Sonntag, 24. Februar 2013

"Hype" ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ.



 Εδω και λιγα χρονια, παρατηρειται το φαινομενο, ξενες τηλεοπτικες σειρες ιστορικου περιεχομενου, οπως Rom, Tudors, Borgias, Spartacus, να κρατουν σε εγρηγορση το κοινο και να γινονται παγκοσμιως δημοφιλεις, οχι μονο, λογω των εξαιρετικων κουστουμιων, της φωτοιγραφιας και του σεναριου. Οι σειρες αυτες, μαζι με την φρεσκοφερμενη Game of Thrones, βριθουν βωμολοχιων, σκηνων βιας, γυμνων και σεξ. Ειδικα των δυο τελευταιων η παρουσια κανει ιδιαιτερη αισθηση, μιας και στον καθαρα mainstream κινηματογραφο απουσιαζει. Μηπως ομως για αυτους τους λογους, οι δημιουργοι των ανωτερω τηλεοπτικων σειρων εχουν δωσει εμφαση στο γυμνο και το σεξ; Για να προσελκυσουν κοινο;

 Στο παρελθον οι τηλεοπτικες σειρες δεν ηταν τοσο πολυ προσεγμενες. Δεν ξοδευονταν απιστευτα πολλα χρηματα για αυτες και οι τηλεοπτικοι ηθοποιοι δεν καλοπληρωνονταν τοσο, οσο οι συναδελφοι τους της μεγαλης οθνοης. Για αυτο και πολλοι επιχειρουσαν την μεταβαση στον κινηματογραφο. Εδω και λιγα χρονια εχει πλεον επικρατησει να μην θεωρειται αυτο δεδομενο, αφου η ποιοτητα των τηλεοπτικων σειρων εχει ανεβει. Οπως και οι μισθοι. Ας ριξουμε ομως μια ματια στο παρελθον των τηλεοπτικων σειρων και κυριως, αυτων που σημειωσαν επιτυχια στην ελληνικη και την παγκοσμια τηλεοραση απο τις αρχες της δεκαετιας του '80. Σιγουρα θα βρισκονται πολυ ενδιαφερουσες παρατηρησεις απο πισω:

 Οσον αφορα την ελληνικη τηλεοραση λοιπον, απο τις αρχες μεχρι και τα μεσα της δεκαετιας του '80, πολυ δημοφιλεις ησαν οι νεανικες σειρες περιπετειας "ο ιπποτης της ασφαλτου" και "Μακγκαιβερ", καθως και οι σαπουνοπερες "Νταλλας" και "Δυναστεια". Ακομη, τα "Fame - στον πυρετο της δοξας" για την ζωη σε μια σχολη χορου και "ολα για το πτυχιο", για τους αγωνες μιας παρεας φοιτητων νομικης. Παραλληλα, συνεχιζονταν σειρες που ειχαν ξεκινησει απο την περασμενη δεκαετια, οπως "το πλοιο της αγαπης", "οι Ντιουκς", "οι αγγελοι του Τσαρλυ" και κυριως "the Bill Cosby show". Απο τα μεσα μεχρι και τα τελη της δεκαετιας του '80, η σειρα που ανεδειξε τον Μπρους Γουιλλις, "αυτος, αυτη και τα μυστηρια", ηταν απο τις προσφιλεστερες του ελληνικου τηλεοπτικου κοινου. Λιγο πριν εκπνευσει η δεκαετια, εμφανιζεται στους τηλεοπτικους δεκτες η σαπουνοπερα "τολμη και γοητεια", η οποια εκανε αμεσως παταγο και συνεχιζει να προβαλλεται ακομα. Τοτε ειναι που προβαλλονται και τα πρωτα λατινοαμερικανικα σηριαλ.Στο μεταιχμιο της εποχης εκεινης εμφανιζοτναι και τα πρωτα ιδιωτικα καναλια. Αυτα προβαλλουν επισης σαπουνοπερες, οπως η "Σαντα Μπαρμπαρα" και τα "ατιθασα νιατα", με επιτυχια, αλλα οχι τοσο μεγαλη επιτυχια, οσο εκεινη "της τολμης και γοητειας".

 H περιοδος μεταξυ αρχων και μεσων της δεκαετιας του '90 σηματοδοτειται απο την επιτυχια των σηριαλ "Baywatch", "21 Jump Street" και "Beverly Hills". Το πρωτο μαλιστα αποτελεσε σταθμο, μιας και σηματοδοτησε τον ερωτισμο της νεας δεκαετιας, η οποια αφηνε πλεον πισω της τον συντηρητισμο των 80ς. Παρα ταυτα, δεν ηταν τοσο τολμηρο, αλλα ανεδειξε τις νεες πτυχεδς στην εξελιξη των κοινωνικων και ηθικων δομων. 

 Την ιδια εποχη, τα ιδιωτικα τηλεοπτικα καναλια προχωρουν σε δικες τους παραγωγες. Οι ελληνικες τηλεοπτικες σειρες που εκαναν αισθηση και παραμενουν ακομα στη συλλογικη μνημη του κοινου, ηταν κωμωδιες, οπως "οι 3 Χαριτες" και "οι Απαραδεκτοι", σαπουνοπερες, οπως η "Λαμψη" και η "καλημερα ζωη", δραματικες που αναφερονταν σε θεματα ταμπου της ελληνικης κοινωνιας, οπως η "Αναστασια" (ερωτικες σχεσεις μιας κοπελας με εναν νεαρο ανδρα και τον πατερα του) και οι "ψιθυροι καρδιας" (σχεσεις μεταξυ μιας τσιγγανας και ενος ευκαταστατου ανδρα). Επισης και εως τα τελη της ιδιας δεκαετιας, τα δυο μεγαλυτερα ιδιωτικα καναλια της χωρας επενδυουν στην τηλεοπτικη μεταφορα βραβευμενων μυθιστορηματων, οπως "ο κιτρινος φακελος", "βαμμενα κοκκινα μαλλια", "η αιθουσα του θρονου".

 Απο τα μεσα εως και τα τελη της δεκαετιας του '90, θυμομαστε οτι ολος ο κοσμος μιλουσε για δυο σειρες φαντασιας, "Hercules: The legendary journeys" και "Xena: The warrior princess". Παρα την αρνητικη κριτικη που ειχαν δεχθει, ειδικα στη χωρα μας, τα σηριαλ αυτα ειχαν μεγαλη ακροαματικοτητα και οδηγησαν και αλλα ξενα τηλεοπτικα δικτυα να δημιουργησουν αντιστοιχεδς σειρες φαντασιας, με μειωμενη ομως ακροαματικοτητα. Παραλληλα εκαναν την εμφανιση τους, μετα απο πολλα χρονια, σηριαλς ιατρικα, οπως το "E.R." που ανεδειξε τον Τζωρτζ Κλουνει και μυστηριου, σαν το "X-Files". Προς το τελος της δεκαετιας εμφανιζεται και αναδεικνυεται σε επιτυχια το sitcom "Friends - τα φιλαρακια", με το οποιο ξεκινησε την καρριερα της η Τζενιφερ Ανιστον.

 Φτανουμε ετσι στην πρωτη δεκαετια του 21ου αιωνα... Εδω εχουμε την διεθνη επιτυχια σειρων, οπως το "Smallville", τα αστυνομικα "CSI" και "Monk", ιατρικα οπως "Dr. House" και "Grey´s Anatomy", αλλα και πιο ... πικαντικα, οπως τα "Sex and the City" και "Desperate Housewives". Ειδικα στο προτελευταιο φαινεται να γινεται η απελευθερωση καποιων κλισε γυρω απο τους ρολους ανρων και γυναικων, τις καθημερινες σχεσεις, το σεξ. Απελευθερωση που οπως αναφερθηκε στα εισαγωγικα του παροντος κειμενου, επιτελεστει τα τουλαχιστον τελευταια 5 χρονια...

 Μεχρι προσφατα, η συμβολη της εγχωριας τηλεοπτικης παραγωγης αναλωθηκε σε σειρες, οπως "παρα πεντε" και "το νησι". Τα λατινοαμερικανικα σηριαλ, που συνεχιζονταν παραλληλα κατα τα τελευταια 10 χρονια, εδωσαν σταδιακα την θεση τους σε σηριαλ τουρκικης παραγωγης. To πρωτο εξ αυτων ηταν "τα συνορα της αγαπης", το οποιο πραγματευοταν τον ερωτα μιας κοπελας τουρκικης καταγωγης για εναν Ελληνα νεο. 

 Σημερα, καθως τα ιατρικα και αστυνομικα σηριαλ που αναφερθηκαν συνεχιζονται απο το 2000 και μετα, υπαρχουν, και σειρες σχετικες με ζομπι, βρυκολακες ("Vampire Diaries"), φαντασιας, τρομου και μυστηριου ("Supernatural", "Grimm", "once upon a time"). Ορισμενα ΜΜΕ εκαναν μεγαλη διαφημιση στη βρεταννικη σειρα "The Dowton Abbey", κυριως επειδη προβαλλεται απο κρατικο καναλι ως απαντηση στα λιγοτερο ποιοτικα σηριαλ των ιδιωτικων σταθμων. Οι σειρες αυτες, συν τις ανωθι αναφερομενες στα εισαγωγικα, θεωρουνται εξαιρετικα δημοφιλεις στο εξωτερικο. Στη χωρα μας δεν εχουν δημιουργησει ακομα "ρευμα" η' "hype", οπως οι σειρες που αναφερονται στο παρον κειμενο...
 


Keine Kommentare: