ΣΑΚΟΣ.

Οι πρωτες αχτιδες του ηλιου εχουν κιολας διαπερασει τα μικρα παραθυρα και φωτιζουν το μικρο γυμναστηριο στο υπογειο του κτηριου.

Στεκεται απεναντι απο τον βαρυ και μεγαλο σακο του μποξ. Ειναι ιδρωμενος απο την προπονηση - τρεξιμο στον διαδρομο και ασκησεις με βαρη για να δυναμωσουν οι μυες. Ξεκιναει αργα και χαλαρα, δινοντας γροθιες στο σακο. Οσο περνουν τα λεπτα, τοσο τα χτυπηματα πλυθαινουν. Πιο γρηγορα, πιο δυνατα, πιο σκληρα.

Ριχνει γροθιες και κλωτσιες και σκεφτεται. Αυτος χτυπαει εναν σακο πυγμαχιας για προπονηση. Στη ζωη του εχουν υπαρξει ανθρωποι που αντιμετωπισαν αυτον ως σακο του μποξ. Σα σκουπιδι.

Ολα αυτα τα χρονια εχει δεχτει απανωτα χτυπηματα ολων των ειδων. Κατω απο την μεση. Πισωπλατα. Αλλα καθε φορα καταφερνει να σηκωθει και να συνεχισει. Μεχρι να ερθουν τα επομενα χτυπηματα και να επαναληφθει η ιδια ιστορια.

Την περασμενη εβδομαδα διαφημισαν πολυ τον μακαριτη τον Αλεκο Τζανετακο. Ο εθνικος καρπαζοεισπρακτορας ηταν, ειπανε. Επειδη ετρωγε σφαλιαρες στις ταινιες και γελαγαν οι αλλοι. Τον παρομοιασαν με την ιδια την Ψωροκωσταινα, που τις ετρωγε και δεν ελεγε μια. Και εκεινον τον θελαν καποιοι για το ρολο του καρπαζοεισπρακτορα. Αλλα δεν λυγισε, ουτε υποταχθηκε για να ικανοποιησει αλλους. Τους πειραξε που δεν εγινε ο γελωτοποιος τους. Και καναν οτι περνουσε απο το χερι τους, για να τον ταπεινωσουν.

Χτυπαει τον σακο. Πιο γρηγορα, πιο δυνατα, πιο σκληρα. Και θυμαται. Στο σοι τον εχουν για μαυρο προβατο. Στο σχολειο ο τελευταιος. Στην πολη που εζησε 7 χρονια αναγκαστηκε να αλλαξει σπιτι 3 φορες. Πληρωνε ενα σωρο λεφτα στα νοικια για ενα δωματιο σε σπιτι 3 και βαλε συγκατοικων και δεν μπορουσε να εχει την ησυχια του. Εκανε υπερωριες και παραμελησε τις σπουδες τους για να εξοικονομει για τα νοικια. Και αντι να τιμωρηθουν οι εκαστοτε συνηθεις υποπτοι, πληρωνε διαρκως αυτος την νυφη και αναγκαζοταν να υποχωρει. Στη σχολη, λυκοφιλιες. Πληρωνε διδακτρα, φεροταν καλα σε ολους, αλλα οι συμφοιτητες του δεν τον θεωρουσαν καλο για τα παρτυ τους. Τους επεφτε πολυ να του ανταποδωσουν ενα χαμογελο, μια καλημερα. Ενας - δυο, τον συκοφαντουσαν πισω απο την πλατη του. Δεν ειχαν ουτε τα κοτσια να του πουν ευθεως την...βαρυσημαντη αποψη τους για εκεινον. Και ολοι οι αλλοι αυτους πιστευαν, οχι εκεινον. Διαρκως οι αλλοι εχουν δικιο. Αυτος, ποτε. Οι αποψεις του ποτε δεν παρθηκαν στα σοβαρα.

Χτυπαει τον σακο σα μανιασμενος. Λαχανιαζει. Ακουει την καρδια του πως χτυπαει σα σφυρι πανω στ' αμονι. Ο ιδρωτας κυλαει σα ποταμι στο δερμα του. Μουσκευει το μπλουζακι του. Και παιρνει την αποφαση του: Εδω και καιρο εχουν τελειωσει τα αστεια. Δεν προκειται να επιτρεψει σε κανεναν πλεον να τον μεταχειριστει σαν σακο πυγμαχιας. Ας βγαλουν ολοι αυτοι αλλου τα κομπλεξ τους. Δεν ειναι κανενος παιχνιδακι.

Σταματαει και παιρνει βαθειες ανασες. Φυσαει και ξεφυσαει. Ο σακος ταλαντευεται περα δωθε απο τα χτυπηματα. Τεντωνεται και καθεται στον παγκο. Σκουπιζει τον ιδρωτα του.

Αυτο ηταν. Τελος της προπονησης.