ΠΟΥ' ΝΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ (οεο);

Στη Γερμανια ασχολουνται με το Μουντιαλ και την εκλογη του νεου Bundespresident (σημερα γινεται η εκλογη του). Στην Ελλαδα πεσαν ηδη απο τα τελη Μαιου τα παπαγαλακια των Μ. Μ. Ε. να μας ζαλισουν το κεφαλι. Μια με τον Βοσκοπουλο που εδω και 20τοσα χρονια δεν εχει ξοφλησει το κρατος. Την αλλη με χαζοριαλιτι εκπομπουλες και την ψευτοεπιστροφη της Ρουλας στο γυαλι. Μετα ειχαμε τα σκανδαλα με το γαμηλιο γλεντι του ζευγους Χρουσαλα Πατιτσα στο θωρηκτο Αβερωφ και το πιο προσφατο με την επισκεψη της Τζουλιας Αλεξανδρατου μετα τα μεσανυχτα στο Πολεμικο Μουσειο, συνοδευομενη απο τον γιο του γραμματεα της Ν. Δ. Γ. Ζαγοριτη, ο οποιος αντι να κανει την σκοπια του, την κοπανισε κατα μπουζουκλερι μερια και επεστρεψε με την Τζουλια.

Συν τοις αλλοις, εχουμε απεργιες καθε τρεις και λιγο, με αποκορυφωμα τα μπλοκα στο λιμανι του Πειραια. Δραματικες ωρες ζησαμε κατα την απεργια και τις διαδηλωσεις του τελευταιου μηνα, οταν δολοφονηθηκαν αναιτια υπαλληλοι υποκαταστηματος της Marfin Bank (: βλ. σχετικο κειμενο εντ.). Σοκαριστηκαμε απο τον χαμο του υπασπιστη του υπουργου Μ. Χρυσοχοιδη απο δεμα βομβα μεσα στο Υπουργειο.

Οι απεργιακες κοινητοποιησεις συνεχιζονται. Το Μουντιαλ επισης. Μεσα στις αρχες Ιουλιου, ο Α. Λοβερδος φερνει το Ασφαλιστικο στη Βουλη προς ψηφιση. Οποτε αναμενεται να ανεβουν οι θερμοκρασιες ακομα πιο πολυ.

Μονο για ενα θεμα δεν μας εχουν ενημερωσει τα παπαγαλακια των Μ. Μ. Ε. Ελλαδος, Γερμανιας και Ε. Ε. εδω και πολλες εβδομαδες: Υποτιθεται οτι το πρωτο πακετο των δις προς αποπληρωμη παλαιων χρεων του ελληνικου Δημοσιου θα ερχοταν μεσα στον Ιουνιο. Τι εγινε τελικα με δαυτο; Ηρθε η' δεν ηρθε; Γιατι δεν λενε τιποτε τα λαλιστατα παπαγαλακια για αυτο το θεμα; Μηπως ηρθαν τα δις, αλλα δεν πηγαν εκει που επρεπε; Μηπως κατεληξαν σε τιποτε τσεπες μιζαδορων;

Οχι βρε παιδια, μη φοβαστε, ο Ταλας και ολοι οι Ταλες αυτης της χωρας δεν προκειται ετσι κι αλλιως να δουν, οχι να παρουν δεκαρα απο τα χρηματα αυτα. Αλλα δεν μπορει να γινεται τοση φασαρια για την χρεωκοπια της Ελλαδας απο τον Φλεβαρη, να τρεχει ο Τζεφρυ ανα την υφηλιο και να παρακαλαει, να μας βριζουν οι Γερμανοι, να εχουν υπολογισει ποσα δις ακριβως θα δωσουν, και ξαφνικα να μας πετανε Μουντιαλ, Ρουλες, Ντουβλες, Τζουλιες και το κακο συναπαντημα και να κανουνε μοκο για τα δανεια! Δεν μπορει, καποιο λακκο εχει αυτη η φαββα. Και πρεπει να 'ναι πολυ βαθυς...

ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΕΣ.

"Αν θελεις να κατανοησεις την δομη και λειτουργια των μηχανισμων εξουσιας της ρωμαικης αυτοκρατοριας, ριξε μια ματια στις μελετες περι βικτωριανης Αγγλιας - british empire", του συνεστησε καποτε ενας ερευνητης ιστοριας, ενω περνουσαν εξω απο τα ανακτορα του Μπακινγχαμ. Η αποψη του δεν ηταν ασχημη, καθοτι πραγματικα μπορει κανεις να διαπιστωσει πληθος ομοιοτητων μεταξυ των δυο αυτοκρατοριων.

Σημερα, μετα απο τοσο καιρο και με αφορμη τα συμβαντα γυρω απο την επετειο θανατου του αποκαλουμενου και "βασιλια της ποπ" Μαικλ Τζακσον - αφου χτες τιμηθηκε η μνημη του, εναν χρονο μετα τον θανατο του παγκοσμιως, καθως καποιοι καθιερωσαν την "Michael Jackson Day"- πιστευει ο γραφων οτι ειδικα σε θεματα θρησκειολογιας, κυριως των μονοθειστικων λατρειων, θα πρεπει να στραφει το βλεμμα μας στις Η. Π. Α. Καμια αλλη χωρα του κοσμου δεν εχει τοσο εντονα ανεπτυγμενο το αισθημα της προσωπολατρειας, οσο οι Η. Π. Α. Αυτο μπορει κανεις να το διαπιστωσει, παρατηρωντας μονο τις εικονες που συνοδευουν το παρων κειμενο.

Η λατρεια μεχρι παρανοιας για προσωπα του χωρου της αμερικανικης σωουμπιζ, οπως ο Ελβις Πρισλευ, η Μαιριλυν Μονροε, ο Τζειμς Ντιν ειναι δυσκολο να εξηγηθει. Τα παραδειγματα που αναφερονται, ηρωοποιηθηκαν ακομα εν ζωη και μολονοτι στην εποχη τους, μεσα δηλ. της δεκαετιας του 1950, ουτε η διαφημιση, ουτε το μαρκετινγκ, ουτε καν τα κολπα ατζεντιδων και δημοσιογραφων ειχαν προχωρησει, οπως γινεται σημερα, εφτασαν σε σημειο να θεοποιηθουν μετα τον θανατο τους σε νεαρη ηλικια. Το σκηνικο αυτο θυμιζει τις θεοποιησεις ρωμαιων αυτοκρατορων και την εξελιξη θρησκειων, οπως ο βουδισμος και ο χριστιανισμος. Και αυτο, διοτι ομοιως με τις θρησκευτικες λατρειες, υπαρχουν πολλοι, οι οποιοι κερδιζουν εκατομμυρια απο τους θανατους των σταρ του Χολλυγουντ.

Ετσι, καθε χρονο, εδω και δεκαετιες, κοσμος μαζευεται στην επετειο του θανατου του Ελβις, που ονομαστηκε "βασιλιας του ροκ", στην βιλα του στην Γκρεισλαντ. Ομοιως πραττουν και χιλιαδες θαυμαστες των Τζων Λεννον, Τζιμ Μορρισον και Κουρτ Κομπειν, συναθροιζομενοι στα νεκροταφεια, στα οποια τα ειδωλα τους εναποτεθησαν. Στο Χολλυγουντ και το Λας Βεγκας κυκλοφορουν πολλοι σωσιες του Ελβις, της Μαιριλυν, του Μπογκαρντ και αλλων σταρ στους δρομους, ενω παραλληλα διοργανωνονται και διαγωνισμοι για τις καλυτερες μιμησεις και τους πιο επιτυχημενους σωσιες. Αναμνηστικα και προσωπικα αντικειμενα των σταρς αγοραζονται σε πλειστηριασμους εναντι υψηλων τιμων. Το αχανες παρακυκλωμα που δημιουργησε την μοδα αυτης της προσωπολατρειας, η οποια ακουμπαει σχεδον το απογειο θρησκευτικου παροξισμου, δεν αφηνει τιποτε ανεκμεταλλευτο, προκειμενου να κερδισει οσα περισσοτερα μπορει απο την μνημη των σταρς. Χειροτερα δηλαδη και απο το ιδιο το Μαντειο των Δελφων - το οποιο στην αρχαιοτητα ειχε απιστευτα πλουτισει - η' τα λογης ιερατεια της αρχαιας Αιγυπτου!

Τωρα προστεθηκε και ο Μαικλ Τζακσον στους διασημους νεκρους σταρς. Με την διαφορα οτι σημερα, τα τεχνολογικα μεσα και οι διαδικασιες του κυκλωματος των μανατζερς και δημιοσιγραφων εχουν εξελιχθει τοσο πολυ, ωστε να κυρηξουν την 25η Ιουνιου σε "Michael Jackson Day". Τα αποτελεσματα αυτης της 1ης επετειου τα ζησαμε χτες: Παμπολλοι ραδιοφωνικοι σταθμοι επαιξαν επι 24ωου βασεως τα τραγουδια του Τζακσον, ενω πολλα τηλεοπτικα καναλια δεν παρελειψαν να μας βομβαδιζουν με ρεπορταζ για την οικογενεια του, ντοκυμανταιρ για την ζωη του, βιντεοκλιπς απο τις συναυλιες και τα πιο επιτυχημενα τραγουδια του. Ταυτοχρονα, περιοδικα και εφημεριδες συναγωνιζονταν ως προς το ποιος θα δημοσιευσει το πιο πολυσελιδο αφιερωμα, με τις καλυτερες φωτογραφιες και τα αναλυτικοτερα κειμενα.

Μηπως να αρχισουμε να ανησυχουμε για το τι μας περιμενει την επομενη χρονια, στην 2η επετειο;

ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ looser.

Otto Rehhagel: "Wir sind mit folgender Marschroute ins Spiel gegangen: Wir wollten nicht wie in den letzten Spielen ein frühes Gegentor, das ist uns gelungen. Wir haben aber den Gegner nicht so in Schwierigkeiten bringen können, wie ich mir das vorgestellt hatte. (...) Insgesamt muss man natürlich sagen, dass eine überlegene und bessere Mannschaft das Spiel gewonnen hat. Ich muss meiner Mannschaft ein Kompliment machen. Sie hat in der Qualifikation und hier mit Herz und Begeisterung gespielt. (...)"

..............................................................

Θα ειμασταν το λιγοτερο αχαριστοι, εαν λεγαμε οτι ο Οττο Ρεχαγκελ δεν επροσφερε στην εθνικη ποδοσφαιρικη ομαδα της Ελλαδος. Ουσιαστικα αυτος ειναι που εστησε μια ομαδα απο το μηδεν σχεδον. Τα παιδια του Ρεχαγκελ συμμετειχαν στο Ευρωπαικο Πρωταθλημα του 2004 και λιγους μηνες πριν την διεξαγωγη των Ολυμπιακων Αγωνων στην Ελλαδα εντυπωσιασαν τους παντες, οταν στεφτηκαν πρωταθλητες Ευρωπης. Φετος η ελληνικη ομαδα καταφερε να προκριθει και να συμμετασχει στο Παγκοσμιο Πρωταθλημα, το Μουντιαλ, στην Νοτιο Αφρικη. Δυστυχως και παρα το οτι η συμμετοχη στο Μουντιαλ σημαινει κατι απο μονη της ως εννοια, πολλα εχουν αλλαξει στην ελληνικη ομαδα απο την νικη του 2004 και μετα. Το αποτελεσμα φανηκε στα προκριματικα παιχνιδια των τελευταιων ημερων. Εγιναν φοβερα λαθη απο την πρωτη στιγμη. Λαθη που θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει. Αλλωστε, τοσο ο προπονητης με το επιτελειο του, οσο και αρκετοι παικτες, εχουν την καταλληλη εμπειρια και την διαισθηση για να τα αποφυγουν. Ουτε το ενστικτο, ουτε η λογικη λειτουργησαν οταν επρεπε. Εκ των κλασικων λαθων, που επαναλαμβανεται και σε αλλα αθληματα, απο το βολευ στο μπασκετ και απο το χαντμπολ στο waterpolo: Οταν οι ελληνικες ομαδες εχουν την μπαλα και οι αθλητες τους, ολοι μαζι, κατεβαινουν στην εστια των αντιπαλων, για να ανακαλυψουν ποσο δυσκολο ειναι να σκοραρουν, οταν οι αντιπαλοι παιχτες εχουν ηδη τρεξει και στοιχηθει μπροστα απο το τερμα, δημιουργοντας ενα αδιαπεραστο τειχος. Το ειδαμε και αυτη τη φορα στα παιχνιδια εναντιον της Ν. Κορεας, της Νιγηριας, της Αργεντινης.

Το τελευταιο ειδικα παιχνιδι, εθεωρειτο το πιο επικινδυνο. Η Ελλαδα εχει ξαναπαιξει και στο παρελθον εναντιον της Αργεντινης. Το 1994, στο τοτε Μουντιαλ. Τοτε ηταν μια αλλη ελληνικη ομαδα, οπως και η αργεντινικη ομαδα ηταν διαφορετικη. Τοτε ειχαν παει οι δικοι μας με εγωισμο. Ειχαν υπερτιμησει τους εαυτους τους. Στα τρια προκριματικα παιχνιδια φαγανε απο 4 γκολ και δεν εβαλαν κανενα. Το τελευταιο τους παιχνιδι ηταν, οπως και τωρα, κοντρα στην Αργεντινη. Τοτε ο Μαραντονα ηταν που εβαζε τα γκολ. Τωρα οδηγει την ομαδα του απο τον παγκο του προπονητη και αναμφιβολα εχει κανει καλη δουλεια. Τοτε η ελληνικη ομαδα ειχε ξεφτιληστει τοσο, που για μηνες λεγοταν, οτι το εθνικο μας σκορ ειναι 4-0. Στο φετινο Μουντιαλ λεγεται οτι η κατασταση ειναι λιγο καλυτερη. Τουλαχιστον βαλαμε ενα γκολ στο παιχνιδι με την Νιγηρια. Τα λαθη των παιχτων και οι κακες επιλογες του Ρεχαγκελ φανηκαν ομως απο το πρωτο παιχνιδι. Κοροιδιστικα εχασαν το ματς με την Ν. Κορεα. Και δυστυχως, κοροιδιστικα εχασαν και απο την Αργεντινη, που κερδισε σημειωνοντας δυο γκολ λιγοτερα απο τον αγωνα του 1994.

Και αυτο, μολονοτι ο Μαραντονα δεν κατεβασε τους παιχτες τους της Α κλασης, αλλα τους δευτεροκλασατους. Οι ελληνες παιχτες αντεξαν ως το 77ο λεπτο, οταν απο λαθος και κοροιδιστικα μπηκε το πρωτο γκολ. Επαιζαν με τρεις αμυντικους, τρεις μεσους και εναν επιθετικο! Και δεν ηταν μονο αυτο.

Οπως ανεφερε στις δηλωσεις του ο Ρεχαγκελ (βλ. εντ.) και επαναλαμβαναν μετα το παιχνιδι αρκετοι απο τους ποδοσφαιριστες, ειχαν απεναντι τους μια πανισχυρη, ανωτερη τους ομαδα. Απο αυτες τις δηλωσεις μπορει κανεις να καταλαβει με τι νοοτροπια μπηκαν στο γηπεδο. Κανεις δεν ισχυριζεται οτι θα πρεπει να υπερεκτιμησουν τους εαυτους τους, οπως εκαναν οι συμπαικτες τους το 1994. Παντα υπαρχει και η μεση οδος. Δεν υπηρξε κανεις στα αποδυτηρια να τους φτιαξει ψυχολογικα; Επρεπε να βγουν με την νοοτροπια του χαμενου στο σταδιο; Αντι να ασχολουνται ολοι με το πως να μπλοκαρουν τον μεγα Μεσι, δινοντας ετσι την ευκαιρια σε αλλους αργεντινους παικτες να σκοραρουν, δεν θα μπορουσαν οι Ελληνες παικτες, εστω και μια φορα στη ζωη τους, να σφιξουν τα δοντια και να δοκιμασουν και αυτοι να αποφυγουν τα κλασικα λαθη που αναφερθηκαν ανωτερω, να εκμεταλλευθουν ολες τις δυνατοτητες του παιχνιδιου στο επακρο, να γινουν εστω και λιγο, πιο επιθετικοι; Ειναι αναγκη να βλεπουν ακομα και τους δευτεροκλασατους του Μαραντονα ως ανικητους Τιτανες;

Με τετοιες ιδεες, καλυτερα να μην παιζουν καν μπαλα, παρα να αποσυρθουν, να πανε σπιτια τους. Και να φανταστεις οτι καποιοι απο αυτους μπορει να γινουν οι ιδιοι προπονητες στο μελλον...

Οσο για τον Ρεχαγκελ, εχει τις ευχαριστιες και την ευγνωμοσυνη του καθε ποδοσφαιροφιλου Ελληνα. Εκανε κι αυτος οτι μπορουσε και μεχρι εκει που τον επαιρνε. Παλι καλα που, εκτος απο την κατακτηση του ευρωπαικου πρωταθληματος το 2004, καταφερε και εστειλε την εθνικη ομαδα στο Μουντιαλ του 2010. Παλι καλα. Εστω και με την νοοτροπια του looser...

2.500 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

Εκπληκτοι πληροφορηθηκαμε μεσοβδομαδα, οτι ξεκινησαν κιολας οι εκδηλωσεις για τον εορτασμο των 2.500 χρονων απο την Μαχη του Μαραθωνα (490 π. Χ.), της πρωτης μαχης στην σειρα των Περσικων Πολεμων. Η εκπληξη μας προηλθε απο το γεγονος οτι η Μαχη πρεπει να ελαβε χωρα γυρω στις 12 Σεπτεμβριου στην πεδιαδα του Μαραθωνα. Γυρω στους 4 μηνες δηλαδη απο τωρα. Οι εκδηλωσεις περιστρεφονται γυρω απο την ανανεωση του Μουσειου στον Μαραθωνα και την εκδοση τομου σχετικου με την περιοχη και την φημισμενη μαχη. Επισης, απο τα μεσα της περασμενης εβδομαδας λειτουργει εκθεση για την Μαχη στο κτηριο της Βουλης. Ευλογως λοιπον αναρωτιωμαστε, γιατι ξεκινησαν καποιοι τοσο νωρις.

Τουλαχιστον μας δινεται με την ευκαιρια αυτη η δυνατοτητα να παραθεσουμε καποιες σκεψεις μας εδω. Δεν σκοπευουμε να αναφερθουμε διεξοδικα και αναλυτικα στα αιτια και τις σημαντικοτερες μαχες και τους πρωταγωνιστες των Περσικων Πολεμων (490-479 π. Χ.). Για αυτα παραπεμπουμε στα εργα του Ηροδοτου, καθως και στα σχετικα βιβλια των Δημητρη Γαρουφαλη και Peter Green. Αυτο που μας ενδιαφερει ειναι η ερμηνεια των Περσικων Πολεμων.

Ηδη απο την αρχαιοτητα, οι Περσικοι Πολεμοι θεωρηθηκαν πως αντικατοπτριζουν την αντιπαραθεση Ανατολης και Δυσης, την αντιπαραθεση δυο εντελως διαφορετικων πολιτιστικων φαινομενων. Στην μια πλευρα στεκεται ο ελληνικος κοσμος, απαρτιζομενος απο πολεις κρατη που ομιλουν μια γλωσσα με κοινες ριζες και λατρευουν τους ιδιους θεους. Καποιες απο αυτες τις πολεις κρατη απαρτιζονται απο ολιγαρχικα και καποιες απο δημοκρατικα πολιτευματα. Οι πολιτες εχουν το δικαιωμα να συμμετεχουν στην κοινωνικη ζωη της πολης τους αναλαμβανοντας πολιτικα δικαιωματα και διαχειριζομενοι το κοινο ταμειο, τον στρατο κτλ.

Στην αλλη πλευρα στεκεται η Περσικη Αυτοκρατορια, η οποια εξαπλωνεται απο τα μικρασιατικα παραλια, την Συροπαλαστινη και την Αιγυπτο, μεχρι και την Ινδια. Εκατομμυρια ανθρωπων διαφορετικων φυλων ζουν στην αχανη αυτοκρατορια, η οποια ειναι χωρισμενη σε επαρχιες (σατραπειες) για να διοικειται ευκολοτερα. Στο κεντρο της αυτοκρατοριας τοποθετειται η πρωτευουσα και το βασιλειο των Περσων. Οι σημαντικοτερες πολεις ειναι τα Σουσα, η Περσεπολις, οι Πασαργαδες και τα Εκβατανα. Οι Περσες εχουν ενσωματωσει στοιχεια αλλων λαων στην αρχιτεκτονικη και την πολιτικη τους διοικηση, οπως των Ασσυριων και των Βαβυλωνιων. Ο Μεγας Βασιλευς των Περσων συγκεντρωνει ολες τις εξουσιες στο προσωπο του, θεωρειται δε απεσταλμενος των θεων. Οι υπηκοοι του καλουνται να τον υπηρετουν πιστα. Το μεγαλειο, ο πλουτος, η εξουσια εναντι του λαου ηταν τοσο ψηλα στον Περση Βασιλεα, ωστε συμφωνα με τον Ηροδοτο, ειχε εξουσιοδοτησει εναν υπηρετη του να του υπενθυμιζει καθε πρωι που ξυπναγε, οτι αυτος, ο Μεγας Βασιλεας, ειναι ανθρωπος και οχι θεος.

Αυτη ηταν η δυναμη, η οποια, το 490 π. Χ., στραφηκε εναντιον της Ελλαδας και συγκεκριμενα, εναντιον της πολης των Αθηνων, για να την εκδικηθει για την συμμετοχη της στην Ιωνικη Επανασταση (494 π. Χ.). Σιγουρα οχι τοσο υπερβολικα αριθμημενοι Περσες, οπως αναφερει ο Ηροδοτος, παντως μια αρκετα μεγαλη και ισχυρη δυναμη παραταχθηκε στην πεδιαδα του Μαραθωνα εναντι καπου 10.000 Αθηναιων, οπλισμενων με θωρακες, μεγαλες στρογγυλες ασπιδες, περικνημηδες, κορινθιακα κρανη, ξιφη και δορατα σε σχηματισμο φαλαγγας. Χαρη στην στρατιωτικη ιδιοφυια του Μιλτιαδη, ο Αθηναιος Δαβιδ καταφερε και νικησε τον Περση Γολιαθ.

10 χρονια αργοτερα, ο Περσης Βασιλεας Ξερξης, γιος του Δαρειου που ειχε διαταξει την επιθεση στον Μαραθωνα, εισβαλλει στην Ελλαδα απο τον Βορρα. Ενα τμημα του στρατου του αναχαιτιζεται και κρατειται πισω στα στενα των Θερμοπυλων απο 300 Σπαρτιατες και 700 Θεσπιεις. Οι υπερασπιστες των Θερμοπυλων ηττουνται απο προδοσια και ο στρατος του Ξερξη προελαυνει στην Αθηνα, την οποια βρισκει ερημωμενη. Ο προνοητικος στρατηγος Θεμιστοκλης ειχε φροντισει να διαφυγει ο αμαχος πλυθυσμος εγκαιρως, συγχρονως δε, ειχε δημιουργησει εναν ευελικτο στολο απο τριηρεις. Λογω διαφωνιων με τον αρχιστρατηγο Ευρυβιαδη, που ηθελε να αντιμετωπισει τους Περσες απο ξηρας και σε ανοιχτη μαχη, ο Θεμιστοκλης παρεσυρε με τεχνασμα τον βραδυκινητο και ογκωδη φοινικοπερσικο στολο στον κολπο μεταξυ Σαλαμινας και Πειραια και θετωντας σε εφαρμογη μια γρηγορη, κεραυνοβολα επιθεση, τον εμβολισε. Ο Ξερξης και το επιτελειο του παρακολουθουσαν την καταστροφη του στολου τους απο το Αιγαλεω, ανυμποροι να αντιδρασουν.

Το τελευταιο κεφαλαιο στους Περσικους Πολεμους γραφτηκε εναν χρονο μετα την Μαχη των Θερμοπυλων και την Ναυμαχια της Σαλαμινας. Τοσο στην Ναυμαχια της Μυκαλης, οσο και στην Μαχη ξηρας στις Πλαταιες, Αθηναιοι, Σπαρτιατες, Κορινθιοι, Αρκαδες, ολοι σχεδον οι Ελληνες των πολεων κρατων που μπορουσαν να φερουν οπλα, πολεμησαν μαζι, ενωμενοι, αφηνοντας τις διαφορες τους στην ακρη. Και καταφεραν να νικησουν τις στρατιες Φοινικων, Λιβυων, Ινδων, Βαβυλωνιων, Περσων του Ξερξη. Αποδειξη της νικης τους και σημαδι της ενοτητας τους ειναι ο χαλκινος τριποδας που αφιερωσαν στους Δελφους και βρισκεται σημερα στην Κωνσταντινουπολη ως λαφυρο του Μεγαλου Κωνσταντινου. Επανω του αναγραφονται τα ονοματα των πολεων που συμμετειχαν στους Περσικους Πολεμους.

Ο μεγαλος νικητης της αντιπαραθεσης αποδειχτηκε πως ηταν η Αθηνα. Απο τους Περσικους πολεμους και ως το 403 π. Χ. περιπου, η Αθηνα και ο στολος της κυριαρχουσαν στο Αιγαιο. Η πολη εγινε Μεκκα των Τεχνων και των Επιστημων, μεχρι που η κατασταση την εφερε σε σημειο αλαζονιας. Ετσι, και με ανταγωνισμο απο την Σπαρτη, δημιουργηθηκε στα 431 π. Χ. το παρασκηνιο με το οποιο ξεκινησε ο καταστροφικος εμφυλιος πολεμος. Ο φοβος μιας ακομη επιθεσης απο την Περσια παρεμενε ομως ακομη. Οι Περσες δεν παρελειπαν να ριχνουν λαδι στη φωτια, ενισχυοντας ποτε την μια και ποτε την αλλη παραταξη. Ωσπου εμφανιστηκε τελικα ενας νεαρος Μακεδονας ονοματι Αλεξανδρος, ο οποιος ξαναενωσε τους Ελληνες και τους οδηγησε στα βαθη της Ασιας, εξαφανιζοντας μια για παντα τον Περσικο κινδυνο...

Στην εποχη μας, ιστορικοι, κυριως των γερμανοφωνων παν/μιων, τεινουν να υποβαθμισουν την σημαντικοτητα της Μαχης του Μαραθωνος και των υπολοιπων μαχων των Περσικων Πολεμων, πηγαινοντας ετσι στο εντελως αντιθετο ακρο. Ειχε προηγηθει η εξιδανικευση των Περσικων Πολεμων και του ελληνικου πνευματος απο τις ιδιες αυτες Σχολες του 19ου και του πρωτου μισου του 20ου αιωνος, συμφωνα με τις οποιες, η συμβολη των ελληνικων πολεων ηταν ο φραγμος της Περσικης εξαπλωσης στην ευρωπαικη ηπειρο. Ωστοσο γνωριζουμε σημερα, οτι η Περσικη Αυτοκρατορια δεν ειχε τετοιου ειδους βλεψεις.

Η σπουδαιοτητα των Περσικων Πολεμων ως ιστορικων γεγονοτων εγκειται αλλου κατα την γνωμη μας, αφου απεδειξε ουσιαστικα τις διαφορες δυο εντελως ξεχωριστων συστηματων στην πραξη. Προφανως επρεπε να πραγματοποιηθει η ενοπλη αυτη αντιπαραθεση, για να γινει κατανοητο το ποσο διαφορετικοι κοσμοι ειναι οι δυο τους. Στην αρχαια Εγγυς Ανατολη, υπαρχουν καποια κοινα θεσμικα στοιχεια, ειτε προκειται για την Ασσυροβαλυλωνιακη, ειτε για την Περσικη, ειτε ακομα για την Αιγυπτιακη Αυτοκρατορια. Ενα απο αυτα τα στοιχεια ειναι η συγκεντρωση των εξουσιων στο προσωπο του Βασιλεα/ Αυτοκρατορα/ Φαραω, οποιος ειτε ειναι θεοσταλτο προσωπο, ειτε ειναι ο ιδιος θεικης καταγωγης. Ολα τα πραγματα, οι τεχνες, τα κειμενα, οι τελετες κτλ., περιστρεφονται γυρω απο τον ηγετη. Θρησκευτικα κειμενα, οπως η εβραικη Βιβλος, θεωρουνται δογματα και καθε αποπειρα ερμηνειας τους με ορθολογικους κανονες βλασφημη. Στον αρχαιο ελληνικο κοσμο αντιθετως, κυριαρχει ελευθερια εκφρασης. Καθενας ειναι ελευθερος να πει την αποψη του σε αγορες και βουλευτηρια. Η ελευθερια της εκφρασης συνδεεται με την ποικιλια ιδεων. Ο Φλαβιος Ιωσηπος στο εργο του "κατα Απιωνος", ειρωνευεται αυτο το στοιχειο, αναφεροντας οτι υπαρχουν τοσες πολλες αποψεις μεταξυ των ελληνων ιστορικων, που κανενας δεν ξερει τι ειναι σωστο και τι ψεμμα. Κατι που στα βασιλεια της Εγγυς Ανατολης απουσιαζε, αφου οτι γραφοταν, επρεπε να κολακευει τον καθε ηγεμονα. Στην ελληνικη τεχνη επικρατουσε το μετρο, η αρμονια, αντιθετα με τα μνημεια της Ανατολης που εντυπωσιαζουν με τον ογκο και τις διαστασεις τους (π.χ. οι πυραμιδες στην Γκιζα). Στα ελληνικα εργα τεχνης, οπως τα αγγεια, ο ζωγραφος, αλλα και ο κεραμοποιος μπορουσε να βαλει την υπογραφη του στο δημιουργημα του. Ακομη, στην αρχαια Ελλαδα δεν υπηρχε καποιο ιερο βιβλιο οπως η Βιβλος.

Ισως καποιες απο αυτες τις διαφορες μεταξυ των δυο πολιτισμων να επαιξαν καταλυτικο ρολο στην εξελιξη και το αποτελεσμα των Περσικων Πολεμων. Αυτο βεβαια ειναι κατι, το οποιο επισης διαφοροι ιστορικοι πρεσβευουν. Θα μπορουσε βεβαια να μελετηθει το θεμα αυτο ακομα διεξοδικοτερα. Γιατι οχι; Νομιζουμε οτι πολλα μπορουν να ειπωθουν και να γραφτουν για αυτο επιπλεον.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ XLIV.

Μια πολυ ενδιαφερουσα συνεντευξη. Ο συγγραφεας Σαιμον Κουπερ αναφερει καποια πολυ ομορφα και σημαντικα πραγματα, αλληλοσχετιζοντας ποδοσφαιρο και κοινωνια. Για αυτους τους λογους ανεβηκε το κειμενο, αλλωστε ειναι γωνστο οτι εμεις δεν ειμαστε ποδοσφαιροφιλοι:

Εφημεριδα Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010 Τέχνες

Σημείο συνάντησης

Συνέντευξη Στον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ giannis@enet.gr

Σάιμον Κούπερ: «Το ποδόσφαιρο αντανακλά τον κόσμο, δεν τον διαμορφώνει»

Εχει συγγράψει δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία για το ποδόσφαιρο («Το ποδόσφαιρο εναντίον του εχθρού», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, και το «Soccernomics», που δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα) εξετάζοντας τη σχέση του δημοφιλούς αθλήματος τόσο με την πολιτική όσο και με την οικονομία. Ο Σάιμον Κούπερ προβαίνει, μέσω της «Ε», σε μια σφαιρική ανάλυση του δημοφιλέστερου σπορ στον κόσμο, ενώ δεν διστάζει να προβλέψει και τον τελικό νικητή της διοργάνωσης.

- Ποια ήταν η έμπνευση για τη συγγραφή του βιβλίου «Το ποδόσφαιρο εναντίον του εχθρού»;

«Ο πατέρας μου είναι ανθρωπολόγος και πάντοτε, παράλληλα με την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο, το προσέγγιζα και ως φαινόμενο της ανθρώπινης κουλτούρας που λέει πράγματα για πώς ζουν και το πώς σκέφτονται οι άνθρωποι. Μεγάλωσα στην Ολλανδία και όταν η Ολλανδία κέρδισε τη Δυτική Γερμανία το 1988, ήμουν μάρτυρας των πανηγυρισμών εκατομμυρίων ανθρώπων, πράγμα που έκανε φανερό ότι επρόκειτο για κάτι παραπάνω από ένα απλό ματς για τους Ολλανδούς, συνδεόταν για αυτούς με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βλέποντας κι άλλα ένα-δύο τέτοια πράγματα αποφάσισα να γράψω το βιβλίο».

- Εχετε επίσης γράψει και το «Soccernomics».

«Αυτό είναι ένα είδος οικονομικής προσέγγισης του ποδοσφαίρου. Επί δεκαετίες, οι άνθρωποι σου λένε "γιατί η ομάδα μου δεν κερδίζει πιο συχνά" κ.λπ. Συνήθως τα επιχειρήματά τους εκπορεύονται από τα συναισθήματά τους, πρόκειται για μπαροκουβέντα. Οπότε είπαμε να βασίσουμε αυτές τις απόψεις σε στοιχεία. Ετσι είδαμε ότι το να ξοδεύεις πολλά λεφτά σε μετεγγραφές δεν βοηθά έναν σύλλογο να κερδίζει παιχνίδια. Αλλά το να τα ξοδεύεις σε μεγάλους μισθούς βοηθά. Η σύνδεση μεταξύ υψηλών μισθών και θέσης στη βαθμολογία είναι πολύ υψηλή».

- Και πώς τεκμηριώσατε τον υπότιτλο του βιβλίου, ο οποίος είναι «Γιατί χάνει η Αγγλία»;

«Υπάρχουν κάποιοι σημαντικοί παράγοντες βάσει των οποίων μπορεί να προβλεφθεί η επιτυχία μιας χώρας στο ποδόσφαιρο. Ο ένας είναι ο πληθυσμός. Είναι προφανές ότι μια μεγάλη χώρα τα καταφέρνει καλύτερα από μια μικρή. Δεύτερος παράγοντας είναι η ευημερία: οι πλούσιες χώρες πηγαίνουν καλύτερα από τις φτωχές. Και ο τρίτος παράγοντας είναι για πόσο καιρό μια χώρα παίζει διεθνές ποδόσφαιρο, ποια είναι η ποδοσφαιρική εμπειρία της. Η Αγγλία τα καταφέρνει καλύτερα από τη Νιγηρία επειδή η Αγγλία παίζει ποδόσφαιρο μεγαλύτερο διάστημα και είναι πλουσιότερη από τη Νιγηρία, παράγοντες που εξουδετερώνουν το ότι η Νιγηρία διαθέτει μεγαλύτερο πληθυσμό. Αλλη περίπτωση: η Αγγλία παίζει διεθνές ποδόσφαιρο επί μακρόν αλλά αυτό δεν της δίνει πλεονέκτημα απέναντι σε χώρες όπως η Γερμανία ή η Αργεντινή, που διαθέτουν επίσης μεγάλη ποδοσφαιρική εμπειρία. Η Αγγλία είναι πλούσια αλλά όχι τόσο όσο η Γαλλία ή η Γερμανία και ο πληθυσμός της δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, είναι γύρω στα 50 εκατομμύρια. Και πάλι η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία είναι μεγαλύτερες πληθυσμιακά. Συνεπώς, κρίνοντας βάσει αυτής της φόρμουλας το πώς τα "πηγαίνει" η Αγγλία ποδοσφαιρικά, καταλήξαμε στο ότι ναι μεν οι Αγγλοι παραπονιούνται ότι η Αγγλία δεν κερδίζει, αλλά στην πραγματικότητα τα πηγαίνει λίγο καλύτερα από το προσδοκώμενο. Αντίστοιχους υπολογισμούς κάναμε και για άλλες χώρες».

- Για την Ελλάδα, σε ποια συμπεράσματα καταλήξατε με βάση την έρευνά σας;

«Στην περίπτωσή σας γεννάται το ερώτημα: πώς η Ελλάδα από μια κακή χώρα στο ποδόσφαιρο έγινε καλή; Πριν από το 2000, οι χώρες στις άκρες της Ευρώπης πήγαιναν χειρότερα, όπως η Τουρκία, οι Σοβιετικές χώρες κ.ά., ενώ εκείνες της κεντρικής Ευρώπης, Γαλλία, Γερμανία κ.λπ., πήγαιναν καλύτερα. Ο λόγος είναι ότι οι χώρες στη Δυτική Ευρώπη είναι όλες μαζί, είναι εύκολη η πρόσβαση από τη μία στην άλλη, κι έτσι αντήλλασσαν την ποδοσφαιρική τεχνογνωσία τους συνεχώς. Προπονητές, παίκτες ταξίδευαν μεταξύ αυτών των χωρών, έβλεπαν ο ένας το ποδόσφαιρο του άλλου, συνεπώς σύσσωμη η Δυτική Ευρώπη ανέπτυξε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό στιλ. Γρήγορο, φίζικαλ, ομαδικό, δίνοντας με τη μία την μπάλα. Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί έπαιζαν περίπου αυτό. Από το 2000 και μετά άρχισαν και οι χώρες στις άκρες της Ευρώπης να εισάγουν τις δυτικές τεχνικές: η Ελλάδα προσέλαβε τον Ρεχάγκελ, η Αγγλία τον Ερικσον και τον Καπέλο κ.ο.κ. Και η βελτίωση της Ελλάδας από το 2001 και μετά είναι αξιοσημείωτη, όχι μόνο με την κατάκτηση του Euro 2004, αλλά και με την πρόκρισή της σε μεγάλα τουρνουά, κάτι που αποτελεί εμφανές παράδειγμα της υιοθέτησης του δυτικοευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού know how».

- Οι επιτυχίες των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρων επηρεάζουν τις κοινωνίες;

«Οπως γράφω και στο "Ποδόσφαιρο εναντίον του εχθρού", το ποδόσφαιρο δεν αλλάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται. Νομίζω ότι υπερτιμούμε τη δύναμη του να αλλάζει τον κόσμο. Το ποδόσφαιρο αντανακλά τον κόσμο, π.χ. το θέμα του χρώματος της εθνικής ομάδας έχει αποτελέσει το αντικείμενο πολλών ντιμπέιτ στη Γαλλία τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι ένα ντιμπέιτ όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά για τη "γαλλικότητα": ποιος είναι Γάλλος, τι σημαίνει να είσαι Γάλλος, είναι καλό πράγμα το ότι έχουμε ένα ανάμικτο έθνος ή όχι. Όταν η ομάδα της Γαλλίας κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998 ειπώθηκε και γράφτηκε ότι αυτό είναι ένα καλό πράγμα για τους μαύρους της χώρας επειδή τώρα θα γίνουν δεκτοί ως Γάλλοι, θα βρουν δουλειές κ.λπ. Και φυσικά αυτό δεν συνέβη. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος στην αποδοχή των μαύρων στην κοινωνία, δεν βελτιώθηκαν οι συνθήκες διαβίωσής τους, συνεχίζουν να ζουν στα γκέτο έξω από τις πόλεις κ.λπ. Αποδείχτηκε λοιπόν ότι η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν άλλαξε τα πράγματα. Βέβαια η κατάκτηση του Π.Κ. με τη συγκεκριμένη ομάδα ήταν μια ευκαιρία για τη Γαλλία να πάει σε εθνικό ντιμπέιτ. Η εθνική ομάδα είναι η σάρκα της χώρας. Οταν οι Ελληνες βλέπουν την εθνική τους ομάδα, βλέπουν τη χώρα τους. Κι όταν διαφωνούν για τα προβλήματα της ομάδας, το τι είναι σωστό και το τι είναι λάθος σε αυτήν, συνήθως διαφωνούν για το τι είναι καλό ή κακό στη χώρα τους. Το να μιλάς για την εθνική ομάδα σου είναι ένας τρόπος να μιλάς για την ίδια σου τη χώρα».

- Ποια είναι η εξήγηση για το ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα, οι οποίες είναι οι ισχυρότερες χώρες παγκοσμίως, δεν έχουν πρωταγωνίστριες εθνικές ομάδες;

«Τη δεκαετία του '90 το ποδόσφαιρο έγινε παγκόσμιο παιχνίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήταν. Παιζόταν στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Η κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης σήμανε και περισσότερα, εκατοντάδες τηλεοπτικά κανάλια τα οποία έδειχναν ποδόσφαιρο ενώ είχες και το Ιντερνετ, με αποτέλεσμα π.χ. να είσαι Κινέζος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και να παρακολουθείς οτιδήποτε σχετικά με την ομάδα σου πιο εύκολα. Οι άνθρωποι στην Κίνα, την Αυστραλία, την Κορέα, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, σε αυτές τις νέες ποδοσφαιρικές χώρες, που προέκυψαν μετά το 1990, ξεκίνησαν να "καταναλώνουν" ποδόσφαιρο μέσω της τηλεόρασης και του Ιντερνετ. Και το ποδόσφαιρο αποδείχτηκε πολύ επιτυχημένο στην τηλεόραση, περισσότερο από κάθε άλλο σπορ. Μεταξύ 1993-1996, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ινδία και οι ΗΠΑ απέκτησαν όλες τους επαγγελματικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, που δεν είχαν πριν. Λίγο μετά ακολούθησε και η Αυστραλία. Γι' αυτές τις χώρες η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου είναι πολύ καινούργια, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη ότι δεν είναι καλές σε αυτό. Οι χώρες αυτές έχουν γεωπολιτική ισχύ αλλά εκείνοι που τις διευθύνουν δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να είναι ποδοσφαιρικά ισχυροί, αφού είναι ισχυροί σε ένα σωρό άλλα πράγματα».

