Φουκαραδες και φουκαριαρισσες υπηρξαν παμπολλοι πριν απο αυτον: Ο Φιλοκτητης, τον οποιον στις δυσκολες στιγμες του τον εγκατελειψαν αυτοι που τους νομιζε για φιλους κ' αδελφους. Η Κασσανδρα, που δεν την επαιρνε κανεις στα σοβαρα, μολονοτι ελεγε αληθειες. Ο Αιας ο Τελαμων, που ηταν μεσα σ' ολα δινοντας την ψυχη του και του την φερανε πισωπλατα. Ο Σινουε, ο Αιγυπτιος αξιωματουχος της 12ης Δυναστειας στις Θηβες, που εφυγε απο την χωρα του, κυνηγημενος απο τις συκοφαντιες της αυλης του φαραω. Οι ηρωες του Σαιξπηρ Ρωμαιος και Ιουλιετα, Οθελλος, θυματα επισης συκοφαντιων και ψευδων. Και πολλοι αλλοι ηρωες της λογοτεχνιας, του θεατρου, του κινηματογραφου, αλλα και προσωπα υπαρκα, που αδικηθηκαν στην πορεια της ζωης τους.
Εκεινος ομως ειναι ο βασιλιας των αδικημενων. Ο Charlie Brown των Peanuts, που κανει συνεχεια λαθη. Που δεν μπορει να ριξει μια σωστη μπαλια στο μπειζμπωλ. Που οι συμμαθητες του δεν τον παιρνουν στα σοβαρα. Που τα κοριτσια τον κοροιδευουν. Κι ομως, ο Τσαρλυ δεν το βαζει κατω. Βγαζει εναν βαθυ αναστεναγμο και συνεχιζει. Προσπαθει να κατανοησει τον κοσμο τριγυρω του, να μαθει, υπομενοντας τις καζουρες των παιδιων της γειτονιας του.
Ο Τσαρλυ Μπραουν, που στο τελος του καθε κομικ στριπ βγαινει ο μεγαλος χαμενος. Για να συνεχισει απ' την αρχη στο επομενο. Ο Ουμπερτο Εκο, αυτος ο μεγαλος Ιταλος συγγραφεας και καθηγητης, που γνωρισε την λογοτεχνια διαβαζοντας παιδι τα "κλασικα εικονογραφημενα", ειχε καποτε αναπτυξει σε ενα δοκιμιο, γιατι ο Τσαρλυ Μπραουν καταληγει να ειναι παντα μονος του, χωρις φιλους και συμπαρασταση στο τελος των κομικ στριπς. Ο Τσαρλυ εχει ερωτησεις. Ψαχνεται να βρει απαντησεις για το πως λειτουργει το συμπαν, πως κινουνται τα πραγματα. Θελει να ψαξει, εχει διψα να μαθει. Αυτο ειναι σημαδι, κατα τον Εκο, οτι ο Τσαρλυ ενηλικιωνεται. Οι υπολοιποι πρωταγωνιστες των Peanuts δεν εχουν τις αναζητησεις του Τσαρλυ. Ενδιαφερονται μονο για τα παιχνιδια. Ο Τσαρλυ, ασυναισθητα, απομακρυνεται απο την ηλικια της ξεγνοιασιας. Τα παιδια το νιωθουν αυτο. Νιωθουν, οτι δεν συμβαδιζουν με την σκεψη του Τσαρλυ. Και τον παραγκωνιζουν. Ο Τσαρλυ ειναι γ' αυτο το λογο, κατα τον Εκο, διαφορετικος. Και ετσι, καταδικασμενος να μεινει μονος, σε εναν κοσμο που δεν τον καταλαβαινει, αλλα που ο ιδιος πασχιζει να κατανοησει.
Ειναι λοιπον και αυτη μια αποψη, για το πως, μεσα της ασυννενοησιας και της παρεξηγησης μεταξυ των ανθρωπων, μεσω της διαφορας σε ενδιαφεροντα, μπορει να προκυψει ο παραγκωνισμος, ο οποιος δυναται να οδηγησει στην αδικια. Το ατομο που δεν το καταλαβαινουμε, το κανουμε περα. Δεν μας ενδιαφερει η γνωμη του και για αυτο μπορουμε να το βλαψουμε. Κατι τετοιο εννοει ο Εκο, μεσω του παραδειγματος με τον Τσαρλυ Μπραουν.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen