ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ...

 Ο γραφων θεωρει εαυτον ορθολογιστη. Τραγικα γεγονοτα του ετους 2013 ομως, τον αναγκαζουν να σκεφτεται ωρες ωρες, μηπως δεν ειναι τοσο ορθολογιστης οσο θα ηθελε, αλλα δεισιδαιμων! Διοτι αυτα που συμβαινουν το τρεχον ετος, τον κανουν να αμφιβαλλει για την λογικη των πραγματων!

 Τι εννοει; Απο τις αρχες του 2013 εφυγαν απο την ζωη σημαντικα προσωπα του Πολιτισμου και της Επιστημης. Ειδικα για την Αρχαιολογια, η φετινη χρονια στιγματιστηκε απο τους θανατους σημαντικων εκπροσωπων της: Τον Φεβρουαριο εφυγε ο Hector Catling, πρωην διευθυντης της Βρετανικης Αρχαιολογικης Σχολης Αθηνων και ειδημων επι της Εποχης του Χαλκου στην Κυπρο. Τον Ιουνιο απεβιωσε ο ανασκαφεας των Μυκηνων και του Γλα Σπυρος Ιακωβιδης. Τον Σεπτεμβριο εσβησε ο Γερμανος προιστοριολογος Hermann Müller-Karpe. Πριν απο λιγες μερες πεθανε και ο καθηγητης του παν/μιου Θεσ/κης και ανασκαφεας του Δισπηλιου Γιωργος Χουρμουζιαδης. Ολοι οι προαναφερομενοι, καθενας απο αυτους πολυ σημαντικος στον τομεα του, εφυγαν σε μεγαλη ηλικια. 

 Ο θανατος αντιθετως, του Dr. Veit Stürmer, καθηγητου Αιγαιακης Αρχαιολογιας και διευθυντη της Αρχαιολογικης Συλλογης του Winckelmann Institut für Klassische Archäologie der Humboldt Universität zu Berlin βρηκε απροετοιμαστους ολους οσους τον γνωριζαν - κι αυτο, διοτι ο συμπαθης Αρχαιολογος πεθανε εντελως ξαφνικα κατα την διαρκεια ταξιδιου, πριν πατησει καν τα 60 του χρονια.

 Το βιογραφικο και τις δημοσιευσεις του Dr. Stürmer μπορει κανεις να δει στην ιστοσελιδα της σχολής του Βερολινου. Επι σειρα ετων υπηρξε συνεργατης της Γαλλικης Αρχαιολογικης Αποστολής στα Μάλια της Κρητης, στην οποια ειχε την εποπτεια της κεραμεικης. Η διατριβη του αλλωστε αφορουσε την ΜΜ ΙΙΙ κεραμεικη. Ειχε επισης συμμετασχει στην μελετη και αναδειξη της βιλας της Αμνισου μαζι με τον τοτε επιβλεποντα καθηγητη του, καθως και με αλλους συναδελφους απο την σχολη της Χαιδελβεργης - την Μεκκα της Μινωικης και Μυκηναικης Αρχαιολογιας στη Γερμανια απο την δεκαετια του '60 και ως σημερα. Στο Βερολινο βρεθηκε απο τα μεσα της δεκαετιας του '80, αρχικα ως συνεργατης στα Κεντρικα Γραφεια της Γερμανικης Αρχαιολογικης Σχολης και επειτα, απο την επομενη δεκαετια και μετα την ενωση των δυο Γερμανιων, ως διδασκων στο ανωτερω προαναφερομενο πανεπιστημιο. Η σχολη, αναγνωριζοντας το εργο του, τον ανταμειψε απο το 2000 με την προσφορα της μονιμης θεσης και το αγαπημενο του γνωστικο αντικειμενο: Την ερευνα, την δημοσιευση και κυριως την διδασκαλια της Αιγαιακης Αρχαιολογιας. Μεχρι την αποφραδα μερα του Οκτωβρη που εφυγε απο την ζωη.

 Ο Dr. Stürmer βρισκοταν στα Μάλια απο τον Σεπτεμβριο του 2013. Το απογευμα της 14ης Οκτωβριου πηρε το πλοιο απο το Ρεθυμνο για Πειραια. Το πρωι της 15ης Οκτωβριου, το προσωπικο του πλοιου τον βρηκε νεκρο στην καμπινα του. Ανακοπη καρδιας. Τραγικο, διοτι κανεις απο οσους τον ηξεραν δεν γνωριζε εαν ειχε προβληματα υγειας. Φαινοταν πολυ υγιης. Αξεχαστες θα μεινουν οι στιγμες, οταν φοιτητες και συναδελφοι τον ακουγαν να μπαινει στην βιβλιοθηκη, φορωντας παντα σχεδον μπεζ/ εκρου παντελονι και ανοιχτοχρωμο πουκαμισο, σφυριζοντας διαφορους σκοπους. Τωρα πλεον δεν θα ακουγονται τα σφυριγματα τραγουδιων του. Ουτε οι γεματες ζωντανια παραδοσεις του στα μαθηματα που διδασκε, ουτε οι ενεργες συμμετοχες του σε συζητησεις, σε διαλεξεις και συνεδρια. 

 Στα θεματα Προιστορικης Αρχαιολογιας του Αιγαιου - οταν και οποτε αυτα γινονταν στο Βερολινο - ο Dr. Stürmer ελεγχε και κατευθυνε την συζητηση. Ηταν ο αδιαμφισβητητος ειδικος επι του τομεα. Ο χαμος του φερνει αυτονοητα ενα μεγαλο κενο στο Βερολινο, μιας και ηταν ο μοναδικος, τοσο στο Χουμπολτ οσο και στο Ελευθερο παν/μιο του Βερολινου διδασκε Μινωικη-Μυκηναικη Αρχαιολογια. Αυτο μπορει κανεις να το πει και για το μεγαλυτερο κομματι της ΒΑ Γερμανιας, απο Δρεσδη ως και Ροστοκ. Η ερωτηση λοιπον ειναι, τι μελει γενεσθαι; Θα διατηρησει το παν/μιο την θεση και θα προκυρηξει διαγωνισμο για την πληρωση της με αλλον ειδικο του εν λογω γνωστικου αντικειμενου ή θα την διαγραψει επικαλουμενο οικονομικους λογους;

 Ειναι νωρις ακομα και ο χρονος θα δειξει. Αυτο που τωρα πρεπει να ειπωθει, ειναι: Αναπαυσου εν ειρηνη Δασκαλε. Καλο ταξιδι. Μας αφησες κληρονομια τις δημοσιευσεις σου. Δεν θα ξεχαστεις ποτε.