Archaeoworks.

Ελαβε χωρα προς το τελος της περασμενης εβδομαδας και κρατησε ολο το Σαββατοκυριακο. Η Archaeoworks, οργανωμενη απο φοιτητες των παν/μιων του Βερολινου, ειναι η πρωτη μεγαλη εκθεση/διοργανωση σχετικη με τις αρχαιογνωστικες σπουδες και επιστημες - στη Γερμανια τουλαχιστον. Ο γνωμονας ηταν η απαντηση στα ερωτηματα που και πως μπορει να εργαστει ο πτυχιουχος αρχαιολογιας (κλασσικης, προιστορικης, αιγυπτιακης, βυζαντινης, μεσαιωνικης, αμερικανικης κ.α.) με το περας των σπουδων του.

Οι πρωτες ανακοινωσεις μιλαγαν για συμμετοχη 600 με 800 φοιτητων. Τελικα προσηλθαν πανω απο 1000 φοιτητες, κυριως απο τις γερμανοφωνες χωρες. Εδωθησαν ομιλιες σχετικες με τις δραστηριοτητες των αρχαιολογων σε ανασκαφες, στα μουσεια, σε ερευνητικα ιδρυματα, εκδοτικους οικους. Σε εναν αρκετα μεγαλο χωρο, ιδιωτικες ανασκαφικες εταιρειες, μουσεια, εκδοτες, πολιτιστικοι συλλογοι διαφημιζαν την δουλεια τους. Και μεχρις εκει ηταν.

Μια ευχαριστη εμπειρια για καποιους, οπως ο Ταλας. Οι φοιτητες ειχαν οργανωσει πολυ καλα την εκθεση. Πολλες απο τις ομιλιες ησαν εντυπωσιακες. Μαθαινεις ακουγοντας πως η διδακτωρ αρχαιολογιας εγινε ελευθερος επαγγελματιας. Πως συμμετεχει στην εκδοση περιοδικου. Η' πως βρεθηκε ο συναδελφος της απο το σκαμμα να διευθυνει εκθεση για την αρχαια Συρια. Οι εμπειριες των αλλων μπορουν να ειναι διδακτικες. Μπορεις να μαθεις απο αυτες για να πορευτεις στον δρομο της ζωης. Οταν ομως ρωτησεις τον εκπροσωπο του μουσειου, τον διευθυντη της ανασκαφης, τον εκδοτη του περιοδικου, τον υπευθυνο του ερευνητικου προγραμματος που σε ενδιαφερει, εαν υπαρχει περιπτωση να χρειαζεται υποστηριξη στο εργο του, δηλαδη να χρειαζεται συνεργατες, τοτε κανει ενα βημα πισω σοκαρισμενος και δικαιολογειται με την γνωστη ατακα, οτι δεν υπαρχουν χρηματα. Στην εν λογω διοργανωση επεσε και αλλη μια ατακα, οτι ολα γινονται βασει εθελοντικης εργασιας. Και φυσικα, παντα ερχεσαι τελευταιος και καταιδρωμενος, καθοτι ολοι αυτοι εχουν ηδη συνεργατες. Οι θεσεις ειναι μεν λιγες, αλλα μετρημενες.

Αυτα ομως δεν ενδιαφερουν τοσο πολυ τους φοιτητες, ειτε αυτοι ειναι Magistranten, ειτε ειναι της κλασης του Bachelor και του Μαστερ, τα οποια εισηγαγαν εδω και δυο περιπου χρονια τα γερμανικα παν/μια. Οι φοιτητες θελουν να παρουν το πτυχιο τους και να βρουν μετα μια σταθερη εργασια με σχετικα καλες απολαβες. Δυστυχως και στην Γερμανια πλεον, αυτες οι απαιτησεις θεωρουνται υπερβολικες και ονειρα θερινης νυκτος. Και δεν μπορεις να πεις οτι οι γερμανοι φοιτητες αρχαιολογιας ειναι τεμπεληδες. Κανουν τις πρακτικες τους ασκησεις σε ανασκαφες και μουσεια, οι οποιες ειναι αμισθι. Αλλα απο εκει και περα τι;

Σε θεωρητικο επιπεδο, η διοργανωση εδειξε οτι υπαρχουν καποιες προοπτικες για αποφοιτους αρχαιογνωστικων σπουδων, οχι απαραιτητα πανεπιστημιακες θεσεις, ανασκαφες και μουσεια. Αλλα και αυτες οι αλλες διεξοδοι δεν ειναι απλες. Εναποκειται στις δεξιοτητες του καθενα και στον παραγοντα τυχη να αποκατασταθει επαγγελματικα ο νεος πτυχιουχος.

Φευγοντας απο τον χωρο της διοργανωσης, ευχαριστωντας πρωτα τους φοιτητες για την δουλεια τους, ο Ταλας προσεξε οτι καποια βλεμματα ειχαν καρφωθει επανω του. Καποιες παλιες γνωριμιες απο το προηγουμενο παν/μιο του. Σχεσεις του ανεμου. Ματιες ειρωνικες, θυμωμενες, υποτιμητικες απο ανθρωπους που δεν ειχε δημιουργησει προβληματα. Δεν ειχε νοημα να τους προσεγγισει. Δεν τον πειραζε πλεον, ειχε συνηθησει σε αυτου του ειδους την αντιμετωπιση. Και ετσι τραβηξαν ο καθε ενας τους τον δρομο του...