομενη σταση. Δεν καταλαβαινει γιατι. Εκλεψαν κατι; Εκαναν καποια ζημια;

Ο ενας απο τους δυο νεαρους ειναι ψιλολιγνος και φοραει γκριζο μπουφαν. Το παιζει μαγκας, δεν γουσταρει εξουσια και διαταγες. Δεν παει πουθενα και το δειχνει. Ο φιλος του φοραει μαυρα. Ειναι πιο διαλλακτικος, πιο διπλωματης. Ναι, λεει στον σεκιουριτα, θα κατεβουν στην επομενη σταση.

Η επομενη σταση ειναι η Magdalenenstr. Ξαφνικα ο νεαρος με τα γκριζα ρουχα επιτηθεται στον σεκιουριτα. Δεν γουσταρει το στυλακι του. Ο σεκιουριτας του απανταει θυμωμενος στον πλυθυντικο. Οχι χειροδικιες. Ματαια ο νεαρος με τα μαυρα προσπαθει να παρεμβει. Ο φιλος του ειναι εκτος εαυτου. Ριχνει μια ακομα φαπα στον σεκιουριτα. Ο διπλωματης φιλος του παρεμβαινει. Τον καλμαρει. Φαινεται να ηρεμουν τα πνευματα.

Η αμεσως επομενη σταση ειναι η Lichtenberg. Στο πρωην ανατολικο Βερολινο. Σ' αυτην την γειτονια συμβαινουν συχνα πυκνα παρομοια περιστατικα. Συνηθως αργα τα βραδια του Σαββατοκυριακου. Εξαφνα ο σεκιουριτας αρπαζει τον επιθετικο νεο και βγαινουν εξω. Ο αλλος ακολουθει. Πριν καλα καλα κλεισουν αυτοματως οι θυρες του τραινου, ο καυγας εχει φουντωσει εκ νεου. Ο νεαρος με τα γκριζα τραβαει τον σεκιουριτα απ' την γραβατα. Την σκιζει. Ο σεκιουριτας αντεπιτηθεται. Αυτην την φορα ο νεαρος με τα μαυρα δεν μπορει καν να επεμβει. Η κατασταση ειναι εκτος ελεγχου. Οι δυο τους παλευουν, αλλα οχι με την χαρη και την κομψοτητα των παλαιστων στις χολλυγουντιανες ταινιες δρασης. Εδω δεν εχουμε ταινια, αλλα πραγματικο περιστατικο. Κλωτσιες εναλασσονται με χαστουκια. Ενω το τραινο συνεχιζει την πορεια του, οι τελευταιες εικονες που εχει κρατησει ειναι, οτι ο επιθετικος νεαρος φαινεται να τα παει καλυτερα απο τον λιγοτερο αθλητικο σεκιουριτα.

Κανενας αλλος δεν αντεδρασε, ενοσο η σκηνη εκτυλλισονταν εντος και εκτος του τραινου. Ολοι κοιτουσαν. Απλως κοιτουσαν. Καποιος τηλεφωνουσε στο κινητο του. Ισως να εκανε τον κοπο να ειδοποιησει την αστυνομια. Οι υπολοιποι, αλαλοι, κουφοι, αβουλοι θεατες της σκηνης.

Ντρεπεται. Κατηγορει τον εαυτο του. Ισως θα επρεπε να ανακατευτει. Ισως θα επρεπε να παρει μερος. Να υποστηριξει τουλαχιστον το παιδι με τα μαυρα ρουχα. Ισως θα αποτρεποταν τα χειροτερα. Αλλα οχι, σκεφτοταν το αλλο του μισο. Δεν τον αφορουσε. Δεν ειναι δικια του δουλεια. Εδω ο καθενας κοιταει τον εαυτο του και δεν ανακατευεται σε ξενες υποθεσεις. Ηταν και κουρασμενος απο την δικια του, καθημερινη ταλαιπωρια.

Κι ομως. Συνεχιζει να ντρεπεται. Για τον εαυτο του. Για ολους τους αλλους. Ειμαστε ολοι σαν τα προβατα. Πως μας καταντησε η ζωη στις μεγαλουπολεις και η νοοτροπια των αλλων που μεταδιδεται σαν ιος; Στην Αγγλια, την Γερμανια και ολες τις αλλες ευρωπαικες χωρες του Βορρα ειναι καθημερινο φαινομενο. Στις μεγαλουπολεις τουλαχιστον. Πας στην τραπεζα, σε γραφειο εξυπηρετησης κ.α. και στηνεσαι στην ουρα. Κανενας δεν διαμαρτυρεται. Στις χωρες του Νοτου πεφτει κανα μπινελικι αμα γινει κατι τετοιο. Μπορει να μην φερει αποτελεσμα, αλλα ο θερμοαιμος Μεσογειακος θα γκρινιαξει. Θα βγαλει το παραπονο του. Ο Βορειοευρωπαιος, προβατο. Οτι πει ο προισταμενος, ο γιατρος, ο αστυνομικος, ο υπευθυνος του γραφειου. Αυτο θα γινει, ετσι και τελειωσε, το ειπε ο μεγαλος! Αμα ζητησεις εξηγησεις, δεν θα σου δωσει. Σπανια θα σου πει κανενας γιατι ειναι ετσι κι οχι αλλιως.

Δοκιμαστε π.χ. να ρωτησετε τον υπευθυνο της ασφαλισης σας, γιατι θα πρεπει να πληρωνετε και ιδιωτικη ασφαλιση επιπλεον, οπως γινεται εδω και λιγα χρονια στη Γερμανια, διοτι η δημοσια μονο δεν αρκει για την μελλοντικη συνταξη που θα αποφερει, οταν δεν σας καλυπτει τα εξοδα αγορας γυαλιων, και τα εξοδα σφραγισματος δοντιων, λ.χ.; Το πιθανοτερο ειναι να αλλαξει χιλια δυο χρωματα. Διοτι δεν ειναι συνηθισμενος να ερωταται κατι τετοιο, εφοσον ειναι περικυκλωμενος απο προβατα και εφοσον θεωρει τον εαυτον του αυθεντια και πιστευει οτι δεν χρωσταει εξηγησεις, αν και μαλλον τα ιδια υπεστει και αυτος καποτε.

Πιθανον και ο σεκιουριτας να φερθηκε ομοιως. Αυτο που για τον Βορειοευρωπαιο φανταζει αυτονοητο και εκλαμβανεται ως υπακοη σε νομους και θεσμους, μπορει να φανταζει για καποιον απο διαφορετικο γεωμορφολογικο και πολιτιστικο μπακγκραουντ, οπως ο νεαρος με τα γκριζα, ως διαταγη. Και δυσκολα καποιος που εχει εγωισμο θα ανεχτει μια τετοια συμπεριφορα. Ειδικα δε αμα ο αλλος δεν προσεξει πως θα εκφραστει, η συμπεριφορα του μπορει να εκληφθει και ως προκλητικη/ ρατσιστικη. Πιθανον επομενως ο νεαρος με τα γκριζα να αντεδρασε ετσι, γιατι το ειδε υπο αυτο το πρισμα. Ερχεται καποιος με στολη και του κανει υποδειξεις, χωρις να του εξηγησει γιατι. Θελει να τον τιθασευσει. Και αυτο δεν προκειται να το ανεχτει. Ετσι απανταει επιθετικα.

Οσο για εμας τους υπολοιπους, μαλλον ειναι ηδη αργα. Εχουμε τιθασευτει. Υπακουμε τυφλα. Δεν μπορουμε να αντιδρασουμε. Για αυτο καθομασταν ολοι χτες ακινητοι και απλα παρακολουθουσαμε το θεαμα. Δυο τυπους να πλακωνονται στο ξυλο. Κοιτουσαμε χωρις να αντιδρασουμε. Σαν προβατα...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ XXXVΙΙΙ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πεμπτη 11/03/2010, στηλη "Σημεια Συναντησης"

Συνεντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ (giannis@enet.gr)

«Μυθική περιουσία χωρίς έγκλημα δεν υπάρχει»

Ο σκοτεινός Κένεντι και ο δυστυχισμένος Ωνάσης

Εγραψε δύο βιβλία για δύο λαμπερά και αμφιλεγόμενα πρόσωπα: τον Κένεντι και τον Ωνάση (και τα δύο από τις εκδόσεις «Μελάνι»). Ο Φρανσουά Φορεστιέ, Γάλλος δημοσιογράφος του «Nouvel Observateur» και συγγραφέας, μιλά στην «Ε» για τους πλούσιους και διάσημους ήρωες της δεκαετίας του '60, των οποίων οι ζωές συναντήθηκαν, συχνά με τραγικό τρόπο...

------------------------------------
Ο Φρανσουά Φορεστιέ συμφωνεί με τον Τζέιμς Ελρόι ως προς το ότι η σκοτεινή πλευρά διάσημων προσώπων καλό είναι να αποκαλύπτεται.

-------------------------------------

- Γιατί γράψατε αυτά τα δύο βιβλία, με τον Κένεντι, τη Μέριλιν και τον Ωνάση στο επίκεντρο;

«Η πρώτη βιογραφία που έγραψα ήταν του Αμερικανού μεγιστάνα Χάουαρντ Χιουζ, οπότε άρχισα να ενδιαφέρομαι για εκείνη την περίοδο. Η μίξη πολιτικής, διαφθοράς, μαφίας, Χόλιγουντ, του μεγάλου "καινούργιου" χρήματος, του μεγάλου "παλιού" χρήματος και η ατμόσφαιρα της πολιτικής παράνοιας ήταν σαγηνευτική. Μετά έγραψα τη βιογραφία του Ωνάση: η πορεία του διασταυρώθηκε με εκείνην του Τζο Κένεντι, πατέρα του προέδρου, ενώ μετά παντρεύτηκε την Τζάκι. Ολοι τους υποκρίνονταν κάτι το οποίο δεν ήταν».

- Υπάρχει κάποιου είδους παγίδα για τον συγγραφέα ο οποίος επιχειρεί να προσεγγίσει τη ζωή τέτοιων -«μεγαλύτερων από τη ζωή»- προσώπων;

«Η παγίδα είναι ν' αφήσεις τον εαυτό σου να κατακλυστεί από το υλικό. Τότε καταλήγεις με ένα βιβλίο 3.000 σελίδων! Πρέπει να κόβεις συνεχώς προκειμένου να το κρατήσεις σε μια ευανάγνωστη μορφή. Κι εκεί είναι που αρχίζει η πραγματική δουλειά».

- Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να θαυμάζουν τους διάσημους, όπως ο Κένεντι, η Μέριλιν, ο Ωνάσης. Εσείς αισθάνεσθε κάποια ζήλια για τη ζωή τους;

«Ζήλια; Χριστέ μου, όχι! Αυτοί οι άνθρωποι ήταν σκέτα τέρατα. Μερικές φορές συμπαθή, άλλες φορές απαίσια. Δεν υπάρχει θαυμασμός εκ μέρους μου, απλώς περιέργεια. Μου αρέσει να γράφω για τέρατα, αυτό είναι όλο. Ισως επειδή αποτελούν μια αντανάκλαση του ποιοι είμαστε. Ο JFK δεν ήταν ο ευτυχισμένος και καλός σύζυγος-πατέρας όπως εμφανιζόταν: είχε μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Ο Ωνάσης δεν ήταν ο γκλαμουράτος μεγιστάνας με την ωραία βάρκα: ήταν δυστυχισμένος και μόνος. Η Μέριλιν δεν ήταν η σέξι ναΐφ ξανθιά σταρ: ήταν τρελή, εξαρτημένη από ναρκωτικά και εκμεταλλεύτρια».

- Πάντως, από τον τρόπο που σε κάποιες σελίδες αναφέρεστε σ' αυτούς, φαίνεται σαν να τους περιφρονείτε...

«Οχι, δεν τους περιφρονώ. Θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι εκπροσωπούν το τσίρκο μέσα στο οποίο ζούμε: το Χόλιγουντ ήταν -και παραμένει- ένας βόθρος. Ούτε η Ουάσιγκτον είναι καλύτερη. Προσωπικά, συμφωνώ με την οπτική του Τζέιμς Ελρόι σ' αυτό το θέμα: πρέπει να ρίχνουμε ένα σκληρό βλέμμα κάτω από τη μάσκα. Να βλέπουμε τι είδους πλάσματα ζουν στο σκοτάδι».

- Απ' ό,τι φαίνεται, οι γυναίκες (σύζυγοι ή ερωμένες), οι οποίες μπλέχτηκαν με τους συγκεκριμένους άντρες (τον Κένεντι και τον Ωνάση), δεν είχαν και πολύ καλό τέλος. Πρόκειται περί τυχαίου γεγονότος ή όχι;

«Το χρήμα κουβαλά τη δική του κατάρα. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν με λάθος αξίες: η Τζάκι ήταν "αλκοολική του σόπινγκ" και διέθετε μια θηριώδη απληστία για κοσμήματα και χρήματα. Η Μέριλιν επιζητούσε σεβασμό και επωνυμία. Η Κάλλας ήθελε να είναι η πιο ξακουστή ντίβα στον κόσμο και ταυτόχρονα να είναι ευτυχισμένη. Κατά συνέπεια, όσο ψηλότερα αυτοί οι άνθρωποι ανέβαιναν τόσο σκληρότερη ήταν η πτώση τους».

- Ποιος σκότωσε τον Κένεντι, τη Μέριλιν και τον Αλέξανδρο Ωνάση;

«Ο JFK δολοφονήθηκε, υποψιάζομαι, από μια ομάδα εκτελεστών, μισή της Μαφίας, μισή των Κουβανών εξορίστων. Είχαν ήδη γίνει δύο απόπειρες τις ημέρες πριν από το Ντάλας, ίδιο modus operandi, ίδιοι ύποπτοι. Η Μέριλιν δεν δολοφονήθηκε, πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών (είχε ήδη υποστεί περίπου 10 κρίσεις από υπερβολική χρήση, τον χρόνο πριν από τον θάνατό της) και αλκοόλ. Ενα παραπάνω χάπι και ήταν νεκρή (το ίδιο συνέβη με τον Μάικλ Τζάκσον και τον Χιθ Λέτζερ). Οσο για τον γιο του Ωνάση, πραγματικά δεν ξέρω».

- Αισθάνεσθε λύπη για το πώς έφυγαν από τη ζωή αυτοί οι άνθρωποι;

«Λύπη; Οχι βέβαια! Το τέλος τους ήταν τραγικό. Βρέθηκαν ψηλά και πέθαναν μίζερα. Κάτι που είναι υλικό για μεγάλες ιστορίες και, ελπίζω, καλά βιβλία».

- Πώς θα χαρακτηρίζατε με 2-3 λέξεις τον καθέναν τους;

«Ο JKF ήταν ένα αλαζονικό πλουσιόπαιδο. Η Μέριλιν, μια αξιολύπητη χαμένη ψυχή. Και ο Ωνάσης ένας πολεμιστής, ο οποίος στο τέλος έχασε τα πάντα».

- Μπορεί το γκλάμουρ εκείνων των δεκαετιών ('50s, '60s) να συγκριθεί με το σημερινό;

«Οχι. Εκείνες τις μέρες κυριαρχούσε ένα κλίμα σκιάς και μυστηρίου. Εάν ήσουν σταρ, τα περιοδικά δεν δημοσίευαν τις ιστορίες που εκτυλίσσονταν στην κρεβατοκάμαρά σου. Επίσης δεν έβλεπες συνεντεύξεις πρωί-βράδυ στην τηλεόραση. Κανένας δεν γνώριζε τότε ότι η Μάρλεν Ντίτριχ ήταν λεσβία, η Τζόαν Κρόφορντ σαδίστρια και ο Τζέιμς Ντιν γκέι. Συνεπώς το γκλάμουρ διατηρούνταν, στο μεγαλύτερο κομμάτι του, άθικτο. Σήμερα είναι διαφορετικά και το βερνίκι των σελέμπριτις ξεθωριάζει πολύ γρήγορα. Ο Μπρους Γουίλις ήταν μεγάλος σταρ πριν από δέκα χρόνια, όπως και η γυναίκα του. Ολο το Χόλιγουντ έπινε νερό στο όνομα του Μελ Γκίμπσον, αλλά εκείνος το κατέστρεψε με τα αντισημιτικά του σχόλια. Και ούτω καθεξής. Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, το παιχνίδι είναι διαφορετικό. Με' αυτούς τους καινούργιους κανόνες, ο νικητής -για μένα- είναι ο Τζορτζ Κλούνι: καλός τύπος, χωρίς υποκρισία, ευθύς. Και με εξαιρετική παρουσία στην οθόνη».

- Ποιοι θα ήταν οι καλύτεροι κινηματογραφικοί Κένεντι, Μέριλιν και Ωνάσης;

«Ο Ωνάσης αποδόθηκε κινηματογραφικά από τον Αντονι Κουίν το 1988 (καλύτερα απ' ό,τι μετέπειτα, από τον Ραούλ Τζούλια). Ηταν μια έξοχη επιλογή. Τη Μέριλιν θα μπορούσε να υποδυθεί στο μέλλον η Σκάρλετ Γιόχανσον. Οσο για τον Κένεντι, υπάρχει μεγάλη γκάμα ηθοποιών, ξεκινώντας από τον Ματ Ντέιμον. Ενώ μου άρεσε και ο Μπρους Γκρίνγουντ στις "13 ημέρες" (2000)».

- Αποδέχεστε την αλήθεια της φράσης, «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα».

«Ναι, απόλυτα. Η οικογένεια Κένεντι είναι η απόδειξη αυτού. Οπως και η οικογένεια Ωνάση».

- Από την προσωπική και επαγγελματική σας εμπειρία, είναι δυνατόν να φτιάξει κάποιος μια τεράστια περιουσία από το τίποτα, χωρίς να διαπράξει τουλάχιστον ένα έγκλημα;

«Είναι. Αλλά όχι σε αυτό τον κόσμο...».

ΣΤΟ ΛΟΥΚΙ.

Ηταν 21 χρονων οταν αφησε αυτον τον κοσμο. 21 χρονων... Η υγεια του, το μικροκαμωμενο κορμακι του υπεφερε...

Τι κερδισε; Μια θεση στο βιβλιο των ρεκορ ως ο μικροτερος ανθρωπος του κοσμου. Εξ αυτου ηρθαν οι συνεντευξεις και οι προσκλησεις σε εκπομπες ανα τον κοσμο.

Ο He Pingping (74,61 cm) απο την Μογγολια κραταει το δακτυλο του συμπατριωτη του Bao Xishun (2,36 m). Και οι δυο τους καταγραφηκαν στο Guinnes Book of Records ως ο μικροτερος και ο μεγαλυτερος ανθρωπος του κοσμου αντιστοιχα.

Πριν 100 και βαλε χρονια, ανθρωπους με ειδικες παθησεις και εμφανιση που δεν συμβαδιζε με την καθιερωμενη, τους εκλειναν σε ζωολογικους κηπους. Οικογενειες με τα παιδακια τους περνουσαν και εβλεπαν διπλα στα αγρια ζωα απο μακρινες χωρες, Πυγμαιους, Ινδιανους, νανους, υδροκεφαλους. Αλλους παλι τους πουλαγαν στα τσιρκα και οι θιασαρχες γυριζαν πολεις και χωρια, επιδεικνυοντας τους στο κοινο. Θυμηθητε την ταινια "ο ανθρωπος ελεφαντας" και θα καταλαβετε. Τοτε τους ελεγαν φρικια και τερατα και τους κοροιδευαν.

Τωρα αποτελουν αντικειμενο θαυμασμου. Και οι ιδιοι, πολλοι απο αυτους, εχουν συνειδητοποιησει την ιδιαιτεροτητα τους. Και πουλανε οι ιδιοι τον εαυτο τους.

Τοτε ηταν οι εμποροπανυγηρεις. Τωρα ειναι η τηλεοραση. Το παιχνιδι της κοινωνιας με τις ταμπελιτσες συνεχιζεται και διογκωνεται μεσω του τηλεοπτικου φακου. Ο μικροτερος ανθρωπος, ο ψηλοτερος ανθρωπος, ο πιο παχυς, ο πιο αδυνατος, η γυναικα με τα μεγαλυτερα στηθη, ο ανδρας με το μακρυτερο μουστακι, ο πλουσιοτερος, ο διασημοτερος κτλ.... Παιρνεις τον μανατζερ να σου κλεινει τις δουλειες, υπογραφεις συμβολαια με εκπομπες, και πουλας τον εαυτο σου εναντι αμοιβης. Ολα για 15 λεπτα δημοσιοτητας, οπως ειχε προφητευσει ο Αντυ Γουορχωλ.

Και για τα φραγκα κυριε Γουορχωλ. Και για τα φραγκα.

Κι αν δεν εχεις ταλεντο, ολο και κατι θα βρεις να πασσαρεις στην οθονη. Ολες αυτες οι τηλεπερσονες που δηλωνουν μοντελα/ τραγουδιστριες/ ηθοποιοι/ παρουσιαστριες κτλ. κατι ξερουν απο αυτο.

Ο συγχωρεμενος He Pingping (βλ. φωτ.) ειχε 74,61 εκατοστα υψος να παρουσιασει. Μπορει να τον επηρρεασαν καποιοι να εκμεταλλευτει την σωματικη του ιδιαιτεροτητα. Μπορει καποιοι να τον επεισαν να απευθυνθει στους υπευθυνους της Guinness που ψαχνει για ρεκορ. Τα καταφερε και πηρε τον τιτλο. Και απο τοτε μπηκε στο λουκι της δημοσιοτητας.

Οι κυνηγοι ταλεντων, οι μανατζερ, ολοι αυτοι που χειριζονται τα Μ.Μ.Ε. δεν στεναχωριουνται. Το ξερουν οτι θα βρουν καινουργιο προιον. Ξερουν πως να χαλιναγωγουν τις μαζες. Ξερουν πως υπαρχουν τοσοι και τοσοι που διψουν για 15 λεπτα δημοσιοτητας και καμποσα χιλιαρικα. Θα βρουν αλλα προσωπα να πουλησουν. Μονο οι ταμπελιτσες θα μεινουν ιδιες. Οι ταμπελιτσες ποτε δεν αλλαζουν αλλωστε. Παραμενουν αναλοιωτες στο περασμα του χρονου. Υπαρχουν πολλοι που τις αγαπανε...

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ Ε. Ε.

Τα προσφατα γεγονοτα με την κοντρα μεταξυ Ε. Ε. - Ελλαδας και την αρνητικη διαφημιση της τελευταιας ανα τον κοσμο δειχνει, οτι τα στερεοτυπα που εχουν οι αλλοι για εμας δεν εχουν αλλαξει ριζικα απο την εποχη που ο Γαλλος συγγραφεας Edmont About δημοσιευσε το βιβλιο του "le roi des montagnes" (ο βασιλευς των ορεων, 1856).

Το βιβλιο αυτο, αμα την εκδοση του, αποτελεσε την πετρα του σκανδαλου. Την κυκλοφορια του στην Ελλαδα ακολουθησαν διαμαρτυριες Ελληνων πολιτικων και διανοητων της τοτε εποχης, αλλα και απλων πολιτων. Γιατι; Διοτι πολυ απλα, ο συγγραφεας σατυριζει φαινομενα και συνηθειες της τοτε ελληνικης κοινωνιας, τα οποια υπηρχαν και συνεχιζουν εν μερει να υπαρχουν ακομα.

Ο πρωταγωνιστης του βιβλιου ειναι ενας νεαρος φυσιοδιφης απο το πανεπιστημιο του Αμβουργου, ο οποιος ερευνα σπανια φυτα της ελληνικης υπαιθρου. Σε μια απο τις εξορμησεις του στα περιχωρα των Αθηνων (η Αθηνα της εποχης του About δεν ηταν παρα ενα μικρο χωριο. Οι δε περιοχες απο Αμπελοκηπους και βορεια, το Δαφνι κ.α. εκτος του κεντρου ησαν ερημικες, γεματες πλουσια βλαστηση και ρυακια. Και πολλους ληστες.), ενω συνοδευει μια ιδιοτροπη Βρετανιδα κομισσα και την ομορφη ανηψια της, με την οποια ειναι ερωτευμενος, πιανεται αιχμαλωτος μιας ομαδας ληστων με επικεφαλης τον Χατζηκωστη, βετερανο της ελληνικης επαναστασης και νυν επικυρηγμενο. Ο Χατζηκωστης ζηταει λυτρα για τις δυο γυναικες, αλλα οχι για τον πτωχο επιστημονα. Η κατασταση δειχνει να περιπλεκεται, καθως επικεφαλης του αποσπασματος που κυνηγαει τους ληστες ειναι ο...ανηψιος του Χατζηκωστη και ενω οι αποπειρες του Γερμανου φυσιοδιφη να αποδρασει πεφτουν στο κενο. Την υστατη στιγμη εμφανιζονται δυο Αμερικανοι καουμποιδες, γνωστοι του φυσιοδιφη, οι οποιοι, οπλισμενοι σαν αστακοι, ξεκανουν τους ληστες. Πανω στην ωρα ερχεται και η απονομη χαριτος για τον εναπομειναντα αρχηγο των ληστων, ο οποιος βλεποντας την τραπουλα να εχει γυρισει εις βαρος του, δηλωνει στον Γερμανο επιστημονα οτι παραταει τα βουνα και τα λαγκαδια, αποδεχομενος προταση της κυβερνησης να πιασει ποστο ως...Υπουργος Οικονομικων!

Σε αυτο το σημειο να τονιστει οτι ο συγγραφεας του εργου ειχε σχηματισει ιδιαν γνωμη για τα ελληνικα ζητηματα, οντας μελετητης του ελληνικου πολιτισμου και ζωντας απο το 1851 εως και το 1853 στην Ελλαδα, ως συνεργατης της EFA (Ecole Francaise d´Athenes).

Στο συγκεκριμενο εργο, ο About καυτηριαζει προσωπα, καταστασεις και συνηθειες. Οι ενεργειες του Χατζηκωστη εχουν κινητρο. Ο παλαιμαχος αγωνιστης της επαναστασης του 1821 πιστεψε οτι το απελευθερωθεν εθνος θα τον ανταμειβε για τους κοπους του. Βλεποντας ομως το αντιθετο, αναγκαζεται να βγει και παλι στο κλαρι, συστηνοντας συμμορια, η οποια ληστευε πλουσιους διαβατες και επιανε ξενους και ευπωρους περιηγητες ως ομηρους. Εδω ο About αναφερεται σε ενα θεμα, το οποιο τοτε ηταν πραγματικο γεγονος. Μετα την απελευθερωση της Ελλαδος, οι συνθηκες ηταν τετοιες, που πολλοι ανθρωποι βρεθηκαν χωρις κτηματα, ζωα, σπιτια, περιουσιες. Καποιοι επιτηδειοι εκμεταλλευτηκαν προσωπα και καταστασεις, συγκεντρωνοντας πλουτο στα χερια τους. Αυτοι ησαν διαφοροι μεγαλοτσιφλικαδες, δημαρχοι, κοινοταρχες κ.α. Αυτοι που αδικηθηκαν, πηραν τα βουνα και εγιναν κλεφτες.

Ενα αλλο θεμα που απασχολει τον συγγραφεα, ειναι αυτο το οποιο την σημερον ημερα αποκαλουμε "βυσμα", "κολλητηλικι" η' "μιζα". Ο αξιωματικος της αστυνομιας που κυνηγαει τον Χατζηκωστη ειναι ο ιδιος του ο ανηψιος. Και επειδη στην Ελλαδα το αιμα νερο δεν γινεται, και ο ανηψιος δεν θελει να φερθει ασχημα στον θειο του, ουτε ομως να χασει την θεση του ως αξιωματικος, καταστρωνει με τον πονηρο του μπαρμπα σχεδιο: Οι δυο τους θα σκηνοθετησουν μια ψευτομαχη μεταξυ των ανδρων τους, ωστε να δικαιολογηθει ο ανηψιος αργοτερα στο αρχηγειο, πως ναι μεν παλαιψε γενναια, αλλα οι ληστες τους ξεφυγαν. Συναμα, θα παρει και μερτικο απο τα λυτρα της απαγωγης.

Το αποκορυφωμα της τραγικης ειρωνειας στο εργο ειναι, οτι προς το τελος του, οχι μονο δινεται αφεση αμαρτιων στον αρχιληστη, αλλα και θεση διολου ευκαταφρονητη στην κυβερνηση: Ο αρχιληστης αναλαμβανει το Υπουργειο Οικονομικων! Αλλο ενα αποσπασμα που δειχνει οτι ο About γνωρισε τελεια την ελληνικη ιδιοσυγκρασια και ας εμεινε μονο 3 χρονια στην Ελλαδα!

Στο βιβλιο βεβαια υπαρχουν στερεοτυπα και για ολους τους αλλους χαρακτηρες, οχι μονο τους Ελληνες. Ετσι, ο Γερμανος φυσιοδιφης παρουσιαζεται ως πολυ μορφωμενος, αλλα αγαθος και ολιγον γκαφατζης. Η Αγγλιδα αριστοκρατισσα ειναι γκρινιαρα και απαιτητικη. Οι Αμερικανοι περιηγητες ειναι καουμποιδες.

Εν τελει, εχοντας υποψιν και τα προσφατα γεγονοτα, θεωρουμε οτι η τοτε αντιδραση του ελληνικου κοινου ως προς την εκδοση του εργου ηταν υπερβολικη. Μια καλοπροαιρετη σατιρα εκανε ο ανθρωπος! Αυτο κανουν πολλα ξενα Μ.Μ.Ε. σημερα, ετσι οπως εχει παει το πραγμα με την ελληνικη οικονομια.

Συνεπως...Take it easy guys...They´re just joking (about us)...

ΕΞΕΛΙΞΗ.

Ναι, ναι, το μαθαμε και αυτο... Οχι οτι το επιδιωκαμε, αλλα οταν κοιτας για πληροφοριακο υλικο στο διαδικτυο, οταν διαβαζεις την ελληνικη ειδησεογραφια online, αναποφευκτα πεφτεις και πανω σε τετοια θεματα.

Στην παρουσα περιπτωση δεν εχουμε την προθεση να μακρυγορησουμε. Ουτε μας αφορα το οτι η εν λογω δεσποινιδα συμμετειχε σε hard core πορνοταινια. To θεμα ειναι η αλλαγη των ηθων της ελληνικης κοινωνιας. Μεχρι και τις αρχες της δεκαετιας του 1990, οποτε και επακολουθησε πληθωρα ιδιωτικων τηλεοπτικων καναλιων και εντυπων, ελαχιστες ησαν οι Ελληνιδες εκεινες που θα αποτολμουσαν να κανουν γυμνη φωτογραφιση. Και οσες ησαν, προερχονταν απο τον καλλιτεχνικο χωρο, ησαν κυριως ηθοποιοι και τραγουδιστριες. Ανεκαθεν βεβαια ο καλλιτεχνικος κοσμος ηταν περισσοτερο ανοικτος σε καινοτομιες. Γαι τις τοτε εποχες, το να κανουν αισθησιακες φωτογραφισεις καλλιτεχνιδες οπως η Κατερινα Στανιση, η Ριτα Σακελλαριου η' η Βανα Μπαρμπα ηταν επανασταση! Τα επομενα χρονια, κοπελες απο τον χωρο του μοντελιγκ, αγνωστες στο ευρυ κοινο, εκαναν το πρωτα τους βηματα φωτογραφιζομενες στις σελιδες ανδρικων περιοδικων.

Σημερα, οι περισσοτερες κοπελες φαινονται να εχουν ξεπερασει τις οποιες αναστολες και προκαταληψεις τους και δειχνουν να μην εχουν προβλημα να φωτογραφιζονται η' να βιντεοσκοπουνται ακριβως οπως γεννηθηκαν. Αυτα που οι παλιοτερες γενιες θεωρουσαν ταμπου, ντροπη και προσβλητικα για την τιμη και την οικογενεια φαινεται να εξασθενιζουν.

Με την συμμετοχη της Τζουλιας Αλεξανδρατου σε πορνοταινια φαινεται να καταρριπτεται και το τελευταιο προπυργιο σεμνοτυφιας. Η κοπελα ανηκει σε αυτη την νεα γενια κοριτσιων που εχουν εθιστει με τον φωτογραφικο και τηλεοπτικο φακο. Οι γονεις της προφανως ανηκουν στην γενια εκεινη που ειτε συμβιβαστηκε με την κατασταση αυτη, ειτε την επιδιωξε κιολας. Αρκει να θυμηθουμε καποιες δηλωσεις της νεαρας, συμφωνα με τις οποιες οι γονεις της την προωθησαν, αρχικα μεσω συμμετοχης της σε καλλιστεια - ενας ακομη θεσμος, στον οποιο πολλοι γονεις στελνουν τις κορες τους πλεον, προς οικονομικη αποκατασταση ολης της οικογενειας, ανευρεση πλουσιου γαμπρου κ.α. Απο καποιο σημειο ομως και μετα, μπορουν να υπαρξουν ορια. Θα μπορουσε καποια στιγμη να πει και οχι σε καποια πραγματα. Δεν το εχει κανει ομως μεχρι τωρα. Και να που εμφανιστηκε και η πορνοταινια, η οποια διαφημιστηκε αρκουντως απο τις γνωστες αγνωστες εκπομπες της εγχωριας ιδιωτικης τηλεορασης.

Σε αυτο το σημειο να ειπωθει και κατι πολυ σημαντικο: Η χωρα μας δεν ειχε ποτε βιομηχανια. Η επιχειρηση του κυριου Σειρηνακη, που παταει πανω σε αμερικανικα, γερμανικα κ.α. προτυπα (π.χ. Private Gold, Beate Uhse κ.α. παραγωγες) επιχειρει να επαναφερει το ειδος της της παραγωγης ερωτικων ταινιων. Ως τετοιο δεν υπηρξε καθαρα στην Ελλαδα. Ειχαν γυριστει καποιες ερωτικες ταινιες την δεκαετια του 1970 με τον Κωστα Γκουζγκουνη και την Τινα Σπαθη, αλλα αυτες ηταν περισσοτερο ταινιες για την πλακα και τον χαβαλε. Ο κυριος Σειρινακης επιχειρει να δημιουργησει βιομηχανια παραγωγης πορνοταινιων, στο αντιστοιχο υφος αναλογων ξενων επιχειρησεων, οπως προαναφεραμε. Τι πιθανοτητες εχει να πετυχει, σε μια εποχη που οι παραγωγες αντιστοιχων ταινιων μειωνονται παγκοσμιως λογω της επελασης του ιντερνετ; Τι πιθανοτητες επιτυχιας υπαρχουν σε μια χωρα οπως η Ελλαδα των 10 εκατ., η αγορα της οποιας ειναι μικρη για να απορροφησει σχεδον οτιδηποτε; Ακομα και επαγγελματα του καλλιτεχνικου χωρου, οπως το μοντελιγκ και το τραγουδι περνανε κριση, επειδη δεν ειναι δυνατον να απορρροφηθει ολο αυτο το ανθρωπινο δυναμικο. Μηπως οι παραγωγοι και συντελεστες της ελληνικης εταιρειας παραγωγης πορνοταινιων πιστευουν οτι η πλειοψηφια των νεαρων Ελληνιδων ειναι τοσο πολυ διαβρωμενη που θα δεχονταν εναντι αμοιβης να επιδωθει σε ερωτικες περιπτυξεις μπροστα στην καμερα; Μηπως πιστευουν οτι οντως οι γονεις εχουν κρεμασει τις αξιες τους στις ντουλαπες και θυσιαζουν τα παντα και τους παντες για το χρημα; Εαν οντως ετσι εχουν τα πραγματα, μηπως ο κυριος Σειρινακης και οι συνεργατες του, οι δημιουργοι της πρωτης επισημης παραγωγης ελληνικων πορνοταινιων, γνωριζουν καποιες πτυχες της ελληνικης κοινωνιας, της ελληνικης ψυχοσυνθεσης, που ολοι εμεις οι υπολοιποι δεν γνωριζουμε; Πολυ θα θελαμε να ξερουμε.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ.

Ο Ταλας χρειαστηκε να λειψει για 2 βδομαδες. Κατα την διαρκεια του ταξιδιου του ενημερωθηκε απο διαφορετικες πηγες για τα τεκτενομενα που ελαβαν χωρα αμεσως μετα την δημοσιευση των θεσεων του στο παρον ιστολογιο (βλ. τα κειμενα "Φυτιλι" 18/02 και "Παιχνιδακια" 13/02 εντ.). Οσοι και οσες διαβασαν τα κειμενα αυτα, πηραν μια ιδεα του τι μπορει να συμβαινει.

Το προκλητικο εξωφυλλο του γερμανικου περιοδικου Focus...

... Και η ελληνικη απαντηση απο την εφημεριδα Ελευθερος Τυπος...

Τωρα, ολα αυτα που επακολουθησαν αγαπητε αναγνωστη, με το εξωφυλλο του γερμανικου περιοδικου και τις αντιδρασεις της ελληνικης πλευρας - απο τις γελοιες δηλωσεις των Παγκαλου και Πετσαλνικου, εως την εικονογραφημενη ανταπαντηση αθηναικης εφημεριδας, αφηνουν τον Ταλα ψυχραιμο και ασοκαριστο! Διοτι ολα αυτα ηταν προβλεψιμα. Δεν ειναι δυσκολο να το καταλαβει κανεις!

Καποια στιγμη θα επακολουθουσαν αντιδρασεις του ειδους. Και ειναι γνωστο οτι καποιοι Γερμανοι μεγαλοδημοσιογραφοι πουλανε πνευμα με ειρωνειες. Οπως ειναι επισης γνωστο, οτι καποιοι Ελληνες πεφτουν σε αυτην ακριβως την παγιδα λογω ιδιοσυγκρασιας και απαντανε αναλογως, ωμα ομως και σκληρα, με ελαχιστη ειρωνεια.

Προσφατα περασαμε στον επομενο γυρο, με τους Γερμανους να συνεχιζουν την ρεβανς με σχολια περι πωλησης ελληνικων νησιων και βραχονησιδων για να σωθει το ελλειμα... Ξεχασανε να αναφερουν οτι εχουν βαλει χερι σε Μετρο και Αεροδρομιο Αθηνας, οπως και οτι ο ΟΤΕ εχει πωληθει στην γερμανικη Telecom... Μαλλον θελουν να αγορασουν κι αλλα...

Ο Ταλας δεν εχει να προσθεσει κατι περισσοτερο προς το παρον. Θα συνεχισει να παρακολουθει τις εξελιξεις γυρω απο το θεμα που παρουσιαζει τοσο ενδιαφερον. Και βλεπουμε που θα παει.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ XXXVΙΙ.

Απο e-mail του Panos G (πτυχιουχος της ΑΣΟΕΕ) της 24/02/2010:

2 άρθρα του Δελαστίκ από το Έθνος (11 και 16-2)-Είναι αρκετά διαφωτιστικά, αξίζει να διαδοθούν και να διαβαστούν.

Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η.... ΕΕ ;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ (11/2/2010)

Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό ΓιώργοΠαπανδρέου να εξαγγείλει. Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης. Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν. Οχι, είναι η σωστή απάντηση. Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία. Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία. Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις)είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια! Η ευρωζώνη 6,6% για το2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003. Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το2002 και 4,8% το 2003. Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!Ναι, λένε κάποιοι, όμως ηΕλλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος. Η Ιαπωνίανα δείτε! Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!), όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009 και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010. Επειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης. Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ισως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%! Ιδιο δηλαδή με της Ελλάδας. Στο συνολικό χρέος δε καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα. Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας. Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες, δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας). Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών. Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ. Σε σαφώς καλύτερη μοίραβρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Υπάρχουν κι άλλες χώρεςτης ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στιςτράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.

Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας! Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά,άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων.

...............................................................................

Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ (16/2/2010)

Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.

Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος. Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) τηςπαγκόσμιας αγοράς των CDS.

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση. Αμέσως μετάκινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο». Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ’ όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους. Εννοείται ότι η ΝτόιτσεΜπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας. Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά....

ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών - ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οιΓερμανοί. Εχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης τωντραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν. Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η γαλλική εφημερίδα.
__________________________________________________