Dienstag, 27. April 2010

"Houston? We have a Problem!"

Παρασκευη μεσημερι. Δουλεια στον υπολογιστη και σκεψεις για το Σαββατοκυριακο που ερχεται. Σημειωσεις και σχεδιαγραμματα για τα επομενα κειμενα που προκειται να γραφτουν.
Για πολλους ειναι η μερα αισιοδοξη. Καποιοι ολοκληρωνουν τωρα τις δουλειες τους και προετοιμαζονται για το Σαββατοκυριακο.
Εκει που ψαχνει για πληροφοριες στο Διαδικτυο, βλεπει οτι μπλοκαρει. Η σελιδα δεν ανοιγει. Κλεινει τον υπολογιστη. Τον ξανανοιγει. Αρνητικο. Δεν εχει προσβαση στο Διαδικτυο. Ριχνει μια ματια στο μοντεμ. Μονο ενα φωτακι πρασινωπο ειναι αναμενο. Σηκωνει το ακουστικο του τηλεφωνου και επιλεγει αριθμους. Τιποτε. Νεκρα. "Houston, we have a problem". Καλει την εταιρεια που του ειχε κανει την συνδεση απο το κινητο. Στο περιμενε. Οι συνεργατες δεν ειναι διαθεσιμοι. Να παρει, τωρα βρηκε την ωρα να συμβει κ' αυτο; Ασε που πρεπει να περασει και απο την βιβλιοθηκη, να παραλαβει κατι που ζητησε. Θα δοκιμασει το απογευμα.


Με την επιστροφη του στο σπιτι, ξανακαλει την εταιρεια απο το κινητο. Μια, δυο, τρεις φορες. Μηδεν εις το πηλικον. Τι να περιμενει κανεις, ειναι και Παρασκευη βραδυ πλεον. Εχουν φυγει ολοι απο το ποστο τους. Παιρνει τον φιλο Χαρη που ξερει απο αυτα τα τεχνικα. Βγαζει τα καλωδια απο τις πριζες. Τα ξαναβαζει. Τιποτε. Αποσυνδεει μονο τα καλωδια του τηλεφωνου απο το μοντεμ και τα βαζει στις πριζες. Και παλι τιποτε. Ειναι γενικο το προβλημα. Η υποψια του Χαρη, οτι κατι εχει συμβει στο συστημα, θα αποδειχθει τελικα σωστη.
Δοκιμαζει την επομενη το πρωι να τηλεφωνησει στην εταιρεια. Αυτη τη φορα ειναι τυχερο, βρισκει καποιον απο την εταιρεια και κλεινει ραντεβου. Δευτερα 12 με 4 μ.μ. θα περασει τεχνικος να ελεγξει τη βλαβη.
Ολη τη Δευτερα την περασε στο δωματιο του. Ειχε παει 4 και 10 και ο τεχνικος ακομα να φανει. Εκνευρισμος. Θα πηγαινε πρωτα κατω να δει αν εχει τιποτε στο γραμματοκιβωτιο και εν συνεχεια θα ξανατηλεφωνουσε στην εταιρεια. Τι πραγματα ειναι αυτα;
Πανω που εβγαινε απο την πορτα, βλεπει να ερχεται ενας ψιλολιγνος τυπος με παραλλαγη ρουχων χειρωνακτα και σακιδιο. Μηπως ειναι ο τεχνικος; Επεσε διανα. Ευτυχως, αυτος ηταν. Καλως τον και ας αργησε.
Ο τεχνικος την εκανε τελικα την δουλεια του. Και οχι μονο. Του ειπε τι συνεβει: Το προβλημα ειναι γενικο και υπαρχει σε ολο το κτηριο. Καποιος η' καποιοι ειχαν μπει το μεσημερι της Παρασκευης στο υπογειο του κτηριου και ξηλωσαν τα καλωδια για το σταθερο και το ιντερνετ. Ετσι, ολοι οσοι ειχαν συνδεση τηελφωνου και Διαδικτυου και εμεναν στο κτηριο, ειχαν προβλημα. Οι τεχνικοι θα ερθουν και τις επομενες μερες για να αποκαταστησουν τις ζημιες σε ολους τους ενοικους. Ειχαν αλλωστε περασει ολη την Δευτερα στο κτηριο, επιδιορθωνοντας τη βλαβη. Η δε υποθεση διερευναται πλεον απο την Αστυνομια.
Ειναι ηδη Τριτη μεσημερι. Καθεται μπροστα στον υπολογιστη και σκεφτεται. Τι καθαρμα πρεπει να ειναι αυτος που ξηλωσε τα καλωδια, δημιουργωντας ετσι ζημια πολλων χιλιαδων ευρω; Τι συμφερον ειχε να κανει κατι τετοιο; Εκδικηση; Για ποιο πραγμα; Αν ειναι ενοικος, δεν τον συμφερει. Αν μετακομιζει, δεν τον αφορα. Αν ηθελε να μεινει κι αλλο στο κτηριο, δεν υπαρχει προβλημα, αρκει να ανανεωνε την αιτηση του. Ισως να ανηκει σε αυτους τους κομπλεξικους σαδιστες που χαιρονται οταν υποφερουν οι συνανθρωποι τους. Ισως να ανηκει σε εκεινους που κοιτανε μονο το προσωπικο τους συμφερον. Μπορει τωρα να καθεται καπου και να γελαει με το σπουδαιο του κατορθωμα. Σαν κατι αλλα καλοπαιδα που εχουν γεμισει τους τοιχους των διαδρομων, της καμπινας του ανσανσερ της πολυκατοικιας, και τις τουαλετες των πανεπιστημιακων σχολων με μουντζουρες και υβριστικα συνθηματα. Ειναι ολοι τους ηρωες και επαναστατες. Σε καποια αλλη χωρα, κατι τετοιοι καταστρεφουν στασεις λεοφορειων, σπανε βιτρινες καταστηματων, καινε αλλοδαπους μεταναστες, αυτοκινητα, καδους, μηχανηματα αυτοματης αναληψης. Δεν τους νοιαζει ποσο κοστιζουν οι ζημιες που κανουν, ουτε σκεφτονται τον συνανθρωπο που εχει δωσει ενα σωρο χρηματα για το μαγαζι του, το αυτοκινητο του, η' αυτον που πρεπει να βγαλει χρηματα απο το μηχανημα για να πληρωσει το νοικι του. Τιποτε. Μονο ο εαυτουλης τους και πως θα σπασουν πλακα.
Αυτα τα ανθρωπαρια ζουν και κινουνται αναμεσα μας, σπουδαζουν και πιθανον να εργαζονται κιολας. Αλλα ολα αυτα δεν σημαινουν τιποτε. Μετραει η πλακα τους και μονο. Ολα για την καλοπεραση.

Keine Kommentare: