ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ VΙ: "Αναζητωντας το σωματιδιο του θεου..."

[Γιωργος Αποστολιδης, Εθνος 18.08.08.]

Στο CERN, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών, όλα είναι έτοιμα για να τεθεί, σε δυο-τρεις εβδομάδες, σε λειτουργία ο Μεγάλος Σωματιδιακός Επιταχυντής (LHC) που χτίστηκε σε βάθος 100 μέτρων και βρίσκεται μέσα σε μια υπόγεια σήραγγα 27 χλμ., η οποία διασχίζει τα σύνορα Γαλλίας - Ελβετίας.

Από τα τέλη Μαϊου η δέσμη πρωτονίων εισήλθε για πρώτη φορά στον Σωματιδιακό Επιταχυντή, στις 21 Ιουλίου άρχισε ο πυρετός της εκκίνησης και όλοι οι μαγνήτες είναι σταθεροί σε θερμοκρασία -291 βαθμούς Κελσίου.

Το σωματίδιο ΗIGGS

Πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο υψηλής τεχνολογίας στον κόσμο, που θα αξιοποιηθεί για τη μελέτη των πλέον μικρών δομών της ύλης.

Μια σειρά από πειράματα ίσως δώσουν τις απαντήσεις για τη Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang) και πιστοποιήσουν την ύπαρξη του περίφημου σωματιδίου Higgs, που δεν έχει βρεθεί ακόμα πειραματικά. Γεγονός που θα ανοίξει τον δρόμο για την ενοποίηση των διαφορετικών θεωριών της Φυσικής σε μια ενιαία θεωρία που διέπει το σύμπαν.

Σε αρκετά από τα πειράματα που ξεκινούν τον Σεπτέμβριο υπάρχει ελληνική συμμετοχή μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής τεχνολογίας, όπου μετέχει η αφρόκρεμα της διεθνούς επιστήμης.

Στον Επιταχυντή υπάρχουν 4 πειράματα που έχουν εγκατασταθεί στα 4 σημεία της περιφέρειας των 27 χλμ. Είναι τα σημεία όπου θα γίνει η σύγκρουση των πρωτονίων, που ίσως αποκαλύψουν στον άνθρωπο τα μυστικά της φύσης.

Στην πράξη μέσα από τη σύγκρουση πρωτονίων θα υπάρχει μια μοναδική ενέργεια και τα φαινόμενο θα αποτελεί μια αναπαράσταση της Μεγάλης Εκρηξης (Big Bang). Μια μεγάλη περιπέτεια γνώσης μόλις αρχίζει...

Για τους Ελληνες καθηγητές, μεταπτυχιακούς και φοιτητές, τα οφέλη είναι προφανή και απροσμέτρητα: συμμετοχή σε πρωτοποριακή έρευνα, τεχνολογία αιχμής και μεταφορά τεχνογνωσίας.

Τα 4 πειραματα

Στο πείραμα ATLAS, συμμετέχουν τα: ΕΜΠ, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Η ομάδα αποτελείται από 30 καθηγητές, μεταδιδακτορικούς επιστήμονες και μεταπτυχιακούς φοιτητές που ανήκουν σε ένα σύνολο 2.300 επιστημόνων από 164 πανεπιστήμια και ινστιτούτα 35 χωρών.

Στο πείραμα CMS συμμετέχουν τα: Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΑΚΕΦΕ "Δημόκριτος" και Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η ομάδα αποτελείται από 23 καθηγητές, μεταδιδακτορικούς επιστήμονες και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Στο CMS μετέχουν 3.000 επιστήμονες από 183 πανεπιστήμια και ινστιτούτα που προέρχονται από 38 χώρες.

Επίσης, στο πείραμα ALICE συμμετέχει το Πανεπιστήμιο Αθηνών με μια ομάδα από 15 καθηγητές, μεταδιδακτορικούς επιστήμονες και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Στο ALICE συμμετέχουν 1.000 επιστήμονες από 86 πανεπιστήμια και ινστιτούτα που προέρχονται από 29 χώρες.

"Τα πειράματα ήδη δουλεύουν, όχι με πραγματικές δέσμες πρωτονίων, αλλά με κοσμικές ακτίνες, ενώ παράλληλα έχουν γίνει 1.400 τελικοί έλεγχοι", λέει ο κ. Ευάγγελος Γαζής καθηγητής του ΕΜΠ, επικεφαλής στο πείραμα ATLAS, ο οποίος μετέχει στην προετοιμασία του εγχειρήματος εδώ και 18 χρόνια.

Στον Σωματιδιακό Επιταχυντή υπάρχουν 4 πειράματα που έχουν εγκατασταθεί στα 4 σημεία της περιφέρειας των 27 χλμ. Είναι τα σημεία όπου θα γίνει η σύγκρουση των πρωτονίων, που ίσως αποκαλύψουν στον άνθρωπο τα μυστικά της φύσης.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΖΗΤΟΥΝ ΛΥΣΗ

«Οι στόχοι είναι πολλοί, όπως η ανεύρεση του σωματιδίου Higgs και η πιθανή ανακάλυψη σωματιδίων υπερσυμμετρίας, προκειμένου να ερμηνευθεί το 96% του Σύμπαντος που αποτελεί τη σκοτεινή ύλη, τη σκοτεινή ενέργεια.

Εάν τα βρούμε, θα είμαστε οι ευτυχέστεροι των θνητών. Με την έρευνα αυτή, που θα διαρκέσει 10 χρόνια, κλείνει ένα μεγάλο ερωτηματικό που λείπει από τη θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων, απαντήσεις που κυνηγούν επί δεκαετίες οι ερευνητές», λέει ο κ. Γαζής για τη σωρεία των ερωτημάτων που ζητούν λύση. Οπως:

Γιατί υπάρχουν σωματίδια με μάζα και άλλα χωρίς μάζα; Ποιος είναι ο λόγος και ποιος είναι ο μηχανισμός που δίνει μάζα σε μερικά σωματίδια;

Μήπως υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις από τις 4 που βλέπουμε γύρω μας (3 χωρικές διαστάσεις και μία η διάσταση του χρόνου);

Γιατί ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ύλη και όχι από αντιύλη; Για ποιον λόγο χάθηκε η ύλη μετά το πέρασμα του χρόνου;

Το σωματίδιο Higgs θα ερμηνεύσει την πηγή από την οποία προέρχεται η μάζα των σωματιδίων.

Με τα σημερινά δεδομένα γνωρίζουμε μόνο το 4% του Σύμπαντος. Εάν αποδειχθεί η θεωρία των σωματιδίων υπερσυμμετρίας, θα μπορούμε να ξέρουμε από τι έχει "κτιστεί" αυτή η σκοτεινή ύλη.

«Πρόκειται για τη θεωρία που έχει διατυπώσει μαζί με δύο άλλους επιστήμονες ο ακαδημαϊκός κ. Δημήτρης Νανόπουλος. Μας έχει πει τον μηχανισμό του Higgs πριν αυτό παραχθεί και έχει προβλέψει τα δύο υποσωματίδια που προέρχονται από τα δύο πρωτόνια, που αφού συντεθούν θα μας δώσουν το Higgs, το οποίο φαίνεται ότι κρύβει την ερμηνεία για την αυθόρμητη διάσπαση της συμμετρίας των γνωστών μέχρι σήμερα στοιχειωδών σωματιδίων», σημειώνει ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Γαζής.

Το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" συμμετέχει από τα μέσα της δεκαετίας του '90 στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του CMS, ενός από τα 4 μεγάλα πειράματα που θα λειτουργήσουν στον επιταχυντή.

«Η κύρια συμμετοχή επικεντρώνεται στον ανιχνευτή Προκαταιγισμού, ενώ σημαντικές συνεισφορές έγιναν στο σύστημα σκανδαλισμού, την υπολογιστική αρχιτεκτονική Grid και την ανάπτυξη αλγορίθμων για επεξεργασία δεδομένων. Μέλη της θεωρητικής ομάδας αναπτύσσουν προγράμματα που περιγράφουν τις αλληλεπιδράσεις των σωματιδίων που συγκρούονται στο LΗC», σημειώνει ο κ. Δημήτρης Λουκάς, επικεφαλής της ομάδας.

«Ο ανιχνευτής Προκαταιγισμού αποτελείται από 5.000 μονάδες αισθητήρων πυριτίου και ηλεκτρονικών, τοποθετημένες σε 8 ημικύκλια.

Το Ινστιτούτο συμμετείχε ενεργά σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης του ανιχνευτή. Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Μικροηλεκτρονικής του "Δημόκριτου" σχεδίασε και ανέπτυξε αρχέτυπα αισθητήρων πυριτίου καθώς και VLSI κυκλώματα για επεξεργασία αναλογικού σήματος.

Σε συνεργασία με την ομάδα φυσικής υψηλών ενεργειών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κατασκεύασε πάνω από 1.000 μονάδες αισθητήρων και είχε την εποπτεία κατασκευής από την εταιρεία Πρίσμα Ηλεκτρονική στην Αλεξανδρούπολη, του συνόλου των 5.000 ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που απαιτούνται για το σύνολο του ανιχνευτή».

------------------------------------------------------------------------------
Το CERN -Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών- ιδρύθηκε το 1954 και εδρεύει στη Γενεύη και ανάμεσα στο μόνιμο προσωπικό του εργάζονται και 15 Ελληνες επιστήμονες. Μεταξύ αυτών είναι και η 38χρονη κ. Μαρία Σπυροπούλου, την οποία διεθνείς επιστημονικοί κύκλοι κατατάσσουν στους κορυφαίους φυσικούς στον κόσμο.

Θα μετάσχει στα μεγάλα αυτά πειράματα απ όπου ίσως προκύψουν απαντήσεις για το πόσες είναι τελικά οι διαστάσεις και πώς έχει προκύψει το Σύμπαν.

Συνολικά το CERN απασχολεί 3.000 εργαζομένους και αποτελεί το μεγαλύτερο παγκοσμίως εργαστήριο βασικής έρευνας στο πεδίο της φυσικής υψηλών ενεργειών. Ως βασικό σκοπό έχει τη διερεύνηση των πιο μικρών θεμελιωδών δομικών λίθων της ύλης, των δυνάμεων με τις οποίες αλληλεπιδρούν και των συμμετριών που παρουσιάζουν στα θέματα που μελετά η Σωματιδιακή Φυσική ή Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Κάθε χρόνο συμμετέχουν σε έρευνες 6.500 επισκέπτες επιστήμονες και σπουδαστές που εκπροσωπούν 500 πανεπιστήμια από 80 χώρες.

"Σύμφωνα με τη σημερινή γνώση, τα πρωτόνια και τα νετρόνια (αδρόνια) αποτελούνται από τρία κουάρκ, τα οποία είναι εγκλωβισμένα μέσα σε αυτά με την ισχυρή ή πυρηνική δύναμη (ή αλληλεπίδραση), μέσω της ανταλλαγής σωματιδίων-φορέων της αλληλεπίδρασης, των γκλουνίων", λέει η επικεφαλής της ομάδας κ. Μάρθα Σπυροπούλου-Στασινάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Φυσικής, η οποία μετέχει στα προγράμματα του CERN εδώ και πολλά χρόνια, "θα μάθουμε περισσότερα για την πυρηνική δύναμη και απώτερος σκοπός είναι να διατυπωθεί ένας κανόνας που να διέπει όλη την ύλη.

Σκοπός του πειράματος είναι να απαντήσει στο ερώτημα του εγκλωβισμού των κουάρκ στα αδρόνια και στη συνέχεια στον μηχανισμό δημιουργίας τους. Θα δούμε λοιπόν τι γίνεται με ένα σύνολο κανόνων στη φύση", συμπληρώνει η κ. Μάρθα Σπυροπούλου-Στασινάκη.

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ.

Τα προσφατα γεγονοτα στη Μυκονο που οδηγησαν στον μεχρι θανατου ξυλοδαρμο 20χρονου αλλοδαπου τουριστα απο εργαζομενους σε κεντρο διασκεδασης επανεφεραν στο προσκηνιο τον κοσμο της νυχτας. Σοκ και εκπληξη προκαλεσε στους μη γνωριζοντες η διαπιστωση οτι κακοποια στοιχεια και υποπτα προσωπα αμφιβολου ηθικης κινουνται και λυμαινονται τους χωρους νυχτερινης διασκεδασης. Για τους μυημενους ομως, αυτη ειναι μια κατασταση γνωστη εδω και χρονια.

Το concept "νυχτερινη διασκεδαση made in Greece" ζει και βασιλευει - και τραβαει κοσμο, οπως το μελι τραβαει τις μελισσες. Ειδικα αυτους που πιστευουν οτι ειναι πολυ cool το να περναει κανεις το καλοκαιρι του στα πανακριβα κωλομπαρα της Μυκονου και παρομοιων προορισμων - και ας εργαζεται με συμβαση, βγαζοντας ενα μηνιατικο των 700 ευρω. Απο αυτην την ψευδαισθηση δεν ξεφευγει φυσικα ουτε το εργατικο προσωπικο τετοιου ειδους μαγαζιων.

Πριν απο λιγα χρονια ειχε δημοσιευθει γκαλοπ σε ημερησια αθηναικη εφημεριδα ευρειας κυκλοφοριας, συμφωνα με το οποιο ο μπαρμαν/ η μπαργουμαν, αλλα και ο πορτιερης (face control) συγκαταλεγονται μαζι με τους table dancers, τους τραγουδιστες και τα μανεκεν στα περιζητητα επαγγελματα για τους νεους. Διολου τυχαιο, αν λαβει κανεις υποψιν του την πλυση εγκεφαλου την οποια εχουν υποστει τα αγουρα και απειρα νεανικα μυαλα απο τα φερεφωνα των εκαστοτε "διαμορφωτων κοινης γνωμης" (τα life style εντυπα και εκπομπουλες παντος τυπου Μ.Μ.Ε.). Το ευκολο χρημα, η αισθηση ασκησης εξουσιας που παρεχει το ποστο του πορτιερη που θελει να δειξει οτι γνωριζει και απο μοδα, ο "μυθος" του μπαρμαν - γλαφυρα αποδοσμενος απο τον Tom Cruise στην ταινια "Coctail" - που τον θελει να "καπαρωνει" την μια γκομενα μετα την αλλη με το τελος της βαρδιας του και φυσικα ο συνδυασμος καλοκαιρινης δουλειας με υψηλες οικονομικες αποδοχες σε νησι-τουριστικο θερετρο με διασκεδαση στο κλαμπ το βραδυ και μπανια στην θαλασσα η´την πισινα το πρωι, παρεχουν κινητρα στους νεους, οι οποιοι ευελπιστουν να αποκτησουν εμπειριες απο την ζωη μεσω αυτων απασχολησεων. Συν τοις αλλοις, ειναι και τα υψηλα ποσοστα ανεργιας που ωθουν τους νεους να αναζητησουν επαγγελματικη απασχοληση στους χωρους αυτους. Αλλωστε δεν χρειαζεται να εχεις μεταπτυχιακες και διδακτορικες σπουδες για να εργαστεις σε τετοιου ειδους μαγαζια. Επισης, δεν ειναι απαραιτητως εποχιακες δουλειες, αφου πολλοι επιχειρηματιες παιρνουν τους υπαλληλους τους με την εναρξη του φθινοπωρου απο τα νησια και μετακομιζουν στα μαγαζια τους στις μεγαλουπολεις. Η νυχτερινη διασκεδαση ειναι ενας χωρος, στον οποιον υπαρχει παντα προσφορα.

Το ιδιο φαινεται να ισχυει και για την περιπτωση του modeling. Οι μεγαλοι fashion designers χρειαζονται ολο και πιο φρεσκα προσωπα για τις καμπανιες τους. Εφηβες λοιμοκτονουν κυριολεκτικα, προκειμενου να αποκτησουν τις ιδανικες σωματικες αναλογιες που απαιτουν οι "δημιουργοι". Το πως βεβαια εφτασε να θεωρειται το περα δωθε κοκκαλιαρικων κοριτσιων, ντυμενων με κουρελια τα οποια καποιοι προσπαθουν να περασουν ως "υψηλη ραπτικη", επαγγελμα, ειναι μεγαλη και πολυπλοκη ιστορια. Ας αναφερθει εδω, οτι ο γαλλικος ορος "μανεκεν", σημαινει "κρεμαστρα". Οι κοπελες αυτες ειναι δηλαδη ανθρωπινες κρεμαστρες που πηγαινοερχονται στις πασαρελες και φωτογραφιζονται σε στουντιο και πισινες. Και για αυτην την δουλεια, παντρευονται αθλητες η´πολυεκατομμυριουχους επιχειρηματιες και πληρωνονται με χιλιαδες η´και εκατομμυρια ευρω, ενω πτυχιουχοι παν/μιων και τεχνικων σχολων, ειτε μενουν ανεργοι, ειτε εργαζονται ως συμβασιουχοι για μισθους-χαρτζιλικι... Χαρακτηριστικη ειναι η δηλωση γνωστης μοντελας της δεκαετιας του 1990 - την οποιαν, μαζι με τις συναδελφους της προσπαθουν καποιοι μεσω διαφορων ρεπορταζ στον Τυπο να επαναφερουν στην δημοσιοτητα - οτι δεν σηκωνεται για λιγοτερα απο ενα προκαθορισμενο ποσο απο το κρεββατακι της...

Αυτα τα φαινομενα απαντονται φυσικα και σε αλλους χωρους. Π.χ. στο τραγουδι. Στην Ελλαδα, το επαγγελμα αυτο εχει συνδεθει με την νυχτερινη διασκεδαση. Τον χειμωνα οι τραγουδιστες εμφανιζονται σε νυχτερινα κεντρα. Το καλοκαιρι περιοδευουν ανα την χωρα κανοντας συναυλιες. Δεν ηταν γνωστο οτι υπηρχε τοσο μεγαλη προσφορα στον κλαδο μεχρι που εμφανιστηκαν τα αντιστοιχα castings για νεα ταλεντα. Ξαφνικα χιλιαδες ελληνοπουλα εμφανιστηκαν στις οθονες, προσπαθοντας να συγκινησουν το πανελληνιο με δακρυβρεχτες αναφορες στην παιδικη τους ηλικια για το πως τραγουδουσαν απο την κουνια τους κιολας κτλ. Η απογοητευση μεγαλη, οταν τα εμφανισιμα και μοντερνα παιδια αποδεικνυονται κακοφωνα και αποκλειονται απο τον διαγωνισμο. Απο κοντα μαμαδες και μπαμπαδες, ειδημονες επι μανατζμεντ, να προσπαθουν να κατσαδιασουν την κριτικη επιτροπη (αφου το βυσμα δεν περναει και δεν συμφερει γιατι ειναι ολα on camera): "Αδικηθηκαμε. Εχουμε ταλεντο."

Φυσικα εξαρτωνται πολλα και απο το πως, απο που και προς που φυσαει ο ανεμος. Της μοδας ειναι να γινει κανεις ποδοσφαιριστης και μπασκετμπολιστας, ειδικα μετα τις νικες των αντιστοιχων εθνικων ομαδων. Αλλωστε ολοι αυτοι με μοντελες και τραγουδιστριες τα φτιαχνουν - οτι φαντασιωνεται ο καθε εφηβος δηλαδη...

Αυτην την εποχη επισης παιζονται παντου στα Μ.Μ.Ε. διαφημιστικα για "διεθνως αναγνωρισμενες" σχολες που παρεχουν "εγκυρα" πτυχια στα "επαγγελματα του μελλοντος": Graphic Designer, Managment, Dietology, Business, Computer studies. Στα διαφημιστικα φιγουραρουν νεοι, καλοντυμενοι, χαμογελαστοι ανθρωποι σε πολυτελεστατα γραφεια. Και ο νεος/ η νεα που τα βλεπει αυτα, φαντασιωνεται...

Παραλληλα δε, δημοσιογραφοι απο εφημεριδες και καναλια που διαφημιζουν τα "επαγγελματα του μελλοντος", παριστανουν τους παπαρατζι στηνομενοι εξω απο καθε σχολειο, Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι., ακομα και απο το Υπουργειο Παιδειας, καραδοκωντας να παρουν πρωτοι μια δηλωση απο τους "πρωτους των πρωτων" για το περιφημο "μυστικο της επιτυχιας" τους. Ελαχιστοι δυστυχως απο αυτους τους "πρωτους" εχουν κανει τα μουτρα αυτων των δημοσιογραφων κρεας...

Σε αυτες τις περιπτωσεις δε, παρατηρειται καθε φορα αυξηση των εισακτεων στις ιατρικες, παιδαγωγικες, φιλοσοφικες σχολες. Αντιθετα ομως με τα προαναφερθεντα επαγγελματα, φαινεται οτι σε αυτους τους κλαδους δεν υπαρχει ζητηση. Αλλιως πως εξηγειται το γεγονος, οτι με την αρχη της καθε σχολικης χρονιας υπαρχουν ελλειψεις σε διδακτικο προσωπικο, παρα τις συμμετοχες στις αντιστοιχες εξετασεις καταταξης ΑΣΕΠ , καθως και αυτες σε ιατρικο και νοσηλευτικο προσωπικο στα νοσοκομεια της χωρας;

ΔΗΛΩΣΕΙΣ.

Madonna. Καλλιτεχνης γνωστη ως "η βασιλισσα της ποπ". Χτες πενηνταρισε. Τελη Σεμπτεμβριου θα δωσει, στα πλαισια της διεθνους τουρνε της, συναυλια στην Ελλαδα. Ειχε πει : «Φτωχός είναι ο άνθρωπος που οι απολαύσεις του εξαρτώνται από το κέφι του αφεντικού του. Είμαι αφεντικό του εαυτού μου. Α!!! Εχω και πολλούς υπαλλήλους. Δεν κάνω χάρες. Οσοι εργάζονται για μένα δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ».

[Πηγη: Εθνος, 17.08.08.]

----------------------------------------------------------------

Απορια: Τι θα κανει αραγε, εαν καποιοι εκ των υπαλληλων της αποφασισουν να γινουν αφεντικα του εαυτου τους και αρνηθουν να εξαρτωνται απο τα κεφια της;

Paul and the Opera.

H Telecom ειναι η γερμανικη υπηρεσια τηλεπικοινωνιων. Στην Ελλαδα ειναι περισσοτερο γνωστη ως η εταιρεια η οποια πριν απο μηνες αγορασε τον ΟΤΕ, αφου αυτος ιδιωτικοποιηθηκε απο την κυβερνηση.

Εδω και εβδομαδες φιγουραρει η νεα διαφημιση του γερμανικου αντιστοιχου του ΟΤΕ στην προσπαθεια της να αποκτησει ακομα περισσοτερους πελατες, να κρατησει τους υπαρχοντες και να κλεισει εστω προσωρινα τα στοματα οσων κανουν λογο για οικονομικα σκανδαλα και χρηματιστηριακες απωλειες. Το διαφημιστικο της Telecom παιζεται παντου στην Γερμανια: Σε τηλεορασεις, στο διαδικτυο, στους κινηματογραφους πριν την εναρξη της ταινιας. Μπορειτε να το δειτε και μονοι σας στην εξης διευθυνση: www.youtube.com/watch?v=ZkaHOQQayTI

Προκειται για την πραγματοποιηση του ονειρου ενος απλου ανθρωπου, του βρετανου πωλητη Paul Potts. O Paul εχει παρει μαθηματα οπερας και ειναι ερασιτεχνης τενορος. Πριν απο εναν χρονο συμμετειχε στο βρετανικο talent show, απο οπου και το σχετικο βιντεακι της youtube, το οποιο εκανε copy το αντιστοιχο διαφημιστικο της Telecom. O Paul φυσικα αποθεωθηκε. Εχει ηδη ενα συμβολαιο με δισκογραφικη εταιρεια και οι πωλησεις των δισκων του με κλασσικη μουσικη, αριες και οπερετες ολο και ανεβαινουν. Ειδικα δε στην Γερμανια, μετα και απο την προβολη του διαφημιστικου, οι πωλησεις των αλμπουμ του χτυπανε πρωτη θεση. Πως ομως τον αντιμετωπισαν πριν συμβουν ολα αυτα;

Στην αρχη του διαφημιστικου, ο Paul μπαινει μεσα στην σκηνη. Ειναι ενας ανδρας μεσαιου μεγεθους, γεματουλης, με φουσκωμενο, σαρκωδες προσωπο. Εχει ενα στραβο δοντακι στην πανω δεξια οδοντοστοιχια. Τοσο η επιτροπη, οσο και το κοινο στην αιθουσα, αλλα και ο κοσμος που βλεπει την εκπομπη ζωντανα στην τηλεοραση, τον αντιμετωπιζουν με καχυποψια. Καποιες κοπελιτσες γελανε κοροιδευτικα. Δεν τους καθεται η φατσα του καλα στο ματι. Η κριτικη επιτροπη, απαρτιζομενη απο δυο ανδρες και μια γυναικα - ολοι τους ανθρωποι της showbiz - τον ρωτουν τι εχει να παρουσιασει. Ο Paul απαντα οτι εχει ερθει στην εκπομπη για να τραγουδησει οπερα. Ενας εκ των κριτων γυρναει προς το μερος των συναδελφων του, κοιτωντας με ειρωνικο βλεμμα. Σφιγγεται για να μην σκασει απο τα γελια. Οι κοπελιτσες και καποιοι αλλοι τηλεθεατες παντως, χτυπιουνται κατω απο τα γελια. Τα οποια γελια ομως τους κοβονται αποτομα, μολις ο Paul ανοιγει το στομα του για να τραγουδισει. Αυτοι οι οποιοι τον ειρωνευτηκαν για την εμφανιση του, δακρυζουν απο συγκινηση και σηκωνονται ορθιοι για να τον χειροκροτησουν.

O Paul δεν εχει τουλαχιστον την αισθηση οτι ειναι πιο εμφανισιμος απο τον Ρολανδο Βιλλαζον. Αλλα εχει καλλιεργημενη φωνη και ταλεντο. Μπορει να σταθει ως διαδοχος ενος Χοσε Καρερας η´ενος Πλαθιντο Ντομινγκο, αν του δωθουν ευκαιριες. Μεσω της συμμετοχης του στο ρεαλιτοπαιγνιο κερδισε τις εντυπωσεις με το σπαθι του. Και ασφαλως εδωσε ενα μαθημα σε ολους εκεινους που κρινουν τους συνανθρωπους τους απο την εμφανιση και μονο.

Καλη συνεχεια Paul!

ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΩΝ.

-"Μια coca-cola παρακαλω!"

Ο νεαρος γυρισε να δει απο που ακουγοταν αυτη η στριγγλικη, λαχανιασμενη φωνη.

Ηταν ενας κυριος γυρω στα 70, με ψαθινο καπελακι, λευκο φανελακι και σκουρο μπλε σορτσακι. Φορουσε γυαλια με χοντρο, κοκκαλινο σκελετο και χοντρους φακους που του εδιναν εκφραση αλλοιθωρου. Αφου παρελαβε την παραγγελια του, πεταξε μερικα κερματα στο πασο της καντινας και πλησιασε τρεκλιζοντας το τραπεζακι με τις τρεις πλαστικες καρεκλες που βρισκοταν δεξια του νεαρου.

"Μπα! Τι γυρευει αυτο το χουφταλο στην παραλια; Καλα καλα δεν μπορει να περπατησει", αναρωτηθηκε ο νεαρος, για να εισπραξει μεσα σε λιγα λεπτα την απαντηση: Μια ηλικιωμενη γυναικα πλησιασε το τραπεζακι του γερου. Αφησε την τσαντα της σε μια απο τις καρεκλες, μουρμουρισε κατι και κατευθυνθηκε προς τη θαλασσα.

*

Ηταν η τριτη φορα που παραθεριζε στο μικρο αυτο νησι του Ιονιου. Εδω και λιγες μερες ειχε ανακαλυψει αυτην την καπως απομακρη παραλια και ερχοταν να απολαυσει τα μπανια του. Ηταν μονος του. Κανενας δεν ειχε χρονο για να συμμετασχει στο ταξιδι του στο νησι. Δεν του εμενε πολυς ελευθερος χρονος ακομα. Επομενως επρεπε τωρα να χαλαρωσει και να διασκεδασει. Ο επερχομενος χειμωνας θα ειναι πολυ σκληρος...

Εριξε και παλι μια ματια προς την μερια του γερου που καθοταν σε μια απο τις πλαστικες καρεκλες. Παρατηρησε οτι τα γυαλια του με τον βαρυ σκελετο ησαν σκαρφαλωμενα πανω σε μια μεγαλη και χοντρη μυτη, που εμοιαζε να ειναι πρισμενη. Το βλεμμα του ηταν διχως λαμψη και πλανιωταν στον οριζοντα. Εμοιαζε με τυφλο. Το ρυτιδιασμενο προσωπο του ηταν διακοσμημενο με ενα ελαφρο, σπασμωδικο χαμογελο. Το κορμι του ηταν βαρυ, με πρισμενη κοιλια, ενω τα ποδια και τα μπρατσα του κοκκαλιαρικα, με το δερμα να κρεμεται.
Ξαφνικα διεκρινε ενα σπινθιρισμα στα ματια του γερου. Απο το μισανοιχτο στομα του βγηκε ενας ξερος, υποκωφος ηχος. Η αιτια της ξαφνικης αφυπνησης του γερου ηταν προφανως η καλλιγραμμη κοπελα με το μπλε μπικινι που περασε απο μπροστα του.
Ο νεαρος χαμογελασε. "Α ρε μπαρμπα! Γουσταρεις γκομενιτσες βλεπω...", σκεφτηκε. Βεβαια αυτη η παραλια δεν ειχε και πολλα κοριτσια. Κυριως γριες, χοντρουλες και μικρα παιδια. Απο την αλλη μερια, ηταν νωρις, μολις 10.30 το πρωι. Του αρεσε παρα ταυτα να ερχεται νωρις το πρωι για μπανιο. "Μυαλο δεν εχει ο κοσμος! Ερχονται νταλα μεσημερι και ψηνονται σαν μπριζολες απο την ζεστη!", σκεφτηκε με οργη.
Το βλεμμα του νεαρου περιπλανηθηκε κατα μηκος της ακρογιαλιας.

**

Η ωρα περνουσε και η ζεστη αυξανοταν. Αφου βυθισε για αλλη μια φορα το κορμι του στην υγρη, δροσερη αγκαλια της θαλασσας, ο νεαρος επεστρεψε στην καντινα και καθισε εκει οπου ειχε αφησει τα πραγματα του. Εβλεπε αυτοκινητα να κατηφοριζουν την πλαγια που οδηγουσε στην παραλια. Δυο τρεις οικογενειες με τα κουτσουβελα τους που τσιριζαν, ενα ηλικιωμενο ζευγαρι και τεσσερεις κοπελς περασαν απο μπροστα του. Παρα περα ενα ζευγαρι νεαρων επαιζε με τις ρακετες στην αμμουδια, ενω ενα ζευγαρι ξενων - ισως Γερμανοι - πασαλειβαν τα γυμνα τους κορμια με λαδια και κρεμες μαυρισματος. "Περιεργες συνηθειες εχουν αυτοι οι ξενοι", αναρωτηθηκε. "Αγγλοι, Γερμανοι, Σουηδοι να καθονται απο το πρωι ως το βραδυ κατω απο τον καυτο ηλιο μεχρι να ξεφλουδισουν..."

Ο γερος με το ψαθινο καπελακι ειχε μπει στην θαλασσα μαζι με την γρια του και παιζανε σαν μικρα παιδια. Τον ηχο που εκανε το νερο της θαλασσας απο τα πλατσουρισματα τους διεκοπτανοι ρυθμικοι, αλλα εκνευριστικοι ηχοι απο τις ρακετες και τα ουρλιαχτα των μαναδων που ειχαν ηδη ανοιξει τα ταπερ με τα κεφτεδακια, τις τοματουλες και τα αυγουλακια, και απαιτουσαν απο τα βλασταρια τους να κατσουν χαμω και να φανε. Προτιμοτερο απο το να κατουρανε στην θαλασσα. Οι ξενοι τουριστες ανοιγανε και καταναλωναν κουτακια μπυρας, το ενα πισω απο το αλλο. Ενας μελαχρινος, γεροδεμενος τυπος με μοντερνα γυαλια ηλιου πηγαινοερχοταν στην παραλια προς... "εποπτευση". Για μεγαλη του απογοητευση, καμια απο τις ελαχιστες κοπελες δεν μπηκε στον κοπο να ασχοληθει μαζι του. Ουτε και αυτος ομως εκανε καμια κινηση. Ανωφελο ειναι. Ο νεαρος χαμογελασε. "Αλλος ενας που νομιζε οτι μπορει να πουλησει μουρη... Και την ηπιε...".

Εκλεισε για λιγα λεπτα τα ματια του και εγειρε προς τα πισω το κεφαλι. Ενιωσε την ζεστη του ηλιου στο προσωπο του. Στο μυαλο του ανακατωμενες σκεψεις, αναμνησεις, ηχοι. Ακουγε τα αυτοκινητα να τρεχουν πανω στα χαλικια. Τις ρακετες να χτυπουν αλυπητα το μπαλακι. Τις μαναδες να φωναζουν τα βλασταρια τους.

Τις σκεψεις του διεκοψε η βραχνη φωνη της γριας που φωναζε στο γερο της να σηκωθει για να φυγουν. Ανοιξε ξαφνικα τα ματια του και το φως τον πλημμυρισε. Μολις επανηλθε η οραση του, διαπιστωσε οτι το ηλικιωμενο ζευγαρακι επαιρνε σιγα σιγα τον δρομο του γυρισμου. "Ποτε ηρθαν στην καντινα; Μεχρι πριν λιγο ησαν στην θαλασσα. Μπορει να οδηγησει σε αυτην την ηλικια ο γερος;" αναρωτηθηκε. "Και οσο σκεφτομαι οτι καποτε θα γινω και εγω σαν κι αυτους... Ρε πως περνουν τα χρονια...", συλλογιστηκε κουνωντας το κεφαλι.

Οι αχτιδες του ηλιου εσταζαν σαν σταγονες αιματος πανω στους λουομενους. Τους προσωρινους δραπετες των μεγαλουπολεων. Τους εφημερους φυγαδες της ζοφερης πραγματικοτητας.

"Μηπως το καλοκαιρι ειναι μονο ενα ονειρο; Μια ουτοπια;" σκεφτηκε καθως εμπαινε στο αυτοκινητο για να παει στο σπιτι που διεμενε. Το βραδυ θα επισκεπτοταν εκεινο το κλαμπακι που ειχε ανακαλυψει περισυ. Ισως η τυχη του χαμογελουσε. "Ποιος ξερει...", μονολογησε.

Ηταν 12 καταμεσημερο και ερχοταν πολυς κοσμος. "Μα δεν ξερουν τι τους γινεται; Παντου γινεται λογος οτι τωρα ειναι η πιο επικινδυνη ωρα για μπανια στην παραλια. Θα ψηθουν για τα καλα, θα παθουν εγκαυματα και θα τρεχουν αρον αρον", ειπε μεσα του οργισμενος.

Μολις το αυτοκινητο του εκανε την τελευταια στροφη φτανοντας στο υψωμα του βραχου, ο νεαρος γυρισε να ριξει μια ματια στην παραλια. Ειδε τα αιωνια θυματα, τους δραπετες των μεγαλουπολεων. Καποιοι απο αυτους θα επιστρεψουν συντομα και παλι σε αυτες. Την θεση τους θα παρουν αλλοι, για να βρασουν και αυτοι με την σειρα τους μεσα σε αυτην την πυρινη κολαση, αναζητωντας λιγες μερες αποδρασης. Απο την καψα των τσιμεντων στην καψα της αμμουδιας. Το ξερει καλα αυτο. Και αυτος στην ιδια μοιρα βρισκεται.

------------------------------------------------------------------------------

[Το κειμενο ειναι αναγραφη μιας συντομης ιστοριας, ενος αδημοσιευτου διηγηματος που γραφτηκε κατα τις μεσημεριανες ωρες της 9ης Αυγουστου 1994 καπου στο Ληξουρι της Κεφαλλονιας. Βασιζεται σε μεγαλο μερος σε υπαρκτα προσωπα και γεγονοτα.]

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ...

Εχει ξανα-αναφερθει στο ιστολογιο αυτο, οτι ο Αυγουστος ειναι επετειακος μηνας, με οτι αυτο υπονοει. Τον Αυγουστο συνεβησαν και δυσαρεστα, και ευχαριστα για την ιστορια και την πολιτικη ζωη του τοπου περιστατικα, τα οποια μενουν με τις σχετικες εκδηλωσεις στην μνημη μας. Περισσοτερο τα δυσαρεστα ομως ειναι, που μας συγκλονιζουν. Ειναι δε και αριθμητικα περισσοτερα. Ορισμενα παραδειγματα: Στις 4 Αυγουστου 1936 κυρηχθηκε η δικτατορια του Μεταξα. Στις 11 Αυγουστου 1996 δολοφονηθηκε ο Τασσος Ισαακ στην Δεκελεια της Κυπρου. Λιγες μερες αργοτερα, δολοφονειται και ο ξαδελφος του Σολωμος Σολωμου. Δεκαπενταυγουστο του 1974 ολοκληρωθηκε με τον Αττιλα ΙΙ η κατακτηση του βορειου τμηματος της Κυπρου απο τον τουρκικο στρατο. Δεκαπενταυγουστος του 1940 ηταν, οταν βυθιστηκε απο τους φασιστες του Μουσολινι το υποβρυχιο "Ελλη" μεσα στο λιμανι, με το πληρωμα του εντος. Τι παραξενο, να εχουν συμβει ολα αυτα για τον ελληνισμο κατα τον κατεξοχην μηνα καλοκαιρινης αναπαυσης και διακοπων...

Σημερα 13 Αυγουστου, υπαρχει μια αλλη επετειος μνημης: Σαν σημερα πριν απο 40 χρονια, επεχειρησε ενα παλικαρι ονοματι Αλεκος Παναγουλης με την ομαδα του να δολοφονησουν τον τοτε δικτατορα Γεωργιο Παπαδοπουλο. Η χουντα των συνταγματαρχων ειχε ηδη συμπληρωσει 16 μηνες στην εξουσια, δειχνοντας το απανθρωπο προσωπο της. Ο Παναγουλης και η παρεα του, νεα παιδια, σκεφτηκαν οτι μονο με βιαιο τροπο θα εβαζαν τελος σε αυτο το μασκαραλικι. Ισως και να εμπνευστηκαν απο παρομοια γεγονοτα που συγκλονισαν συντηρητικα καθεστωτα στην Ευρωπη, οπως η εξεγερση στο Παρισι τον Μαιο του 1968.

Το σχεδιο των παιδιων ηταν να παγιδεψουν με εκρηκτικα ενα συγκεκριμενο σημειο στο περασμα απο Βαρκιζα προς Σουνιο, καθοτι γνωριζαν οτι το αυτοκινητο του Παπαδοπουλου θα περνουσε απο εκει. Δυστυχως κατι δεν πηγε καλα, και η αποπειρα απετυχε. Μονο ο Παναγουλης συνεληφθει, ενω προσπαθουσε να διαφυγει στη θαλασσα. Δεν φορουσε παρα μονο το μαγιο του. Η συνεχεια της ιστοριας του Παναγουλη ειναι γνωστη. Δεν θα γινει εδω αναφορα στον βιο και το εργο του. Ισως και ο γραφων αυτα τα λιγα λογια να μην ειναι ο καταλληλος για να κρινει, εαν μια αποπειρα δολοφονιας εναντιον οποιουδηποτε, ακομη κι αν αυτος ειναι ο χειροτερος ανθρωπος, ειναι η σωστη λυση. Ο Παναγουλης και οι συνεργατες του σαφως και επηρρεαστηκαν απο το παραδειγμα των τυραννοκτονων Αρμοδειου και Αριστογειτονα. Το σημαντικο για τον Ταλα ομως ειναι, οτι κατα την διαρκεια της χουντας στην Ελλαδα (1967-1974) η προσπαθεια του Παναγουλη ηταν η μοναδικη. Οι αγωνες των φοιτητων του Πολυτεχνειου ακολουθησαν αργοτερα, ενα χρονο περιπου πριν πεσει η χουντα. Εκτος και αν υπαρχει καποιος, ο οποιος εχει αποδειξεις για το αντιθετο. Στον Ταλα τουλαχιστον, μονο το εργο του Παναγουλη ειναι γνωστο. Οι υπολοιποι Ελληνες δημοκρατικοι της εποχης, ο απλος λαος, τι εκανε κατα την διαρκεια της επταχρονης "προσπαθειας" της χουντας να "βγαλει" την χωρα δηθεν απο τον γυψο;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ V

Υπάρχουμε - Συνυπάρχουμε;

Δημήτρης Πεφάνης

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: NEA, 12 Αυγούστου 2008)

Αγώνες πολέμου... Μεσημέρι Κυριακής και η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών είναι γεμάτη. Γ εωργιανοί μετανάστες ανάβουν κεριά και προσεύχονται. Έξω από την εκκλησία, μια μεσήλικη μιλάει στο κινητό. Μιλάει και κλαίει συνέχεια. Προσπαθώ να μάθω γιατί. Μου λένε επειδή σκοτώθηκαν δυο συγγενείς της. Ύστερα από λίγο, κάποιος άλλος λέει πως κλαίει επειδή έμαθε πως είναι ζωντανοί οι συγγενείς της. Δεν έχει και πολλή σημασία. Στον πόλεμο κλαις για τους νεκρούς και τους ζωντανούς μαζί. «Από πού είναι;» ρωτάω. «Από το Γκόρι» μου απαντούν...

●●● Κάθε πόλεμος έχει μια νότα μαύρου χιούμορ. Οι Ρώσοι, διαβάζω, ισοπέδωσαν το Γκόρι. Την πολίχνη όπου γεννήθηκε το 1879 ο Στάλιν. Ο «υπέροχος Γεωργιανός», όπως τον αποκάλεσε ο Λένιν όταν τον πρωτογνώρισε. (Όταν τον γνώρισε καλύτερα τρομοκρατήθηκε, αλλά τότε δεν είχε πια μιλιά να μιλήσει). Η γεωγραφία των εθνοτήτων της Σοβιετικής Ένωσης- ως κληρονόμος της τσαρικής αυτοκρατορίας- ήταν έργο του «υπέροχου Γεωργιανού». Ανάμεσα στα άλλα, το 1921, ο Στάλιν έδωσε τέλος στη σύντομη ανεξαρτησία της ιδιαίτερης πατρίδας του, «καθαρίζοντας» τους εκεί σοσιαλδημοκράτες μενσεβίκους. Ο «υπέροχος Γεωργιανός» είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Καύκασο. Έφτιαχνε και ξανάφτιαχνε τα σύνορα και τα ονόματα των εθνοτήτων και των Δημοκρατιών στην περιοχή, ώστε η κεντρική ολοκληρωτική εξουσία να έχει πάντα το πάνω χέρι. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αυτά τα σύνορα και ονόματα αναδύθηκαν σαν φαντάσματα ξεχασμένα από τον χρόνο. Η τυραννία δεν λύνει τα προβλήματα. Τα αφήνει πίσω, σαν ωρολογιακές βόμβες, προς αξιοποίηση από άλλους τυράννους... Ο Πούτιν προσπαθεί σήμερα να επαναφέρει στη Ρωσία τα χαμένα κομμάτια της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Να δείξει ότι η Ρωσία είναι ξανά μεγάλη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί θυμίζουν κάπως τον «υπέροχο Γεωργιανό». Αφήνει να εννοηθεί ότι η Γεωργία και η Ουκρανία δεν πρέπει να υπάρχουν καν ως κράτη. Η Τσετσενία μετατράπηκε σε τεράστιο νεκροταφείο. Οι Ρώσοι δημοσιογράφοι που γράφουν «επικίνδυνες λέξεις» τσακίζονται και δολοφονούνται. Οι πρώην πράκτορες της ΚGΒ διαθέτουν απόλυτη εξουσία, όπως στα τρομερά χρόνια ενός άλλου Γεωργιανού, του Λαβρέντι Μπέρια... Το μοναδικό μπρούντζινο άγαλμα του Στάλιν σήμερα πρέπει να υπάρχει στο Γκόρι της Γεωργίας: εάν δεν το ισοπέδωσαν ακόμα οι ρωσικές βόμβες. Ο Στάλιν ήταν ένας τύραννος, αλλά για τους Γεωργιανούς καθετί το γεωργιανό είναι καλό. Στη φτωχή και μυθική πατρίδα της Μήδειας ο εθνικισμός είναι επίσημη θρησκεία. Ένας εθνικισμός που τροφοδοτείται διαρκώς, αφού από το 1991 η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και εδαφική κρίση: Η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία ουσιαστικά έχουν αποσχιστεί και βρίσκονται υπό την κηδεμονία της Ρωσίας. Η Γεωργία επιθυμεί διακαώς να μπει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Αμερικανοί την υποστηρίζουν γιατί την βλέπουν ως σφήνα στα πλευρά της Ρωσίας, σε ένα σταυροδρόμι όπου αφθονούν οι εθνικισμοί, οι μαφίες, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και οι αγωγοί. Λένε ότι ο Καύκασος μοιάζει με τα Βαλκάνια (ευτυχώς που στα Βαλκάνια δεν υπάρχει πετρέλαιο, γιατί θά ΄μασταν ακόμα στα χαρακώματα). Και ο πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι μοιάζει με βαλκανικό ηγέτη του Μεσοπολέμου. Ένας ημιδικτατορίσκος που πάσχει από τη μεγαλομανία του μικρομέγαλου. Τον ενδιαφέρει περισσότερο η εξουσία του, παρά οι ζωές των συμπατριωτών του. Ένας καταφερτζής που φαντάζεται επικές μάχες, ακόμα και τον Γ΄ Παγκόσμιο να ξεσπάει για χάρη του. Αυτό που κατάφερε πάντως, με την επίθεση στη Νότια Οσετία, ήταν να προκαλέσει μπόλικη οδύνη και δάκρυα. Να δώσει την ευκαιρία στον Ρώσο κληρονόμο του «υπέροχου Γεωργιανού» να κάνει τη Γεωργία πεδίο βολής φθηνό. Και στην ανθρωπότητα να σπάσει άλλο ένα ρεκόρ: να ξεκινήσει έναν πόλεμο σε απόλυτο συγχρονισμό με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων...

----------------------------------------------------------------------------

Λάθος άλογο

Της Αριστοτελίας Πελώνη

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: NEA, 12 Αυγούστου 2008)

ΟΠΟΙΟΣ ελέγχει την Ευρασία, ελέγχει τον κόσμο... Το γνωρίζουν και οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί. Το γνωρίζει και ο Μιχαήλ Σαακασβίλι, καθώς επιθυμεί να παίξει στη νέα φάση του «Μεγάλου Παιχνιδιού». Η άλλοτε «μαύρη τρύπα της Γης» διαθέτει παγκοσμίως τις περισσότερες ανεκμετάλλευτες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι τυχαίο ότι το γεωπολιτικό βάρος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μετατοπίζεται όλο και πιο Νοτιοανατολικά. Ο Γεωργιανός πρόεδρος ξέρει καλά ότι βρίσκεται εκεί όπου διασταυρώνεται το νέο ενεργειακό Ελντοράντο. ΣΠΟΥΔΑΣΜΕΝΟΣ στη Γαλλία και τις ΗΠΑ, εισέβαλε στην πολιτική σκηνή ως μεταρρυθμιστής, κατήγγειλε τον πολιτικό του «πατέρα» Έντουαρντ Σεβαρτνάντζε και τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Δεν είναι λίγοι όσοι κατηγορούν τον 41χρονο πρόεδρο ως λαϊκιστή και άνθρωπο με εμμονή στην εξουσία. Ο «δημοκράτης» Μιχαήλ κατέπνιξε τη λαϊκή αντίδραση εναντίον του τον περασμένο Νοέμβριο και φίμωσε τα μίντια. Ο «Μίσα» είναι ο άνθρωπος των Αμερικανών στην περιοχή και δεν το κρύβει. Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπολόγισε σωστά. Η πεποίθηση ότι η ευρισκόμενη στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, Γεωργία θα μπορούσε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς να ανοίξει μύτη, ήταν τουλάχιστον αφελής. Όπως και ότι θα μπορούσε να επιτεθεί στους Οσέτιους, με το Κρεμλίνο σε ρόλο παρατηρητή. ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ Σαακασβίλι είναι να προκαλέσει τη Μόσχα, ώστε κατόπιν να ισχυριστεί ότι δεν μπορεί να αποτελεί εγγυήτρια δύναμη στον Καύκασο, σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ... Στην πολιτική και δη τη διεθνή, η υπερβολική αυτοπεποίθηση πληρώνεται. Πολύ περισσότερο, αν τα βάζει κανείς με έναν αντίπαλο όπως η Ρωσία. Το πολιτικό μέλλον του «Μίσα» διαγράφεται γκρίζο. Το πιθανότερο είναι ότι θα βγει χαμένος από τη σύγκρουση, όπως και οι εμπνευστές της στην Ουάσιγκτον. Τα ποντάρισαν όλα στο λάθος άλογο. Τώρα βλέπουν τη Μόσχα να τους δείχνει ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΙV

Χαιρετίσματα στην εξουσία

Πεκίνο και μαρμαρένια αλώνια

Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ (Eλευθεροτυπια, 13.08.2008)

"Σε εθνικόφρων πέσαμε. Κρίμας το παλικάρι.Με φούμαρα περί πατρίς τον έχουνε ντοπάρει."

(Μποστ, Μαρία η Πενταγιώτισσα)

Η μετάδοση των αγώνων των Ελλήνων αθλητών από τους δημοσιογράφους της κρατικής ΕΡΤ και των ιδιωτικών ΜΜΕ στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου μού θυμίζει τα λογύδρια των καθηγητών μου στο Γυμνάσιο επί χούντας. Μου θυμίζει ακόμη περιγραφές αθλητικών εκδηλώσεων από τα στελέχη της αλήστου ΥΕΝΕΔ. Το ασίγαστο πάθος του Ελληνα για την ελευθερία, η αδούλωτη ελληνική ψυχή και οι συναφείς αοριστολογίες έχουν μεταφερθεί στις Ελληνίδες του beach-volley που έχουν ψυχή και πάθος για τη νίκη. Τι να αντιτάξουν οι αψύχωτες αντίπαλες Κινέζες; Και οι 150 Ελληνες φίλαθλοι που παρακολουθούν τον αγώνα από την εξέδρα είναι ηρωικοί, ποιος ξέρει γιατί!ΣΕ ΑΥΤΟ το κλίμα, εύλογα μας πρόσφερε κάποτε -με διδακτικό ύφος ακαδημαϊκού- μαθήματα πολιτισμού ο χρυσοφόρος Ιωάννης Μελισσανίδης- και η επίσης χρυσοφόρος Φανή Χαλκιά προσέγγισε από βιολογικής σκοπιάς τον Ελληνα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τον καθ' ημάς, του οποίου το DNA ξεχωρίζει για το πάθος της νίκης. Χαλάλι τους τα εκατομμύρια που μπήκαν στην τσέπη τους, συμβάλλουν στην καλλιέργεια της εθνικής μας υπερηφάνειας, θα μπορούσε να πει κάποιος φλογερός πατριώτης!ΠΟΙΟΣ μηχανισμός και με ποια μέσα διαπερνά την εθνική κουλτούρα και επί δεκαετίες πλάθει ιδεολογήματα και σχετικές μωρολογίες; Πώς κατορθώνει να αντιστέκεται με πρωτοφανή επιτυχία στην εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού, στον αλτρουισμό και προσδίδει διαστάσεις γενετικής ανωτερότητας σε απλές αθλητικές νίκες; Πολύ περισσότερο, όταν τα πολλαπλά κρούσματα ντόπινγκ θα έπρεπε να πείθουν για το αντίθετο;ΕΙΝΑΙ το έλλειμμα των εκπαιδευτικών μηχανισμών που επιτρέπει ανάλογα φληναφήματα. Είναι οι εμμονές της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην τρισχιλιετή ιστορία μέσω προβολών της αθανασίας, του ηρωικού, της θυσίας, της αδικίας από τους ξένους, όλα τούτα προβάλλονται ως αξιώματα εθνικής υπεροχής για να εγκολπωθούν από το κοινωνικό σώμα ως αυταρέσκεια και υπεροψία ενός περιούσιου λαού. Οπου η Ιστορία παραδίδεται πλήρης ιδεολογημάτων και ατελής ερμηνευτικών προσεγγίσεων.Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ εύλογα οδηγεί στην πτώχευση της κατά τα άλλα πλούσιας γλώσσας, αδυνατώντας να προσφέρει διάκριση ανάμεσα στο σημαντικό και το έλασσον. Σε μια τέτοια ιδεολογική σύγχυση, ήρωας ο Κολοκοτρώνης, ήρωας και ο Δήμας. Αδούλωτη η ψυχή του Καραϊσκάκη, αδούλωτη και του Κεντέρη. Και η Μπουμπουλίνα παρέα με την Πατουλίδου στα μαρμαρένια αλώνια.

(kardasis@econ.soc.uoc.gr)

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ 4ου ΤΥΠΟΥ.

Ο θορυβος του απορριματοφορου λειτουργησε σαν ξυπνητηρι και τον εκανε να ανοιξει αμεσως τα ματια. Εκανε ζεστη, ηταν ιδρωμενος. Προσπαθησε να σηκωθει, αλλα ολο του το σωμα ηταν μουδιασμενο. Ειχε μια ελαφρια ζαλαδα. Σηκωθηκε τελικα με σπασμους στη μεση και πηγε τρικλιζοντας προς το μπανιο. Με μισοκλειστα ματια πλησιασε τον νεροχυτη και εριξε κρυο νερο στο προσωπο του για να ξυπνησει. Αισθανθηκε λιγο καλυτερα. Αποφευγοντας να κοιταξει το ειδωλο του στον καθρεπτη, ξαναμπηκε στο δωματιο, αυτη την φορα με σταθεροτερο βημα. Μολονοτι ενιωθε το αδειο του στομαχι να ψιλοδιαμαρτυρεται γουργουριζοντας, προτιμησε να αφοσιωθει σε ασκησεις γυμναστικης, οπως εκανε και καθε πρωι. Ασκησεις για την καμψη της μεσης, για τα γονατα, τεντωμα για την σπονδυλικη στηλη και τα χερια, ακομα δε "ροκανισματα" για τους κοιλιακους και καμψεις εδαφους (push-ups), μεχρι τελικης πτωσεως. Αφου δοκιμασε τις αντοχες του και ενιωσε πιο ανετα, ξαναμπηκε στο μπανιο για ενα γρηγορο και δροσιστικο ντους.

Ο καθρεπτης ειχε θαμπωσει. Το νερο στο ντους δεν ηταν τοσο κρυο, οσο περιμενε. Δεν πειραζει. Ανοιξε την βρυση του νεροχυτη και εριξε παλι κρυο νερο στο προσωπο του. Τιναξε το κεφαλι του περα δωθε και αισθανθηκε πραγματικα καλυτερα. Σκουπισε με την παλαμη του τον καθρεπτη και κοιταξε μεσα του. Ενα γνωριμο προσωπο το κοιτουσε χαμογελωντας του.

- "Χρονια πολλα! Ευτυχισμενα Γενεθλια!" του ειπε. Και συνεχισε: - "Θυμασαι; Σημερα κλεινεις τα 33! 33 χρονων - ελπιζω να αντεξεις εναν ολοκληρο χρονο!"

- "Γιατι το λες αυτο;"

- "Η ηλικια των 33 χρονων ειναι κρισιμη. Σκεψου μονο οτι ο Μεγαλεξανδρος και ο Χριστος πεθαναν στα 33 τους!"

- "Παψε, γινεσαι γελοιος! Δεν εχεις κανενα δικαιωμα να με συγκρινεις με δυο μεγαλες προσωπικοτητες της παγκοσμιου ιστοριας!"

- "Ναι ναι, ξερω... Εσυ εισαι ενας απλος, καθημερινος ανθρωπος... Σεμνος και ταπεινος μεν, αλλα οχι οπως οι γνωστοι "σεμνοι και ταπεινοι"...."

- "Το λες και εσυ, σαν να ειναι το χειροτερο εγκλημα! "

- "Οχι, δεν εννοω αυτο, ηρεμησε. Απλα παιρνω το γεγονος αυτο, οτι σημερα μπηκες στα 33 και το θετω ως κομβο στη ζωη σου. Απο αυτο κοιτας προς τα πισω, κανεις μια ανακεφαλαιωση της ζωης σου και ετοιμαζεσαι για το επομενο βημα προς το μελλον."

- "Το μελλον... Ποιος γνωριζει το μελλον του; Παιρνω τη ζωη μου στα χερια της και προσπαθω να την φτιαξω... Αν προλαβω βεβαια, οπως εσυ διατεινεσαι. Οσο για το παρελθον... Δεν υπαρχει στιγμη που να μην κοιταξω πισω... Βλεπω τι εκανα σωστο, τι λαθος... Που πηγα, ποιους συναναστραφηκα, τι εμαθα... Τις γυναικες που αγαπησα, τους ανθρωπους που μου εκαναν κακο..."

- "Μην κολλας ομως στο παρελθον. Οτι εγινε, εγινε. Η ζωη συνεχιζεται. Χρησιμοποιησε τις εμπειριες σου ως εφαλτηριο για να σχεδιασεις τις επομενες ενεργειες σου."

- "Πως συνεχιζεται ομως η ζωη για μενα; Βλεπω οτι εχω μεινει σε ενα σημειο: Ειμαι ακομα ανεργος, δεν εχω μονιμη συντροφο, μενω σε νοικι, οι παρεες και η οικογενεια μου ειναι μακρια. Πως μπορω να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση, οταν οι αιτησεις μου, οσο καλες και να ειναι, συνεχως απορριπτονται;"

- "Για αυτο λεω οτι εισαι σε φαση μεταβατικη. Πολλοι αλλωστε υπαρχουν που δεν εχουν μονιμη εργασια και παρτενερ. Αλλωστε συνεχιζεις και δραστηριοποιησαι με ενεργειες σου, σκοπος των οποιων ειναι να βγεις και εσυ απο αυτην την κατασταση. Απο την στιγμη που δεν καθεσαι απραγος και δεν περιμενεις να σου ερθουν εργασια, χρηματα και γυναικες σαν μαννα απο τον ουρανο, εισαι σε καλο δρομο."

- "Αυτη η μεταβατικη φαση διαρκει πολυ ομως. Και δεν οφειλεται αυτο αποκλειστικα σε μενα. Απο την στιγμη που εισαι εντος της κοινωνιας, εισαι μελος της και υπακους σε κανονες. Και πολλες φορες, εξαρτασαι και απο αλλους, που δεν γνωριζεις τι εχουν στο μυαλο τους για σενα. Μπορει δηλαδη να ειναι καποιος που δεν γουσταρει την φατσα σου, οπως εχει αναφερει και ο φιλος Λευτερης για αναλογες περιπτωσεις και αυτος ο καποιος, αντι να ασχοληθει με τον εαυτο του, ασχολειται με σενα και σου δημιουργει επιτηδες εμποδια."

- "Ναι, αθεμιτος ανταγωνισμος και συκοφαντες υπαρχουν. Mobbing. Εχεις εμπειριες απο τετοια. Θα τα βγαλεις περα."

- "Πως; Καθε φορα, εγω πληρωνω τη νυφη. Κανω τον χαμαλη για να πινουν καποιοι αλλοι στην υγεια του κοροιδου. Ποτε δικαιωθηκα εγω; Οποτε απαιτησα κατι, βρηκα και τον μπελα μου απο πανω. Δεν υπαρχει δικαιοσυνη μου φαινεται. Ειναι καποιες παρεες σε ολους τους τομεις της καθημερινης οικονομικης, πολιτικης, επαγγελματικης κ.α. ζωης που κοβουν και ραβουν αναλογα με τα γουστα τους. Αυτοι μας κουμανταρουν τη ζωη. Επειδη ετσι τους αρεσει, θα πρεπει ο ταδε να μεινει αποκομμενος απο την κοινωνια, ανεργος, χωρις φιλους κτλ. Για να καθονται αυτοι οι τυποι και να τον εμπαιζουν, μπαζοντας καποιους δικους τους ασχετους απο την πισω πορτα."

- "Θυμαμαι, εχεις περασει πολλα με -νακηδες, ρουληδες, σβηστους, σακηδες και διαφορα αλλα "φρουτα". Αλλα γνωριζεις οτι προκειται για κομπλεξικους. Αφου ασχολουνται μαζι σου, μονο και μονο για να σου δημιουργησουν αργοτερα προβληματα διαβαλλοντας σε στο εργασιακο σας περιβαλλον, προβλημα με τον εαυτο τους εχουν. Το θεμα παντως ειναι, οτι εσυ προσπαθεις, ειτε να κανεις μια νεα αρχη, ειτε να συνεχισεις στον τομεα που ηδη εισαι. Σε καθε περιπτωση, ξεκινας ενα καινουργιο κεφαλαιο."

- "Παντα ετσι ειναι. Χτυπαω, πεφτω, σηκωνομαι, ξαναχτυπαω, ξαναπεφτω, ξανασηκωνομαι... Ο αγωνας μου δεν τελειωνει ποτε. Ολο και μια νεα αρχη κανω. Ειναι ομως τοσο κουραστικο... Συνεχεια και συνεχεια... Σαν τον βραχο που τον χτυπαει το κυμα με τον καιρο μαζευει και γινεται στο τελος πετραδακι..."

- "Εισαι ακομα βραχος και θα αργησεις πολυ να γινεις πετραδακι. Εχεις καιρο μπροστα σου. Αισιοδοξια λοιπον και εσω μαχιμος. Αλλωστε η ζωη ειναι αγωνας. Θα τα καταφερεις."

- "Ναι... Σε ευχαριστω για τα καλα λογια...."

- "Αν δεν αγαπησεις και λιγο τον εαυτο σου, οπως λεει και ο φιλος Χαρης, αν δεν τον προσεξεις, δεν προκειται να το κανει κανενας αλλος. Σημερα ειναι τα γενεθλια σου. Εχεις το δικαιωμα να διασκεδασεις και εσυ. Και παλι χρονια πολλα, καλη δυναμη και κανε οτι μπορεις να βελτιωσεις την ζωη σου. Απομακρυνε αρνητικες σκεψεις και σχεδιασε προσεκτικα τις επομενες ενεργειες σου. Ξεκουρασου τωρα, για να εχεις δυναμεις για τον χειμωνα. Να περνας καλα Ταλα και ο καθε Ταλας εκει εξω."

- "Ευχαριστω, να εισαι και εσυ καλα. Εις το επανιδειν Ταλα."

- "Επισης Ταλα μου, επισης."

ΚΑΤΙ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ...

Κοιτα να δεις φιλε μου... Πως συνεβει και δυο κατεξοχην αντιφατικες εννοιολογικα περιπτωσεις συνεπεσαν! Οι 29οι θερινοι Ολυμπιακοι Αγωνες διεξαγονται στην Κινα!

Απο την μια εχουμε μια τεραστια, αχανη χωρα με περιπου 1,3 δισ. πληθυσμο. Μια χωρα, η οποια στον Δυτικο κοσμο ειναι περισσοτερο γνωστη για τον παναρχαιο πολιτισμο της, την φιλοσοφια, την επιστημη και τις τεχνες της - συμπεριλαμβανομενων και των πολεμικων τεχνων, οπως το κουνγκ φου και το καρατε. Απο την αλλη ομως, ειναι η ιδια χωρα Μεκκα απο το 1949, ενος ισχυρου κομμουνιστικου καθεστωτος, το οποιο για πολλες δεκαετιες την ειχε απομονωσει απο τον υπολοιπο κοσμο. Ενος καθεστωτος, το οποιο με καθε ευκαιρια καταπατουσε και συνεθλιβε ατομικα δικαιωματα και ελευθερια εκφρασης. Ενος καθεστωτος, το οποιο ακομα και σημερα εφαρμοζει την λογοκρισια σε καθε προσπαθεια εκφρασης και διατηρει την θανατικη ποινη. Ενος καθεστωτος, το οποιο δεν δισταζει να εκμεταλλευτει και να κακομεταχειριστει ανηλικους, προκειμενου να παραγει γρηγορα, πολλα και φτηνα προιοντα - απο απομιμησεις παντελονιων τζινς, μεχρι παιχνιδια και μολυβογραφους - για να τα ξεπουλησει στην Δυση.

Σαφως ομως εχει κυλισει πολυ νερο στο αυλακι απο την εποχη του παντοδυναμου Μαο Τσε Τουνγκ. Το καθεστως εριξε νερο στο κρασι του και εδω και καμποσα χρονια εχει κανει "ανοιγμα" στην Δυση, που ειχε ως αποτελεσμα να θεωρειται ενα απο τα κρατη-υπερδυναμεις του πλανητη. Πλεον κλεινει η Κινα εμπορικες συμφωνιες, ωστε να μεταφερει τα προιοντα της σε λιμανια αλλων χωρων με ασφαλεια. Αγοραστες απο χωρες του Δυτικου κοσμου επενδυουν στο κινεζικο χρηματιστηριο και σε ακινητα. Οσο για τους Κινεζους, οσοι εχουν την οικονομικη δυνατοτητα, ταξιδευουν στο εξωτερικο, ειτε για τουρισμο, ειτε για σπουδες.

Ξεχωριζουν οι Κινεζοι στην Δυση, ειτε ειναι φοιτητες, ειτε ειναι τουριστες. Ειναι πολυ δεμενοι μεταξυ τους και δεν ανοιγονται πολυ σε ξενους. Ειναι υπερβολικα ευγενικοι και ντροπαλοι, εργαζονται σκληρα και ενδιαφερονται να γνωρισουν ξενους πολιτισμους και λαους. Οι δε κινεζοι φοιτητες σπουδαζουν σε γερμανικα, βρετανικα κ.α. παν/μια της Δυσης κυριως οικονομικες και πολιτικες επιστημες. Και ασφαλως θα υπαρχουν αρκετοι Ελληνες συμφοιτητες τους που να εχουν να διηγηθουν ιστοριες για το πως κινεζοι φοιτητες τους προσεγγισαν, βομβαρδιζοντας τους κυριολεκτικα με ερωτησεις για την Ελλαδα και τον πολιτισμο της! Φυσικα υπαρχει και η αλλη οψη του νομισματος: Οσο ευγενικοι και να ειναι οι Κινεζοι, αλλο τοσο φιλαργυροι ειναι. Στα κινεζικα εστιατορια πληρωνεις αφου παραγγειλεις και πριν σου σερβιρουν το φαγητο σου. Περιμενουν μαλιστα με ανοικτη την παλαμη να παρουν τα χρηματα, τα οποια και εξεταζουν εξονυχιστικα για να ελεγξουν αν εδωσες το ακριβες ποσο.

Οσο για τους Ολυμπιακους Αγωνες, επροκειτο λενε, για μια αναβιωση των ιδεωδων των αρχαιοελληνικων Ολυμπιακων Αγωνων, η οποια ξεκινησε γυρω στα τελη του 19ου αιωνα απο καποιον Γαλλο αριστοκρατη. Αποδειχτηκε μια κερδοφορα και επιτυχημενη διοργανωση αθλητικου χαρακτηρα. Δυστυχως ομως δεν ειναι ολα ροδινα στον αθλητισμο. Ασκουνται πιεσεις για μαζικες παραγωγες πρωταθλητων με υψηλες επιδοσεις που οδηγουν στην χορηγηση απαγορευμενων ουσιων (doping). Υπουλα παιχνιδια παιζονται κατω απο τα τραπεζια για λεφτα και αθλητες. Ιδιωτικοι παραγοντες προβαλονται ως χορηγοι σε διοργανωσεις υποτιθεμενου κρατικου χαρακτηρα. Αθλητες υπαναπτυκτων χωρων βαφτιζονται εν μια νυκτι Αμερικανοι, Ρωσοι, Ελληνες κτλ., προκειμενου να φανει οτι οι νεες πατριδες ειναι φυτωρια ταλεντων και συλλεκτες μεταλλιων. Πιεση καλλιεργειται να υποστει ο αθλητης και απο τα αδηφαγα Μ.Μ.Ε. της χωρας του, που περιμενουν να φερει οπωσδηποτε χρυσο μεταλλιο. Συχνα καλλιεργειται και το συναισθημα του ανταγωνισμου απο τα Μ.Μ.Ε. με αποτελεσμα η "αθεμιτη" αυτη αθλητικη διοργανωση να εξελισσεται σε πεδιο εριδας και διαμαχης μεταξυ αθλητων για ενα κομματι απο χρυσο μεταλλο δεμενο σε ταινια. Αυτοι ειναι επισης καποιοι λογοι που ωθουν αθλητες - με την εγκριση συχνα των προπονητων τους - να ντοπαριστουν.

Αρκετα σκανδαλα εχουν υπαρξει στον χωρο του παγκοσμιου αθλητισμου. Και ενω υποτιθεται οτι, οπως στην αρχαιοτητα επαυαν οι εχθροπραξιες κατα την διαρκεια των Αγωνων, σημερα δυστυχως, δεν ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα. Ολοι θυμουνται τις περιπτωσεις των Ολυμπιακων του Βερολινου το 1936 που εξελιχθηκαν σε φιεστα προβολης του ναζισιτκου καθεστωτος, του Μοναχου το 1972 που σημαδευτηκαν απο την δολοφονια 10 ισραηλινων αθλητων, τα μπουκοταζ μεταξυ χωρων του ανατολικου και του δυτικου μπλοκ στους Αγωνες του 1980 στην Μοσχα και του 1984 στο Λος Αντζελες αντιστοιχα. Στους φετινους Ολυμπιακους, οι οποιοι λαμβανουν χωρα στο Πεκινο, συνεβησαν ηδη καποια αιματηρα γεγονοτα στην περιοχη του Καυκασου - την ορεινη λωριδα ξηρας μεταξυ της Μαυρης και της Κασπιας Θαλασσας.

Τι αλλο μελει γενεσθαι στους 29ους Ολυμπιακους; Θα σταματησει το αιματοκυλισμα στον Καυκασο για τα ματια του κοσμου και προς σεβασμο στο Ολυμπιακο ιδεωδες; Θα εχουμε περαιτερω σκανδαλα χρηματισμου και ντοπινγκ;

Ο χρονος θα δειξει. Μολις αρχισαν οι Αγωνες. Ως τα τελη Αυγουστου, εχουμε πολλα καρβελια ακομη να φαμε...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΙΙΙ

Η ανευθυνότητα φαρσέρ βάζει σε κίνδυνο ζωές

Από τον Πάνο Σόμπολο

[«EΘΝΟΣ» 08/08/08]

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στα πυροσβεστικά χρονικά με τους ανθρώπους που αρέσκονται στο να κάνουν φάρσες και μάλιστα τη στιγμή που καίγεται το σύμπαν. Ενώ οι πυροσβεστικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη για την κατάσβεση των πυρκαγιών, άλλοτε 70, άλλοτε 80 ή και περισσότερες, σε διάφορες περιοχές της χώρας οι φαρσέρ επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ, να τηλεφωνούν, δηλαδή, στο 199 για ανύπαρκτες πυρκαγιές. Και φυσικά να κινητοποιούνται άσκοπα δυνάμεις ή και να φεύγουν από τον χώρο των πραγματικών πυρκαγιών.

Για να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το φαινόμενο, πήρα αφορμή από πρόσφατο περιστατικό στην Κρήτη, όπου κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους δύο πυροσβέστες. Συγκεκριμένα, άγνωστος πήρε τηλέφωνο την Πυροσβεστική στις Μοίρες για πυρκαγιά στους Καλούς Λιμένες Ηρακλείου. Δύο πυροσβέστες με όχημα έφτασαν στον τόπο, αλλά αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για φάρσα. Κατά την επιστροφή το όχημα ξέφυγε από την πορεία του και ανατράπηκε με αποτέλεσμα να τραυματισθούν οι δύο πυροσβέστες, οι οποίοι είχαν παγιδευτεί, τους έβγαλε συνεργείο και τους μετέφερε στο νοσοκομείο. Δηλαδή, κινδύνεψαν να χάσουν τη ζωή τους δύο εργαζόμενοι από τον άνθρωπο που τηλεφώνησε για δήθεν πυρκαγιά και κινητοποίησε την Πυροσβεστική.

Ανέτρεξα στα στατιστικά στοιχεία του Πυροσβεστικού Σώματος και διαπίστωσα ότι κάθε χρόνο 200 με 250 άτομα επιδίδονται σ' αυτό το σπορ! Τόσα τηλεφωνήματα γίνονται από αγνώστους. Οταν συζήτησα το θέμα με συνάδελφο και με ρώτησε γιατί το κάνουν, σαφέστατα δεν ήμουν σε θέση να δώσω απάντηση. Είναι, όμως, πολύ πιθανόν να χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης αυτά τα άτομα.

Θα ήθελα ακόμα να επισημάνω ότι φάρσες δεν γίνονται μόνο στην Πυροσβεστική. Γίνονται και στην Αστυνομία. Παλαιότερα θυμάμαι ότι πολλοί τηλεφωνούσαν για τοποθέτηση βόμβας σε τράπεζα, σε υπουργείο ή σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Αλλά οι φάρσες πληθύνονταν έπειτα από εκρήξεις βομβών. Τα τηλεφωνήματα ανέρχονταν σε δεκάδες κάθε φορά κι όχι από το ίδιο άτομο, αλλά από διαφορετικά. Από πλευράς φύλου στη συντριπτική τους πλειονότητα οι φαρσέρ είναι άντρες. Ελάχιστες είναι γυναίκες. Αξίζει να σας αναφέρω ότι αρκετοί από τους φαρσέρ συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη.

Θυμάμαι εδώ και χρόνια είχαμε σύλληψη ενός 35χρονου. Είχε συλληφθεί για τηλεφώνημα για βόμβα σε αεροπλάνο, που αποδείχθηκε φάρσα. Γιατί το έκανε; Επειδή είχε αργήσει η φιλενάδα του να φύγει από το σπίτι για το αεροδρόμιο και για να μη χάσει την πτήση, τηλεφώνησε για βόμβα στο αεροπλάνο. Εδώ, βέβαια, είχαμε διαφορετική περίπτωση από τις άλλες, είχαμε δηλαδή άνθρωπο ερωτευμένο που με αυτόν τον τρόπο θέλησε να βοηθήσει την αγαπημένη του και να καθυστερήσει την πτήση, ώστε να την προλάβει. Πάντως, όπως κι αν έχουν τα πράγματα, με τις φάρσες προκαλούνται διαφόρων ειδών ζημιές και προβλήματα και καλό θα είναι οι φαρσέρ να κάνουν κάτι άλλο για να περάσουν την ώρα τους. Το κόστος είναι τεράστιο με ένα απλό τηλεφώνημα-φάρσα. Και επιπλέον ας έχουν υπόψη τους οι φαρσέρ ότι η ισχύουσα νομοθεσία τροποποιήθηκε και τελευταία έχει γίνει αυστηρότερη. Οι φαρσέρ τιμωρούνται με μεγάλες ποινές και βαρύτατα πρόστιμα.

------------------------------------------------------------------------

Συμπερασμα: Μα, υπαρχει φαρσερ που να ειναι υπευθυνος και να εχει συνειδηση των πραξεων του και των επιπτωσεων που φερουν αυτες;

ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ.

Ενω η χωρα ειναι πραγματικα συγκλονισμενη απο δυο περιστατικα πρωτοφανους αγριοτητος - τον ξυλοδαρμο αυστραλου τουριστα απο καποιους "παλικαραδες" στην Μυκονο που νομιζαν οτι ειναι οι αρχοντες του νησιου και μπορουν να κανουν οτι θελουν, και την δολοφονια δασκαλας απο τον ψυχασθενη συντροφο της στην Σαντορινη - καποιοι αλλοι "παλικαραδες" προσπαθουν δια της πλαγιας οδου να επωφεληθουν οικονομικα εις βαρος συνανθρωπου τους και να κερδισουν και αυτοι τα 15´γουορχολικα λεπτα της δημοσιοτητας που πιστευουν οτι τους αναλογουν. Ιδιαιτερα διαφωτιστικο ειναι το κατωθι κειμενο:

-------------------------------------------------------------------------

Πρώην φρουρός του Ρούσντι βγάζει βιβλίο και τον κατεδαφίζει

«Δεν είμαι λέτσος και τσιγκούνης»

[Γιωργος Καρουζακης, "Ελευθεροτυπια" 04.08.08]

Λέτσο, τσιγκούνη και αλαζονικό περιγράφει τον Ρούσντι ο Ρον Εβανς στο βιβλίο του. Εδώ ο συγγραφέας με τους «Σατανικούς Στίχους» που τον έριξαν στην ανάγκη της αγγλικής αστυνομίαςΠριν από λίγες μέρες ο Σάλμαν Ρούσντι είχε δηλώσει ότι σκέφτεται να γράψει ένα βιβλίο για να εξιστορήσει τη μακρόχρονη περιπέτειά του με το κυνήγι των φανατικών ισλαμιστών (φάτουα) που ακολούθησε την έκδοση, είκοσι χρόνια πριν, του βιβλίου του «Σατανικοί Στίχοι». Τελικά, τον πρόλαβε ο Βρετανός αστυνομικός Ρον Εβανς, ένας από τους σωματοφύλακες αλλά και προσωπικός οδηγός του Βρετανοϊνδού συγγραφέα, την περίοδο που... έπαιζε κρυφτούλι με τον θάνατο. Ο Εβανς, σωματοφύλακας ένα φεγγάρι και του Βρετανού πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ, δεν μπήκε στην περιπέτεια της συγγραφής για να μιλήσει για τα δεινά του Ρούσντι, αλλά για να τον απομυθοποιήσει. Και να τον αποκαλέσει «τσιγκούνη, ιδιότροπο και αλαζονικό λέτσο». «Λέτσος», σύμφωνα με τον Εβανς, ήταν το παρατσούκλι που είχαν «χαρίσει» οι άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας στον συγγραφέα, λόγω της ατημέλητης εμφάνισής του.Ο Σάλμαν Ρούσντι, που πρόσφατα διακρίθηκε με το «Μπούκερ των Μπούκερ» για τα «Παιδιά του Μεσονυχτίου» και βρίσκεται ξανά στη long list του λογοτεχνικού βραβείου με το καινούργιο του βιβλίο, «The Enchantress of Florence», αποκρούει όλες τις κατηγορίες. Απειλεί με μήνυση τον Εβανς και ζητεί να απαλειφθούν από το «βλακώδες» βιβλίο -θα κυκλοφορήσει αυτή τη βδομάδα από τον οίκο «John Blake Publishing»- όλα τα «αισχρά και δυσφημιστικά ψεύδη» για την προσωπικότητά του.Τι θυμάται ο Ρον Εβανς από την καθημερινή συμβίωσή του με τον Ρούσντι; «Οταν οι σωματοφύλακες ζητούσαν να πιουν κόκκινο κρασί από την κάβα του», γράφει, «χρέωνε τον καθένα με 45 βρετανικές λίρες». «Και να σκεφτείτε», προσθέτει, «ότι όταν εμείς, με κίνδυνο της ζωής μας, διανυκτερεύαμε στο σπίτι του για είναι ασφαλής, η Μητροπολιτική Αστυνομία τού πλήρωνε ενοίκιο 40 λιρών».Στον πιο ευτράπελο ισχυρισμό του, ο Εβανς αναφέρει ότι μια μέρα που η συμπεριφορά του Ρούσντι ήταν ανυπόφορη τον κλείδωσαν σ' ένα ντουλάπι κάτω από τις σκάλες και πήγαν για ποτό στην παμπ της γειτονιάς.Εξαλλος ο Ρούσντι, με δηλώσεις του στον «Γκάρντιαν» και στο BBC, αποκαλεί εντελώς ψευδές το περιστατικό, συκοφαντικούς και ανυπόστατους όλους τους ισχυρισμούς του Εβανς. Και λέει: «Ολα αυτά μοιάζουν με μαύρη κωμωδία. Οι σχέσεις που είχα με τους σωματοφύλακες ήταν εγκάρδιες. Ούτε μία φορά, στα εννέα χρόνια της συνύπαρξής μας, δεν άκουσα κάποιον από αυτούς να με αποκαλεί "λέτσο"».Οσο για το ποσό που έπαιρνε, εν είδει ενοικίου, για τη διαμονή των αστυνομικών στο σπίτι του, εξηγεί: «Ηταν εντολή της αστυνομίας, προκειμένου να καλυφθεί το υψηλό κόστος της ενοικίασης ενός σπιτιού κατάλληλου για την ασφάλεια και την προστασία μου. Ποτέ δεν ζήτησα ούτε και πήρα αυτά τα χρήματα. Ο ισχυρισμός ότι προσπάθησα να επωφεληθώ οικονομικά αποτελεί μια αισχρή και χυδαία διαστρέβλωση της αλήθειας».

-------------------------------------------------------------------------------

Εστω οτι ο Ρουσντι ειναι παραξενος ανθρωπος, οπως λιγο ως πολυ σχεδον ολοι αυτοι του συναφιου του. Ο πρωην σωματοφυλακας του ομως, που νομιζει οτι θα γινει συγγραφεας επειδη θελει να εκδωσει ενα βιβλιο για τις βρισιες που ελεγε πισω απο την πλατη του Ρουσντι, τι ειναι; Δεν ειναι κομπλεξικος; Και εν πασει περιπτωσει, γιατι νομιζει οτι ενδιαφερεται ο κοσμος να μαθει το τι ελεγαν και νομιζαν αυτος και οι συναδελφοι του για τον Ρουσντι;

Πολλα τετοια περιστατικα υπαρχουν. Νομιζει ο καθε ενας κομπλεξικος οτι θα παρει το αιμα του πισω, εαν βγαλει κοτσομπολια και ατσαλες προσωπικες στιγμες καποιας διασημοτητας σε βιβλιο, φωτογραφιες και βιντεο; Το εχουμε ξαναδει το εργο με την λαιδη Νταιανα, την Παρις Χιλτον κ.α. Αυτο που προβληματιζει και τρομαζει ειναι η απουσια ηθικων ενδοιασμων και φραγματων. Στην προκειμενη περιπτωση, o Ρουσντι εμπιστευτηκε τη ζωη του σε αυτον τον ανθρωπο - και ιδου πως ξεπληρωνεται η εμπιστοσυνη που του εδειξε.

"O tempora, o mores" αναφωνουσε ο Κικερων για την καταντια των συμπατριωτων του. "Homo homini lupus (est)" μονολογει καποιος εμπορος σε εργο του Πλαυτου - φραση που θα διαιωνιστει μεσω του Th. Hobbes. Ενω ο αυλικος Πωλωνιος αποχαιρετοντας τον γιο του Λαερτη στον σαιξπηρικο Αμλετ, ο οποιος παει σε μεγαλη πολη για σπουδες, τον συμβουλευει να προσεχει πολυ στις επαφες του με τους αλλους. Πραγματι ειναι τοσο δυσκολο να δειξει ο ενας στον αλλον εμπιστοσυνη. Η αχαριστια και η αγνωμοσυνη, η λαμογια και ο φαταουλισμος κυριαρχουν. Τα λεει και ο κυρ Γιαννης που τα εχει ζησει, τα βλεπει και ο Ταλας που τα ζει.

Δεν αναφερει μια απο τις εντολες του μωσαικου νομου να μην επιθυμησεις τα αγαθα του πλησιου σου; Ποσοι τηρουν αυτην την εντολη; Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να αρκεστει κανεις σε αυτα που εχει ηδη και αν θελει κατι περισσοτερο, να προσπαθησει να το αποκτησει μεσω της εργασιας του; Υποτιθεται οτι πρεπει να υπαρχει ενα μετρο σε ολα. Ο καθενας μας να παιρνει αυτο που του αναλογει. Γιατι αυτος ο φαταουλισμος; Γιατι να καπηλευεται καποιος τον κοπο του αλλου;

Θα μπορουσε και ο Ταλας να γραψει βιβλιο ολοκληρο για αυτο το θεμα. Εδω ομως ειναι προτιμοτερο να αρκεστει σε λιγα παραδειγματα. Να αναφερθει για αλλη μια φορα, οτι δεν υπαρχει ουτε ζηλεια, ουτε αντιπαθεια απεναντι σε συνανθρωπους που βρισκονται σε καλυτερη οικονομικη κατασταση, εχουν πτυχια, αμαξαρες, κοτερα κτλ. Αλλα ρε παιδια, να ειστε και λιγο ειλικρινεις!

Ειχε βγει αυτος ο Μαγγινας και ελεγε οτι εχει αναψυκτηριο. Βγηκαν τα τσακαλοδημοσιογραφακια και τον ξεβρακωσαν. Ρε ανθρωπε, πες απο την αρχη οτι χτιζεις βιλα με πισινα να γλυτωσεις απο την διαπομπη! Αφου βλεπεις, δεν τα βγαζεις περα με τους παπαρατζιδες! Ο αλλος ο Κλιντον εσκουζε στα μικροφωνα πριν λιγα χρονια οτι δεν εχει δεσμο με την καποια Μονικα. Αν ειχε παραδεχτει απο την αρχη οτι κατι ειχε παιχτει, θα ειχε γλυτωσει τον δημοσιο διασυρμο. Ειλικρινεια ρε παιδια!

Ειχε γνωρισει ο Ταλας ενα τυπακι πριν λιγα χρονια, καποιον -οπουλο απο μεγαλη επαρχιακη πολη, γονο ευπορης οικογενειας με οικογενειακους φιλους απο τα ανωτερα κοινωνικα στρωματα - διευθυντες, επιχειρηματιες, δημαρχους, επιστημονες κ.α. Το παιδακι αυτο ηθελε να κανει διατριβη, αλλα δεν ηξερε καν να χρησιμοποιει τις βιβλιοθηκες. Ειχε περασει τις πανελλαδικες εξετασεις με το γνωστο συστημα, ηταν 4 χρονια αορατος στο παν/μιο του, δεν συμμετειχε σε εργαστηρια και ερευνητικα προγραμματα, δεν ειχε επαγγελματικες εμπειριες πανω στο γνωστικο του αντικειμενο. Και ηθελε να κανει διατριβη, εφοσον καποιος εκ των οικογενειακων φιλων μπορουσε να του παρεχει υλικο. Κατα τα αλλα, ειτε γκρινιαζε για το οτι δεν του ειχαν μαθει τιποτε στο ελληνικο παν/μιο (τα περιμενε ολα στο πιατο), ειτε κοκορευοταν για τους οικογενειακους φιλους που διεθετε και το παραθαλασσιο εξοχικο - χυμα στο κυμα που ανηκε στην οικογενεια του. Τα αγχωμενο και αντικοινωνικο παιδακι αυτο, βοηθηθηκε πολυ απο τον Ταλα, ο οποιος το ειχε σαν αδελφι του. Του εδειξε πως να χρησιμοποιει τις βιβλιοθηκες, τον εμπασε σε παρεες...Και τι κερδισε τελικα; Βρισιες και ειρωνειες απο τον φερελπι διδακτορα - και αυτο επειδη καποτε ο Ταλας ειχε την απαιτηση να φερεται ο μικρος καλυτερα, να σεβεται τους συναδελφους του και να μην ανακατευεται στην προσωπικη τους ζωη. Εν τελει εμαθε οτι ο -οπουλος επαιζε διπλο παιχνιδι: Aπο την μια εκανε τον καλο και απο την αλλη τον εθαφε πισω απο την πλατη του - οπως κανει τωρα περιπου ο πρωην σωματοφυλακας του Ρουσντι.

Αλλα ετσι ειναι αυτοι οι ανθρωποι: Νομιζουν οτι θα πανε μπροστα με συκοφαντιες και γλειψιμο. Eκλαμβανουν την καλωσυνη και την ευγενεια ως αδυναμιες. Οπως εχει ηδη αναφερθει, με βυσματιες και ρουσφετολογους δεν εχει κατι ο Ταλας. Αφου εχουν τις γνωριμιες τους και τα κονομανε χοντρα απο τις οικογενειες τους, με γεια τους και χαρα τους. Αλλα μην βγαινει το βυσμα να μιλησει για αξιοκρατια, μην βγαινει ο κουλτουριαρης να πουλησει πνευμα και απο πισω να γλενταει στα σκυλαδικα! Αλλα που, περιμενεις ρε Ταλα να βρεις Ειλικρινεια και Τιμιοτητα στις μερες μας; Μπα... Ο Hobbes δικαιωνεται!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΙΙ

Από τα σκάνδαλα στα μπάνια

ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ

[ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 03.08.08, Σελ. Α09]

Η Νέα Δημοκρατία το πέτυχε και αυτό: κάθε χειμώνα και κάθε άνοιξη να έχουμε τα πιο εξωφρενικά σκάνδαλα, να λέει πολλά για μαχαίρια ως το κόκαλο, να κάνει όμως ό,τι μπορεί για να τα κουκουλώσει (οι κακεντρεχείς της αντιπολίτευσης λένε: Για να τα «σανιδώσει»...) και να φτάνουμε όμορφα και καλά στο καλοκαίρι έτοιμοι για τα μπάνια ηγετών και λαού. Οι παλαιοί μιλούσαν για την «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», αλλά η κολυμβήθρα αυτή θυμίζει πια σε μέγεθος Ατλαντικό.
Σύμφωνα με μια σύγχρονη αντίληψη πολιτικής επικοινωνίας, το καλό το κόλπο για μια κυβέρνηση είναι να ανακοινώνει κάθε μέρα, ή και δυο φορές την ημέρα, ένα νέο μέτρο που προκαλεί κάποια αίσθηση, για να ξεχνάει ο κόσμος το προηγούμενο, κυρίως αν τον καίει. Με τον τρόπο αυτόν, οι αναλυτές τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, τα πολιτικά επιτελεία βρίσκονται πάντα πολλά μέτρα πίσω και λαχανιασμένα και ο «ηγεμόνας», που θα έλεγε και ο Μακιαβέλι, το παίζει και δυναμικός.
Εδώ έχει επικρατήσει ταυτόχρονα μια διπλή παραλλαγή: Οταν ξεσπάει ένα ενοχλητικό για την κυβέρνηση σκάνδαλο, ρίχνουν λάσπη γενικώς, και συχνά αορίστως, στην αντιπολίτευση, αναμοχλεύουν υποθέσεις από τα παλιά (πάντα τις ίδιες) κι αν αυτό δεν αρκεί, εμφανίζεται και προβάλλεται ένα άλλο, νέο σκάνδαλο για να ξεχαστεί το πρώτο. Ετσι έγινε με τις τηλεφωνικές υποκλοπές, με τους κουμπάρους, με τα ομόλογα, με τα του υπουργείου Πολιτισμού και με τόσα άλλα, και προς τα εκεί βαδίζουμε ακάθεκτοι και με τη Ζίμενς. Κι αν αυτά δεν αρκούν, υπάρχει ακόμα η πολυδιάσπαση του κάθε σκανδάλου σε πολλά και δευτερεύοντα, ώστε το μικρό το δέντρο να κρύβει το μεγάλο δάσος.
Κι αν διαπιστωθεί ότι μολοντούτο υπάρχει κενό, έχουμε και τη μεγάλη δεξαμενή των «εθνικών θεμάτων» και των «εθνικών ανησυχιών», το κλασικό «Ελληνες γρηγορείτε, η φυλή κινδυνεύει». Τον επιστολογράφο κ. Γκρούεφσκι, το μνημόσυνο του μακαρίτη Σαδίκ στη Θράκη, τις (θετικές αλλά δεν πειράζει, ανησυχούν!) εξελίξεις στην Κύπρο. Ακόμα και το ταξίδι του Πατριάρχη και του δικού μας Αρχιεπισκόπου στο Κίεβο: Προσοχή, έλεγαν οι επαΐοντες ανώνυμοι αναλυτές, Μόσχα, Ρώσοι, εθνικά συμφέροντα, πού μπλέκουμε... Και να, στο τέλος, ένα καλό συλλείτουργο, που οι βαθυστόχαστοι ανησυχούντες δεν σχολίασαν καν.
Ερώτημα αφελές: Ποιοι παραπονιάρηδες υπηρεσιακοί παράγοντες τα διαδίδουν όλα αυτά και πολλά άλλα, ενώ επισήμως άλλα λέγονται· ας μην το ψάξουμε. Γνωστοί είναι. Αλλά, προφανώς, βολεύουν.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ι

Καλο μηνα!

Το σημερινο κειμενο ανηκει σε αλλον. Το βρηκα ενδιαφερον και ειπα να το αναδημοσιευσω στο ιστολογιο.

Πριν λιγες μερες ετυχε αν εορταστει η 34 η επετειος απο την πτωση της χουντας των συνταγματαρχων. Σε δυο μερες εχουμε μια αλλην, επετειο, τα 72χρονα απο την ανοδο του Μεταξα και του δικτατορικου καθεστωτος του στην εξουσια. Αυτην βεβαια την επετειο δεν προκειται να την γιορτασουμε φυσικα - εξαιρεσεις βεβαια θα υπαρξουν - αλλα η τραγικη ειρωνεια της ιστοριας ειναι αξιοπροσεκτη: Με περιπου μιαμιση εβδομαδα ενδιαμεσα εχουμε το τελος της μιας και την αρχη της αλλης δικτατοριας... Και αλλα πολλα περιεργα - για τα ελληνικα δεδομενα - συνεβησαν τον καυτο μηνα Αυγουστο, οπως η βυθιση του υποβρυχιου "Ελλη" απο τους ιταλους φασιστες κατα τους εορτασμους του Δεκαπενταυγουστου 1940 και ο "Αττιλας ΙΙ", επισης μεσα Αυγουστου 1974. Στην μοντερνα ιστορια του τοπου κατα τον μηνα αυτο, παιζουν πλεον σημαντικο ρολο διαφορα αλλα γεγονοτα, οπως σεισμοι, φωτιες, ατυχηματα κτλ. Πανω που θελουμε να ξεκουραστουμε δηλαδη, συμβαινει κατι και μας παιρνει η μπαλα...

Καλη διασκεδαση με το κειμενο του κυριου Μαρκαρη και θα τα πουμε προσεχως.

Ταλας.

------------------------------------------------------------------------------------

Ένας δικτάτορας χωρίς στολή
Γράφει ο Πέτρος Μάρκαρης

(Απο την εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ, Σαββατο 02.08.08.)

ΣΤΙΣ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, Ο «ΤΡΙΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ»- ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ- ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ (1871-1941) ΣΥΝΔΕΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ. ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΣΤΙΣ 28/10/1940, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ.

Ο «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» ΜΑΡΚΑΡΗΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΛΟΞΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ, ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ

«Την καθορισμένη ώρα, δέκα περίπου λεπτά πριν από τις τρεις, ο Στρατιωτικός Ακόλουθος, ο διερμηνέας και εγώ φθάσαμε στην καγκελόπορτα της μικρής βίλας, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός. (...) Ο φρουρός άρχισε να κτυπά ένα ηλεκτρικό κουδούνι, που επικοινωνούσε με το εσωτερικό του σπιτιού, αλλά το υπηρετικό προσωπικό κοιμόταν. (...) Επιτέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, ο οποίος έκαμε την εμφάνισή του σε μια μικρή πόρτα υπηρεσίας και, αναγνωρίζοντάς με, διέταξε τον φρουρό να με αφήσει να περάσω. (...) Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα και με άφησε να περάσω σε ένα μικρό σαλόνι, το συνηθισμένο σαλονάκι μιας μικροαστικής, εξοχικής, βιλίτσας». Έτσι περιγράφει ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, ο Εμανουέλε Γκράτσι, στο βιβλίο του Η Αρχή του Τέλους, τη μοιραία συνάντησή του με τον Ιωάννη Μεταξά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν του επέδωσε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Μια μικρή βίλα, ούτε περιπολικό ούτε ασφάλεια υψηλών προσώπων. Ένας φρουρός όλος κι όλος φυλάει τον δικτάτορα-πρωθυπουργό της χώρας. Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν χρειαζόταν να κάνει δήλωση σεμνότητας και ταπεινοφροσύνης. Μπορεί να του καταλογίσει κανείς χιλιάδες άλλα: βασανιστήρια, ξερονήσια, τις φυλακές Ακροναυπλίας, δεν μπορεί όμως να του αμφισβητήσει ότι ήταν σεμνός και ταπεινός. Ο μοναρχικός Εμανουέλε Γκράτσι έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για τον δικτάτορα Μεταξά. Πιο πολύ από δικτάτορα, έβλεπε στο πρόσωπό του έναν νοικοκύρη. Αντιθέτως, δεν εκτιμούσε καθόλου τον Μουσολίνι, και κυρίως τον κόμη Τσιάνο και το περιβάλλον του υπουργείου Εξωτερικών της Ιταλίας. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Αν, δηλαδή, ο δικτάτορας εκτιμούσε εξίσου το μοναρχικό πρέσβη της Ιταλίας. Δεν αποκλείεται ο πονηρός Μεταξάς να διέγνωσε την αδυναμία του Γκράτσι για το άτομό του και να την ενίσχυσε με την τότε κυρίαρχη εξίσωση «έντιμος και κακομοίρης = συμπαθής Έλλην». Η πορεία του Ιωάννη Μεταξά προς την 4η Αυγούστου ακολούθησε μια πεπατημένη, που είχε πολλούς θιασώτες στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Από την Ιβηρική Χερσόνησο του Φράνκο και του Σαλαζάρ στη Γερμανία του Γ΄ Ράιχ, από την Ιταλία του Μουσολίνι ώς τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, διαμέσου της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, οι δικτατορίες- φαλαγγίτικες, ναζιστικές, φασιστικές και προλεταριακές- ήταν σε πλήρη άνθηση. Οι δικτατορίες ανήκαν στο γίγνεσθαι του μοντερνισμού. Από τον Έζρα Πάουντ στον Πιραντέλο, από τον Γκότφριντ Μπεν στον Σελίν και από εκεί στον Χάιντεγκερ, τον Νταλί και τους Σοβιετικούς, όπως τον Σολόχοφ ή τον Βσέβολοντ Βισνιέφσκι, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ασκούσαν μια τρομερή έλξη πάνω σε ποιητές, συγγραφείς, φιλόσοφους και ζωγράφους. Όχι πως ο Μεταξάς ήταν μοντερνιστής. Απλώς, ήξερε από πού φυσούσε ο άνεμος: από τα Ανάκτορα. Άλλωστε, και η αναρρίχησή του στην εξουσία ήταν έργο β΄ προβολής. Αν εξαιρέσουμε τον Φράνκο, ο οποίος είχε νικήσει στον εμφύλιο της Ισπανίας, και τον Στάλιν που διαδέχτηκε τον Λένιν με απόφαση του Κ.Κ. της ΕΣΣΔ, ο Μουσολίνι και ο Μεταξάς κατέλαβαν την εξουσία με την υποστήριξη των βασιλέων (του Βιτόριο Εμανουέλε Γ΄ και και του Γεωργίου Β΄) και ο Χίτλερ με την υποστήριξη του Χίντενμπουργκ, του προέδρου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ήταν, ωστόσο, ένας δικτάτορας κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν των ομοϊδεατών του ηγετών στην Ευρώπη. Αν και στρατιωτικός, δεν είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη στολή. Έψαξα να βρω φωτογραφίες του με στρατιωτική ενδυμασία και βρήκα μόνο μία από τη Σχολή Ευελπίδων. Το θεωρώ απίθανο να μη φωτογραφήθηκε ποτέ ως στρατιωτικός. Μάλλον θα τις απέσυρε από την κυκλοφορία. Οι υπόλοιποι ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ευρώπη είχαν μια σχεδόν φετιχιστική αδυναμία για τη στολή. Αν εξαιρέσουμε και πάλι τον Φράνκο, που στο κάτω κάτω ήταν στρατηγός και δικαιωματικά τη φορούσε, όλοι οι άλλοι κυκλοφορούσαν ως ένστολα φιγουρίνια. Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι καμάρωναν με στολές στρατηγών, έστω και αν οι στρατηγικές τους γνώσεις δεν ξεπερνούσαν εκείνες του δεκανέα στην περίπτωση του Χίτλερ, ενώ ήταν παντελώς ανύπαρκτες στην περίπτωση του Μουσολίνι. Αλλά και ο Στάλιν, μολονότι δεν φορούσε πάντα στολή στρατηγού, δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του που να μην τον δείχνει με στρατιωτική περιβολή. Αντίθετα, ο Μεταξάς κυκλοφορούσε με κοστούμι, καπέλο με ρεβέρ και μπαστούνι με χρυσή λαβή. Εδώ που τα λέμε, το παράστημα του δεν έπειθε καθόλου για στρατιωτικό. Κοντός και εύσωμος, θύμιζε εκείνα τα λαστιχένια, χοντρά ανθρωπάκια, που όταν τα ζουλάς, η κοιλίτσα τους κολλάει στην πλάτη τους. Ο Γκράτσι υποστηρίζει ότι ήταν τρομερά ευσυγκίνητος. Έφτανε να του πεις μια καλή κου βέντα και δάκρυζε. Ας μη βιαστούμε να απορρίψουμε τα δάκρυα αυτά ως κροκοδείλια. Ασφαλώς, όσοι έζησαν την περίοδο της 4ης Αυγούστου, ή όσοι τη μελέτησαν εκ των υστέρων, βγάζουν σπυριά. Από την άλλη, ο Γκράτσι ήταν ένας εξαιρετικά οξυδερκής παρατηρητής. Και είχε δίκιο που τόνιζε τη «νοικοκυρεμένη» διαχείριση του Μεταξά. Γιατί ο Μεταξάς ήταν πάνω απ΄ όλα νοικοκύρης. Όποιος με θεωρεί υπερβολικό, ας ξεφυλλίσει τους τέσσερις τόμους του Ημερολογίου του. Δεν υπάρχει σελίδα που να μη μιλάει για τα ενοίκια που εισπράττει, για τα προβλήματα με τους νοικάρηδες του. «Ενοικίασα την γκαρσονιέρα σε καλή τιμή», σημειώνει σε κάποια στιγμή περιχαρής. Σ΄ αυτές τις καταχωρήσεις το ύφος δεν είναι ύφος στρατιωτικού ή πολιτικού. Είναι ύφος εισοδηματία, που αγωνιά μήπως μειωθούν τα έσοδά του και δεν μπορεί να συντηρήσει ικανοποιητικά την οικογένειά του. Εξίσου επιβεβαιώνεται και το «ευσυγκίνητος» από το Ημερολόγιο. Δεν ήταν ευσυγκίνητος μόνο απέναντι στον Γκράτσι, αλλά και απέναντι στην οικογένειά του. Σελίδες ολόκληρες είναι γεμάτες με τα οικογενειακά, με τη Λέλα τη γυναίκα του, με τις δυο κόρες του, την αδελφή του Μαριάνθη και τον Κωστάκη τον αδελφό του. Η παραμικρή ασθένεια της γυναίκας του ή μιας κόρης του γίνεται ολόκληρο θέμα, που τον κάνει να αγωνιά μέρες ολόκληρες. Συνεπώς, το «σεμνός και ταπεινός» που είπα στην αρχή συμπληρώνει την εικόνα του «καλού οικογενειάρχη» και «καλού νοικοκύρη». Η 4η Αυγούστου ήταν ο θρίαμβος του μικροαστισμού, κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν του «κυβερνήτη» της. Μπορεί ο Μεταξάς να διακήρυττε τον «Γ΄ Ελληνικό Πολιτισμό», αλλά αυτό δεν ήταν παρά μια μαϊμού εκδοχή του «Γ΄ Ράιχ» και συνεπώς για τα μάτια. Τα φαινόμενα όμως απατούν ή, αν προτιμάτε, έχουν δύο όψεις. Η άλλη είναι η όψη ενός στρατιωτικού που δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί στο, κατά τα άλλα ταραχώδες, γεμάτο μίση και παλινωδίες, πολιτικό σύστημα του Μεσοπολέμου και κατάντησε να απεχθάνεται τους πολιτικούς και το Κοινοβούλιο. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη διαπίστωση που βγαίνει από το Ημερολόγιο. Εκείνο το «είμαι και κοντός», που σημειώνει κάπου, επειδή κανείς δεν τον προσέχει, έχει διπλή σημασία: κοντός ως διάπλαση και κοντός πολιτικά. Ο συνδυασμός του καλού νοικοκύρη και οικογενειάρχη ήταν μοιραίο να του δημιουργήσει το σύνδρομο του καλού πατέρα. «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;», τραγουδούσαν η νέοι της ΕΟΝ, της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας. «Το βράδυ γεύμα μου προς την ΕΟΝ. Τι ενθουσιασμός, απερίγραπτος!», σημειώνει στις 9 Ιανουαρίου 1939. Και παρακάτω, σε άλλο σημείο: «Εκεί, όλοι τους παιδιά μου, παιδιά μου!». Μόνο που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ανάμεσα στον πατέρα και σε ένα είδος Κορλεόνε. Και οι Κορλεόνε αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους ως πατέρες και αρχηγούς οικογενείας, μόνο που εξόντωναν όλες τις άλλες οικογένειες, ακριβώς όπως και ο Μεταξάς είχε πνίξει σε μαύρο δάκρυ τις υπόλοιπες οικογένειες πολιτικών γύρω του. Η άλλη όψη του Μεταξά φαίνεται καθαρά στην τελευταία παράγραφο του Διαγγέλματος της 4ης Αυγούστου: «...ζητώ από πάντας πλήρη πειθαρχία προς το Κράτος, απαραίτητον διά την σωτηρίαν της Ελληνικής κοινωνίας. (...) Οφείλω όμως να δηλώσω επίσης κατηγορηματικώς ότι οιανδήποτε αντίστασιν (...) είμαι αποφασισμένος να την εξουδετερώσω διά του τραχυτέρου τρόπου». Και το έκανε, σύμφωνα με τη ρήση που βάζει ο Μπρεχτ στην «Άνοδο του Αρτούρο Ούι» στο στόμα του Ούι/Χίτλερ: «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου και θα υποστεί τις συνέπειες». Δεν είναι εύκολο να εκτιμήσει κανείς σωστά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Οι βενιζελικοί τον καθαιρούσαν, ενώ ο βασιλιάς τον αποκαθιστούσε. Όταν η καριέρα σου κινείται ανάμεσα στην εύνοια και στη δυσμένεια, πώς να εκτιμήσεις, ακόμα και ο ίδιος, τι αξίζεις; Είναι, πάντως, σίγουρο ότι ο Μεταξάς δεν υπήρξε πολεμοχαρής. Το αντίθετο, μάλιστα. Ήταν ένθερμος οπαδός της ουδετερότητας. Η σύγκρουσή του με τον Βενιζέλο προήλθε από τη διαφωνία του για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Την ίδια ουδετερότητα προσπάθησε να διαφυλάξει με νύχια και με δόντια και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα το είχε καταφέρει, όπως και ο Ινονού στην Τουρκία. Ο Χίτλερ αδιαφορούσε για την Ελλάδα, ενώ οι Άγγλοι προτιμούσαν μια Ελλάδα ουδέτερη. Για κακή του τύχη, και δική μας, σκόνταψε πάνω στον μεγαλομανή ηλίθιο Μουσολίνι. Σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η δημοκρατία νικούσε πάντα στο τέλος, γιατί ήταν το τέλειο αμυντικό σύστημα, ένα είδος πολι τικού «κατενάτσιο». Κέρδισε σχεδόν όλες τις μάχες και στο πολιτικό και στο στρατιωτικό επίπεδο, χάρη στην τέλεια αμυντική στρατηγική της. Η επιθετική μορφή της δημοκρατίας, που εκφράζεται ως εξαγώγιμο προϊόν σε τριτοκοσμικές χώρες, είναι έμπνευση του 21ου αιώνα και είναι άκρως ατυχής, γιατί αποδομεί την αμυντική υπόστασή της, την καθιερώνει ως επιθετικό σύστημα και την καταδικάζει σε αποτυχία. Μπορεί να μην κατάφερε να διατηρήσει την ουδετερότητα, ο Μεταξάς έσωσε ωστόσο την υστεροφημία του, με την ένταξη της Ελλάδας στο αμυντικό σύστημα της δημοκρατίας, έστω και τυχαία, έστω και παρά τη θέλησή του. Δεν ξέρω πόση πίκρα και απογοήτευση του στοίχισε το Όχι, που σήμαινε γι΄ αυτόν μοιραίως την ένταξη της Ελλάδας στην αμυντική διάταξη των Συμμάχων, δηλαδή των εχθρικών δημοκρατικών καθεστώτων. Ξέρω ότι είχε την αποφασιστικότητα να το κάνει, και μάλιστα σε μια εποχή που το αμυντικό σύστημα παρέπαιε ακόμα. Πώς το λέει ο Καβάφης; «Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα/ που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι/ να πούνε...». Ίσως τελικά το μεγάλο Όχι του Μεταξά να ήταν πάνω απ΄ όλα ένα Όχι καβαφικό.

[Θεατρικός συγγραφέας που εξελίχθηκε σε μυθιστοριογράφο με πανευρωπαϊκή απήχηση, ο και πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Βιβλίου Πέτρος Μάρκαρης γράφει συστηματικά αστυνομικές ιστορίες που πατούν γερά πάνω στη μεταπολεμική ελληνική ιστορία «φωτογραφίζοντας» συχνά τους πρωταγωνιστές της]