Σε δυο μερες θα γιορτασουμε αλλη μια επετειο της εναρξης και εμπλοκης της Ελλαδας στον Β' ΠΠ. Θα εχουμε για αλλη μια φορα αφιερωματα και ομιλιες. Θα γινει και παλι παρελαση αρματων μαχης, ενω πολεμικα αεροπλανα θα πετανε στους ουρανους. Και, οπως και στις 25 Μαρτιου, ετσι και στις 28 Οκτωβριου - που θα παει; - ολο και καποιο απο τα ιδιωτικα τηλεοπτικα καναλια θα προβαλει καποια απο τις εγχωριες υπερπαραγωγες του Τζειμς Παρις...
Στο σημειο αυτο, θεωρω σκοπιμο να αναφερω λιγα λογια για την θεματικη του Β' ΠΠ στον εγχωριο κινηματογραφο: Οι υπερπαραγωγες του Τζειμς Παρις ελαβαν χωρα κατα την ανοδο και ακμη της χουντας στην Ελλαδα. Αναπαραστασεις μαχων η΄ ταινιες ιστορικου περιεχομενου με αναφορα στο παρελθον ησαν σπανιες στον ελληνικο κινηματογραφο πριν, αλλα και μετα την χουντα - με εξαιρεση ισως ταινιες, οπως το "Μπλοκο" του Α. Κυρου. Επομενο ηταν επομενως, οι ταινιες αυτες να συνδεθουν στο ελληνικο υποσυνειδητο με την εποχη της χουντας και να αντιμετωπιστουν αναλογως. Ας μην ξεχναμε, οτι οι ελληνικες κινηματογραφικες παραγωγες ειχαν και εν μερει εχουν παραδοση ειτε σε φαρσοκωμωδιες, ειτε σε κοινωνικα δραματα. Υπερπαραγωγη με κοστουμια, μαχες κτλ. στην Ελλαδα, ακουγεται σαν ανεκδοτο. Οντως περιεργως, και η ταινια - τουριστικη διαφημιση "Επιχειρισις Απολλων", παραγωγη του Τζειμς Παρις ειναι, αλλα δεν κριθηκε τοσο αυστηρα, οσο τα πολεμικα δραματα της 25ης Μαρτιου και της 28ης Οκτωβριου που χρηματοδοτουσε. Ισως διοτι η "Επιχειρισις Απολλων" εξυπηρετουσε αλλους σκοπους, μιας και οχι μονο συμπεριελαμβανε και ενα διεθνες καστ, αλλα κυριως διοτι προοριζοταν για εξαγωγη, με στοχο να λειτουργησει ως διαφημιστικη καμπανια και να φερει τουριστες στην Ελλαδα - μεσουσης της χουντας. Αλλωστε τα στερεοτυπα ηλιος-θαλασσα-αρχαια-συρτακι σε συνδυασμο με τα καλλιγραμμα ποδια της μελαχρινης Ελενας Ναθαναηλ πουλανε ακομα...
Παμε τωρα ομως στην παρουσιαση της Ελλαδος του Β' ΠΠ στο Χολλυγουντ: Ταινιες οπως οι "Angry Hills" (1958) με τον Ρομπερτ Μιτσαμ και "Guns of Navarrone" (1961) με διεθνες καστ που περιελαμβανε τους Γκρεγκορυ Πεκ, Αντονυ Κουην, Ειρηνη Παππα και Ντειβιντ Νιβεν, εδιναν εμφαση στον αντιστασιακο αγωνα των Ελληνων εναντι του Αξονα και των δυναμεων κατοχης της χωρας. Οι νεοτερες παραγωγες ομως εχουν ξεφυγει απο το πλαισιο αυτο. Οι πιο γνωστες ταινιες της νεας σοδειας ειναι οι "Mediterraneo" (1991) και "Captain Corellis Mandolin" (2001). Η πρωτη ειναι μια πολυβραβευμενη ιταλικη παραγωγη, η δευτερη μια αμερικανικη παραγωγη, γυρισμενη εξ' ολοκληρου στην Κεφαλλονια και βασισμενη σε ενα μυθιστορημα, το οποιο δειχνει, πως ο πολεμος επηρρεαζει τον ανθρωπο. Και οι δυο ταινιες μοιραζονται καποια κοινα στοιχεια. Παραδειγματος χαριν, προβαλλουν την ιταλικη σκοπια. Οι πρωταγωνιστες και των δυο ταινιων ειναι Ιταλοι στρατιωτες στην κατοχικη Ελλαδα. Απο κει και περα, οι δυο ταινιες παρουσιαζουν την ελληνικη επαρχια, οχι τα δεινα της κατοχης στις μεγαλες πολεις, οπως η Αθηνα. Οι Ιταλοι, και στην μια και στην αλλη ταινια, περνανε καλα, αναμεσα σε ειδυλλιακα, νησιωτικα τοπια, μακρυα απο τον πολεμο. Οι δε Ελληνιδες παρουσιαζονται ως πορνες. Δεν γινεται καμια αναφορα στο Επος της Πινδου, στην Εθνικη Αντισταση, την κατοχη και την πεινα των μεγαλων πολεων. Το αντιπολεμικο μηνυμα που ηθελε να περασει ο συγγραφεας του βιβλιου "Captain Corellis Mandolin" δεν βγαινει στην ομωνυμη ταινια. Θα μου πειτε, ο ανθρωπος διαλεξε απο ολα οσα υπαρχουν, την σφαγη των Ιταλων στρατιωτων απο τους Γερμανους στην Κεφαλλονια, με το που "εφυγε" ο Μουσσολινι και η Ιταλια πηγε με τους Συμμαχους για θεμα του. Αλλα το να παρουσιαζεται, τοσο στην εν λογω ταινια, οσο και στο "Mediterraneo" ενας κοσμος - η Ελλαδα στην προκειμενη περιπτωση - ο οποιος δεν εχει βιωσει τον πολεμο, ενω ολοι μας γνωριζουμε απο πληθος πηγων - Τυπος της εποχης, βιβλια, φωτογραφιες, κιν/κο υλικο - τι περασε η Ελλαδα κατα τον Β' ΠΠ, αυτο ξεπερναει τα ορια της προπαγανδας! Και οσο και να κριτικαρουμε τις κιτσατες παραγωγες του φιλοχουντικου Τζειμς Παρις, αλλο τοσο θα πρεπει να κριτικαρουμε και τις προαναφερομενες ταινιες για τις ακομα πιο κιτσατες υπερβολες τους.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen