ΠΡΟΒΑΤΑ.

Βραδυ Πεμπτης. Ειναι κουρασμενος, πονανε τα ποδια του. Μπαινει στον υπογειο του Βερολινου, στην Alexanderplatz για να παρει το τραινο που θα τον παει σπιτι του. Το Μετρο του Βερολινου, ειναι πολυ διαφορετικο απο αυτο της Αθηνας. Παλιο, βρωμικο. Τα βαγονια και τα τραινα ειναι επισης παλια, με σκισμενα καθισματα.

Δεν βρισκει θεση να κατσει. Στεκεται σε μια γωνια, με το σακκιδιο στην πλατη. Το τραινο ξεκιναει.

Λιγους σταθμους πιο περα μπαινει ενας τυπος απο ιδιωτικη εταιρεια φυλαξης. Ενας σεκιουριτας. Καστανοξανθος, γεματουτσικος, οχι ομως γομαρι, ουτε καν μποντυμπιλντερας. Σκεφτεται οτι ο σεκιουριτας τελειωσε την βαρδια του. Δειχνει ομως τσαντισμενος. Μαλλον ειχε δυσκολη μερα.

Στρεφει την προσοχη του αλλου. Κοιταζει τις ειδησεις στις μικρες τηλεορασεις που ειναι τοποθετημενες στις οροφες των βαγονιων. Ασυναισθητα, η ακρη του ματιου του πιανει τον σεκιουριτα με τα ρουχα της δουλειας του - μπλε σκουρο σακκακι και παντελονι, γαλαζιο πουκαμισο. Τωρα μιλαει με δυο νεαρους. Φαινονται απο την εμφανιση τους να ειναι αραβικης η' τουρκικης καταγωγης.

Παρακολουθει με καπως περισσοτερο ενδιαφερον τη σκηνη στο βαγονι. Οι τρεις τους στεκονται καπου 6 με 8 μετρα μακρια του. Ο σεκιουριτας ειναι βλοσυρος, αυστηρος. Ζηταει απο τους δυο νεαρους να κατεβουν στην επομενη σταση. Δεν καταλαβαινει γιατι. Εκλεψαν κατι; Εκαναν καποια ζημια;

Ο ενας απο τους δυο νεαρους ειναι ψιλολιγνος και φοραει γκριζο μπουφαν. Το παιζει μαγκας, δεν γουσταρει εξουσια και διαταγες. Δεν παει πουθενα και το δειχνει. Ο φιλος του φοραει μαυρα. Ειναι πιο διαλλακτικος, πιο διπλωματης. Ναι, λεει στον σεκιουριτα, θα κατεβουν στην επομενη σταση.

Η επομενη σταση ειναι η Magdalenenstr. Ξαφνικα ο νεαρος με τα γκριζα ρουχα επιτηθεται στον σεκιουριτα. Δεν γουσταρει το στυλακι του. Ο σεκιουριτας του απανταει θυμωμενος στον πλυθυντικο. Οχι χειροδικιες. Ματαια ο νεαρος με τα μαυρα προσπαθει να παρεμβει. Ο φιλος του ειναι εκτος εαυτου. Ριχνει μια ακομα φαπα στον σεκιουριτα. Ο διπλωματης φιλος του παρεμβαινει. Τον καλμαρει. Φαινεται να ηρεμουν τα πνευματα.

Η αμεσως επομενη σταση ειναι η Lichtenberg. Στο πρωην ανατολικο Βερολινο. Σ' αυτην την γειτονια συμβαινουν συχνα πυκνα παρομοια περιστατικα. Συνηθως αργα τα βραδια του Σαββατοκυριακου. Εξαφνα ο σεκιουριτας αρπαζει τον επιθετικο νεο και βγαινουν εξω. Ο αλλος ακολουθει. Πριν καλα καλα κλεισουν αυτοματως οι θυρες του τραινου, ο καυγας εχει φουντωσει εκ νεου. Ο νεαρος με τα γκριζα τραβαει τον σεκιουριτα απ' την γραβατα. Την σκιζει. Ο σεκιουριτας αντεπιτηθεται. Αυτην την φορα ο νεαρος με τα μαυρα δεν μπορει καν να επεμβει. Η κατασταση ειναι εκτος ελεγχου. Οι δυο τους παλευουν, αλλα οχι με την χαρη και την κομψοτητα των παλαιστων στις χολλυγουντιανες ταινιες δρασης. Εδω δεν εχουμε ταινια, αλλα πραγματικο περιστατικο. Κλωτσιες εναλασσονται με χαστουκια. Ενω το τραινο συνεχιζει την πορεια του, οι τελευταιες εικονες που εχει κρατησει ειναι, οτι ο επιθετικος νεαρος φαινεται να τα παει καλυτερα απο τον λιγοτερο αθλητικο σεκιουριτα.

Κανενας αλλος δεν αντεδρασε, ενοσο η σκηνη εκτυλλισονταν εντος και εκτος του τραινου. Ολοι κοιτουσαν. Απλως κοιτουσαν. Καποιος τηλεφωνουσε στο κινητο του. Ισως να εκανε τον κοπο να ειδοποιησει την αστυνομια. Οι υπολοιποι, αλαλοι, κουφοι, αβουλοι θεατες της σκηνης.

Ντρεπεται. Κατηγορει τον εαυτο του. Ισως θα επρεπε να ανακατευτει. Ισως θα επρεπε να παρει μερος. Να υποστηριξει τουλαχιστον το παιδι με τα μαυρα ρουχα. Ισως θα αποτρεποταν τα χειροτερα. Αλλα οχι, σκεφτοταν το αλλο του μισο. Δεν τον αφορουσε. Δεν ειναι δικια του δουλεια. Εδω ο καθενας κοιταει τον εαυτο του και δεν ανακατευεται σε ξενες υποθεσεις. Ηταν και κουρασμενος απο την δικια του, καθημερινη ταλαιπωρια.

Κι ομως. Συνεχιζει να ντρεπεται. Για τον εαυτο του. Για ολους τους αλλους. Ειμαστε ολοι σαν τα προβατα. Πως μας καταντησε η ζωη στις μεγαλουπολεις και η νοοτροπια των αλλων που μεταδιδεται σαν ιος; Στην Αγγλια, την Γερμανια και ολες τις αλλες ευρωπαικες χωρες του Βορρα ειναι καθημερινο φαινομενο. Στις μεγαλουπολεις τουλαχιστον. Πας στην τραπεζα, σε γραφειο εξυπηρετησης κ.α. και στηνεσαι στην ουρα. Κανενας δεν διαμαρτυρεται. Στις χωρες του Νοτου πεφτει κανα μπινελικι αμα γινει κατι τετοιο. Μπορει να μην φερει αποτελεσμα, αλλα ο θερμοαιμος Μεσογειακος θα γκρινιαξει. Θα βγαλει το παραπονο του. Ο Βορειοευρωπαιος, προβατο. Οτι πει ο προισταμενος, ο γιατρος, ο αστυνομικος, ο υπευθυνος του γραφειου. Αυτο θα γινει, ετσι και τελειωσε, το ειπε ο μεγαλος! Αμα ζητησεις εξηγησεις, δεν θα σου δωσει. Σπανια θα σου πει κανενας γιατι ειναι ετσι κι οχι αλλιως.

Δοκιμαστε π.χ. να ρωτησετε τον υπευθυνο της ασφαλισης σας, γιατι θα πρεπει να πληρωνετε και ιδιωτικη ασφαλιση επιπλεον, οπως γινεται εδω και λιγα χρονια στη Γερμανια, διοτι η δημοσια μονο δεν αρκει για την μελλοντικη συνταξη που θα αποφερει, οταν δεν σας καλυπτει τα εξοδα αγορας γυαλιων, και τα εξοδα σφραγισματος δοντιων, λ.χ.; Το πιθανοτερο ειναι να αλλαξει χιλια δυο χρωματα. Διοτι δεν ειναι συνηθισμενος να ερωταται κατι τετοιο, εφοσον ειναι περικυκλωμενος απο προβατα και εφοσον θεωρει τον εαυτον του αυθεντια και πιστευει οτι δεν χρωσταει εξηγησεις, αν και μαλλον τα ιδια υπεστει και αυτος καποτε.

Πιθανον και ο σεκιουριτας να φερθηκε ομοιως. Αυτο που για τον Βορειοευρωπαιο φανταζει αυτονοητο και εκλαμβανεται ως υπακοη σε νομους και θεσμους, μπορει να φανταζει για καποιον απο διαφορετικο γεωμορφολογικο και πολιτιστικο μπακγκραουντ, οπως ο νεαρος με τα γκριζα, ως διαταγη. Και δυσκολα καποιος που εχει εγωισμο θα ανεχτει μια τετοια συμπεριφορα. Ειδικα δε αμα ο αλλος δεν προσεξει πως θα εκφραστει, η συμπεριφορα του μπορει να εκληφθει και ως προκλητικη/ ρατσιστικη. Πιθανον επομενως ο νεαρος με τα γκριζα να αντεδρασε ετσι, γιατι το ειδε υπο αυτο το πρισμα. Ερχεται καποιος με στολη και του κανει υποδειξεις, χωρις να του εξηγησει γιατι. Θελει να τον τιθασευσει. Και αυτο δεν προκειται να το ανεχτει. Ετσι απανταει επιθετικα.

Οσο για εμας τους υπολοιπους, μαλλον ειναι ηδη αργα. Εχουμε τιθασευτει. Υπακουμε τυφλα. Δεν μπορουμε να αντιδρασουμε. Για αυτο καθομασταν ολοι χτες ακινητοι και απλα παρακολουθουσαμε το θεαμα. Δυο τυπους να πλακωνονται στο ξυλο. Κοιτουσαμε χωρις να αντιδρασουμε. Σαν προβατα...