Η ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΘΕΑ.

"Η θρησκεια ειναι το οπιο του λαου", ειχε πει καποιος. Το ωραιο ποιο ειναι; Οτι υπαρχουν πολλες απο δαυτες... Μια απο αυτες, ειναι και η θρησκεια της "στρογγυλης θεας" - της μπαλας (εξ ου και το συνθημα της νεολαιας στις αρχες της δεκαετιας του 1990 "στο ναο για θεο"). Ο ορος αναφερεται κυριως στο αθλημα του ποδοσφαιρου.

Ο Ταλας δεν γουσταρε και πολυ το συγκεκριμενο αθλημα. Οχι μονο γιατι δεν καταλαβαινε το νοημα του να τρεχουν δυο αντιπαλες ομαδες, ξεθεωμενες απο την κουραση, πανω κατω μεσα σε ενα μεγαλο γηπεδο για 90 λεπτα, προσπαθωντας η μια να βαλει την μπαλα στα διχτυα της αλλης. Οχι μονο, γιατι οντας ομαδικο αθλημα, γινοταν ο χαμος με τους βεντετισμους των συμμαθητων στα σχολικα διαλειματα και τις εκδρομες - καθοτι ο καθενας τους, πορωμενος οπως ηταν, την ειχε δει αυθεντια και ηθελε οπωσδηποτε να ειναι ο αρχηγος της ομαδας. Ηταν δεν ηταν 7-8 χρονων, οταν ακουγε στις ειδησεις και τις αθλητικες εκπομπες για "τον ταδε παικτη που αγοραστηκε απο την δεινα ομαδα" και "τον δεινα παικτη, που πουληθηκε στον ταδε ομιλο". Και δεν του καλαρεσε, ειδικα επειδη νομιζε οτι οι αγοραπωλησιες ανθρωπων ειχαν καταργηθει! Υποτιθεται, οτι δεν υπαρχει πλεον σκλαβια. Ελα μου ντε, που δεν ειναι ετσι τα πραγματα... Με τα χρονια βεβαια, εμαθε οτι οι αγοραπωλησιες υπαρχουν και σε αλλα αθληματα - και οχι μονο. Και σχετικα με το ποδοσφαιρο, εριξε και λιγο νερο στο κρασι του...

Το ποδοσφαιρο παντως παρεμεινε δημοφιλες, παρολλο που οι προσπαθειες για διεθνεις διακρισεις ηταν την δεκαετια του 1980 ελαχιστες. Το 1987 εγινε η Ελλαδα πρωταθλητρια Ευρωπης στην καλαθοσφαιριση (basketball, μια διακριση, η οποια επαναληφθηκε το 2005) και απο τοτε, οι ελληνοπαιδες ασχολουνταν κυριως με αυτο. Αλλωστε ειναι ενα αθλημα, το οποιο παιζεται σε μικροτερο γηπεδο, κλειστο η´ανοιχτο. Το ιδιο μπορει καποιος να πει και για το βολλευ.

Ο Ταλας παντως, απο αθληματα σχετικα με μπαλες, προτιμα περισσοτερο την χειροσφαιριση (handball) και το waterball η´waterpolo. Χρειαζονται σχετικα μικροτερο χωρο απο οτι το ποδοσφαιρο, και γυμναζουν ολο το σωμα. Το ιδιο πιστευει και για το squash, το οποιο βρισκει πιο δυναμικο απο το τεννις. Ωστοσο κανενα απο ολα αυτα, ουτε καν η καλαθοσφαιριση, δεν εχει την ενταση και την αγωνια του ποδοσφαιρου. Το ποδοσφαιρο, μπορει πραγματικα να φανατισει, να πορωσει!

Την ενταση αυτη την ενιωσε καλα - οπως και πολλοι αλλοι συμπατριωτες - οταν στα 1994 η Εθνικη Ομαδα Ποδοσφαιρου Ελλαδος προκριθηκε για να συμμετασχει στο Παγκοσμιο Ποδοσφαιρικο Πρωταθλημα - περισσοτερο γνωστο ως Mountial. Η εμφανιση της, ηταν δυστυχως κακιστη και απογοητευσε. Στους προκριματικους συμμετειχε με 3 παιχνιδια, κατα τα οποια, οχι μονο δεν σκοραρε, αλλα εφαγε 4 γκολ απο καθε αντιπαλη ομαδα! 10 χρονια αργοτερα, τα πραγματα ηταν καπως διαφορετικα: Με νεο, ευελικτο σχημα και γερμανικης καταγωγης τεχνικη ηγεσια, η Εθνικη Ομαδα συμμετειχε στο Πανευρωπαικο Πρωταθλημα. Εκμεταλλευομενη οποιες ευκαιριες της δινονταν, κατορθωσε κατι, το οποιο κανεις δεν ειχε προβλεψει και θεωρουσε αδυνατον: Εναν περιπου μηνα πριν απο την διεξαγωγη των Ολυμπιακων Αγωνων 2004 στην Αθηνα, η Ελληνικη Ποδοσφαιρικη Ομαδα εγινε για πρωτη φορα Πρωταθλητρια Ευρωπης!

Χαρηκαν οι Ελληνες για αυτην την διακριση, γλεντησαν, το καταδιασκεδασαν, αλλα καποια στιγμη, πρεπει να επιστρεφεις στην γη. Ο Ταλας ηταν ενας απο τους λιγους που ειπαν "Ο.Κ. παιδια, καλα περασαμε. Ας το γλεντησουμε τωρα, γιατι το μελλον ειναι αβεβαιο". Οι πλεον πορωμενοι, που μετα τις νικες εγιναν κιολας ειδημονες, αρχισαν το γνωστο τροπαρι, περι κυριαρχιας του ελληνικου ποδοσφαιρου στον κοσμο και "απο εδω και μπρος, θα εχουμε μονο νικες".

Σε καμια περιπτωση δεν εχει ορεξη ο Ταλας να γινει Κασσανδρα για τον οποιονδηποτε λογο. Δυστυχως ομως, επροκειτο για παρατηρηση, η οποια επαληθευθηκε. Ετσι, στο Πανευρωπαικο Πρωταθλημα 2008, το οποιο ξεκινησε στις 7 Ιουνιου, η ελληνικη ομαδα εδειξε τον χειροτερο της εαυτο. Τα 3 παιχνιδια των προκριματικων, θυμιζαν το κλασσικο ελληνικο ποδοσφαιρο των εγχωριων ιδιωτικων ομαδων, με εξουθενωμενους παιχτες να τρεχουν περα δωθε, ενω οι αντιπαλοι τους εχουν παρει ηδη θεση μπροστα στα διχτυα, εμποδιζοντας τους σε καθε περιπτωση να βαλουν γκολ η´να προστατεψουν το δικο τους τερμα απο τις επιθεσεις των αλλων. Η δε τεχνικη ηγεσια επαιρνε λαθος αποφασεις και δεν τις παραδεχοταν - ισως διοτι αναπαυτηκε στους επαινους και την λατρεια του κοσμου, ο οποιος την αποθεωσε. Ουδεις αλαθητος ομως! (Βεβαια σε αυτο το πρωταθλημα, πολλες χωρες με μακροχρονια συμμετοχη και διακρισεις δε διεθνεις διοργανωσεις δεν τα πηγαν τοσο καλα, οσο αναμενονταν. Η Αγγλια ειναι απων, ενω Γαλλια, Ιταλια και Γερμανια παιξαν μετρια ως κακιστα.)

Τι προκειται να φερει το μελλον; Θα ανασκηψει η ομαδα; Θα μπουν νεο αιμα και νεες προπονητικες μεθοδοι; Ποιος ο ρολος της πολιτειας; Μην ξεχναμε, οτι προκειται για Εθνικη Ομαδα, οχι για καποια ιδιωτικη επιχειρηση, απο αυτες που παιζουν τα Σαβ/κα και βγαινουν μετα οι προεδροι τους μιλωντας για πουλημενη διαιτησια η´φανατιζοντας εφηβους, αποσκοπωντας στο χαρτζιλικι τους. Ο Ταλας δεν ειναι μαντης και δεν μπορει να δωσει την λυση. Απλα παρατηρει. Πολλα πραγματα πρεπει να αλλαξουν. Κυριως δε, η νοοτροπια των παικτων, των φιλαθλων, της τεχνικης και διοικητικης ηγεσιας. Παλιοτερα δε, οι ποδοσφαιριστες ηταν κατι ανθρωπακια που επαιζαν για το μεροκαματο, ενω ενωσεις και προεδροι τα παιρναν χοντρα. Τωρα, οι ποδοσφαιριστες (οπως και οι μπασκετμπολιστες και οι πολιστες, και πολλοι αλλοι αθλητες) ειναι ομορφοπαιδα, παιρνουν παχυλους μισθους, φωτογραφιζονται για γυναικεια περιοδικα, γλεντανε στα σκυλαδικα και τα φτιαχνουν με μανεκεν και καλλιτεχνιδες. Οι προεδροι συνεχιζουν να τα τσεπωνουν, αλλα οταν ειναι να αγορασουν καναν καλον παικτη η´να φτιαξουν γηπεδα, κανουν τον "κινεζο". Φυσικα και οι υπαρχουν εξαιρεσεις (: Βλ. ελληνοποιησεις ξενων αθλητων). Ο χουλιγκανισμος ζει και βασιλευει. Ας κανουν λοιπον οι "συνηθεις υποπτοι" καποιες αλλαγες σε αυτους τους τομεις πρωτα... και μετα, ξανασυζηταμε...