ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.

Την Κυριακη που μας περασε επελεξαν "καποιοι" ωστε να προβαλουν μεσω των Μ.Μ.Ε. μια κηδεια-υπερπαραγωγη για τον τερματοφυλακα της Εθνικης Γερμανιας στο ποδοσφαιρο Robert Enke, ο οποιος αυτοκτονησε πριν απο μια βδομαδα. Επελεξαν ενα μεγαλο γηπεδο και απευθειας συνδεση με τηλεοπτικα καναλια για την νεκρωσιμη τελετη στην μνημη του ποδοσφαιριστη. Την ιδια στιγμη, ψυχολογοι και ψυχιατροι κονταροχτυπιουνταν ως προς τα αιτια της αυτοκτονιας: Μηπως ηταν η πιεση που ειχε ολα αυτα τα χρονια, ωστε να βελτιωθει; Μηπως το οτι η κορουλα του πεθανε σε ηλικια 2 ετων και του αφησε τραυμα; Μηπως ολα αυτα μαζι, συν το γεγονος οτι ο Ενκε επασχε απο χρονια καταθλιψη, αλλα φροντιζε επιμελως να το κρυψει;

Και τωρα ολοι αναρωτιουνται τι και πως και γιατι... Ψαχνουν να βρουν απαντησεις...

Το ζητημα ειναι, οτι πολυς κοσμος στην εποχη μας υποφερει απο καταθλιψη. Τι φταιει για αυτο; Η καθημερινοτητα μας; Η εσφαλμενη συχνα ιδεα μας, οτι η ζωη μας ειναι βαρετη και απαισια, και οτι τα προβληματα συσσωρευονται μπροστα μας, χωρις να υπαρχει προοπτικη επιλυσης τους; Η επισης εσφαλμενη ιδεα μας, οτι ολοι μας μισουν, οτι ειμαστε αποτυχημενοι και ανικανοι για οτιδηποτε; Πολλοι που σκεφτονται ετσι βλεπουν την αυτοκτονια ως λυτρωση. Κι ομως, δεν ειναι ετσι...

Υπαρχουν ενα σωρο περιστατικα που μπορει να μας κανουν να νιωσουμε ασχημα: Κακοι βαθμοι στο σχολειο, λαθη στην εργασια, καποιες κουβεντες που ειπωθηκαν ενω δεν επρεπε, καποιες συμπεριφορες που ησαν εσφαλμενες, αγαπημενα προσωπα που χασαμε, ανθρωποι που αγαπησαμε και μας χλευασαν, αλλοι που βοηθησαμε και φανηκαν αναξιοι της εμπιστοσυνης μας... Αν αφηνουμε τον εαυτο μας να τα υπομενει ολα αυτα - καθοτι εξαρταται πρωτιστως απο την δικια μας ψυχολογικη κατασταση ως προς το πως και ποσο αποδεχομαστε τετοιου ειδους μορφες αρνητικης ενεργειας - τοτε, λογικα, αρχιζουμε και γινομαστε καταθλιπτικοι. Αγχωνομαστε, δεν μπορουμε να κοιμηθουμε τα βραδια, καταναλωνουμε μεγαλες ποσοτητες ανθιυγεινων τροφων. Και για καποιους απο μας, που νομιζουν οτι η κατασταση εχει φταση στο αμην, η αυτοκτονια φανταζει ως η απαραιτητη λυση.

Αυτοκτονια ομως σημαινει παραιτηση απο την ζωη. Ο αυτοχειρας πιστευει οτι δεν εχει καμια ελπιδα να λυσει τα προβληματα του. Δεν επιθυμει να αναλαβει τις ευθυνες του. Σκεφτεται οτι ολα θα πανε καλα με το που θα τερματισει την ζωη του. Δεν σκεφτεται ομως την οικογενεια, τους φιλους, τους συνεργατες του θα αφησει πισω του. Υπο αυτες τις προυποθεσεις, η αυτοκτονια ειναι και μια πραξη εγωισμου. Ο αυτοχειρας μοιαζει να λεει με την πραξη του: "Δεν μπορω να τα βγαλω περα. Παραιτουμαι. Ας τα βρουν οι αλλοι μεταξυ τους".

Στην αρχαια Ρωμη, η αυτοχειρια ηταν συνηθισμενη για αυτους τους λογους. Γνωστα παραδειγματα ο Συλλας, αλλα και ο Πετρωνιος, δασκαλος του Νερωνα. Και τοτε ομως υπηρχαν φωνες, οπως εκεινου του στρατηγου που ειπε για τον αντιπαλο του: "Τι τραγικη ειρωνια! Αυτοκτονησε για να μην πεσει στα χερια των εχθρων του. Απαντησε με θανατο στον θανατο". Στην συγχρονη εποχη, υπαρχουν καποια παραδειγματα απο την ελληνικη πραγματικοτητα. Ενα τετοιο αποτελει ο εφοπλιστης Παντελης Σφηνιας, ο οποιος πριν απο μερικα χρονια αυτοκτονησε πεφτοντας απο το μπαλκονι του γραφειου του στο κενο, σκεφτομενος οτι δεν ειχε αλλη λυση μπροστα στα χρεη της εταιρειας του. Ο Χρηστος Ζαχοπουλος, αλλοτε ισχυρος ανδρας του Υπουργειου Πολιτισμου απο την θεση του Γενικου Γραμματεα, επιχειρησε να τερματισει με παρομοιο τροπο την ζωη του, οταν μαθευτηκε οτι το ονομα του εμπλεκοταν σε μια σειρα απο σκανδαλα, συμπεριελαμβανομενων των ερωτικων του περιπτυξεων με υπαλληλο του Υπουργειου. Και φυσικα, εκατονταδες νεοι και νεες ανα τον κοσμο, που, για λογους που αναφερονται πιο πανω, δημοσιοποιουν σε ειδικες ιστοσελιδες τις προθεσεις τους να αυτοκτονησουν, μη σκεπτομενοι τις συνεπειες της πραξης τους...

Απο την μερια του γραφωντος ειναι απολυτως κατανοητο, οτι τα ανωτερω παραδειγματα, οπως και ο τερματοφυλακας Ρομπερτ Ενκε, αντιμετωπιζαν σωρειες προβληματων. Για ολα σχεδον ειναι οι ιδιοι υπευθυνοι. Τα προβληματα ειναι δυνατον να λυθουν. Για τους ανθρωπους που πασχουν απο καταθλιψη, υπαρχουν στηριγματα. Καταρτισμενοι και εμπειροι επιστημονες, οπως ψυχιατροι και ψυχολογοι, αλλα και η οικογενεια και οι φιλοι. Βοηθεια μπορει να δωθει. Αλλα πρεπει να υπαρχει και η θεληση απο την αλλη πλευρα να την αποδεχτει. Διοτι με την αυτοκτονια, τα χρεη και ο πονος της ψυχης μεταφερονται σε αυτους που μενουν πισω. Και εαν υπαρχει ενας βασικος λογος να αποτραπει ενας αυτοχειρας απο το να πραγματοποιησει την πραξη του, αυτος δεν ειναι μονο η συνειδητοποιηση οτι η ζωη ειναι ενα δωρο που πρεπει να απολαυσει, αλλα το να σκεφτει τα αγαπημενα του προσωπα που θα πληγωσει, εαν παραιτηθει απο το δωρο αυτο της ζωης.