- Η πτώση του κομμουνισμού τι είδους επίδραση είχε στο ποδόσφαιρο;

«Αυτό που έγινε όταν έπεσε ο κομμουνισμός είναι ότι ο κόσμος σε αυτά τα κράτη έπαψε να πηγαίνει να βλέπει ποδόσφαιρο. Στη Ρουμανία, το τελευταίο έτος της κυβέρνησης Τσαουσέσκου, ο μέσος όρος θεατών ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ήταν 20.000. Σήμερα στη Ρουμανία, η οποία είναι απλώς ένα παράδειγμα, ο μέσος όρος είναι 4.000 - 5.000 θεατές. Φαίνεται ότι στις χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα να κάνεις, πολλοί τρόποι για να περάσεις τον ελεύθερο χρόνο σου, οπότε έβλεπες ποδόσφαιρο. Παράλληλα το ποδόσφαιρο είχε και πολιτική σημασία. Μπορεί να υποστήριζες έναν σύλλογο ο οποίος ήταν ενάντια στον δικτάτορα ή ήταν ενάντια στη μυστική αστυνομία ή ήταν ο σύλλογος της πόλης σου. Ο ποδοσφαιρικός σύλλογος που υποστήριζες εξέφραζε μια ταυτότητα την οποία είχες διαλέξει. Υπό τον κομμουνισμό κι επειδή οι γενικότερες επιλογές σου ήταν περιορισμένες, όταν βρισκόσουν στο στάδιο ήσουν με κάποιον τρόπο ελεύθερος, μπορούσες να φωνάξεις ό,τι ήθελες, να υποστηρίξεις όποιον σου άρεσε κ.ο.κ. Φαινόταν κάτι που ήταν σημαντικό για τον κόσμο, γι' αυτό και όταν έπεσε ο κομμουνισμός οι άνθρωποι σταμάτησαν να πηγαίνουν στο γήπεδο, σε έναν βαθμό και εξαιτίας τού ότι οι καλύτεροι παίκτες μετανάστευσαν στη Δύση».

- Υπάρχουν ποδοσφαιρικά παιχνίδια στις μέρες μας με γεωπολιτική ένταση, όπως θα είχε π.χ. ένα ματς μεταξύ Ισραήλ-Ιράν. Παλιότερα είχαμε τέτοια ματς π.χ. ΗΠΑ-Σοβιετικής Ενωσης σε άλλα σπορ, στο μπάσκετ, στο χόκεϊ επί πάγου κ.λπ.

«Δεν είχαμε ποδοσφαιρικό ματς Ισραήλ-Ιράν αλλά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 είχαμε το ματς ΗΠΑ-Ιράν, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και από τις δύο χώρες σαν ένα παιχνίδι ειρήνης. Οπως η "πινγκ-πονγκ διπλωματία" της δεκαετίας του '70 ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Αλλά αυτό που βλέπεις πλέον και στο Π.Κ. είναι ότι οι εντάσεις μεταξύ των χωρών είναι λιγότερες απ' ό,τι στο παρελθόν. Εχουμε πλέον λιγότερους πολέμους ανάμεσα στις χώρες και λιγότερες εθνικιστικές εντάσεις, π.χ. δείτε την Ελλάδα και την Τουρκία. Τέτοιου είδους εντάσεις, όπως και αυτή Γερμανίας-Γαλλίας, είναι πλέον πιο σπάνιες απ' ό,τι ήταν παλιότερα. Το Π.Κ. ήταν στο παρελθόν πιο εθνικιστικό: όταν έπαιζαν μεταξύ τους η Αγγλία με τη Γερμανία ή η Ολλανδία με τη Γερμανία υπήρχε μεγάλη ένταση και θυμός που οφειλόταν στην αιματοβαμμένη ευρωπαϊκή ιστορία. Τώρα αυτά τα παιχνίδια είναι πολύ πιο φιλικά. Υπάρχουν πλέον λιγότερες πολεμικές συγκρούσεις στον κόσμο επειδή οι κυβερνήσεις των χωρών κατάλαβαν ότι ο πόλεμος δεν ήταν ένας καλός και έξυπνος τρόπος για να πάρεις αυτό που θες. Ετσι οι συγκρούσεις που πλέον συμβαίνουν στο κόσμο είναι σε φτωχές χώρες, ανάμεσα σε φυλετικές ομάδες της ίδιας χώρας και αυτές οι συγκρούσεις, όπως συμβαίνει π.χ. στη Σομαλία, δεν εκφράζονται στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο».

- Θα σήμαινε κάτι εάν μια αφρικανική ομάδα κατακτούσε φέτος το Παγκόσμιο Κύπελλο;

«Οχι. Δεν θα άλλαζε τίποτε, ούτε θα αποκτούσε η Αφρική μεγαλύτερη πολιτική ισχύ. Δεν είμαι καν βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα έκανε ευτυχισμένους όλους τους Αφρικανούς. Αν η Ελλάδα π.χ. κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα χαρούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι; Ή αν το κερδίσει η Γερμανία, θα χαρούμε εγώ κι εσύ ως Ευρωπαίοι; (σ.σ. εγώ θα χαρώ ). Πιστεύω ότι και μεταξύ των Αφρικανών ισχύει το ίδιο. Αν ζεις στη Νιγηρία, το να είσαι Αφρικανός είναι μια από τις ταυτότητές σου, αλλά δεν είναι η μόνη ή η πιο ισχυρή ταυτότητά σου. Είσαι Νιγηριανός, έχεις μια φυλετική ταυτότητα, τα Αγγλικά είναι μία από τις γλώσσες σου, παρακολουθείς το ποδόσφαιρο της Πρέμιερ Λιγκ, μπορεί να είσαι οπαδός της Τσέλσι, συνεπώς δεν πρόκειται για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο έξι αφρικανικές ομάδες θα παίξουν για όλη την Αφρική. Διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για όλο αυτό που λέγεται ότι είναι ένα αφρικανικό Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι ένα νοτιοαφρικανικό Παγκόσμιο Κύπελλο. Υπάρχει βέβαια ένα παναφρικανικό αίσθημα, αλλά δεν νομίζω ότι είναι τόσο ισχυρό όσο οι Ευρωπαίοι αρέσκονται να υποστηρίζουν».

- Η οικονομική κρίση των ημερών μας θα έχει αντίκτυπο στο ποδόσφαιρο;

«Στο «Soccernomics» λέμε ότι το εισόδημα μιας χώρας σχετίζεται με την επιτυχία της στο ποδόσφαιρο. Ετσι αν θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια βαθιά ύφεση και θα είναι φτωχότερη από τις περισσότερες χώρες σε έναν ορίζοντα δεκαετίας, τότε αυτό σίγουρα θα έχει σοβαρή αρνητική επίδραση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το πιο πιθανό είναι οι ελληνικοί σύλλογοι να χάσουν κάποια από την αγοραστική τους δύναμη, οι άνθρωποι θα έχουν λιγότερα λεφτά να ξοδέψουν για το ποδόσφαιρο, τα τηλεοπτικά συμβόλαια θα μειωθούν και το πιθανότερο είναι ότι οι καλύτεροι Ελληνες παίκτες θα φτάσουν να αγωνίζονται στην Ιταλία και την Αγγλία, πράγμα που όμως πιστεύω ότι θα είναι καλό για την εθνική σας ομάδα γιατί, όπως είπαμε και πριν, το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν η έλλειψη της δυτικοευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής γνώσης και από τη στιγμή που όλο και περισσότεροι παίκτες θα παίζουν στη Δύση, η δυτικοευρωπαϊκή σας ποδοσφαιρική γνώση θα αυξηθεί».

- Μια πρόβλεψη για το ποιος θα κατακτήσει το Π.Κ.;

«Στο βιβλίο μας εξετάζουμε όλα τα διεθνή ματς. Με βάση αυτά από το 2000-2009 η Ισπανία κέρδισε το 70% των παιχνιδιών της και αυτό είναι ένα μοναδικό επίτευγμα. Δεν το έχει πετύχει ούτε η Βραζιλία για περίοδο δεκαετίας, ενδεχομένως να το πέτυχε η Ιταλία τη δεκαετία του '30. Συνεπώς είναι σαφές ότι τη στιγμή που μιλάμε η Ισπανία είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου. Και ίσως η πιο δυνατή εθνική ομάδα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Συνεπώς αν με ρωτήσεις ποια είναι η πιο δυνατή ομάδα στο Π.Κ., θα σου απαντήσω "η Ισπανία". Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κερδίσει. Ολες οι μεγάλες ομάδες θα φτάσουν στους 16. Και οι περισσότερες μεγάλες ομάδες θα φτάσουν στους προημιτελικούς, όπως η Ισπανία, η Βραζιλία και πιθανότατα η Γερμανία και η Ιταλία. Από τους προημιτελικούς και πέρα, προκειμένου να κατακτήσεις το Π.Κ., πρέπει να κερδίσεις τρία παιχνίδια, τα οποία συνήθως κρίνονται στο ένα γκολ, το οποίο μπορεί να είναι ένα λάθος, ένα σφύριγμα του διαιτητή, οτιδήποτε. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποτιμούν την τύχη, αλλά η τύχη είναι πολύ σημαντικότερη στο Παγκόσμιο Κύπελλο απ' ό,τι πιστεύουν. Η Ισπανία είναι η καλύτερη ομάδα, όμως το Π.Κ. συχνά το κερδίζει -ή τουλάχιστον φτάνει στον τελικό- η ομάδα με τον καλύτερο παίκτη, όπως ο Πελέ, ο Ζιντάν, ο Ρονάλντο, ο Κρόιφ, ο Μαραντόνα. Και ο λόγος είναι ότι σε αυτά τα τελευταία τρία παιχνίδια, από τους προημιτελικούς και μετά, παίζεις κόντρα στις καλύτερες άμυνες του κόσμου, όλοι έχουν ισχυρό κίνητρο να κερδίσουν, δουλεύουν σκληρά, μαρκάρουν κι έτσι δεν υπάρχει χώρος. Και μόνο οι ιδιοφυΐες βρίσκουν σε τέτοια ματς χώρο: εκείνα τα έξτρα εκατοστά που χρειάζονται για να κάνουν την ενέργειά τους. Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ο καλύτερος παίκτης, η ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα είναι ο Μέσι. Πολλοί αγνοούν την Αργεντινή αλλά αν εγώ έβαζα κάπου τα λεφτά μου, θα ήταν σε αυτήν».*

R. I. P. Steve Reeves (+ 01.05.2000).

Την Πρωτομαγια που μας περασε συμπληρωθηκαν 10 χρονια κιολας απο την μερα που ο ηθοποιος και μποντυμπιλντερ Steve Reeves εφυγε απο την ζωη. Καθως τοτε δεν μπορεσαμε να γραψουμε ενα κειμενο ως επικηδειο, το επιχειρουμε τωρα.

Ο Steve Reeves υπηρξε πρωταθλητης στο μποντυμπιλντιγκ κατα την δεκαετια του 1950, στον περισσοτερο κοσμο ομως ειναι γνωστος ως ο πρωτος ηθοποιος που ερμηνευσε τον μυθικο ηρωα Ηρακλη στον κιν/φο. Απο τοτε η μορφη του αποτελεσε στερεοτυπο για την εμφανιση του μυθικου ηρωα στα κομικς, οπως συνεβει με τον Ηρακλη της Μαρβελ λογου χαρη. Συναμα καθιερωθηκε ως προτυπο για πολλους νεους ανδρες, δυο εκ των οποιων ειναι οι πασιγνωστοι και πολυ επιτυχημενοι σταρς Αρνολντ Σβαρτζενεγγερ και Συλβεστερ Σταλλονε. Η φυσιογνωμια του Steve Reeves -ψηλος, μυωδης, ηλιοκαμενος, με ανοικτο μετωπο, τετραγωνο σαγονι, αποφασιστικο βλεμμα, φαρδιους ωμους, πλατες, πλατυ στερνο - επεβληθηκε ακομη και ως μοντελο των Latin και Greek Lover, λογω του οτι ο ηθοποιος επαιξε συχνα τον Ελληνα (μολονοτι τον αρχαιο και οχι τον Ελληνα της εποχης του) ηρωα. Ακομη και αν ο ηρωας που ερμηνευε δεν ηταν κορτακιας! Τελος, οι σωματικες του διαστασεις θεωρουνται στον χωρο του μποντυμπιλντιγκ οτι αγγιζουν την τελειοτητα. Πολλοι συναδελφοι του εξαιρουν την αψογη γραμμωση του και τις κλασικες, οπως τις ονομαζουν, σωματικες αναλογιες του.

Ως Ηρακλης στην ομοτιτλη ταινια του 1958

Μεχρι και πριν απο λιγα χρονια δεν κυκλοφορουσαν φωτογραφιες του Steve Reeves που να τον δειχνουν σε μεγαλη ηλικια η' νεα για τις δραστηριοτητες του περα των ταινιων που γυρισε στα νιατα του. Αυτο ομως αλλαξε καθως το διαδικτυο εξελισσονταν. Ετσι εγινε γνωστο οτι απεβιωσε την Πρωτομαγια του 2000 απο επιπλοκες λογω λυμφοματος, μιας ασθενειας που συγχεεται με μολυνση του αιματος. Ειναι αγνωστο το πως εμφανισε αυτην την ασθενεια. Μηπως ομως εχει να κανει με χρηση ουσιων την εποχη που ασχολουνταν επαγγελματικα με το μποντυμπιλντιγκ; Ουσιων που σημερα θεωρουνται απαγορευμενες; Στα τελευταια χρονια της ζωης του παντως, λεγεται οτι ηταν υποστηρικτης της εκγυμνασης ανευ στεροιδων και λοιπων ουσιων.

Με την 2η συζυγο του Αλινα το 1963 στην Καλαμπακα

Στα 1949 ο Steve Reeves ειχε επιλεγει απο τον ιδιον τον C. B. De Mille ως πρωταγωνιστης της ταινιας του "Samson and Delilah". Τελικα δεν πηρε τον ρολο, γιατι ο γνωστος σκηνοθετης και παραγωγος απαιτουσε να χασει μυικο ογκο, κατι που ο Reeves δεν επιθυμουσε. Η αναγνωριση ηρθε οταν επελεγει για τον πρωταγωνιστικο ρολο στην ταινια του P. Franscisi "Il fatiche di Ercole" (1958). Η πρωτη ταινια του ομιλουντος κιν/φου για τον μεγαλυτερο ηρωα της ελληνικης μυθολογιας φερει σε αρκετα σημεια καποιες ομοιοτητες με την ταινια του De Mille. Ο Ηρακλης λυγιζει ενα σιδερενιο ακοντιο, οπως κανει και ο Σαμσων (Victor Mature) στην αρχη της ταινιας. Παλευει με ενα λιονταρι. Στο φιναλε, ο Ηρακλης του Reeves γκρεμιζει ενα ολοκληρο κτηριο με τα μπρατσα του, ομοιως περιπου με τον Σαμσων του Mature.

Φυσικα δεν ηταν η πρωτη φορα που ο ιταλικος κιν/φος του '50 και του '60, απελευθερωμενος πλεον του φασισμου και επιρρεασμενος απο τον νεορεαλισμο, αλλα και απο τις επικες ταινιες του Χολλυγουντ, αποφασιζει να ασχοληθει και με το ειδος αυτο. Στα μεσα της δεκαετιας του '50, οι παραγωγοι Καρλο Προντι και Ντινο ντε Λαουρεντις ειχαν συνεργαστει σε μια ταινια για τις περιπετειες του Οδυσσεα, στην οποια πρωταγωνιστουσε ο Κερκ Νταγκλας (βλ. κειμενο 04/10 εντ.). Με την επιτυχια του "Il fatiche di Ercole" ομως ( που, μολονοτι Β-movie, αγοραστηκε απο αμερικανο παραγωγο και για αυτο ειχε παγκοσμια επιτυχια, επειδη επεσε πολυ δουλεια στο διαφημιστικο τμημα) δημιουργηθηκε ενα νεο ειδος επικων ταινιων, το οποιο εστιαζε σε εναν μυωδη, σχεδον υπερανθρωπο ηρωα, ο οποιος μαχεται δεσποτικους τυραννους και απελευθερωνει καταπιεσμενους λαους (βλ. λεπτομερειες στο αντιστοιχο κειμενο 11/09 εντ.). Επιτελους ειχε φτασει η ωρα, το καρτουνιστικο στερεοτυπο του strongman των βωβων ταινιων και του μουσολινικου φασισμου να ηρωοποιηθει κατα τα αμερικανικα προτυπα των υπερηρωων των κομικς.

Ο Steve Reeves γυρισε μια ακομα ταινια ως Ηρακλης, την "Ercole e la Regina di Lydia" (1959). Το παιξιμο του ηταν στην αρχη εντελως ξυλινο, σιγα σιγα ομως βελτιωθηκε. Απο τις καλυτερες του στιγμες ηταν η συμμετοχη του στις ταινιες "The Trojan Horse" (1961) και "The Legend of Aeneas" (1962), οπου υποδυεται τον Αινεια, ο οποιος εγκαταλειπει την φλεγομενη Τροια και αναζητει καινουργια πατριδα. Πολυ καλη θεωρειται επισης η ταινια του "Duel of the Titans" (1961) στην οποια υποδυεται τον μυθικο κτιστη της Ρωμης Ρωμυλο. Ο φιλος του και πρωταγωνιστης των ταινιων "Ταρζαν" της MGM Gordon Scott υποδυεται τον αδελφο του Ρεμο.

Ο Reeves πρωταγωνιστησε ακομη στην ταινια "Η μαχη του Μαραθωνα" (1959) σκηνοθετημενη απο τους Jacques Tourneur και Mario Bava, καθως δε και στις "τελευταιες μερες της Πομπηιας" (1959) υπο την σκηνοθετικη μπαγκετα του Sergio Leone. Υποδυθηκε τον "κλεφτη της Βαγδατης" (1961), τον "πειρατη Μοργκαν" (1960), τον "γιο του Σπαρτακου" (1961), τον "Σαντοκαν" (1964). Τελος, στα 1967/68 επαιξε σε ενα γουεστερν σπαγγετι και αποσυρθηκε απο την ηθοποιια λογω τραυματισμου σε γυρισμα. Ηταν η εποχη που οι επικες ταινιες ολοκληρωσαν τον κυκλο τους. Ο Reeves εγκατελειψε την Ιταλια στο απογειο της καριερας του, ως ο αδιαφιλονικητος βασιλιας των ιταλικων ψευδομυθολογικων και επικων ταινιων. Ως τοτε ηταν ο υψηλοτερα αμοιβομενος ηθοποιος στην Ευρωπη. Με τις οικονομιες του αγορασε ενα ραντζο στις Η.Π.Α. οπου και εξετρεφε αλογα.

Πιθανοτατα δε να ειχε μια καπως πιο ιδιαιτερη σχεση με την Ελλαδα, αφου υποδυθηκε τον Ηρακλη και τον Μαραθωνομαχο. Στο διαδικτυο κυκλοφορουν δυο φωτογραφιες απο επισκεψη του στην Καλαμπακα, οπως αναφερεται. Η μια απεικονιζεται στο κειμενο. Στο διαδικτυο αναφερεται οτι η φωτογραφια τραβηχτηκε στα 1963. Πιστοποιει πραγματικα το οτι ο Reeves μαζι με την συζυγο του επισκεφτηκαν τοτε την περιοχη αυτη. Μια δευτερη φωτογραφια στο διαδικτυο τιτλοφορειται ως επισκεψη του ηθοποιου στην Καλαμπακα την επομενη χρονια. Δυστυχως δεν υπαρχει ταμπελα η' καποιο αλλο αποδεικτικο που θα πιστοποιουσε οτι ο Reeves βρισκεται στην Ελλαδα η' σε διαλειμμα των γυρισματων στην Ιταλια. Στην δευτερη φωτογραφια φερεται να φοραει τα ιδια ρουχα, αλλα δεν εχει γενεια. Δυστυχως δεν υπαρχουν αλλες πληροφοριες για το ταξιδι του συμπαθους ηθοποιου στην Ελλαδα, καθως δε σε ποια μερη βρεθηκε και ποια ηταν η αντιδραση του κοσμου, καθως οι ταινιες του προβαλλονταν και στην Ελλαδα.

Οι παλιοι δεν τον ξεχασαν, υπαρχουν ομως και καποιοι νεοι, οι οποιοι θυμουνται και αναγνωριζουν την προσφορα του στην μοντερνα κουλτουρα. Ο Reeves ειναι πλεον ταυτισμενος με τον μυθικο Ηρακλη σε σημειο να του εχει δωσει την μορφη του και να εχει επιρρεασει ετσι απο κινηματογραφιστες μεχρι σκιτσογραφους. Rest In Peace Steve!

ΥΠΟΠΤΟ ΑΡΘΡΟ.

Στις αρχες του περασμενου μηνα περιγραφαμε στο σχετικο κειμενο (βλ. εντ.) πως ακομα και με αφορμη τις εκδηλωσεις για την εργατικη πρωτομαγια και την εξασφαλιση των δικαιωματων του εργασιακου κοσμου, εμφανιζονται καποιες δυναμεις του πολιτικου και οικονομικου κατεστημενου που προσπαθουν να καταργησουν τα δικαιωματα αυτα. Η προσπαθεια των συντεχνιων αυτων υποβοηθειται και απο μεριδα των Μ.Μ.Ε., οπως δειχνει το κατωθι link, δημοσιευμενο στο σημερινο φυλλο της εφημεριδας "το Βημα της Κυριακης":

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=337229&dt=13/06/2010

Στο αρθρο αυτο παρουσιαζεται η αποψη, οτι δεν υπαρχει προβλημα να παραταθουν οι συνταξεις ως τα εβδομηντα και, αλλωστε υπαρχει πολυς κοσμος που εργαζεται μεχρι τα βαθια του γεραματα. Η επιχειρηματολογια αυτη ενισχυεται απο τις συνεντευξεις δυο ηλικιωμενων κυριων που συνεχιζουν να απασχολουνται επαγγελματικα, καθως και απο τις αποψεις καποιων ψυχολογων για τις ωφελειες της παρατεταμενης εργασιας στον ανθρωπινο οργανισμο.

Μελετωντας προσεκτικοτερα τα κειμενα αυτα και ειδικα τις συνεντευξεις των δυο ηλικιωμενων κυριων, μπορει κανεις να διαπιστωσει καποια πραγματα, τα οποια ευλογα θα τον οδηγησουν στο συμπερασμα για το ποιον ακριβως λογο δημοσιευτηκε το αρθρο αυτο στην εφημεριδα. Κατ' αρχας οι δυο ηλικιωμενοι κυριοι ασχολουνται με πραγματα που τους αρεσουν. Ο ενας ειναι αρχιτεκτων, ο αλλος διδασκει σε σχολη. Περιεργως απουσιαζουν συνεντευξεις εκπροσωπων βαρεων και ανθιυγεινων επαγγελματων, οπως νταλικιεριδων και οικοδομων. Το οτι καποιος καταφερε σε δυσκολες εποχες (στα εν λογω παραδειγματα της εφημεριδας, οι κυριοι σπουδασαν την δεκαετια του '50 και του '60) για την χωρα να σπουδασει αυτο που επιθυμουσε και να σταδιοδρομησει επαγγελματικα ειναι ευχης εργο για ολους. Αλλωστε, οι δυο κυριοι που βρισκονται πολυ κοντα στην συνταξη, βλεπουν πλεον αυτο που κανουν ως χομπυ, ως ευχαριστη απασχοληση για να περνα η ωρα τους και με αυτην την λογικη ασχολουνται με αυτο που κανουν. Ρωτηστε ομως εναν φορτηγατζη, εναν σερβιτορο, εναν οικοδομο, εναν ναυτικο, αν ασχολειται με την δουλεια του για καθαρα βιοποριστικους λογους η' οχι και εαν θα του αρεσε να κανει τον σερβιτορο η' να κουβαλαει μπαζα ως τα εβδομηντα του! Νομιζετε οτι θα παρετε θετικη απαντηση;

Φυσικα ο οποιοσδηποτε θα ηθελε να κανει τον καθηγητη και τον συγγραφεα σε προχωρημενη ηλικια, να πηγαινει για ψαρεμα η' να καλλιεργει ανθη και δενδρα στο κτημα του. Αλλα αυτες ειναι ασχολιες και οχι βαρεα και ανθιυγεινα επαγγελματα.

Νομιζουμε οτι μετα απο αυτα τα σχολια επι του αρθρου της κυριακατικης εφημεριδας να γινει κατανοητο, το που το παει και γιατι...

ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΤΑΛΑ...

Τις τελευταιες εβδομαδες ο Ταλας ειχε μια πολυ ενδιαφερουσα συνομιλια μεσω ηλεκτρονικου ταχυδρομειου με εναν καλο φιλο και αδικημενο απο την ζωη συνανθρωπο. Εναν δευτερο Ταλα.

Ο φιλος αυτος δεν ειναι της Φιλοσοφικης η' της Θεολογικης Σχολης, τα λογια του ομως δειχνουν ανθρωπο που εχει περασει πολλα και εχει αποκτησει εμπειριες στη ζωη του.

Στο παρον κειμενο παρατιθεται η αλληλογραφια με τον φιλο αυτον, τον δευτερο Ταλα, ωστε να καταλαβουν και ολοι οσοι ενδιαφερονται να μαθουν, πως μπορει να ειναι τα πραγματα στην κοινωνια. Καποιες αποψεις καποιου συνανθρωπου μας επιπλεον. Δεν ειναι βαρος για τους τιμιους και ειλικρινεις ανθρωπους.

..........................................................................

1) Το ζήτημα της ιστορίας είναι οτι οι κοινωνίες που έχουμε φτιαξει, χρησιμοποιουν σαν δομικά υλικά τις ατομικές προσπάθειες όλων μας. Το παράδοξο της ιστορίας είναι οτι, ενω το δημιούργημα μας αντικατοπριζει ένα τέρας το οποίο μέσα του περικλείει την σκοτεινή ανθρώπινη φύση, εμείς παραμένουμε υποχείρια του δημιουργηματος μας, αγνοωντας την συμβολη μας στην γέννηση και την γιγάντωση του. Είναι σαν έναν καρκίνο που δημιουργείται από την ατασθαλίες της ζωής μας και αντί να κατηγορούμε τους ίδιους μας τους εαυτους για την ύπαρξη του, κοιτάμε ψιλά στον ουράνο και κατιγορούμε το θεό που μας τιμωρή. Αυτό είναι το παράδοξο της ανθρώπινης φύσης, η οποια έχει την τάση να μεταθέτει τις ευθυνες για μια κατάστασή απο την ίδια σε μια άστοχη θεική παρέμβαση, η οποία εχει το ρόλο της τιμωρίας. Μπορει κάποτε όλα τα ταπεινά μυρμυγκάκια να ξυπνήσουν και να αναζητησουν τρόπους να ανατρέψουν την κατάσταση, και πάλι όμως το τέρας που δημιουργησαμε, επειδή τρέφεται απο εμάς θα βρεί τρόπους να προσαρμοστει και να μας οδηγήσει ξανά στην ληθη. Η μόνη έλπιδα που μας απομένει είναι πρωτα να πολεμησουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και να κατευνάσουμε τα πάθη μας και τότε μπορούμε να πολεμησουμε για την βελτίωση της κοινωνίας και των θεσμων της. Γιατί κάθε λαός ζεί στην κοινωνία που του αξίζει.

2) Υπάρχουν ομως μέρες που πιστευω ότι η υπαρξη μου είναι μάταια και οτί είμαι από τους πιο ηλιθιους ανθρώπους και ανίκανος να απολαύσω της χαρές της ζωής που για κάποιους άλλους είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Δεν ζητάω να κρεμάσουμε κουδούνια σε γάτες, ούτε να παλέψουμε με τους ρουφιανους και τους κοινωνικά καταξιωμένους, οι οποίοι καταξιωθήκαν γιατί πάσχουν από την παθογένεια της διεστραμένης πραγματικότητας, η οποία μας δίνει ρόλους και αξία ανάλογα με το κατά πόσο μπορούμε να την χωνέψουμε και να την κάνουμε μέρος του εαυτού μας. Η εικόνα που έχουμε για το τί είμαστε πραγματικά διαμορφώνεται από αυτην την διεστραμένη κοινωνία, και το κάτα πόσο είναι αληθηνή η' πλασματική καθορίζεται από την προσωπική μας προσπάθεια να θέσουμε φραγμούς και όρια σε αυτούς που ασκούν την εξουσία και μας κρίνουν. Ο πραγματικός μας αγώνας είναι να καταφέρουμε να μην νιωθουμε άχρηστοι και απόβλητοι, ανίκανοι να απολαυσουμε την ζωή και υπόδουλοι στην πραγματικότητα που μας υπαγορεύουν, αλλα να πιστεψουμε οτι έχουμε και εμείς τα ίδια δικαιωματα στην ευτυχία και στην χαρά και οτί είμαστε ικανοι να την διαχειριστούμε όποτε μας επισκευτει απρόσμενα. Γιατί ό καλυτερος τρόπος για να ελέγξεις τον κόσμο είναι να του στερησης την ελπίδα. Τα καθίκια που μας κάνουν την ζωή μαύρη έχουν ως μοναδικό οπλό απέναντι μας την εικόνα που μας πέρασαν αυτοί για εμάς σε εμάς, με αποτέλεσμα να είμαστε ότι πιστεύουμε οτί ήμαστε και όχι αυτο που πραγματικά αξίζουμε. Το μεγάλο στοίχημα είναι να γίνουμε αυτό που πραγματικά αξίζουμε και να τους βάλουμε βαθια μέσα στον κώλο την κοινωνική ταφοπλακα με την οποία επιμέλως φροντίζαν να μας κλείσουν.

3) Η επαγγελματική εξέλιξη προυποθέτει και την θυσία βασικων ηθικών και κοινωνικών αρχών με τις οποίες μεγαλώσαμε και γαλουχηθηκαμε στο στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Πλέον η επαγγελματική καταξίωση βαδίζει στενά με την αποτελεσματική χρήση των δημοσίων σχέσεων. Τι είναι αυτές οι δημόσιες σχέσεις και πώς λειτουργούν; Η προσωπική μου άποψη συνοψιζεται σε τρεις λέξεις: Διαχείρηση της ρουφιανίας. Η δομή του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης συνοψίζεται σε ένα πολυ απλό και κατανοητο οργανογραμμα, στην κορυφή του οποιου είναι ο κάτοχος του πλούτου. Αμέσως απο κάτω ακουλουθει μια στρατία ρουφιάνων (εφιάλτες), οι οποίοι ελέγχουν το έργο και την δράση των ικάνων μεγαλοστελεχών μιας εταιρίας. Στην συνέχεια υπάρχει μια ισχυρότερη κάστα εργασιακή (χατζιαβάτες) με μικρότερες αποδοχές που είναι η υπεύθυνη για το προσωπικό και τέλος ερχονται οι χαμηλής βαθμίδας εργαζόμενοι. Οι εργασιακές κάστες που πραγματικά παράγουν έργο είναι τα ικανά μεγαλοστελέχη που κάνουν τον σχεδιασμο των δράσεων της εταιρείας, και η χαμηλή βαθμίδα προσωπικού, η οποία υλοποιει τον σχεδιασμό. Οι δύο άλλες κάστες, των εφιαλτών και των χατζιαβατών, παρεμβαλονται μεταξυ των μεγαλοστελεχών και των απλών εργαζομένων, παράγουν ελεκτικό έργο και καθορίζουν την τυχη των αλλων δύο. Οι εφιάλτες και οι χατζιαβάτες απολογούνται στον κεφαλαιοκράτη και κρατουν την τύχη όλων των άλλων στα χέρια τους. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι, οτι προκειται για άτομα χωρίς προσόντα, ικάνα να πουλησουν και την ίδια τους την μάνα, χωρίς ηθικούς φραγμούς και αναστολές, με μειωμένα αισθήματα ανθρωπιας και αριστοι δημοσιοσχετίστες. Η άμυνα του κεφαλαιοκράτη απέναντι τους είναι οτι τρωγονται μεταξυ τους και είναι υπόδουλοι τυφλά σε αυτον. Εμεις που δεν ανηκουμε ουτε στους χατζιαβάτες, ούτε στους εφιάλτες, εχουμε ως μόνη λύση για να καταξιωθούμε επαγγελματικά, να γινουμε ελεύθεροι επαγγελματίες. Διοτι ο ελεύθερος επαγγελματίας κρίνεται καθημερινά απο την δουλεια του και όχι από τους γαμημένους δημοσιοσχετίστες. Αντιθέτως μια επιχειρηση χρησιμοποίει τους χατζιαβάτες για να κάνει την επιλογή για το προσωπικό της επιχειρισης και, έαν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτό τον σκόπελο, σου μιλάω με απόλυτη σιγουριά, οτι μέσα σε έξη μηνες θα ειμαστε και πάλι άνεργοι, γιατί δεν ξέρουμε να παιξουμε το παιχνίδι τους. Αυτή είναι η δικία μου αλήθεια. Ελπίζω να κάνω ένα μεγάλο λάθος και να είμαι απλά πλανεμένος και προκατειλλημένος, γιατί μόνο τότε θα μπορέσω να ελπίζω σε κάτι καλυτερο.

ΔΙΑΣΠΑΣΗ.

Το Σαβ/κο που περασε, ο κυρ Φωτης πηρε το καπελακι του απο το συνεδριο του ΣΥΝ και εφυγε μαζι με καμια 300αρια νοματαιους της λεγομενης Ανανεωτικης Αριστερας.

Τα επομενα 24ωρα, τα Μ.Μ.Ε. κανανε λογο για διασπαση της Αριστερας.

Μπορει να ειναι οντως ετσι; Και εαν ναι, πως συνδεεται η αποχωρηση του Κουβελη απο τον ΣΥΝ με την διαγραφη της Ντορας Μπακογιαννη απο την Ν. Δ. πριν απο εναν μηνα; Αλλα και με την διαγραφη του Ακη Τζοχατζοπουλου, ιδρυτικου μελους του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

Σε εμας που ειμαστε στην απεξω δινεται η εντυπωση, οτι οι τωρινες ηγεσιες των κομματων προχωρουν σε ριζοσπαστικες, σκληρες ανακαταταξεις και αλλαγες. Ισως θα πρεπει να ειδωθουν οι περιπτωσεις των Κουβελη, Ντορας, ισως δε και του Τζοχατζοπουλου (μολονοτι ο ιδιος υπηρξε τα τελευταια χρονια πολιτικα ανενεργος) μαζι, υπο κοινο πρισμα.

Δεν μας βγαινει απο το μυαλο η υποψια, οτι οι επομενοι μηνες θα ειναι καταλυτικοι. Μπορουμε δε να υποθεσουμε, οτι δεν ειναι διολου απιθανο να εχουμε στο αμεσο μελλον μεγαλες αλλαγες στον πολιτικο χαρτη της χωρας, με δημιουργια νεων κομματων συνοδευομενη απο παρακμη των ηδη υπαρχοντων. Το που θα μας βγαλει και αυτο το καικι δεν το γνωριζουμε με σιγουρια. Ειδωμεν...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ XLIII.

Παρέες εν πλω

Κάθε καλοκαίρι αρμενίζουν στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με τα πολυτελή σκάφη τους σε στενό οικογενειακό ή φιλικό κύκλο. Ποιες είναι λοιπόν οι... εκλεκτικές συγγένειες που αναπτύσσονται στα καταστρώματα των πανάκριβων γιοτ και πώς περνούν τον χρόνο τους ανέμελοι στα κύματα οι αποκαλούμενοι «σκαφάτοι»; (Σ. σ.: Ετσι, ετσι... Να μαθαινουμε και εμεις, ποια ειναι αυτα τα...φτωχαδακια...)

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ TO BHMA, Κυριακή 6 Ιουνίου 2010


Το καλύτερο σκάφος είναι το σκάφος του φίλου σου. Η σοφία της εν λόγω ρήσης επαληθεύεται κάθε καλοκαίρι, όπου στις ελληνικές θάλασσες κυκλοφορούν παντός είδους σκάφη, γιοτ και θαλαμηγοί «φορτωμένοι» με αδελφικούς φίλους, απλούς γνωστούς των ιδιοκτητών τους ή ακόμη της προσκλήσεως... μαϊντανούς. Η θάλασσα θέλει παρέα, γι΄ αυτό οι περισσότερες εξορμήσεις όσων έχουν την πολυτέλεια της ιδιοκτησίας ενός σκάφους σε Αιγαίο και Ιόνιο γίνονται ομαδικά. Είτε φιλοξενώντας κόσμο είτε ξεκινώντας παρέες-παρέες με διαφορετικά γιοτ, οι αποκαλούμενοι και «σκαφάτοι» οργώνουν τις ελληνικές θάλασσες σ΄ έναν άτυπο συναγωνισμό καλοπέρασης και πολυτέλειας με τις ευλογίες του καυτού μεσογειακού καλοκαιριού.

ΟΙ «ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ»

Το ζεύγος Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου διαπλέει τις ελληνικές θάλασσες με mega yachts που άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πλωτά παλάτια. Το κόστους περίπου 100 εκατ. ευρώ «Αlpha Νero» είναι ειδική παραγγελία από ναυπηγείο της Ολλανδίας και δίνεται προς ενοικίαση σε όσους έχουν την οικονομική άνεση να κάνουν με αυτό θαλάσσιες εξορμήσεις, όπως ο Μπιλ Γκέιτς. Ωστόσο η οικογένεια Αγγελοπούλου έκανε την εμφάνισή της στις Σπέτσες το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος με το, μικρότερου μεγέθους, «Αlpha Sea». Από τους λίγους που έχουν φιλοξενήσει οι Θόδωρος και Γιάννα Αγγελοπούλου, είναι το ζεύγος Δημήτρη Δασκαλάκη- Σόφης Δασκαλάκη-Μυτιληναίου, οι οποίοι τους συνόδευσαν στο ταξίδι τους στο νησί του Αργοσαρωνικού. Μια παρέα που κατά περίπτωση μπορεί να γίνεται περισσότερο μεγάλη ή μικρή αλλά στη βασική της σύνθεση παραμένει η ίδια, είναι της Μαριάννας Λάτση και του «Ρaris» (από το όνομα του μεγάλου γιου της, Πάρη Κασιδόκωστα). Στο εν λόγω σκάφος επιβαίνει η ίδια με την κόρη της Εριέττα Κούρκουλου, ενώ από τους τακτικούς που φιλοξενεί, είναι το ζεύγος ΑλέξηΠάτρας Παπαδημητρίου, ο Ηλίας Ψινάκης και λίγοι ακόμη. Οσο για την επιβλητική θαλαμηγό του αδελφού της, Σπύρου Λάτση «Αlexander», που έχει μήκος 122 μέτρα, διατίθεται προς φιλοξενία πολλών γαλαζοαίματων, διασήμων και πλουσίων του πλανήτη όπως οι Γκορμπατσόφ, Μπους κ.ά. Κάποτε ήταν παρέα με πολλούς: σήμερα όμως το «Βux» των Σωκράτη και Ελένης Κόκκαλη συνηθίζει να βρίσκεται μόνο του αραγμένο στ΄ ανοιχτά της παραλίας Καλό Λιβάδι στη Μύκονο, ενώ από τα σκάφη που επίσης συνηθίζουν μοναχικές διαδρομές είναι το «Smile» του ζεύγους Κωνσταντίνου και Γέλης Αγγελοπούλου.

ΟΙ... ΜΠΙΡΙΜΠΟΒΙΟΙ

Αγώνες μέχρι τελικής πτώσης γίνονται στο σκάφος «Ιpanema» του Νίκου Τσάκου και της Σήλιας Κριθαριώτη. Το όχι ιδιαίτερα μεγάλο σκάφος του γιου του καπετάν Παναγιώτη Τσάκου και της συζύγου του συνηθίζει να περιοδεύει και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο σε Ιόνιο και Αιγαίο, έχοντας φιλοξενήσει, μεταξύ άλλων, το ζεύγος Γιάννη και Φανής Σαραντοπούλου, Παύλου και Χρύσας Κανελλοπούλου και άλλων. Τα βράδια, όταν κοιμηθούν τα παιδιά, καθ΄ ότι όλοι οικογενειάρχες, στρώνεται η πράσινη τσόχα.

ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΨΑΡΡΟΥΣ

Δίπλα-δίπλα συνηθίζουν να ρίχνουν άγκυρα στα ανοιχτά της Ψαρρούς το «Αifos» (αναγραμματισμός του «Sofia») των Γιάννη και Σοφίας Κούστα και το αεροδυναμικής γραμμής «ΜiΜa» (από τα δύο πρώτα γράμματα των μικρών τους ονομάτων) του Μίλτου Καμπουρίδη και της Μαρίνας Βερνίκου. Οι πρώτοι εξορμούν στη Μύκονο οικογενειακά με τις δυο τους κόρες, ενώ οι δεύτεροι επίσης έχουν μαζί τα τρία τους παιδιά, αλλά κατά καιρούς φιλοξενούν διάφορες φίλες της Μαρίνας Βερνίκου όπως τη Στέλλα Καπεζάνου, πρώην Φιξ, τη Μιράντα Πατέρα-Νίκα και παλιότερα την Εύη Βατίδου. Το σκάφος τους, εκτός από τη Μύκονο, θεάται συχνά αραγμένο έξω από το πολυτελέστατο συγκρότημα Ελιές στη Σίφνο, ιδιαίτερη πατρίδα της Μαρίνας Βερνίκου.

ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ

Με παιδιά (όσα δεν έχουν δικά τους σκάφη, όπως ο Γιάννης «Τζίγγερ» Βαρδινογιάννης και η γυναίκα του, Μελίσσα) και εγγόνια συνηθίζουν να κάνουν διακοπές ο Βαρδής και η Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Το πολυτελές γιοτ τους «Var-Μar», από τα τρία πρώτα γράμματα των μικρών τους ονομάτων, συνηθίζει να βρίσκεται αραγμένο στα ανοιχτά της Ερμιόνης όπου βρίσκεται το εξοχικό τους Μarianna΄s Βay. Παρέα με σκάφη φίλων του εφοπλιστών αλλά με οικογενειακή σύνθεση συνηθίζει να εξορμά στις ελληνικές θάλασσες τα καλοκαίρια ο Νίκος Πατέρας με τον επιβλητικό «Αδάμαντά» του, ενώ απ΄ αυτούς που επιμένουν σε οικογενειακές διακοπές είναι και το ζεύγος Δάκη-Λιέττας Ιωάννου με το σκάφος τους «Guilty». Το διακοσμημένο από τον Τζεφ Κουνς «Guilty» βγαίνει στ΄ ανοιχτά παρέα με το σκάφος του γιου του, Χρήστου Ιωάννου και της γυναίκας του, Ντίμης Ιωάννου-Σπανού, καθώς επίσης και με το σκάφος της κόρης τους Μαρίας και του συζύγου της, Τζώννη Καλημέρη. Οικογενειακά επίσης εξορμούν και οι Συγγελίδηδες στις ελληνικές θάλασσες. Ο λόγος για τα αδέλφια Γιάννη και Πολυχρόνη Συγγελίδη που με τα σκάφη τους συνηθίζουν να πηγαίνουν μαζί διακοπές, ενώ στην παρέα βρίσκεται συχνά- πυκνά και η μητέρα τους, Δώρα Συγγελίδη.

ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΑ

Δύο είναι τα μεγαλύτερα, ίσως, ιστιοφόρα που έχουν κυκλοφορήσει, μεταξύ άλλων, και στις ελληνικές θάλασσες. Το «Corelia» των Ηλία και Κορίνας Μεταξά το οποίο έχει φιλοξενήσει τον σκιτσογράφο Κυρ, το ζεύγος Πάνου και Δανάης Μανιά και άλλους, και το «Ξαστεριά» του Νικόλα Λαιμού, όπου έχουν θεαθεί οι Απόστολος και Μαρία Δοξιάδη, Λάζαρος και Ουρανία Εφραίμογλου και άλλοι. Το τελευταίο συνήθως καταπλέει στο Πόρτο Χέλι, όπου η οικογένεια Λαιμού έχει ένα θαυμάσιο εξοχικό σπίτι. Εδώ και 40 χρόνια, τέλος, το ξύλινο ιστιοφόρο «Μania» συντροφεύει τον καπετάν Παναγιώτη Τσάκο και την οικογένειά του στις διακοπές και στα ταξίδια τους.

ΟΙ...ΜΕΓΑΛΟΙ

Το 58 μέτρων mega yacht του Δημήτρη Κοπελούζου φέρει στην πρύμνη του το όνομα «Sunday»- στα αγγλικά το όνομα της αγαπημένης του συζύγου. Η έμπνευση για τη διακόσμηση της θαλαμηγού είναι από τη Γαλλία του 1920, αγαπημένη εποχή της οικοδέσποινας, ενώ στο εσωτερικό του θα δει κανείς έργα τέχνης ξένων και ελλήνων καλλιτεχνών, μεταξύ άλλων και του Αλέκου Φασιανού. Από τον πίνακα «Τυνδάρεω» του έλληνα καλλιτέχνη, που βρίσκεται μέσα στο σκάφος τους, επίσης έχει προέλθει το όνομα του σκάφους του ζεύγους Κυριάκου και Δήμητρας Φιλίππου που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει τα ζεύγη Σαρρή, Αγιοστρατίτη, Τσατσάκη και Μαυρίδη. Το «JoVi» των Γιάννη και Βίκυς Φιλίππου, επίσης από τα πρώτα γράμματα των ονομάτων τους, έχει φιλοξενήσει το ζεύγος Κώστα και Τσίλις Σαραντοπούλου, ενώ μια παρέα που σπάνια αποχωρίζεται ο ένας τον άλλον είναι αυτή των Βασίλη- Μαρίνας Θεοχαράκη και Μάκη- Ρούλας Μάτσα που συνηθίζουν να εξορμούν παρέα με τα σκάφη τους. Ο Βασίλης Θεοχαράκης μάλιστα συνηθίζει να αφήνει το δικό τους σκάφος και χάνεται ώρες ολόκληρες με το βαρκάκι του, όπου, κάτω από ομπρέλα για να μην πάθει ηλίαση, ψαρεύει ώρες ατέλειωτες με καθετή. Ο εφοπλιστής Αντώνης Κομνηνός, τέλος, συνηθίζει να εξορμά στις θάλασσες με το σκάφος του φιλοξενώντας συχνά - πυκνά το ζεύγος Θοδωρή- Ζωής Βάρδα, τον Σταύρο Μιχαλαριά με τη σύζυγό του κ.ά.

ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

Είτε πρόκειται για παντρεμένους όπως το ζεύγος των Γιάννη Μάνεση- Φαίης Μπαρμπαλιά που πηγαίνουν διακοπές με το το ζεύγος Τζεμπ Μαυρίδη- Εβελίνας Πετράκη, είτε για φανατικούς εργένηδες όπως ο Αναστάσης Δαυίδ και ο Χάρης Βαφειάς, που διαθέτουν από ένα εντυπωσιακό σκάφος ο καθένας, η νέα γενιά των επιχειρηματιών και εφοπλιστών δίνει επίσης το «παρών» στο Αιγαίο και στο Ιόνιο ακολουθώντας απλώς τα ίχνη των γονιών τους.

ΚΑΙ ΟΙ... ΦΟΥΣΚΩΤΟΙ

Ενα εντελώς διαφορετικό θαλασσινό life-style απ΄ αυτό των «σκαφάτων» πρεσβεύουν οι «φουσκωτοί», με φιλοσοφία που τελευταίως εξαπλώνεται ιδιαιτέρως. Ανθρωποι της παρέας που δεν ποντάρουν στο πλήρωμα αλλά στις δυνάμεις τους, επενδύουν στην ταχύτητα και στην αξιοπλοΐα και εξορμούν στη θάλασσα δυο-δυο, τρεις-τρεις, φιλοξενώντας το πολύ οκτώ άτομα σε κάθε σκάφος για να αναζητήσουν νέες περιπέτειες και συγκινήσεις. Αλίμονο αν τα άτομα που επιβαίνουν στα φουσκωτά δεν κάνουν καλή «χημεία» μεταξύ τους. «Σε αυτή την περίπτωση δεν σε σώζει τίποτα, εκτός του να αποβιβαστείς στο πρώτο λιμάνι» μας λέει Βασίλης Πατέρας ο οποίος με το γοργόφτερο «Fb Design 55»- και συγκυβερνήτη τον κ. Πάνο Τσικόπουλο- κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση της γενικής κατάταξης του Γύρου της Αγγλίας το 2008. Εφέτος ωστόσο τα πράγματα προβλέπονται συγκρατημένα στον τομέα των φουσκωτών. «Παρ΄ ότι απευθύνονται σε ευρύτερη γκάμα πελατών απ΄ ό,τι τα μεγάλα σκάφη, η μείωση των πωλήσεων των φουσκωτών είναι γεγονός εφέτος σε σχέση με πέρυσι» αναφέρει ο Βασίλης Πατέρας. Από τους ελάχιστους που παρέλαβαν νέο σκάφος είναι ο Θωμάς Λιακουνάκος, ο οποίος τώρα καμαρώνει το «Fb Design» του, μήκους 12 μέτρων. Οι Θωμάς Λιακουνάκος και Βασίλης Πατέρας εξορμούν μαζί με τα φουσκωτά τους, αφού τελικά οι άνθρωποι της θάλασσας είναι και οι άνθρωποι της παρέας.

-----------------------------------------------------

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Φεράρι, χαβιάρι, στο Βόσπορο για ψάρι

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Δ.ΥΦΑΝΤΗ

Η κρίση φαίνεται ότι αγγίζει πολύ λιγότερο τα φουσκωμένα πορτοφόλια. Για κάποιους οι καταναλωτικές συνήθειες ελάχιστα αναπροσαρμόστηκαν στην εποχή του ΔΝΤ, παρ' ότι δεν παραπέμπουν στο ξέφρενο πάρτι των περασμένων ετών ή την προκλητική επίδειξη πλούτου, με ακριβά αυτοκίνητα κ.λπ.

*Ακόμη και σήμερα, οι πωλήσεις στο χαβιάρι δεν παρουσιάζουν καμία κάμψη. Τι κι αν τα 50 γραμμάρια κοστίζουν 587 ευρώ, όσο περίπου και το μηνιάτικο ενός χαμηλοσυνταξιούχου; Είναι τόσο μεγάλη η ζήτηση, που παρατηρείται μέχρι και έλλειψη στην αγορά! Το ίδιο και η σαμπάνια των 1.100 ευρώ, οι εισαγωγές της οποίας συνεχίζονται αμείωτες. Αποτελούν την εξαίρεση; Οχι, αφού τα ακριβά brands δείχνουν να αντέχουν και, σε κάθε περίπτωση, επηρεάζονται λιγότερο σε σχέση με τις πωλήσεις προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης.

*Στα ακριβά ξενοδοχεία μπορεί να καταγράφεται μεγάλη μείωση στις κρατήσεις για σουίτες, αλλά αυτή είναι η μία όψη. Οι έλληνες μεγαλοαστοί έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες στα αντίστοιχα υπερπολυτελή εκτός της χώρας: «δραπετεύουν» στην Κωνσταντινούπολη, το Μιλάνο και το Παρίσι. Τη στροφή εκτός των συνόρων προδίδει η κατακόρυφη αύξηση 30% στις κρατήσεις business class στις αεροπορικές μετακινήσεις προς προορισμούς του εξωτερικού! Δεν θέλουν να... προκαλούν εντός της χώρας;

*Στο ίδιο μήκος κύματος και οι πωλήσεις αυτοκινήτων πολυτελείας. Αν και μειωμένες, δεν ακολουθούν την κατρακύλα (μείον 48%) των οχημάτων της μικρομεσαίας και της μεσαίας κατηγορίας. Και, ναι, ακόμη και φέτος, πωλήθηκαν εν Ελλάδι Ferrari, Lotus, Mazerati και Aston Martin. Οσο για τα θηριώδη Hummer; Καταγράφουν πτώση πωλήσεων μόλις 14%...

Ο πλούτος και η επίδειξη έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν αχώριστο ζευγάρι. Στην Ελλάδα περίσσεψαν και τα δύο όλα τα προηγούμενα χρόνια, σ' ένα ατελείωτο «πάρτι» που περιελάμβανε διαμονή στις σουίτες των πολυτελών ξενοδοχείων, ακριβά ταξίδια στην business class των αεροπλάνων και αγορά πανάκριβων γιοτ με τα οποία πλημμύρισαν οι μαρίνες της Αττικής.

Ενα πάρτι στο οποίο μετείχαν παραδοσιακά και νέα επιχειρηματικά τζάκια, που μοιράστηκαν τα δημόσια έργα, τις κρατικές επιδοτήσεις και το κοινοτικό χρήμα των τελευταίων χρόνων. «Καλεσμένα» και τα γκόλντεν μπόις -υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων- τα οποία διαχειρίστηκαν όλο αυτό το χρήμα για λογαριασμό των αφεντικών τους.

Λιγότεροι στο πάρτι

Η κρίση, ωστόσο, αλλάζει τα δεδομένα, και τους τελευταίους μήνες η κίνηση εμφανίζεται αισθητά μειωμένη για τις σουίτες των πολυτελέστερων ξενοδοχείων της Αττικής, της Ελούντας, της Μυκόνου, του Ναυπλίου, το ίδιο και για τα εισιτήρια business class των αεροπορικών εταιρειών, ενώ πολυτελή ιδιωτικά γιοτ βγαίνουν στο σφυρί από τους ιδιοκτήτες τους ή κατάσχονται από τις τράπεζες.

Ανώτερα στελέχη γνωστών πολυτελών μονάδων της Ελούντας (Κρήτη) αναφέρουν ότι η μείωση της ζήτησης φθάνει το 30%, ενώ ένα από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία της Μυκόνου αναφέρει μείωση 20%, η οποία άρχισε από το περασμένο καλοκαίρι. Μειωμένη 20%-30% εκτιμούν στελέχη της αγοράς ότι είναι η κίνηση στα πολυτελή συγκροτήματα στη Βουλιαγμένη και το Λαγονήσι.

Ο «Αστέρας» Βουλιαγμένης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οπως εξηγεί στέλεχος του συγκροτήμτος, οι έλληνες εύποροι πελάτες αποτελούν παραδοσιακά το 35% της πελατείας του. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, αρκετοί από αυτούς έκαναν κράτηση στο πολυτελές συγκρότημα που έφθαναν τις τέσσερις, οκτώ ή και τις είκοσι εβδομάδες.

«Επειδή πολλοί δεν μπορούσαν φύγουν για διακοπές, έκαναν μεγάλης διάρκειας κρατήσεις ώστε να μένουν οι οικογένειές τους και οι ίδιοι συνδύαζαν διακοπές κοντά στο γραφείο τους». Ομως, φέτος, κλείνουν για μικρότερο διάστημα και μόλις δυο τρεις μέρες πριν πάνε. «Είμαστε βέβαιοι ότι θα είμαστε και πάλι γεμάτοι όλο το καλοκαίρι, αλλά πέρυσι οι σχετικές κρατήσεις είχαν γίνει από τον Μάρτιο...»

Αυτή η κατάσταση έχει ρίξει τις τιμές στις σουίτες τις καθημερινές, ενώ τα Σαββατοκύριακα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Ετσι, μια καμπάνα στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης μπορεί να κοστίζει περί τα 250 ευρώ, ενώ τα Σαββατοκύριακα (όταν υπάρχει υψηλή ζήτηση) έως και 900 ευρώ. Στο Ναύπλιο τα πολυτελή ξενοδοχεία δέχονται πλέον κρατήσεις ακόμα και για μία μέρα, πράγμα αδιανόητο τα προηγούμενα χρόνια.

Υψηλόβαθμα στελέχη πολυτελών ξενοδοχείων επισημαίνουν, παράλληλα, το γεγονός ότι πολλοί εύποροι έλληνες προτιμούν τους τελευταίους μήνες να φεύγουν στο εξωτερικό για τις πολυτελείς αποδράσεις τους. Κυρίως, λένε, για να αποφεύγουν να προκαλούν το κοινό αίσθημα ιδιαίτερα αυτή την περίοδο.

Ετσι, οι έλληνες μεγαλοαστοί έχουν γίνει ο καλύτεροι πελάτες στα πολυτελή ξενοδοχεία του Βόσπορου στην Κωνσταντινούπολη αλλά και του Μιλάνου ή του Παρισιού.

Τα Σαββατοκύρικα πολλοί Ελληνες μένουν στο υπερπολυτελές «Ciragan Palace Kempinski» με τη μοναδική θέα στον Βόσπορο (600 ευρώ το δωμάτιο, 1.800-7.000 ευρώ τη βραδιά οι σουίτες). Το ίδιο συμβαίνει και στο «Bulgari» του Μιλάνου, ενώ πρώτη επιλογή τους αποτελούν τα «Four Seasons» σε Κωνσταντινούπολη, Μιλάνο και Παρίσι (600-800 ευρώ το δωμάτιο).

Ανοδος στην business class

Η τάση φυγής στο εξωτερικό των Ελλήνων της ανώτερης τάξης αποτυπώνεται και στη ζήτηση για εισιτήρια business class των αεροπλάνων. Σύμφωνα με στοιχεία της Aegean, από την αρχή του χρόνου μέχρι την περασμένη εβδομάδα η μείωση κρατήσεων στην business class των δρομολογίων εσωτερικού φθάνει το 35% (προς Θεσσαλονίκη και Ηράκλειο κυρίως) σε σχέση με πέρυσι. Αντίθετα, στα δρομολόγια εξωτερικού -ιδιαίτερα προς Λονδίνο, Βρυξέλλες και προορισμούς της Γερμανίας- οι κρατήσεις στην business class καλπάζουν με αύξηση 28%-30%.

Η κρίση αγγίζει τους τελευταίους μήνες και τα γιοτ, τα οποία αρκετοί ιδιοκτήτες τους βγάζουν στο σφυρί. Πρόκειται για σκάφη που κοστίζουν από 80.000 έως 180.000 ευρώ (ιστιοπλοϊκά) ή motor yachts κου αγοράστηκαν 1-2 εκατ. ευρώ το ένα από «δεύτερο χέρι». Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι παρκαρισμένα στις μαρίνες Ζέας, Φαλήρου και ΣΕΦ και είναι δηλωμένα ως «επαγγελματικά» τουριστικά.

Πόσο «στριμώχτηκαν» οικονομικά πολλοί ισχυροί ή μικρότερης επιφάνειας επιχειρηματίες άρχισε να φαίνεται από το 2008. Οι αγορές ακριβών σκαφών έπεσαν κατακόρυφα και η κατάσταση αυτή εξακολουθεί η ίδια μέχρι σήμερα. Γνωστός επιχειρηματίας του χώρου αναφέρει ότι κάθε χρόνο πουλούσε σε πελάτες με μεγάλη επιφάνεια 7-10 σκάφη. Τώρα, οι πωλήσεις έχουν παγώσει εντελώς. Επιπλέον, οι τράπεζες έχουν αρχίσει να κατάσχουν κότερα, οι ιδιοκτήτες των οποίων βρέθηκαν σε αδυναμία να εξοφλήσουν τα δάνεια που είχαν πάρει για να τα αποκτήσουν.

Στη μαρίνα Ζέας, επισήμως βρίσκονται δεμένα 7 σκάφη που έχουν κατασχεθεί από τράπεζες, ενώ φήμες οργιάζουν ότι είναι πολύ περισσότερα, αλλά δεν δημοσιοποιούνται για να προστατευθεί η φήμη επώνυμων πελατών. Την ίδια στιγμή, μεσάζοντες έχουν πάρει εντολή από ιδιοκτήτες πολυτελών γιοτ να βρουν αγοραστές. Ακόμα και όσο όσο, καθώς αρκετοί έχουν πρόβλημα ρευστότητας και ψάχνουν ζεστό χρήμα εδώ και τώρα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση τραπεζίτη μικρής τράπεζας ο οποίος απέκτησε ένα motor yacht έναντι 2,5 εκατ. ευρώ με δάνειο από την τράπεζά του, αλλά αναγκάστηκε να το πουλήσει 1,3 εκατ. ευρώ, για να γλιτώσει τα χειρότερα.

sold out.

Διαβαζοντας κανεις τους τιτλους ημερησιων εφημεριδων και ριχνοντας ματιες σε σχεδιαγραμματα, οπως αυτα που απεικονιζονται εδω, αυτοματως θυμαται τις γνωστες εκφρασεις του τυπου: "Το αφεντικο τρελλαθηκε και δινει τσαμπα πραμα - παρε κοσμε - οτι παρεις ενα κατοσταρικο" κτλ. Μονο που οι αποκρατικοποιησεις και εκμισθωσεις δημοσιας περιουσιας δεν ειναι για γελια. Ειναι πραγματικα γεγονοτα και ετοιμαζονται.

Καποιοι πιστευουν οτι μπορει να βγει σε καλο μας το ξεπουλημα. Μπορει δημοσιες επιχειρησεις οπως ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμανια, δρομοι και αεροδρομια να εχουν μεγαλυτερο κερδος υπο τον ελεγχο ιδιωτικων επιχειρησεων. Να γινει συστηματικη δουλεια με μειωμενα ποσοστα γραφειοκρατιας, μιζας, σκανδαλων.

Αλλοι παλι θεωρουν οτι το κρατος ξεπουλαει την δημοσια περιουσια επι πινακιου φακης και στον οποιονδηποτε ιδιωτη. Αμφιβαλλουν οτι οι αποκρατικοποιησεις θα συμβαλλουν στην διασωση της χωρας απο την κριση. Αυτοι που θα κερδισουν στο τελος θα ειναι οι ιδιωτικες πολυεθνικες που θα εχουν τις ΔΕΚΟ του χεριου τους. Θα αυξανουν τις τιμες. Και διαφορα αλλα.

Ποιος μπορει να εχει δικιο; Οι υπερ η' οι κατα των αποκρατικοποιησεων; Δυστυχως ειναι αβεβαιο να προκυψουν σταθερα αποτελεσματα τωρα. Μονο υποθεσεις μπορουν να γινουν προς το παρον...

(Σ. σ.: Και τα δυο σχεδιαγραμματα προερχονται απο την εφημεριδα "Ελευθεροτυπια", φυλλο Πεμπτης 3 Ιουνιου 2010)

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.

Ο προεδρος της Γερμανιας Δρ. Horst Köhler αιφνιδιασε τους παντες, οταν ανακοινωσε χτες την παραιτηση του απο τα καθηκοντα του. Καποια γερμανικα Μ.Μ.Ε. προεβαλλαν την δικαιολογια οτι ο προεδρος ειχε βαρυφορτωμενο προγραμμα και δεν αντεχε αλλο. Καποια αλλα ανεφερν οτι παραιτηθηκε για λογους ευθιξιας. Επειδη δεχτηκε σκληρη κριτικη για δηλωσεις του σχετικα με τον ρολο της Γερμανιας στο Αφγανισταν.

Ο προεδρος σε προσφατη επισκεψη του στο Αφγανισταν ειχε δηλωσει οτι η συμμετοχη γερμανικου στρατιωτικου δυναμικου στη χωρα ειναι επιβεβλημενη, καθως το Αφγανισταν ειναι κομβικη περιοχη και η Γερμανια οφειλε, μαζι με τις υπολοιπες χωρες που συμμετεχουν, να προστατευσει τους εμπορικους δρομους, καθως αυτο το θεμα θεωρειται ζωτικης σημασιας για την Γερμανια.

Με αυτες του τις δηλωσεις, ετσι οπως διερρευσαν στον Τυπο, ο γερμανος προεδρος αφηνε αιχμες στις αποφασεις της επισημης πολιτικης ηγεσιας. Συναμα ομως μπηκε εξαιτιας των δηλωσεων αυτων, στο ματι του κυκλωνα της γερμανικης κοινης γνωμης και της επισημης πολιτικης κριτικης. Οι μεν δεν αντεχαν αλλα θυματα, οι δε περιμεναν συμπορευση προς τις θεσεις τους.

Την παραιτηση Köhler και τις πρωτες στιγμες αμηχανιας ακολουθησε ο διαχωρισμος της κοινης γνωμης σε δυο στρατοπεδα: Απο την μια οι υποστηρικτες του απερχομενου προεδρου, που θεωρουν οτι καλως επραξε και παραιτηθηκε, απο την αλλη οι πολεμιοι, που σοκαρονται οταν μαθαινουν οτι ο Köhler ηταν υπερ της γερμανικης στρατιωτικης συμπραξης στο Αφγανισταν.

Στεκομαστε στην παραιτηση αυτη καθ'αυτη. Ενας ανθρωπος με κυρος και στο υψηλοτατο αξιωμα της χωρας του, παραιτειται και φευγει. Ετσι απλα. Στην Ελλαδα κατι τετοιο ειναι αδιανοητο. Θυμομαστε τον "Εθναρχη" Κωνσταντινο Καραμανλη. Δεν μπορουσε να παρει τα ποδια του, και ηθελε αξιωματα. Να ειναι αισαει αρχηγος! Σε κειμενα του που ειχαν κυκλοφορησει πριν απο λιγα χρονια, αποκαλυπτει πως θεωρουσε τον Ανδρεα Παπανδρεου απατεωνα, μονο και μονο γιατι ο τελευταιος επελεξε τον Χριστο Σαρζετακη για Προεδρο της Δημοκρατιας και οχι εκεινον! Ο δε ανηψιος του, πρωθυπουργος μεταξυ Μαρτιου 2004 και Οκτωβριου 2009, εβγαζε πυρινους λογους απο σουβλατζιδικα περι καταστολης νταβατζιδων και μιζαδορων. Η κυβερνηση του ομως εκρυβε αμετρητους απο αυτους! Ποιον να πρωταναφερεις; Τον Μαγγινα με το αναψυκτηριο του; Το παιδι του ταχυδρομου Ρουσοπουλο με τις τεσσερεις βιλες; Τον ηθικο και νομιμο Βουλγαρακη; Τον κουμπαρο Τσιτουριδη; Μονο οταν αποκαλυφθηκαν οι κομπινες τους απο μεριδα των Μ.Μ.Ε. και υπο την πιεση αυτων, αναγκαστηκαν οι ανωτερω κυριοι να παραιτηθουν. Απο το υπουργιλικι, οχι απο το βουλευτιλικι τους! Επρεπε να γινουν οι εκλογες του Οκτωβριου 2009 και να τους μαυρισει ο ελληνικος λαος για να παρουν δρομο απο την Βουλη, που τοσον καιρο καθονταν και τα τσεπωναν κανονικα. Οσο για τον αρχηγο τους, ηταν σαν τα τρια πιθηκακια στη συσκευασια ενος: Δεν ηξερε, δεν εβλεπε, δεν ακουγε. Μετα τις εκλογες, που εφαγε την κατραπακια, του εφυγε η μαγκια και παραιτηθηκε και απο την αρχηγια της Ν. Δ. ανοιγοντας ετσι τον δρομο στον Αντωνη Σαμαρα. Πριν τις εκλογες ελεγε φυσικα αλλα. Σε αυτο το σημειο, ο πρωην πρωθυπουργος Κωστας Σημιτης τα ειχε καταφερει καλυτερα. Ειχε προλαβει να παραιτηθει και να δωσει το δαχτυλιδι της εξουσιας στον Γιωργακη Παπανδρεου πολυ πριν τις εκλογες του Μαρτιου 2004, για να μην χρεωθει αυτος την ηττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Οσο για τις μιζες που επεφταν τοτε...Τωρα βγαινουν στο φως. Φυσικα ο Σημιτης συμπεριφερεται τωρα σαν τα προαναφερομενα τρια πιθηκακια. Η' οπως λενε οι περισσοτεροι...παριστανει τον Κινεζο... Κατι που σιγουρα δεν θα αποφυγει ο τωρινος πρωθυπουργος...

Το οτι ολα αυτα για τα σκανδαλα του παρελθοντος ερευνονται τωρα, λεει πολλα για διαπλεκομενα συμφερονται και μεγαλου μερους των Μ.Μ.Ε. Αναλογα το σε ποια μερια βρισκεσαι, θα βγαλεις και την καταλληλη ειδηση την καταλληλη στιγμη. Καπως ετσι μπορουν να ερμηνευτουν οι κινησεις με την απολυση εκεινου του νεοδημοκρατη, που επροκειτο να προσληφθει ως γενικος γραμματεας, αλλα εβριζε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ιστοσελιδες. Το ιδιο ισχυει με τις διαγραφες βουλευτων οπως η Σακοραφα και η Μπακογιαννη. Διαγραφησαν μεν απο τα κομματα τους, αλλα δεν παραιτηθηκαν του βουλευτικου τους αξιωματος. Η δε κυρια Γκερεκου παραιτηθηκε απο την θεση της Υφυπουργου μετα την γενικη κατακραυγη με τα οικονομικα του συζυγου της. Παραμενει ομως βουλευτης, δεν παραιτηθηκε του βουλευτικου της αξιωματος.

Η καρεκλα και η μασα ειναι ωραια πραγματα. Οι 300 της Βουλης δεν θελουν να τα χασουν τα προνομια τους. Μολονοτι μορφωμενοι και με εμπειριες σε χωρες του εξωτερικου, εντουτοις δεν διαθετουν την ευθιξια ανθρωπων οπως ο Köhler.