ΓΑΝΤΙ!

Απο τον αγαπητο Panos_G λαβαμε το κατωθι καρτουν, το οποιο και δημοσιευουμε, καθοτι πιστευουμε οτι ταιριαζει γαντι με το επικαιρο θεμα της νεας ηγεσιας της Ν. Δ.

Για να ειδωθει με ευκρινεια, πρεπει να γινει κλικ στο αριστερο πληκτρο του mouse.

ΣΕΒΑΣΜΟ ΡΕ!

Το θεμα απασχολησε και συνεχιζει να απασχολει την γερμανικη κοινωνια εδω και τρεις μηνες. Αφορμη δοθηκε απο τα σχολια του εικονιζομενου κυριου Thilo Sarazzin, πρωην γερουσιαστη στο Βερολινο και νυν μελος στο διοικητικο συμβουλιο της Deutsche Bundesbank. Σε συνεντευξη του στο περιοδικο Lettres Internationales, ο κυριος Sarazzin αναφερε, μεταξυ αλλων (μτφ. της κατωθι γερμαν. φρασης): "Η ενταξη (στην γερμανικη κοινωνια) ειναι μια πραξη αυτου/αυτης που εντασσεται σε αυτην. Δεν υποχρεουμαι να αναγνωρισω καποιον/καποια που δεν κανει τιποτε για αυτο. Δεν υποχρεουμαι να αναγνωρισω οποιον/οποια ζει απο το κρατος, απαρνειται το κρατος αυτο, δεν φροντιζει για την εκπαιδευση και επιμελεια των παιδιων του και παραγει διαρκως κοριτσια με κεφαλομαντιλα!"

Thilo Sarazzin: „Integration ist eine Leistung dessen, der sich integriert. Jemanden, der nichts tut, muss ich auch nicht anerkennen. Ich muss niemanden anerkennen, der vom Staat lebt, diesen Staat ablehnt, für die Ausbildung seiner Kinder nicht vernünftig sorgt und ständig neue kleine Kopftuchmädchen produziert.“

Για αυτην του την φραση, ο πρωην γερουσιαστης δεχτηκε πυρα απο ολες σχεδον τις πλευρες της γερμανικης κοινωνιας. Φαινεται οτι πολυ περισσοτερο πειραξε καποιους η εκφραση για τα κοριτσια με τα κεφαλομαντιλα. Η εκφραση αυτη ερμηνευτηκε ως επιθεση εναντιον του μουσουλμανικου στοιχειου της Γερμανιας.

Και στο παρελθον, κατα την θητεια του ως γερουσιαστης, ο Sarazzin ειχε εκφραστει ακραια για συγκεκριμενες κοινωνικες ομαδες, οπως οι ανεργοι που παιρνουν κοινωνικο επιδομα (Hartz IV Empfänger) και ειχε επισης δεχτει οξυτατη πολεμικη. Οπωσδηποτε δεν ανηκει στην κατηγορια αυτων που μασανε τα λογια τους. Το θεμα ειναι εαν εκφραζει κατα αυτον τον τροπο ρατσιστικη συμπεριφορα.

Κατα την γνωμη μας οχι, απλα τολμαει να μιλησει ανοιχτα για ενα προβλημα που απασχολει ολους τους Γερμανους, ασχετα εαν ελαχιστοι αναφερονται, λογω του παρελθοντος της χωρας τους, σε αυτο. O Sarazzin καταφερεται ανοιχτα εναντιον ολων εκεινων που μονο να παιρνουν ξερουν, αλλα δεν ειναι διατεθειμενοι να δινουν. Σε αυτους δεν ανηκουν μονο Τουρκοι και Αραβες, αλλα και Γερμανοι.

Ως μη Γερμανος, αλλα ως αλλοδαπος που πηγε στην Γερμανια για συγκεκριμενο σκοπο (σπουδες), αλλα και ως εργαζομενος σε διαφορες θεσεις και για αυτο το λογο, φορολογουμενος πολιτης, πολλες φορες και ο γραφων θεωρει περιεργο το πως, ενω στην χωρα αυτη υπαρχουν περισσοτερες ευκαιριες απο οτι π.χ. στην Ελλαδα, να ορθοποδισει καποιος οικονομικα, εν τουτοις κυριαρχουν ακομα νοοτροπιες και συμπεριφορες, σαν και αυτες που σκιαγραφει ο Sarazzin. Μιλαμε για νεα παιδια στην εφηβεια. Τουρκους και Αραβες 3ης και 4ης γενιας, Ρωσογερμανους, Γερμανους, μεταναστες απο τις χωρες της πρωην Γιουγκοσλαβιας. Ζουν με τους γονεις τους σε γειτονιες του Βερολινου οπως Neukölln, Marzahn, Schöneberg, Lichtenberg. Αλλα και σε πρωην βιομηχανικες περιοχες του Duisburg, του Dortmund, του Düsseldorf. Στην Στουττγαρδη. Αντι να πανε στο σχολειο, καθονται και κοιμουνται ολη την μερα, η' την κανουν κοπανα. Αντι να βοηθησουν τους γονεις τους, που σκοτωνονται στη δουλεια για να παρεχουν τα προς το ζην στις οικογενειες τους, καθονται με τις ωρες στα Μακντοναλντς και χλαπακιαζουν χαρμπουργκερς. Οταν δεν ασχολουνται με το μποξ, κτυπανε τατουαζ, κανουν πιρσινγκ και ψωνιζουν μοδατα ρουχα και παπουτσια gangsta-style. Δεν εχουν ορεξη για τιποτε, βαριουνται τους παντες και τα παντα, αλλα εχουν αποψη επι παντος επιστητου. Ολοι τους θελουν να γινουν παμπλουτοι και διασημοι, αλλα δεν θελουν να βοηθησουν τους πατεραδες τους που πουλανε κεμπαμπ, ουτε θελουν να σπουδασουν η' να μαθουν μια τεχνη. Διακυρησσουν παντου ποσες γερμανιδουλες διακορευουν καθε Σαββατοβραδο στην ντισκοτεκα της πολης τους, αλλα αμα οι αδελφες και οι ξαδελφες τους κοιταξουν τον γερμανο συμμαθητη τους θα βρεθουν σφαγμενες, γιατι δηθεν σπιλωσαν την τιμη της οικογενειας. Αρεσκονται μονο να γκρινιαζουν σα γεροπαραξενοι, να βριζουν το γερμανικο κρατος, να τριγυρνουν στους δρομους και να επιτιθενται σε περαστικους, γιατι νομιζουν οτι ολοι τους λοξοκοιτανε. Κατα τα αλλα, εχουν την απαιτηση να τους σεβονται οι αλλοι, και ας μην εχουν κανει τιποτε στην ζωη τους, εκτος απο τατουαζ, ξυλοδαρμους, μικροκλοπες και ψευτοτσαμπουκαδες. Προφανως αυτην την κατηγορια ανθρωπων εννοει ο κυριος Sarazzin. Εσκεμμενα λοιπον, καποια Μ.Μ.Ε. της χωρας του του προσαπτουν εννοιες που δεν ταιριαζουν στην περιπτωση του.

Διοτι το γερμανικο κρατος εχει σταθερο κοινωνικο, πολιτιστικο και εκπαιδευτικο συστημα. Και εαν καποιος σαν τον Ταλα, που ηρθε στην Γερμανια χωρις να ξερει καλα καλα την γλωσσα, ζημωθηκε, εμαθε, σπουδασε, εργαστηκε, πηρε πτυχιο, γιατι να μην μπορουν να ανταπεξελθουν και οι μεταναστες 3ης και 4ης γενιας που γεννηθηκαν και μεγαλωσαν στη Γερμανια και συνεπως, μιλουν απταιστα γερμανικα; Ευκαιριες υπαρχουν, αρκει να τις αναζητησουν. Ουτε οι δουλειες, ουτε τα χρηματα ερχονται σαν το μαννα εξ ουρανου. Δυστυχως, τα περισσοτερα απο αυτα τα παιδια ουτε θελουν, ουτε επιθυμουν να μαθουν να σκεφτονται και να κυνηγουν τις ευκαιριες της ζωης. Με την συμπεριφορα τους ομως, ζημιωνουν ολοκληρη την γερμανικη κοινωνια. Και μεχρις ενος σημειου, οι Γερμανοι ειναι ανεκτικοι. Συνεπως η αγανακτηση του κυριου Sarazzin για την κατασταση που επικρατει ειναι απολυτως δικαιολογημενη απο την πλευρα μας.

Μ.Μ.Ε. ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ.

Μια εβδομαδα μετα το περας της www.archaeoworks.de (βλ. προηγουμενο κειμενο) συνηλθε στο Βερολινο ενα ακομα συνεδριο, αυτην την φορα με θεμα την προσπαθεια διαλογου μεταξυ των Μ.Μ.Ε. και της επιστημης. Αυτη τη φορα η βαρυτητα επεφτε στις αρχαιογνωστικες επιστημες, οπως ειναι η αρχαια ιστορια και η αρχαιολογια. Ενα κοινο που παρουσιαζε το συνεδριο αυτο με το αντιστοιχο της archaeoworks ειναι, οτι και τωρα επροσκληθηκαν να μιλησουν δημοσιογραφοι επιστημονικων περιοδικων, επιμελητες επιφυλληδων, λεκτορες εκδοτικων οικων, δημιουργοι ντοκυμαντερ.

Σακκιδιο, ρουχα εκστρατειας, μανσεττα, χαρτης. "Camel, ενας κοσμος περιπετειας" ηταν το διαφημιστικο που πρωταγωνιστουσε ο αρρενωπος και μοναχικος τυχοδιωκτης της ζουγκλας τις δεκαετιες του '70 και '80. Η εικονα του εχει πολλα κοινα με αυτην που προσδιδει ο πολυς κοσμος στον αρχαιολογο, τον εθνολογο, τον παλαιοντολογο.

Επροκειτο για μια ευχαριστη και επιμορφωτικη εμπειρια, ασχετως του οτι για αλλη μια φορα εδειξε οτι υπαρχει ακομη διασταση αποψεων μεταξυ επιστημονων και Μ.Μ.Ε.: Οι μεν αρχαιολογοι και ιστορικοι κατηγορουν εμμεσως και με κομψο τροπο τους δημοσιογραφους οτι υπερβαλλουν, οτι θελουν να πουλησουν, οτι διαστρεβλωνουν προσωπα, πραγματα και καταστασεις. Οι δε δημοσιογραφοι γκρινιαζουν για την αρνηση συνεργασιας απο την πλευρα των επιστημονων και παραδεχονται οτι δεχονται πιεσεις απο τους ανωτερους τους να παρουσιασουν εντυπωσιακες ιστοριες προς αυξηση των πωλησεων και ανοδο των αριθμων (quotes). Αυτες οι τασεις στα Μ.Μ.Ε. αποτυπωνονται εδω και χρονια σταθερα τοσο στον γραπτο και ηλεκτρονικο τυπο, οσο και στην τηλεοραση.

Περιοδικα, οπως το National Geografic ειναι φτιαγμενα απο χαρτι υψηλης ποιοτητας. Οι φωτογραφιες ειναι πλουσιες και εντυπωσιακες. Το ιδιο ισχυει και για τους χαρτες, αλλα και για τις μακετες με αναπαραστασεις κτηριων. Τα κειμενα ειναι ετσι γραμμενα, σαν να διηγουνται μια ιστορια. Πιο σοβαρα ειναι τα πραγματα σε αμιγως αρχαιολογικα περιοδικα, οπως το γερμανικο Antike Welt, το γαλλικο Archaeologié, ακομα και το δικο μας Αρχαιολογια και Τεχνες, οπως και το παλιοτερο Corpus.

Ωστοσο, εκει που οι αλλαγες φαινονται με γυμνο και ανεκπαιδευτο ματι, ειναι στα ντοκυμαντερ. Απο την εποχη των φιλμς του BBC των δεκαετιων '70-'80, οπου ο αφηγητης Michael Wood περιδιαβαινε ζουγκλες και ερημους με το σακκιδιο στον ωμο, σαν αλλος "ανθρωπος της Camel" (βλ. εικ. εντ.), περασαμε στις υπερπαραγωγες με ειδικα εφφε! Πραγματικα, οι επιρροες απο χολλυγουντιανες ταινιες, οπως ο "Μονομαχος" του Ρ. Σκοτ, ειναι εμφανεις σε ντοκυμαντερ των History και Discovery Channel, αλλα και στα γερμανικα Sphinx, Terra X, Schliemann´s Erben, τα οποια υπερτονιζουν τον ρολο γερμανων επιστημονων! Οι ταινιες των ανωτερω σειρων παρουσιαζουν εντυπωσιακη θεματολογια, δοσμενη μεσα απο εκπληκτικης ευκρινειας εικονες, επικη μουσικη, τρισδιαστατες αναπαραστασεις μνημειων, αναπαραστασεις καθημερινης ζωης και πολεμικων σκηνων απο ηθοποιους με τα αντιστοιχα κοστουμια, οι οποιες συνοδευονται απο συντομα σχολια αρχαιολογων και ιστορικων. Τι και αν τα γνωστα κλισε (ο αρχαιολογος παρουσιαζεται ως καπελοφορων και διοπτροφορος εξερευνητης που ψαχνει για την μεγαλη ανακαλυψη, ειτε αυτη ειναι η αρχαιοτερη πυραμιδα, ειτε ο ταφος του ισχυροτερου φαραω κτλ.) συνεχιζουν να αναπαραγωνται; Οι δημιουργοι των ντοκυμαντερ δεν σκεφτονται πολυ διαφορετικα απο τους επιμελητες κουτσομπολιστικων εκπομπων. Θελουν να πουλησουν το προιον τους. Και πρεπει να το κανουν να φαινεται υπερβολικα εντυπωσιακο...

Οσο για τους ιδιους τους επιστημονες, ασφαλως και υπαρχουν αρκετοι που αποφευγουν την δημοσιοτητα οπως ο διαολος το λιβανι. Ασφαλως και πολλοι απο αυτους μειδιαζουν, οταν επερχονται οι συγκρισεις με κινηματογραφικους ηρωες οπως ο Ιντιανα Τζοουνς, η Λαρα Κροφτ και ο Ρικ Ο' Κοννορ. Σιγουρα ομως υπαρχουν και πολλοι που κολακευονται απο αυτες τις συγκρισεις. Γιατι, κακα τα ψεματα, και ο ανθρωπος της Camel, και ο Ιντιανα Τζοουνς εξιταρουν την φαντασια των ανθρωπων. Οι ιδιοι οι αρχαιολογοι και οι ιστορικοι, σιγουρα δεν θελουν να θεωρουνται βαρετοι, αλλα συναρπαστικοι χαρακτηρες. Ο σκοπος των ντοκυμαντερ και των επιφυλλιδων, θα πρεπει να ειναι πρωτιστως η ενημερωση του κοινου. Τι και πως εργαζεται ο επιστημονας του κλαδου αυτου. Δυστυχως εδω, ακομα επικρατουν μαυρα μεσανυχτα σε ορισμενους.

Την περασμενη εβδομαδα ειχε δημοσιευτει σε καθημερινη ελληνικη εφημεριδα αρθρο για τους ανεργους νεους με πτυχιο. Αναφεροταν συν τοις αλλοις και στους αρχαιολογους. Στην ηλεκτρονικη σελιδα της εφημεριδας αυτης δημοσιευτηκαν πολλα σχολια. Καποια κυρια απαιτουσε να κλεισουν ολες οι αρχαιολογικες σχολες της χωρας, αφου παραγουν ανεργους. Καποιος αλλος ειρωνευοταν τις επιστημες της αρχαιολογιας και της ανθρωπολογιας, αναρωτουμενος το τι επαγγελονται αυτοι που τις σπουδαζουν. Τα φτωχα αυτα μυαλα νομιζουν οτι δουλεια ειναι μονο να σηκωνεις τα τηλεφωνα σε ενα γραφειο, να κουβαλας μπετα και πιτσες η' να σερβιρεις σουβλακια και μπυρες με ωραριο 8 με 4. Δεν μπορουν να καταλαβουν οτι ο αρχαιολογος λ.χ. δεν εργαζεται μονο σε ανασκαφη. Δεν τους εχουν μαθει οτι ως αρχαιολογος εχεις την επιβλεψη δημοσιευσεων, την εκδοση πεπραγμενων και καταλογων, την δημιουργια εκθεσεων σε μουσεια, την διοργανωση συνεδριων και πως ολα αυτα δεν γινονται μονο μεταξυ 8 με 4, αλλα υπερβαινουν τα χρονικα αυτα ορια των συμβατικων επαγγελματων.

Υποτιθεται επομενως οτι τα Μ.Μ.Ε. πρεπει να ειναι σε θεση να ενημερωνουν και για αυτα τα ζητηματα το κοινο. Σε γενικες γραμμες, θα ελεγε κανεις πως, ναι μεν υπαρχει ενα σχετικο κενο μεταξυ Μ.Μ.Ε. και επιστημων. Υπαρχει ομως και η διαθεση για διαλογο. Ετσι τουλαχιστον εδειξε η προσφατη εμπειρια στο Βερολινο. Maybe you can´t mind the gap, but you can build up bridges by both sides to cross over it.

Archaeoworks.

Ελαβε χωρα προς το τελος της περασμενης εβδομαδας και κρατησε ολο το Σαββατοκυριακο. Η Archaeoworks, οργανωμενη απο φοιτητες των παν/μιων του Βερολινου, ειναι η πρωτη μεγαλη εκθεση/διοργανωση σχετικη με τις αρχαιογνωστικες σπουδες και επιστημες - στη Γερμανια τουλαχιστον. Ο γνωμονας ηταν η απαντηση στα ερωτηματα που και πως μπορει να εργαστει ο πτυχιουχος αρχαιολογιας (κλασσικης, προιστορικης, αιγυπτιακης, βυζαντινης, μεσαιωνικης, αμερικανικης κ.α.) με το περας των σπουδων του.

Οι πρωτες ανακοινωσεις μιλαγαν για συμμετοχη 600 με 800 φοιτητων. Τελικα προσηλθαν πανω απο 1000 φοιτητες, κυριως απο τις γερμανοφωνες χωρες. Εδωθησαν ομιλιες σχετικες με τις δραστηριοτητες των αρχαιολογων σε ανασκαφες, στα μουσεια, σε ερευνητικα ιδρυματα, εκδοτικους οικους. Σε εναν αρκετα μεγαλο χωρο, ιδιωτικες ανασκαφικες εταιρειες, μουσεια, εκδοτες, πολιτιστικοι συλλογοι διαφημιζαν την δουλεια τους. Και μεχρις εκει ηταν.

Μια ευχαριστη εμπειρια για καποιους, οπως ο Ταλας. Οι φοιτητες ειχαν οργανωσει πολυ καλα την εκθεση. Πολλες απο τις ομιλιες ησαν εντυπωσιακες. Μαθαινεις ακουγοντας πως η διδακτωρ αρχαιολογιας εγινε ελευθερος επαγγελματιας. Πως συμμετεχει στην εκδοση περιοδικου. Η' πως βρεθηκε ο συναδελφος της απο το σκαμμα να διευθυνει εκθεση για την αρχαια Συρια. Οι εμπειριες των αλλων μπορουν να ειναι διδακτικες. Μπορεις να μαθεις απο αυτες για να πορευτεις στον δρομο της ζωης. Οταν ομως ρωτησεις τον εκπροσωπο του μουσειου, τον διευθυντη της ανασκαφης, τον εκδοτη του περιοδικου, τον υπευθυνο του ερευνητικου προγραμματος που σε ενδιαφερει, εαν υπαρχει περιπτωση να χρειαζεται υποστηριξη στο εργο του, δηλαδη να χρειαζεται συνεργατες, τοτε κανει ενα βημα πισω σοκαρισμενος και δικαιολογειται με την γνωστη ατακα, οτι δεν υπαρχουν χρηματα. Στην εν λογω διοργανωση επεσε και αλλη μια ατακα, οτι ολα γινονται βασει εθελοντικης εργασιας. Και φυσικα, παντα ερχεσαι τελευταιος και καταιδρωμενος, καθοτι ολοι αυτοι εχουν ηδη συνεργατες. Οι θεσεις ειναι μεν λιγες, αλλα μετρημενες.

Αυτα ομως δεν ενδιαφερουν τοσο πολυ τους φοιτητες, ειτε αυτοι ειναι Magistranten, ειτε ειναι της κλασης του Bachelor και του Μαστερ, τα οποια εισηγαγαν εδω και δυο περιπου χρονια τα γερμανικα παν/μια. Οι φοιτητες θελουν να παρουν το πτυχιο τους και να βρουν μετα μια σταθερη εργασια με σχετικα καλες απολαβες. Δυστυχως και στην Γερμανια πλεον, αυτες οι απαιτησεις θεωρουνται υπερβολικες και ονειρα θερινης νυκτος. Και δεν μπορεις να πεις οτι οι γερμανοι φοιτητες αρχαιολογιας ειναι τεμπεληδες. Κανουν τις πρακτικες τους ασκησεις σε ανασκαφες και μουσεια, οι οποιες ειναι αμισθι. Αλλα απο εκει και περα τι;

Σε θεωρητικο επιπεδο, η διοργανωση εδειξε οτι υπαρχουν καποιες προοπτικες για αποφοιτους αρχαιογνωστικων σπουδων, οχι απαραιτητα πανεπιστημιακες θεσεις, ανασκαφες και μουσεια. Αλλα και αυτες οι αλλες διεξοδοι δεν ειναι απλες. Εναποκειται στις δεξιοτητες του καθενα και στον παραγοντα τυχη να αποκατασταθει επαγγελματικα ο νεος πτυχιουχος.

Φευγοντας απο τον χωρο της διοργανωσης, ευχαριστωντας πρωτα τους φοιτητες για την δουλεια τους, ο Ταλας προσεξε οτι καποια βλεμματα ειχαν καρφωθει επανω του. Καποιες παλιες γνωριμιες απο το προηγουμενο παν/μιο του. Σχεσεις του ανεμου. Ματιες ειρωνικες, θυμωμενες, υποτιμητικες απο ανθρωπους που δεν ειχε δημιουργησει προβληματα. Δεν ειχε νοημα να τους προσεγγισει. Δεν τον πειραζε πλεον, ειχε συνηθησει σε αυτου του ειδους την αντιμετωπιση. Και ετσι τραβηξαν ο καθε ενας τους τον δρομο του...

The full catastrophy!

Μεταβολες στην επιφανεια του Ηλιου επηρρεαζουν τον πλανητη Γη. Το αποτελεσμα ειναι η αποτομη μετακινηση των λιθοσφαιρικων πλακων, με οτι αυτο μπορει να συνεπαγεται: Σεισμοι και πλυμμυρες σε διαφορες περιοχες της Γης. Το μονο μερος το οποιο παρεχει ασφαλεια στο ανθρωπινο ειδος, ειναι η κορυφη του Εβερεστ στα Ιμαλαια, του υψηλοτερου βουνου του πλανητη...

Αυτα τα κοσμοιστορικα πραγματα συμβαινουν στην τελευταια ταινια του γερμανου σκηνοθετη Roland Emmerich, η οποια τιτλοφορειται 2012. Ο σκηνοθετης αντλησε αυτη την φορα εμπνευση απο το ημερολογιο των Μαγια, αρχαιου πολιτισμου στο Μεξικο, συμφωνα με το οποιο, ο κοσμος τελειωνει τον Δεκεμβριο του 2012...

Ο γερμανος εχει προιστορια στην δημιουργια ταινιων με πλουσια ειδικα εφφε και στοιχεια καταστροφης: Στην Independence Day (1996) εχθρικοι εξωγηινοι καταστρεφουν τις Η.Π.Α., ενω στον Godzilla (1998) ενα μεταλλαγμενο σαυροειδες διαλυει κυριολεκτικα την Νεα Υορκη. Στην ταινια του The Day after Tomorrow (2004) η Νεα Υορκη ειναι καλυμμενη απο Παγετωνες.

Το θεμα ειναι, τι θελει να πει ο σκηνοθετης με ολα αυτα; Καποιοι κριτικοι ταινιων εικαζουν, οτι ο Εμμεριχ πραγματικα θελει να καυτηριασει την πολιτικη των Η.Π.Α. Ετσι, ενω η Αμερικη της εποχης του Μπιλ Κλιντον παρουσιαζεται ηρωικη και αλτρουιστικη στην Independence Day, στην The Day after Tomorrow διαφαινεται ο προβληματισμος για την ανικανοτητα και απραξια της κυβερνησης του Τζωρτζ Μπους Τζουνιορ να παρει σταθερες αποφασεις υπερ της περιβαλλοντικης και οικολογικης αναπτυξης. Οι λαθεμενες ενεργειες του ανθρωπου, που απορρεουν απο το παθος του να ξεπερασει τον εαυτο του, ακομα και εαν αυτο σημαινει οτι θα πρεπει να παρεμβει στην φυση με καταστεπτικα αποτελεσματα, αντικαθρεπτιζονται στις ταινιες του Εμμεριχ, οπως ο Γκοντζιλλα, The Day after Tomorrow και 2012. Ο Εμμεριχ λεει εμμεσως, οτι οι ισχυροι του πλανητη φερουν τεραστια ευθυνη. Και βεβαιως ο καθενας απο εμας.

Ετσι, στην τελευταια του ταινια, τα ανωτατα κλιμακια των Η.Π.Α. και των G20 εχουν φροντισει να κατασκευασουν συγχρονες κιβωτους με φτηνα εργατικα χερια στην Κινα. Οι μετοικοι ομως αυτων των κιβωτων, ειναι προεπιλεγμενοι: Αρχηγοι κρατων, πολυεκατομμυριουχοι, νομπελιστες, ολυμπιονικες. Η επιβιωση του ανθρωπινου ειδους εξαρταται απο το ποσα φραγκα προσφερει ο καθενας για μια θεση στην κιβωτο, ποια βυσματα εχει, τι ταμπελιτσα εχει κολλησει στο πετο...

Οι ταινιες του Εμμεριχ αποτελεσαν και αποτελουν πηγη εμπνευσης για πολλους αλλους σκηνοθετες, σεναριογραφους και τεχνικους ειδικων εφφε. Στην ταινια Deep Impact (1998) λογου χαρη, ενας αστεροιδης πεφτει στον Ατλαντικο. Το τσουναμι που δημιουργειται καταστρεφει ολοκληρη την ανατολικη ακτη των Η.Π.Α. Στην ταινια The Core (2003), στρατιωτικα πειραματα στον πυρηνα της Γης ειχαν ως αποτελεσμα να σταματησει η περιστροφη του πλανητη. Μονο με την ενεργοποιηση πυρηνικης βομβας στο κεντρο της γης θα εξομαλυνθει και παλι η κατασταση. Μεχρι να γινει αυτο, η γεφυρα του Σαν Φρανσισκο και η Ρωμη καταστρεφονται απο ηλεκτρομαγνητικα κυματα. Στο Cloverfield (2008) η Νεα Υορκη καταστρεφεται για πολλοστη φορα, και μαλιστα απο ενα εξωγηινο τερας.

Σε γενικες γραμμες, η πολη της Νεας Υορκης, λειτουργωντας ως καθρεπτης της Αμερικης, καταστρεφεται ποικιλοτροπως σε ολες αυτες τις ταινιες, ειτε απο σεισμους, ειτε απο πλυμμυρες, ακομα δε απο εξωγηινους και τερατα. Η πολη καιγεται, παγωνει, γκρεμιζεται. Τα τελευταια χρονια, ολο και περισσοτερο τοποθετειται η ανθρωπινη ευθυνη, η επεμβαση της στη φυση και οι ραγδαιες κλιματικες αλλαγες ως συνεπεια αυτων στο προσκηνιο αναλογων ταινιων. Οι ταινιες καταστροφης των δεκαετιων του '50 και '70 ειχαν διαφορετικο υποβαθρο. Στην πρωτη ηταν το γενικοτερο κλιμα του Ψυχρου Πολεμου ενω στην δευτερη, η τοτε ενεργειακη κριση.

Και μολονοτι ο Εμμεριχ, με το σεναριο και την σκηνοθεσια του στην Independence Day χαιδευε κανονικοτατα τους Αμερικανους, απο την The Day after Tomorrow και μετα, δειχνει να γινεται περισσοτερο κριτικος απεναντι απο την πολιτικη των Η.Π.Α. και την κοινωνικη νοοτροπια και ζωη του Δυτικου κοσμου.

Αν λαβει κανεις σοβαρα υποψιν του οτι το μελλον του ανθρωπινου ειδους θα μπορουσε να διαγραφει τοσο σκοτεινο, οσο παρουσιαζεται σε ταινιες οπως η τριλογια του Mad Max, το Waterworld, η' το Battlefield Earth και σε κομικς, οπως το εμπνευσμενο "Μετα την Καταστροφη", του Αρκα, ο Εμμεριχ με τις ταινιες του μας καλει να προβληματιστουμε, για το αν η υπερκαταναλωση μας κανει καλο. Για το αν οι κυβερνησεις μας παιρνουν τις σωστες αποφασεις. Για το αν θα πρεπει να γινουμε λιγοτερο τεχνοκρατες και περισσοτερο φυσιολατρες. Ακομα και μια τετοια ταινια, οπως το 2012 που ειναι βουτηγμενο στα ειδικα εφφε, μπορει να σε βαλει σε σκεψεις, παρα τις σοκαριστικες σκηνες με ανθρωπους να πεφτουν στο κενο, να πνιγονται απο τεραστια κυματα, να πλακωνονται απο ερειπια. Σκηνες που σε πολλους θυμιζουν τις αντιστοιχες απο την καταστροφη των Διδυμων Πυργων και του τσουναμι στην νοτιανατολικη Ασια... Αυτες δυστυχως δεν ησαν εφφε...

ΕΝΑ ΤΣΙΡΚΟ ΟΝΟΜΑΤΙ Ν. Δ...

Οι επικειμενες εκλογες προς αναδειξη νεου προεδρου στο κομμα της Νεας Δημοκρατιας ειναι εδω και εβδομαδες το υπ' αριθμον ενα θεμα της ελληνικης επικαιροτητας. Δεν θα μπορουσε να γινει αλλιως, αφου, συμφωνα με πολλους, προκειται για το πρωτο μεγαλο κομμα της αξιωματικης αντιπολιτευσης.

Και μονο που βλεπει κανεις την λιστα των υποψηφιων - που ο καθενας εξ' αυτων πιστευει οτι μπορει να κρατησει την γαλαζια δαδα του κομματος του επαξια και να φερει στο μελλον την Ν. Δ. και παλι στην εξουσια της χωρας - προβληματιζεται ως προς το πως πρεπει να αντιδρασει: Να γελασει η' να κλαψει;

Διοτι οι φερελπιδες αρχηγοι ειναι απο την μια η Ντορα Μπακογιαννη, χηρα του δολοφονηθεντος εκ της 17 Νοεμβρη πολιτικου Παυλου Μπακογιαννη και κορη του Κωνσταντινου Μητσοτακη, για τον οποιον δεν χρειαζεται να ειπωθουν περισσοτερα. Απο την αλλη, ο Αντωνης Σαμαρας. Ο μεσσηνιος πολιτικος ειχε διατελεσει Υπουργος Εξωτερικων στην κυβερνηση Μητσοτακη, αρχες της δεκαετιας του 1990. Εσφαλμενες πολιτικες αποφασεις τον εφεραν σε διενεξη με τον τοτε πρωθυπουργο, ωσπου αναγκαστηκε να φυγει απο την Ν. Δ. Ιδρυσε δικο του πολιτικο κομμα, αλλα αφου ειδε οτι δεν ειχε...περαση, το διελυσε... Πριν μερικους μηνες επεστρεψε στην κυβερνηση του Κωστα Καραμανλη, αναλαμβανωντας το Υπουργειο Πολιτισμου.

Ενας τριτος υποψηφιος ειναι ο νομαρχης Θεσσαλονικης Παναγιωτης Ψωμιαδης. Υπηρχε και ενας τεταρτος, ο Δημητρης Αβραμοπουλος. Ο πρωην Δημαρχος Αθηνων, Υπουργος Τουρισμου και Υγειας παραιτηθηκε απο την υποψηφιοτητα του ομως, και ταχθηκε στο πλευρο του Σαμαρα. Προφανως ο Αβραμοπουλος - ο οποιος παλιοτερα ειχε επισης ιδρυσει δικο του κομμα, μονο και μονο για να το διαλυσει και να επιστρεψει και αυτος, σαν ασωτος γιος, στην Ν. Δ. - καταλαβε οτι αυτη ειναι μια παρτιδα μονο για δυο, κατι που ο Ψωμιαδης μαλλον δεν εχει λαβει υποψιν.

Ολοι αυτοι οι ανθρωποι εχουν καποια κοινα στοιχεια μεταξυ τους: Ειναι η αισθηση που αφησαν στον ελληνικο λαο, και κυριως στους οπαδους της Ν. Δ., οτι ολα αυτα τα χρονια ου ησαν κυβερνηση, δεν προσεφεραν τιποτε στον τοπο. Περαν της κοινης τους εμπειριας ως αποστατες της Ν. Δ., οι κυριοι Αβραμοπουλος και Σαμαρας δεν εχουν να προβαλουν ουσιαστικο εργο ως Υπουργοι. Κυριως ο πρωτος, απο οσες θεσεις και αν περασε, παρηγαγε μηδενικο αποτελεσμα, σε σημειο μεχρι να τον αποκαλουν δημοσιως "κυριο Τιποτα". Το ιδιο ισχυει και για την κυρια Μπακογιαννη, η οποια ειναι κορη αποστατη βουλευτη... Τοσο στην κυβερνηση του πατερα της, οσο και στην κυβερνηση του Καραμανλη, αυτο που ο κοσμος θυμαται ειναι το μονιμως απαστραπτον μειδιασμα της... Δεν επεδειξε την πυγμη που θα επρεπε, την στιγμη που θα επρεπε, ως Υπουργος Εξωτερικων. Οσο για τον Παναγιωτη Ψωμιαδη, θα μεινει γνωστος, οχι μονο επειδη διορισε τον αδελφο του στη θεση του Αντινομαρχη, αλλα διοτι αρεσκεται να περναει πολυ περισσοτερο χρονο στα πλατο τηλεοπτικων εκπομπων, ποτε φλερταροντας με χαζοβιολες μινιφορουσες ξανθιες και ποτε παριστανοντας το παιδι του λαου που υπεφερε αλλα φτιαχτηκε, γιατι ηταν μαγκας κτλ., κτλ....

Με τετοιους υποψηφιους ειναι λογικο να σκεφτεται ο οπαδος της Ν. Δ., ποιος θα ηταν ο καταλληλος ωστε να δωσει καινουργια αιγλη στο κομμα. Μπορει η Μπακογιαννη να χτυπησει αποτελεσματικα την κυβερνηση Παπανδρεου ως προεδρος της Ν. Δ., ωστε στις επομενες εκλογες το κομμα της να ξαναβρεθει στο κυβερνητικο ποστο; Η' μηπως ο Σαμαρας ειναι ικανοτερος να ανταπεξελθει σε αυτο το παιχνιδι με την εξουσια;

Ο χρονος κυλαει και η μερα που θα γινουν οι εκλογες προς αναδειξη νεου προεδρου της Ν. Δ. δεν απεχει και πολυ. Ως τοτε, μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε...

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.

Την Κυριακη που μας περασε επελεξαν "καποιοι" ωστε να προβαλουν μεσω των Μ.Μ.Ε. μια κηδεια-υπερπαραγωγη για τον τερματοφυλακα της Εθνικης Γερμανιας στο ποδοσφαιρο Robert Enke, ο οποιος αυτοκτονησε πριν απο μια βδομαδα. Επελεξαν ενα μεγαλο γηπεδο και απευθειας συνδεση με τηλεοπτικα καναλια για την νεκρωσιμη τελετη στην μνημη του ποδοσφαιριστη. Την ιδια στιγμη, ψυχολογοι και ψυχιατροι κονταροχτυπιουνταν ως προς τα αιτια της αυτοκτονιας: Μηπως ηταν η πιεση που ειχε ολα αυτα τα χρονια, ωστε να βελτιωθει; Μηπως το οτι η κορουλα του πεθανε σε ηλικια 2 ετων και του αφησε τραυμα; Μηπως ολα αυτα μαζι, συν το γεγονος οτι ο Ενκε επασχε απο χρονια καταθλιψη, αλλα φροντιζε επιμελως να το κρυψει;

Και τωρα ολοι αναρωτιουνται τι και πως και γιατι... Ψαχνουν να βρουν απαντησεις...

Το ζητημα ειναι, οτι πολυς κοσμος στην εποχη μας υποφερει απο καταθλιψη. Τι φταιει για αυτο; Η καθημερινοτητα μας; Η εσφαλμενη συχνα ιδεα μας, οτι η ζωη μας ειναι βαρετη και απαισια, και οτι τα προβληματα συσσωρευονται μπροστα μας, χωρις να υπαρχει προοπτικη επιλυσης τους; Η επισης εσφαλμενη ιδεα μας, οτι ολοι μας μισουν, οτι ειμαστε αποτυχημενοι και ανικανοι για οτιδηποτε; Πολλοι που σκεφτονται ετσι βλεπουν την αυτοκτονια ως λυτρωση. Κι ομως, δεν ειναι ετσι...

Υπαρχουν ενα σωρο περιστατικα που μπορει να μας κανουν να νιωσουμε ασχημα: Κακοι βαθμοι στο σχολειο, λαθη στην εργασια, καποιες κουβεντες που ειπωθηκαν ενω δεν επρεπε, καποιες συμπεριφορες που ησαν εσφαλμενες, αγαπημενα προσωπα που χασαμε, ανθρωποι που αγαπησαμε και μας χλευασαν, αλλοι που βοηθησαμε και φανηκαν αναξιοι της εμπιστοσυνης μας... Αν αφηνουμε τον εαυτο μας να τα υπομενει ολα αυτα - καθοτι εξαρταται πρωτιστως απο την δικια μας ψυχολογικη κατασταση ως προς το πως και ποσο αποδεχομαστε τετοιου ειδους μορφες αρνητικης ενεργειας - τοτε, λογικα, αρχιζουμε και γινομαστε καταθλιπτικοι. Αγχωνομαστε, δεν μπορουμε να κοιμηθουμε τα βραδια, καταναλωνουμε μεγαλες ποσοτητες ανθιυγεινων τροφων. Και για καποιους απο μας, που νομιζουν οτι η κατασταση εχει φταση στο αμην, η αυτοκτονια φανταζει ως η απαραιτητη λυση.

Αυτοκτονια ομως σημαινει παραιτηση απο την ζωη. Ο αυτοχειρας πιστευει οτι δεν εχει καμια ελπιδα να λυσει τα προβληματα του. Δεν επιθυμει να αναλαβει τις ευθυνες του. Σκεφτεται οτι ολα θα πανε καλα με το που θα τερματισει την ζωη του. Δεν σκεφτεται ομως την οικογενεια, τους φιλους, τους συνεργατες του θα αφησει πισω του. Υπο αυτες τις προυποθεσεις, η αυτοκτονια ειναι και μια πραξη εγωισμου. Ο αυτοχειρας μοιαζει να λεει με την πραξη του: "Δεν μπορω να τα βγαλω περα. Παραιτουμαι. Ας τα βρουν οι αλλοι μεταξυ τους".

Στην αρχαια Ρωμη, η αυτοχειρια ηταν συνηθισμενη για αυτους τους λογους. Γνωστα παραδειγματα ο Συλλας, αλλα και ο Πετρωνιος, δασκαλος του Νερωνα. Και τοτε ομως υπηρχαν φωνες, οπως εκεινου του στρατηγου που ειπε για τον αντιπαλο του: "Τι τραγικη ειρωνια! Αυτοκτονησε για να μην πεσει στα χερια των εχθρων του. Απαντησε με θανατο στον θανατο". Στην συγχρονη εποχη, υπαρχουν καποια παραδειγματα απο την ελληνικη πραγματικοτητα. Ενα τετοιο αποτελει ο εφοπλιστης Παντελης Σφηνιας, ο οποιος πριν απο μερικα χρονια αυτοκτονησε πεφτοντας απο το μπαλκονι του γραφειου του στο κενο, σκεφτομενος οτι δεν ειχε αλλη λυση μπροστα στα χρεη της εταιρειας του. Ο Χρηστος Ζαχοπουλος, αλλοτε ισχυρος ανδρας του Υπουργειου Πολιτισμου απο την θεση του Γενικου Γραμματεα, επιχειρησε να τερματισει με παρομοιο τροπο την ζωη του, οταν μαθευτηκε οτι το ονομα του εμπλεκοταν σε μια σειρα απο σκανδαλα, συμπεριελαμβανομενων των ερωτικων του περιπτυξεων με υπαλληλο του Υπουργειου. Και φυσικα, εκατονταδες νεοι και νεες ανα τον κοσμο, που, για λογους που αναφερονται πιο πανω, δημοσιοποιουν σε ειδικες ιστοσελιδες τις προθεσεις τους να αυτοκτονησουν, μη σκεπτομενοι τις συνεπειες της πραξης τους...

Απο την μερια του γραφωντος ειναι απολυτως κατανοητο, οτι τα ανωτερω παραδειγματα, οπως και ο τερματοφυλακας Ρομπερτ Ενκε, αντιμετωπιζαν σωρειες προβληματων. Για ολα σχεδον ειναι οι ιδιοι υπευθυνοι. Τα προβληματα ειναι δυνατον να λυθουν. Για τους ανθρωπους που πασχουν απο καταθλιψη, υπαρχουν στηριγματα. Καταρτισμενοι και εμπειροι επιστημονες, οπως ψυχιατροι και ψυχολογοι, αλλα και η οικογενεια και οι φιλοι. Βοηθεια μπορει να δωθει. Αλλα πρεπει να υπαρχει και η θεληση απο την αλλη πλευρα να την αποδεχτει. Διοτι με την αυτοκτονια, τα χρεη και ο πονος της ψυχης μεταφερονται σε αυτους που μενουν πισω. Και εαν υπαρχει ενας βασικος λογος να αποτραπει ενας αυτοχειρας απο το να πραγματοποιησει την πραξη του, αυτος δεν ειναι μονο η συνειδητοποιηση οτι η ζωη ειναι ενα δωρο που πρεπει να απολαυσει, αλλα το να σκεφτει τα αγαπημενα του προσωπα που θα πληγωσει, εαν παραιτηθει απο το δωρο αυτο της ζωης.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΧΧ.

Ο ένας είναι Ρώσος, ο τελευταίος εκπρόσωπος του Γκορμπατσόφ. Ο άλλος είναι Πολωνός και διευθύνει στις Βρυξέλλες το Μουσείο της Ευρώπης. Ο Αντρέι Γκρατσόφ και ο Κριστόφ Πομιάν μιλούν για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης

«Από τη σοβιετική αυτοκρατορία απέμεινε ένα άδειο όστρακο»

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: ΤΑ ΝΕΑ, Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

«Γιατί κατέρρευσε η σοβιετική αυτοκρατορία;», ρώτησε τον Αντρέι Γκρατσόφ και τον Κριστόφ Πομιάν το γαλλικό περιοδικό «Μαριάν», με την ευκαιρία της 20ής επετείου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο πρώτος είναι Ρώσος και υπήρξε ο τελευταίος εκπρόσωπος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ· ο δεύτερος είναι Πολωνός και συνδιευθύνει στις Βρυξέλλες το Μουσείο της Ευρώπης. Και παρόλο που δεν γνωρίζονταν προσωπικά, οι αναλύσεις τους λίγο- πολύ συμπίπτουν. Τόσο ο Γκρατσόφ όσο και ο Πομιάν θεωρούν ότι η πρώτη αιτία για το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η ειρήνη. Μέσα σε 30 χρόνια ειρήνης, από τον θάνατο του Στάλιν και μετά, οι κοινωνίες του σοβιετικού συνασπισμού, με πρώτη τη σοβιετική, υπέστησαν μια βαθιά αλλαγή. «Επί Μπρέζνιεφ, η ΕΣΣΔ δεν είναι πια ένας κόσμος πολιορκημένος, εντελώς απομονωμένος, και αυτό έχει συνέπειες μέσα στο ίδιο το κόμμα», λέει ο Πομιάν.

Ο Γκρατσόφ συμφωνεί και προτείνει άλλους τρεις λόγους: «Κατ΄ αρχάς, ο σοβιετικός κομμουνισμός έπεσε θύμα του εκσυγχρονισμού που μεταμόρφωσε την κοινωνία, η οποία έγινε περισσότερο μορφωμένη, λιγότερο φοβισμένη, περισσότερο ενημερωμένη... Η πνευματική και επαγγελματική ελίτ δεν αποδεχόταν πια τη μετριότητα των συνθηκών στις οποίες επιβίωναν οι κοινωνίες του συνασπισμού».

Ο δεύτερος λόγος της σοβιετικής κατάρρευσης «είναι η ιδεολογική κατάρρευση του συστήματος, η σύγκρουση ανάμεσα στην υπόσχεση και την ουτοπία».

Ο τρίτος λόγος είναι «η ειρήνη επειδή», όπως είπε ο Κριστόφ Πομιάν, «αυτό το σύστημα δεν μπορούσε να επιβιώσει έξω από τον πόλεμο... Αντιμέτωπο μ΄ έναν εξωτερικό εχθρό, όπως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ή με έναν εσωτερικό, ακόμη και φανταστικό, το σύστημα αυτό λειτουργούσε, όμως σε καιρό ειρήνης δεν υπήρχε πια άλλοθι για τις καθημερινές θυσίες». Άρχιζε τότε κανείς να συγκρίνει «και εδώ υπεισέρχεται ο τέταρτος λόγος της τελικής πτώσης», σύμφωνα με τον Γκρατσόφ. «Το σύστημα αυτό δεν άντεξε το τεστ της ανταγωνιστικότητας. Δεν μπήκε στη μάχη της οικονομικής αποδοτικότητας, της πληροφορικής ούτε καν της ενημέρωσης- σε τίποτε απ΄ όσα μετρούν σε καιρό ειρήνης».

Η έκθεση Χρουστσόφ.

Το πρώτο πλήγμα που δέχθηκε το σοβιετικό σύστημα ήταν η έκθεση Χρουστσόφ, λέει ο Πομιάν, αναφερόμενος στη μυστική έκθεση του τότε ηγέτη του ΚΚΣΕ για τα εγκλήματα του Στά λιν, την οποία υπέβαλε στο 20ό συνέδριο του κόμματος, το 1956. «Ήταν ένα σεισμικό γεγονός. Επιτάχυνε τα κινήματα στην Πολωνία και την Ουγγαρία. Καθεμιά με τον τρόπο της, αυτές οι δύο χώρες τέθηκαν στη συνέχεια στην πρωτοπορία των αλλαγών», εξηγεί. «Στη δεκαετία του 1960 καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν ήταν πλέον υπερασπίσιμο, ότι οι αντιφάσεις του έδειχναν πως αργά ή γρήγορα θα γινόταν έκρηξη...

Αργότερα, με την Αλληλεγγύη, ήταν σαφές ότι πλησιάζαμε στο τέλος».

Για τον Γκρατσόφ, «η πίστη είχε πεθάνει πολύ πριν καταρρεύσει το σύστημα. Πέθανε στην Πράγα, όταν το σύστημα έστειλε τανκς εναντίον των κομμουνιστών που προσπαθούσαν να εκδημοκρατίσουν το σύστημα. Πέθανε στην Πολωνία, όταν ο εργατικός κόσμος στράφηκε εναντίον του συστήματος. Πέθανε στο Αφγανιστάν, όπου η Σοβιετική Ένωση έχασε το καθεστώς της μεγάλης δύναμης, και στην ίδια την ΕΣΣΔ, όταν η οικονομική καταστροφή έγινε η καθημερινότητα του κάθε πολίτη. Τι απέμενε; Ένα άδειο όστρακο. Το αρχικό σχέδιο του Γκορμπατσόφ ήταν να ξανακάνει, είκοσι χρόνια μετά, την Άνοιξη της Πράγας, όμως ήταν πολύ αργά».

Κάτι άλλο από τον σταλινισμό

Εσείς οι Δυτικοί δεν θα καταλάβετε ποτέ πολλά πράγματα για τον Γκορμπατσόφ αν συνεχίσετε να αναρωτιέστε «ποιο ήταν το σχέδιό του; Μέχρι πού ήθελε να φτάσει...;». Δεν ήξερε! Ήθελε κάτι άλλο, κάτι άλλο από τον σταλινισμό, κάτι άλλο από την ανίκανη διαχείριση της νομενκλατούρας. Δεν ήξερε ποιο θα είναι το τέλος, όμως ήξερε τι ήθελε να αποφύγει. Δεν ήθελε να καταφύγει στη βία. Πίστευε στον νόμο, στο κράτος δικαίου, ως εργαλείο πολιτικής διαχείρισης εντός των συνόρων, αλλά και στη διεθνή σκηνή. Ήταν πεπεισμένος πως εισερχόμαστε στην παγκόσμια ιστορία και πως το σύνολο της ανθρωπότητας ήταν γι΄ αυτό υποχρεωμένο να αναζητεί συλλογικές λύσεις σε προκλήσεις, ενεργειακές ή οικολογικές, που να υπερβαίνουν τα σύνορα των κρατών. Πίστευε τέλος, κυρίως στην αρχή, πως οι αξίες της Αριστεράς, η κοινωνική δικαιοσύνη και η δημοκρατία, τις οποίες συνέδεε με τη σοσιαλιστική υπόσχεση, μπορούσαν να δώσουν καλύτερες απαντήσεις απ΄ αυτές του παραδοσιακού φιλελεύθερου καπιταλισμού.

Αλλαγή γενιάς

Στο μεγαλύτερο μέρος της, η γκορμπατσοφική γενιά δεν γνώρισε τη σταλινική περίοδο. Η ειρηνική συνύπαρξη σιγά σιγά διέβρωσε τη νοοτροπία του φρουρίου υπό πολιορκία. Οι γενιές των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60 σκέφτονταν διαφορετικά από εκείνες του ΄30 και του ΄40. Γι΄ αυτές, η χρήση της ισχύος έπαψε να είναι το πρώτο ανακλαστικό... Ο Γκορμπατσόφ αποτελεί προϊόν και σύμβολο αυτών των αλλαγών. Είναι αυτές που εξηγούν γιατί στο τέλος οι σύντροφοι απλώς παρέδωσαν την εξουσία...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧXIΧ.

Εμεις εδω τα εχουμε πει αυτα και θα συνεχισουμε να τα λεμε μεχρις εκει που δεν παιρνει αλλο. Αλλα κουραστηκαμε. Κουραστηκαμε να μαλλιαζουμε την γλωσσα μας με τους αχρηστους και τις αχρηστες της τηλεορασης.

Το κατωθι αρθρο συνοψιζει αποτελεσματικα το μπαχαλο της εγχωριας τηλεπτικης ερημου.

.............................................................................

Ο χορός των φαντασμάτων

Τι κι αν το κοινό έκρινε; Τι κι αν αγνοούν τη φράση «ημερομηνία λήξης»; Πρόσωπα γνωστά μα ξεχασμένα από παλιά, ζόμπι της τηλεδιασκέδασης και άχρωμες περσόνες επιδιώκουν την έκθεσή τους στους προβολείς επιμένοντας να ανακυκλώνονται στο πλαίσιο της οθόνης του

ΚΟΣΜΑ ΒΙΔΟΥ Το ΒΗΜΑ, Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Οι ανατριχιαστικές απειλές επαναδιατυπώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα: Ο Ανδρέας Μικρούτσικος θα επιστρέψει στην τηλεόραση. Η«αγαπημένη μας Ρούλα»,όπως προσφωνούν στις εκπομπές καλόπιστης κριτικής τη Ρούλα Κορομηλά, το ίδιο. Η Εμη Λιβανίου θα μας επιτεθεί σύντομα, με τη σειρά της, από νέα εκπομπή. Ακόμη και φήμες για επιστροφή του Γιώργου Πολυχρονίου ακούστηκαν. Την ίδια στιγμή, ενώ αρκετά από τα ζόμπι της λαϊκής τηλεδιασκέδασης επιδιώκουν μετά μανίας να ξαναβρεθούν κάτω από τους προβολείς, ξεχνώντας ότι το φως τα σκοτώνει- όπως έχει αποδειχθεί από προηγούμενες απόπειρές τους να επιστρέψουν-, το τηλεοπτικό σκηνικό υφίσταται έντονους κλυδωνισμούς: η βασίλισσα της πρωινής αποβλάκωσης, η Ελένη Μενεγάκη, ξαφνικά αμφισβητείται και από εκείνους που μέχρι πρότινος την αποθέωναν και από τα νούμερα της ΑGΒ. Η «επάγγελμα: σιλικονούχος» Πετρούλα Κωστίδου (λαμπρή εκπρόσωπος της νέας γενιάς δημοσιογράφων που εκπαιδεύει ο Σταμάτης Μαλέλης) «ιντριγκάρει» όλο και λιγότερους τηλεθεατές παρ΄ ότι φοράει όλο και λιγότερα ρούχα. Η Αννίτα Πάνια, από πασιονάρια της «τηλεοπτικής επανάστασης των ταπεινών και καταφρονεμένων», έχει γίνει πιο άχρωμη, αδιάφορη και πληκτική και από τους δύστυχους με τις τρύπες στο στόμα, στην καρδιά και στο μυαλό που φιλοξενεί στις εκπομπές της. Μέσα σε όλα, και μια κάποια Τζούλια Αλεξανδράτου, η οποία αφού έκανε μια πολύ σύντομη καριέρα διαρκείας περίπου ενός τετάρτου της ώρας, στο «Ολα» του Θέμου Αναστασιάδη, προσπαθώντας να μας πείσει ότι η σιλικόνη που φύτεψε στα στήθη της είναι καλύτερης ποιότητας από εκείνη της Πετρούλας, εσχάτως κάνει μια τελευταία αγωνιώδη προσπάθεια να μας αποδείξει ότι μπορεί να είναι η τηλεοπτική σταρ της νέας εποχής: καταγγέλλοντας για ξυλοδαρμό τον πρώην αγαπημένο της και τρέχοντας να αποφύγει τις κάμερες που (δεν) την κυνηγάνε για να της αποσπάσουν δηλώσεις. Οπου δεν πίπτει... θεαματικότητα, πίπτει (ακόμη και) ράβδος. Σημασία έχει να ασχολούνται μαζί σου οι κάμερες. Για αυτό ζουν και ανασαίνουν οι τηλεστάρ της νέας εποχής. Για αυτό αγωνίζονται και κάποιες... ιστορικές προσωπικότητες της μικρής οθόνης που αρνούνται να αποδεχθούν ότι, όπως όλα δείχνουν, η καριέρα τους έχει τελειώσει. Αλλων αφού έκανε τον κύκλο της (Κορομηλά), άλλων προτού καν ξεκινήσει (Αλεξανδράτου).

Η αγωνία της Ρούλας

Η εικόνα έχει δύναμη, ουδείς το αμφισβητεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει και διάρκεια. Οι έγχρωμες φωτογραφίες που βγάζαμε τη δεκαετία του ΄70 έχουν θολώσει, κιτρινίσει. Το παρελθόν μας, ακόμη και το πιο χαμογελαστό, έχει αποκτήσει ένα δυσάρεστο χρώμα σέπια το οποίο επιτείνει τη μελαγχολία που μας καταλαμβάνει όταν το αναπολούμε. Είναι όμως παρελθόν και, πολύ απλά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για αυτό, παρά μόνο να το αναπολούμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το αναστήσουμε και να το επιβάλουμε ως παρόν. Ούτε από τηλεοράσεως. Αυτό δεν αποδεικνύουν, π.χ., οι αγωνιώδεις προσπάθειες της Κορομηλά να επανακάμψει; Τη στιγμή που απλώς δεν υπάρχει χώρος για το ντεμοντέ μοντελάκι της τσαχπινοκατίνας με τη χρυσή καρδιά που πουλούσε επιτυχώς στα πρώτα βήματα της κρατικής τηλεόρασης; Ακόμη και οι απόπειρές της να σταδιοδρομήσει πίσω από τις κάμερες, ως σύμβουλος διαφόρων εκπομπών ή κάτι τέτοιο, είχαν χλωμά αποτελέσματα. Το παράδοξο; Από τότε που δεν πουλάει, όλα τα τηλεοπτικά πάνελ την έχουν λατρέψει! Και την περιμένουν με μεγάλη αγάπη να επιστρέψει, όπως μας διαβεβαιώνουν. Για να πέσουν μετά πάνω της να την κατασπαράξουν εκ νέου.

Ο πτωχός πλην τίμιος Μικρούτσικος

Μεγάλη η έγνοια των τηλεμπλαμπλάδων και για το μέλλον του Μικρούτσικου, ο οποίος από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε και χωρίς εκπομπή και χωρίς γυναίκα και χωρίς χρήματα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στο κοινό του.«Εζησα ένα είδος τέλειας οικονομικής καταστροφής» δήλωσε.«Εχασα όλα μου τα χρήματα και όλα τα περιουσιακά μου στοιχεία και έμεινα επί ξύλου κρεμάμενος!Συν το γεγονός ότι έμεινα και μόνος, ξαφνικά έφτασα να βρίσκομαι όχι στο “φτου κι απ΄ την αρχή”, αλλά στο “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”».Εν προκειμένω, και γκρεμός και ρέμα δεν είναι παρά η εταιρεία μετρήσεων ΑGΒ, η οποία τα τελευταία χρόνια τού δείχνει με τα νούμερά της ότι η τηλεόραση που κάποτε του πήγαινε πολύ, τώρα δεν του πάει καθόλου. Και αν εκείνος επιμένει«είμαι παρουσιαστής παντός καιρού. Μπορώ να σου κάνω από μια εκπομπή ακραιφνώς πολιτική μέχρι σόου, ριάλιτι και τηλεπαιχνίδι γνώσεων. Δεν είμαι παρουσιαστής εγωιστής! Εχω ισορροπημένη αίσθηση επαγγελματισμού», το κοινό έχει άλλη γνώμη.

Η επίμονη Εμη

Αν μη τι άλλο, περιπτώσεις σαν της Κορομηλά και του Μικρούτσικου έχουν διανύσει μια κάποια απόσταση, έχουν κάνει αρκετά χρόνια επιτυχημένης καριέρας στον χώρο της τηλεοπτικής διασκέδασης. Γιατί υπάρχουν και τα φαινόμενα α λα Λιβανίου, τα οποία καίγονται, αυταναφλέγονται για την ακρίβεια, προτού καν φωτίσουν με τη λάμψη τους τον περιβάλλοντα χώρο. Η«θέλω οπωσδήποτε να κάνω καριέρα»προτεζέ (κάποτε, προτού γίνουν από δυο χωριά χωριάτες) του Τέρενς Κουίκ έκανε ό,τι μπορούσε για να μας πείσει ότι αξίζει μια μόνιμη θέση στις καρδιές των τηλεθεατών: από μετάνοιες στη Χάρη της (βολτάροντας με τον Τέρενς και την κάμερα της εκπομπής τους στα ανά την Ελλάδα μοναστήρια) μέχρι κουτσομπολιό (από τη συχνότητα του Star, με χλωμά αποτελέσματα), από εξορκισμούς μέχρι ξεκατινιάσματα. Παραμένοντας, σε κάθε περίπτωση, χαρακτηριστικό δείγμα παρουσιάστριας η οποία έχει τον ανθρωποδιώκτη. Και που έχει τελειώσει, τηλεοπτικά, προτού καν αρχίσει.

Η ζαργάνα του Star

Ετσι κάπως... τελείωσε και η Πετρούλα, για να επαναχρησιμοποιήσουμε το χυδαίο λογοπαίγνιο με το οποίο την έκαναν διάσημη, αποδεικνύοντας ότι, αν το να γδύνεσαι είναι η εύκολη λύση για να γίνεις γνωστή, δεν αρκεί για να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού στραμμένο πάνω σου. Η τηλεόραση εκτός από εικόνα είναι και λόγοςόσο και αν αυτό δεν συμφέρει τους περισσότερους τηλεστάρ. Και η Πετρούλα, όταν δεν παπαγαλίζει τις βλακείες που της γράφουν στο οτοκιού, συναγωνίζεται σε ευφράδεια τις ζαργάνες. Μία από τα ίδια και η συνάδελφός της (στο γδύσιμο) Αλεξανδράτου. Σε χειρότερη μοίρα η Μαριάννα Ντούβλη, η οποία εμφανίστηκε στα κανάλια για να δηλώσει ότι θα εξαφανίσει τη Μενεγάκη, για να εξαφανιστεί η ίδια προτού πάρει δική της εκπομπή. Ολο και την επαναφέρουν όμως οι κουτσομπολίστικες εκπομπές, για να κάνουν την πλάκα τους. Και έτσι, υπάρχει! Και αυτή και ο «Εθνικός Σταρ» και η Στέλλα Μπεζαντάκου και η Βέρα Λάμπρου και η Πόπη Μαλιωτάκη...

Το «τέλος» της ωραίας Ελένης

Την ίδια στιγμή, κάποιοι έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν την Ελένη, όπως αφήνει να διαρρέει το περιβάλλον της παρουσιάστριας από τότε που τα νούμερά της παρουσιάζουν πτωτικές τάσεις. Απ΄ όσο γνωρίζουμε, δεν έχει παρέμβει ακόμη εισαγγελέας για να εξετάσει τις κατηγορίες- τι περιμένει; Η Ελένη όμως καταγγέλλει«όσους μού ξεσκίζουν την ψυχή με τόση χαρά!».Εκείνη τουλάχιστον, και που της ξεσκίζουν την ψυχή χρυσοπληρώνεται. Ενώ εμείς, και την ανεχόμαστε επί σειράν ετών να ξεσκίζει την αισθητική και τη νοημοσύνη μας και δεν παίρνουμε φράγκο. Αδικία! Το ερώτημα πάντως παραμένει: Εφτασε άραγε και για τη Μενεγάκη η στιγμή του τέλους; Είναι, νομίζουμε, πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο, ειδικά για μια περίπτωση όπως εκείνη, η οποία έχει σταθεί σε έναν δύσκολο χώρο εδώ και πολλά χρόνια. Αλλωστε, στο βασίλειο της πρωινής χαλαρότητας η Μενεγάκη παραμένει η απόλυτη εστεμμένη. Ακόμη. Αυτό, τη στιγμή που οι αντίζηλοί της έχουν πέσει θύματα της... απόσυρσης- αρκετά προτού την καταργήσει η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ.

Ποιος θυμάται τον Γρηγόρη;

Αναφερόμαστε (και) στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, ο οποίος, αφού εξάντλησε όλες τις τηλεφωνικές φάρσες που είχε στο εφηβικό ρεπερτόριό του, εξαφανίστηκε από την τηλεόραση. Για φέτος. Γιατί και για τη δική του περίπτωση ακούγονται διάφορα περί επιστροφής- στο μεταξύ, πληρώνεται κανονικά από το Μega, για να... απέχει. Και αν επιστρέψει, τι άλλο μπορεί να κάνει για να ξανακερδίσει το κοινό που του γύρισε την πλάτη; Ισως νέες φάρσες. Για αυτές όμως υπάρχει και ο παλιός συνεργάτης του, ο έξυπνος αλλά κατασπαταλημένος Νίκος Μουτσινάς. Το θέμα είναι ως πότε θα υπάρχει, καθώς και οι δικές του προσπάθειες - πέρυσι ο «Πρωινός καφές» με την Κατερίνα Ζαρίφη, φέτος το «Δέστε τους»- δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν επιτυχημένες. Και όμως η Μενεγάκη επιβεβαιώνοντας τη φημολογία των τελευταίων ημερών τελικά θα τον έχει μαζί της στην εκπομπή της δύο φορές την εβδομάδα. Για να της ρίξει και άλλο τα νούμερα;

Βαλσαμωμένα νιάτα

Εν προκειμένω, και για να είμαστε δίκαιοι, υπεύθυνος για τις... χαμηλές πτήσεις τού «Δέστε τους» δεν είναι μόνο ο Μουτσινάς. Και οι άλλοι παρουσιαστές της εκπομπής, ο διασκεδαστής των πληθών Γιώργος Τσαλίκης και η γλωσσοκοπάνα Μαρία Ηλιάκη, κάνουν ό,τι μπορούν. Βγαίνοντας στο γυαλί ίδιοι με εκθέματα του μουσείου της Μαντάμ Τυσό, κέρινα αγάλματα καλυμμένα από μια σκόνη η οποία δεν δικαιολογείται από το νεαρόν της ηλικίας τους. Ακόμη και το χιούμορ τους πλαστικό είναι. Σαν βαλσαμωμένη και η ανακάλυψη του Λάκη Λαζόπουλου, η Κατερίνα Καραβάτου, επιμένει να κάνει «Κουσκούς», τη στιγμή που είναι εμφανές: αν αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να κάνει από τηλεοράσεως, απλώς δεν έχει μέλλον. Ούτε εκείνη ούτε η συναγωνίστριά της στην πάρλα Κλεοπάτρα Πατλάκη. Παράλληλα, μια νέα καριέρα, αυτή τη φορά στην τηλεόραση, οραματίζεται ο Σάκης Ρούβας, γνωρίζοντας ότι το προφίλ του αιώνιου εφήβου στο οποίο επιμένει να πουλάει δεν μπορεί να είναι αιώνιο. Ετσι, τον τελευταίο καιρό παίζει τον παρουσιαστή τού «Χfactor», όπου μαζί με μια επιτροπή η οποία μυρίζει δηθενιά επιχειρεί να αναδείξει τους σταρ του μέλλοντος. Βεβαίως, αν κρίνουμε από τη μίζερη έως ανύπαρκτη εξέλιξη των περισσότερων τραγουδιστών που έχουν διακριθεί σε τέτοια παιχνίδια (Θάνος Πετρέλης, Κώστας Καραφώτης, Ασπα Τσίνα, Ελενα Παπαϊωάννου, Κώστας Μαρτάκης, Ιωάννα Κουταλίδου...) δεν έχουμε πολλά να ελπίζουμε. Αυτού του είδους οι διάττοντες (ώσπου να πεις φιτίλι) αστέρες προορίζονται μόνο για να δίνουν υλικό σε εκπομπές όπως το «Super star» της Χριστίνας Λαμπίρη- άλλη μία τηλεοπτική «Κατίνα», μαζί με την σε ελεύθερη πτώση Βάσια Λόη, η εικόνα της οποίας έχει αρχίσει να θολώνει;

Κομήτες σε ένα πλαστικό σύμπαν

Από σύμπτωση ή όχι,το φετινό τηλεοπτικό σύμπαν είναι γεμάτο ήττες.Με τον Χάρη Ρώμα να αρνείται να καταλάβει ότι το είδος ψυχαγωγίας που προσφέρει (και) με το νέο του σίριαλ, το οποίο φέρει τον (σαχλό) τίτλο «Dr. Ρούλης»,έχει απλώς τελειώσει. Με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη- αντιγράφει, δεν αντιγράφει- να μην έχει πλέον να μας πει απολύτως τίποτε με το «4» - πόσο γρήγορα στερεύουν οι... τεχνητές λίμνες. Με τον Νίκο Ευαγγελάτο (για να ρίξουμε μια ματιά και στον χώρο της ενημέρωσης) να θυμίζει σκιά του παλαιού εαυτού του.Με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο να κάνει εξαιρετικά χαμηλά νούμερα. Ολα βεβαίως μέσα στο παιχνίδι είναι.Και αν κάποιοι αρνούνται να αποδεχθούν την αποτυχία τους,να συμβιβαστούν με το ότι και τα τηλεοπτικά προϊόντα (τους) έχουν ημερομηνία λήξεως,μόνο κακό στην εικόνα τους κάνουν.Βεβαίως η ψυχαγωγική (κυρίως) ζώνη έχει καταντήσει μια περιοχή στην οποία οι ηττημένοι,αλλά και τα φαντάσματα από έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, συνωστίζονται. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους πεσόντας υπέρ AGΒ παρουσιαστές/παρουσιάστριες,αλλά και σε εκείνους που,κι αν κάποτε έλαμψαν στον χώρο τους,σήμερα αποκτούν υπόσταση μόνο μέσα από τις κουτσομπολίστικες εκπομπές: η Αννα Βίσση,η Δέσποινα Βανδή,η Καίτη Γαρμπή,ο Διονύσης Σχοινάς και ο Νότης Σφανιανάκης- για να απαριθμήσουμε μερικές περιπτώσεις από τον χώρο του τραγουδιού-,η «έχω γνώμη για όλα» Λουκία Παπαδάκη (της «Λάμψης»), ο πατριώτης Κώστας Πρέκας, το σιτεμένο σεξ σύμπολ Βάνα Μπάρμπα, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες και ψευτοκαλλιτέχνες (ποιητές,λογοτέχνες,συνθέτες,στιχουργοί) ή επαγγελματίες κοσμικοί,όπως ο Ηλίας Ψινάκης και η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου,υπάρχουν ακόμη μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι εκπομπές που ασχολούνται μαζί τους.Φαντάσματα σε ένα στοιχειωμένο χαζοκούτι.Κομήτες σε ένα πλαστικό σύμπαν που δεν υφίσταται.Που το κατασκευάζουν στα στούντιο μόνο και μόνο για να χωρέσει τη ματαιοδοξία τους.Η τηλεοπτική λάμψη της ματαιοδοξίας όμως εκτός από απατηλή είναι και σύντομη.Κερδισμένος είναι εκείνος ο οποίος αφού την απολαύσει και καρπωθεί τα όποια οφέλη της φύγει με το κεφάλι ψηλά- όσο ψηλά μπορεί να το έχει από τη στιγμή που πληρώνεται για να κουτσομπολεύει,να θάβει,να ειρωνεύεται ή να ρεμβάζει προς το απόλυτο τίποτε με βλέμμα άδειο και εγκέφαλο ακόμη πιο άδειο. Εκείνος που επιμένει να μείνει όταν όλα τού φωνάζουν «φύγε!» ή που μένει ενώ δεν έχει τίποτε να πει, το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνει γραφικός. Οπως γραφικοί γίνονται και όλοι εκείνοι που αποδίδουν την όποια αποτυχία τους (μικρή ή μεγάλη) στην κακία του κόσμου (που όσο έκαναν επιτυχία ήταν υπέροχος),στον φθόνο,στην ανάγκη κάποιων (των δημοσιογράφων,κυρίως) να ξεσκίσουν την ψυχή τους- άλλη όρεξη δεν είχαμε...Πόσους γραφικούς να χωρέσει πλέον αυτό το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο κουτί; Οσων ιντσών και αν είναι! Οσο προηγμένο και αν είναι το κρύσταλλό του.Κρύσταλλο είναι,και ραγίζει.Αλί σε όποιον δεν μπορεί να θαυμάσει το είδωλό του σε άλλον καθρέφτη!

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ.

Ηταν πρωινο Δευτερας, οταν ο Ταλας διαβασε την ειδηση στην εφημεριδα: Το χρονικο διαστημα μεταξυ 9/11/2009 και 31/07/2010 πρεπει να δηλωθουν υποχρεωτικα τα περιπου 13, 5 εκατ. καρτοκινητα που λειτουργουν στην Ελλαδα. Με την παροδο του χρονικου διαστηματος, οι αριθμοι φραζονται και ουτε δεχονται κλησεις, ουτε μπορουν να καλεσουν. Η ταυτοποιηση τους μπορει να γινει σε καταστηματα πωλησεων κινητων τηλεφωνων.

Αυτο το μετρο το θεσπισε νομικα η προηγουμενη κυβερνηση. Η τωρινη δεν το αναιρεσε. Εχει ηδη θεσμοθετηθει.

Αλλα γιατι πρεπει να ισχυει κατι τετοιο; Οι αρμοδιοι (οποιοι κι αν ειναι αυτοι) εβγαλαν μεσω Μ.Μ.Ε. την ειδηση προς τα εξω, οτι θελουν να παταξουν την τρομοκρατια και να περιορισουν, ως και να εκμηδενισουν τα ανωνυμα τηλεφωνηματα. Ενδιαφερον ακουγεται, αλλα εαν προκειται για επιχειρημα, δεν ειναι πολυ πειστικο. Ηδη οι πρωτες φωνες διαμαρτυριας αρχισαν να υψωνονται: Αν θελει καποιος...τρομοκρατης να τηλεφωνησει...μπορει να το κανει αυτο και απο τηλεφωνικο θαλαμο με αποκρυψη αριθμου... Αλλωστε, τα καρτοκινητα ειναι δηλωμενα. Δινεις τα στοιχεια σου και παιρνεις το τσιπακι, τον αριθμο σου, απο την Vodafone, την Cosmote και ολες τις υπολοιπες εταιρειες που δραστηριοποιουνται στο χωρο. Επομενως... κατι αλλο μαγειρευεται...

Οι πιο "ψαγμενοι" μιλανε για καθαρο φακελωμα. Πολλοι υποψιασμενοι θεωρουν οτι μεσω αυτου του μετρου θα γινουν φορολογησεις. Και προφανως δεν εχουν αδικο. Περασε και αυτη η αποψη απο τα Μ.Μ.Ε. Τι πιο απλο για μια κυβερνηση απο το να βαλει τους πολιτες της να πληρωσουν φορους ΚΑΙ για την κατοχη συσκευων κινητης τηλεφωνιας; Δεν αρκει φαινεται, το οτι ο καθε ενας που εχει καρτοκινητο πληρωνει στην ιδιωτικη εταιρεια απο την οποια πηρε τη συνδεση, ειτε μηνιαια συνδρομη, ειτε με καρτα ορισμενου χρονου. Πρεπει να πληρωσει και το κρατος! Μηπως το κρατος θελει να φορολογησει και τις οδοντοπαστες που χρησιμοποιει ο κοσμος επιπλεον;

Οσο για το φακελωμα, ποιος εγγυαται για το που θα καταληξουν τα στοιχεια των φορολογουμενων πολιτων; Ποιος μας λεει οτι δεν θα πουληθουν σε ιδιωτικες διαφημιστικες εταιρειες, που θα ενοχλουν καθε τρεις και λιγο τον κοσμο, οπως εχει συμβει στην Γερμανια (π.χ. Telecom, Deutsche Bahn, Arbeitsamt);

Αυτη η φαβα που την ονομαζουν "ταυτοποιηση κινητων" εχει εναν λακκο βαθυ. Ακομα ομως δεν ξερουμε ποσο βαθια παει...

Ο ΛΕΒΙ ΣΤΡΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Πριν λιγες μερες ενημερωθηκε ο γραφων απο λιγοστες εφημεριδες οτι απεβιωσε ο καθηγητης Claude Levi Stros σε ηλικια 101 χρονων στο Παρισι. Ο Λεβι Στρος (εικ. 1) ηταν καθηγητης εθνολογιας. Ειχε γεννηθει στις Βρυξελες και εζησε για αρκετα χρονια στην αμερικανικη ηπειρο. Ηταν γνωστος για τις ερευνες του πανω στις κοινωνικες δομες φυλων της ζουγκλας του Αμαζονιου. Βαση των ερευνων του συνηγαγε σημαντικα αποτελεσματα και επεφερε κατ' αυτον τον τροπο καινοτομιες στις επιστημες της συγχρονης εθνολογιας και ανθρωπολογιας. Θεωρειται δε ο πιο σημαντικος εθνολογος μετα τον Πολωνο Malinowsky. Εργα του εχουν μεταφραστει και στα ελληνικα.

Εικ. 1

Τα δημοσιευματα του ελληνικου Τυπου ανεφεραν οτι ο Λεβι Στρος εγινε γνωστος για την φραση του: "Ο κοσμος ξεκινησε χωρις τον ανθρωπο και θα τελειωσει χωρις αυτον". Η ρηση αυτη του εθνολογου εδωσε λαβη για ποικιλα σχολια στην ηλεκτρονικη εκδοση μεγαλης αθηναικης εφημεριδας, τα οποια δυστυχως ουδεμια σχεση εχουν με το εργο του διαπρεπους καθηγητου. Διαφοροι, ως επι το πλειστον ασχετοι με τις επιστημες, λοιδωρουσαν και ειρωνευονταν το γεγονος οτι ο καθηγητης Λεβι Στρος ηταν εβραικης καταγωγης. Ετσι απο θρησκευτικου τυπου θεωριες περι ανωτεροτητας του ανθρωπου και εμφανισης του α λα Αδαμ στη γη, φτασαν καποιοι να αντιμαχονται για την ανωτεροτητα ειτε του εβραισμου, ειτε του ελληνισμου, μολονοτι φυσικα, το θεμα του αρθρου της εφημεριδας ουδεμια σχεση ειχε με ολα αυτα.

Περα της αηδιας του γραφοντος για το χαμηλο επιπεδο των συμμετεχοντων στην ηλεκτρονικη εκδοση της εφημεριδας, εκφραζεται και η αγανακτηση του εδω, για το οτι ακομα και στην εποχη μας, στον 21ο. αι., υπαρχουν τοσοι πολλοι φανατισμενοι θρησκοληπτοι που δεν μπορουν - απο καθαρο εγωισμο και αγνοια - να αποδεχτουν τα πορισματα των επιστημων της γεωλογιας και της παλαιοντολογιας. Σχεδια, οπως αυτο της εικ. 2 με την χρονολογια της γης και την εξελιξη των ζωντανων οργανισμων, υπαρχουν σε ολα τα βιβλια γεωλογιας και παλαιοντολογιας που κυκλοφορουν. Δεν ειναι καθολου δυσκολο να βρει κανεις τετοιου ειδους βιβλια. Λιγο ψαξιμο θελει μονο.

Εικ. 2

Κατα τα αλλα, ο Λεβι Στρος ειχε δικιο, διοτι αυτα ακριβως τα πορισματα εξεφρασε, μπολιασμενα και απο τις δικιες του εμπειριες ως εθνολογου. Οπως φαινεται και απο το σχεδιο της εικ. 2, η ζωη στον πλανητη μας προυπηρξε πολλα εκατομμυρια χρονια πριν την εμφανιση του ανθρωπου. Το ανθρωπινο ειδος εμφανιζεται μολις το τελευταιο λεπτο στο ρολοι της γης και μαλιστα οχι με την μορφη που εχει σημερα. Το ανθρωπινο ειδος εξελιχθηκε απο τους αυστραλοπιθηκιδες και τους παρανθρωπους της ανατολικης Αφρικης στους homo erectus και homo habilis. Απο εκει δε, στους Νεαντερνταλ και στους Κρομανιον. Ακομα και στην Γενεση, το πρωτο βιβλιο της Παλαιας Διαθηκης, που τοσο συχνα επικαλουνται διαφοροι θρησκοληπτοι, υπαρχουν νυξεις για σταδιακη εξελιξη του κοσμου, αφου ο καλος Θεουλης χωριζει πρωτα τα υδατα απο την στερια και εν συνεχεια δημιουργει βλαστηση, ψαρια, πουλια, διαφορα αλλα ζωα και τελικα τον ανθρωπο.

Οσο για το τελος του ανθρωπου, σιγουρα θα προυπαρξει της γης. Δυστυχως ο ανθρωπος εχει την ταση να καταστρεφει το περιβαλλον και τον εαυτο του. Ειμαστε ηδη εξαρτημενοι απο την τεχνολογια. Τα εργοστασια μας παραγουν τονους δηλητηριωδων υλικων. Κοντευουμε να εξαντλησουμε τους φυσικους πορους. Τρωμε μεταλλαγμενα. Παραγουμε σκουπιδια. Ποσο ακομα θα αντεξει το ανθρωπινο ειδος;

Ο πλανητης, συμφωνα με πολλους μελετητες, θα μπορεσει να ανακαμψει και να αυτοανακυκλωθει, αμα εκλειψει ο ανθρωπος. Τα φυτα θα αναγεννηθουν. Τα ψαρια, τα πουλια, τα εντομα, τα ερπετα και τα θηλαστικα θα συνεχισουν να πολλαπλασιαζονται.

Προφανως ομως, αυτα ειναι ψιλα γραμματα για τους αδαεις θρησκοληπτους, που αρνουνται να παραδεχτουν την αμορφωσια τους και εκλαμβανουν ως προσβολη την προτροπη να μελετησουν τις επιστημες της γεωλογιας και της παλαιοντολογιας. Αλλα τι να περιμενεις απο τετοιους ανθρωπους, που δειχνουν οτι δεν σεβονται το εργο του Λεβι Στρος, ο οποιος περασε πολλα χρονια στις ζουγκλες της νοτιου Αμερικης, μελετωντας και διδασκομενος απο τους αυτοχθονες κατοικους του τροπικου δασους;

Επιμετρον: Στην αρχη της χειμερινης σαιζον, γνωστη πλεον τηλεοπτικη εκπομπη στο ξεκινημα της εδειχνε τους, ωριμου ηλικιας, παρουσιαστες να περιφερονται με σκορδα, να σταυροκοπιουνται και να φορανε διαφορα φυλαχτα και γουρια για να τους παει καλα η χρονια... Υποτιθενται οτι κατι τετοια θα ειχαν φυσιολογικα εκλειψει με την ελευση της τεχνολογιας. Αλλα εδω υπαρχουν ανθρωποι που πιστευουν, οπως αναφερθηκε, οτι τι ειδος μας ξεκινησε με τον Αδαμ και την Ευα - νεοι, ομορφοι, γυμνοι - στον παραδεισο αυτα θα τους σκιασουν;

ΜΠΑΧΑΛΑΚΙΔΕΣ.

Συχνα ακουμε για βανδαλισμους και χουλιγκανς στα γηπεδα, αλλα αγνοουμε οτι αυτα τα φαινομενα λαμβανουν χωρα και εκτος γηπεδων.

Προσφατα αναφερθηκε στον Τυπο το προβλημα που προεκυψε με την ΑΣΟΕΕ και μελη κομματικων παραταξεων που βαλθηκαν να λυσουν... τα προβληματα τους με πετρες και καδρονια εντος της Σχολης.

Στην περιπτωση αυτη μιλαμε για ξεφτιλα κολοσσιαιων διαστασεων. Ο γραφων αναρωτιεται, αν τετοιου ειδους καταστασεις συμπεριλαμβανονται στο γνωστο βιβλιο των ρεκορ Γκινες. Σιγουρα η Ελλαδα πιανει την πρωτη θεση σε κατι τετοια. Και δεν εχει να κανει μονο με το γεγονος των ξυλοδαρμων, αλλα με το οτι φοιτητικες παραταξεις χειροδικουν μεταξυ τους!

Δεν ενδιαφερει κανεναν ποιος ξεκινησε πρωτος τον καυγα, ποιος φταιει και ποιος οχι. Αυτο που λυπει ειναι το οτι επιτρεπονται να δρουν κομματικες νεολαιες εντος πανεπιστημιων. Ολοι οσοι εχουν να κανουν με ελληνικα πανεπιστημια γνωριζουν και κατανοουν περι τινος προκειται. Αυτα τα αβουλα πλασματα που, απο την πρωτη μερα της εγγραφης σου πεφτουν επανω σου με τα φυλλαδια τους, προσπαθωντας να σε καλοπιασουν με ωραια λογια και προσκλησεις για εκδρομουλες και παρτακια, στην ουσια θελουν αλλο ενα πιονι. Αλλον εναν να συνεχισει το εργο τους. Αυτοι, οι χθεσινοι και σημερινοι αφισοκολλητες και διανομεις φυλλαδιων πολιτικων γραφειων, προσδοκουν αυριο θεσεις στις γραμματειες των κομματων τους, ακομα δε και βουλευτικες εδρες. Αυτοι μπορει να μετεξελιχθουν στους αυριανους τηλεοπτικους δελφινοκαρεκλοκενταυρους. Μονο που εχασαν απο τωρα την ψυχραιμια τους και απο τις λεκτικες επιθεσεις περασανε στις χειροδικιες. Οι μεν διοτι οι δικοι τους πηραν ποδι απο την εξουσια και δεν προλαβαν να αποφανε, οι δε μολις ηλθαν και θελουν να φανε τα παντα με την μια. Για το παπλωμα γινεται ο καυγας. Για αυτο πριν απο καμποσα χρονια, τοτε που παιζοταν μπιριμπα αν θα αναλαβει αρχηγος του ΠΑΣΟΚ ο Τζεφρυ η' ο Μπενι, σκοτωθηκαν μεταξυ τους οι συνεδροι της ΠΑΣΠ... Θελαν και αυτοι κομματι απο την πιτα... Καθοτι ειναι ωραιο να καθεσαι σε αρχηγικη καρεκλα...

Δεν μπορει να συνεχισει αλλο το γραψιμο. Αυτα τα πραγματα ειναι και για την ψυχη κουραστικα. Οι φοιτητικες παραταξεις ειναι σαν καρκινωματα. Τα υγιη στοιχεια των ελληνικων πανεπιστημιακων κοινοτητων πρεπει να δρασουν αμεσα και να αποβαλουν αυτα τα μορφωματα. Να απολυμανθουν απο αυτα τα πανεπιστημια. Απο ολους αυτους τους αφισοκολλητες που ονειρευονται πολυθρονες και υπουργεια απο τωρα.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

"Θα βγαζετε ενα σωρο χρηματα, χωρις να εχει χρειαστει να σπουδασετε! Δεν θελει κοπο, θελει τροπο!"

Αυτες ειναι καποιες φρασεις που εξεστομισε πριν απο λιγες μερες γνωστη τηλεπαρουσιαστρια ριαλιτι εκπομπης. Προκειται για ειδος τηλεπαιχνιδιου, το οποιο επιλεγει αποκλειστικα κοπελες. η νικητρια θα γινει σουπερ μοντελο. Θα ταξιδευει ανα τον κοσμο, θα φωτογραφιζεται απο τους διασημοτερους φωτογραφους και θα συμμετεχει σε επιδειξεις μοδας, φορωντας τις δημιουργιες μεγαλων σχεδιαστων. Και για αυτα ολα θα πληρωνετε πλουσιοπαροχα...

Για να τα λεει αυτα η παρουσιαστρια, κατι παραπανω θα ξερει. Φυσικα και ξερει, διοτι και η ιδια ειναι μοντελο. Καποιοι βεβαια, κανοντας λογοπαιγνιο με το ονομα της, την αποκαλουν..."κοριτσι-πυρκαγια", μολονοτι, κατα την προσωπικη γνωμη του γραφοντος, δεν ειναι παρα ενα καχεκτικο πλασμα, βαμμενο και φτιαγμενο, που χαμογελαει διαρκως. Αυτα ομως ειναι γουστα και περι ορεξεως...κολοκυθοπιτα!

Η...πυρκαγια ανεφερε την...κοσμοθεωρια της. Προφανως αυτο ειναι το νοημα της ζωης της δικης της και πολλων ανθρωπων ανα την υφηλιο. Το χρημα πανω απο ολα. Το θεμα ειναι πως να την κανουμε. Ζαμανφου και αμα λαχει να'ουμ'. Τι να τις κανεις τις σπουδες και τα ξενυχτια πανω απο τα βιβλια, γιατι να πα' να δουλεψεις, οταν η λυση ειναι ετοιμη μπροστα σου κοπελα μου; Πηγαινε να γινεις μοντελο... Αμα εχεις εμφανιση εισαι καλα. Και να μην εχεις, σε φτιαχνουνε, ουδεν προβλημα. Μην γινεις κοροιδο σαν τις αλλες που σπουδαζουν και δουλευουν... Η δουλεια η καλη ειναι το μοντελινγκ. Να πηγαινοερχεσαι στις πασαρελες και να σε χαζευουν οι απο κατω. Να σε βγαζουν φωτογραφιες. Να διαμενεις σε πολυτελη ξενοδοχεια με τα εξοδα πληρωμενα απο αλλους. Να σε πηγαινοφερνουν οι λιμουζινες απο στουντιο σε στουντιο. Να γινεσαι εξωφυλλο σε περιοδικα. Θεμα συζητησης σε τηλεοπτικες εκπομπες. Να σε καλουν διασημοι στα παρτι τους. Να κανεις διακοπες σε κοσμοπολιτικα θερετρα και να διαμενεις σε βιλες με πισινες. Και αμα σου κοβει, ολο και καποιον λεφτα θα τυλιξεις, γιατι το μοντελινγκ ειναι για μικρες ηλικιες και οι πλαστικες δεν σωζουν παντα την κατασταση. Να αποκατασταθεις και εσυ, δεν θα φας ολη σου τη ζωη στις πασαρελες. Μπορει να γινεις τραγουδιστρια, ηθοποιος, τηλεπαρουσιαστρια.

Αυτο ειναι το νοημα της ζωης που προβαλουν τα Μ.Μ.Ε. Και τρεχουν τα κοριτσοπουλα να γινουν ολα μοντελες...

Δεν θελει κοπο...θελει τροπο...

ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ.

Μολονοτι μερα μεσημερι, ο ουρανος ειναι μουντος και γκριζος. Κανει κρυο, αν κα δεν ειναι τοσο τσουχτερο. Ψιλοβρεχει. Απο το ραδιοφωνο ακουγεται η φωνη του παρουσιαστη καποιας εκπομπης να λεει οτι οι κλιματικες συνθηκες ευνοουν τα κρυολογηματα. Και ευθυς να προτρεπει τον κοσμο να εμβολιαστει εναντιον της νεας γριπης.

Μολονοτι οι υστεριες των πρωτων ημερων σχετικα με το ξεσπασμα της "γριπης των χοιρων", πριν απο αρκετους μηνες, εχουν προ πολλου μεταβληθει σε ψιθυρους, η απειλη υφισταται ακομη, συμφωνα με τα Μ.Μ.Ε. Ο νεος ιος κρεμεται σαν την Δαμοκλειο σπαθη πανω απο τα κεφαλια του κοσμου, λενε. Ετσι ασκουν ψυχολογικη πιεση στους πολιτες. Ολοι πρεπει να εμβολιαστουν.

Ο Ταλας δεν ξερει τι να κανει. Καθε μερα απαριθμουν και νεα θυματα της γριπης. Ειναι ομως τα νουμερα αυτα πραγματικα; Ειναι οντως τοσο θανατηφορα η νεα γριπη; Και εαν δεν ειναι, γιατι να εμβολιαστει; Που ξερει τι εμβολιο ειναι αυτο, τι παρενεργειες μπορει να εχει... Δεν εχει δοκιμαστει αρκετα, αναφερουν πηγες. Παρομοια σκεφτεται πολυς κοσμος. Στη Γερμανια π.χ. γυρω στο 20% ειναι αρνητικοι απεναντι στο εμβολιο.

Παρομοια φαινομενα ειχαμε και με την "νοσο των τρελων αγελαδων", πριν απο χρονια. Τα ιδια εγιναν και μετα, με την φερομενη ως "νοσο των πουλιων". Οι υστεριες ησαν ισχυροτερες απο την πληροφορηση. Εν τουτοις, ποτε δεν πληροφορηθηκε ο κοσμος, ΠΟΥ ακριβως και ΠΩΣ προεκυψαν οι νοσοι αυτοι. Και γιατι δεν ακουγεται τιποτε πλεον για αυτες; Νικηθηκαν κιολας;

Οπως στις προαναφερομενες αρρωστιες, ετσι εχουν τα πραγματα και με τον ιο του Aids. Εμφανιστηκε πριν απο καμια 30αρια χρονια και απο τοτε κανει θραυση. Ακομα δεν εχει βρεθει θεραπεια για τον ιο. Ειπωθηκε οτι προηλθε απο την Αφρικη και μεταδωθηκε απο τους πιθηκους στον ανθρωπο. Δεν εξηγησε ομως κανενας, ΠΩΣ εμφανιστηκε ο ιος στον πιθηκο; Και γιατι εμφανιστηκε τοτε, και οχι π.χ., τον προηγουμενο αιωνα, δεδομενου οτι πιθηκοι και ανθρωποι ζουσαν ανεκαθεν στην Αφρικη και οι διατροφικες συνηθειες των πρωτων δεν ειχαν αλλαξει;

Ο Ταλας αναρωτιεται, μηπως ο φιλαρακος του ο Χαρης εχει δικιο, οταν υποπτευεται οτι πισω απο ολους αυτους τους ιους κρυβονται κερδοσκοπικες εταιρειες του χωρου της φαρμακοβιομηχανιας, που επιδιωκουν να κερδισουν στο διπλασιο απο τις πωλησεις αντιδοτων. Με το Aids ομως, φαινεται οτι αλλαζουν τα δεδομενα. Η´ αυτο, η´ καποιοι εχασαν απο την αρχη το νημα, καθως δεν ειχαν συλλεξει αρκετα στοιχεια που θα τους επετρεπαν να δημιουργησουν το αντιδοτο. Ενδεχεται βεβαια ο παραγων τεχνολογια να εχει παιξει ζωτικο ρολο, δεδομενου του οτι το φυσικο περιβαλλον εχει υποφερει πολυ απο αυτον. Ειναι πολλες οι περιπτωσεις που ακουγεται οτι σε πολλες κτηνοτροφικες μοναδες των αναπτυσσομενων χωρων, τα ζωα που προοριζονται για καταναλωση, ταιζονται με ουσιες, οχι ιδιαιτερα θρεπτικες. Οι ουσιες αυτες ειναι σαν τα αναβολικα που παιρνουν καποιοι μποντυμπιλντερς. Αποσκοπουν να αυξησουν τον ογκο των ζωων για να εχουν περισσοτερο κρεας. Κατι παρομοιο κανουν μερικοι καλλιεργητες στα φρουτα και τα λαχανικα. Παει πια. Εδω και χρονια τρωμε μεταλλαγμενα....

Παρεπιπτοντως, σημερα διαβασε σε καποια εφημεριδα ενα ρεπορταζ περι εταιριων ηλεκτρονικων ειδων που κατασκευαζουν ιους για υπολογιστες και μετα προωθουν στην αγορα antivirus προγραμματα.

Κατι του θυμισε αυτο... Ισως πραγματι να εχει δικιο ο Χαρης...

ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΓΙΑΛΑΝΤΖΙ.

Εδω και ενα μηνα περιπου εχει ανοιξει τις πορτες του για το κοινο το μουσειο Reiss-Engelhorn στο Mannheim με μια καθ' ολα αξιολογη εκθεση για την ζωη και το εργο του Αλεξανδρου του ΙΙΙ, βασιλια της Μακεδονιας, περισσοτερο γνωστο ως Μεγα Αλεξανδρο. Πληροφοριες για την εν λογω εκθεση μπορει να βρει ο εκαστοτε ενδιαφερομενος στην ιστοσελιδα: www.alexander-der-grosse-2009.de

Καυμενε Μεγαλεξανδρε τι σου'μελε να παθεις...

Δεν προκειται στο παρον κειμενο να εισελθει ο γραφων σε εξαντλητικες αναλυσεις περι του βιογραφικου της τοσο ασυνηθιστης αυτης προσωπικοτητας. Εχουν γραφτει σελιδες επι σελιδων και τομοι ολοκληροι για τον Αλεξανδρο. Υπαρχει πληθωρα εργων που ειναι πολυ κατατοπιστικα. Να σημειωθει μονο εδω, οτι ο νεαρος στρατηλατης, που υπηρξε μαθητης του Αριστοτελη, που σκληραγωγουσε τον εαυτο του κοιμωμενος σε στρωσιδια απο την μια και κατεβαζε λιτρα κρασιου σε συμποσια απο την αλλη, ηταν ενας μικροσωμος αλλα γεροδεμενος ανδρας με πλουσια καστανοξανθα μαλλια, ροδαλο δερμα και ματια διαφορετικου χρωματος (ενα μαυρο, ενα γαλαζιο). Αυτος ο ανδρας, ηταν γιος του βασιλια Φιλιππου Β' της Μακεδονιας και της ηπειρωτισσας πριγκηπισσας και ιερειας του Διονυσου Ολυμπιαδας. Απο μικρος ανατραφηκε ετσι, ωστε να προοριζεται για ηγετης. Με τρεις μεγαλες μαχες εντος τριων ετων (Γρανικος, Ισσος, Γαυγαμηλα) εβγαλε νοκ αουτ την Περσικη Αυτοκρατορια επι ασιατικου εδαφους και αποκαλεσθηκε κυριαρχος του τοτε γνωστου κοσμου. Εναν κοσμο, τον οποιο κατεκτησε παρεα με τους παιδικους του φιλους και που εκτεινονταν απο την Ελλαδα ως την βορεια Ινδια, το Πακισταν και το Αφγανισταν.

Η εκθεση δινει μαλιστα ιδιαιτερη βαρυτητα σε αυτο το τελευταιο, οτι δηλαδη ο Αλεξανδρος συνεχισε να προωθει τον στρατο του στο εσωτερικο της Ασιας, αφοτου ειχε νικησει τους Περσες κατα κρατος και ειχε εισελθει στην Βαβυλωνα τροπαιουχος. Σε καθε περιοχη που κατακτουσε, ιδρυε Αλεξανδρειες και επαιρνε τους τοπαρχες με το μερος του. Λιγο πριν πεθανει, παντρεψε Ελληνες με ντοπιες πριγκηπισσες, πρεσβευοντας ετσι ενα ειδος πρωτο-παγκοσμιοποιησης. Μετα τον θανατο του, η αυτοκρατορια του μοιραστηκε στους στρατηγους του, οι οποιοι δημιουργησαν δυναστειες (Πτολεμαιοι, Σελευκειδες, Ατταλειδες, Αντιγονιδες) και ιδρυσαν πολεις (Αντιοχεια, Βερενικη, Σελευκεια).

Στην βορεια Ινδια δημιουργηθηκε ενα πολιτιστικο κραμα που ονομαζεται ελληνοινδικος η´ ελληνοβακτριανος πολιτισμος. Οι ελληνικης καταγωγης βασιλεις της Ελληνοβακτριας εκδωσαν νομισματα με τα πορτραιτα τους, ιδρυσαν πολεις, προηγαν το εμποριο και τις τεχνες. Υπο την επιρροη της ελληνικης τεχνης εμφανιστηκαν τα πρωτα αγαλματα που παριστανουν τον Βουδα φορωντας χιτωνα. Ειναι το λεγομενο στυλ της Γκανταρα, το οποιο αντιπροσωπευεται επαξια στην εκθεση του Μαννχαιμ, οπως ειχε γινει και στην προδρομικη εκθεση του Βερολινου για τον βουδισμο πριν απο λιγους μηνες.

Δυστυχως για αυτην την εκθεση δεν γινεται λογος στα Μ.Μ.Ε. Το εγχωριο κατεστημενο, θεωρει πως στο θεμα πολιτισμος, ειναι πιο σημαντικα τα νουμερα τηλεθεασης πρωινων εκπομπων και οι συνεντευξεις ανθρωπων που δεν εχουν κατι ουσιαστικο να πουν.

Η αναφορα για την εκθεση σχετικα με τον Μεγα Αλεξανδρο δινει εδω την αφορμη να γραφτουν εδω και λιγα λογια αναφορικα με το γνωστο πολιτικο ζητημα που κυριαρχει εδω και χρονια στην χωρα, γνωστο και ως Μακεδονικο. Και σε αυτην την περιπτωση, δεν προτιθεται ο γραφων να μακρηγορησει ατερμονως, καθως η ιστορια του ζητηματος ειναι γνωστη και εχει πλειστακις αναλυθει. Λιγα μονο σχολια επι του θεματος θα θιγουν.

Νικ Γκρουεφσκι, ο νεος τσαμπουκαλης της Βαλκανικης.

Κατ' αρχας θα επιχειρηθει μια παρουσιαση των θεσεων των ελληνικων και των βορειων γειτονων μας: Υπαρχει λοιπον αυτο το κρατιδιο, το οποιο μετα την διασπαση της Γιουγκοσλαβιας εγινε ανεξαρτητο και θελει να αυτοπροσδιορισθει. Η πρωτευουσα του κρατους αυτου ειναι τα Σκοπια. Οι Ελληνες αποκαλουν τους κατοικους του κρατιδιου με το ονομα της πρωτευουσας τους, Σκοπιανους δηλαδη, κατι το οποιο οι τελευταιοι δεν θεωρουν σωστο. Αυτοι θελουν να ονομαζονται Μακεδονες. Πριν αρκετους μηνες, ψηφισαν καποιον Νικολα Γκρουεφσκι για πρωθυπουργο τους. Ενα παλικαρακι που εκανε τον μποξερ παλιοτερα και εχει μεταφερει αυτην την ψευτοτσαμπουκαλιδικη ατμοσφαιρα των Βαλκανιων σε αιθουσες συνεδριασεων και κοινοβουλια. Υπο την ηγεσια του, εχει αναπτυχθει ενα κυκλωμα και μια παραφιλολογια που υποστηριζει οτι οι κατοικοι αυτου του κρατιδιου καταγονται απο τον Μεγα Αλεξανδρο, οτι υπαρχει μειονοτητα στην Ελλαδα, της οποιας τα δικαιωματα καταπατουνται, οτι υπαρχει μακεδονικη γλωσσα κτλ. Ο αγωνας τους ειναι τοσο μεγαλος, που το κρατιδιο εχει αναγνωριστει διεθνως ως Former Yugoslavic Republic of Macedonia (F.Y.R.O.M.). Και πλεον, εχει φτασει το ζητημα σε τετοιο σημειο, ωστε ενω παλιοτερα ο Νομος Μακεδονιας στην Βορειο Ελλαδα ονομαζοταν Makedonia στην αγγλικη και Makedonien στην γερμανικη, ενω η Φυρομ αποκαλουνταν Macedonia και Mazedonien, τωρα πλεον, εχει αλλαξει και αυτος ο προσδιορισμος, με αποτελεσμα να υπαρχει συγχηση παντου, ειτε Makedonia, ειτε Macedonia, ειτε ακομα Mazedonia γραψει κανεις. Με αυτον τον τροπο δεν ειναι κατανοητο, εαν εννοειται ο βορειοελλαδιτικος Νομος η' η Φυρομ...

Επιπλεον στο διαδικτυο και κυριως στο www.youtube.com κυκλοφορουν εδω και καιρο χαρτες που απεικονιζουν το κρατιδιο αυτο να εχει στην κατοχη του εδαφη της βορειου Ελλαδος. Αλλοι χαρτες παρουσιαζουν τις βουλγαρικες διεκδικησεις που θελουν ολοκληρη την περιοχη της Θρακης, ενω Αλβανοι χακερς εχουν ανεβασει χαρτες που παρουσιαζουν την περιοχη της Σερβιας ως λιμνη και ολοκληρη την Ηπειρο ως μερος του κρατους τους. Φυσικα υπαρχουν και οι Τουρκοι γνωστες ηλεκτρονικων υπολογιστων, που ονειρευονται ενα ειδος αναβιωσης της οθωμανικης αυτοκρατοριας και εξαπλωσης τους στο Αιγαιο. Στην εν λογω ιστοσελιδα δεν κατεστει δυνατο να εντοπιστουν χαρτες Ελληνων κομπιουτεραδων που να διεκδικουν Βαλκανια, Μικρα Ασια και Κυπρο. Ισως αυτο να εχει να κανει με την εκπαιδευση που εχουν παρει οι Ελληνες, συμφωνα με την οποια ακολουθειται πιστα η πολιτικη προσταγη του δεν διεκδικουμε τιποτα. Φαινεται οτι οι γειτονικοι μας λαοι εχουν γαλουχηθει με αλλα ηθη...

Πολλοι πιστευουν οτι οι υστερικες προσπαθειες του Γκρουεφσκι περι αποδειξεως Μακεδονων αποσκοπουν στο να αποπροσανατολισουν την διεθνη και εγχωρια κοινη γνωμη απο τα προβληματα της Φυρομ. Το κρατιδιο αυτο εχει μια μεγαλη μειονοτητα Αλβανων που δεν συμφωνουν σε πολλα με την πολιτικη του Γκρουεφσκι. Επιπλεον, η Βουλγαρια δεν ειναι ευχαριστιμενη με τις θεσεις του. Προσφατα ο Γκρουεφσκι αφησε να εννοηθει οτι υπαρχει μακεδονικη μειονοτητα εντος βουλγαρικου εδαφους. Η Βουλγαρια απαντησε, καθως θεωρησε την δηλωση Γκρουεφσι ως ισοδυναμη με διεκδικηση βουλγαρικων περιοχων.

Μακεδονες γιαλαντζι σε βλαχομπαροκ καρναβαλιστικη παρελαση των Σκοπιων.

Η ελληνικη πλευρα δεν αντιδρα οπως θα επρεπε στο ζητημα της Φυρομ. Οσον αφορα το ονομα, επρεπε να ειχε αντιδρασει εδω και χρονια. Τωρα πλεον εχει γινει το λαθος, οπως αναφερθηκε παραπανω, σχετικα με την ορολογια. Οι ελληνικες θεσεις σε θεματα ιστοριας, πολιτισμου και γλωσσας της Φυρομ και της Μακεδονιας, θα μπορουσαν να συνοψιστουν ως εξης:

Οι κατοικοι της Φυρομ ισχυριζονται οτι ειναι απογονοι του Μεγαλου Αλεξανδρου. Οι αρχαιοι Μακεδονες ομως, ηταν ελληνικο φυλο. Η μακεδονικη ηταν δωρικη διαλεκτος. Οι κατοικοι της Φυρομ ομιλουν μια βουλγαρικη διαλεκτο. Ναι μεν θα μπορουσε καποιος να ισχυριστει οτι οι αρχαιοι Μακεδονες επηρρεαστηκαν απο τον ελληνικο πολιτισμο, αφου οι περισσοτερες επιγραφες ειναι του 4ου αι. π.Χ. και οτι η καταγωγη των μακεδονων βασιλεων απο το Αργος και τον Ηρακλη ειναι απλα ενα κατασκευασμα που αποσκοπουσε στην αποδοχη τους απο τους υπολοιπους Ελληνες. Κι ομως, ελληνικη παρουσια υπαρχει απο παλιοτερα στην βορεια Ελλαδα. Στην περιοχη Τουμπα, εξω απο την Θεσσαλονικη, ανεσκαφει μυκηναικος οικισμος. Βρεθηκαν εισαγωμενα μυκηναικα, αλλα και ντοπια κεραμεικα. Στην αρχαικη εποχη υπαρχουν επισης στοιχεια που πιστοποιουν οτι η περιοχη της Μακεδονιας ηταν ελληνικη. Το επιγραφικο υλικο αναφερει η Jeffery στο βιβλιο της The local scripts of archaic Greece. Η τεχνη της εποχης παρουσιαζεται στο βιβλιο της Κοντη-Κορτη, Ο ανατολιζων ρυθμος στην Μακεδονια. Επιπλεον υπαρχουν οι δημοσιευσεις της σειρας "το Αρχαιολογικο Εργο στην Μακεδονια και την Θρακη". Ναι μεν καποιοι επικαλουνται τον Αθηναιο ρητορα Δημοσθενη, ο οποιος στους λογους του αποκαλει τους Μακεδονες βαρβαρους, αλλα συμφωνα με τον Ηροδοτο, ο παππους του Μεγαλου Αλεξανδρου, ο Αλεξανδρος ο Α, πηρε μερος στους Ολυμπιακους Αγωνες - στους οποιους μονον Ελληνες επιτρεποταν να συμμετασχουν. Και βεβαια συμμετειχε στους Περσικους Πολεμους, με τους Μακεδονες του να πολεμουν διπλα στους υπολοιπους Ελληνες. Χρονια αργοτερα, οι ελληνικες πολεις κρατη ακολουθησαν τον Μεγα Αλεξανδρο στην εκστρατεια του στην Ασια.

Οι κατοικοι της Φυρομ ειναι σλαβικης καταγωγης. Ηρθαν στην περιοχη που κατοικουν τωρα αιωνες αργοτερα απο τον Αλεξανδρο. Φυσικα και αναμειχθησαν με τον ντοπιο πλυθυσμο. Την περιοχη της Φυρομ την ειχε κατακτησει ο Φιλιππος ο Β και την προσαρτησε στο βασιλειο του. Τοτε ονομαζοταν Παιονια. Το βασιλειο του Φιλιππου προσαρτηθηκε αργοτερα στην ρωμαικη αυτοκρατορια ως επαρχια της. Στη συνεχεια ως θεμα της βυζαντινης αυτοκρατοριας. Και ως κομματι της οθωμανικης αυτοκρατοριας.

Μετα απο ολα αυτα, το ερωτημα ειναι: Δικαιουνται οι κατοικοι της Φυρομ να ονομαζονται Μακεδονες και να ονομαζουν την γλωσσα τους μακεδονικη;

Θεωρητικα το δικαιουνται τοσο, οσο και οι Γαλλοι, οι Ισπανοι και οι Τυνισιοι εχουν καθε διακαιωμα να αυτοαποκαλουνται Ρωμαιοι πολιτες! Ακουγεται ισως γελοιο. Ισως να ειναι χαζο ως επιχειρημα. Ας σκεφτουμε ομως πως πριν απο αιωνες υπηρχε ρωμαικη αυτοκρατορια και οι σημερινες Γαλλια (Γαλατια), Ισπανια (Ιβηρια) και Τυνισια (Νουμιδια) ησαν επαρχιες της. Μονο που σημερα δεν υπαρχει ρωμαικη αυτοκρατορια και εαν καποιος πει οτι θεωρει εαυτον Ρωμαιο πολιτη, θα νομιστει οτι εννοει πως ειναι απο την πολη της Ρωμης - Ιταλος πρωτευουσανος δηλαδη. Ομοιως εχουν τα πραγματα και με την Μακεδονια. Ηταν στην αρχαιοτητα ενα βασιλειο, το οποιο επι Φιλιππου επεκταθηκε προς τα βορεια. Αυτο το status quo δεν υφισταται πλεον. Η περιοχη που περιλαμβανει τον Νομο Μακεδονιας ανηκει βασει Συνθηκων των αρχων του 20ου αι. στο ελληνικο κρατος. Καθε προσπαθεια αμφισβητησης αυτου θετει αυτοματως υπο αμφισβητηση την αξιοπιστια, οχι μονο του ελληνικου κρατους, αλλα και των τοτε Συμφωνιων. Η κατασταση ειναι σημερα τετοια, που δεν επιτρεπει αμφισβητηση. Η ελληνικη πολιτικη ηγεσια θα επρεπε κανονικα να ειναι περισσοτερο αμεμπτη οσον αφορα τετοιου ειδους θεματα. Προσοχη, δεν εχει να κανει με φοβο προς ενα μικρο κρατιδιο που αντιμετωπιζει εσωτερικα προβληματα. Το θεμα με το ονομα αφορα τις παρεξηγησεις που προκυπτουν απο αυτο, δεδομενου οτι προκειται για περιοχες που συνορευουν μεταξυ τους. Υπο αυτες τις προυποθεσεις, η Φυρομ δεν θα επρεπε καν να περιλαμβανει το ονομα και παραγωγα της λεξεως Μακεδονια στον τιτλο της, επισημο και μη. Εφοσον επιμενουν να αυτοαποκαλουνται οι κατοικοι του Μακεδονες, παει να πει οτι αποδεχονται ενα status quo, στο οποιο ειναι εντεταγμενοι στη Μακεδονια. Εαν οντως το επιθυμουν αυτο, τοτε θα πρεπει να ενωθουν με το ελληνικο κρατος. Εαν δεν τους αρεσει η ιδεα αυτη, τοτε ας σταματησουν να δημιουργουν προβληματα στους γειτονες τους και διεθνως με την ανωριμη συμπεριφορα τους και ας επιλεξουν για την χωρα τους το ονομα Παιονια, Δαρδανια η´Βαρδα.