Απο τον περασμενο μηνα παιζεται στους κιν/ους η ταινια "Watchmen", η οποια διεισδυει στην σκοτεινη πλευρα των μασκοφορων υπερηρωων, παρουσιαζοντας τους ως υπαρκτα μελη της αμερικανικης κοινωνιας. Λογω της παγκοσμιου πρεμιερας της εν λογω ταινιας, καποια ιδιωτικα τηλεοπτικα καναλια ξενων χωρων προβαλλαν την, τροπον τινα αντιστοιχη ταινια "The League of the Extraordinary Gentlemen".
Το κοινο στοιχειο μεταξυ των δυο ταινιων - και φυσικα ο λογος που προβληθηκε η δευτερη στις τηλεορασεις - ειναι οτι προερχονται απο κομικς (sic: graphic novels!) που δημιουργησε το ιδιο προσωπο: ο αιρετικος και εκκεντρικος Alan Moore.
Στο παρων κειμενο, το ενδιαφερον του γραφοντος εστιαζεται αποκλειστικα στην εικονογραφημενη νουβελα του Μουρ "The League of the Extraordinary Gentlemen". Ο λογος εχει να κανει με το γεγονος οτι ο Μουρ εχει συσπειρωσει στο κομικ αυτο πολλους γνωστους ηρωες της βρετανικης κλασσικης λογοτεχνιας, που εχουμε γνωρισει και αγαπησει απο τα παιδικα μας χρονια και αναγνωσματα: Λιγα χρονια πριν το τελος του 19ου αι., οι βρετανικες μυστικες υπηρεσιες υπο την εποπτεια ενος προγονου του Τζεημς Μποντ συγκροτουν ομαδα προκειμενου να διασφαλισουν το κυρος της αυτοκρατοριας. Η Μινα Χαρκερ, η μοναδικη γυναικεια παρουσια της ομαδας, στρατολογει τους Αλαν Κουωρτερμαιν, Καπταιν Νεμο, Δρ. Τζεκυλ/κυριο Χαιντ και τον Αορατο Ανθρωπο. Στο κομικ αναφερονται και αλλες φιγουρες της κλασσικης λογοτεχνιας, οπως ο Γκιουλλιβερ, ο καθηγητης Τσαλεντζερ, ο χρονοταξιδιωτης του Γουελλς, ο Φιλεας Φογκ, ο Αρσεν Λουπαιν, ο Σερλοκ Χολμς, ο Φαντομας.
Η πολυ ενδιαφερουσα ιδεα αυτη του Μουρ, η συναθροιση δηλαδη χαρακτηρων σε μια υπερομαδα, ηταν επιτυχης. Αναμφιβολα ο δημιουργος ειναι ο ιδιος οχι απλως λατρης της κλασσικης λογοτεχνιας, αλλα κυριως βαθυς γνωστης της, οπως αποκαλυπτεται απο την αναγνωση του ταξιδιωτικου Αλμανακ, το οποιο περιλαμβανεται στα εξτρας του 1ου τομου. Το κυριοτερο στοιχειο του εν λογω εργου ομως ειναι, οτι προσδιδει περισσοτερο βαθος στους χαρακτηρες. Βγαζει προς τα εξω τις σκοτεινες τους πλευρες και τους απομυθοποιει εντελως, σε καταστασεις που ουτε οι ιδιοι οι δημιουργοι τους, ουτε οι θαυμαστες των ηρωων θα ειχαν ποτε φανταστει: Στον 1ο τομο η Μινα βρισκει εναν ηλικιωμενο Κουωρτερμαιν μεσα σε ενα οπιοπωλειο του Καιρου. Προς το τελος του 2ου τομου, οι δυο τους κανουν ερωτα μεσα σε ενα δασος. Ο Χαιντ εχει καννιβαλικες τασεις. Ο Αορατος Ανθρωπος χρησιμοποιει την ικανοτητα του για να βιαζει ανηλικα κοριτσια σε οικοτροφεια θηλεων. Σε ενα σχετικα προσφατο κομικ που δημιουργησε, επικεντρωνεται ο Μουρ στις ερωτικες περιπετειες της Ντοροθυ απο την χωρα του Οζ, της Αλικης απο την χωρα των θαυματων και της Γουεντι του Πητερ Παν. Σιγουρα υπαρχουν αρκετοι που θα προσεδιδαν τον χαρακτηρισμο του βλασφημου στον Μουρ για αυτες τις απεικονισεις των αγαπημενων τους ηρωων.Και φυσικα υπαρχουν και καποιοι αλλοι, οι οποιοι εμπνευονται απο το εργο του. Φυσικα και ο ιδιος ο Μουρ εχει τις επιρροες του απο εργα οπως η World Newton Family του Philip José Farmer. Γενικα παντως, τελευταια εχει αρχισει να εμφανιζεται, κυριως στην αγγλοφωνη λογοτεχνια της επιστημονικης φαντασιας, ο σχετικος υποκλαδος, στον οποιον πρωταγωνιστουν ηρωες της κλασσικης λογοτεχνιας, σε νεες, απιστευτες περιπετειες, σε μια προσπαθεια καποιων συγγραφεων να πρωτοτυπησουν, γεμιζοντας τα κενα της φανταστικης βιογραφιας των εν λογω χαρακτηρων.
Κατα την γνωμη του γραφοντος, το φαινομενο αυτο δεν ειναι και παρα πολυ μοντερνο. Η αρχαια ελληνικη μυθολογια εχει δωσει παρομοια δειγματα. Βεβαια δεν ειναι γνωστος καποιος συγγεκριμενος συγγραφεας της αρχαιοτητας, ο οποιος να κραταει τα σκηπτρα εφευρεσης καποιου συγκεκριμενου ηρωα. Χαρακτηριστικο παραδειγμα ειναι τα Αργοναυτικα του Απολλωνιου Ροδιου και η Μυθικη Βιβλιοθηκη του Απολλοδωρου, καθως και η Ιστορικη Βιβλιοθηκη του Διοδωρου Σικελιωτη. Και στα τρια εργα γινεται αναφορα στην Αργοναυτικη Εκστρατεια. Αν θελουμε να μιλησουμε στη συγχρονη γλωσσα για αυτο, θα μπορουσαμε να χαρακτηρισουμε την αναζητηση της χωρας της Κολχιδας και του χρυσομαλλου Δερατος απο τον Ιασωνα με ενα spin-off δημιουργημα, που συνδεει μια συναθροιση των σπουδαιοτερων ηρωων της ελληνικης μυθολογιας, μιας και στην επιχειρηση συμμετεχουν ο Ηρακλης (ως καποιο σημειο), ο Θησεας, η Αταλαντη, ο Ορφεας, οι Διοσκουροι Καστωρ και Πολυδευκης, οι γιοι του Βορεα Ζητης και Καλαις και πολλοι αλλοι, ο καθενας απο τους οποιους εχει την δικη του, εντονη παρουσια στην μυθολογια. Με τον Τρωικο πολεμο εμφανιζεται μια δευτερη "Σουπερλιγκα" ηρωων, οπως ο Αχιλλεας, ο Αιας, ο Διομηδης, ο Οδυσσεας, ο Νεστωρ.
Ψιγματα για spin-offs μεταξυ ηρωων που συνασπιζονται, μπορει να ανιχνευσει κανεις σε ορισμενα ακριτικα τραγουδια, σε πολλα απο τα οποια ο Διγενης συνεργαζεται με αλλους ονομαστους "συναδελφους" (οπως ο Κωνσταντης) για να πολεμησουν τους Αραβες.
Απο την νεωτερη ελληνικη λογοτεχνια, το γνωστοτερο παραδειγμα ειναι το εργο των Κ. Σαλπιγκτη και Γ. Ακοκαλιδη, Ο Πουρος Ηρως (εκδ. Επικεντρο) το οποιο αναφερεται στην ζωη του θρυλικου παιδιου φαντασμα, του Γιωργου Θαλασση (απο την σειρα του Στ. Ανεμοδουρα, "ο Μικρος Ηρως") μετα το τελος του Β παγκοσμιου πολεμου. Το εργο των Σαλπιγκτη και Ακοκαλιδη πολεμηθηκε απο τους απογονους του Ανεμοδουρα, γιατι προσεβαλε το εργο του δημιουργου του Γιωργου Θαλασση με τον τροπο που τον παρουσιαζε.
Δεν θα πρεπει βεβαια να παραλειφθει και η δημιουργια του Ν. Ρουτσου Γκαουρ - Ταρζαν, στην οποια ενας ελληνικης καταγωγης αρχοντας της ζουγκλας αντιμετωπιζει δυσκολιες κυριως απο τον αγγλο ομολογο του, δημιουργημα του E. R. Burroughs, ο οποιος εδω παιζει τον ρολο του κακου.
Παρα ταυτα, η Λιγκα του Μουρ με τους αγαπημενους ηρωες της κλασσικης λογοτεχνιας παραμενει το πιο αρτιο εργο που εχει μεχρι στιγμης προσφερει ο τομεας - ακομα και αν μας σοκαρουν οι σκοτεινες πλευρες των χαρακτηρων, οπως τις παρουσιαζει ο Μουρ...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen